Η Κομισιόν θα λάβει υπόψη τις επισημάνσεις της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας για την Ελλάδα;
Ερώτηση του Νίκου Χρυσόγελου κι άλλων πράσινων ευρωβουλευτών
Τρεις πράσινοι ευρωβουλευτές, ο Νίκος Χρυσόγελος (Ελλάδα), ο Ραούλ Ρομέβα (Ισπανία) και ο Ρούι Ταβάρες (Πορτογαλία) ζητάνε με σχετική γραπτή ερώτησή τους να μάθουν τη θέση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής αναφορικά με την διαπίστωση της Επιτροπής Συνδικαλιστικής Ελευθερίας της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (I.L.O.)[1] για εκτεταμένο έλλειμμα κοινωνικού διαλόγου στα μέτρα λιτότητας που λαμβάνονται στην Ελλάδα και επηρεάζουν τα δικαιώματα εργοδοτών και συνδικάτων σχετικά με την οργάνωση, τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και τον κοινωνικό διάλογο[2]. Στην ανακοίνωση της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας επισημαίνεται ότι οι κοινωνικοί εταίροι θα πρέπει να συμμετέχουν πλήρως στον καθορισμό των περαιτέρω αλλαγών στο πλαίσιο των συμφωνιών με την Τρόικα που άπτονται θεμάτων σχετικών με τα δικαιώματα της ελευθερίας του συνεταιρίζεσθαι και των συλλογικών διαπραγματεύσεων.
Στην ερώτηση που κατέθεσαν οι 3 πράσινοι ευρωβουλευτές επισημαίνουν ότι η ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι και της συλλογικής διαπραγμάτευσης είναι μεταξύ των θεμελιωδών αρχών της Δ.Ο.Ε. Η Ελλάδα έχει επικυρώσει τη Σύμβαση για την Ελευθερία του Συνεταιρίζεσθαι, Σύμβαση, αρ. 87 και τη Σύμβαση Σχετικά με το Δικαίωμα Οργάνωσης και Συλλογικής Διαπραγματεύσεως, αρ. 98. Τα υπόλοιπα Κράτη-Μέλη της ΕΕ έχουν επίσης επικυρώσει αυτές τις Συμβάσεις. Οι συλλογικές διαπραγματεύσεις και ο κοινωνικός διάλογος αναγνωρίζονται από την Ευρωπαϊκή Ένωση στο άρθρο 28 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης («Δικαίωμα διαπραγμάτευσης και συλλογικών δράσεων») και στο άρθρο 12 του Κοινοτικού Χάρτη των Θεμελιωδών Κοινωνικών Δικαιωμάτων των Εργαζομένων του 1989.
Οι τρεις πράσινοι ευρωβουλευτές ζητάνε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να τους ενημερώσει:
α. Πως προτίθεται να αντιδράσει και σε ποιες ενέργειες θα προβεί σε συνέχεια των διαπιστώσεων της έκθεσης;
β. Ποια ήταν η θέση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τις ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις και τον κοινωνικό διάλογο εντός της Τρόικας;
γ. Αν θεωρεί πως οι νέες συστάσεις παραβιάζουν το άρθρο 28 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων και την Αρχή της Επικουρικότητας της Ευρωπαϊκής Ένωσης;
δ. Προτίθεται να αποσύρει τις συγκεκριμένες συστάσεις προκειμένου να προστατεύσει τον κοινωνικό διάλογο και το δικαίωμα για συλλογικές διαπραγματεύσεις στις υπό διάσωση χώρες.
Όπως είναι γνωστό η ΔΟΕ τόνισε την ανάγκη παροχής βοήθειας προς την Ελλάδα για να αντιμετωπίσει το θέμα του ελλείμματος κοινωνικού διαλόγου και κάλεσε για μόνιμο και εντατικό κοινωνικό διάλογο για τα ζητήματα που τέθηκαν, με σκοπό την ανάπτυξη ενός ολοκληρωμένου κοινού οράματος για τις εργασιακές σχέσεις σε πλήρη συμμόρφωση με τις αρχές της ελευθερίας του συνεταιρίζεσθαι και την ουσιαστική αναγνώριση των συλλογικών διαπραγματεύσεων.
Αν και τα μέτρα αυτά ελήφθησαν μέσα σε ένα σοβαρό και έκτακτο πλαίσιο που προκλήθηκε από τη χρηματοπιστωτική κρίση, η Επιτροπή της ΔΟΕ διαπίστωσε ότι υπήρχαν μια σειρά από επανειλημμένες και εκτεταμένες παρεμβάσεις στην ελεύθερη και εκούσια συλλογική διαπραγμάτευση και ένα σημαντικό έλλειμμα του κοινωνικού διαλόγου. Συνεπώς, υπογράμμισε την ανάγκη να προωθηθεί και να ενισχυθεί το θεσμικό πλαίσιο για αυτά τα θεμελιώδη δικαιώματα.
Σχετικά ο Νίκος Χρυσόγελος δήλωσε: «Η ανακοίνωση της Επιτροπής τη Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας έρχεται να επισημάνει τις σοβαρές παραβιάσεις της εργατικής νομοθεσίας και δικαιωμάτων που σχετίζονται με το δικαίωμα των εργαζόμενων να διαπραγματεύονται ελεύθερα και συλλογικά τις αμοιβές τους και τις λοιπές παροχές τους. Επιπλέον, τα νέα πρόσφατα μέτρα περιλαμβάνουν διατάξεις που προτρέπουν σε κατάργηση της ελεύθερης διαπραγμάτευσης των μισθών χωρίς κρατική παρέμβαση και προωθούν τον ορισμό κατώτατων μισθολογίων με νόμο. Είναι δυνατόν η αντιμετώπιση των δημοσιονομικών προβλημάτων να ταυτίζεται με την διάλυση του ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου;
Η αντιμετώπιση του χρέους και του ελλείμματος μπορεί και πρέπει να γίνει με ένταση του κοινωνικού διαλόγου και με διαπραγματεύσεις για την προώθηση της καινοτομίας, του περιορισμού της σπατάλης, της αναβάθμισης της παραγωγικής βάσης της χώρας, με αλλαγές στη διοίκηση και στο αναπτυξιακό μοντέλο. Άλλες χώρες το πέτυχαν στο παρελθόν, γιατί όχι και η Ελλάδα;
Ένα αυταρχικό μοντέλο που διαλύει τις κοινωνικές σχέσεις και το ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο δεν είναι αποδεκτό και οδηγεί σε δημοκρατική απονομιμοποίηση και όχι σε μεταρρύθμιση με τη στήριξη της κοινωνίας. Η δημοσιονομική εξυγίανση από μέσο για βελτίωση της βιωσιμότητας της κοινωνίας και της ζωής των μελλοντικών γενεών έχει μετατραπεί σε εργαλείο καταστροφής της ζωής των πολιτών. Έχει αναδειχθεί σε αυτοσκοπό στο πλαίσιο μιας κυνικής λογιστικής υπόθεση που αποτυγχάνει τελικώς να προωθήσει ισορροπημένα μέτρα που να έχουν ένα κοινωνικά δίκαιο αποτέλεσμα.
Οι αγώνες της ανθρωπότητας για να κατοχυρωθούν και να προστατευθούν τα θεμελιώδη δικαιώματα θα πεταχτούν στα σκουπίδια με προτροπή ορισμένων τεχνοκρατών στο όνομα κάποιων αριθμών;”
Η ερώτηση των πράσινων ευρωβουλευτών
Ολόκληρο το κείμενο της ερώτησης του Νίκου Χρυσόγελου, του Ραούλ Ρομέβα και του Ρούι Ταβάρες:
“Η Επιτροπή της ΔΟΕ σχετικά με την Ελευθερία του Συνεταιρίζεσθαι εξέτασε την καταγγελία που υπέβαλε η Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδας, η ΑΔΕΔΥ, η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδας και υποστηρίζεται από τη Διεθνή Συνομοσπονδία Εργατικών Κέντρων, σχετικά με τα μέτρα λιτότητας που λαμβάνονται στην Ελλάδα κατά τα τελευταία δύο χρόνια στο πλαίσιο του διεθνούς μηχανισμού δανείου που συμφωνήθηκε με την τρόικα (ΕΚ, ΕΚΤ και ΔΝΤ). Η Επιτροπή αυτή αποτελεί Διοικητικό όργανο και αποτελείται από έναν ανεξάρτητο πρόεδρο και έξι εκπροσώπους που προέρχονται από κυβερνήσεις, εργοδότες και εργαζόμενους.
Η Επιτροπή διαπίστωσε ότι υπήρχε μια σειρά από επανειλημμένες και εκτεταμένες παρεμβάσεις σε ελεύθερες και εκούσιες συλλογικές διαπραγματεύσεις και σημαντικό έλλειμμα κοινωνικού διαλόγου. Οι συστάσεις της τρόικας παρεμβαίνουν σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων της ελευθερίας του συνεταιρίζεσθαι και των συλλογικών διαπραγματεύσεων, οι οποίες είναι θεμελιώδεις για την ίδια τη βάση της δημοκρατίας και της κοινωνικής ειρήνης.
Η ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι και της συλλογικής διαπραγμάτευσης είναι μεταξύ των θεμελιωδών αρχών της ΔΟΕ. Η Ελλάδα έχει επικυρώσει τη Σύμβαση για την ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι Σύμβαση αρ. 87 και τη Σύμβαση σχετικά με το δικαίωμα οργάνωσης και συλλογικής διαπραγματεύσεως αρ. 98. Τα υπόλοιπα 26 Κράτη-Μέλη της ΕΕ έχουν επίσης επικυρώσει αυτές τις συμβάσεις.
