Χρήσιμες συνδέσεις

Τετάρτη, 11 Απριλίου 2012 20:48

Αλλαγή σκηνικού για πράσινη μεταρρύθμιση

γράφει ο Νίκος Χρυσόγελος, Ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων

Τα κόμματα και μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας δεν ήθελαν να παραδεχτούν ότι η χώρα ακολουθούσε ένα μοντέλο ανάπτυξης που δεν μπορούσε να είναι βιώσιμο, αδυνατούσε να πετύχει την κοινωνική συνοχή παρά τα ευρωπαϊκά «πακέτα» και στηριζόταν σε υψηλή κατανάλωση με δανεικά ενώ κατέστρεφε τον φυσικό και πολιτισμικό πλούτο.

Σε αξιακό επίπεδο το ατομικό συμφέρον τέθηκε πάνω από όλα, σε βάρος συχνά των δημόσιων αγαθών και συμφερόντων. Ο προσωπικός πλουτισμός, ακόμα και με καταστροφικό για τα δημόσια αγαθά τρόπο, έγινε κινητήρια δύναμη. Μια δημόσια θέση αντιμετωπιζόταν συχνά σαν προνόμιο για εξυπηρέτηση ιδιοτελών συμφερόντων. Η διαφθορά επεκτάθηκε από την πολιτική και οικονομική ελίτ σε όλα τα στρώματα. Χαρακτηριστικές – όχι μοναδικές – οι πρόσφατες αποκαλύψεις για υπαλλήλους του ΙΚΑ, που δεν δίστασαν να χρεώσουν το Δημόσιο με εκατομμύρια ευρώ χάριν του προσωπικού πλουτισμού τους.

Το πολιτικό σύστημα όφειλε, ακόμα και αν δεν είχε ξεσπάσει η παγκόσμια κρίση, να είχε επεξεργαστεί και συμφωνήσει με την κοινωνία – μέσα από έναν δομημένο, ειλικρινή και ουσιαστικό διάλογο – σε ένα σχέδιο κοινωνικά δίκαιων και ισορροπημένων μεταρρυθμίσεων, με στόχους μια αναβαθμισμένη κοινωνική οργάνωση, αποτελεσματική διοίκηση προς όφελος του πολίτη και του δημόσιου συμφέροντος, αλλαγή του μοντέλου παραγωγής και κατανάλωσης, ώστε να είναι οικολογικά και κοινωνικά βιώσιμο.

Τα κόμματα εξουσίας αποδείχτηκαν ανίκανα, αναποτελεσματικά, συνένοχα στη διαφθορά. Αλλά και η αριστερή αντιπολίτευση συνέβαλε στη γενίκευση των πελατειακών σχέσεων, των συντεχνιακών αντιλήψεων και στη διαμόρφωση μιας κουλτούρας αξιοποίησης του δημοσίου τομέα για την εξασφάλιση συντεχνιακών δικαιωμάτων και «βολέματος».

Τα διαρθρωτικά προβλήματα της ευρωζώνης, η απουσία ευρωπαϊκής ηγεσίας που έγκαιρα, αποτελεσματικά και οραματικά θα ανέπτυσσε και θα εφάρμοζε μια ευρωπαϊκή στρατηγική αλληλεγγύης και οι λανθασμένες συνταγές της τρόικας έχουν μετατρέψει τη δημοσιονομική σε βαθιά οικονομική και κοινωνική κρίση.

Η επιβίωσή μας εξαρτάται από το αν η κοινωνία θα περάσει από την οργή και τη διαμαρτυρία, σε μια συνειδητή προσπάθεια σύνθεσης από τα κάτω ενός εναλλακτικού σχεδίου, κάνοντας επιλογές ως προς το μέλλον της και τον ρόλο που θέλει να παίξει σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Χρειάζεται να μάθουμε από τα λάθη, να αλλάξουμε αξίες, να θέσουμε νέες πολιτικές και κοινωνικές προτεραιότητες σε τρία επίπεδα:

Εθνικό επίπεδο: Περιθωριοποίηση των κομμάτων κι αντιλήψεων που μας οδήγησαν στη χρεοκοπία κι ενεργοποίηση νέων, δημιουργικών κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων. Επανα-ιεράρχηση αξιών, πράσινη και κοινωνική καινοτομία, ορθολογική χρήση των ευρωπαϊκών πόρων, στο πλαίσιο ενός σχεδίου μεταρρυθμίσεων που θα πετύχει ταυτοχρόνως στροφή της οικονομίας προς πράσινη κατεύθυνση, βιωσιμότητα, κοινωνική συνοχή, βελτίωση των δημοσιονομικών, δημιουργία σημαντικού αριθμού θέσεων εργασίας.

Ευρωπαϊκό επίπεδο: Μεταρρύθμιση Ε.Ε. και ευρωζώνης, κοινή οικονομική πολιτική και διακυβέρνηση, ευρωπαϊκή αλληλεγγύη, κατάλληλα εργαλεία για αναζωογόνηση της οικονομίας, στήριξη των χωρών του Νότου για να πετύχουν σε λογικό χρονικό διάστημα τις αναγκαίες πολιτικές, κοινωνικές, οικονομικές και δημοσιονομικές μεταρρυθμίσεις, με την κοινωνία σύμμαχο και όχι στόχο.

Περιφερειακό επίπεδο: Διαμόρφωση ενός Στρατηγικού Σχεδίου Βιωσιμότητας, Κοινωνικής Συνοχής, Σύγκλισης και Απασχόλησης 2012-2020, σε ΚΑΘΕ περιφέρεια, ώστε να συγκροτηθεί ένα συνολικό εθνικό σχέδιο διεξόδου από την κρίση.

Τα επόμενα χρόνια η ευημερία της κοινωνίας δεν μπορεί να στηριχθεί σε εισοδήματα και προσωπικές επιδιώξεις. Μέρος της λύσης είναι μια νέα στρατηγική, που δίνει έμφαση:

- Στη στροφή της οικονομίας σε πράσινες κατευθύνσεις και στην καινοτομία, ώστε να διασφαλιστούν νέες θέσεις εργασίας και ένα μίνιμουμ εισόδημα για όλους.

- Στη στοχευμένη βελτίωση των κοινωνικών και περιβαλλοντικών υποδομών, της υγείας, των συγκοινωνιών, της παιδείας, της στέγασης, ως μέσο εξισορρόπησης της απώλειας εισοδημάτων.

- Στη δίκαιη φορολόγηση της συνολικής περιουσίας, ώστε να εξασφαλιστεί η βιωσιμότητα του κοινωνικού κράτους.

_____________________

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Το Ποντίκι"

Σάββατο, 20 Οκτωβρίου 2012 15:57

Ένα νέο σχέδιο για τους "πράσινους", μια νέα σχέση Ευρώπης-Ελλάδας

«Σε αρκετές περιπτώσεις οι ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις διεύρυναν αντί να μειώσουν την απόκλιση μεταξύ των κοινωνικών ομάδων, όχι μόνο σε επίπεδο εισοδημάτων αλλά και κοινωνικών υποδομών»

Οι σχέσεις της Ευρώπης και της Ελλάδας δεν βασίζονται σε ισορροπημένες προσδοκίες και απαιτήσεις:

Η Ευρώπη δεν ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις των καιρών (και όχι μόνο σε σχέση με την ελληνική κρίση), παρά τα σημαντικά βήματα που έχουν γίνει, τον αυξανόμενο ρόλο του ευρωκοινοβουλίου (ΕΚ), την πρωτοφανή υλική ευημερία -σε σύγκριση με άλλες περιοχές του κόσμου- και το γεγονός ότι για πρώτη φορά, μετά από πολλούς αιώνες, στην καρδιά της Ευρώπης δεν υπάρχει πόλεμος για 50-60 συνεχή χρόνια. Το ευρώ μετατράπηκε από κοινό νόμισμα που θα ένωνε σε εργαλείο διχασμού και διαχωρισμού. Η Ευρώπη πρέπει να προχωρήσει μπροστά αλλιώς θα διαλυθεί, δεν είναι και δεν μπορεί να είναι μόνο ένα ταμείο ή μια αγορά. Έπρεπε να είναι, ήδη, ένας ενιαίος κοινωνικός, φορολογικός, οικονομικός και πολιτικός χώρος δημοκρατικά νομιμοποιημένος.

Η Ελλάδα δεν έχει αντιληφθεί τις ευρωπαϊκές δυνατότητες αλλά και υποχρεώσεις της. Για την ελληνική κοινωνία και το πολιτικό σύστημα η Ευρώπη ήταν για πολλά χρόνια η παχιά αγελάδα που θα μπορούσαμε να αρμέγουμε αιωνίως. Μάλιστα, κάποια στιγμή κορυφώθηκε η λογική «πάρετε όσα μπορείτε περισσότερα από τους κουτόφραγκους, είναι εκεί για να μας πληρώνουν». Τι σημασία έχει που αυτό οδήγησε σε έκρηξη της διαφθοράς και της απάτης; Τεράστια ευρωπαϊκά χρηματοδοτικά πακέτα διατέθηκαν συχνά με αναποτελεσματικό τρόπο και χωρίς ιεράρχηση προτεραιοτήτων. Δεν υπήρξε πολιτική κοινωνικής συνοχής και σύγκλισης μεταξύ των περιφερειών αλλά και στο εσωτερικό κάθε περιφέρειας και σε αρκετές περιπτώσεις οι ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις διεύρυναν αντί να μειώσουν την απόκλιση μεταξύ των κοινωνικών ομάδων, όχι μόνο σε επίπεδο εισοδημάτων αλλά και κοινωνικών υποδομών. Ο σχεδιασμός και η αξιολόγηση αποτελεσμάτων παραμένουν ακόμα και σήμερα, εκτός ελάχιστων εξαιρέσεων, έννοιες άγνωστες στην διοίκηση αλλά και στην κοινωνία.

