Μετανάστες: Η Ελλάδα αδυνατεί, αργεί, δεν αξιοποιεί
Επιστολή των Ευρωπαίων Πράσινων στον υπουργό Προστασίας του Πολίτη. Συνάντηση με την Επίτροπο Εσωτερικών Σεσίλια Μάλμστρομ
- επισκέφθηκαν το Κέντρο Κράτησης Μεταναστών στην Αμυγδαλέζα, στις 10 Νοεμβρίου, κατά τη διάρκεια του Συμβουλίου του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος, στην Αθήνα,
- έστειλαν επιστολή στον υπουργό Προστασίας του Πολίτη, κ. Ν. Δένδια, στις 30 Νοεμβρίου 2012, για τις συνθήκες κράτησης,
- συναντήθηκαν πρόσφατα και με την Επίτροπο Εσωτερικών Υποθέσεων Σεσίλια Μάλμστρομ για τα θέματα μετανάστευσης στην Ελλάδα.
- Διαβάστε αναλυτικά για τις πρόσφατες παρεμβάσεις των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο σε θέματα μετανάστευσης στην Ελλάδα
- Διαβάστε την Επιστολή προς τον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη
Πράσινοι, Γερμανία και Ελλάδα
του Νίκου ΧρυσόγελουΕπιστολή προς τον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη
Βρυξέλες, 30 Νοεμβρίου 2012
Αγαπητέ υπουργέ κ. Δένδια,
Γράφουμε την επιστολή αυτή μετά την πρόσφατη επίσκεψη μας στο κέντρο κράτησης της Αμυγδαλέζας, Αττική - Ελλάδα που έγινε στις 10 Νοεμβρίου, την καταγραφή της οποίας μπορείτε να δείτε εδώ (www.greens-efa.eu/amygdaleza-quotthe-five-stars-detention-center-quot-8705.html). Ελπίζουμε, με την επιστολή μας αυτή, να σας ενημερώσουμε για τις θέσεις και τις ανησυχίες μας σχετικά με θέματα της αρμοδιότητάς σας και να ξεκινήσουμε έναν εποικοδομητικό διάλογο. Λυπούμαστε που πρέπει να αναφέρουμε ότι θεωρούμε το κέντρο κράτησης της Αμυγδαλέας κατώτερο και τις συνθήκες κράτησης απαράδεκτες για μια χώρα μέλος της ΕΕ. Γνωρίζουμε ότι το κέντρο κράτησης κρίθηκε κατάλληλο για χρηματοδότηση από το αναθεωρημένο 2010 Ετήσιο Πρόγραμμα του Προγράμματος Επιστροφής [Return Fund] υπό τον όρο ότι το έργο αυτό θα εφαρμοζόταν με πλήρη συμμόρφωση στους νόμους της ΕΕ και ειδικά της Οδηγίας Επιστροφής και αίτησης ασύλου [Return Directive and asylum acquis].
Επομένως, λαμβάνοντας υπόψη ότι σύμφωνα με το νόμο της ΕΕ, η κράτηση θα έπρεπε να θεωρείται η τελευταία λύση και να αποφασίζεται εξατομικευμένα όταν άλλα, λιγότερο εξαναγκαστικά μέτρα έχουν εξαντληθεί, είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι η Ελληνική κυβέρνηση εξήντλησε όλες τις εναλλακτικές λύσεις. Αντίθετα, η Επιτροπή και η Ελληνική κυβέρνηση φαίνεται να θεωρούν ότι το να βρίσκεται κάποιος σε παράτυπη κατάσταση είναι έγκλημα και επομένως η κράτηση αναγκαίο λογικό επακόλουθο. Θεωρεί πράγματι η Επιτροπή ότι το κέντρο κράτησης της Αμυγδαλέζας σέβεται τα Ευρωπαϊκά νομικά και ηθικά πρότυπα; Πώς είναι δυνατό να δέχεται απάνθρωπες και ταπεινωτικές συνθήκες κράτησης ως συνεπείς με την θέση σεβασμού θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων;
Στο κέντρο κράτησης της Αμυγδαλέζας συναντήσαμε ασυνόδευτα ανήλικα παιδιά. Η κράτηση παιδιών αποκλειστικά για λόγους που σχετίζονται με την μετανάστευση είτε είναι ασυνόδευτα, είτε κρατούνται χωρίς ή μαζί με μέλη της οικογένειάς τους, ποτέ δεν δικαιολογείται και αντιπροσωπεύει απεχθή αποτυχία της υποχρέωσής μας να σεβόμαστε, να φροντίζουμε και να προστατεύουμε τα δικαιώματα των παιδιών. Σοκαριστήκαμε από την ευκολία με την οποία συνεχίζεται η πρακτική της απέλασης ασυνόδευτων ανηλίκων. Είναι απίστευτο να σκέφτεται κανείς ότι σε χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, παιδιά κρατούνται με τέτοιες συνθήκες, στριμωγμένα σε δωμάτια με ελάχιστη έκθεση στο φυσικό φως, με ελάχιστες εγκαταστάσεις υγιεινής, με ανεπαρκή ιατρική και ψυχολογική υποστήριξη, με ανεπαρκή πρόσβαση σε τηλέφωνα, εκπαίδευση, ψυχαγωγία ή δραστηριότητες ή σε ανθρώπους που μπορεί να βοηθήσουν όπως δικηγόρους ή κοινωνικούς λειτουργούς.
Κάθε παιδί που ζητά άσυλο ή που βρίσκεται σε κατάσταση παράτυπης μετανάστευσης θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται πρωτίστως ως παιδί, με αξιοπρέπεια και σύμφωνα με τις διεθνείς υποχρεώσεις. Η ΕΕ θα έπρεπε να επιτυγχάνει τα υψηλότερα διεθνή πρότυπα και όχι να εδραιώνει υπάρχοντες κακές πρακτικές.
Η εμπειρία αποδεικνύει ότι σπάνια αφορά το συμφέρον ενός παιδιού να κρατείται και υπάρχουν πιο αξιοπρεπείς και ανθρωπιστικές εναλλακτικές διαχείρισης ασυνόδευτων ανηλίκων μεταναστών. Σε κάποιες Ευρωπαϊκές χώρες, για παράδειγμα, υπάρχουν οργανισμοί που προσφέρουν εξατομικευμένες υπηρεσίες σε ασυνόδευτους ανηλίκους μέσα σε περιβάλλον κοινότητας όπου η φυσική και ψυχική τους υγεία προστατεύεται και μπορούν ευκολότερα να παρακολουθήσουν τις διαδικασίες που σχετίζονται με τις αιτήσεις τους για άσυλο. Σίγουρα τα τεράστια κεφάλαια που δίδονται στην Ελλάδα θα αξιοποιούνταν καλύτερα αν καθιέρωναν τέτοιες εναλλακτικές πολιτικές για τους ασυνόδευτους ανήλικους.
Επιπλέον, συναντήσαμε παράτυπους μετανάστες, αιτούντες άσυλο και ενήλικες που δεν μπορούν να επιστρέψουν. Ακούσαμε παράπονα που σχετίζονται με ανεπαρκή πρόσβαση σε δικηγόρους, ανεπαρκή γνώση για την προσωπική τους κατάσταση και ανασφάλεια για το μέλλον, ανεπαρκή πρόσβαση σε ιατρική περίθαλψη, τροφή και υπηρεσίες καθαριότητας, καθώς επίσης και έλλειψη επαφής με τις οικογένειες τους ή τον έξω κόσμο. Αποκομίσαμε την εντύπωση ότι οι διαδικασίες ασύλου και απέλασης στην Ελλάδα υπόκεινται σε σοβαρές ελλείψεις διαδικασιών προστασίας. Παρακινούμε την Ελληνική κυβέρνηση να εκπληρώσει τις νομικές της υποχρεώσεις και να αναθέσει την ευθύνη των αιτήσεων ασύλου στην Υπηρεσία Ασύλου, ελαφρύνοντας την Αστυνομία από την ευθύνη να λαμβάνει αιτήσεις ασύλου.
Μάθαμε ότι η πλειοψηφία των κρατουμένων, ενηλίκων και παιδιών, είναι από το Πακιστάν και το Αφγανιστάν. Θα θέλαμε να επισημάνουμε το γεγονός ότι το να είσαι Πράσινος στο Πακιστάν μπορεί να προκαλέσει την απαγωγή σου από τις αρχές, να κρατηθείς χωρίς να σου απαγγελθούν κατηγορίες, να βασανιστείς και να αφεθείς ελεύθερος μόνο αφού υπογράψεις ένα έγγραφο στο οποίο θα δηλώνεις ότι προτίθεσαι να σταματήσεις κάθε πολιτική δραστηριότητα ή ανθρωπιστική δράση, όπως συνέβη στον Πρόεδρο των Πακιστανών Πράσινων το καλοκαίρι του 2012. Θεωρούμε επομένως ότι οι συμφωνίες επανεισαγωγής με το Πακιστάν και οι «επιστροφές» στο Πακιστάν, παραβιάζουν την αρχή «non-refoulement». Προτείνουμε στην Επιτροπή και τις ελληνικές αρχές να κηρύξουν το Πακιστάν επισφαλή χώρα, να σταματήσουν άμεσα τις απελάσεις στο Πακιστάν, να διακόψουν τις συμφωνίες επανεισαγωγής με το Πακιστάν και να αναγνωρίσουν όλους τους Πακιστανούς, ειδικά τα παιδιά, ως πρόσωπα που δεν μπορούν να επιστρέψουν.
Συνεπώς, ανησυχούμε πολύ για την έλλειψη εσωτερικής αλληλεγγύης στην ΕΕ και την προσέγγιση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στο ζήτημα. Αν και το άρθρο 80 TFEU αναγνωρίζει την αρχή της αλληλεγγύης και τη δίκαιη ανάληψη της ευθύνης, συμπεριλαμβανομένων όλων των οικονομικών συνεπειών που η αρχή αυτή συνεπάγεται μεταξύ των κρατών μελών όσον αφορά στα σύνορα, την αίτηση ασύλου και τη μετανάστευση, τα κράτη-μέλη παρουσιάζονται πρόθυμα να μοιραστούν τις οικονομικές συνέπειες και την τεχνική υποστήριξη στον έλεγχο των συνόρων αλλά όχι την υποδοχή και την επεξεργασία των μικτών εισροών στα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ. Η ευθύνη παραμένει στις χώρες που βρίσκονται στα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ και η Επιτροπή επικυρώνει αυτή την πρακτική όπως απεικονίζεται στο υπόμνημα με το οποίο απευθύνεται στο Συμβούλιο αναφορικά προς την εφαρμογή του Ελληνικού Σχεδίου Δράσης 23 Οκτωβρίου 2012.
Η Επιτροπή δέχεται μια μη συνεκτική και απάνθρωπη προσέγγιση, προσφέροντας τεχνική και οικονομική βοήθεια στον έλεγχο και τη διοίκηση των συνόρων εστιάζοντας σε αναγκαστικές και εθελοντικές επιστροφές ως πολιτικές επίλυσης του φυσικού φαινομένου της μετανάστευσης προς την ΕΕ.
Η μετανάστευση δεν θα σταματήσει επιβάλλοντας έλεγχο των συνόρων και αναγκαστικές επιστροφές. Η τρέχουσα προσέγγιση απλώς ενδυναμώνει την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Αν και τα κράτη έχουν τη νόμιμη δικαιοδοσία να ρυθμίζουν τη μετανάστευση, το δικαίωμα του ατόμου να αφήσει τη χώρα του/της, είναι ένα αναγνωρισμένο ανθρώπινο δικαίωμα. Το οικουμενικό «δικαίωμα μετακίνησης» [right to move], το οποίο στηρίζεται σε φιλοσοφικό υπόβαθρο, συμπεριλαμβάνοντας την ιδέα της κοινής ιδιοκτησίας της γης και το φυσικό δικαίωμα μετακίνησης το οποίο υπήρχε πριν από την εμφάνιση των εθνών κρατών, ένας ηθικός κώδικας κοσμοπολιτισμού, καθώς και την αντίληψη του οφέλους από τη μετανάστευση και για τις χώρες υποδοχής και για τους μετανάστες, ορίζεται με το Άρθρο 13 στην Παγκόσμια Διακήρυξη για τα ανθρώπινα δικαιώματα, που έχει υιοθετήσει η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ το 1948, το Άρθρο 12 της Διεθνούς Συνθήκης Αστικών και Πολιτικών Δικαιωμάτων (1976) και το Άρθρο 2 του Πρωτόκολλου 4 της Ευρωπαϊκής Συνέλευσης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, και μπορούμε να το συνοψίσουμε ως «κάθε ένας έχει το δικαίωμα να αφήσει οποιαδήποτε χώρα, συμπεριλαμβανομένης της δικής του». Οι πρόσφυγες μόνο παράνομα μπορούν να εισέλθουν στην ΕΕ. Θα έπρεπε να επιτρέπεται στους πρόσφυγες να επιλέξουν σε ποια χώρα μπορούν να κάνουν αίτηση ασύλου, βασιζόμενοι σε δεσμούς οικογένειας, γλώσσας, κουλτούρας ή κοινότητας. Κανένα ανθρώπινο δικαίωμα δεν είναι παράνομο.