Οι συλλογικές διαπραγματεύσεις και ο κοινωνικός διάλογος αναγνωρίζονται από την Ευρωπαϊκή Ένωση στο άρθρο 28 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης («Δικαίωμα διαπραγμάτευσης και συλλογικών δράσεων») και στο άρθρο 12 του Κοινοτικού Χάρτη των Θεμελιωδών Κοινωνικών Δικαιωμάτων των Εργαζομένων του 1989.
- Είναι ενήμερη η Κομισιόν για το γνώμη της Επιτροπής της ΔΟΕ σχετικά με την Ελευθερία του Συνεταιρίζεσθαι;
- Πώς σκοπεύει η Κομισιόν να αντιδράσει;
- Ποια είναι η θέση της Επιτροπής σχετικά με τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και τον κοινωνικό διάλογο στο εσωτερικό της τρόικα;
- Αποτελούν αυτές οι συστάσεις παραβίαση του άρθρου 28 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων και της Αρχής Επικουρικότητας της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Προτίθεται η Επιτροπή να αποσύρει αυτές τις συστάσεις και να προστατεύσει τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και τον κοινωνικό διάλογο στις υπό διάσωση χώρες;»
[1] Η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας (ILO) είναι η ειδικευμένη οργάνωση του ΟΗΕ που επιδιώκει την προώθηση της κοινωνικής δικαιοσύνης και των διεθνώς αναγνωρισμένων ανθρωπίνων και εργασιακών δικαιωμάτων. Καθορίζει τα διεθνή πρότυπα εργασίας με τη μορφή συμβάσεων και συστάσεων οι οποίες ορίζουν τα ελάχιστα πρότυπα των βασικών δικαιωμάτων εργασίας http://www.unric.org/el/index.php?option=com_content&view=article&id=10393&catid=25:-----un-system-directory&Itemid=32
[2] Η Επιτροπή της ΔΟΕ εξέτασε σχετική καταγγελία της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Ελλάδας και άλλων οργανώσεων σχετικά με τα διάφορα μέτρα λιτότητας που λαμβάνονται στην Ελλάδα κατά τα τελευταία δύο χρόνια στο πλαίσιο του διεθνούς δανειοληπτικού μηχανισμού που συμφωνήθηκε με την τρόικα (ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ).
Πίσω από την επιτυχία της οργάνωσης υπήρχαν πολλοί εθελοντές!
Η εθελοντική εργασία για τη φιλοξενία του Συμβουλίου του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος (EGP) στην Αθήνα ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2012 όταν ανακοινώθηκε η επιλογή της Αθήνας ως η πόλη που θα φιλοξενούσε το 17ο συμβούλιο του του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος. Συστάθηκε αρχικά μια επιτροπή η οποία θα αναλάμβανε την οργάνωση του συνεδρίου.
Οι υπεύθυνοι του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος πραγματοποίησαν κάποια ταξίδια στην Αθήνα και με τη βοήθειά μας επέλεξαν τον χώρο πραγματοποίησης του Συμβουλίου.
Στη συνέχεια οι έλληνες εθελοντές δούλεψαν πάνω στο πρόγραμμα του Συμβουλίου, την οπτικοακουστική κάλυψη, την μεταφραστική κάλυψη, την επιλογή των γευμάτων, την εξεύρεση του χώρου που θα γινόταν το πάρτι, στο έντυπο υλικό που θα μοιράζονταν στους συνέδρους, στην γνωστοποίηση του συνεδρίου στα ΜΜΕ, στη διαμονή και μεταφορά του κόσμου, στις παράλληλες εκδηλώσεις, στις προτάσεις για επισκέψεις σε μουσεία και ιστορικά σημεία της πόλης, στα δώρα των ομιλητών και των επισήμων και φυσικά στη γραμματειακή υποστήριξη τις ημέρες του συνεδρίου.
Χρειάστηκαν περίπου 25 εθελοντές για καλύψουν τις ανάγκες της εκδήλωσης από την Τετάρτη 7/11 μέχρι και την Κυριακή 11/11.
Οι βασικές αρμοδιότητες τους ήταν η διακόσμηση του ξενοδοχείου με τα λογότυπα του EGP αλλά και των ΟΠ, η σήμανση των χώρων, το γέμισμα των φακέλων που θα δινόταν στους συνέδρους, η εγγραφή των συνέδρων, η πληροφόρηση των συμμετεχόντων και των δημοσιογράφων, η επίλυση διαφόρων θεμάτων τελευταίας στιγμής που τύχαινε να προκύψουν, ο έλεγχος των αιθουσών που γίνονταν οι παράλληλες εκδηλώσεις και η συνέντευξη τύπου, η υποστήριξη για διάφορα θέματα που σχετίζονταν με την ομάδα των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο, το Βαλκανικό δίκτυο και τους 
Παγκόσμιους Πράσινους. Εκτάκτως δε, προέκυψε και η μεταφορά διαφόρων συνέδρων από το αεροδρόμιο στο ξενοδοχείο λόγω των απεργιακών κινητοποιήσεων στα ΜΜΜ.
Όλα κύλησαν με μεγάλο ενθουσιασμό. Οι εθελοντές και οι εθελόντριες δούλεψαν πολύ αποτελεσματικά και ένιωσαν μεγάλη ικανοποίηση ακούγοντας τα πολύ θετικά σχόλια των συμμετεχόντων. Και δεν έλλειπαν από το πολύ ζωντανό κι αξέχαστο πάρτυ που έγινε το βράδυ του Σαββάτου. Για την καλύτερη μέχρι σήμερα διεξαγωγή Συμβουλίου του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος έπαιξαν ρόλο και οι εθελοντές (μέλη αλλά και φίλοι των Οικολόγων Πράσινων).
Φ. Λάμπερτς : πως να πορευτούμε οι Ευρωπαίοι Πράσινοι
Η Ομιλία του Φίλιπ Λάμπερτς στο συνέδριο του Eυρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος– Αθήνα 7/11/12.
Αγαπητοί φίλοι,
Εισαγωγή
Σχεδόν δέκα χρόνια πέρασαν από τότε που μου δείξατε την εμπιστοσύνη σας, εκλέγοντας με για πρώτη σ΄αυτό που ήταν τότε γνωστό ως Επιτροπή της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας των Πράσινων Κομμάτων. Δύο φορές κατά σειρά ανανεώσατε αυτή την εμπιστοσύνη κάνοντάς με συμπρόεδρο του κόμματός μας. Επιτρέψτε μου να σας ευχαριστήσω, ακόμη μια φορά, για την εμπιστοσύνη αυτή, η οποία πράγματι είναι κατά τη γνώμη μου η ραχοκοκαλιά κάθε σημαντικού ανθρωπίνου επιτεύγματος και την έχω στο κέντρο της ζωής μου.
Θα μπορούσα να διαθέσω λίγο χρόνο αναλογιζόμενος μαζί σας όσα εμείς, οι Ευρωπαίοι Πράσινοι, πετύχαμε στη διάρκεια της δεκαετίας που πέρασε. θα προτιμήσω να σας αφήσω να το σκεφτείτε και να το αποτιμήσετε μόνοι σας. Πάντως, και στο βαθμό που αφορά εμένα, ένα πράγμα που ξεχωρίζει στη μνήμη μου , είναι η ικανότητά μας, εννιά μήνες μετά το ξέσπασμα της χειρότερης οικονομικής κρίσης από το 1929, να βγούμε νικητές στις Ευρωπαϊκές εκλογές του 2009.
Μέχρι τότε οι Πράσινοι θεωρούνταν κάτι σαν πολυτέλεια που οι κοινωνίες μπορούν να απολαμβάνουν στους καλούς καιρούς, τότε 7% των πολιτών της Ευρωπαϊκής Ένωσης μας είδαν ως ανθρώπους άξιους εμπιστοσύνης σε καιρούς κρίσης.
Σκιαγραφώντας το σκηνικό
Έκτοτε η θύελλα έχει καταστεί χειρότερη. Ξεκινώντας από δημοσιονομική η κρίση διαμορφώθηκε σε ευρύτερα οικονομική και τελικά κοινωνική. Σύμφωνα με την Γιούροστατ, το 2010, 115 εκατομμύρια ευρωπαίοι, δηλαδή το 23% των πολιτών μας, βρίσκονταν σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού, καθώς και το 27% των παιδιών κάτω των 18 ετών. Και αυτά συνέβαιναν δύο χρόνια πριν. Φυσικά όλοι έχουμε κατά νουν τα επίπεδα της νεανικής ανεργίας να περνούν το 50% στην Ελλάδα και την Ισπανία. Αλλά τι να πούμε και για το 40% των Βουλγάρων, των Ρουμάνων, των Λετονών που βρίσκονται στο χείλος της εκπτώχευσης; Ακόμη και στις πλούσιες Γαλλία και Γερμανία σχεδόν το ένα πέμπτο του πληθυσμού αντιμετωπίζει κίνδυνο φτώχειας. Εξάλλου το να έχεις μια δουλειά δεν εξασφαλίζει πια μια αξιοπρεπή ζωή. Στην Ευρώπη έχουμε όχι λιγότερο από το 8,2 των εργαζομένων φτωχούς. Σίγουρα, αυτό δεν είναι αποκλειστικά ευρωπαϊκό φαινόμενο. Παρότι εκατοντάδες εκατομμύρια έχουν βγει από τη φτώχεια στις αναδυόμενες χώρες, όπως ο ίδιος ο ΟΟΣΑ προειδοποίησε σε μια εκτενώς γνωστή έκθεση πέρυσι, οι ανισότητες καλπάζουν σ’ όλο τον κόσμο.