Τα στερεότυπα που έχουν διαμορφωθεί σε μεγάλο τμήμα της κοινής γνώμης ευρωπαϊκών χωρών αλλά και σε θεσμικούς παράγοντες καθώς και οι υπεραπλουστεύσεις εμποδίζουν τον χειρισμό της βαθιάς και πολύπλευρης κρίσης με όρους επίλυσης κι όχι τιμωρίας. Παρόμοια στερεότυπα κυριαρχούν και σε μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινής γνώμης (πχ όλοι μας επιβουλεύονται, θέλουν το κακό μας γιατί είμαστε ανυπότακτοι κ.ά)

Η άγνοια και η αντίφαση κυριαρχούν σε επίπεδο ιδεών, συγχέοντας τη διαφωνία με πολιτικές –π.χ. πολιτική της Μέρκελ (Μerkel) με ιστορικά φαινόμενα (π.χ. ναζισμός). Την ίδια στιγμή που μεγάλο τμήμα της κοινωνίας κατηγορεί τη Μέρκελ ή τη Γερμανία για νεοναζιστική συμπεριφορά, οι πρακτικές ενός πολιτικού κόμματος που είναι στην ελληνική βουλή και βασίζονται στη ναζιστική ιδεολογία για φυλετικό διαχωρισμό, την αντιμετώπιση των ανθρώπων με βάση το «αίμα» και το χρώμα, γίνονται αποδεκτές ή τουλάχιστον ανεκτές! Πλήρης ιδεολογική και γνωστική σύγχυση.

«Η δημοσιονομική εξυγίανση είναι απαραίτητη, αλλά με κοινωνικά δίκαιο και αποτελεσματικό τρόπο, όχι με τον σημερινό άδικο τρόπο. Η παγκόσμια κρίση και τα διαρθρωτικά προβλήματα της ευρωζώνης έκαναν τη "φούσκα" να σκάσει πιο γρήγορα, αλλά η "φούσκα" υπήρχε...»

Χρειάζεται ως κοινωνία να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν είμαστε υποχρεωμένοι σε αλλαγή πλεύσης γιατί μας το επέβαλαν κάποιοι άλλοι. Η αλλαγή είναι καταρχάς υπόθεση και ευθύνη της ελληνικής κοινωνίας γιατί δεν ήταν βιώσιμο το μοντέλο που ακολουθούσαμε. Το μίγμα πολιτικής που ακολουθείται σήμερα με ευθύνη της τρόικα, των ελληνικών κυβερνήσεων και των ελληνικών κομμάτων είναι προφανώς λάθος. Χρειάζεται τότε να συμφωνήσουμε ότι η δημοσιονομική εξυγίανση είναι απαραίτητη, αλλά μπορεί να γίνει με κοινωνικά δίκαιο και αποτελεσματικό τρόπο, όχι με τον σημερινό αναποτελεσματικό και ισοπεδωτικό, κοινωνικά άδικο τρόπο. Η παγκόσμια κρίση και τα διαρθρωτικά προβλήματα της ευρωζώνης έκαναν τη «φούσκα» να σκάσει πιο γρήγορα και πιο επώδυνα, αλλά η «φούσκα» υπήρχε και ελάχιστοι ήθελαν να την δουν και πολύ περισσότερο να την αντιμετωπίσουν εγκαίρως.

Η κρίση μάς εξαναγκάζει να ξαναδούμε σοβαρά το σημερινό ευρωπαϊκό μοντέλο. Ο σχετικός διάλογος είναι έντονος σε ευρωπαϊκό επίπεδο, στο εσωτερικό πολλών χωρών και πάνω από όλα στο ευρωκοινοβούλιο. Όμως στη χώρα μας κυριαρχούν κυρίως οι υπεραπλουστεύσεις. Η κοινωνία λειτουργεί υπό πίεση και οι αποφάσεις λαμβάνονται στη βάση της οργής και της αυξανόμενης κατάθλιψης. Τα κόμματα αδυνατούν να κάνουν αναλύσεις και πολιτικές συζητήσεις, δεν είναι καν καλοί διαχειριστές. Αγνοούν πλήρως τους ευρωβουλευτές τους, ζώντας έτσι σε μια εικονική ευρωπαϊκή πραγματικότητα σε σχέση με αυτή που υπάρχει στον πραγματικό ευρωπαϊκό κόσμο. Αυτή η πολιτική ατμόσφαιρα δεν βοηθάει να έχουμε άποψη και στρατηγική και πολύ περισσότερο παρέμβαση στα ευρωπαϊκά δρώμενα.

Η χώρα απουσιάζει από τα πιο σημαντικά fora και κυρίως από τις υπαρκτές ή υπό διαμόρφωση συμμαχίες, κάτι αδιανόητο όμως στις σημερινές συνθήκες. Ένα από τα αποτελέσματα είναι ότι οι άλλες χώρες της κρίσης επιδιώκουν να μένουν μακριά από την Ελλάδα, διαχωρίζουν τη θέση τους, μιλούν για «ελληνική ιδιαιτερότητα», αν και γνωρίζουν ότι μέρος της ελληνικής κρίσης έχει τις ρίζες του στα δομικά προβλήματα της ευρωζώνης. Με τις επιθέσεις σε μετανάστες, την αυξανόμενη ξενοφοβία και τις νεοναζιστικές συμπεριφορές κινδυνεύουμε να χάσουμε τη συμπάθεια και την αλληλεγγύη μεγάλων τμημάτων της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης, που βλέπει ένα ευάριθμο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας την ίδια στιγμή που ζητάει την αλληλεγγύη τους να επιδεικνύει μεγάλη περιφρόνηση στα στοιχειώδη δικαιώματα και στην αναγκαία αλληλεγγύη σε ομάδες που υποφέρουν επίσης από πολύπλευρες κρίσεις στις δικές τους χώρες (πόλεμοι, διώξεις, ακραία φτώχεια, βασανιστήρια κ.ά).

Η κρίση δεν έχει αντιμετωπιστεί ακόμα ως μια ευκαιρία προετοιμασίας της χώρας και της κοινωνίας για να μπορέσει να συμμετάσχει ως ισότιμος παίχτης στο ευρωπαϊκό παιχνίδι, στη διαμόρφωση της νέας αρχιτεκτονικής της Ευρώπης, κάτι που θα βοηθούσε τη χώρα να υπερβεί την κρίση με πιο δίκαιο και ισορροπημένο τρόπο.

Ναι, είναι μια εποχή που χρειαζόμαστε την αλληλεγγύη της Ευρώπης, δεν μπορεί όμως από την άλλη να συμπεριφερόμαστε ως κακομαθημένα παιδιά ή ως μια εγωκεντρική κοινωνία. Χρειάζεται η βοήθεια την οποία απαιτούμε για την Ελλάδα να την εντάσσουμε σε ένα νέο, συνολικό σχέδιο μιας ενιαίας, οικονομικά, κοινωνικά, πολιτικά Ευρώπης και πολιτικών επιλογών που δεν αφορούν μόνο στην Ελλάδα, αλλά κάθε χώρα που βιώνει σήμερα την κρίση ή που μπορεί να την βιώσει αύριο. Δεν μπορεί όλα να αναλύονται από μια στενή ελληνοκεντρική οπτική.

Στη σημερινή εποχή, ακόμα και μια χώρα όπως η Γερμανία είναι πολύ μικρή για να επιβιώσει μόνη της στον κόσμο. Μερικές εταιρίες, μεταξύ άλλων και οι οίκοι αξιολόγησης έχουν συχνά πολύ μεγαλύτερη δύναμη και επιρροή από μεγάλες χώρες και ισχυρές κυβερνήσεις»

Πολύ σημαντικά θέματα που αποφασίζονται στο ευρωκοινοβούλιο παραμένουν άγνωστα στην ελληνική κοινωνία, δεν βρίσκουν χ ώρο στα ελληνικά ΜΜΕ και σπάνια αναλύεται η σημασία τους για τις κοινωνίες. Για παράδειγμα, πριν λίγο καιρό το ΕΚ υιοθέτησε το λεγόμενο «διπλό πακέτο για εξυγίανση και έλεγχο των δημοσιονομικών» που μεταξύ άλλων θέτει ξεκάθαρα ότι τα μέτρα εξυγίανσης των δημοσιονομικών δεν πρέπει να πλήττουν τις πολιτικές για την υγεία ή την παιδεία ή την κοινωνική συμφωνία για το ύψος των κατώτατων μισθών. Θέσεις που όχι μόνο δεν προβάλλονται από τα ΜΜΕ αλλά ούτε καν αναφέρονται ή πολύ περισσότερο αξιοποιούνται από τα πολιτικά κόμματα, αν πράγματι επιδίωκαν να αλλάξουν τις ε φαρμοζόμενες σήμερα κοινωνικά άδικες πολιτικές και να δημιουργήσουν ισχυρά αντίβαρα στις πιέσεις της τρόικα.

Με ευθύνη του πολιτικού συστήματος, και κυρίως της κυβέρνησης του Γ. Παπανδρέου, η Ελλάδα δεν διαπραγματεύθηκε σοβαρά το είδος και τους όρους της βοήθειας που χρειάζονταν. Συμφώνησε με όρους και πολιτικές που σε πολλές περιπτώσεις είναι στον αντίποδα των ευρωπαϊκών πολιτικών κι αξιών, του ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου. Μετατράπηκε, εύκολα, στο «μαύρο πρόβατο», όχι μόνο δίνοντας τις πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές αφορμές, αλλά και επιδεικνύοντας απίστευτο ερασιτεχνισμό, κουτοπονηριά (υποσχόμαστε ότι θα κάνουμε πράγματα που δεν πιστεύουμε ότι μπορεί να γίνουν), αδυναμία προετοιμασίας κι υλοποίησης του δικού της, ισορροπημένου, δίκαιου, συγκροτημένου μεταρρυθμιστικού σχεδίου (πχ για τη διοίκηση, την αναβάθμιση των κοινωνικών υπηρεσιών, της παραγωγικής της βάσης).