Συμπερασματικά, το κέντρο κράτησης της Αμυγδαλέζας ενδεικτικό ως πρόταση της ΕΕ στη διεθνή κοινότητα, δεν είναι αποδεκτό. Η Ελληνική κυβέρνηση, με πρωτοβουλία αλλά και στήριξη από την Επιτροπή, πρέπει να δραστηριοποιηθεί στο ζήτημα, άμεσα, θέτοντάς το ως προτεραιότητα πριν να ιδρύσει περισσότερα κέντρα κράτησης. Να ιδρύσει στην Ελλάδα, τουλάχιστον μια παραδειγματική δομή ενός συστήματος προστασίας των παιδιών, ταυτοποίησης ευαίσθητων ομάδων, με υψηλές υπηρεσίες υποδοχής και προάσπισης δικαιωμάτων όπως ιατρική και ψυχολογική υποστήριξη, πρόσβαση σε τηλέφωνα, εκπαιδευτικές και ψυχαγωγικές δραστηριότητες, πρόσβαση σε δικηγόρους και κοινωνικούς λειτουργούς καθώς και στο διαδίκτυο, ένα αληθινό πρότυπο της ΕΕ σεβασμού και προστασίας των ανθρώπινων δικαιωμάτων.
Υπογράφουν οι:
Rebecca HARMS, συμπρόεδρος της Ομάδας των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο
Franziska KELLER, εκπρόσωπος μετανάστευσης της Ομάδας των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο
Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτής, μέλος της Ομάδας των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο
_______________________________
Δείτε περισσότερα για την επίσκεψη που πραγματοποίησε σ αντιπροσωπεία των πράσινων με επικεφαλής την Ρεμπέκα Χαρμς, συμπρόεδρο της Ομάδας των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο και με τη συμμετοχή πράσινων ευρωβουλευτών και στελεχών που ασχολούνται με θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων επισκέφθηκε το κέντρο κράτησης μεταναστών στην Αμυγδαλέζα κατά τη διάρκεια των εργασιων του Συμβουλίου του Ευρωπαϊκού Πράσινου κόμματος που πραγματοποιήθηκε προσφατα στην Αθήνα ΕΔΩ
Κρίσιμο συνέδριο για μια νέα αρχή των Οικολόγων Πράσινων.
του Νίκου Χρυσόγελου
Η διάσωση της Ελλάδας κοστίζει. Αρχικά μιλούσαμε για 10-20 δις. Θα απαιτηθούν πάνω από 240 δις. Αυτό το ακριβό πρόγραμμα διάσωσης δεν είναι επωφελές για την ελληνική κοινωνία και οικονομία. Επιβαρύνει δυσανάλογα τους ευρωπαίους φορολογούμενους. Οδηγεί σε μεγαλύτερα ελλείμματα σημαντικών τομέων και σε τρομακτική αύξηση του χρέους, αντί για μείωση.
Ένα άδικο πρόγραμμα διάσωσης σε συνδυασμό με παρατεταμένη λιτότητα, βίαιη αλλαγή του βιοτικού επιπέδου και με την υποψία ότι η προσπάθεια ίσως είναι μάταιη, έχουν φθάσει την ελληνική κοινωνία στα όρια κατάθλιψης.
Όλο το πολιτικό σύστημα έχει παγιδευτεί σε μια συζήτηση αποκλειστικά για τα μέτρα που θα εξασφαλίσουν κάθε φορά την δόση. Παράλληλα, ζητούνται από την κοινωνία οικονομικές θυσίες την ίδια στιγμή που διαλύεται το όποιο, στρεβλό, κοινωνικό κράτος και ο κοινωνικός ιστός. Αντί για συγκροτημένο σχέδιο μεταρρύθμισης του πελατειακού κι ανοργάνωτου κράτους, του στρεβλού αναπτυξιακού μοντέλου, των διαρθρωτικών προβλημάτων και του αποτυχημένου πολιτικού συστήματος, έχουμε διάλυση. Πώς μπορεί η κοινωνία να αποδεχτεί κάτι τέτοιο;
Οι πολίτες δεν πιστεύουν στο σχέδιο. Η αποτελεσματικότητά του όμως αμφισβητείται και από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο που έκρινε το ελληνικό χρέος μη βιώσιμο λίγο μετά την περικοπή του κατά 107 δις ευρώ. Λανθασμένος είναι και ο δημοσιονομικός πολλαπλασιαστής που χρησιμοποιήθηκε για να γίνουν οι προβλέψεις. Οδηγεί σε αύξηση και όχι μείωση του χρέους (ΣΣ δείτε στην ιστοσελίδα μου την ερώτηση που κατέθεσα και τις εκθέσεις Κομισιόν και ΔΝΤ που το επιβεβαιώνουν).
Η πολιτική που ακολουθείται πρέπει, λοιπόν, να αλλάξει ριζικά. Όμως τα κόμματα που εκπροσωπούνται σήμερα στη Βουλή μοιάζουν ανέτοιμα ή ανίκανα να επεξεργαστούν ένα πειστικό εναλλακτικό σχέδιο. Η διαμαρτυρία από μόνη της δεν προσφέρει λύση. Λύση δεν είναι ένας ανεύθυνος λαϊκισμός ή η κυριαρχία βάρβαρων αντιλήψεων. Η λύση δεν μπορεί παρά να είναι πολιτική, δημοκρατική, ευρωπαϊκή, πράσινη, με τη συμμετοχή και προς όφελος της κοινωνίας.
Η αλλαγή πολιτικών προϋποθέτει να έρθουν στο προσκήνιο δημιουργικές κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις που αντιλαμβάνονται τα πολλαπλά αδιέξοδα και επενδύουν στον δημοκρατικό διάλογο, στην κινητοποίηση της κοινωνίας για τη διαμόρφωση ενός εναλλακτικού σχεδίου, ενός τρίτου δρόμου.
Προς αυτή την κατεύθυνση κινούνται οι προτάσεις που επεξεργαζόμαστε και καταθέτουμε για την αντιμετώπιση της κρίσης, ως Πράσινοι στο Ευρωκοινοβούλιο:
- Επανεξέταση των πολιτικών που βασίζονται αποκλειστικά στη λιτότητα και προσαρμογή των όρων του Μνημονίου στις ευρωπαϊκές αξίες και πολιτικές, ιδιαίτερα στους στόχους της "Ευρώπης 2020" για μείωση του αριθμού φτωχών, αύξηση εργαζομένων, ενίσχυση του κοινωνικού διαλόγου καθώς και της έρευνας και καινοτομίας,
- Πακέτο πράσινων κοινωνικών επενδύσεων, με στόχο την ενίσχυση της απασχόλησης, την κοινωνική συνοχή και τον οικολογικό προσανατολισμό του ενεργειακού τομέα, των μεταφορών, της γεωργίας, της βιομηχανίας, της αλιείας, των ναυπηγείων, των αστικών υποδομών, της διαχείρισης του περιβάλλοντος. Επενδύοντας στους νέους, στην κοινωνική οικονομία, στις μικρομεσαίες επιχειρήσεων μπορούν να δημιουργηθούν εκατοντάδες χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας, να καλυφθούν κοινωνικές ανάγκες, να ενισχυθεί η κοινωνική συνοχή, να διασφαλισθεί η προστασία του περιβάλλοντος, να μειωθεί το χρέος της χώρας. Για να μην χαθούν 7 δις από το ΕΣΠΑ, πρέπει να υπάρξει συγκροτημένο σχέδιο προς αυτή την κατεύθυνση.
Γιατί όμως, θα πει κάποιος, αφού οι Πράσινοι προτείνουν ένα σχέδιο που προσφέρει λύσεις, κινητοποιούνται δυναμικά στο Ευρωκοινοβούλιο, σε ευρωπαϊκό και περιφερειακό επίπεδο δεν μπορούν στην Ελλάδα να συγκεντρώσουν - σε μια εποχή κατάρρευσης του πολιτικού συστήματος - εκλογικό ποσοστό που θα τους μετατρέψει σε καταλύτη διαμόρφωσης πολιτικών διεξόδου από την κρίση; Στραβά αρμενίζουν ή είναι στραβός ο γυαλός;
Το συνέδριο των Οικολόγων Πράσινων, 8 - 9 Δεκεμβρίου, στη Λαμία, καλείται να ανταποκριθεί στις προκλήσεις των καιρών, που απαιτούν βαθιές αλλαγές στις πολιτικές, στην οικονομία, στην κοινωνία, στις αξίες αλλά και στα κόμματα. Ελπίδα και προσδοκία πολλών πολιτών είναι το συνέδριο να τολμήσει, να προσκαλέσει δεκάδες χιλιάδες ενεργούς πολίτες που μοιράζονται τις πράσινες αξίες αλλά δεν έχουν πειστεί ότι αυτές εκπροσωπούνται αποτελεσματικά από τους Οικολόγους Πράσινους, να συμμετάσχουν σε μια νέα αρχή, να συνδιαμορφώσουν από κοινού ένα κόμμα αληθινά πράσινο, ευρωπαϊκό, δημοκρατικό. Με ρίζες στην κοινωνία, τολμηρό, οραματικό αλλά με υλοποιήσιμες προτάσεις. Σε συνεχή διάλογο με τους κοινωνικούς κι επαγγελματικούς φορείς. Ευκαιρία λοιπόν να δείξουμε ότι οι "μέσα", δεν ενδιαφέρονται για την αναπαραγωγή μικρομηχανισμών, δεν τους χωρίζει τίποτα από τους "απέξω". Μαζί με τους πολίτες μπορούμε να αλλάξουμε την κοινωνία, οικονομία, πολιτική και τη ζωή μας.
_________________________
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην "Εφημερίδα των συντακτών"
Πρόσφατες παρεμβάσεις των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο για τα θέματα μετανάστευσης στην Ελλάδα
Κέντρο Κράτησης Αμυγδαλέζας
Κατώτερης ποιότητας κρίνουν το κέντρο κράτησης της Αμυγδαλέζας οι Ευρωπαίοι Πράσινοι, και απαράδεκτες τις συνθήκες κράτησης, ειδικά των παιδιών, για χώρα-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Με επιστολή που έστειλαν στις 30 Νοεμβρίου 2012 ενημερώνουν τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη, κ. Δένδια, για την επίσκεψη στο κέντρο κράτησης της Αμυγδαλέζας που πραγματοποιήσαν στις 10 Νοεμβρίου, κατά τη διάρκεια του Συνεδρίου του κόμματός τους το οποίο πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα.
Δείτε περισσότερα:
http://www.greens-efa.eu/amygdaleza-the-five-star-detention-centre-8705.html
Οι Ευρωπαίοι Πράσινοι δεν καταγγέλλουν απλώς τις συνθήκες, αλλά καταθέτουν τις προτάσεις τους και καλούν τις ελληνικές αρχές σε έναν εποικοδομητικό διάλογο. Στην επιστολή που υπογράφουν η Rebecca HARMS, συμπρόεδρος της Ομάδας των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο, η Franziska KELLER, εκπρόσωπος μετανάστευσης της Ομάδας των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο και ο Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων, επισημαίνουν ότι σύμφωνα με την ευρωπαϊκή νομοθεσία, η κράτηση πρέπει να θεωρείται τελευταία λύση και να αποφασίζεται εξατομικευμένα μόνον όταν άλλα, λιγότερο εξαναγκαστικά μέτρα έχουν εξαντληθεί. Τη δυσπιστία τους ότι η Ελληνική κυβέρνηση εξήντλησε όλες τις εναλλακτικές λύσεις τονίζουν οι Πράσινοι ευρωβουλευτές. Αλλά απευθύνονται και στην Επιτροπή, ρωτώντάς την εάν θεωρεί ότι το κέντρο κράτησης της Αμυγδαλέζας σέβεται τα Ευρωπαϊκά νομικά και ηθικά πρότυπα; Πώς είναι δυνατό – τονίζουν - να δέχεται η Επιτροπή απάνθρωπες και ταπεινωτικές συνθήκες κράτησης ως συνεπείς με την θέση σεβασμού των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων;
Στην επιστολή τους δηλώνουν το ιδιαίτερο ενδιαφέρον τους για τις συνθήκες κράτησης των παιδιών, τονίζοντας ότι κάθε παιδί που ζητά άσυλο ή που βρίσκεται σε κατάσταση παράτυπης μετανάστευσης θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται πρωτίστως ως παιδί, με αξιοπρέπεια και σύμφωνα με τις διεθνείς υποχρεώσεις. Η ΕΕ θα έπρεπε να επιτυγχάνει τα υψηλότερα διεθνή πρότυπα και όχι να εδραιώνει υπάρχοντες κακές πρακτικές.
Επιπλέον, προχωρούν σε συγκεκριμένες προτάσεις, παρακινώντας την Ελληνική κυβέρνηση να εκπληρώσει τις νομικές της υποχρεώσεις και να αναθέσει την ευθύνη των αιτήσεων ασύλου στην Υπηρεσία Ασύλου, ελαφρύνοντας την Αστυνομία από την ευθύνη να λαμβάνει αιτήσεις ασύλου.
Προτείνουν επίσης στην Επιτροπή και τις ελληνικές αρχές να κηρύξουν το Πακιστάν επισφαλή χώρα, να σταματήσουν άμεσα τις απελάσεις στο Πακιστάν, να διακόψουν τις συμφωνίες επανεισαγωγής με το Πακιστάν και να αναγνωρίσουν όλους τους Πακιστανούς, ειδικά τα παιδιά, ως πρόσωπα που δεν μπορούν να επιστρέψουν.