Εν τω μεταξύ, ο ήχος από ένα άλλο ξυπνητήρι ακούγεται: με αυξανόμενο ρυθμό ξεπερνάμε την φέρουσα ικανότητα του πλανήτη μας. Αν όχι τίποτ’ άλλο οι ετήσιες συνδιασκέψεις των Ηνωμένων Εθνών μας υπενθυμίζουν ότι προχωρεί μια μη ελεγχόμενη κλιματική αλλαγή.
Ωρολογιακές βόμβες
Εκρηκτικές ανισότητες και μια ανεξέλεγκτη πορεία του οικολογικού αποτυπώματος είναι οι δύο ωρολογιακές βόμβες που μπορεί να κοστίσουν στην ανθρωπότητα την ίδια της την ύπαρξη στο διαστημόπλοιο γη μέσα στον 21ο αιώνα. Η απάντησή μας σ’ αυτές τις δύο υπαρξιακές προκλήσεις, που σημαίνει να διασφαλίσουμε τις συνθήκες για μια αξιοπρεπή ζωή για όλους – όχι μόνο για το 20% ή για το 1%- και να το κάνουμε αυτό μέσα στα φυσικά όρια του πλανήτη μας, θα είναι αποφασιστική όσον αφορά την τελική μας επιβίωση. Στ’ αλήθεια, δεν πρέπει να σφάλλουμε: όταν ο κοινωνικός ιστός διαρραγεί και (ή) οι φέρουσα ικανότητα του περιβάλλοντός μας ξεπερασθεί, η βία, είτε της φύσης είτε των ανθρώπων, πλησιάζει επικίνδυνα.
Να γιατί αυτός ο αιώνας είναι δικός μας. Τώρα είναι η ώρα που οι Πράσινοι πρέπει να σταθούμε στο ύψος της ιστορικής μας ευθύνης. Από τότε που εμφανιστήκαμε ως πολιτική δύναμη, είμαστε εκείνοι που διέγνωσαν καλύτερα τις θεμελιώδη σφάλματα του κυρίαρχου οικονομικού μοντέλου και την ζώνη κινδύνου στην οποία αυτό μας έσπρωχνε. Η πρόκληση μπροστά μας είναι να γίνουμε παίκτες – κλειδιά στην ανάδυση των λύσεων που θα καταστήσουν ικανές τις κοινωνίες μας να φέρουν σε πέρας την αλλαγή «παραδείγματος» από την οποία η ίδια η ύπαρξη της ανθρωπότητας εξαρτάται.
ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΚΗΝΙΚΟ
Στην παρούσα συγκυρία η Ευρώπη κυριαρχείται ακόμη από δεξιόστροφες – συντηρητικές πλειοψηφίες. Φαίνεται σαν αυτοί οι οποίοι κατά βάση οικοδόμησαν την οικονομική σκέψη που μας οδήγησε στο χάος διατηρούν σε σοβαρό βαθμό την εμπιστοσύνη μιας σχετικής πλειοψηφίας των συμπολιτών μας. Υποτίθεται ότι στην αριστερά οι Σοσιαλδημοκράτες ακόμη μάχονται να παράσχουν ένα συμπαγές αντίβαρο, ομολογουμένως, καθώς οι περισσότεροι από αυτούς υιοθέτησαν την οικονομική ορθοδοξία της δεκαετίας του 90, είναι δύσκολο να θεωρηθούν ως πραγματική πολιτική εναλλακτική λύση. Δεξιά και αριστερά, τα «ρεάλ πολιτίκ» κόμματα παραμένουν προσκολλημένα σ’ αυτό που μπορεί να θεωρηθεί σημείο «G» του συστήματος. G – Growth – η ανάπτυξη ως ο βασιλικός δρόμος για την έξοδο από τα προβλήματα. Η μόνη τους διαφορά έγκειται στο πως θα την πυροδοτήσουν: η δεξιά θα έλεγε «κόψτε τις δημόσιες δαπάνες και τους μισθούς» ενώ η αριστερά θα έλεγε….όχι κάτι τρομερά διαφορετικό, εκτός πιθανόν ,από το να απαλύνει το χρονοδιάγραμμα και την κατανομή των βαρών.
Ένα ζήτημα που προκαλεί σοβαρή ανησυχία είναι το αυξανόμενο ακροατήριο των ριζοσπαστικών τάσεων και στα δύο άκρα του πολιτικού φάσματος. Γραμμή του είναι η υποδαύλιση του φόβου και της οργής των πολιτών, μέσω της προβολής απλοϊκών απαντήσεων. Στα δεξιά, η γραμμή τους ακούγεται κάτι όπως «ας χτίσουμε τείχη γύρω από την περιοχή μας ή την χώρα μας, ας διώξουμε εκείνους που δεν ανήκουν εδώ και ας απολαύσουμε μια καλή ζωή μονώνοντας τους εαυτούς μας από εκείνους που είναι φτωχότεροι από μας λόγω της τεμπελιάς τους, της διαφθοράς….». Στην αριστερά, θα ακουγόταν μάλλον κάτι σαν ‘’ας επαναστατήσουμε ενάντια στο σύστημα και ας ελπίσουμε ότι θα τσακιστεί από τη δύναμή μας ή υπό το βάρος των ίδιων του των αντιφάσεων, ώστε αύριο να χτίσουμε ένα λαμπρό μέλλον.
Αυτό που παραμένει καθαρό, εντούτοις, είναι ότι οι «λύσεις» που υποστηρίζονται και υλοποιούνται από εκείνους που αποκαλώ «ρεαλιστές» που κυριαρχούν στην παραγωγή πολιτικής στην Ευρώπη δεν μοιάζουν μνα μας οδηγούν σε επιτυχή έξοδο από την κρίση. Οι ανισότητες συνεχίζουν να μεγαλώνουν και το οικολογικό μας αποτύπωμα δεν μειώνεται. Με τα ίδια τους τα κριτήρια αποτυγχάνουν. Εξίσου όμως, η ικανότητα εκείνων που αποκαλώ «ριζοσπάστες» μοιάζει απατηλή.
Σ΄ αυτό το σκηνικό πως πορευόμαστε εμείς οι Πράσινοι; Ας αναγνωρίσουμε ότι ενώ Πράσινοι εμφανίζονται εδώ και εκεί ανά τον κόσμο, απέχουμε πολύ από του να είμαστε ικανοί να καθορίσουμε την ατζέντα, για να μην πω τίποτα για την πολιτική στα περισσότερα μέρη του κόσμου. Στην Ευρώπη, αν οι ευρωπαϊκές εκλογές επρόκειτο να διεξαχθούν αύριο, ελάχιστοι θα στοιχημάτιζαν ότι θα ήμασταν ικανοί να επαναλάβουμε την σχετική επιτυχία του 2009. Η παρουσία μας στο νότιο και ανατολικό μέρος της ηπείρου παραμένει εμβρυική, ενώ σε πολύ λίγες περιοχές έχουμε τη δύναμη να υπερβούμε το 10% και σε καμιά, προς το παρόν, δεν μπορούμε να χτυπήσουμε ποσοστά της τάξης του 20-25%, που θα μας επιβεβαίωναν ως παίκτες της «πρώτης εθνικής» και που, επιτρέψτε μου να το υπογραμμίσω, πρέπει να είναι η φιλοδοξία μας.
Ντάνυ Κον Μπεντίτ: Για να αποκατασταθεί η δικαιοσύνη σήμερα σε μια χώρα σαν την Ελλάδα, χρειάζεται μεταρρύθμιση του κράτους
Η Ομιλία του ΝΤΑΝΥ ΚΟΝ-ΜΠΕΝΤΙΤ στο συνέδριο του Eυρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος– Αθήνα 7/11/12.
Εισαγωγή στη συζήτηση Η ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ Η ΚΡΙΣΗ
Ένα ζήτημα είναι να τίθεται υπό αμφισβήτηση μια μπλοκαρισμένη αγορά εργασίας και άλλο ζήτημα είναι να επιβάλλεται σε μια κοινωνία μια απώλεια μισθών της τάξεως του 30% και 40%. Παίρνω ένα τυχαίο παράδειγμα: ένας καθηγητής γερμανικών μέσα σε δύο χρόνια έχασε το μισό του μισθό: από 1400 € έφτασε στα 650 € και έχει οικογένεια να θρέψει. Αυτό, που κάποιοι δεν καταλαβαίνουν στο Παρίσι, στο Βερολίνο και σε άλλες χώρες, είναι ότι δεν πρόκειται απλώς για μια διαδικασία παγώματος μισθών αλλά για τη μείωση της αγοραστικής δύναμης κατά 50% των Ελλήνων πολιτών.
Και δεν πρόκειται για μεμονωμένες περιπτώσεις, ένα ολόκληρο τμήμα της κοινωνίας έχει αυτή τη συμπεριφορά. Αυτοί που σήμερα πληρώνουν φόρους είναι οι υπάλληλοι του ιδιωτικού τομέα – όσοι έχουν ακόμα δουλειά και δεν είναι άνεργοι – και οι συνταξιούχοι, επειδή οι φόροι παρακρατούνται από το εισόδημά τους εξ αρχής, και έτσι συχνά η φορολογία πιάνει το πιο αδύναμο κομμάτι της κοινωνίας.