Ακόμα και σήμερα, έξι σχεδόν χρόνια από την έναρξη της κρίσης, δύσκολα ένας ξένος παρατηρητής μπορεί να διακρίνει ένα, έστω στοιχειώδες, σχέδιο για το πού θέλουμε να πάμε ως χώρα και ως κοινωνία, ποιες συμμαχίες έχουμε διαμορφώσει, πώς ανατρέπουμε στερεότυπα και δεδομένα. Έτσι, πολύ εύκολα, ακούς κοινοτικούς ευρωϋπαλλήλους-γραφειοκράτες που εμπλέκονται με την ελληνική «υπόθεση» να λένε «μα η ελληνική κυβέρνηση επέλεξε ή αποφάσισε αυτό ή το άλλο μέτρο, δεν πρότεινε μια εναλλακτική πολιτική» (μια απάντηση που έχω πάρει και εγώ από την «ευρωπαϊκή επιτροπή» (Κομισιόν) σε διάφορες ερωτήσεις που έχω υποβάλλει για μέτρα και πολιτικές που είναι εξόφθαλμα αντικοινωνικές.

Η ευρωπαϊκή ελίτ και κυρίως οι ευρωπαϊκές χώρες που κυρίως κατευθύνουν την διακρατική συνεργασία σε ευρωπαϊκό επίπεδο (Γερμανία, Γαλλία, Ολλανδία κ.ά) παρουσιάστηκαν αμήχανες μπροστά στην ανάγκη διαχείρισης της ελληνικής κρίσης με δίκαιο και συμβατό με τις ευρωπαϊκές αξίες τρόπο. Προφανώς τους δώσαμε (δώσανε) αφορμές και επιχειρήματα, αλλά είναι γνωστό ότι από την αρχή εκφράστηκαν, με τεκμηριωμένο τρόπο, απόψεις ότι το συγκεκριμένο σχέδιο «διάσωσης» της Ελλάδας δεν θα οδηγούσε σε επιτυχία αλλά σε βαθύτερη κρίση, θα είχε υπερβολικό κόστος για τους Ευρωπαίους πολίτες, θα γιγάντωνε το ελληνικό χρέος και θα προκαλούσε μεγάλη ύφεση και κοινωνική ένταση. Για ιδεολογικούς λόγους οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις στην Ευρώπη επέλεξαν τη λογική της τιμωρίας αντί για πολιτικές και μέτρα αλληλεγγύης, με στόχο να ξεπεραστεί η κρίση, μια στρατηγική που θα είχε και μικρότερο οικονομικό κόστος για τους ευρωπαίους φορολογούμενους.

Ας μην ξεχνάμε ότι μετά την αποτυχία της «συνταγματικής προσπάθειας» η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση κόλλησε. Το θέμα του ευρωπαϊκού «συντάγματος» ξεχάστηκε. Η κυριαρχία νεοφιλελεύθερων ιδεών και πολιτικών, η διεύρυνση χωρίς παράλληλα εμβάθυνση (όπως ήταν κάποτε η κουβέντα) διαμόρφωσε μια Ευρώπη λιγότερο ελκυστική για τους πολίτες, που αντιμετώπιζαν την Ευρώπη σαν κάτι πολύ μακρινό, που δεν τους ενδιέφερε και η οποία ήταν υπεύθυνη για κάθε κακό, αλλά σχεδόν ποτέ για κάποιο καλό. Οι περισσότεροι αγνοούν ότι το σύνολο σχεδόν των θεμάτων που επηρεάζουν τη ζωή τους με τον ένα ή τον άλλο τρόπο δεν μπορεί παρά να λαμβάνονται σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Στη σημερινή εποχή, ακόμα και μια χώρα όπως η Γερμανία είναι πολύ μικρή για να επιβιώσει μόνη της στον κόσμο. Μερικές εταιρίες, μεταξύ άλλων και οι οίκοι αξιολόγησης έχουν συχνά πολύ μεγαλύτερη δύναμη και επιρροή από μεγάλες χώρες και ισχυρές κυβερνήσεις. Μέσα σε ελάχιστα λεπτά μπορεί να οδηγήσουν στην καταστροφή μιας χώρας ή την ανακατανομή του πλούτου, απλώς δημοσιοποιώντας μια έκθεση ή πατώντας ένα κουμπί στον ηλεκτρονικό υπολογιστή.

«Η εισαγωγή του ευρώ οδήγησε για μια αρχική ευδαιμονία, δεν αντιμετωπίστηκαν εγκαίρως οι αδυναμίες και οι δυσλειτουργίες που είχαν εντοπιστεί, αλλά -για λόγους κυρίως ιδεολογικούς- δεν έγινε προσπάθεια να ξεπεραστούν μέσα από την νομισματική, φορολογική και οικονομική ενοποίηση.

Στην περίπτωση της ελληνικής κρίσης, η χώρα δεν ήταν σε θέση να αντιμετωπίσει μόνη της τις επιθέσεις των αγορών, αλλά ούτε η Ευρώπη είχε αντιληφθεί την πραγματική διάσταση της κρίσης. Έλαβε λάθος αποφάσεις, αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι ακόμα και σήμερα δεν έχουν βρει το θάρρος (Κομισιόν, γερμανική κυβέρνηση, τρόικα) να ομολογήσουν αυτό που συζητιέται πίσω από κλειστές πόρτες: ότι αυτό το σχέδιο δεν μπορεί να πετύχει. Ενδεικτικό: η Κομισιόν και η τρόικα απέκρυψαν την έκθεση που τους είχε δοθεί για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, έκθεση που θεωρούσε πολύ πιθανό το ελληνικό χρέος να παραμείνει σε επίπεδα μεταξύ 145-165% ακόμα και μετά το κούρεμα, ενώ στην καλύτερη περίπτωση θα «περιορίζονταν» μεταξύ 120 -125%. Δεν είχαν την πολιτική διάθεση να επιλέξουν από την αρχή ένα σχέδιο πιο ισορροπημένο -ακόμα και το «διεθνές νομισματικό ταμείο» (ΔΝΤ) είχε προτείνει ένα διαφοροποιημένο πακέτο με χαμηλότερο επιτόκιο και ρύθμιση του χρέους. Σήμερα, μια τέτοια αντιπαράθεση είναι αυτή τη φορά δημόσια, σε πρώτο πλάνο, με το ΔΝΤ να επιμένει ότι πρέπει μετά το PSI+ να γίνει «κούρεμα» και του χρέους που έχουν τώρα στα χέρια τους οι εθνικές τράπεζες και οι χώρες ( OSI ), και τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να αναβάλουν κάτι τέτοιο για αργότερα, διστάζοντας να προχωρήσουν σε κινήσεις που θα αντιμετώπιζαν οξεία πολεμική από λαϊκίστικες δυνάμεις στο εσωτερικό των χωρών τους. Οι λαϊκιστές και οι εξτρεμιστές, σε όποια χώρα και να βρίσκονται, κάνουν εξίσου κακού στην επίλυση των πραγματικών προβλημάτων.

Για να κατανοήσουμε γιατί οι ευρωπαϊκές ελίτ δεν έλαβαν τις σωστές αποφάσεις εγκαίρως, πρέπει να λάβουμε υπόψη κάποιους σημαντικούς παράγοντες: την μεγάλη καθυστέρηση που παρουσιάζει η θεσμική εξέλιξη σε ευρωπαϊκό επίπεδο -η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) παραμένει μια διακρατική συνεργασία κι άρα οι αποφάσεις που λαμβάνονται επηρεάζονται από τις ισορροπίες στο εσωτερικό των κρατών-μελών- την ιδεολογική αγκύλωση στη θέση ότι «η αγορά ρυθμίζει όλα τα θέματα» καθώς και στην κυριαρχία πολιτικών συσχετισμών που αντιμετωπίζουν ακόμα την Ευρώπη ως μια αγορά και αντιτίθεται στην μετεξέλιξή της σε μια ομοσπονδία, σε μια πολιτική-οικονομική και κοινωνική ένωση.

Η εισαγωγή του ευρώ οδήγησε για μια αρχική ευδαιμονία, δεν αντιμετωπίστηκαν εγκαίρως οι αδυναμίες και οι δυσλειτουργίες που είχαν εντοπιστεί αλλά για λόγους κυρίως ιδεολογικούς δεν έγινε προσπάθεια να ξεπεραστούν μέσα από την νομισματική, φορολογική και οικονομική ενοποίηση. Όταν ξέσπασε η παγκόσμια κρίση, οι κυβερνήσεις βρέθηκαν αμήχανες σε μια κατάσταση που απαιτούσε βαθιές αλλαγές. Στη συνέχεια, και η ελληνική αλλά κι αυτή της ευρωζώνης απαιτούσαν εξέλιξη και μεγαλύτερη εμπλοκή των ευρωπαϊκών θεσμών, γρήγορες και κατάλληλες απαντήσεις στις επιθέσεις κερδοσκόπων, κανόνες που ρυθμίζουν την ανεξέλεγκτη αγορά και αποτρέπουν ανεύθυνες επιλογές τραπεζών ή και χωρών. Όμως, η Ευρώπη αντί να πάει μπροστά, σε μια κατεύθυνση περισσότερης Ευρώπης, επέστρεψε σε διακρατικές μορφές συνεργασίας, σε λιγότερη Ευρώπη, σε διαδικασίες λήψεις κρίσιμων αποφάσεων κυρίως μέσα από την επιβολή του διδύμου Μέρκελ-Σαρκοζί (Sarkozy), με πολύ αργούς μάλιστα ρυθμούς και σε αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που απαιτούνταν («πολύ λίγα, πολύ αργά»). Για μεγάλο διάστημα η Κομισιόν και ο πρόεδρος της περιθωριοποιήθηκαν, με προσβλητικό μάλιστα τρόπο. Εκτός παιχνιδιού έμεινε, για αρκετό καιρό, και το ΕΚ, ο μόνος ευρωπαϊκός θεσμός που έχει δημοκρατική νομιμοποίηση και θα μπορούσε να λειτουργήσει ως αντίβαρο σε κοινωνικά άστοχα και αναποτελεσματικά μέτρα, λαμβάνοντας υπόψη ότι οι ευρωβουλευτές, όχι μόνο έχουν εκλεγεί με εντολή να εκπροσωπούν τα συμφέροντα των πολιτών αλλά κι έχουν συνεχώς απευθείας σχέση με διαφορετικούς φορείς καθώς και παραστάσεις από ολόκληρη την Ευρώπη.