Προτείνουν στην Ελληνική κυβέρνηση αλλά και στην Επιτροπή, να δραστηριοποιηθούν στο ζήτημα, άμεσα, θέτοντάς το ως προτεραιότητα και να ιδρύσουν στην Ελλάδα, μια παραδειγματική δομή ενός συστήματος προστασίας των παιδιών, ταυτοποίησης ευαίσθητων ομάδων, με υψηλές υπηρεσίες υποδοχής και προάσπισης δικαιωμάτων όπως ιατρική και ψυχολογική υποστήριξη, πρόσβαση σε τηλέφωνα, εκπαιδευτικές και ψυχαγωγικές δραστηριότητες, πρόσβαση σε δικηγόρους και κοινωνικούς λειτουργούς καθώς και στο διαδίκτυο, ένα αληθινό πρότυπο της ΕΕ σεβασμού και προστασίας των ανθρώπινων δικαιωμάτων.
Επισημαίνουν χαρακτηριστικά:
«Η μετανάστευση δεν θα σταματήσει επιβάλλοντας έλεγχο των συνόρων και αναγκαστικές επιστροφές. Η τρέχουσα προσέγγιση απλώς ενδυναμώνει την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Οι πρόσφυγες μόνο παράνομα μπορούν να εισέλθουν στην ΕΕ. Θα έπρεπε να επιτρέπεται στους πρόσφυγες να επιλέξουν σε ποια χώρα μπορούν να κάνουν αίτηση ασύλου, βασιζόμενοι σε δεσμούς οικογένειας, γλώσσας, κουλτούρας ή κοινότητας. Κανένα ανθρώπινο δικαίωμα δεν είναι παράνομο».
Η απονομή του βραβείου Νόμπελ στην ΕΕ είναι ώρα για ανάληψη ευθύνης και όχι πανηγυρισμών
Δήλωση Νίκου Χρυσόγελου για την απονομή του Βραβείου Νόμπελ στην ΕΕ
“Η απόφαση της Επιτροπής Απονομής του Βραβείου Νόμπελ και η τελετή απονομής του βραβείου Νόμπελ στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στο Όσλο, με τη συμμετοχή εκπροσώπων κυβερνήσεων, της Κομισιόν και του Ευρωκοινοβουλίου, είναι μια ευκαιρία αφύπνισης των πολιτών και ιδιαίτερα των ευρωπαίων ηγετών για να αναζωογονηθεί η ευρωπαϊκή ιδέα και διαδικασία. Η σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση προέκυψε από τα ερείπια δυο παγκοσμίων πολέμων, τα ποτάμια αίματος, τα δεκάδες εκατομμύρια θυμάτων. Αν και δεν είναι τέλεια τόσο στο εσωτερικό της όσο και στις σχέσεις της με τον υπόλοιπο κόσμο, η ΕΕ αποτελεί ακόμα και σήμερα - παρά τα λάθη, τις αδυναμίες και αρκετές λανθασμένες πολιτικές επιλογές κατά καιρούς - παράδειγμα συγκρότησης ενός ειρηνικού κόσμου.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση παραλαμβάνει το βραβείο αλλά θα πρέπει να πάρει σοβαρά αυτή την απονομή για να υπερασπιστεί τις ευρωπαϊκές αξίες και να δώσει έμφαση στην κοινωνική δικαιοσύνη, στην κοινωνική ειρήνη και συνοχή στην ίδια την ήπειρο, στην ειρήνη με το περιβάλλον. Απαιτούνται, γι αυτό, πολιτικό θάρρος, όραμα και δημοκρατική νομιμοποίηση για να προχωρήσουμε σε βαθιές αλλαγές, σε οικονομική, φορολογική, δημοσιονομική, κοινωνική και πολιτική ενοποίηση στο πλαίσιο μιας Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας των Πολιτών, σε μια πραγματικά ενιαία Ευρώπη. Οι πολιτικοί ηγέτες πρέπει να σταματήσουν να διαχειρίζονται τις ευρωπαϊκές υποθέσεις με λογική λογιστών, να υπερβούν τους εθνικούς εγωισμούς και περιορισμούς. Οι δημοκρατικοί θεσμοί, τα κοινοβούλια και η κοινωνία των πολιτών χρειάζεται να συμβάλλουν από κοινού στη διαμόρφωση ενός νέους οράματος για την Ευρώπη, για να ξανακερδίσει η Ευρώπη το μυαλό και τις καρδιές των πολιτών” τόνισε ο Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων.
"Η δημοσιονομική και οικονομική κρίση που πλήττει την Ευρώπη, ιδιαίτερα τις χώρες του νότου, είναι μια ευκαιρία να δείξει η Ευρώπη ότι μαθαίνει από τα λάθη και αναλαμβάνει πρωτοβουλίες για αντιμετώπιση της κρίσης με κοινωνικά δίκαια μέτρα, με αναβάθμιση του ευρωπαϊκού κοινωνικού προτύπου, ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής, της δημοκρατίας,με υιοθέτηση μιας νέας Ευρωπαϊκής Συνθήκης με τη συμμετοχή του Ευρωκοινοβουλίου, των εθνικών κοινοβουλίων και της κοινωνίας των πολιτών, αμέσως μετά τις ευρωεκλογές του Μαΐου 2014".
Καταστολή φοροαποφυγής και φοροδιαφυγή
Δήλωση του Νίκου Χρυσόγελου για το σχέδιο δράσης από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή
“Περίπου ένα τρισεκατομμύριο ευρώ χάνονται κάθε χρόνο στην ΕΕ λόγω της φοροδιαφυγής και της φοροαποφυγής. Αυτό δεν αποτελεί μόνο σκανδαλώδη απώλεια των τόσο απαραίτητων εσόδων αλλά και απειλή κατά της φορολογικής δικαιοσύνης, όπως ομολογεί και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή”, δήλωσε ο Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων / Ομάδα των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο. “Το ποσό αυτό αντιστοιχεί στον προϋπολογισμό 7 χρόνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για την περίοδο 2014-2020. Χαιρετίζουμε το γεγονός ότι ηΕυρωπαϊκή Επιτροπή παρουσίασε σχέδιο δράσης για την καταστολή της φοροδιαφυγής και της φοροαποφυγής στην Ευρώπη. Οι Πράσινοι έχουν ζητήσει εδώ και καιρό τη ανάληψη πρωτοβουλιών και τη λήψη μέτρων για την αντιμετώπιση του προβλήματος της φοροαποφυγής στην Ευρώπη και χαιρετίζουν την πρωτοβουλία της Επιτροπής. Ωστόσο, σημαντικά βασικά μέτρα παραλείπονται από το προτεινόμενο σχέδιο δράσης.
Το σχέδιο δράσης για την αποτελεσματικότερη καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και της φοροαποφυγής στην ΕΕ, αν και έχει καθυστερήσει και είναι μη ολοκληρωμένο, είναι σαφώς ευπρόσδεκτο, θα συμβάλλει σε ένα βαθμό στη διαφύλαξη των φορολογικών βάσεων των Κρατών-Μελών και θα βοηθήσει στην προσπάθεια ανάκτησης δισεκατομμυρίων ευρώ που τους οφείλονται. Οι Πράσινοι έχουμε εκφράσει την απογοήτευσή μας για την αναποτελεσματική αντιμετώπιση τόσο της φοροδιαφυγής, όσο και της «νόμιμης» φοροαποφυγής από εταιρείες, που στερούν τεράστια έσοδα από την ΕΕ, έσοδα που κατά την περίοδο της κρίσης που διανύουμε είναι σημαντικότερα από κάθε άλλη περίοδο.
Οι Πράσινοι θεωρούμε πως προκειμένου το συγκεκριμένο σχέδιο δράσης να προσεγγίσει σοβαρά την πάταξη της φοροδιαφυγής και φοροαποφυγής, απαιτείται να προχωρήσει περισσότερο στα ακόλουθα θέματα: Συντονισμένη δράση της ΕΕ κατά των φορολογικών παραδείσων και συμφωνία των κυβερνήσεων της Ε.Ε. σε ένα σαφή και ισχυρό ορισμό του φορολογικού παραδείσου, φορολογική εναρμόνιση, αντιμετώπιση θεμάτων που σχετίζονται με τις συμβάσεις για τη διπλή φορολόγηση και μεγαλύτερη διαφάνεια σχετικά με τη εταιρική φορολόγηση ώστε να αποφεύγεται η «νόμιμη» φοροαποφυγή».
Διαβάστε την ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής : http://europa.eu/rapid/press-release_IP-12-1325_el.htm
Απόφαση του συνεδρίου των Οικολόγων Πράσινων για μια νέα αρχή, επανεκκίνηση μέσα από άνοιγμα στην κοινωνία
Λαμία, 9 Δεκεμβρίου 2012
Για μια νέα αρχή, επανεκκίνηση. Μαζί μπορούμε καλύτερα
Εμεις οι ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ που συγκεντρωθήκαμε στην Λαμία για το ετήσιο συνέδριό μας αποφασίσαμε να προσκαλέσουμε όσους και όσες μοιράζονται τις πράσινες αξίες και πολιτικές να κάνουμε μαζί μια νέα αρχή, να δημιουργήσουμε μαζί ένα πράσινο, δημοκρατικό, ευρωπαϊκό, ανοικτό αλλά συγκροτημένο πολιτικό χώρο, που θα εκφράζει ένα σημαντικό τμήμα της ελληνικής κοινωνίας και θα συντελέσει καθοριστικά στη διέξοδο της χώρας από τα σημερινά αδιέξοδα και την πολιτική, οικονομική, κοινωνική, περιβαλλοντική και αξιακή κρίση, μέσα από τεκμηριωμένες αναλύσεις και κοινωνικές – πολιτικές παρεμβάσεις. Για να συμβάλλουμε στον οικολογικό μετασχηματισμό της κοινωνίας, στην αλλαγή της οικονομίας προς πράσινη κατεύθυνση, σε μια νέα πολιτική μεταπολίτευση ανανεώνοντας κι εμβαθύνοντας τη δημοκρατία, ενισχύοντας την κοινωνική συνοχή και την αλληλεγγύη, υπερασπίζοντας τα δημόσια αγαθά, το περιβάλλον και το κλίμα για να μην μεταφέρουμε ένα τεράστιο περιβαλλοντικό - κι όχι μόνο - χρέος στα παιδιά μας. Για να συμμετάσχουμε στην ομοσπονδιοποίηση της Ευρώπης, στη δημιουργίας μιας ευρώπης των πολιτών, της κοινωνικής αλληλεγγύης, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των αξιών.
Αντιμετώπιση της κρίσης με κοινωνικά δίκαιες πολιτικές
Προσκαλούμε σε μια νέα αρχή από κοινού με όσες και όσους θεωρούν ότι πρέπει να βγούμε από την κρίση, όχι με κοινωνικά άδικα μέτρα που διαλύουν την κοινωνική συνοχή και την πραγματική οικονομία, όπως συμβαίνει σήμερα με την εφαρμοζόμενη πολιτική, αλλά μέσα από κοινωνικά δίκαιη, ισορροπημένη πολιτική, που αντιμετωπίζει τα δημοσιονομικά και άλλα διαρθρωτικά προβλήματα της χώρας, ενώ παράλληλα αλλάζει ριζικά το αναπτυξιακό μοντέλο, το πολιτικό σύστημα, την κοινωνική οργάνωση, δημιουργεί και ενισχύει μορφές κοινωνικής αλληλεγγύης, αναζωογονεί την οικονομία, μέσα από την στροφή της προς πράσινη κατεύθυνση, δημιουργεί εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις και σε διαφόρων νομικών κι εμπορικών μορφών κοινωνικών επιχειρήσεων. Οι λύσεις στην κρίση θα προέλθουν από εμάς, την ελληνική κοινωνία, αλλά με ευρωπαϊκή αλληλεγγύη. Είτε θα είναι ευρωπαϊκές, κοινωνικά δίκαιες και δημοκρατικές είτε δεν θα υπάρξουν. Μόνο δημιουργώντας συμμαχίες σε ευρωπαϊκό επίπεδο μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τις άδικες πολιτικές και να προσαρμόσουμε τις πολιτικές αντιμετώπισης της κρίσης στις ευρωπαϊκές αξίες αλλά και σε αξίες που κάποτε υπήρχαν στην ελληνική κοινωνία (αλληλεγγύη, υπεράσπιστη του κοινού καλού και του δημόσιου συμφέροντος).