Νομίζω λοιπόν ότι αυτό είναι ένα από τα μεγάλα προβλήματα σήμερα της Ελλάδας: υπάρχει μια πλειοψηφία πολιτών που πλέον καταλαβαίνουν ότι τα πράγματα πρέπει ν’α αλλάξουν, αλλά έχουν ένα αίσθημα βαθιάς αδικίας. Μιας βαθιάς αδικίας που επέβαλαν οι εξελίξεις (…) Και θέλουν αυτή η αδικία να αποδειχτεί.
Για να αποκατασταθεί η δικαιοσύνη σήμερα σε μια χώρα σαν την Ελλάδα, χρειάζεται μεταρρύθμιση του κράτους.
Π.χ. έχουμε το πρόβλημα της φοροδιαφυγής. Τα νούμερα δεν είναι εξακριβωμένα, αλλά κάποιοι μιλούν για 100 δις από φοροδιαφυγή καταθέσεων που έχουν φύγει προς τις ευρωπαϊκές τράπεζες, ίσως στην Ελβετία, το Λουξεμβούργο, την Κύπρο, την Αυστρία -κι εγώ δεν ξέρω που αλλού. Βρισκόμαστε σε μια κατάσταση που μου είναι ακατανόητη όσον αφορά την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει κάθε χώρα να διαπραγματεύεται χωριστά με την Ελβετία ας πούμε, για να επαναπατρίσει τα κεφάλαια που είναι ύποπτα φοροδιαφυγής. Το έκανε το Βέλγιο, το έκανε η Ιταλία, το έκανε και η Ελλάδα.
Ας πάρουμε το παράδειγμα της Ελλάδας: Η Ελλάδα απέναντι στις ελβετικές τράπεζες είναι μόνη της. Τι μέσα πίεσης προς τις τράπεζες διαθέτει και μπορεί να χρησιμοποιήσει;
Όταν βλέπουμε τι πίεση άσκησαν οι ΗΠΑ για να υποχρεώσουν τις ελβετικές τράπεζες να παραδώσουν τις λίστες με τα ονόματα των καταθετών στις αμερικανικές φορολογικές αρχές: η κυβέρνηση του Ομπάμα χρησιμοποίησε ως έσχατο μέσο -φυσικά υπό εντελώς διαφορετικό συσχετισμό δυνάμεων- την απειλή ότι, αν δεν δώσουν τις λίστες, η αμερικανική κυβέρνηση θα αποσύρει τις άδειες των ελβετικών τραπεζών για οικονομική δραστηριότητα στην αμερικανική αγορά. Για μια διεθνή τράπεζα το να μην είναι παρούσα στις αγορές ισοδυναμεί με καταδίκη σε θάνατο… Πρόκειται για bras de fer.
Η Ευρώπη θα είχε τη δύναμη να ασκήσει πίεση σχεδόν ανάλογη με εκείνη των ΗΠΑ και να πεί “αν δεν δεχτείτε να καταλήξουμε σε μια συμφωνία, τότε θα επανεξετάσουμε τη δυνατότητά σας να εργάζεστε στον ενιαίο οικονομικό χώρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.” Κάποιοι θα πουν ότι κάτι τέτοιο δεν αποτελεί ευρωπαϊκή αρμοδιότητα, πράγμα που είναι αντικειμενική αλήθεια. Επανέρχομαι όμως στην αναλογία προς τις “προεπαναστατικές καταστάσεις”. Υπάρχουν καταστάσεις όπου πρέπει να κάνουμε υπέρβαση πέρα από τις επίσημες αρμοδιότητες. Εννοώ την πολιτική αρμοδιότητα της Ευρώπης. Την αρμοδιότητα της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης να αντιμετωπίσει σθεναρά αυτή την φορολογική ανισότητα και να το κάνει συλλογικά και αλληλέγγυα. Πιστεύω ότι αυτό είναι κάτι πολύ βασικό.
Θα τελειώσω αυτή την εισαγωγή με τον όρο “προεπαναστατική κατάσταση” που αφορά την Ελλάδα”. Ας μην κοροϊδευόμαστε…
Όλοι τους είπαν ότι βιώνουν την σημερινή κατάσταση ως παρόμοια με τη Δημοκρατία της Βαϊμάρης. Δεν το είπαμε εμείς, εκείνοι το είπαν. Ας πάρουμε λοιπόν ως παράδειγμα τη Δημοκρατία της Βαϊμάρης: μια κατάσταση κρίσης, με μια κοινωνία σε πλήρη αποσύνθεση και όπου η επανάσταση δεν πηγαίνει αναγκαστικά προς την καλή κατεύθυνση.
Ας πούμε ότι η παρούσα κυβέρνηση πέφτει, εν τάξει έπεσε. Θα ξαναγίνουν εκλογές και τότε η Ελλάδα -αν και κανείς δεν το ξέρει, ούτε εγώ δεν μπορώ να πω ότι το ξέρω – κινδυνεύει να μπει σε μια διαδικασία εξαιρετικά κρίσιμη, γιατί πρέπει να καταλάβουμε ότι τα κόμματα της άκρας δεξιάς που μέχρι τώρα έπαιρναν 2-3% τώρα στις δημοσκοπήσεις παίρνουν 16-17%.
Υπό αυτές τις συνθήκες η αριστερά θα δει τις ελπίδες της να διαψεύδονται, γιατί δεν θα έχει καμιά δυνατότητα πολιτικής μεταρρυθμίσεων, εφόσον δεν θα έχει την Ευρωπαϊκή Ένωση να την σπρώχνει και να την χρηματοδοτεί. Τότε θα υπάρξει ο κίνδυνος να πάρει την εξουσία είτε ο στρατός, είτε η άκρα δεξιά με πραξικόπημα. Μέσα σε μια κοινωνία με παράδοση αυταρχισμού. Γιατί μην ξεχνάμε ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα που έχει επίσης και παράδοση αυταρχισμού – το πρόβλημα με τους συνταγματάρχες δεν ήταν μόνο το πραξικόπημα που έκαναν, ήταν και μια πραγματικότητα μέσα στην ελληνική κοινωνία.
Λέω λοιπόν ότι σήμερα η ευθύνη της Ευρώπης δεν είναι να εξαντλήσει τις προσπάθειές της στην επιβολή μιας λιτότητας χωρίς θετική διέξοδο, αλλά να δώσει τη δυνατότητα στους Έλληνες μαζί με τους Ευρωπαίους να προσπαθήσουν ν’ αναθερμάνουν τη συζήτηση για την ανάκαμψη της οικονομίας - σήμερα εμείς οι Οικολόγοι πρέπει να συμβάλουμε για να εξηγηθεί το πρόβλημα της ανάκαμψης της οικονομίας στην Ελλάδα και πάνω απ’ όλα να συμβάλουμε για το πώς θα γίνει αυτό (και σ’ αυτό το πώς δεν είμαστε πάντα μεταξύ μας απόλυτα σύμφωνοι).
Υποστηρίζω ότι σήμερα στην Ελλάδα πρέπει να δημιουργηθεί ένα ταμείο κοινωνικής προστασίας που να απορροφά τους κοινωνικούς κραδασμούς της κρίσης.
Σήμερα στην Ελλάδα δεν υπάρχει πλέον κοινωνική προστασία. Η κοινωνική προστασία έχει καταρρεύσει, για λόγους που ήδη εξήγησα, ενώ η άκρα δεξιά πάει πόρτα-πόρτα και προτείνει στις οικογένειες 20-30 ευρώ αν προσχωρήσουν στο κόμμα. Είναι ακριβώς η ίδια στρατηγική των φανατικών ισλαμιστών (intégristes) στις μουσουλμανικές χώρες: κέρδισαν δηλαδή ένα μέρος του πληθυσμού δια μέσου της φτώχειας
Επομένως αυτά, που σήμερα το ελληνικό κράτος, που -καλώς ή κακώς- θεωρείται κράτος ευρωπαϊκό, είναι ανίκανο ή δεν θέλει να κάνει, δημιουργούν μια κατάσταση, που είναι πλήγμα για την Ευρώπη και ή Ευρώπη δεν θέλει και δεν θα επιτρέψει μια τέτοια κοινωνική εξέλιξη.
Πρέπει λοιπόν να βρούμε άμεσα μια λύση για την ανάκαμψη της οικονομίας, μια λύση για την ανεργία του 55% των νέων, μια άμεση λύση για τα προβλήματα της υγείας,- (μάθαμε ότι τα ελληνικά νοσοκομεία δεν μπορούν να πληρώσουν και οι μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες της Ευρώπης αρνούνται πλέον ν’ ανταποκριθούν στη ζήτηση) κλπ κλπ.
Λοιπόν πιστεύω, ότι σήμερα εμείς οι Πράσινοι, πρέπει να παίξουμε ρόλο διαμεσολαβητή, να εξηγήσουμε στην Ευρώπη την κατάσταση της Ελλάδας και στην Ελλάδα να εξηγήσουμε τα προβλήματα που έχουν οι ευρωπαίοι λόγω της αποδιάρθρωσης της ελληνικής κοινωνίας.
Ιδού ο πολιτικός μας ρόλος: Δεν αρκεί απλώς να πάρουμε θέση εναντίον της λιτότητας, πρέπει να πάρουμε θέση εναντίον των αιτίων που οδήγησαν εδώ. Γιατί δεν ήταν οι Ευρωπαίοι που είχαν επιβάλει το 4% του ελληνικού προϋπολογισμού να πηγαίνει για στρατιωτικές δαπάνες. Αυτό δεν το ψήφισαν οι ευρωπαίοι.