«Χρειάζεται ένας "τρίτος δρόμος" για τη διάσωση της Ελλάδας με όρους αλληλεγγύης και δίκαιων μεταρρυθμίσεων, σε αντίθεση με τις δυο κυρίαρχες σήμερα πολιτικές: αυτής του μονόδρομου, που θεωρεί ότι η ακολουθούμενη πολιτική είναι η μόνη λύση και της πολιτικής που αρνείται κάθε αλλαγή»

Το ΕΚ παρέμενε εκτός παιχνιδιού γιατί δεν είχε θεσμικές αρμοδιότητες και δυνατότητες να παρεμβαίνει και να ελέγχει τις εθνικές δημοσιονομικές πολιτικές, καθώς και τις πολιτικές που προωθεί η τρόικα στην Ελλάδα και στις άλλες χώρες της κρίσης. Ο πολιτικός έλεγχος των εφαρμοζόμενων πολιτικών θα έπρεπε να βρίσκεται εδώ και καιρό στα χέρια του ΕΚ, με δεδομένο ότι τα εφαρμοζόμενα μέτρα είναι ιδεολογικά φορτισμένα, δεν είναι ουδέτερα, αντικειμενικά και «επιστημονικά» τεκμηριωμένα. Η συνταγή μοιάζει κοινή για όλες τις δημοσιονομικές «αρρώστιες»: εσωτερική υποτίμηση με κάθε κόστος, απορρύθμιση της εργασίας και της κοινωνικής προστασίας, ιδιωτικοποιήσεις και πώληση κρίσιμων για την ευημερία και τη λειτουργία της κοινωνίας τομέων, όπως π.χ το νερό, ο σιδηρόδρομος κ.ά. Είναι προφανές ότι δεν υπάρχει ουδετερότητα ή αντικειμενικά αναπόφευκτα μέτρα. Υπάρχουν διαφορετικές πολιτικές προτάσεις και δεν μπορεί ένας υπάλληλος ή ένας επίτροπος να αποφασίζει μόνος του πολιτικές και μέτρα που είναι σε διαφορετική κατεύθυνση από ευρωπαϊκές πολιτικές ή δεν έχουν λάβει την υποστήριξη του ΕΚ, όπως απαιτείται στη βάση της « κοινοτικής μεθόδου » δηλαδή της συναπόφασης με το ΕΚ σε πολλές άλλες περιπτώσεις.

Τέτοια παραδείγματα είναι η πολιτική για την εξάλειψη της φτώχειας ή οι υπηρεσίες παροχής υπηρεσιών σε κρίσιμους τομείς όπως πχ είναι το νερό. Σε ερώτηση που καταθέσαμε προς την Κομισιόν τέσσερις «πράσινοι» ευρωβουλευτές αναδείξαμε ένα τέτοιο θέμα: το άρθρο 345 της σύμβασης λειτουργίας της ΕΕ απαιτεί «ουδετερότητα» της Κομισιόν σε σχέση με τη μορφή (δημόσια ή ιδιωτική) των υπηρεσιών παροχής νερού. Και, όμως, ο αρμόδιος επίτροπος Όλι Ρεν (OlliRehn) και ο εκπρόσωπος της Κομισιόν στην τρόικα παραβιάζουν αυτή την ουδετερότητα, προωθώντας και πιέζοντας για την ιδιωτικοποίησης της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ στο πλαίσιο των πολιτικών «αντιμετώπισης της δημοσιονομικής κρίσης».

Θα ήταν λογικό οι λαϊκίστικες και οι ακραίες δυνάμεις, που δεν επιδιώκουν λύσεις των προβλημάτων αλλά απλώς εκμετάλλευσή τους με στόχο την αύξηση της εκλογικής κι άλλης επιρροής τους, να έχουν όχι μόνο άγνοια αλλά και απέχθεια σε μια στρατηγική που θα επιδίωκε διαμόρφωση ισχυρών συμμαχιών για προσαρμογή των όρων του «μνημονίου» αλλά και όλων των πολιτικών αντιμετώπισης της κρίσης στις ευρωπαϊκές αξίες και πολιτικές.

Θα μπορούσε η Ελλάδα αντί να μετατραπεί σε «μαύρο πρόβατο» να αποτελέσει το επίκεντρο για την αναδιατύπωση κι εφαρμογή ενός νέου, αποτελεσματικού και δίκαιου ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου. Η ομάδα των «πράσινων» στο ΕΚ το έχουμε θέσει ξεκάθαρα και πολύ δυνατά. Από την αρχή του 2012 έχουμε εντείνει τις προσπάθειες και παρέμβουμε στη βάση μιας τρίτης στρατηγικής -του «τρίτου δρόμου» για τη διάσωση της Ελλάδας με όρους αλληλεγγύης και δίκαιων μεταρρυθμίσεων, σε πλήρη συμβατότητα με το ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο, σε πλήρη διαφοροποίηση από τις δυο κυρίαρχες σήμερα πολιτικές: αυτής του μονόδρομου, που θεωρεί ότι η ακολουθούμενη πολιτική είναι η μόνη λύση και της άλλης (που λειτουργεί συμπληρωματικά εκ των πραγμάτων) πολιτικής του «όχι σε κάθε αλλαγή», αναζήτηση του «εχθρού» που ευθύνεται για όλα τα κακά της μοίρας και της φυλής

«Οι "πράσινοι" στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δουλεύουμε συστηματικά στη βάση ακριβώς αυτού του "τρίτου δρόμου" για ουσιαστική αλλαγή των πολιτικών που εφαρμόζονται σήμερα για την αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης»

Η πολιτική παρέμβαση των «πράσινων» -προσωπικά έχω άριστη συνεργασία με όλη την ομάδα των «πράσινων» ευρωβουλευτών και έχω εκπλαγεί με το ουσιαστικό ενδιαφέρον τους για την αλληλεγγύη προς την Ελλάδα- φέρνει αποτελέσματα. Οι «πράσινοι» στο ΕΚ δουλεύουμε συστηματικά στη βάση ακριβώς αυτής της «τρίτης στρατηγικής» για ουσιαστική αλλαγή των πολιτικών που εφαρμόζονται σήμερα για την αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης. Η συμμετοχή Έλληνα ευρωβουλευτή στην ομάδα των «πράσινων» έχει απελευθερώσει μια μεγάλη δυναμική αλληλεγγύης προς την ελληνική κοινωνία. Με τις συνεχείς δηλώσεις των δύο συμπροέδρων μας, Ντανιέλ Κον Μπεντίτ (DanielCohn-Bendit) και Ρεβέκκα Χαρμς (RebeccaHarms), με την υιοθέτηση μιας πολιτικής πρότασης επτά σημείων για αλλαγή της πολιτικής που εφαρμόζεται στην Ελλάδα, με παρεμβάσεις στο θέμα των εξοπλιστικών δαπανών, της φοροδιαφυγής και του ξεπλύματος μαύρου χρήματος, της διάσωσης του συστήματος υγείας, την παροχή στην Ελλάδα οικονομικής βοήθειας μέσα από διαφορετικά εργαλεία αλλά και την διαμόρφωση ενός επενδυτικού πακέτου «πράσινων» κοινωνικών επενδύσεων, την εγγύηση των ελληνικών συνόρων από την ΕΕ για να μειωθούν δραστικά οι στρατιωτικές δαπάνες, την παροχή άμεσης ρευστότητας και οικονομικής βοήθειας σε όσους έχουν πράγματι ανάγκη και κυρίως τους ανέργους και τους νέους...

Με πρωτοβουλία μάλιστα των «πράσινων» και σε συνέχεια των παρεμβάσεων μας σε ευρωπαϊκό επίπεδο, το ΕΚ αναμένεται να πάει ένα βήμα πιο μπροστά σε θεσμικό επίπεδο: οι πρόεδροι των τεσσάρων σημαντικότερων πολιτικών ομάδων («ευρωπαϊκό λαϊκό κόμμα», «σοσιαλιστές και δημοκράτες», «πράσινοι» και «φιλελεύθεροι») υιοθέτησαν μεταξύ άλλων στο σχέδιο ψηφίσματος που θα κατατεθεί στη σύνοδο της ολομέλειας του ΕΚ στις 24-28/10 κοινή πολιτική τοποθέτηση για την ανάγκη οι θέσεις που υποστηρίζει ο εκπρόσωπος της Κομισιόν στην τρόικα να έχουν την έγκριση και έλεγχο του ΕΚ, να έχει ο εκπρόσωπος της Κομισιόν στην τρόικα την έγκριση του ΕΚ και να μπορεί το θεσμικό αυτό όργανο να καταψηφίζει τις θέσεις της τρόικα ή/και να απορρίπτει τον εκπρόσωπό της Κομισιόν.

Σημαντική φυσική παρουσία «πράσινων» ευρωβουλευτών στην Ελλάδα είχαμε από την αρχή της κρίσης, αλλά από τον Μάρτιο 2012 η παρουσία των ευρωπαίων «πράσινων» ευρωβουλευτών έχει αποκτήσει άλλη δυναμική, ως έμπρακτη στήριξη της ελληνικής κοινωνίας αλλά και πλήρη και δημιουργική συνεργασία μαζί μου όλης της ομάδας των «πράσινων». Μια ισχυρή παρουσία ξεκίνησε με τη επίσκεψη, μετά από πρόσκλησή μου, των δυο συμπροέδρων της ομάδας μας Ντανιέλ Κον Μπεντίτ και Ρεβέκκα Χαρμς. Όμως στις 9-11 Νοεμβρίου πάνω από είκοσι ευρωβουλευτές, οι συμπρόεδροι της ομάδας των «πράσινων» στο ΕΚ, «πράσινοι» βουλευτές σε εθνικά κοινοβούλια, κάποιοι «πράσινοι» υπουργοί και 350-500 στελέχη των «πράσινων» από όλες τις ευρωπαϊκές χώρες θα βρεθούν στην Αθήνα για να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους στην ελληνική κοινωνία και ταυτόχρονα να απαιτήσουν την ανάδειξη της Ευρώπης της κοινωνικής αλληλεγγύης.

