praxikopima

ΚΥΠΡΟΣ 

Ναι, ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ.

Δεν ξεχνάμε την τουρκική εισβολή αλλά δεν ξεχνάμε και όσα προηγήθηκαν, τα εγκλήματα των πραξικοπηματιών που άνοιξαν την πόρτα στην τουρκική εισβολή.

Αλλά, ξέρουμε πραγματικά τα εγκλήματα που διέπραξαν οι πραξικοπηματίες στην Κύπρο - και οι υποστηρικτές τους - εναντίον ελληνοκυπρίων, ελλήνων και τουρκοκυπρίων; Τι ξέρουμε για τις μαζικές δολοφονίες αμάχων στην Κύπρο ελληνοκυπρίων, ελλήνων και τουρκοκυπρίων από τους πραξικοπηματίες και τους ακραίους το 1974;

Πόσοι στην Ελλάδα γνωρίζουν ότι πολλοί, αν όχι οι περισσότεροι από τους 2000 αγνοούμενους Ελληνοκύπριους, Έλληνες και Τουρκοκύπριους, δεν είναι στην πραγματικότητα αγνοούμενοι αλλά είχαν εκτελεστεί από τους πραξικοπηματίες στην Κύπρο το 1974 και ακραίους φανατικούς των δύο πλευρών (σε συνέχεια άλλωστε παρόμοιων εκκαθαρίσεων επί δεκαετίες) και τους είχαν πετάξει σε σκουπιδότοπους, πηγάδια και μαζικούς τάφους; Στην Κύπρο έχουν τολμήσει να ανοίξουν αυτή τη συζήτηση. Όμως στην Ελλάδα αμφιβάλλω αν πέρα από το 1% γνωρίζει αυτό το θέμα, αν και με ευκολία στηρίζει ή ψηφίζει ακραίους εθνικιστές ή και Χρυσή Αυγή που οι φίλοι τους σκότωσαν έλληνες, ελληνοκύπριους ή τουρκοκύπριους αμάχους.

Ποιος γνωρίζει ότι υπάρχει Επιτροπή στην οποία συμμετέχουν ελληνοκύπριοι και τουρκοκύπριοι υπό τον ΟΗΕ που προσπαθεί να ταυτοποιήσει μέσω αναλύσεων DNA τα κόκαλα και άλλα υπολείμματα ανθρώπινων σκελετών που αποκαλύπτονται από τις έρευνες που γίνονται τα τελευταία χρόνια; Τα εργαστήρια της Επιτροπής Αγνοουμένων βρίσκονται εντός της προστατευμένης από τα Ηνωμένα Έθνη περιοχής του παλαιού αεροδρομίου Λευκωσίας. Η Επιτροπή λειτουργεί από τον Αύγουστο του 2006 και ασχολείται, με άρτια επιστημονική μεθοδολογία, με τους συνολικά 2000 καταγεγραμμένους αγνοούμενους, ελληνοκύπριους και τουρκοκύπριους.

Ήταν μια σοκαριστική εικόνα που μου έχει μείνει αποτυπωμένη για πάντα όσα είδα από κοντά, όταν, ως ευρωβουλευτής των Πράσινων, είχα επισκεφθεί την Κύπρο μαζί με άλλα στελέχη της ομάδας για να ενθαρρύνουμε την προσέγγιση των δύο κοινοτήτων και την προσπάθεια επίλυσης του Κυπριακού. Οστά, κρανία, δάκτυλα ταξινομημένα κατά είδος και μέγεθος και στη σειρά, με αριθμούς, μέχρι να ταυτοποιηθούν σιγά σιγά και ανασυγκροτηθεί ο σκελετός στον οποίο ανήκουν. Στόχος είναι να επιστραφούν οι συναρμολογημένοι σκελετοί (όσο μπορούν να συναρμολογηθούν) στους οικείους τους, ελληνοκύπριους, τουρκοκύπριους για να τους πενθήσουν και να ξαναβρούν έστω και με αυτόν τον τραγικό τρόπο ξανά τους δικούς τους ανθρώπους. Είναι πολύ σημαντικό για τους οικείους να κλείσει ο κύκλος αλλά και για την κοινωνία να μάθει όλη την αλήθεια, να διδαχθεί από τα λάθη, να διαχωρίσει τη θέση της από τα εγκλήματα που έγιναν στο όνομά της