Οικολογικός και κοινωνικός μετασχηματισμός
Προσκαλούμε σε επανεκίννηση, σε μια νέα αρχή των Οικολόγων Πράσινων σε μια στρατηγική οικολογικού και κοινωνικού μετασχηματισμού της Ελλάδας και της Ευρώπης, ώστε να μην επαναλάβουμε τα λάθη που έκανε το κατεστημένο στην οικονομία, αλλά αυτή τη φορά στην ζωή μας. Να μην υποθηκεύσουν οι σημερινές αποφάσεις τη βιωσιμότητα, την ελευθερία, την ευημερία, την ασφάλεια, των παιδιών μας, το περιβάλλον και το κλίμα στο οποίο θα ζήσουν τα παιδιά μας. Η Ελλάδα να αλλάξει το παραγωγικό, καταναλωτικό κι ενεργειακό της μοντέλο, τολμώντας να περάσει σε μια νέα εποχή, πιο πράσινη, απεξαρτημένη από τα ορυκτά καύσιμα, δίνοντας έμφαση στην τοπικότητα, την βιωσιμότητα και την ποιότητα. Με αποανάπτυξη των ρυπογόνων, μη-βιώσιμων, κερδοσκοπικών δραστηριοτήτων κι ανάπτυξη της Πράσινης και της κοινωνικής οικονομίας, της προώθησης κοινωνικά και περιβαλλοντικά υπεύθυνων κοινωνικών δραστηριοτήτων που στοχεύουν στην αποτελεσματική χρήση ενέργειας και φυσικών πόρων, τη δημοκρατία στην εργασία και τη διασφάλιση των δημόσιων αγαθών για επίτευξη της βιωσιμότητας. Με μεταρρύθμιση της φορολογικού συστήματος και των προτεραιοτήτων της οικονομίας ώστε να εξυπηρετούν την απασχόληση, την κοινωνικά και περιβαλλοντικά υπεύθυνη οικονομία και επιχειρηματικότητα. Με αναδιοργάνωση της διοίκησης σε όλα τα επίπεδα, ενδυνάμωση των κοινωνικών πολιτικών και των υπηρεσιών περιβάλλοντος, ώστε να γίνουν αποτελεσματικές για τον πολίτη και να στηρίζουν ουσιαστικά όσους βρίσκονται πλέον στα όρια επιβίωσης, με πολιτικές και δράσεις εξισορρόπησης της βίαιης μείωσης μισθών, συντάξεων και κοινωνικών υποδομών με στοχευμένη ενίσχυση της κοινωνικής αλληλεγγύης και υπεράσπιση του δημόσιου συμφέροντος.
Ευρωπαϊκή ομοσπονδιοποίηση
Προσκαλούμε σε επανεκίννηση, σε μια νέα αρχή των Οικολόγων Πράσινων όσες και όσους επιδιώκουν μια Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία των Πολιτών την δημοσιονομική, φορολογική, οικονομική, κοινωνική και πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης, με την υιοθέτηση μιας νέας Ευρωπαϊκής Συνθήκης με συμμετοχή του Ευρωκοινοβουλίου, των εθνικών κοινοβουλίων και της κοινωνίας των πολιτών. “Περισσότερη Ευρώπη”, που είναι η απάντηση στην κρίση, δεν σημαίνει μεταφορά εξουσιών σε ανεξέλεγκτους μηχανισμούς αλλά αντιθέτως οικονομική, νομισματική, φορολογική, κοινωνική και πολιτική ενοποίηση με δημοκρατικό έλεγχο και νομιμοποίηση από θεσμούς όπως το Ευρωκοινοβούλιο αλλά κι αποκέντρωση εξουσιών σε περιφερειακό και τοπικό επίπεδο. Επιδιώκουμε περισσότερη Ευρώπη με εκλογή Προέδρου της Κομισιόν και της ΕΕ, με σημαντική αύξηση των πόρων του προϋπολογισμού της ΕΕ από το σημερινό 1% του ΑΕΠ των κρατών-μελών και ίδιους πόρους, με κοινή διαχείριση του ευρωπαϊκού χρέους, με αναδιανομή από τις πλεονασματικές στις ελλειμματικές χώρες στο πλαίσιο μιας ομοσπονδιακής Ευρώπης, με κοινό πλαίσιο όχι μόνο στην δημοσιονομική, περιφερειακή και περιβαλλοντική πολιτική αλλά και στην φορολογική, την εξωτερική, την κοινωνική. Η Ευρώπη εξακολουθεί να είναι το ευνοϊκότερο πλαίσιο για μια δημιουργική, δίκαιη και δημοκρατική Ελλάδα, παρά τους δυσμενείς σήμερα πολιτικούς συσχετισμούς. Το προνομιακό πεδίο πάλης για την ουσιαστική αντιμετώπιση των κοινωνικά άδικων και σε αντίθεση με τις ευρωπαϊκές αξίες πολιτικών των «μνημονίων» και της λιτότητας.Σύμμαχοι μας είναι οι Πράσινοι, το Ευρωκοινοβούλιο, πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις που επιδιώκουν την ομοσπονδιακή Ευρώπη.
Μεταρρύθμιση πολιτικού συστήματος
Προσκαλούμε σε επανεκίννηση, σε μια νέα αρχή των Οικολόγων Πράσινων όσες και όσους επιδιώκουν μια μεταρρύθμιση του πολιτικού συστήματος και του ελληνικού δημοκρατικού μοντέλου, ώστε να εμβαθύνουμε τη δημοκρατία και να την κάνουμε πιο συμμετοχική, ενισχύοντας τη δημοκρατική νομιμοποίηση όσων αποφάσεων επηρεάζουν τη ζωή των πολιτών. Επιιδώκουμε ένα πολιτικό και δημοκρατικό πρότυπο μέσα από βαθιές θεσμικές αλλαγές στο συντακτικό πλαίσιο, ουσιαστικό διαχωρισμό των εξουσιών, αυστηρό πλαίσιο προάσπισης της ελευθεροτυπίας και του ελεγκτικού, μορφωτικού και ψυχαγωγικού ρόλου των ΜΜΕ, ουσιαστική αποκέντρωση,μεταφορά εξουσιών και πόρων στην αυτοδιοίκηση. Με μεταφορά επίσης πόρων και εξουσίας από τους κερδισμένους της Μεταπολίτευσης (την φοροδιαφυγή, την διαφθορά, την μαφιακή οικονομία και την αργομισθία) προς τις γυναίκες, τα παιδιά και τους νέους, τα δημόσια αγαθά και το περιβάλλον, την δημιουργική, δημοκρατική και δίκαιη Ελλάδα. Για αυτό είναι απαραίτητη μια μεγάλη πολιτική και δικαστική πρωτοβουλία λογοδοσίας όλων όσοι υπονόμευσαν με τις αποφάσεις τους την οικονομική βιωσιμότητα της χώρας στον βωμό της προάσπισης άνομων συμφερόντων, είτε ανήκουν στον πολιτικό κόσμο, είτε στην μιντιοκρατία, είτε στις παρασιτικές «επιχειρηματικές»-μαφιακές δυνάμεις. Και φυσικά έλεγχο των γκίζων περιουσιών, αντιμετώπισης της φοροδιαφυγής και φοροπάτης κι αποκατάσταση του αισθήματος κοινωνικής δικαιοσύνης, ως προϋπόθεση για την αποκατάσταση της κοινωνικής και πολιτικής συνοχής, για την διαμόρφωση ενός νέου Κοινωνικού Συμβολαίου.
Κόμμα των λύσεων και των μεταρρυθμίσεων
Προσκαλούμε σε επανεκίννηση, σε μια νέα αρχή των Οικολόγων Πράσινων όσες και όσους δεν αρκούνται στην καταγγελία των αδικιών και των λανθασμένων πολιτικών, αλλά επιδιώκουν να προωθήσουν λύσεις στα προβλήματα, εδώ και τώρα, είτε ως κόμμα βρίσκεται στην αντιπολίτευση είτε συμμετέχει στη διακυβέρνηση. Με ενίσχυση της ενεργούς παρέμβασης στο πλευρό των ξεχασμένων του συστήματος, των οραματιστών της βιωσιμότητας, των δημιουργικών και παραγωγικών πρωτοβουλιών των πολιτών και του «τρίτου», κοινωνικού τομέα της οικονομίας. Προσκαλούμε σε μια νέα αρχή για να δημιουργήσουμε ένα κόμμα της ευθύνης, που θα τιμά την εντολή που του δίνουν οι πολίτες σε τοπικό, εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο, με αυτοπεποίθηση στις θέσεις του, με πολιτική τόλμη, σε συνεχή διάλογο με την κοινωνία των πολιτών. Ένα κόμμα ανοικτό στην κοινωνία, με ηλεκτρονική διαβούλευση, άμεση δημοκρατία και θετικές διακρίσεις υπέρ των γυναικών, των νέων, των μεταναστών, των ΑΜΕΑ. Ένα κόμμα που θα συγκροτεί έναν αυτόνομο τρίτο Πράσινο πόλο στην ελληνική πολιτική ζωή, που θα ενσωματώνει την περιβαλλοντική, κλιματική και κοινωνική διάσταση σε όλες τις πολιτικές κι αποφάσεις. Που δεν θα είναι ουρά εκλογικών ή άλλων σχεδιασμών “δεξιών” ή “αριστερών” σχηματισμών, αλλά θα επιδιώκει να παίξει το ρόλο καταλύτη στις βαθιές αλλαγές που απαιτούνται μέσα από την σύγχρονη ανασύνθεση του πολιτικού τοπίου, είτε από τη θέση της αντιπολίτευσης είτε συμμετέχοντας σε κυβερνητικές λύσεις σε τοπικό, περιφερειακό ή εθνικό επίπεδο, στη βάση όμως, προγραμματικών συμφωνιών οι οποίες θα υπηρετούν το πολιτικό, περιβαλλοντικό, κοινωνικό και οικονομικό σχέδιο μεταρρυθμίσεων κι ανατροπών.
Περισσότερη δημοκρατία και μη βία
Προσκαλούμε σε επανεκίννηση, σε μια νέα αρχή των Οικολόγων Πράσινων όσες και όσους θεωρούν ότι η διέξοδος από την κρίση πρέπει να στηριχθεί σε περισσότερη δημοκρατία και όχι στην βία. Η ιστορία αποδεικνύει ότι οι αλλαγές που στηρίχθηκαν στη βία οδήγησαν τελικά σε καταδυνάστευση τελικά των κοινωνιών. Χωρίς δικαιοσύνη δεν μπορεί να υπάρξει ασφάλεια. Χωρίς κοινωνική ασφάλεια δεν μπορεί να υπάρξει δημοκρατία. Χρειάζεται να απομονώσουμε τις φωνές που κηρύσσουν την βίαιη επίλυση των διαφορών, είτε στο όνομα του εκφασισμού της κοινωνίας, είτε στο όνομα του λαού. Η αντίσταση των πολιτών είναι πάντοτε μαζική, ειρηνική και μη βίαιη. Δίνει έμφαση στην θεσμική και ουσιαστική ανασυγκρότηση της δημοκρατίας μας και στην μακρά πορεία μεταρρύθμισης, στην προάσπιση της ανθρώπινης ζωής και της περιουσίας των πολιτών, στην αντιμετώπιση του οργανωμένου εγκλήματος και της διαφθοράς σε όλα τα επίπεδα, αλλά και στις αιτίες που οδηγούν εκεί..
Για μια νέα αρχή, επανεκκίνηση. Τα επόμενα βήματα
Όσοι και όσες συμμετέχουν σήμερα στους Οικολόγους Πράσινους δεν θεωρούμε ιδιοκτησία μας τις πράσινες πολιτικές και αξίες, γιαυτό προσκαλούμε ενωτικά σε επανεκίννηση, σε μια νέα αρχή των Οικολόγων Πράσινων όσες και όσους μοιράζονται αυτές τις αξίες και θέλουν να συμμετάσχουν - μέσα από ένα καθημερινό και ουσιαστικό διάλογο που θα οδηγήσει σε ένα Συνέδριο μέσα σε 5-6 μήνες στη συνδιαμόρφωση ενόςανοικτού, δημοκρατικού, αληθινά πράσινου, ευρωπαϊκού κόμματος – κινήματος που θα συσπειρώσει ευρύτερες δημοκρατικές, κοινωνικές δυνάμεις που απελευθερώνονται από κομματικά τείχη ή έχουν αναδειχθεί μέσα από κοινωνικούς χώρους και κοινωνικά κινήματα. Προσκαλούμε να ανοικτούμε στο πέλαγος της δημιουργικής σύνθεσης, στην ανατροπή και σύνθεση, στην κριτική, αυτοκριτική και στις εναλλακτικές λύσεις.
Το συνέδριο των Οικολόγων Πράσινων αποφάσισε τηδημιουργία μιας 12 μελούς “επιτροπής επαφών”, που θα επικοινωνήσει με ενεργούς πολίτες, κοινωνικούς χώρους και κινήματα ώστε να προσκαλέσει στην πιο πάνω βάση όσους και όσες ενδιαφέρονται να συμμετάσχουν στην νέα αρχή, στην επανεκκίνηση των Οικολόγων Πράσινων, σε συστηματικό κι ουσιαστικό διάλογο που θα οδηγήσει σε ένα συνέδριο επανεκκίνησης, νέας αρχής σε 5-6 μήνες, στην οποία συμμετέχουν:
- Ο Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων,
- Ο Μιχάλης Τρεμόπουλος, πρώην ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων,
- Ο Λευτέρης Ιωαννίδης (Δημοτικός Σύμβουλος Κοζάνης) και ο Γιώργος Δημαράς (Περιφερειακός Σύμβουλος Αττικής) - εκπροσωπώντας πράσινους αυτοδιοικητικούς,
- Η Χριστίνα Κοττώρη (εκπροσωπώντας τους Νέους Πράσινους),
- Ο Δαμιανός Ανδρέου, μέλος του Πανελλαδικού Συμβουλίου των ΟΠ, με μεγάλη εμπειρία στην τοπική αυτοδιοίκηση,
- Η Ελεάννα Ιωαννίδου, δικηγόρος, πρώην εκπρόσωπος τύπου των Οικολόγων Πράσινων,
- Ο Κυριάκος Λουγιάκης (εκπαιδευτικός),
ενώ η Επιτροπή θα συμπληρωθεί με δυο εκπροσώπους του Πανελλαδικού Συμβουλίου των Οικολόγων Πράσινων καθώς και με δυο άτομα που δεν είναι σήμερα μέλη των Οικολόγων Πράσινων.