Δεν είναι οι Ευρωπαίοι που συνεχίζουν να αποδέχονται την χειραγώγηση της ελληνικής κοινωνίας από την Ελληνορθόδοξη Εκκλησία. Όχι βέβαια.
Δεν είναι τα ευρωπαϊκά κράτη που επέβαλαν στην Ελλάδα έναν απίστευτα νοσηρό εθνικισμό: είδαμε στον πρόσφατο πόλεμο στα Βαλκάνια -και ας θυμηθούμε τις διαμάχες εκείνου του καιρού- ότι η Ελλάδα υποστήριξε τη Σερβία.
Πρέπει επίσης με διαύγεια και ψυχραιμία να συγκρουστούμε και με τα κακά στο εσωτερικό της Ελλάδας, που είναι επίσης εν μέρει υπεύθυνα για την σημερινή κρίση. Λέω λοιπόν ότι ο ρόλος μας, εμάς των Πράσινων, είναι όχι μόνο του διαμεσολαβητή, αυτού που θα εξηγήσει στους μεν και στους δε όσα δυσκολεύονται να καταλάβουν, αλλά πιστεύω ότι, αν αναλάβουμε με επιτυχία αυτό το ρόλο, μπορούμε να επηρεάσουμε την Ευρωπαϊκή πολιτική στο Ευρωκοινοβούλιο (ήδη οι σοσιαλδημοκράτες σήμερα λένε ότι πρέπει να δοθεί η δυνατότητα να ξαναπάρει πάλι μπρος η οικονομία). Kαι ταυτόχρονα να εξηγήσουμε στους Έλληνες ότι σήμερα εκσυγχρονισμός σημαίνει επίσης και εκσυγχρονισμός της πολιτικής σκέψης.
_______________________
500.000 πρόσφυγες από τη Συρία χρειάζονται στήριξη
“H Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά και τα Κράτη -Μέλη χρειάζεται να αναλάβουν από κοινού μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης και να προστατέψουν τα δικαιώματα των προσφύγων από την Συρία”, τόνισε στην παρέμβασή του στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου, κατά τη σχετική συζήτηση, ο Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων / Ομάδα των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο. “Πάνω από 500.000 πολίτες από την Συρία έχουν λάβει επίσημα καθεστώς πρόσφυγα ή έχουν ζητήσει να αναγνωριστούν ως πρόσφυγες μέχρι τις 10 Δεκεμβρίου, σύμφωνα με τα στοιχεία της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες”.
Νίκη και επανεκλογή Μπάρακ Ομπάμα: Τι σηματοδοτεί για τη χώρα του και τον κόσμο, για την Ευρώπη και την Ελλάδα;
του Νίκου Χρυσόγελου
Οι εκλογές των ΗΠΑ συνέπεσαν με μια κρίσιμη στιγμή για την Ευρώπη, την Ελλάδα και τον κόσμο ολόκληρο. Κάτι παράδοξο είχαν αυτές οι εκλογές. Δεν ξέραμε τι ήθελαν οι αμερικανοί πολίτες, αλλά μάλλον ήταν γνωστό τι δεν ήθελαν όλοι οι άλλοι! Ο κόσμος πήρε μια βαθιά ανάσα τα ξημερώματα της 7ης Νοεμβρίου, μαθαίνοντας ότι ο Ομπάμα επανεκλέχθηκε ή έστω ότι δεν εκλεχθηκε ο Ρόμνεϊ.
Η νίκη του Ομπάμα δεν ήταν εύκολη. Οι αμερικανοί είχαν πολλά παράπονα κυρίως εξαιτίας των οικονομικών προβλημάτων και της ανεργίας. Το βασικότερο έργο της πρώτης θητείας Ομπάμα, η μεταρρύθμιση στην υγεία, πέρασε με πολλά προβλήματα, κοστίζοντας δυνάμεις στο Δημοκρατικό κόμμα. Η θέση Ομπάμα ότι χρειάζονται επενδύσεις από το κράτος για τη δημιουργία θέσεων εργασίας σε εποχή κρίσης και όχι δημοσιονομική λιτότητα, δεν είχε πείσει όλους τους αμερικανούς πολίτες. Επίσης, κατηγορήθηκε γιατί αθέτησε πολλές υποσχέσεις.
Μετά τις εκλογές της 6ης Νοεμβρίου, οι ΗΠΑ αποδεινύονται μια χώρα διχασμένη περισσότερο από ποτέ. Φαίνεται ότι τον Ομπάμα ψήφισαν κυρίως νέοι, μετανάστες, κάτοικοι των μεγάλων αστικών κέντρων και κυρίως οι πολιτείες στις ακτές. Στις ΗΠΑ η επανεκλογή Ομπαμα χαιρετίστηκε από πολλούς ως ο θρίαμβος της νέας Αμερικής, της Αμερικής του 21ου αιώνα: πολυπολιτισμική, κοσμοπολίτικη, εξωστρεφής, με τη ματιά της στραμμένη στον έξω κόσμο, ξεπερνώντας παραδόσεις ρατσισμού, σεξισμού και θρησκευτικού φονταμενταλισμού.
Από την άλλη οι Ρεπουμπλικάνοι και ο Ρόμνεϊ απευθύνονταν στις πιο συντηρητικές ομάδες των Αμερικανών. Είναι χαρακτηριστικό ότι στελέχη του κόμματος των Ρεπουμπλικάνων, σχολίαζαν ως αποτυχημένη την προεκλογική τους εκστρατεία που στόχευε σε λευκούς, θρησκευόμενους οικογενειάρχες, αποκλείοντας τις ανύπαντρες γυναίκες, τους αφροαμερικάνους ή ισπανόφωνους πολίτες, τις κοινότητες των ομοφυλόφιλων ανδρών και γυναικών.
Όμως γιατί ο υπόλοιπος κόσμος ήθελε κατά βάση την επανεκλογή του Ομπάμα; Μια διάσταση είναι η σταθερότητα. Οι ψηφοφόροι του μπορούσαν ίσως να τον κατηγορήσουν για πολλά και κυρίως για μη τήρηση υποσχέσεων, σε γενικές γραμμές όμως ήταν γνωστό τι περίπου ήθελε ο Ομπάμα και τι θα έκανε σε θέματα εξωτερικής πολιτικής. Αντιθέτως, δεν ήταν σαφές τι ήθελε ο Ρόμνεϊ. Μια ενδεχόμενη αλλαγή στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, πιθανώς μια πιο επιθετική εξωτερική πολιτική όπως διαφαίνονταν από τις τοποθετήσεις του, θα ήταν επικίνδυνη μέσα σε μια τόσο εύθραυστη – παγκοσμίως - συγκυρία. Σε πολλές χώρες, ακόμα και στην Ευρώπη, οι επιπτώσεις των επιλογών Μπους είναι ακόμα εμφανής και κανείς δεν θα ήθελε να προστεθεί στην σημερινή οικονομική αστάθεια ακόμα ένας ανεξέλεγκτος παράγοντας.
Η διοίκηση Ομπάμα επιδιώκει σταθερότητα στην Ευρώπη και στον υπόλοιπο κόσμο ώστε να αντιμετωπίσει τα προβλήματα στο εσωτερικό της χώρας. Στην προηγούμενη θητεία του υποστήριξε μια πιο ενεργητική παρέμβαση της Ευρώπης στην κρίση, και ιδιαίτερα στην ελληνική οικονομική κρίση. Όσο ενοχοποιημένη και αν είναι η αμερικάνικη εξωτερική πολιτική, όσο και αν γνωρίζουμε ότι κάποια πράγματα δεν αλλάζουν στην πολιτική των ΗΠΑ όποιος και αν είναι Πρόεδρος, τα προηγούμενα τέσσερα χρόνια είχαμε ορισμένα δείγματα πολιτικής παρέμβασης για την αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης από τη διοίκηση Ομπάμα.
Πολλά από τα στερεότυπα που κυριαρχούν στην Ελληνική πολιτική δεν ανταποκρίνονται πάντα στην πραγματικότητα. Ο κόσμος αλλάξει ραγδαία, οι διεθνείς σχέσεις δεν είναι κάτι στατικό, κι αξίζει να βλέπουμε το ρόλο και τη θέση της χώρας μας στις διεθνείς σχέσεις, όχι μέσα από στερεότυπα και δόγματα αλλά μέσα από πιο δημιουργικές οπτικές. Η Ελλάδα πρέπει να έχει στραμμένο τον προσανατολισμό της στην Ευρώπη και στην Ευρωζώνη, αυτό δεν σημαίνει όμως ότι δεν πρέπει να αξιοποιεί εξελίξεις και συνθήκες που διαμορφώνονται σε διεθνές επίπεδο. Χρειάζεται στη δύσκολη κατάσταση που βρίσκεται να ανακαλύπτει ευκαιρίες, να διαμορφώνει συμμαχίες στη βάση αξιών και να διαμορφώνει προϋποθέσεις που μπορεί να συμβάλλουν στην επίλυση προβλημάτων που αντιμετωπίζει η χώρα. Η εξωτερική μας πολιτική χρειάζεται να παρακολουθεί στενά τις παγκόσμιες εξελίξεις, να ανοίξει στον κόσμο, να συμμετέχει ενεργά στην επίλυση διεθνών προβλημάτων ώστε να επωφελείται και η ίδια για την αντιμετώπιση των δικών της.