Διαβάστε για την επίσκεψή μου εκείνη: http://chrysogelos.gr/index.php/2012-01-26-17-13-36-593/ekstrateies/item/2657-cyprus-aug-12

"Είναι αναγκαιότητα να διδάσκεται στα σχολεία η πραγματική ιστορία. Όπως και τη σημασία της παραδοχής και αναγνώρισης των λαθών, ώστε να μπορέσουν Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι να μοιραστούν την πραγματικότητα και την πραγματική ζωή, λέει στην κυπριακή εφημερίδα ΠΟΛΙΤΗΣ ένας γενναίος Κύπριος που έχει βοηθήσει να εντοπιστούν σε πηγάδια και σκουπιδότοπους κάποιοι από τους εκτελεσμένους "αγνοούμενους".

«Χρειάζεται να κατανοήσουμε και να αναγνωρίσουμε τα λάθη μας», λέει ο κ. Κωνσταντίνου «Αν δεν θέλουμε τα παιδιά και τα εγγόνια μας να ζήσουν τα ίδια, και να μπορέσουν να κοιτάξουν προς το μέλλον», είπε γεμάτος συγκίνηση. «Να κοιτάξουμε το μέλλον του τόπου για τα παιδιά και τα εγγόνια μας σε μια πατρίδα επανενωμένη και να τα διδάξουμε την πραγματική ιστορία», επαναλαμβάνει…

http://dialogos.com.cy/blog/adistakti-osi-diepraxan-mazikes-dolofonies/#.W3rmPM4za71

Απόσπασμα από την εφημερίδα ΠΟΛΙΤΗΣ της Κύπρου

Αδίστακτοι όσοι διέπραξαν μαζικές δολοφονίες

1608

Να κατανοήσουμε και να αναγνωρίσουμε τα λάθη μας

 
9

«Πώς τολμούσες να μιλήσεις όταν κρατούσαν όπλα απέναντί σου;», διερωτάται ο Ανδρέας Κωνσταντίνου από το Τσέρι, όταν καλείται να μας εξηγήσει τους λόγους για τους οποίους δεν δίνονταν πληροφορίες για αγνοούμενους παλαιότερα.

Και συμπληρώνει: «Οι ένοπλοι και οι πραξικοπηματίες ήταν περαστικοί, αλλά ήταν αδίστακτοι. Δεν τους ένοιαζε πόσους θα σκότωναν. Κρατούσαν μια λίστα και προχωρούσαν. Πολλές φορές έκαναν φάρσες, πυροβολώντας αόριστα για να εκφοβίσουν κόσμο. Ή όπως γινόταν για παράδειγμα όταν ένοπλοι πυροβολούσαν στην περιοχή Κοτσιάτη, που ήταν θύλακας, για να επικαλεστούν μετά τους πυροβολισμούς και να πουν ότι προήλθαν από Τουρκοκύπριους. Δεν είχαν έλεος. Γι’ αυτό ο κόσμος φοβόταν να μιλήσει. Φοβόταν να πει κάτι αν είδε ή άκουσε.

praxikopima

Μετά το 1974 ο Ντενκτάς διακήρυττε ότι δεν υπήρχαν αγνοούμενοι. Πώς να πει κάποιος ότι είδε να σκοτώνουν κόσμο; Ή ότι άκουσε ότι πέταξαν ή έθαψαν Τουρκοκύπριους;».