Η Επιτροπή Επαφών θα έχει συστηματική συνεργασία με το Πανελλαδικό Συμβούλιο των ΟΠ αλλά και τις τοπικές κινήσεις και τις θεματικές ομάδες, ενώ όπως αποφασίστηκε στην πρώτη συνεδρίαση της Επιτροπής Επαφών, αμέσως μετά την ολοκλήρωση των εργασιών του συνεδρίου, δημιουργείται ένα δίκτυο ανθρώπων σε κάθε νομό αλλά και θεματικά που θα βοηθήσει στις επαφές με φορείς και ενεργούς πολίτες κάθε περιοχής.
Η Επιτροπή Επαφών θα συντονίσει, επίσης, τις εργασίες δυο επιτροπών,
- μιας επιτροπής “οργανωτικών – καταστατικών προτάσεων” που θα αναλάβει σε διάλογο με όσους-όσες ενδιαφέρονται να καταθέσει προτάσεις οργανωτικής και καταστατικής ανασυγκρότησης αξιοποιώντας τη θετική κι αρνητική εμπειρία και καλά παραδέιγματα και πρακτικές. Οι προτάσεις αυτές θα τεθούν προς συζήτηση κι απόφαση στο συνέδριο επανεκκίνησης.
- μιας επιτροπής “πολιτικών προτεραιοτήτων” που θα διατυπώσει μέσα από διάλογο ένα σύνολο προτάσεων για άμεσες πολιτικές παρεμβάσεις, πρωτοβουλίες ενόψει των τοπικών, περιφερειακών, εθνικών και ευρωπαϊκών εκλογών.
Η προστασία του περιβάλλοντος δημιουργεί ευκαιρίες απασχόλησης
Τα οικοσυστήματα προσφέρουν υπηρεσίες στις ανθρώπινες κοινωνίες
Σημαντικές ευκαιρίες απασχόλησης και ανάπτυξης βιώσιμων οικονομικών δραστηριοτήτων αλλά και υπηρεσίες τις οποίες τα οικοσυστήματα προσφέρουν στις ανθρώπινες κοινωνίες –υποτιμημένες ως τώρα - αναδεικνύονται από σύγχρονες μελέτες. Ιδιαίτερα στην εποχή της κρίσης, η προστασία και διαχείριση των φυσικών περιοχών και η προστασία της βιοποικιλότητας αποκτούν μεγαλύτερη αξία. Έκθεση της Γενικής Διεύθυνσης Περιβάλλοντος "χρηματοδότηση περιοχών Natura 2000"[1] τονίζει ότι σύμφωνα με συντηρητικές εκτιμήσεις η ροή των παροχών από το χερσαίο δίκτυο Natura 2000 είναι της τάξης των 200 έως 300 δις Ευρώ/ έτος - ή 2-3% του ΑΕΠ της ΕΕ, ενώ το κόστος του είναι μόλις € 5,8 δις / έτος.
Αυτό ήταν το κεντρικό συμπέρασμα της ημερίδας με θέμα «Προστατευόμενες περιοχές και πράσινη απασχόληση» που διοργάνωσε στις Βρυξέλλες, ο Νίκος Χρυσόγελος ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων/Ομάδα των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο. Συμμετείχαν εκπρόσωποι Φορέων Διαχείρισης Περιβάλλοντος, πανεπιστημιακοί, περιβαλλοντολόγοι, εκπρόσωποι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και ειδικοί σε θέματα διαχείρισης προστατευόμενων περιοχών. Η προστασία και διαχείριση φυσικών περιοχών και η αποκατάσταση της βιοποικιλότητας είναι στις προτεραιότητες των ευρωπαϊκών πολιτικών συνοχής, περιφερειακής ανάπτυξης, αλιείας και της θαλάσσιας στρατηγικής, με σημαντικά ποσά να προορίζονται να κατευθυνθούν την επόμενη προγραμματική περίοδο 2014-2020 σε αυτούς τους τομείς.
Στην ημερίδα παρουσιάστηκε το θεσμικό πλαίσιο για τις προστατευόμενες περιοχές στην Ευρώπη αλλά και τα κατάλληλα χρηματοδοτικά εργαλεία, η εθνική εφαρμογή του δικτύου προστατευόμενων περιοχών στην Ελλάδα, η αξία και τα οικονομικά οφέλη των προστατευόμενων περιοχών καθώς και καλές πρακτικές από την ΕΕ σε ότι αφορά στις προστατευόμενες περιοχές με έμφαση στην ανάπτυξη της Πράσινης οικονομίας- απασχόλησης.
Ο Νίκος Χρυσόγελος δήλωσε:
«Τα οικοσυστήματα προσφέρουν υπηρεσίες που έχουμε υποτιμήσει. Σήμερα τα στατιστικά δεδομένα αποδεικνύουν ότι η προστασία της βιοποικιλότητας είναι ένας σημαντικός παράγοντας για την ανάπτυξη της Πράσινης οικονομίας και της δημιουργίας θέσεων εργασίας καθώς επίσης βασική προϋπόθεση για την οικολογικά και κοινωνικά βιώσιμη ανάπτυξη».
Για το θέμα μίλησαν επίσης οι:
- Przemyslaw Oginski, Ευρωπαϊκή Επιτροπή (διαβάστε την παρουσίαση εδώ)
- Δέσποινα Βώκου Καθηγήτρια Βιολογίας ΑΠΘ, πρόεδρος της επιτροπής Φύση 2000 (διαβάστε την παρουσίαση εδώ)
- Κώστας Παπακωνσταντίνου, Περιφερειακός σύμβουλος Δ. Ελλάδας (διαβάστε την παρουσίαση εδώ)
- Ιόλη Χριστοπούλου WWF-Ελλάς (διαβάστε την παρουσίαση εδώ)
- Patrick Ten Brink, Institute for European Environmental Policy (IEEP) (διαβάστε την παρουσίαση εδώ)
- Ignace Shops, μέλος ΔΣ της Ομοσπονδίας Ευρωπαϊκών Πάρκων / EUROPARC Federation και διευθυντής του εθνικού πάρκου Hoge Kempen National Park, Βέλγιο
- Nicole Nowicki, δίκτυο Eurosite (διαβάστε την παρουσίαση εδώ).
Με αφορμή την εκδήλωση, παρουσιάστηκε δημόσια η εμπεριστατωμένη μελέτη "Προστασία περιβάλλοντος και πράσινη απασχόληση" (μπορείτε να την κατεβάσετε εδώ) που προετοίμασε το γραφείο του ευρωβουλευτή των Οικολόγων Πράσινων Νίκου Χρυσόγελου.
Αναλυτικά
Ο Νίκος Χρυσόγελος υποστήριξε, παραθέτοντας στοιχεία, την ανάγκη να δοθεί προτεραιότητα σε θέματα προστασίας της βιοποικιλότητας καθώς το 60% των παγκόσμιων οικοσυστημάτων είναι υποβαθμισμένα και ο ρυθμός με τον οποίο εξαφανίζονται τα είδη της βιοποικιλότητας είναι 1.000 μεγαλύτερος σήμερα απ ότι στους προ-βιομηχανικούς καιρούς[2]. Για να μειωθεί ο κίνδυνος της εξαφάνισης των ειδών και για να προστατευτεί αποτελεσματικά η παγκόσμια βιοποικιλότητα χρειαζόμαστε 76 δις δολάρια το χρόνο μέχρι το 2020[3], το οποίο αντιπροσωπεύει το 1% της αξίας των υπηρεσιών των οικοσυστημάτων που χάνονται κάθε χρόνο και ΜΟΛΙΣ το 20% των ετήσιων παγκόσμιων δαπανών για αναψυκτικά
[4].
«Τα οικοσυστήματα προσφέρουν υπηρεσίες που έχουμε υποτιμήσει» ανέφερε ο Ν. Χρυσόγελος αποδεικνύοντας με στατιστικά δεδομένα ότι η προστασία της βιοποικιλότητας είναι ένας σημαντικός παράγοντας για την ανάπτυξη της πράσινης οικονομίας και τη δημιουργίας θέσεων εργασίας αλλά και βασική προϋπόθεση για τη οικολογικά και κοινωνικά βιώσιμη ανάπτυξη. Αναφέρθηκε μάλιστα σε έκθεση που εκπονήθηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για τις "κοινωνικές επιπτώσεις της πολιτικής για τη βιοποικιλότητα"[5] που εκτιμά ότι το 35% των θέσεων εργασίας (927 εκ. δουλειές) στις αναπτυσσόμενες χώρες και το 7% των θέσεων εργασίας (14,6 εκ. δουλειές) στην ΕΕ εξαρτώνται από τις υπηρεσίες των οικοσυστημάτων. Το κείμενο εργασίας της Γενικής Διεύθυνσης Περιβάλλοντος "χρηματοδότηση περιοχών Natura 2000"[6] τονίζει ότι σύμφωνα με συντηρητικές εκτιμήσεις η ροή των παροχών από το χερσαίο δίκτυο Natura 2000 είναι της τάξης των € 200 έως € 300 δις / έτος - ή 2-3% του ΑΕΠ της ΕΕ, ενώ το κόστος του είναι μόλις € 5,8 δις / έτος.
Επιπλέον, παρέθεσε στοιχεία που της μελέτης "Estimating the Overall Economic Value of the Benefits provided by the Natura 2000 Network"[7] σύμφωνα με την οποία οι δαπάνες των επισκεπτών που προκύπτουν από τις εκτιμώμενες επισκέψεις ανά έτος σε περιοχές Natura 2000 είναι της τάξης των € 50- 85 δις ανά έτος και υποστηρίζουν άμεσα και έμμεσα μεταξύ 4,5 και 8 εκατομμύρια θέσεις εργασίας πλήρους απασχόλησης. Σύμφωνα με την ίδια μελέτη τα οφέλη από τις θαλάσσιες περιοχές Natura 2000 εκτιμώνται στα € 1.4-1.5 εκ. / έτος, ποσό που μπορεί να ανέβει στα € 6-6.5 εκ. εφόσον το 20% των περιοχών αυτών προστατευθεί αποτελεσματικά. Οι περιοχές Natura 2000 εκτιμάται ότι φιλοξενούν 1.2-2.2 εκατομμύρια τουρίστες κάθε χρόνο και τα ψυχαγωγικά οφέλη των περιοχών Natura 2000 εκτιμώνται στα 5-9 δις ευρώ[8]. Τέλος, μια πρόσφατη μελέτη από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή[9] εκτιμά ότι το κόστος της μη εφαρμογής της υπάρχουσας νομοθεσίας για το περιβάλλον και των μελλοντικών στόχων της βιοποικιλότητας είναι € 50 δις / έτος.
Παρουσιάζοντας τις ευρωπαϊκές πολιτικές και τα χρηματοδοτικά εργαλεία ο Przemyslaw Oginski, εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, αναφέρθηκε στη δυνατότητα επενδύσεων σε περιοχές Natura 2000 – για την φύση και τον άνθρωπο κι ανέλυσε τους 6 έξι στόχους της πολιτικής της ΕΕ που σκοπό θα έχουν:
- την εφαρμογή της ευρωπαϊκής νομοθεσίας για το Natura 2000
- την υιοθέτηση συνολικής πολιτικής για τα οικοσυστήματα
- την ενίσχυση της συνείδησης προστασίας της βιοποικιλότητας στον αγροτικό τομέα και τη δασοπονία
- την ενίσχυση της πολιτικής για την αλιεία
- την καταπολέμηση των ξένων ειδών - εισβολέων στα οικοσυστήματα
- την προστασία της βιοποικιλότητας από παγκόσμια δίκτυα
Πρότεινε την ανάγκη εφαρμογής μιας νέας στρατηγικής σχετικά με τα οικονομικά των οικοσυστημάτων και τη βιοποικιλότητα με στόχου έως το 2020 οι υπηρεσίες τους διατηρηθούν και να εμπλουτιστούν με πράσινες υποδομές, με σκοπό την αποκατάσταση του 15% των φυσικών περιοχών. Αυτό θα επιτευχθεί με τη χαρτογράφηση και αποτίμηση των οικοσυστημάτων και των υπηρεσιών ως το 2014 και την εγγραφή τους σε εθνικό μητρώο μεταξύ άλλων.
Η καθηγήτρια Βιολογίας στο ΑΠΘ και πρόεδρος της Επιτροπής ‘Φύση 2000’, Δέσποινα Βώκου παρουσίασε την εφαρμογή του δικτύου Natura 2000 στην Ελλάδα και αναφέρθηκε στα μοναδικά χαρακτηριστικά της βιοποικιλότητας στη χώρα που θα μπορούσαν να αποτελέσουν συγκριτικό πλεονέκτημα στο πλαίσιο της Ευρώπης. Σε σχέση με το δίκτυο Natura 2000, η Δ. Βώκου ανέφερε ότι η Ελλάδα φιλοξενεί 303 είδη φυτών και ζώων (εκτός των πουλιών) και 91 τύπου οικοτόπων κοινοτικού ενδιαφέροντος. Σύμφωνα με την κοινοτική νομοθεσία οι Τόποι Κοινοτικής Σημασίας θα πρέπει σε έξι χρόνια να μετατραπούν σε Ειδικές Ζώνες Διατήρησης. Η προθεσμία αυτή ήταν τον περασμένο Σεπτέμβριο αλλά ακόμα δεν έχει γίνει τίποτα σχετικά με τη διαχείρισή τους. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν 29 Φορείς Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών, αλλά περίπου 70% των περιοχών του δικτύου παραμένουν χωρίς αρμόδιο σχήμα διαχείρισης. Τόνισε ότι υπάρχει έλλειμμα στη θεσμική θωράκιση των προστατευόμενων περιοχών, περιορισμένη πολιτική και διοικητική στήριξη των φορέων διαχείρισης, ενώ η φύλαξη των προστατευόμενων περιοχών είναι επίσης ένα θέμα για το οποίο πρέπει να υπάρξει σοβαρή μέριμνα. Με την πολιτική των συγχωνεύσεων 20 από τους υφιστάμενους φορείς γίνονται 9, καταργούνται 4, ενώ παραμένουν ως έχουν μόνο 5. Υπάρχει ανάγκη λειτουργικής αναδιάρθρωσης του εθνικού συστήματος προστατευόμενων περιοχών, αλλά αφού προσδιοριστούν ανάγκες και στόχοι και όχι με βιαστικά και αυθαίρετα κριτήρια, ενώ τόνισε ότι η Ελλάδα πέτυχε να συμπεριλάβει στις προστατευόμενες περιοχές το 27% της έκτασης της χώρας όταν ο ευρωπαϊκός μέσος όρος είναι 17,5%.