___________________
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο www.neolaia.gr
Προτάσεις της Ομάδας των Πρασίνων στο Ευρωκοινοβούλιο για τη Συνδιάσκεψη του ΟΗΕ για την Κλιματική Αλλαγή (COP 18), στη Ντόχα του Κατάρ, 26.11-7.12.2012
ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ: 17ο Συμβούλιο του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος στην Αθήνα: 8-11/11/2012
Περισσότερη ένωση στην Ευρωπαϊκή Ένωση, νέες θέσεις εργασίας και ευρωπαϊκή αλληλεγγύη
Το 17ο Συμβούλιο του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος στην Αθήνα
Περισσότερη ένωση στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δημιουργία νέων Πράσινων θέσεων εργασίας με στροφή στην Πράσινη οικονομία και ευρωπαϊκή αλληλεγγύη ήταν τα βασικά μηνύματα που σφράγισαν τη λήξη του Συμβουλίου των Ευρωπαïκού Πράσινου Κόμματος (ΕΠΚ) που διεξήχθη στην Αθήνα, 8 έως 11 Νοεμβρίου. Η στροφή στην Πράσινη οικονομία δεν είναι «πολυτέλεια» στον καιρό της κρίσης, τόνισαν οι Πράσινοι, αντίθετα είναι ουσιαστική ανάγκη γιατί θα δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας και βιώσιμη ευημερία για όλους τους λαούς της Ευρώπης.
“Ένας εναλλακτικός Πράσινος Δρόμος”
Το Συμβούλιο του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος άνοιξε την Παρασκευή 9 Νοεμβρίου, με συζήτηση της ολομέλειας για τον εναλλακτικό, Πράσινο δρόμο, διεξόδου από την κρίση. Τη συζήτηση συντόνισε η Ρεμπέκα Χαρμς, ευρωβουλευτής και συμπρόεδρος των Πρασίνων στο Ευρωκοινοβούλιο. Συμμετείχαν με παρεμβάσεις τους ο Ντάνυ Κον Μπεντίτ συμπρόεδρος των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο, ο Νίκος Χρυσόγελος ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων, η Μόνικα Φρασόνι, συμπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος και ο Ζαν-Μαρκ Νολέτ,αντιπρόεδρος στην κυβέρνηση της Βαλλονίας/ Βέλγιο και υπουργός των πράσινων σε θέματα βιώσιμης ανάπτυξης, ενέργειας, δημόσιας διοίκησης και έρευνας.
Την Ολομέλεια ακολούθησε συνέντευξη Τύπου με τη συμμετοχή του Ντάνυ Κον Μπεντίτ και της Ρεμπέκα Χαρμς (συμπροέδρων της Ομάδας των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο), του Φιλίπ Λαμπέρτς (συμπρόεδρου του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος), του Νίκου Χρυσόγελου (ευρωβουλευτή των Οικολόγων Πράσινων) και της Ζωής Βροντίση (συνεκπρόσωπου των Οικολόγων Πράσινων).Τη συνέντευξη συντόνισε η Βούλα Τσέτση, Γενική Γραμματέας των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο.
Οι Πράσινοι καθόρισαν και ψήφισαν το πλαίσιο των προτάσεών τους για το μέλλον της Ευρώπης. Μια ανοιχτή και δυνατή Ευρώπη με αλληλεγγύη στον πυρήνα της, ικανή να προστατεύει τους πολίτες της και να αντιμετωπίζει τις κρίσεις, αυτή είναι η Ευρώπη που οραματίζονται και γι αυτή την Ευρώπη δεσμεύτηκαν να δουλέψουν.
Οι Ευρωπαίοι Πράσινοι ψήφισαν τη νέα Εκτελεστική Επιτροπή του κόμματος η οποία θα οδηγήσει το κόμμα στις εκλογές της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το 2014. Η Επιτροπή εκλέγεται από το Συνέδριο για τριετή θητεία.
Στο πλαίσιο της ενημέρωσης των πράσινων στελεχών που συμμετείχαν στις εργασίες τους Συμβουλίου του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος, για την ελληνική κρίση και τις συνέπειες της στην ελληνική κοινωνία οργανώθηκε ειδική συνεδρία το πρωί της Παρασκευής 9/11. Ο Μιχάλης Τρεμόπουλος, πρώην ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων και νυν Περιφερειακός Σύμβουλος Κ. Μακεδονίας, ο Κώστας Διάκος, περιφερειακός Σύμβουλος Αττικής με την ΑΤΤΙΚΗ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ και ο Γιάννης Παρασκευόπουλος, συνεπικεφαλής των Οικολόγων Πράσινων στις τελευταίες εκλογές απάντησαν σε ερωτήματα των πράσινων από διάφορες χώρες. Το ενδιαφέρον ήταν πολύ μεγάλο.
Επίσης, στους φακέλους των συμμετεχόντων περιλαμβάνονταν αναλυτική και επικαιροποιημένη ενημέρωση για τις κοινωνικές διαστάσεις της κρίσης που προετοιμάζει σε τακτική βάση για τους συναδέλφους του πράσινους ευρωβουλευτές ο Νίκος Χρυσόγελος καθώς και η έκθεση για τις αμυντικές δαπάνες της χώρας την περίοδο 1974-2012 την οποία έχει συντάξει το γραφείο του ευρωβουλευτή των Οικολόγων Πράσινων.
Τα ψηφιακά δικαιώματα μετά την απόρριψη της ACTA
Το Σάββατο 10/11, ώρα 18.30-20.00 συζητήθηκε σε ολομέλεια το θέμα των ψηφιακών δικαιωμάτων μετά την απόρριψη της ACTA με τη συμμετοχή των Jan Philip Albrecht (γερμανός πράσινος ευρωβουλευτής), Eva Lichtenberger (αυστριακή πράσινη ευρωβουλευτής), εκπροσώπου της οργάνωσης Bits of Freedom (Ολλανδία) και του Jérémy Zimmermann, La Quadrature Du Net (Γαλλία).
Συζήτηση “οι θέσεις των Πράσινων για τις εξορύξεις στην Ευρώπη”
Ο νεοεκλεγείς πρόεδρος του ΕΠΚ, ReinhardBütikofer, Αντιπρόεδρος της Ομάδας των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο, εισηγητής του Ευρωκοινοβουλίου για το θέμα των πρώτων υλών, διοργάνωσε στρογγυλό τραπέζι με θέμα “Πράσινη οπτική για τις εξορύξεις στην Ευρώπη” με τη συμμετοχή των: Jonas Eriksson, βουλευτή και αντιπρόεδρο της Επιτροπής Βιομηχανίας και Εμπορίου στο Σουηδικό Κοινοβούλιο (Σουηδοί Πράσινοι), Borislav Sandov, συμπρόεδρο των Πράσινων - Zelenite (Βουλγαρία), Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτή Οικολόγων Πράσινων, αντιπρόεδρο της Επιτροπής Περιφερειακής Ανάπτυξης στο Ευρωκοινοβούλιο (Ελλάδα),Oras Tynkkynen, μέλος των Φιλανδών Πράσινων - Vihreät De Gröna.
Το θέμα των εξορύξεων χρυσού δεν παρέμεινε μόνο στο στρογγυλό τραπέζι αλλά αποτέλεσε και θέμα ψηφίσματος που συνέταξαν οι Οικολόγοι Πράσινοι σε συνεργασία με Πράσινους του Βαλκανικού δικτύου, με ευρύτατη υποστήριξη από 10 Πράσινα Κόμματα και υπερψηφίστηκε από την Ολομέλεια. Δείτε περισσότερα εδώ
Εργαστήριο για τις κοινωνικές συνεταιριστικές επιχειρήσεις
Στο πλαίσιο του Συμβουλίου του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος διοργανώθηκε την Κυριακή 11/11 εργαστήριο για τις κοινωνικές συνεταιριστικές με πρωτοβουλία του Νίκου Χρυσόγελου και του Πράσινου Ινστιτούτου HeinrichBoell (Ελλάδος) που είναι και συμπαραγωγοί – υποστηρικτές σχετικού ντοκυμαντέρ, μια εισαγωγή του οποίου προβλήθηκε. Το εργαστήριο περιελάμβανε παρουσίαση της σημερινής πραγματικότητας στον τομέα αυτό σε Ευρώπη και Ελλάδα, τόσο σε επίπεδο νομοθεσίας όσο και στην πράξη καθώς συζήτηση για την προώθηση της κοινωνικής οικονομίας στην Ελλάδα.
Και πολλές άλλες συζητήσεις και παρεμβάσεις...
Στα πλαίσια του 17ου Συμβουλίου του ΕΠΚ διοργανώθηκαν επίσης πολύ ενδιαφέροντα εργαστήρια για σημαντικά ζητήματα νεολαίας , για το μεσογειακό δίκτυο , για τη δημιουργία δικτύου αυτοδιοικητικών σε ευρωπαïκό επίπεδο ενώ ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε η συνάντηση των GlobalGreens.
More...
Η Πράσινη Οπτική για τις Εξορύξεις στην Ευρώπη
Ανάγκη για συντονισμένες δράσεις των Πράσινων
Ο Χρυσός στο επίκεντρο
To Συμβούλιο του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος (ΕΠΚ) ξεκίνησε την Πέμπτη 8 Νοεμβρίου με τη συνεδρίαση του Βαλκανικού Δικτύου. Ένα από τα κύρια θέματα συζήτησης εκεί, ήταν ένα ψήφισμα που αντιτίθεται στην «έκρηξη» εξορύξεων χρυσού στις Βαλκανικές χώρες και καταθέτει συγκεκριμένα αιτήματα για αλλαγές της Ευρωπαϊκής πολιτικής γύρω από το ζήτημα.