Ο Ανδρέας Κωνσταντίνου είναι ανάμεσα στους ανθρώπους που συνέβαλαν στον εντοπισμό Τουρκοκυπρίων αγνοουμένων. Συγκεκριμένα, συνεργάστηκε με συγγενείς αγνοουμένων, συνεργάστηκε και με τη δημοσιογράφο Σεβγκιούλ Ουλουντάγκ, με αποτέλεσμα τον εντοπισμό σε πηγάδι των οστών τεσσάρων Τουρκοκυπρίων, οι οποίοι αγνοούνταν από το 1964. Τα οστά εντοπίστηκαν σε πηγάδι στην περιοχή Τσερίου, λίγο προτού αρχίσουν εργασίες για την κατασκευή οδοστρώματος. Τιμήθηκε μαζί με άλλους 18 Κύπριους για την προσφορά τους στη διακρίβωση της τύχης αγνοουμένων από το 1963 ως το 1974 σε εκδήλωση στην Κοντέα, την οποία διοργάνωσε το δικοινοτικό κίνημα για την Ειρήνη στο “Πάρκο Ειρήνης”.

Ερωτηθείς πώς αποφάσισε να συμβάλει στις προσπάθειες εξεύρεσης αγνοουμένων, ο κ. Κωνσταντίνου αναφέρει: «Εγώ είμαι διεθνιστής και ανθρωπιστής. Ήθελα να βοηθήσω όσο μπορώ. Έβλεπα τα όσα περνούσε ένας συγχωριανός μου που είχε αγνοούμενο γιο. Μου έλεγε για τη γυναίκα του που ξυπνούσε μες στη νύχτα οποιαδήποτε ώρα, είτε μία, είτε δύο, είτε τρεις, και του έλεγε να κατεβεί να ανοίξει την πόρτα για να μπορέσει να μπει στο σπίτι ο αγνοούμενος γιος τους. Έβλεπα ότι ήταν ένα μαρτύριο. Καθημερινό μαρτύριο. Γι’ αυτό ήθελα να βοηθήσω».

agnooumenoi

Περιγράφοντας τη δική του συμβολή αναφέρθηκε και σε περιστατικά για τα οποία άκουσε. Όπως για παράδειγμα, σε περιστατικό κατά το οποίο άκουσε ότι έγινε από ομάδες ενόπλων στην περιοχή Λατσιών, όταν βοσκοί είδαν ένοπλους να σκοτώνουν πέντε άτομα. Ή το περιστατικό με λεωφορείο με Τουρκοκύπριους από την Πάφο, τους οποίους είχε εγγυηθεί ο Ιχσάν Αλή, ο οποίος διετέλεσε σύμβουλος του Προέδρου Μακαρίου και προσωπικός του φίλος, όπου πάλι βοσκοί είδαν ένοπλους να κατεβάζουν ένα-ένα τους επιβαίνοντες και να τους σκοτώνουν. Ανάμεσά τους γυναικόπαιδα και ηλικιωμένοι. Οι δολοφονηθέντες επιβαίνοντες στο λεωφορείο θάφτηκαν από τους εκτελεστές τους σε περιοχή μεταξύ Τσερίου και Λατσιών. Όμως, όταν ενημερώθηκαν τα Ηνωμένα Έθνη για το γεγονός, τότε οι δολοφόνοι μετέφεραν τις σορούς σε άλλο χώρο ταφής που παραμένει άγνωστος, σύμφωνα με τη μαρτυρία του Ανδρέα Κωνσταντίνου.

