του Νίκου Χρυσόγελου
Η διάσωση της Ελλάδας κοστίζει. Αρχικά μιλούσαμε για 10-20 δις. Θα απαιτηθούν πάνω από 240 δις. Αυτό το ακριβό πρόγραμμα διάσωσης δεν είναι επωφελές για την ελληνική κοινωνία και οικονομία. Επιβαρύνει δυσανάλογα τους ευρωπαίους φορολογούμενους. Οδηγεί σε μεγαλύτερα ελλείμματα σημαντικών τομέων και σε τρομακτική αύξηση του χρέους, αντί για μείωση.
Ένα άδικο πρόγραμμα διάσωσης σε συνδυασμό με παρατεταμένη λιτότητα, βίαιη αλλαγή του βιοτικού επιπέδου και με την υποψία ότι η προσπάθεια ίσως είναι μάταιη, έχουν φθάσει την ελληνική κοινωνία στα όρια κατάθλιψης.
Όλο το πολιτικό σύστημα έχει παγιδευτεί σε μια συζήτηση αποκλειστικά για τα μέτρα που θα εξασφαλίσουν κάθε φορά την δόση. Παράλληλα, ζητούνται από την κοινωνία οικονομικές θυσίες την ίδια στιγμή που διαλύεται το όποιο, στρεβλό, κοινωνικό κράτος και ο κοινωνικός ιστός. Αντί για συγκροτημένο σχέδιο μεταρρύθμισης του πελατειακού κι ανοργάνωτου κράτους, του στρεβλού αναπτυξιακού μοντέλου, των διαρθρωτικών προβλημάτων και του αποτυχημένου πολιτικού συστήματος, έχουμε διάλυση. Πώς μπορεί η κοινωνία να αποδεχτεί κάτι τέτοιο;
Οι πολίτες δεν πιστεύουν στο σχέδιο. Η αποτελεσματικότητά του όμως αμφισβητείται και από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο που έκρινε το ελληνικό χρέος μη βιώσιμο λίγο μετά την περικοπή του κατά 107 δις ευρώ. Λανθασμένος είναι και ο δημοσιονομικός πολλαπλασιαστής που χρησιμοποιήθηκε για να γίνουν οι προβλέψεις. Οδηγεί σε αύξηση και όχι μείωση του χρέους (ΣΣ δείτε στην ιστοσελίδα μου την ερώτηση που κατέθεσα και τις εκθέσεις Κομισιόν και ΔΝΤ που το επιβεβαιώνουν).
Η πολιτική που ακολουθείται πρέπει, λοιπόν, να αλλάξει ριζικά. Όμως τα κόμματα που εκπροσωπούνται σήμερα στη Βουλή μοιάζουν ανέτοιμα ή ανίκανα να επεξεργαστούν ένα πειστικό εναλλακτικό σχέδιο. Η διαμαρτυρία από μόνη της δεν προσφέρει λύση. Λύση δεν είναι ένας ανεύθυνος λαϊκισμός ή η κυριαρχία βάρβαρων αντιλήψεων. Η λύση δεν μπορεί παρά να είναι πολιτική, δημοκρατική, ευρωπαϊκή, πράσινη, με τη συμμετοχή και προς όφελος της κοινωνίας.
Η αλλαγή πολιτικών προϋποθέτει να έρθουν στο προσκήνιο δημιουργικές κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις που αντιλαμβάνονται τα πολλαπλά αδιέξοδα και επενδύουν στον δημοκρατικό διάλογο, στην κινητοποίηση της κοινωνίας για τη διαμόρφωση ενός εναλλακτικού σχεδίου, ενός τρίτου δρόμου.
Προς αυτή την κατεύθυνση κινούνται οι προτάσεις που επεξεργαζόμαστε και καταθέτουμε για την αντιμετώπιση της κρίσης, ως Πράσινοι στο Ευρωκοινοβούλιο:
- Επανεξέταση των πολιτικών που βασίζονται αποκλειστικά στη λιτότητα και προσαρμογή των όρων του Μνημονίου στις ευρωπαϊκές αξίες και πολιτικές, ιδιαίτερα στους στόχους της "Ευρώπης 2020" για μείωση του αριθμού φτωχών, αύξηση εργαζομένων, ενίσχυση του κοινωνικού διαλόγου καθώς και της έρευνας και καινοτομίας,
- Πακέτο πράσινων κοινωνικών επενδύσεων, με στόχο την ενίσχυση της απασχόλησης, την κοινωνική συνοχή και τον οικολογικό προσανατολισμό του ενεργειακού τομέα, των μεταφορών, της γεωργίας, της βιομηχανίας, της αλιείας, των ναυπηγείων, των αστικών υποδομών, της διαχείρισης του περιβάλλοντος. Επενδύοντας στους νέους, στην κοινωνική οικονομία, στις μικρομεσαίες επιχειρήσεων μπορούν να δημιουργηθούν εκατοντάδες χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας, να καλυφθούν κοινωνικές ανάγκες, να ενισχυθεί η κοινωνική συνοχή, να διασφαλισθεί η προστασία του περιβάλλοντος, να μειωθεί το χρέος της χώρας. Για να μην χαθούν 7 δις από το ΕΣΠΑ, πρέπει να υπάρξει συγκροτημένο σχέδιο προς αυτή την κατεύθυνση.
Γιατί όμως, θα πει κάποιος, αφού οι Πράσινοι προτείνουν ένα σχέδιο που προσφέρει λύσεις, κινητοποιούνται δυναμικά στο Ευρωκοινοβούλιο, σε ευρωπαϊκό και περιφερειακό επίπεδο δεν μπορούν στην Ελλάδα να συγκεντρώσουν - σε μια εποχή κατάρρευσης του πολιτικού συστήματος - εκλογικό ποσοστό που θα τους μετατρέψει σε καταλύτη διαμόρφωσης πολιτικών διεξόδου από την κρίση; Στραβά αρμενίζουν ή είναι στραβός ο γυαλός;
Το συνέδριο των Οικολόγων Πράσινων, 8 - 9 Δεκεμβρίου, στη Λαμία, καλείται να ανταποκριθεί στις προκλήσεις των καιρών, που απαιτούν βαθιές αλλαγές στις πολιτικές, στην οικονομία, στην κοινωνία, στις αξίες αλλά και στα κόμματα. Ελπίδα και προσδοκία πολλών πολιτών είναι το συνέδριο να τολμήσει, να προσκαλέσει δεκάδες χιλιάδες ενεργούς πολίτες που μοιράζονται τις πράσινες αξίες αλλά δεν έχουν πειστεί ότι αυτές εκπροσωπούνται αποτελεσματικά από τους Οικολόγους Πράσινους, να συμμετάσχουν σε μια νέα αρχή, να συνδιαμορφώσουν από κοινού ένα κόμμα αληθινά πράσινο, ευρωπαϊκό, δημοκρατικό. Με ρίζες στην κοινωνία, τολμηρό, οραματικό αλλά με υλοποιήσιμες προτάσεις. Σε συνεχή διάλογο με τους κοινωνικούς κι επαγγελματικούς φορείς. Ευκαιρία λοιπόν να δείξουμε ότι οι "μέσα", δεν ενδιαφέρονται για την αναπαραγωγή μικρομηχανισμών, δεν τους χωρίζει τίποτα από τους "απέξω". Μαζί με τους πολίτες μπορούμε να αλλάξουμε την κοινωνία, οικονομία, πολιτική και τη ζωή μας.
_________________________
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην "Εφημερίδα των συντακτών"