«Χρειάζεται να διαμορφωθεί ένας "τρίτος δρόμος" και μια νέα συμμαχία κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων που θα αλλάξουν την πορεία των εξελίξεων στη χώρας μας. Η πρόκληση αφορά την ίδια την επιβίωση της χώρας»

Θα μπορούσε το γεγονός αυτό να αποτελέσει το ξεκίνημα νέων κοινωνικών και πολιτικών διεργασιών στην Ελλάδα για την διαμόρφωση του «τρίτου δρόμου» και μιας συμμαχίας κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων που θα αλλάξουν την πορεία των εξελίξεων στη χώρας μας. Η πρόκληση είναι εδώ κι αφορά το μέλλον της χώρας αλλά και την ίδια την επιβίωση της χώρας.

Για να έχει επιτυχία η τρίτη στρατηγική, ο «τρίτος δρόμος», προϋπόθεση είναι να βγουν στο προσκήνιο εκείνες οι δημιουργικές δυνάμεις που θα βοηθήσουν να αντιμετωπιστούν οι παθογένειες της ελληνικής οικονομίας, διοίκησης, πολιτικής και κοινωνίας. Κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις που θα θέτουν ως στόχο την «πράσινη» και κοινωνική καινοτομία και πρωτοβουλία ως εργαλείο για διέξοδο από την κρίση, που θα οικοδομήσουν σταθερές κι εμπνευσμένες πολιτικές και κοινωνικές συμμαχίες σε ευρωπαϊκό επίπεδο, θα απαιτήσουν την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη κι όχι τιμωρία, αλλά θα είναι έντιμες ώστε να παραδεχθούν, επίσης, ότι η πορεία που ακολουθούσαμε τις τελευταίες δεκαετίες ήταν αδιέξοδη Κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις που δεν ονειρεύονται την επιστροφή στο παρελθόν αλλά την συμμετοχική διαμόρφωση ενός βιώσιμου μέλλοντος, στη βάση τεσσάρων βασικών πολιτικών επιλογών:

ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας και περισσότερη Ευρώπη για την Ευρώπη
αναζωογόνηση της οικονομίας, μέσω κυρίως της στροφής της σε «πράσινη» κατεύθυνση, προώθησης μορφών κοινωνικών συνεταιριστικών επιχειρήσεων και ενίσχυσης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, με άμεσο στόχο επίσης την δημιουργία θέσεων εργασίας, ώστε να μειωθεί δραστικά η μακροχρόνια ανεργία και ο κοινωνικός αποκλεισμός
εξισορρόπηση της βίαιης μείωσης μισθών, συντάξεων και κοινωνικών υποδομών με στοχευμένη ενίσχυση της κοινωνικής αλληλεγγύης, υπεράσπιση του δημόσιου συμφέροντος και αναδιοργάνωση των κοινωνικών πολιτικών και των υπηρεσιών περιβάλλοντος ώστε να γίνουν αποτελεσματικές για τον πολίτη και να στηρίζουν ουσιαστικά όσους βρίσκονται πλέον στα όρια επιβίωσης
ενσωμάτωση της περιβαλλοντικής, κλιματικής και κοινωνικής διάστασης σε όλες τις πολιτικές και τις αποφάσεις και ανάπτυξη ενός συμμετοχικού, δημοκρατικού, πολιτικού μοντέλου.

Πέμπτη, 01 Νοεμβρίου 2012 13:48

Και αν τα μέτρα που προωθεί η τρόικα βασίζονται σε λάθος υποθέσεις κι οδηγούν σε αύξηση χρέους και κρίσης;

«Συγνώμη, λάθος…» από το ΔΝΤ. Αλλά ένα τόσο καθοριστικό λάθος!

Τα μέτρα που προωθεί η τρόικα στην Ελλάδα, βασίστηκαν σε λάθος υποθέσεις και οδήγησαν σε αύξηση του χρέους και επιδείνωση της κρίσης, δείχνουν μελέτες του ΔΝΤ και της Κομισιόν. Σε συνέντευξη τύπου που έδωσε την Πέμπτη 1 Νοεμβρίου, ο Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων/ Ομάδα των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο, τόνισε πόσο σημαντική είναι αυτή η παραδοχή από το ΔΝΤ.

Στην έκθεση του ΔΝΤ[1], WorldEconomicOutlook – October 2012, γίνεται αναλυτική αναφορά σε άστοχες εκτιμήσεις για το δημοσιονομικό πολλαπλασιαστή που χρησιμοποιείται στις προβλέψεις όταν σχεδιάζονται προγράμματα δημοσιονομικής προσαρμογής. Η έκθεση αναφέρει – χωρίς να μελετά την περίπτωση της Ελλάδας – ότι με ασφάλεια μπορεί να εκτιμηθεί πως ο δημοσιονομικός πολλαπλασιαστής ειδικά σε περιόδους ύφεσης, αντί του 0,5 που αρχικά θεωρείτο, κινείται μεταξύ 0,9 και 1,7.

Επιπλέον, σε πρόσφατη έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σχετικά με τη δυναμική του χρέους, εκτιμάται πως για την Ελλάδα, οποιοδήποτε μέγεθος δημοσιονομικού πολλαπλασιαστή μεγαλύτερο του 0,5, ακόμη και σε περιόδους μη δημοσιονομικής προσαρμογής, οδηγεί σε αύξηση του χρέους. Σε πρόσφατη ελληνική μελέτη (βασισμένη σε στοιχεία 2000-2012) υπολογίζεται πως ο δημοσιονομικός πολλαπλασιαστής σε περίοδο ύφεσης είναι 1,32.

Τα νέα στοιχεία αποδεικνύουν το αδιέξοδο της συνταγής που ακολουθείται. Το μεγάλο ζητούμενο είναι να ανοίξει η πολιτική συζήτηση και σε εθνικό αλλά και σε ευρωπαϊκό επίπεδο για το σχεδιασμό ενός τρίτου, εναλλακτικού δρόμου ο οποίος με κοινωνικά δίκαιο και ισορροπημένο τρόπο θα θέσει τις βάσεις για την έξοδο της χώρας από την κρίση και την βιώσιμη ανασυγκρότηση της ελληνικής οικονομίας.

Δείτε το κείμενο της εισήγησης του Νίκου Χρυσόγελου ΕΔΩ

Η ελληνική κρίση

Είναι γεγονός ότι η χώρα ακολουθούσε έναν δρόμο που αργά ή γρήγορα θα αποδεικνύονταν αδιέξοδος. Η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση και η ανικανότητα του ελληνικού πολιτικού συστήματος, σε συνδυασμό με τις αδυναμίες και τα διαρθρωτικά προβλήματα της Ευρωζώνης κάνουν τη φούσκα να σκάσει με εκκωφαντικό τρόπο.

Έτσι, τα τελευταία χρόνια βιώνουμε τη μετατροπή της κρίσης ελλειμμάτων σε κρίση χρέους και σε οικονομική και κοινωνική κρίση. Τα πρώτα μέτρα για μείωση του ελλείμματος οδήγησαν σε αύξηση του χρέους. Προκειμένου να ξεπεραστεί η κρίση (χρέους) έχουν εφαρμοστεί στη χώρα προγράμματα δημοσιονομικής προσαρμογής με δηλωμένο στόχο αφενός «τη βελτίωση των μεγεθών που επηρεάζουν το ποσοστό του χρέους προς το ΑΕΠ» και αφετέρου «τη βελτίωση της εικόνας της χώρας, δηλαδή της αξιοπιστίας, της εμπιστοσύνης των επενδυτών, ώστε ο δανεισμός να γίνεται με ευνοϊκούς όρους από τις αγορές και σταδιακά το χρέος της χώρας να βρεθεί σε βιώσιμο επίπεδο».

Άλλες λύσεις που συζητούνται σε ευρωπαϊκό επίπεδο για την αντιμετώπιση της κρίσης στην Ευρωζώνη, δεν έχουν, τουλάχιστον προς το παρόν, ενσωματωθεί στις πολιτικές για αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης με τη δικαιολογία ότι δεν έχει σταθεροποιηθεί η δημοσιονομική κατάσταση στη χώρα - λύσεις όπως μετατροπή του εθνικού χρέους εν μέρει σε κοινό ευρωπαϊκό χρέος (αμοιβαιοποίηση χρέους πιθανώς μέσω ενός Ταμείου Εξυπηρέτησης Χρέους, ή την έκδοση ομολόγων σταθερότητας – ευρωομολόγων), διαχωρισμού από το εθνικό χρέος του κόστους ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, διαγραφή μέρους του χρέους που κατέχουν κυβερνήσεις, η Ευρωπαϊκή και εθνικές κεντρικές τράπεζες (OSI).

Η συνταγή

Στην Ελλάδα επιλέχθηκε και προωθείται με φανατισμό, η εφαρμογή προγραμμάτων πολύ σκληρής λιτότητας σε συνδυασμό με την υλοποίηση «διαρθρωτικών αλλαγών», και κυρίως ιδιωτικοποιήσεων, ως η ενδεδειγμένη λύση για την επίτευξη των παραπάνω στόχων. Θεωρήθηκε απαραίτητο να γίνει εσωτερική υποτίμηση, να υποβαθμιστεί το επίπεδο διαβίωσης των πολιτών και να μειωθεί η ζήτηση, αφού υποτίμηση του ευρώ δεν ήταν εφικτή.