Σε όλα αυτά και άλλα περιστατικά αναφέρεται σε εκτενή ρεπορτάζ της η εφημερίδα «Πολίτης».
Ολοκληρώνοντας την αφήγησή του ο κ. Κωνσταντίνου επανέλαβε: «Μετά από αυτά, πώς να τολμήσει κανείς να μιλήσει;»…

Ο συνομιλητής μας θέλησε καταλήγοντας να στείλει ένα μήνυμα. Τονίζει την αναγκαιότητα να διδάσκεται στα σχολεία η πραγματική ιστορία. Όπως και τη σημασία της παραδοχής και αναγνώρισης των λαθών, ώστε να μπορέσουν Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι να μοιραστούν την πραγματικότητα και την πραγματική ζωή, όπως είπε. «Χρειάζεται να κατανοήσουμε και να αναγνωρίσουμε τα λάθη μας», είπε χαρακτηριστικά. «Αν δεν θέλουμε τα παιδιά και τα εγγόνια μας να ζήσουν τα ίδια, και να μπορέσουν να κοιτάξουν προς το μέλλον», είπε γεμάτος συγκίνηση. «Να κοιτάξουμε το μέλλον του τόπου για τα παιδιά και τα εγγόνια μας σε μια πατρίδα επανενωμένη και να τα διδάξουμε την πραγματική ιστορία», επαναλαμβάνει…

Junta Greece 1974

Oι ΠΡΑΣΙΝΟΙ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ με αφορμή τη μαύρη επέτειο της εισβολής των τουρκικών στρατευμάτων στην Κύπρο εκφράζουμε την συμπαράστασή μας στον κυπριακό λαό. Θέλουμε, όμως, ταυτόχρονα να δούμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη και να στιγματίσουμε τον καταστροφικό ρόλο των ανελεύθερων και φασιστικών καθεστώτων όπως αυτό της χούντας των συνταγματαρχών στην Ελλάδα  που νομοτελειακά, αργά ή γρήγορα, οδηγούν σε καταστροφές, όπως αυτή στην Κύπρο. Και θέλουμε να ελπίζουμε ότι η Κύπρος – χάρη στις προσπάθειες των ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων και της αποφασιστικότητας των δύο ηγετών, των πολυάριθμων πρωτοβουλιών της κοινωνίας των πολιτών, είναι κοντά στην επανένωσή της στην βάση των προσπαθειών των δυο κοινοτήτων και των ψηφισμάτων του ΟΗΕ για μια ενιαία, βιώσιμη και ειρηνική Κύπρο. Οφείλουμε να στηρίξουμε και εμείς στην Ελλάδα αυτές τις προσπάθειες ώστε να ευοδωθούν.

Στις 20 Ιουλίου κλείνουν 42 χρόνια από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Μία εισβολή η οποία διχοτόμησε τη μεγαλόνησο, που παραμένει κομμένη στα δύο μέχρι και σήμερα. Παρά τα ψηφίσματα του ΟΗΕ που ακολούθησαν την εισβολή και που καλούσαν την Τουρκία να αποσύρει τα στρατεύματά της, τίποτε δεν έγινε, αποδεικνύοντας, για μια ακόμη φορά, ότι στη διεθνή σκακιέρα επικρατεί το δίκαιο του ισχυρού.

Με αφορμή την επέτειο θα ακούσουμε διάφορα για τα θύματα της εισβολής, για τους αγνοούμενους, για την καταπάτηση από τους τούρκους ελληνοκυπριακών εδαφών και άλλα. Δεν θα ακούσουμε, όμως, παρά ελάχιστα ή σχεδόν τίποτε για την ευθύνη που έχουμε εμείς οι Έλληνες για τα δραματικά αυτά γεγονότα.