Η πρωτοβουλία, αυτή που πραγματοποιήθηκε με τη διαδικασία του επείγοντος ως αποτέλεσμα των τελευταίων εξελίξεων στη Χαλκιδική, ξεκίνησε από τους Οικολόγους Πράσινους. Κεντρικός εισηγητής ήταν ο Γιώργος Μπλιώνης, Δρ. Βιολόγος, ο οποίος έχει ασχοληθεί με το ζήτημα για πολλά χρόνια (διαβάστε τη σχετική εισήγησή του εδώ). Το κείμενο εμπλουτίστηκε από τις παρατηρήσεις και άλλων Πράσινων Κομμάτων των Βαλκανίων προτού κατατεθεί προς ψήφιση. Ευχάριστη έκπληξη αποτέλεσε το γεγονός ότι ενώ απαιτούνταν οι υπογραφές μόνο 4 Πράσινων Κομμάτων για να κατατεθεί, εντούτοις το ψήφισμα συγκέντρωσε, εκτός του Βαλκανικού Δικτύου, τη στήριξη Πράσινων Κομμάτων από 10 χώρες (Ελλάδα, Κύπρος, Αλβανία, Βουλγαρία, Ρουμανία, Ρωσία, Ουγγαρία, Ιρλανδία, Βέλγιο (Ecolo), Γαλλία). Η ψηφοφορία έγινε την Κυριακή 11 Νοεμβρίου και το ψήφισμα έγινε αποδεκτό από το Ευρωπαϊκό Πράσινο Κόμμα σε αυτή την τελική μορφή.
Το ζήτημα των εξορύξεων όμως αποτέλεσε αντικείμενο και ξεχωριστής συζήτησης στο πλαίσιο του Συμβουλίου του ΕΠΚ. Συγκεκριμένα, ο νεοεκλεγείς συμπρόεδρος του ΕΠΚ Reinhard Bütikofer και εισηγητής της Ομάδας των Πράσινων για το ζήτημα των πρώτων υλών διοργάνωσε ένα εργαστήριο με θέμα «Η Πράσινη Οπτική για τις Εξορύξεις στην Ευρώπη». Αφορμή για τη διοργάνωση αυτής της συζήτησης αποτέλεσε το γεγονός ότι οι εξορύξεις επανέρχονται και πάλι στο επίκεντρο του Ευρωπαϊκού ενδιαφέροντος λόγω των αυξανόμενων τιμών και της περιορισμένης πρόσβασης σε σπάνιες πρώτες ύλες. Ως αποτέλεσμα, πληθαίνουν οι φωνές που ζητούν περαιτέρω χαλάρωση της περιβαλλοντικής νομοθεσίας και ειδικότερα του NATURA 2000. Επομένως είναι αναγκαίο οι Πράσινοι που ήδη έχουν πλούσια εμπειρία και δράση σε ζητήματα εξορύξεων, να αναλάβουν συντονισμένες πρωτοβουλίες για την αντιμετώπιση των κινδύνων τόσο για το περιβάλλον όσο και για την κοινωνία.
Βασικοί ομιλητές στο εργαστήριο που πραγματοποιήθηκε με τη συμμετοχή πλήθους συνέδρων από πολλές χώρες ήταν ο Jonas Eriksson, βουλευτής και αντιπρόεδρος της Επιτροπής Βιομηχανίας και Εμπορίου στο Σουηδικό Κοινοβούλιο (Σουηδοί Πράσινοι), ο Borislav Sandov, συμπρόεδρος των Πράσινων - Zelenite (Βουλγαρία), ο Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτής Οικολόγων Πράσινων, αντιπρόεδρος της Επιτροπής Περιφερειακής Ανάπτυξης στο Ευρωκοινοβούλιο και ο Oras Tynkkynen, μέλος των Φιλανδών Πράσινων - Vihreät De Gröna και εκπρόσωπος του Φινλανδικού Υπουργείου Περιβάλλοντος την ηγεσία του οποίου έχει Φινλανδός Πράσινος.
Παρά τις πολύ σημαντικές διαφορές Ευρωπαϊκού Βορρά-Νότου ήταν εντυπωσιακό το πόσο κοινές είναι οι εμπειρίες γύρω από ζητήματα εξορύξεων τόσο σε οικονομικό όσο και σε πολιτικο-κοινωνικό επίπεδο. Οι ομιλητές μοιράστηκαν εμπειρίες από τις εξορυκτικές δραστηριότητες στις χώρες τους και αναφέρθηκαν στα προβλήματα που ανακύπτουν από τις εξορύξεις και σχετίζονται με ποικιλία θεμάτων όπως: οι χρήσεις γης, τα οικονομικά σκάνδαλα και η διαφθορά, η άδικη κατανομή των κερδών ανάμεσα στις εταιρίες και τις τοπικές κοινωνίες, η παραβίαση των δικαιωμάτων των κατοίκων και ιδιαίτερα των δικαιωμάτων των μελλοντικών γενιών οι οποίες θα έχουν να αντιμετωπίσουν τις αναντίστρεπτες καταστροφές που οι εξορυκτικές δραστηριότητες θα έχουν προκαλέσει στον τόπο τους. Κοινή διαπίστωση ήταν ότι οι δυνατότητες της ανακύκλωσης μετάλλων δεν έχουν αξιοποιηθεί επαρκώς, στοιχείο το οποίο τονίστηκε και στο σχετικό ψήφισμα του Βαλκανικού δικτύου, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τις θέσεις εργασίας που αυτού του είδους η δραστηριότητα μπορεί να δημιουργήσει. Επίσης, τονίστηκε ότι η πολιτική για τις εξορύξεις στην Ευρώπη πρέπει να λαμβάνει υπόψη και την κατάσταση που επικρατεί σε χώρες της Αφρικής ή άλλων περιοχών του κόσμου και γι’ αυτό απαιτείται να πέσει περισσότερο φως στις κοινωνικές και περιβαλλοντικές διαστάσεις των εξορύξεων όπου κι αν πραγματοποιούνται. Η αναβάθμιση των συνθηκών που επικρατούν δεν πρέπει να αφορά μόνο στην Ευρώπη. Τονίστηκε, επίσης, η ανάγκη να βελτιωθεί η αποτελεσματική χρήση, η ανακύκλωση και επαναχρησιμοποίηση των μετάλλων και των πρώτων υλών ώστε να πετύχουμε την αποδέσμευση της οικονομικής δραστηριότητας από την αυξανόμενη κατανάλωση πρώτων υλών, που δεν είναι ανανεώσιμες.
Χαρακτηριστική ήταν, επίσης, η ομιλία του εκπροσώπου των Φινλανδών Πράσινων γύρω από το πρόσφατο ατύχημα στο ορυχείο της Talvivaara. Από την Κυριακή 11 Νοεμβρίου, η Φινλανδία βιώνει τη μεγαλύτερη χημική καταστροφή στην ιστορία της όταν παρατηρήθηκε σημαντική διαρροή νερού, 5.000 – 6.000 κυβικά μέτρα ανά ώρα, με υψηλές συγκεντρώσεις νικελίου και ουρανίου. Είναι αξιοσημείωτο ότι οι υποστηρικτές των εξορύξεων χρυσού και ειδικότερα το ΥΠΕΚΑ τόσο στη Χαλκιδική όσο και σε άλλες περιοχές της χώρας διαφήμισαν κατά κόρον τη Φινλανδία ως χώρα - πρότυπο τήρησης κανόνων περιβαλλοντικής προστασίας και ασφάλειας (διαβάστε το εξαιρετικό άρθρο της Βάλιας Μπαζού στο Ποντίκι). Παρόλα αυτά οι προσπάθειες του Φινλανδικού ΥΠΕΚΑ από εδώ και στο εξής προσανατολίζονται σε δραστικές αλλαγές πολιτικής γύρω από ζητήματα εξορύξεων, συμπεριλαμβανομένης και της θέσπισης φόρου εξόρυξης. Τέτοιος φόρος ως τώρα δεν υπήρχε όχι μόνο στη Φινλανδία αλλά και σε άλλες χώρες καθώς η θέσπισή του είναι σε θέση να καταστήσει αυτές τις οικονομικές δραστηριότητες μη ελκυστικές για επενδυτές.