Οι υποθέσεις και οι παραδοχές που έγιναν

Η επιλογή βασίστηκε σε σενάρια, σε προβλέψεις επίτευξης στόχων που κάθε φορά φάνταζαν εφικτοί. Τα σενάρια περιέχουν κάποιες βασικές παραδοχές. Έτσι, μία βασική παραδοχή των σεναρίων της τρόικας ήταν πως ο «δημοσιονομικός πολλαπλασιαστής» είναι περίπου 0,5. Δηλαδή, όταν κανείς μειώνει τα έξοδα της γενικής κυβέρνησης κατά 1€, τότε η επίδραση, η μείωση δηλαδή του ΑΕΠ θα είναι μισό ευρώ. Ή, όταν μειωθούν οι δαπάνες κατά 1 % τότε η μείωση που θα προκληθεί στο ΑΕΠ θα είναι 0,5%. Το αντίστροφο ισχύει για τις αυξήσεις: αύξηση κατά 1% στις δαπάνες θα επιφέρει και επέκταση του ΑΕΠ κατά 0,5%.

Κάνοντας αυτή την παραδοχή, ότι δηλαδή ο δημοσιονομικός πολλαπλασιαστής (θα) είναι 0,5 και συνεκτιμώντας την επίδραση που (θα) υπάρχει στα φορολογικά έσοδα και τις κοινωνικές μεταβιβάσεις, μπορεί να οδηγηθεί ένα σενάριο σε ευνοϊκές προβλέψεις για τις ανάγκες δανεισμού μίας χώρας. Ότι δηλαδή η μείωση των δαπανών της γενικής κυβέρνησης θα φέρει σημαντική μείωση της ανάγκης για δανεισμό και σταδιακά (θα) μειώνεται το χρέος.

Αντίθετα, αν ο πολλαπλασιαστής αυτός ξεπερνάει το 1,2 περίπου, τότε σε αρκετές περιπτώσεις η μείωση των δαπανών επιφέρει αύξηση του δανεισμού, ενώ η αύξηση των δαπανών επιφέρει μείωση της ανάγκης για δανεισμό! Επιπλέον, η μη μείωση συνεπάγεται και μη αύξηση της ανεργίας, μη συρρίκνωση κοινωνικής πολιτικής κλπ.

Τα νούμερα δεν βγαίνουν

Στην Ελλάδα, οι προβλέψεις της τρόικα για την εξέλιξη της ελληνικής κρίσης δεν επιβεβαιώνονται μέχρι τώρα. Το χρέος ανέβαινε δυσανάλογα με τις εκτιμήσεις. Ένα δεύτερο μνημόνιο διαδέχθηκε το πρώτο και περιείχε πιο σκληρά μέτρα λιτότητας. Η ύφεση έφερε ύφεση, το χρέος διογκώνεται και καθίσταται πλέον μη βιώσιμο. Ένα τρίτο πακέτο μέτρων έρχεται να επιβάλει ακόμα πιο αυστηρή λιτότητα. Παράλληλα με τη δημοσιονομική αναποτελεσματικότητα, διαμορφώνεται μια εκρηκτική κοινωνική και οικονομική κατάσταση: μείωση του ΑΕΠ κατά 19% από το 2008-2011, ανεργία 24%, ανεργία μεταξύ των νέων 55%, κατάρρευση της πραγματικής οικονομίας παρά την μείωση μισθών και συντάξεων κατά 15-30% μείωση των εσόδων του κράτους και αύξηση ελλειμμάτων ασφαλιστικών ταμείων παρά τη μεγάλη φοροεπιδρομή.

Μέχρι πρόσφατα ως αίτια για τις αστοχίες στην επίτευξη αριθμητικών στόχων επιλέγονταν οι «συνήθεις ύποπτες αιτίες»: οι καθυστερήσεις των ελληνικών κυβερνήσεων, η κρατικοδίαιτη οικονομία, η κατάσταση σε πολλούς τομείς, η διαφθορά, το ότι η δυνατότητα είσπραξης φορολογικών απαιτήσεων ήταν χειρότερη από την αναμενόμενη, η απροθυμία των πολιτικών γενικά να συμμετάσχουν σε μεταρρυθμίσεις, η αδυναμία του πολιτικού συστήματος και η αδυναμία του κράτους να λειτουργήσει. Και κάθε νέο εμπόδιο, όπως για παράδειγμα, η είσπραξη μίας δόσης, αντιμετωπίζονταν επιλέγοντας κάθε φορά νέα μέτρα λιτότητας και νέο δανεισμό. Παράγοντες που παίζουν ίσως ρόλο αλλά δεν δικαιολογούν από μόνοι τους τη μεγάλη αστοχία των προβλέψεων.

Η συνταγή που εφαρμόστηκε από την αρχή παραμένει σε χρήση παρά τις αποτυχίες που εμφανίζονται όχι μόνο σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο αλλά και σε δημοσιονομικό: μείωση δαπανών κυρίως μέσω βίαιων περικοπών σε μισθούς, συντάξεις και κοινωνικές δαπάνες και γενικότερα λιτότητα με στόχο τη «βελτίωση της ανταγωνιστικότητας», και ιδιωτικοποίηση τομέων και μείωση του κράτους. Το σενάριο λέει ότι όταν ολοκληρωθούν οι μεταρρυθμίσεις και εφαρμοστούν τα μέτρα κι εφόσον έρθει η πολυπόθητη «εμπιστοσύνη από τις αγορές», τότε όλα τα μεγέθη εικάζεται –και δεν αποτυπώνεται σε μελέτες- γρήγορα θα βελτιωθούν και θα φανούν τα αποτελέσματα.

Συγνώμη λάθος… που όμως δεν οδηγεί σε αλλαγή της συνταγής

Και ξαφνικά ήρθε η έκθεση του ΔΝΤ, το WorldEconomicOutlook – October 2012, όπου γίνεται αναλυτική αναφορά σε άστοχες εκτιμήσεις για τον δημοσιονομικό πολλαπλασιαστή που χρησιμοποιείται στις προβλέψεις όταν σχεδιάζονται προγράμματα δημοσιονομικής προσαρμογής. Η έκθεση αναφέρει – χωρίς να μελετά την περίπτωση της Ελλάδας – πως με ασφάλεια μπορεί να εκτιμηθεί πως ο δημοσιονομικός πολλαπλασιαστής ειδικά σε περιόδους ύφεσης, αντί του 0,5 που αρχικά θεωρείται, κινείται μεταξύ 0,9 και 1,7. Επιπλέον, σε πρόσφατη έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σχετικά με τη δυναμική του χρέους, εκτιμάται πως για την Ελλάδα, οποιοδήποτε μέγεθος δημοσιονομικού πολλαπλασιαστή μεγαλύτερο του 0,5, ακόμη και σε περιόδους μη δημοσιονομικής προσαρμογής, οδηγεί σε αύξηση του χρέους. Σε πρόσφατη ελληνική μελέτη (βασισμένη σε στοιχεία 2000-2012) υπολογίζεται πως ο δημοσιονομικός πολλαπλασιαστής σε περίοδο ύφεσης είναι 1,32.

Ευθέως αντίθετα με την επιλογή της λιτότητας δεν είναι πλέον μόνο άρθρα συγκεκριμένων αναλυτών, αλλά τα συμπεράσματα της πλειοψηφίας των μελετών και των εκθέσεων του τελευταίου εξαμήνου που δημοσιεύονται από διεθνείς οργανισμούς και ινστιτούτα και βασίζονται σε αναλύσεις των πραγματικών μεγεθών που ακολούθησαν την εφαρμογή των προγραμμάτων δημοσιονομικής προσαρμογής στην Ευρώπη και ιδίως στην Ελλάδα.

H δήλωση του Νίκου Χρυσόγελου:

«Η αναφορά του ΔΝΤ ότι μπορεί να έχουν χρησιμοποιηθεί λάθος προϋποθέσεις είναι εξαιρετικά μεγάλης σημασίας για το Ελληνικό πρόγραμμα. Αποκαλύπτει τον «ένοχο» για την αστοχία των προβλέψεων, αφήνει ως μόνη ελπίδα για την επιτυχία των μέτρων λιτότητας έναν και μοναδικό – σημαντικό, αλλά μεν αλλά μη μετρήσιμο παράγοντα -, την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης. Οι εκθέσεις αλλά και η έμμεση ομολογία του Επιτρόπου Όλι Ρεν ότι η λιτότητα δεν οδηγεί από μόνη της στην έξοδο από την κρίση, δημιουργεί τις προϋποθέσεις για να ανοίξει πολιτική συζήτηση σε τρεις βασικούς άξονες:

1. Ενίσχυση της οικονομίας. Είναι άμεση ανάγκη η αλλαγή της τακτικής αντιμετώπισης του χρέους και η εφαρμογή ενός προγράμματος ενίσχυσης της οικονομικής δραστηριότητας και του επενδυτικού περιβάλλοντος για κοινωνικά-περιβαλλοντικά υπεύθυνες επενδύσεις καθώς και για ευρείας κλίμακας χρηματοδότηση και ενίσχυση της απασχόλησης (πράσινες κοινωνικές επενδύσεις και απασχόληση νέων). Το έχουμε υποστηρίξει έντονα οι Πράσινοι στο Ευρωκοινοβούλιο και εμείς δουλεύουμε ένα αναλυτικό σχέδιο με προτάσεις σε 7 σημαντικούς οικονομικούς τομείς. Αλλά μια εναλλακτική οικονομική πρόταση πρέπει να ξεκινήσει από την κοινωνία, από τα κάτω, και να εμπλακούν σε αυτό άμεσα οι φορείς της αυτοδιοίκησης, τα περιφερειακά συμβούλια και οι επαγγελματικοί – κοινωνικοί φορείς. Η αποτελεσματικότητα της αύξησης δαπανών προβλέπεται, έπειτα από μακρά περίοδο ύφεσης και δεδομένης της βελτίωσης των μεγεθών που σχετίζονται με το δομικό έλλειμμα, να είναι πολλαπλάσια θετική (ο δημοσιονομικός πολλαπλασιαστής να είναι μεγαλύτερος του 2) και να επηρεαστούν θετικά το ΑΕΠ, η αξιοπιστία της οικονομίας, η απασχόληση ποσοτικά και ποιοτικά, ο ρυθμός μείωσης του χρέους, ώστε να επιτευχθεί η δημοσιονομική εξυγίανση με διαφορετικές πολιτικές.