Δεν θα ακούσουμε τίποτε για το πραξικόπημα του Ιωαννίδη και τον αχυράνθρωπό του Σαμψών στη Λευκωσία, που ανέτρεψαν τον Μακάριο μερικές μέρες πριν, επιτέθηκαν στο προεδρικό μέγαρο, σκότωσαν Ελληνοκύπριους, Τουρκοκύπριους και Έλληνες, και επέβαλαν μια δικτατορία στη Κύπρο. Τους διωγμούς των τουρκοκυπρίων από το νέο φασιστικό καθεστώς χρησιμοποίησε η Τουρκία σαν αφορμή και πρόσχημα για την εισβολή προκειμένου να  “προστατέψει τα αδέλφια της τους Tουρκοκυπρίους”. Δεν θα ακούσουμε επίσης τίποτε για το φιάσκο και το ρεζιλίκι της γενικής επιστράτευσης στο οποίο προχώρησε η Αθήνα, και που απέδειξε το βαθμό διάλυσης των ενόπλων δυνάμεων από τη χούντα και τους διάφορες «πατριώτες» που στράφηκαν στην πραγματικότητα ενάντια στην πατρίδα τους. Ας μην παρασυρόμαστε λοιπόν από διάφορους καλοθελητές, Χρυσαυγίτες ή άλλους, οι ιδέες των οποίων αν πραγματοποιούνταν θα οδηγούσαν όχι σε λύσεις αλλά σε παρόμοιες καταστροφές.

Cyprus relief location map

Οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ χαιρετίζουμε την πρόοδο στις διαπραγματεύσεις για την επίλυση του Κυπριακού.  41 χρόνια μετά το πραξικόπημα που οδήγησε στην τουρκική εισβολή, φαίνεται  να υπάρχει μεγάλη κινητικότητα και βάσιμη ελπίδα για λύση του Κυπριακού. Η διαδικασία των  διαπραγματεύσεων που ξεκίνησε πρόσφατα, πραγματοποιείται μέσα σε ένα ευνοϊκότερο κλίμα χάρη στους ηγέτες των δυο κοινοτήτων, Νίκο Αναστασιάδη και Μουσταφά Ακιντζί, τους διαπραγματευτές των δύο πλευρών, Ανδρέα Μαυρογιάννη και Οζντίλ Ναμί αλλά και στις πολλές πρωτοβουλίες της κοινωνίας των πολιτών. Σημαντική είναι η ενεργός πλέον συμβολή όχι μόνο του ΟΗΕ αλλά και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Είναι μια ιστορική ευκαιρία για την επίτευξη μιας λύσης που θα ξαναενώσει το νησί και θα δημιουργήσει  συνθήκες μακροχρόνιας ειρηνικής συμβίωσης και ευημερίας και των δυο κοινοτήτων. Είναι ελπιδοφόρο ότι οι διαπραγματεύσεις αναζητούν μια λύση που θα στηρίζεται στις αρχές του διεθνούς δικαίου και θα διασφαλίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερίες όλων των νόμιμων πολιτών της χώρας. Η Κύπρος φαίνεται ότι έχει ωριμάσει και είναι έτοιμη να επουλώσει για πάντα τα τραύματα που έχουν δημιουργηθεί εδώ και πάνω από 60 χρόνια και να κάνει πράξη τα όνειρα για μια ενιαία, ειρηνική, ευημερούσα Κύπρο για όλους τους κατοίκους της.

Η λύση στο Κυπριακό θα είναι και μια επιλογή να μείνουν πλέον στο παρελθόν εθνικισμοί και λάθη που στοίχησαν πολύ ακριβά στην κυπριακή δημοκρατία και στις δυο κοινότητες, ιδιαίτερα στους αθώους. Πιο πολύ πλήρωσε η ελληνοκυπριακή κοινότητα το πραξικόπημα και μετά την τουρκική εισβολή. Αθώα θύματα είχε και η τουρκοκυπριακή κοινότητα εξαιτίας μισαλλοδοξίας και εθνικισμών. Η εξαιρετική δουλειά που κάνει η Διερευνητική Επιτροπή Αγνοουμένων που έχει αναλάβει να παραδώσει ταυτοποιημένα τα οστά προσώπων καταγραφέντων ως αγνοουμένων στις διακοινοτικές συγκρούσεις καθώς και στα γεγονότα του Ιουλίου 1974 και μετέπειτα - δηλαδή 502 υποθέσεις Τουρκοκύπριων αγνοουμένων και 1493 υποθέσεις Ελληνοκύπριων αγνοουμένων – είναι μια υπενθύμιση για το που οδηγεί τις κοινωνίες το μίσος και ο εθνικισμός.