Δείτε σε βίντεο την παρουσίαση της κ. Βώκου (πατήστε με το ποντίκι πάνω στα εικονίδια των βίντεο)
Ο περιφερειακός σύμβουλος Δ. Ελλάδας, Κώστας Παπακωνσταντίνου τόνισε τη δυσκολία κατανόησης της αξίας προστασίας της βιοποικιλότητας από τις τοπικές κοινωνίες και ιδιαίτερα από τους αιρετούς εκπροσώπους. Σχετικά με τη διαχείριση των προστατευόμενων περιοχών και την απασχόληση, ο Κ. Παπακωνσταντίνου πρότεινε την ανάγκη αύξησης των φορέων από 29 σε 50, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι 1000 άτομα προσωπικό δεν είναι μεγάλος αριθμός σε σχέση με το έργο που παράγουν, κάτι που θα κάλυπτε περίπου 150 περιοχές προστασίας. Μεταξύ άλλων ο Κ. Παπακωνσταντίνου επεσήμανε την ανάγκη να ισχυροποιηθεί το δίκτυο Natura 2000 με διαχειριστικά σχέδια και μελέτες για τις περιοχές προϋποθέσεις και τα δύο για την εξασφάλιση χρηματοδότησης από την ΕΕ, ζήτησε να αυξηθούν οι συμμετοχές σε προγράμματα LIFE και πρότεινε να ενταχθούν οι δραστηριότητες των φορέων διαχείρισης στις καθημερινές εργασίες της κάθε περιοχής. Ο Κ. Παπακωνσταντίνου ανέφερε χαρακτηριστικά ότι όσοι επιθυμούν «μεγάλα έργα» θα πρέπει να σκεφτούν ότι η αποκατάσταση των οικοσυστημάτων - όπως και η επαναδημιουργία κατεστραμμένων υγροτόπων - είναι κι αυτή μεγάλο έργο.
Δείτε σε βίντεο την παρουσίαση του κ. Παπακων/νου (πατήστε με το ποντίκι πάνω στα εικονίδια των βίντεο)
Η Ιόλη Χριστοπούλου, υπεύθυνη πολιτικής για το φυσικό περιβάλλον, WWF-Ελλάς), τόνισε ότι ενώ πρόκειται για μια ίσης κλίμακας κρίση συγκρίνοντας την οικονομική με την περιβαλλοντική και οι απώλειες στις χρηματιστηριακές αγορές είναι συγκρίσιμες με τις διαθέσιμες εκτιμήσεις για την απώλεια στη βιοποικιλότητα, η πρώτη προκαλεί άμεση αντίδραση – με τη δυνατότητα ανάκαμψης - ενώ η δεύτερη παραμένει αφανής και δυστυχώς με πιθανές μη αναστρέψιμες επιπτώσεις. Σε αυτή την περίοδο κρίσης, η διατήρηση και αξιοποίηση του φυσικού κεφαλαίου πρέπει να ενισχυθεί και όχι να αποδυναμώνεται ώστε να αποτελέσει μια γερή και υγιή βάση για ένα πιο πράσινο μέλλον στην Ελλάδα ανέφερε η Ι. Χριστοπούλου φέρνοντας ως επιτυχή παραδείγματα τη μαστίχα της Χίου και τον κρόκο της Κοζάνης αλλά και το πρόγραμμα διαχείρισης στη Δαδιά. Στα παραδείγματα αυτά αξιοποιήθηκε η μοναδικότητα της βιοποικιλότητας της περιοχής προσφέροντας θέσεις εργασίας στις τοπικές κοινωνίες. Η κρίση δημιουργεί εμπόδια αλλά δίνει και ευκαιρίες για πράσινη εναλλακτική βιώσιμη ανάπτυξη.
Δείτε σε βίντεο την παρουσίαση της κ. Χριστοπούλου (πατήστε με το ποντίκι πάνω στα εικονίδια των βίντεο)
Ο Patrick Ten Brink εκπρόσωπος του Ινστιτούτου για την Ευρωπαϊκή Πολιτική για το Περιβάλλον (IEEP) (http://www.ieep.eu/), παρουσίασε την αναγκαιότητα προστασίας της βιοποικιλότητας ως προϋπόθεση της πράσινη οικονομία αναφέροντας χαρακτηριστικά στοιχεία όπως ότι στη Μαύρη Θάλασσα το 1980 η εμφάνιση είδους εισβολέα στο θαλάσσιο οικοσύστημα είχε σαν αποτέλεσμα να χαθούν 150.000 θέσεις εργασίας στην αλιεία. Ο Patrick Ten Brink αναφερόμενος στα οικονομικά της φύσης (http://www.teebtest.org/) και στα αποτελέσματα του Natura 2000 ανέφερε ότι στην Ισπανία υπολογίζεται ότι απέδωσε αύξηση μεταξύ 0,1-0,26% του ΑΕΠ και 12.792 θέσεις εργασίας, σε περιοχές όπως η Ανδαλουσία, η Αραγονία και τα Κανάρια νησιά ακόμη καλύτερα με αύξηση από 0,26 έως 0,44% του ΑΕΠ και από 1346 έως 5937 θέσεις εργασίας. Το εθνικό πάρκο Wattenmeer στη Γερμανία προσελκύει το 23% των τουριστών της περιοχής και φέρνει πάνω από 100 εκατ. ευρώ έσοδα. Στη Φιλανδία τα εθνικά πάρκα υπολογίζεται ότι απέφεραν 70,1 εκατ ευρώ έσοδα ενώ γενικά υπολογίζεται ότι η δημόσια επένδυση 1 ευρώ στις προστατευόμενες περιοχές αποδίδει 20 ευρώ.
Ο Ignace Shops, μέλος ΔΣ EUROPARC Federation και διευθυντής του εθνικού πάρκου Hoge Kempen National Park, Βέλγιο, http://www.europarc.org, παρουσίασε το μεγαλύτερο δίκτυο εθνικών πάρκων στην Ευρώπη, το EUROPARC, με τη συμμετοχή 400 μελών από 36 χώρες. Η συμβολή τους στην πράσινη οικονομία είναι εμφανής αν αναλογιστούμε ότι στο πλαίσιο πάντα της βιώσιμης τουριστικής ανάπτυξης υπάρχουν 107 πιστοποιημένα εθνικά πάρκα σε 13 ευρωπαϊκές χώρες. Τέσσερα εκατομμύρια κάτοικοι ζουν στις περιοχές αυτές και 3206 οργανισμοί και ιδιωτικές επιχειρήσεις συνεργάζονται σε δραστηριότητες συναφείς με τα εθνικά παρκα, τα οποία δέχονται ετησίως 73 εκατομμύρια επισκέπτες. Υπολογίζεται ότι επενδύονται 441 εκατομμύρια ευρώ στις προστατευόμενες περιοχές ενώ παράγονται και διακινούνται 700 τοπικά προϊόντα στο πλαίσιο πάντα της βιώσιμης τουριστικής ανάπτυξης.
Η Nicole Nowicki εκπρόσωπος του Eurosite (http://www.eurosite.org/), περιέγραψε το δίκτυο που στο πλαίσιο του Natura 2000 εκτείνεται από τη Φινλανδία ως τον Ατλαντικό και αποτελεί παράδειγμα διαχειριστικής πρακτικής από το 1989 με στόχο την ενίσχυση της πράσινης οικονομίας και των θέσεων απασχόλησης. Συγκεκριμένα αναφέρθηκε στο πρόγραμμα για τους ερωδιούς που ενίσχυσε τη συνεργασία μεταξύ των χωρών που συμμετέχουν αλλά και επιμέρους ομαδικές εργασίες στις οποίες πήραν μέρος ειδικοί στην εκπόνηση και διαχείριση περιβαλλοντικών σχεδιασμών σε συνεργασία με αγρότες, δασοκόμους και εκπροσώπους της τοπικής αυτοδιοίκησης. Πρόκειται για το ανθρώπινο δυναμικό που αξιολογεί αυτό που διαθέτουμε και συμβάλλει στη διατήρηση, διαχείριση και προβολή του κεφαλαίου της βιοποικιλότητας.
[5] http://ec.europa.eu/environment/enveco/biodiversity/pdf/Social%20Dimension%20of%20Biodiversity.pdf
[7] http://ec.europa.eu/environment/nature/natura2000/financing/docs/Economic_Benefits_of_Natura_2000.pdf
Δείτε τα βίντεο από την συζήτηση που ακολούθησε τις εισηγήσεις:
Ο “Οδυσσέας” ενώνει τις χώρες του Νότου
Αλληλέγγυοι για την αντιμετώπιση της κρίσης
Άρθρο του Νίκου Χρυσόγελου,
Στην Ισπανία, πάνω από 500.000 οικογένειες έχασαν το σπίτι τους τα τρία τελευταία χρόνια. Οι άνεργοι έφτασαν τα 6.000.000, ενώ το δημόσιο χρέος διπλασιάστηκε (από 40% έφτασε στο 80%) παρά τα μέτρα ή κυρίως εξαιτίας των περιοριστικών μέτρων που ελήφθησαν. Δεν λοιπόν μόνο ελληνική η κρίση.
Στην Ελλάδα βέβαια η ανεργία ξεπερνάει το 25%, το 55% μεταξύ των νέων. Τα ποσοστά ανεργίας στην Ισπανία είναι πιο υψηλά, αλλά πλήττονται και ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, πρόσφατα τα άτομα με ειδικές ανάγκες διαδήλωσαν μαζικά γιατί βρίσκονται πλέον στο έλεος της κρίσης. Στην Ελλάδα υπάρχουν ήδη πολλά παιδιά που δεν έχουν πρόσβαση στον εμβολιασμό, ενώ οι άνεργοι πρέπει να πληρώσουν την επίσκεψη στο γιατρό και τα φάρμακά τους γιατί είναι κι ανασφάλιστοι.
Στην Πορτογαλία, ένας στους 6 έχασε τη δουλειά του και πολλές επιχειρήσεις πτώχευσαν. Ήδη πριν την κρίση το 22% του πληθυσμού αποκλείονταν από την κοινωνική στήριξη, ενώ σήμερα 10.000 παιδιά έχουν πρόβλημα σίτισης.
Τα σημερινά προβλήματα οφείλονται φυσικά στο αποτυχημένο μοντέλο ανάπτυξης που ακολουθούσαν οι χώρες του νότου της Ευρώπης, στην προβληματική αρχιτεκτονική της Ευρωζώνης καθώς και στην κρίση. Οφείλονται όμως κατά πολύ, ίσως κατά 70-80%, στις λανθασμένες πολιτικές λιτότητας που ακολουθήθηκαν για αντιμετώπιση της κρίσης κι οδηγούν σήμερα σε ύφεση, μείωση του ΑΕΠ, αύξηση της ανεργίας και του δημόσιου χρέους, αντί να εξυγιάνουν τα δημοσιονομικά όπως στοχεύουν. Η εξάρτηση των χωρών του ευρωπαϊκού νότου από τις εισαγωγές πετρελαίου, η κατασκευαστική φούσκα αλλά και η διάσωση των τραπεζών με δημόσιους πόρους παίζουν σημαντικό ρόλο στην ένταση της κρίσης.
Οι διαπιστώσεις αυτές προέκυψαν από την διημερίδα «Κρίση και Κοινωνικές επιπτώσεις», μια διημερίδα που οργανώσαμε στις 12 και 13 Νοεμβρίου 2012, τρεις Πράσινοι ευρωβουλευτές από τις χώρες του Νότου (Νίκος Χρυσόγελος-Ελλάδα, Ρουί Ταβάρες-Πορτογαλία και Ραούλ Ρομέβα-Ισπανία).
Η διαμόρφωση μιας νέας, κοινής στρατηγικής διεξόδου από την κρίση είναι θέμα επιβίωσης, όχι μόνο για τις χώρες του Νότου αλλά και για την υπόλοιπη Ευρώπη. Αν καταρρεύσουν οι χώρες του νότου, θα καταρρεύσουν και οι υπόλοιπες χώρες του βορρά. Χρειαζόμαστε, λοιπόν, ένα νέο σχέδιο, ένα εναλλακτικό σχέδιο. Για να επιτευχθεί, όμως αυτό, απαιτείται συνεργασία από τα κάτω μεταξύ των κοινωνικών φορέων και της κοινωνίας των πολιτών σε Ευρωπαϊκό επίπεδο αλλά και βαθιές αλλαγές στην Ευρωζώνη και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η διαμόρφωση «από τα κάτω» ενός εναλλακτικού σχεδίου με πυλώνες την κοινωνική συνοχή, την απασχόληση, την οικονομική βιωσιμότητα καθώς και την προσπάθεια δίκαιης και όχι ισοπεδωτικής δημοσιονομικής εξυγίανσης θα πρέπει να είναι η απάντηση στις σημερινές αδιέξοδες πολιτικές.