Τόσο το ψήφισμα όσο και η συζήτηση στα πλαίσια του ΕΠΚ αποτέλεσαν το έναυσμα για μελλοντικές συνεργασίες και πρωτοβουλίες των Πράσινων αλλά και του Βαλκανικού Δικτύου ειδικότερα, με στόχο την δραστική αλλαγή πολιτικών γύρω από ζητήματα εξορύξεων στην κατεύθυνση της περιβαλλοντικής βιωσιμότητας και της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Ποσοστώσεις για τις γυναίκες στα Διοικητικά Συμβούλια και στις εκτελεστικές επιτροπές των επιχειρήσεων;
Σημαντικό βήμα για την αποκατάσταση ενός σημαντικού εμποδίου στην ισότητα των φύλων
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παρουσίασε σήμερα μια πρόταση με στόχο τη θέσπιση ποσόστωσης στην ΕΕ για την εκπροσώπηση των γυναικών σε συμβουλευτικές επιτροπές αλλά και στα Διοικητικά Συμβούλια επιχειρήσεωνσε ποσοστό 40%. Οι Πράσινοι χαιρέτισαν την πολυαναμενόμενη πρόταση ως ένα πρώτο βήμα, υπογραμμίζοντας ταυτόχρονα την ανάγκη να ενισχυθούν ορισμένες διατάξεις. Σχολιάζοντας τις προτάσεις, η εκπρόσωπος για την πράσινη ισότητα Marije Cornelissen, δήλωσε:«Οι σημερινές προτάσεις αποτελούν ένα σημαντικό βήμα για την αποκατάσταση ενός από τα κυριότερα παραμένοντα εμπόδια για την ισότητα των φύλων στην Ευρώπη. Παρόλο που οι Πράσινοι είχαν περισσότερες φιλοδοξίες, όπως το να εξασφαλίζεται ότι η ποσόστωση θα ισχύει για τις εκτελεστικές επιτροπές καθώς και όσον αφορά αυτή καθεαυτή την επιβολή της ποσόστωσης, είμαστε ευτυχής πως έχει ήδη ξεκινήσει η νομοθετική διαδικασία και θα εργαστούμε στο να ενισχυθούν οι προτάσεις της στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Στο τέλος θα πρέπει να στοχεύει για ισοτιμία στις αίθουσες συνεδριάσεων των επιτροπών, αλλά τουλάχιστον τώρα κινούμαστε προς τη σωστή κατεύθυνση."
Η συμπρόεδρος της Ομάδας των Πρασίνων / Ευρωπαϊκής Ελεύθερης Συμμαχίας Rebecca Harms συνέχισε:
«Παρ 'όλα τα μεγάλα λόγια, οι γυναίκες εξακολουθούν να υποεκπροσωπούνται στα διοικητικά συμβούλια των μεγάλων ευρωπαϊκών επιχειρήσεων, με το ποσοστό των γυναικών στα υψηλότερα όργανα λήψης αποφάσεων στις μεγαλύτερες δημόσια-εισηγμένες εταιρείες να βρίσκεται σε ένα αχνό 14%. Αυτό δεν είναι λόγω της έλλειψης ειδικευμένων γυναικών, με το 60% των πτυχιούχων πανεπιστημίου στην ΕΕ να είναι γυναίκες, αλλά επειδή η εθελοντική προσέγγιση έχει δυστυχώς αποτύχει. Οι δεσμευτικές ποσοστώσεις έχουν ήδη αποδειχθεί επιτυχής στην αντιμετώπιση αυτού του κενού της ισότητας των ευρωπαϊκών χωρών και είναι καιρός να στηριχτούμε σε αυτή την επιτυχία με την εισαγωγή ποσόστωσης σε επίπεδο ΕΕ."
Τελειώνει ο χρόνος: Γιατί οι διαπραγματεύσεις για το κλίμα πρέπει να επιταχυνθούν
Η Ομάδα των Πρασίνων διοργάνωσε την Πέμπτη 15 Νοεμβρίου στο Ευρωκοινοβούλιο εκδήλωση σε μια προσπάθεια να εξασφαλιστεί μια συνολική και φιλόδοξη συμφωνία στην Ντόχα με θέμα “Τελειώνει ο χρόνος: Γιατί οι διαπραγματεύσεις για το κλίμα πρέπει να επιταχυνθούν”.
Η επόμενη COP (Conference of the Parties - Διάσκεψη των Συμβαλλόμενων Μερών), η οποία θα πραγματοποιηθεί στο Κατάρ στα τέλη του Νοεμβρίου είναι πολύ κοντά μας. Σε συνέχεια της μεγάλης συζήτησης που έλαβε χώρα το περασμένο έτος, η Ομάδα των Πρασίνων / Ευρωπαϊκής Ελεύθερης Συμμαχίας διοργάνωσε με μεγάλη επιτυχία μια εκδήλωση για να αξιολογήσει την πρόοδο που έχει σημειωθεί από τις τελευταίες συζητήσεις του ΟΗΕ για το κλίμα στο Durban πέρυσι, ανταλλάσσοντας απόψεις για τα ζητήματα που διακυβεύονται και συζητώντας τον ρόλο που θα μπορούσε να διαδραματίσει η Ευρώπη έτσι ώστε να εξασφαλιστεί μια συνολική και φιλόδοξη συμφωνία στην Ντόχα. Στην εκδήλωση συμμετείχαν:
- SatuHassi, ευρωβουλευτής των Πρασίνων και Επίσημη Αντιπρόσωπος της Ομάδας των Πρασίνων / Ευρωπαϊκής Ελεύθερης Συμμαχίας στην Επίσημη Αντιπροσωπεία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Κατάρ
- Yannick Jadot, ευρωβουλευτής των Πρασίνων
- Jean-PascalvanYpersele, αντιπρόεδρος της IPCC & PhilippeMarbaix, Διδάκτωρ Επιστημών, Βοηθός Αντιπρόεδρου της IPCC Mr van Ypersele
- SandrineDixon - Decleve - Η Ομάδα Εταιρικών ηγετών στην ΕΕ για την Κλιματική Αλλαγή -υπό τον Πρίγκιπα της Ουαλίας
- MicheldenElzen, Ερευνητής πολιτικής για το κλίμα, Τμήμα για το κλίμα, την ατμόσφαιρα και την Ενέργεια, PBL Ολλανδία Υπηρεσία Περιβαλλοντικής Αξιολόγησης
- Christiana Figueres, Εκτελεστικός Γραμματέας, UNFCCC (συμετοχή μέσω Skype)
- TomaszChruszczow, επικεφαλής της πολωνικής αντιπροσωπείας
- Paul Watkinson, επικεφαλής της γαλλικής ομάδας διαπραγμάτευσης για το κλίμα
- MichaelChristensenStarbaek, αναπληρωτής προϊστάμενος του γραφείου της ConnieHedegaard - Ευρωπαίας Επιτρόπου για την Κλιματική Δράση
Οδεύοντας προς το τέλος του πετρελαίου
Η πετρελαϊκή κορύφωση (η κορύφωση παραγωγής πετρελαίου γνωστή κι ως Peak Oil) είναι το χρονικό διάστημα κατά την οποία η παγκόσμια παραγωγή πετρελαίου αρχίζει να μειώνεται λόγω της μείωσης των διαθέσιμων προς εκμετάλλευση πόρων.
Η αύξηση της τιμής του πετρελαίου τα τελευταία 10 και πλέον χρόνια, έχει αυξανόμενο αντίκτυπο στην οικονομία μας, η οποία είναι εξαιρετικά εξαρτημένη από το πετρέλαιο, και αυτός ο αντίκτυπος είναι πλέον αντιληπτός στην καθημερινή ζωή των ευρωπαίων πολιτών.
Στο πρώτο μέρος του συνεδρίου που πραγματοποιήθηκε στις 15 Νοεμβρίου από την ομάδα των Πρασίνων / Ελεύθερη Ευρωπαϊκή Συμαχία στην αιθουσα Α1G3 του Ευρωπαίκού Κοινοβουλίου στις Βρυξέλες παρουσιάστηκε η έκθεση "Η Ευρώπη αντιμετωπίζει την κορύφωση παραγωγής πετρελαίου" και έγινε μια προσπάθεια να αντιμετωπίσει τις γεωπολιτικές, οικονομικές και ανθρωπολογικές διαστάσεις του ζητήματος. Στο δεύτερο μέρος, οι ομιλητές παρουσίασαν τις διάφορες πολιτικές απαντήσεις που θα μπορούν να δοθούν σε τοπικό και ευρωπαϊκό επίπεδο.
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
Πρώτη συζήτηση στρογγυλής τραπέζης: Το τέλος του πετρελαίου και οι συνέπειές του για την Ευρώπη
14:15-16:00Εισαγωγή
•Claude Turmes, Ευρωβουλευτής (Λουξεμβούργο)
• Παρουσίαση της έκθεσης "Η Ευρώπη αντιμετωπίζει την πετρελαϊκή κορύφωση" από τον Benoit Thévard, μηχανικός, συγγραφέας της έκθεσης
• Mathieu Auzanneau, δημοσιογράφος στην εφημερίδα Le Monde. Μια γεωπολιτική ανάλυση
• Victoria Johnson, οικονομολόγος, New Economic Foundation. Μια οικονομική ανάλυση
• Agnès Sinaï, δημοσιογράφος, πρόεδρος της Institut Momentum. Ένα ανθρωπολογικό όραμα
16:00-17:30 Δεύτερη συζήτηση στρογγυλής τραπέζης: Ποιες απαντήσεις να δοθούν σε ευρωπαϊκό και τοπικό επίπεδο για την πετρελαϊκή κορύφωση;
• John Hemming, μέλος της Βουλής των Κοινοτήτων (Ηνωμένο Βασίλειο), πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας για την πετρελαϊκή κορύφωση. Οι Βρετανικές απαντήσεις
• Zsolt Tasnadi, αξιωματικός της πολιτικής για την ασφάλεια του εφοδιασμού με πετρέλαιο και τα πετρελαϊκά αποθέματα, Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ΓΔ Ενέργειας
• Simone Osborn, Αρχισυντάκτης του Energy Bulletin (Δελτίου Ενέργειας). Οι τοπικές πρωτοβουλίες
• Xavier Desgain, μέλος του Περιφερειακού Κοινοβουλίου (Βέλγιο), μέλος της κοινοβουλευτικής επιτροπής για κορύφωση της παραγωγής πετρελαίου και φυσικού αερίου στην κορυφή του κοινοβουλίου της Βαλλονίας
• Yves Cochet, Ευρωβουλευτής (Γαλλία). Τα σχέδια της Ευρωπαϊκής Ένωσης