2. Νέο πακέτο μέτρων λιτότητας; Τίθεται εκ νέου το ερώτημα: Πού αποσκοπούν τα νέα μέτρα; Σε ποιες παραδοχές βασίζονται; Έχουν ληφθεί υπόψη στη διαβούλευση της ελληνικής κυβέρνησης με την τρόικα οι πρόσφατες διαπιστώσεις των διεθνών οργανισμών και οι παραινέσεις για αλλαγή πλεύσης στην πολιτική αντιμετώπισης της κρίσης; Το έχει υπόψη της η κυβέρνηση; Ζήτησε την άποψη των εκπροσώπων της τρόικα στο θέμα; Σε τελευταία ανάλυση ποια είναι η μέχρι σήμερα προσπάθεια της κυβέρνησης να αναδείξει τις αντιφάσεις μεταξύ πολλών από τα προτεινόμενα μέτρα σε σχέση με τις ευρωπαϊκές πολιτικές αλλά και κατά πόσο παρουσίασε ένα πιο ισορροπημένο και κοινωνικά υπεύθυνο σχέδιο αντιμετώπισης των δημοσιονομικών προβλημάτων;

3. Ήταν η συνταγή της τρόικα βασισμένη πράγματι σε λάθος παραδοχές; Χρειάζεται να γίνει μια αποτίμηση από ανεξάρτητους αξιολογητές και οικονομολόγους. Αν η ευθύνη δεν είναι μόνο του ελληνικού πολιτικού συστήματος (για παράδειγμα, γιατί δεν επεξεργάστηκε ένα ισορροπημένο και αποτελεσματικό πρόγραμμα δημοσιονομικής εξυγίανσης που να είναι αποτελεσματικό αλλά και δίκαιο) αλλά και της τρόικα (που προωθεί ένα άστοχο σχέδιο βασισμένο σε λάθος προϋποθέσεις και εκτιμήσεις), τότε είναι καιρός να αποτολμηθεί ένας δημόσιος διάλογος για το πώς θα αλλάξει άμεσα η λανθασμένη αυτή πολιτική. Σε κάθε περίπτωση είναι σημαντικό σε ευρωπαϊκό επίπεδο να ανοίξει η συζήτηση. Θα οδηγούνταν η χώρα σε εντελώς διαφορετικές επιλογές για την επίτευξη των ίδιων στόχων αν δεν είχε γίνει το λάθος αυτό; Θα υπάρξουν διορθωτικές κινήσεις έστω και τώρα; Θα εισαχθούν στο πρόγραμμα προσαρμογής εγγυήσεις υπέρ της Ελλάδας, όπως αγορά και διαγραφή σημαντικού τμήματος του ελληνικού χρέους, ώστε να γίνει βιώσιμο, αν αποδειχθεί ότι αυτό αυξήθηκε σοβαρά ως αποτέλεσμα λανθασμένων πολιτικών της τρόικα και των συμβούλων της;»

Σχετική ερώτηση κατέθεσε ο Νίκος Χρυσόγελος προς την Κομισιόν ώστε να ανοίξει η συζήτηση και στο Ευρωκοινοβούλιο.

Δείτε αναλυτικά την ερώτηση προς την Κομισιόν και τις μελέτες που αναφέρονται

ΘΕΜΑ: «Κρίση χρέους και δημοσιονομικοί πολλαπλασιαστές στην Ελλάδα»

Σε πρόσφατη έκθεση του ΔΝΤ [1] και παλαιότερες αναφορές [2] [3] διαπιστώνεται [4] πως ο «δημοσιονομικός πολλαπλασιαστής» που χρησιμοποιείται στις προβλέψεις κατά το σχεδιασμό μοντέλων δημοσιονομικής προσαρμογής από το ΔΝΤ έχει υποεκτιμηθεί σημαντικά. Σε πρόσφατη έκθεση της Κομισιόν [5], εκτιμάται για την Ελλάδα πως οποιοδήποτε μέγεθος «δημοσιονομικού πολλαπλασιαστή» μεγαλύτερο του 0,5 προκαλεί αύξηση του χρέους ακόμη και σε «υγιείς» δημοσιονομικά περιόδους [6]. Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη [7], ο δημοσιονομικός πολλαπλασιαστής για την Ελλάδα κατά την περίοδο της κρίσης εκτιμάται ως 1,32.

Ερωτάται η Ευρωπαϊκή Επιτροπή:

1. Υιοθετεί την άποψη που παρουσιάζεται στην έκθεση του ΔΝΤ για το ύψος των δημοσιονομικών πολλαπλασιαστών;

2. Έχει εκτιμηθεί το πραγματικό μέγεθος του δημοσιονομικού πολλαπλασιαστή για την Ελλάδα για τα έτη μετά την έναρξη εφαρμογής των προγραμμάτων δημοσιονομικής προσαρμογής;

3. Σχετικά με το νέο πακέτο μέτρων που πρόκειται να εισαχθούν προς ψήφιση στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, ποιο είναι το μέγεθος του πολλαπλασιαστή που χρησιμοποιείται στο βασικό σενάριο προβλέψεων; Έχει ληφθεί υπόψη κατά την πρόσφατη διαβούλευση μεταξύ Τρόικας και Ελληνικής Κυβέρνησης η ανάλυση του ΔΝΤ για υποεκτιμήσεις πολλαπλασιαστών;

4. Πολλοί αναλυτές [8], [9], [10] υποστηρίζουν πως έχει αποδειχθεί πως η επιλογή της λιτότητας για μείωση του χρέους φέρνει τα αντίθετα αποτελέσματα και οδηγεί σε – όχι μόνο προσωρινά - αύξηση της ανάγκης δανεισμού. Θεωρεί η Επιτροπή πως η αυστηρή λιτότητα παραμένει η ενδεδειγμένη επιλογή στοχεύοντας στη μείωση του χρέους στην Ελλάδα; Αν ναι, σε τι βάθος χρόνου;

5. Πού οφείλονται οι αποκλίσεις επίτευξης στόχων στο ελληνικό πρόγραμμα; Προτίθεται η Επιτροπή να εισηγηθεί εισαγωγή εγγυήσεων υπέρ της Ελλάδας για περιπτώσεις αποδεδειγμένων σημαντικών αστοχιών στο σχεδιασμό της προσαρμογής από την Τρόικα;

_______________________

[1] IMF WEO October 2012, http://www.imf.org/external/pubs/ft/weo/2012/02/pdf/text.pdf

[2] Fiscal report-April 2012, http://www.imf.org/external/pubs/ft/fm/2012/01/pdf/fm1201.pdf

[3] IMF WP/12/190 “Successful Austerity in the United States, Europe and Japan”, p.23, http://www.imf.org/external/pubs/ft/wp/2012/wp12190.pdf

[4] “The main finding, based on data for 28 economies, is that the multipliers used in generating growth forecasts have been systematically too low since the start of the Great Recession, by 0.4 to 1.2, depending on the forecast source and the specifics of the estimation approach. Informal evidence suggests that the multipliers implicitly used to generate these forecasts are about 0.5. So actual multipliers may be higher, in the range of 0.9 to 1.7.”

[5] European Commission, European Economy, Economic Papers 460|July 2012, “Fiscal multipliers and public debt dynamics in consolidations”, http://ec.europa.eu/economy_finance/publications/economic_paper/2012/pdf/ecp460_en.pdf

[6] “Comparing the critical multipliers given in Table 3 with the results of literature referred to in Section 2 indicates that Greece is the only country where short-run debt increases could be observed even in normal times and if consolidation is balanced”

[7] http://www.capital.gr/related_files/economyandmarkets-fiscal%20multipliers.pdf

[8] http://krugman.blogs.nytimes.com/2012/10/11/the-imf-and-the-gop/, http://krugman.blogs.nytimes.com/2012/10/09/deleveraging-shocks-and-the-multiplier-sort-of-wonkish/

[9] http://ftalphaville.ft.com/2012/10/09/1199151/its-austerity-multiplier-failure/

[10] http://www.huffingtonpost.co.uk/ann-pettifor/imf-austerity-_b_2004700.html

Τετάρτη, 31 Οκτωβρίου 2012 12:53

Η αλληλεγγύη είναι όρος επιβίωσης – Ενίσχυση δομών κοινωνικής αλληλεγγύης

Αντιπροσωπεία των Οικολόγων Πράσινων αποτελούμενη από τον Νίκο Χρυσόγελο, τον Κώστα Παπακωνσταντίνου (Περιφερειακό Σύμβουλο με την Οικολογική Δυτική Ελλάδα), τον Γιώργο Κανέλλη και τον Γιάννη Δημητρίου επισκέφθηκε το Κοινωνικό Παντοπωλείο Μεσολογίου. Για να στηρίξουν την προσπάθεια, οι ΟΠ προσέφεραν με το ποσό των 2000 ευρώ. Το ποσό προέρχεται από το Ταμείο Ενίσχυσης της Κοινωνίας των Πολιτών από το οποίο ενισχύονται κοινωνικές δραστηριότητες και στο οποίο συμμετέχει οικονομικά ο Νίκος Χρυσόγελος με το 50% του μισθού του ως ευρωβουλευτή καθώς και το κόμμα των ΟΠ.

Από τον Φεβρουάριο 2012 έχουν ενισχυθεί με ποσά που προέρχονται από τον μισθό του ευρωβουλευτή: το Κοινωνικό Κέντρο Θεσ/νίκης, το Ίδρυμα Κολυμπίων, το Θεραπευτήριο Χρονίων Παθήσεων Δωδεκανήσου, το Κοινωνικό Παντοπωλείο Ρόδου, οι απεργοί του Κέντρου Διαλογής Ανακυκλώσιμων Υλικών Ηρακλείου Κρήτης, το Περιφερειακό Πολυιατρείο Σίφνου, οι Εθελοντές για φυσικό Περιβάλλον και Πολιτισμό καθώς και το Κοινωνικό Παντοπωλείο Μεσολογγίου.