Η πρωτοβουλία των εκπροσώπων φορέων και Πράσινων ευρωβουλευτών του Νότου για ενθάρρυνσή της από τα κάτω συνεργασίας όχι μόνο στο εσωτερικό κάθε χώρας αλλά και μεταξύ των χωρών του Νότου αλλά και της υπόλοιπης Ευρώπης, έχει τη συμβολική ονομασία «Οδυσσέας», δίνοντας νέα διάσταση στην ευρωμεσογειακή συνεργασία. Στοχεύει στην αλλαγή του αναπτυξιακού μοντέλου και της οικονομικής πολιτικής της Ε.Ε. από την περιφέρεια προς το κέντρο, ώστε να διασφαλίζεται η βιωσιμότητα και η κοινωνική συνοχή σε όλες τις χώρες. Είναι στην πράξη μια ανοικτή πλατφόρμα επικοινωνίας με στόχο το συντονισμό δράσεων κοινωνικών φορέων από όλη την Ευρώπη, όμως με την περιφέρεια και τον νότο σε ρόλο πρωταγωνιστή, για την προώθηση εναλλακτικών λύσεων απέναντι στη σημερινή αδιέξοδη πολιτική. Ένα δίκτυο ανθρώπων και φορέων του Νότου με το χαρακτηριστικό όνομα «Οδυσσέας», σε αντιδιαστολή του προσβλητικού χαρακτηρισμού PIIGS που έχει επικρατήσει από την αρχή της κρίσης για να περιγράψει τις χώρες που αντιμετωπίζουν εντονότερα την κρίση.
Στο πλαίσιο του «Οδυσσέα» επιδιώκουμε να συζητήσουμε ειλικρινά και ανοιχτά κρίσιμα θέματα όπως η κυριαρχία του μοντέλου που ακολούθησε ο κατασκευαστικός τομέας στις χώρες του νότου και πιθανές εναλλακτικές λύσεις που θα είναι συμβατές με την περιβαλλοντική και κοινωνική υπευθυνότητα, την διαφάνεια και τη βιωσιμότητα του κλάδου μακροχρόνια. Για παράδειγμα, η γαλλική κυβέρνηση, υιοθέτησε τις προτάσεις των γάλλων πράσινων και ανήγγειλε ένα σχέδιο για παρεμβάσεις ενεργειακής αποτελεσματικότητας σε 1.000.000 σπίτια που θα δημιουργήσουν χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας και θα αναζωογονήσουν τον κλάδο μέσα όμως από μια πιο πράσινη και βιώσιμη δραστηριότητα.
Συχνά η συζήτηση σε ευρωπαϊκό επίπεδο επικεντρώνεται στην προσπάθεια προσέλκυσης μερικών μεγάλων ξένων επενδύσεων σε χώρες της κρίσης ως τη μόνη διέξοδο για την αντιμετώπιση της κρίσης. Όμως, παρόμοιες επενδύσεις - με την προϋπόθεση όμως ότι είναι συμβατές με ένα πιο πράσινο, κοινωνικά και οικονομικά βιώσιμο μοντέλο οικονομίας στις χώρες του νότου - θα πρέπει να τις αντιμετωπίζουμε ως συμπληρωματικές και όχι κυρίαρχες σε μια στρατηγική διεξόδου από την κρίση. Δεν είναι αυτές που θα δημιουργήσουν τις εκατοντάδες χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας που απαιτούνται ούτε πρόκειται να καλύψουν το τεράστιο κενό σε κρίσιμους τομείς, αυτούς δηλαδή που συνήθως δεν έχουν και μεγάλα περιθώρια κέρδους. Το κρίσιμο, λοιπόν για την αναζωογόνηση της οικονομίας και την απασχόληση, είναι η στοχευμένη ενεργοποίηση ιδίων, κυρίως τοπικών, πόρων για πολλές επενδύσεις μικρού και μεσαίου μεγέθους, από μικρομεσαίες επιχειρήσεις και από κοινωνικές συνεταιριστικές επιχειρήσεις, κυρίως σε παραγωγικούς τομείς, κοινωνικές και περιβαλλοντικές υπηρεσίες καθώς και προϊόντα και υπηρεσίες που χαρακτηρίζονται από περιβαλλοντική και κοινωνική καινοτομία.
Πολλοί πολίτες κατανοούν ότι ένας από τους κύριους λόγους της κρίσης είναι το μοντέλο ανάπτυξης που επικεντρώθηκε στην κατασκευαστική φούσκα, σε μια οικονομία καζίνο και σε μια αυταπάτη ότι μπορούμε να καταναλώνουμε όλο και περισσότερα, αδιαφορώντας για τις περιβαλλοντικές και κοινωνικές επιπτώσεις, την σπατάλη φυσικών πόρων και ενέργειας, τα τεράστια βουνά αποβλήτων.
Μια ακόμα μεγαλύτερη δόση από το ίδιο μοντέλο δεν μπορεί να προσφέρει διέξοδο. Είναι ανάγκη να αναθεωρηθεί το ίδιο το οικονομικό μοντέλο –το οποίο δυστυχώς εξακολουθεί να προτείνεται σε μεγαλύτερες δόσεις- που βασίζεται σε εισαγωγές ορυκτών καυσίμων, διαιωνίζοντας την εξάρτηση της χώρας, και στην υπερβολική μεγέθυνση του κατασκευαστικού τομέα που έφερε πρόσκαιρα κερδοφορία και κερδοσκοπία, αλλά οδηγήθηκε γρήγορα σε «φούσκα» λόγω κορεσμού και όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην Ισπανία, την Πορτογαλία, την Ιρλανδία. Και ίσως σκάσει αργότερα και στην Ολλανδία και σε άλλες χώρες “εκτός κρίσης” (!).
Είναι καιρός όμως να περάσουμε ως κοινωνίες και πολίτες από την οργή ή/και την παθητικότητα σε ενεργή συμμετοχή για διέξοδο από την κρίση μέσα από δομές κοινωνικής αλληλεγγύης αλλά προωθώντας την κοινωνική και περιβαλλοντική επιχειρηματικότητα. Οι Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις μπορούν να προσφέρουν οφέλη στην τοπική οικονομία και να συμβάλλουν στην γενικότερη ενεργοποίηση των πολιτών. Η αλλαγή, εξάλλου, δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την πολύπλευρη συμμετοχή των πολιτών.
_________________________
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο www.eklogika.gr
More...
Aνακύκλωση πλοίων με ασφαλή, περιβαλλοντικά υπεύθυνη διαδικασία σε όλο τον κόσμο
Οι Πράσινοι προτείνουν ειδικά μέτρα και κίνητρα με έκθεση και πρότασή τους στην Επιτροπή Περιβάλλοντος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου
Πολλά πλοία εγκαταλείπονται σε λιμάνια ή παράκτιες περιοχές, ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσης, όπως σήμερα. Από την άλλη πάνω από 1000 μεγάλα παλαιά εμπορικά πλοία, δεξαμενόπλοια και cargo, ανακυκλώνονται κάθε χρόνο για την ανάκτηση του μετάλλου. Περίπου 2.000.000 τόνοι χάλυβα προέρχονται από την διάλυση των πλοίων με ευρωπαϊκή σημαία (που αντιστοιχεί στο 17% της παγκόσμιας χωρητικότητας), αξίας πάνω από 600.000.000 ευρώ. Όμως η πλειοψηφία τους (το 90%) οδηγούνται για διάλυση σε εγκαταστάσεις σε χώρες της Νότιας Ασίας, Μπαγκλαντές, Ινδία και Πακιστάν, όπου επικρατούν συνθήκες που προκαλούν σοβαρή ρύπανση του θαλάσσιου περιβάλλοντος και θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή των εργαζομένων (δείτε σχετικό βίντεο)[1]. Κάτι τέτοιο προκαλεί αθέμιτο ανταγωνισμό και οδηγεί σε κλείσιμο πολλών ευρωπαϊκών κι άλλων ναυπηγείων που τηρούν προδιαγραφές ασφάλειας και προστασίας του περιβάλλοντος.
Δείτε περισσότερα εδώ: http://www.shipbreakingplatform.org/
Στα αζήτητα 4 εκατ. ευρώ για τους Σύριους πρόσφυγες;
Κομισιόν: Απαράδεκτη η κατάσταση των αιτούντων άσυλο στην Ελλάδα
Αν το ζητήσει η Ελλάδα, θα μπορούσε να της δοθεί χρηματοδοτική βοήθεια 4 εκατ. ευρώ για τους πρόσφυγες από τη Συρία απαντάει η Κομισιόν, δια της αρμόδιας Επιτρόπου κας Malmström, στον Νίκο Χρυσόγελο, ευρωβουλευτή των Οικολόγων Πράσινων / Ομάδα των Πράσινων στο Ευρωκοινβούλιο. Τονίζει, επίσης, ότι η Επιτροπή «γνωρίζει πλήρως την απαράδεκτη κατάσταση των αιτούντων άσυλο στην Ελλάδα» και ότι, από κοινού με άλλους εταίρους, υποστηρίζει τη μεταρρύθμιση με χρηματοδοτική βοήθεια και με την παροχή εμπειρογνωσίας επί τόπου.
Μαυροβούνιο: Η επόμενη προς ένταξη χώρα;
Στην 5η Διακοινοβουλευτική συνάντηση αντιπροσωπείας του Ευρωκοινοβουλίου και του Κοινοβουλίου του Μαυροβουνίου, στο πλαίσιο της διαδικασίας σταθεροποίησης και ευρωπαϊκής ένταξης, συμμετείχε ο Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων, μέλος της αντιπροσωπείας του Ευρωκοινοβουλίου για τα Δυτικά Βαλκάνια, εκπροσωπώντας μαζί την αυστριακή ευρωβουλευτής Ούρλικε Λούνατσεκ τους Πράσινους στο Ευρωκοινοβούλιο.
Η 5η Διακοινοβουλευτική συνάντηση εξέτασε την πορεία των μεταρρυθμίσεων της χώρας στο πλαίσιο της διαδικασίας προετοιμασίας της για ένταξη στην ΕΕ, με δεδομένο ότι το 2010 το Μαυροβούνιο έλαβε καθεστώς υποψήφιας προς ένταξη χώρας στις διαπραγματεύσεις με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Στην συνάντηση συμμετείχε μεγάλη αντιπροσωπεία του κοινοβουλίου του Μαυροβουνίου, στην οποία περιλαμβάνονταν επίσης ο υπουργός εξωτερικών, ο επικεφαλής των διαπραγματεύσεων με την ΕΕ καθώς και εκπρόσωποι των κυριότερων κομμάτων που εκπροσωπούνται στο κοινοβούλιο του Μαυροβουνίου (συνολικά 13 κόμματα, μεταξύ των οποίων και οι Πράσινοι, που συγκέντρωσαν ποσοστό 8,5% και εξέλεξαν 7 βουλευτές).
Στις διήμερες εργασίες συζητήθηκαν τα θέματα της μεταρρύθμισης του δικαστικού συστήματος, της αντιμετώπισης της διαφθοράς και του οργανωμένου εγκλήματος, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της περιφερειακής συνεργασίας και των σχέσεων καλής γειτονίας, της οικονομικής κατάστασης της χώρας και των μεταρρυθμίσεων που απαιτούνται, της ενεργής συμμετοχής της κοινωνίας των πολιτών στην προετοιμασία της ευρωπαϊκής πορείας, της βελτίωσης του εκλογικού νόμου και της διαφάνειας στη χρήση δημόσιων πόρων, καθώς και τα θέματα ενέργειας και προστασίας του περιβάλλοντος.
Η πορεία των μεταρρυθμίσεων και η επίτευξη των στόχων που έχουν τεθεί αποτελούν τα βασικά κριτήρια για την ενταξιακή πορεία της χώρας. Κοινή διαπίστωση – που αποτυπώνεται και στο ομόφωνο κείμενο συμπερασμάτων που υιοθετήθηκε από τους συμμετέχοντες ευρωβουλευτές και βουλευτές - είναι ότι έχει συντελεστεί ιδιαίτερα σημαντική πρόοδος αλλά απαιτούνται ακόμα σημαντικές προσπάθειες ιδιαίτερα στους τομείς των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της κοινωνικής ένταξης, της μεγαλύτερης παρουσίας γυναικών όχι μόνο στις λίστες αλλά και στο κοινοβούλιο καθώς και της αντιμετώπισης της διαφθοράς. Πολλές υποθέσεις διαφθοράς, ιδιαίτερα περιπτώσεις που σχετίζονται με την οικοδομική δραστηριότητα – κυρίως στην παράκτια ζώνη και τις τουριστικές περιοχές-, τις τηλεπικοινωνίες και τις ιδιωτικοποιήσεις, είναι πλέον στα χέρια της δικαιοσύνης.