Απόψεις σαν κι αυτές που καλλιεργούνται στην Ελλάδα από τη νεοναζιστική Χρυσή Αυγή και τους ομοϊδεάτες της οδήγησαν στο να σκοτώνονται έλληνες από έλληνες, ελληνοκύπριοι από ελληνοκύπριους και έλληνες καθώς και κύπριοι από τις δυο κοινότητες μεταξύ τους. Είναι η χούντα, που άνοιξε το δρόμο στην τουρκική εισβολή. Είναι οι πραξικοπηματίες που εκτέλεσαν έλληνες και κυπρίους, όπως τον Σαββάκη Ευαγόρου, που θυσιάστηκε για να μπορέσει να διαφύγει ο Μακάριος. Εκατοντάδες αθώοι δολοφονήθηκαν είτε εξαιτίας της καταγωγής τους ή των απόψεων τους και μόνο, επιπλέον των θυμάτων της τουρκικής εισβολής. Ας μην τα ξεχνάμε αυτές τις δύσκολες εποχές όταν η κριτική σκέψη εξασθενεί και οι συνειδήσεις γίνονται ιδιαίτερα ελαστικές μέσα σε κλίμα θυμού και οργής.

Η επανένωση του νησιού θα είναι και μια απάντηση απέναντι σε διχασμούς και μίσος στη βάση της διαφορετικής καταγωγής που κυριαρχούν σε διάφορες περιοχές του πλανήτη. Θα είναι μια ελπίδα ότι η συνύπαρξη μέσα από την διαφορετικότητα μπορεί να είναι κυρίαρχη επιλογή των κοινωνιών στην ταραγμένη εποχή μας. Είναι γι αυτό πολύ ελπιδοφόρα και η πρόσφατη γενναία δήλωση του Τουρκοκύπριου ηγέτη Μουσταφά Ακιντζί: «αυτό στο οποίο οι Τ/κ αναφερόμαστε ως «ειρηνική επιχείρηση,ήταν πράγματι ένας πόλεμος, σπίτια χάθηκαν και οικογένειες διασκορπίστηκαν, παρά τα όσα πέρασαν οι Τ/κ το 1950 και το 1960, τα κύρια θύματα της τραγωδίας του 1974 που προκλήθηκε από την ελληνική χούντα ήταν οι Ε/κ». Όπως και η δήλωση του προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκου Αναστασιάδης ότι «με 41 χρόνια απαράδεκτης κατάστασης και κατοχής να συνεχίζονται, δεν έχουμε παρά να εργαστούμε έτσι ώστε να αποκαταστήσουμε τα πράγματα, να επουλώσουμε τις πληγές και να διαγράψουμε τις ουλές. Η συντήρηση ή διατήρηση του στάτους κβο δεν είναι προς όφελος κανενός, αντίθετα θεμελιώνει ή τσιμεντώνει, αν θέλετε, τα τετελεσμένα. Η καλή συνεργασία ή ο αλληλοσεβασμός είναι εκείνος, που θα δημιουργήσει τα θεμέλια της εμπιστοσύνης, αλλά και της προοπτικής για το μέλλον»

Η επανένωση του νησιού θα μπορούσε να έχει κι άλλη μια θετική επίπτωση, την επιστροφή τουλάχιστον του 50% των εδαφών που είναι σήμερα «έδαφος» των Βρετανικών Βάσεων, όπως τουλάχιστον έχει δεσμευτεί η βρετανική κυβέρνηση και επιβεβαίωσε στο κοινοβούλιο στις 1/6/2015 ο βρετανός υπουργός εξωτερικών.

Ας μην χαθεί λοιπόν η ιστορική ευκαιρία.