Η οικονομική κρίση που ταλανίζει την ΕΕ έχει ως αποτέλεσμα την επιβράδυνση στη λήψη αποφάσεων σχετικά με τη διαδικασία διεύρυνσης για τις χώρες των Δυτικών Βαλκανίων αλλά δεν έχει σταματήσει ο ενταξιακός διάλογος. Το Μαυροβούνιο φαίνεται να είναι η καλύτερα προετοιμασμένη χώρα για ένταξη στην ΕΕ μετά την Κροατία που θα γίνει σύντομα το 28ο μέλος της.
Ο Νίκος Χρυσόγελος είχε ιδιαίτερη συνάντηση με τους δυο 2 από τους 7 πράσινους ευρωβουλευτές που εκλέχτηκαν στις πρόσφατες εκλογές του Οκτωβρίου που προέρχονται κυρίως από το χώρο της κοινωνίας των πολιτών.
Στις παρεμβάσεις του ο Νίκος Χρυσόγελος ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων / Ομάδα των Πρασίνων στο Ευρωκοινοβούλιο, τόνισε μεταξύ άλλων:
“Είναι εντυπωσιακό ότι το Σύνταγμα του Μαυροβουνίου δηλώνει τη δέσμευση της χώρας να είναι φιλική στο περιβάλλον. Αυτό όμως πρέπει να εφαρμόζεται με συνέπεια στην πράξη προσφέροντας έτσι μια ευκαιρία να αποτελέσει η χώρα αυτή ένα μοντέλο για την προστασία και διαχείριση του περιβάλλοντος, ιδιαίτερα της βιοποικιλότητας, των φυσικών πόρων και των νερών.
Η χώρα που βγήκε από την Γιουγκοσλαβική και Βαλκανική κρίση χωρίς να εμπλακεί σε πολέμους μπορεί να αποτελέσει έναν πρεσβευτή σχέσεων καλής γειτονίας και περιφερειακής συνεργασίας, την ανάγκη για μεγαλύτερη περιφερειακή συνεργασία. Σε αυτή την κατεύθυνση η διασυνοριακή συνεργασία για την προστασία των νερών, την προώθηση ενός αξιόπιστου δικτύου σιδηροδρόμων που να συνδέουν τις βαλκανικές χώρες τόσο μεταξύ τους όσο και με την υπόλοιπη Ευρώπη, η απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα και την πυρηνική ενέργεια και η προώθηση της εξοικονόμησης ενέργειας και προσαρμοσμένων ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, αποτελούν κατάλληλα εργαλεία και γέφυρες τόσο για περιφερειακή συνεργασία όσο και για δημιουργία θέσεων εργασίας σε οικονομικές δραστηριότητες αναγκαίες για την κοινωνία και την προστασία του περιβάλλοντος.
Οι μεταρρυθμίσεις στην οικονομία πρέπει να είναι οικολογικά και κοινωνικά βιώσιμες. Μπορούν να συνδεθούν με την επιδίωξη κοινωνικής συνοχής και κοινωνικής ένταξης ευάλωτων κοινωνικών ομάδων (Ρομά, φτωχοί στις νότιες περιοχές της χώρας) κι ανάπτυξης πράσινων οικονομικών δραστηριοτήτων. Τομείς με σημαντικό δυναμικό για δημιουργία θέσεων εργασίας είναι η εξοικονόμηση ενέργειας και οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, η διατήρηση της βιοποικιλότητας, η διαχείριση των νερών σε επίπεδο (και διασυνοριακής) υδρολογικής λεκάνης, συντεταγμένες προσπάθειες στον τομέα του αγροτουρισμού κ.α.”
Υπερψηφίστηκε η έκθεση Χρυσόγελου για το Ευρωπαϊκό Ταμείο Θάλασσας και Αλιείας
Ενημερωτική συζήτηση στην Αθήνα, Κυριακή 2 Δεκεμβρίου,
ώρα 19.30
Υπερψηφίστηκε την Τετάρτη 28 Νοεμβρίου, από την Επιτροπή Περιβάλλοντος, Ασφάλειας Τροφίμων και Δημόσιας Υγείας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, η έκθεση γνωμοδότησης του Νίκου Χρυσόγελου, ευρωβουλευτή των Οικολόγων Πράσινων / Ομάδα των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο για το νέο Ευρωπαϊκό Ταμείο Θάλασσας και Αλιείας.- για την αποθήκευση ψαριών που αλιεύονται όταν δεν υπάρχει αγορά. Μεταξύ του να αλιεύονται ψάρια μόνο όταν οι συνθήκες της αγοράς εγγυώνται καλή τιμή και του να αποθεματοποιούνται για μεγάλα χρονικά διαστήματα είναι προτιμητέο το πρώτο
- για τα ασφάλιστρα των εκμεταλλεύσεων υδατοκαλλιέργειας, δεδομένου ότι πρόκειται για δαπάνες που πρέπει να επιβαρύνουν τους ίδιους τους επιχειρηματίες και όχι τους φορολογούμενους
- για ενίσχυση της διαχείρισης των «μεταβιβάσιμων αδειών αλιείας»
- για διαφήμιση και κυκλοφορία στην αγορά ψαριών για τα οποία υπάρχει περιορισμένη ή καθόλου ζήτηση στην αγορά.
Σε αρκετά σημεία προστίθενται διατυπώσεις που επιδιώκουν να διασφαλίσουν ότι η ενίσχυση δεν έχει ως συνέπεια την υπεραλίευση. Τα κονδύλια ανακατανέμονται για να στηριχτεί η συγκέντρωση επιστημονικών και άλλων δεδομένων απαραίτητων για μια διαχειριστική προσέγγιση της αλιείας και των υδατοκαλλιεργειών βασισμένη στο οικοσύστημα και για να βελτιωθεί η επιτήρηση των αλιευτικών δραστηριοτήτων με στόχο να μην ψαρεύονται είδη πάνω από το όριο βιώσιμης αναπαραγωγής τους μέχρι το 2015 και να διασφαλιστεί μια καλή περιβαλλοντική κατάσταση μέχρι το 2020.
Αναλυτικά
Η αλιεία είναι ουσιαστικά η ιδιωτική εκμετάλλευση ενός δημόσιου αγαθού και συνοδεύεται κατά συνέπεια από ορισμένες ευθύνες που περιστρέφονται κυρίως γύρω από την μέριμνα για αποφυγή της εξάντλησης των αλιευτικών πόρων ή της υποβάθμισης του θαλάσσιου περιβάλλοντος και των παράκτιων κοινοτήτων που εξαρτώνται από αυτό για την επιβίωσή τους. Η χρηματοδότηση πρέπει κατά προτίμηση να αποσκοπεί αφενός στην συγκέντρωση δεδομένων που θα επιτρέψουν την διεξαγωγή αναλύσεων περί βιωσιμότητας των αλιευτικών δραστηριοτήτων κι αφετέρου στην στήριξη όσων αλιεύουν με τον πλέον βιώσιμο από περιβαλλοντική και κοινωνική άποψη τρόπο.
Τα αλιευτικά πεδία της Ευρώπης ήταν κάποτε από τα πιο παραγωγικά στον κόσμο, αλλά τριάντα χρόνια Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής (ΚΑλΠ) έχουν ως αποτέλεσμα τη σοβαρή μείωση των πληθυσμών των ψαριών, την υποβάθμιση των οικοσυστημάτων, καθώς και βλάβες στα βιολογικά είδη, σε οικοτόπους και αλιευτικά πεδία, ενώ δεν έχουν επωφεληθεί παρά ελάχιστα οι παράκτιοι και μικροί ψαράδες. Το 63% των εξεταζόμενων ιχθυαποθεμάτων στον Ατλαντικό έχουν υπεραλιευθεί, στη Μεσόγειο το ποσοστό αγγίζει το 82%, ενώ στη Βαλτική 4 από τα 6 ιχθυαποθέματα έχουν υπεραλιευθεί). Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αναγνώρισε την πλεονάζουσα αλιευτική ικανότητα ως μία από τις βασικές κινητήριες δυνάμεις της υπεραλίευσης και αναγνωρίζει ότι οι επιδοτήσεις έχουν συμβάλει στη σημερινή ανισορροπία. Το 2011 έκθεση του Ευρωπαϊκού Ελεγκτικού Συνεδρίου το επιβεβαιώνει αυτό, δηλώνοντας ότι η πλεονάζουσα αλιευτική ικανότητα του στόλου οδηγεί στην εξάντληση των αποθεμάτων των ψαριών, απειλώντας την ευημερία των θαλασσών μας και την βιωσιμότητα των αλιευτικών κοινοτήτων.
Η πρόταση για το Ευρωπαϊκό Ταμείο Θάλασσας και Αλιείας (ΕΤΘΑ- EMFF) (COM (2011) 804 τελικό), που θα αντικαταστήσει το ισχύον Ευρωπαϊκό Ταμείο Αλιείας (ΕΤΑ), αποτελεί βασικό στοιχείο της δέσμης μεταρρυθμίσεων της Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής. Ο προτεινόμενος Κανονισμός θα διαθέσει 6.5 δις ευρώ για στήριξη: 1) της ανάπτυξης της αλιείας, της υδατοκαλλιέργειας και των αλιευτικών περιοχών, 2) του έλεγχου και της εφαρμογής, 3) της συλλογής στοιχείων, 4) της Ολοκληρωμένης Θαλάσσιας Πολιτικής 5) της ανάπτυξης τεχνικών και διοικητικών μέσων για εφαρμογή της Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής.
Η Κοινή Αλιευτική Πολιτική (ΚΑλΠ) χρειάζεται σήμερα ουσιαστική μεταρρύθμιση και το ΕΤΘΑ (EMFF) πρέπει να σχεδιαστεί για να την υποστηρίξει, προκειμένου να διασφαλιστεί η βιώσιμη αλιεία. Η μεταρρύθμιση της ΚΑλΠ και του χρηματοδοτικού μέσου προσφέρει μια σημαντική ευκαιρία για την εξάλειψη των επιδοτήσεων που συμβάλλουν στην υπεραλίευση . Οι πόροι του ειναι αναγκαίο να στοχεύσουν στη μετάβαση προς μια πραγματικά βιώσιμη αλιεία αλλά και στην επίτευξη υγιών θαλάσσιων οικοσυστημάτων.
Η πρόταση για το Ευρωπαϊκό Ταμείο Θάλασσας και Αλιείας προβλέπει διάθεση οικονομικών πόρων για την αλιεία και τις υδατοκαλλιέργειες, καθώς και για τον έλεγχο και την επιβολή των μέτρων, τη συλλογή δεδομένων και την Ολοκληρωμένη Θαλάσσια Πολιτική. Η ενσωμάτωση αυτών των πρώην επιμέρους χρηματοδοτικών εργαλείων σε ένα ενιαίο χρηματοδοτικό μέσο μπορεί να απλοποιήσει τη διοίκηση μέσω ενοποιημένων κανόνων και διαδικασιών, ενώ θα συμβάλει στην αποτελεσματικότερη και αποδοτικότερη κατανομή των διαθέσιμων πόρων.
Η πρόταση επιδιώκει να διασφαλίσει ότι ευρωπαϊκή χρηματοδότηση θα είναι διαθέσιμη μόνο για τα κράτη μέλη που συμμορφώνονται με τους στόχους και τους κανόνες της Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής, ιδίως τις υποχρεώσεις ελέγχου, το κανονισμό για την καταπολέμηση της παράνομης αλιείας και τις υποχρεώσεις συλλογής δεδομένων, ενώ χρηματοδοτεί μόνο επιχειρήσεις που τηρούν την Κοινή Αλιευτική Πολιτική. Η πρόταση περιέχει ένα μεγάλο αριθμό μέτρων τα οποία μπορούν να συμβάλουν στην βιώσιμη αναβάθμιση του τομέα της αλιείας της ΕΕ: μέτρα για την προώθηση του ανθρώπινου κεφαλαίου και του κοινωνικού διαλόγου, για τη διευκόλυνση της διαφοροποίησης και της δημιουργίας θέσεων εργασίας, για την θέσπιση και ανάπτυξη τοπικών πρωτοβουλιών από τα κάτω με στόχο την υποστήριξη αλιευτικών περιοχών, τοπικών στρατηγικών ανάπτυξης και τοπικών συμπράξεων. Η πρόταση περιλαμβάνει επίσης μέτρα για την υποστήριξη της βιοποικιλότητας, συμπεριλαμβανομένης της διαχείρισης, αποκατάστασης και παρακολούθησης περιοχών Natura 2000 και θαλάσσιων προστατευόμενων περιοχών.
Το νέο Ταμείο δεν περιλαμβάνει οικονομική υποστήριξη για την κατασκευή νέων λιμένων, νέων τόπων εκφόρτωσης ή νέων ιχθυοσκάλων, καθώς και ενισχύσεις για αντικατάσταση μηχανών, που είναι ένα βήμα προς τα εμπρός για την αποδέσμευση των επιδοτήσεων της αλιείας από τη πλεονάζουσα αλιευτική ικανότητα. Περιλαμβάνει όμως οικονομική υποστήριξη προς δραστηριότητες όπως η βελτίωση των συνθηκών εργασίας ή μείωση της κατανάλωσης ενέργειας, που είναι ένα θέμα με μεγάλη σημασία για τη μείωση των δαπανών των ψαράδων. Τέλος, η πρόταση περιλαμβάνει διατάξεις οι οποίες θα βελτιώσουν τη διαφάνεια και την ενημέρωση του κοινού, τη συλλογή και μεταφορά δεδομένων, καθώς και τον έλεγχο και την εφαρμογή, αν και δεν είναι προσαρμοσμένες στις περιφερειακές και τοπικές ιδιαιτερότητες.