Με βάση τον προσωπικό κώδικα δεοντολογίας, ο Νίκος Χρυσόγελος (όπως εξάλλου και ο Μιχάλης Τρεμόπουλος που διετέλεσε ευρωβουλευτής των ΟΠ τα πρώτα 2,5 χρόνια) δεν πήρε αυτοκίνητο ούτε αστυνομικό που παρέχει η ελληνική βουλή. Επίσης, έχει επιλέξει να ταξιδεύει με τον πιο οικονομικό τρόπο, λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι το κόστος εισιτηρίων καλύπτεται από δημόσιους πόρους (ασχέτως αν το κόστος αναλαμβάνει το ευρωκοινοβούλιο).

Πέμπτη, 01 Νοεμβρίου 2012 12:33

Ευρωπαίοι Πράσινοι: Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην Αθήνα.

Συμβούλιο του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος

Αθήνα 8-11 Νοεμβρίου 2012

( Ξενοδοχείο Κάραβελ, Λεωφόρος Βασιλέως Αλεξάνδρου 2)

Πάνω από 350 στελέχη, 28 ευρωβουλευτές, υπουργοί, βουλευτές και ηγέτες των Πράσινων θα βρεθούν στην Αθήνα στις 8-11 Νοεμβρίου για το Συμβούλιο του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος (ΕΠΚ). Η απόφαση για τη διεξαγωγή του στην Ελλάδα είναι μια επιβεβαίωση της δέσμευσης των Ευρωπαίων Πράσινων για αλληλεγγύη προς την ελληνική κοινωνία και στήριξη των Ελλήνων Πράσινων.

Το πρόγραμμα του Συμβουλίου του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος (ΕΠΚ) έχει σχεδιαστεί έτσι ώστε να προβάλλει την πρόταση των πράσινων για μια Ευρώπη της αλληλεγγύης και της κοινωνικής συνοχής. Τονίζει, επίσης, τα σημαίνοντα θέματα για την ΕΕ αυτή την χρονική περίοδο. Ψηφιακά δικαιώματα, μετανάστευση, το μέλλον της ΕΕ και η πράσινη διέξοδος από την κρίση, τα θέματα που κυριαρχούν στις προγραμματισμένες ολομέλειες, τα εργαστήρια και τις παράλληλες ομάδες εργασίας.

Το Συμβούλιο θα ξεκινήσει με μια δημόσια συζήτηση την Παρασκευή 9 Νομεβρίου, ώρα 10.00 με θέμα “Οι πράσινες προτάσεις για την αντιμετώπιση της κρίσης στην Ελλάδα και την Ευρώπη”. Συμμετέχουν ο Ντάνυ Κον Μπεντίτ και η Ρεμπέκα Χαρμς (συμπρόεδροι της Ομάδας των Πράσινων στο ευρωκοινοβούλιο), o Νίκος Χρυσόγελος (ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων), η Μόνικα Φρασόνι (συμπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος) και ο Ζαν-Μαρκ Νολέτ (Αντιπρόεδρος στην κυβέρνηση της Βαλλονίας/ Βέλγιο και υπουργός βιώσιμης ανάπτυξης, ενέργειας, δημόσιας διοίκησης και έρευνας).

Την Παρασκευή 9 Νοεμβρίου, στις 13.00, θα δοθεί συνέντευξη στα διεθνή και ελληνικά ΜΜΕ με τη συμμετοχή του Ντάνυ Κον Μπεντίτ (συμπροέδρου της Ομάδας των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο), του Νίκου Χρυσόγελου (ευρωβουλευτή των Οικολόγων Πράσινων), της Μόνικα Φρασόνι (συμπρόεδρου του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος) και της Ζωής Βροντίση (συνεκπρόσωπου των Οικολόγων Πράσινων).

“Το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης – Πρασινίζοντας της Ευρωπαϊκή Ένωση, κοινωνική Ευρώπη” θα συζητηθεί σε ολομέλεια το απόγευμα της Παρασκευής 9 Νοεμβρίου, ώρα 16.00- 17.30. Τη συζήτηση συντονίζουν ο Φιλίπ Λαμπέρτς (ευρωβουλευτής και συμπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος) και η Μόνικα Φρασόνι (συμπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος).

Το Σάββατο 10/11, ώρα 11.15-13.00 θα διεξαχθεί συζητήση σε ολομέλεια με θέμα “Μετανάστευση στην Ελλάδα και την Ευρώπη: Συνεκτικές λύσεις και αντιμετώπιση του ρατσισμού και της ξενοφοβίας” με τη συμμετοχή του Γιώργου Τσαρμπόπουλου (Επικεφαλής του Ελληνικού Τμήματος της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες), της Γιούντιθ Σαρτζεντίνη (πράσινη ευρωβουλευτής), της Μαρίας Καλλή-Πίνιου (υποψήφια των Οικολόγων Πράσινων για την Επιτροπή του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος, ακτιβίστρια σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων κι αποκατάστασης θυμάτων βασανιστηρίων). Συντονίζει η δημοσιογράφος Μαριλένα Κατσίμη.

Το Σάββατο 10/11, ώρα 16.30-18.00 οργανώνεται στρογγυλό τραπέζι με θέμα “Πράσινη άποψη για τις εξορύξεις στην Ευρώπη” με τη συμμετοχή των Reinhard Bütikofer, Αντιπρόεδρος της Ομάδας των Πράισνων στο Ευρωκοινοβούλιο, εισηγητές για το θέμα των πρώτων υλών στο Ευρωκοινοβούλιο, Jonas Eriksson, βουλευτής και αντιπρόεδρος της Επιτροπής Βιομηχανίας και Εμπορίου στο Σουηδικό Κοινοβούλιο εκπροσωπόντας τους Σουηδούς Πράσινους, Borislav Sandov, συμπρόεδρος των Πράσινων - Zelenite (Βουλγαρία), Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτής Οικολόγων Πράσινων, αντιπρόεδρος της Επιτροπής Περιφερειακής Ανάπτυξης στο Ευρωκοινοβούλιο (Ελλάδα), Oras Tynkkynen, Μέλος των Φιλανδών Πράσινων - Vihreät De Gröna.

Το Σάββατο 10/11, ώρα 18.30-20.00 θα συζητηθεί σε ολομέλεια το θέμα των ψηφιακών δικαιωμάτων μετά την απόρριψη της ACTA με τη συμμετοχή των Jan Philip Albrecht (γερμανός πράσινος ευρωβουλευτής), Eva Lichtenberger (αυστριακή πράσινη ευρωβουλευτής), εκπρόσωπος της οργάνωσης Bits of Freedom (Ολλανδία) και Jérémy Zimmermann, La Quadrature Du Net (Γαλλία).

Στο πλαίσιο του Συμβουλίου έχουν προγραμματιστεί εργαστήρια για τους νέους, τα δικαιώματα των εργαζομένων την εποχή της κρίσης, τα ψηφιακά δικαιώματα, τις κοινωνικές διαστάσεις του Green New Deal (Πράσινη Κοινωνική Συμφωνία), την Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία Πολιτών καθώς και για τρέχουσες εκστρατείες – δράσεις αλλά και τις ευρωεκλογές 2014. Το Υπάρχουν, επίσης, παράλληλες συνεδριάσεις του Διαβαλκανικού αλλά και του Μεσογειακού Δικτύου του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος, του Δικτύου Πράσινων Βουλευτών και του Δικτύου Πράσινων Αυτοδιοικητικών καθώς αντιπροσωπείας των Παγκόσμιων Πράσινων. Θα υπάρχει χωριστή συνάντηση των ηγετών των Πράσινων Κομμάτων καθώς και της ομάδας που θα συντονίσει την κοινή καμπάνια για τις ευρωεκλογές 2014.

Στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων αλληλεγγύης προς την ελληνική κοινωνία ομάδα Ευρωβουλευτών και στελεχών των Ευρωπαίων Πράσινων θα συμμετάσχουν σε επισκέψεις σε δομές κοινωνικής αλληλεγγύης στην Αττική.

Αριθμός πράσινων στελεχών θα ταξιδέψει με το “πράσινο τρένο” μέχρι την Αθήνα http://europeangreens.eu/blogs/athens-express-blog-site

Δείτε τα βίντεο - μηνύματα για το Συμβούλιο του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος στην Αθήνα

http://www.youtube.com/watch?v=yvWEshOwv04&list=UUOE47vnMyzasHanZ5s_ZomA&index=2&feature=plcp

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το πρόγραμμα και τους τρόπους συμμετοχής/εγγραφή

http://europeangreens.eu/athens2012/councilevent

http://europeangreens.eu/athens2012/practicalinfo

Η αγγλική φόρμα http://europeangreens.eu/civicrm/event/register?id=28&reset=1

Η ελληνική http://europeangreens.eu/athens2012/node/6922

Δείτε επίσης: http://www.ecogreens-gr.org/cms/index.php?option=com_content&view=article&id=3793

Tagged under

Ευρωπαϊκό Πράσινο Κόμμα

Τετάρτη, 31 Οκτωβρίου 2012 12:15

Φαίνεται να εδραιώνεται η αντίληψη μεταξύ των κρατών-μελών για έμπρακη αλληλεγύη στην Ευρώπη

Ρεπορτάζ από τη δημοσιογράφο Μαρίνα Γιακουμάκη και συνέντευξη του Ν. Χρυσόγελου από το Στρασβούργο για το τηλεοπτικό κανάλι "Νεα Τηλεόραση Κρήτης".

Έγινε σαφέs στην ολομέλεια του ευρωπαικού κοινοβουλίου στο Στρασβούργο τη προηγούμενη εβδομάδα,ότι οι αμφίσημεs δηλώσειs, οι διπλωματικοι ελιγμοι με την τακτική ,που η ηγεσία της Ένωσης επέλεξε να διαχειριστεί τη Χρηματοπιστωτική κρίση και έν τέλει την κοινωνική κρίση στην Ευρώπη τα τα τελευταία 3 χρόνια δεν ικανοποιεί το κοινοβουλιο της Ευρώπης. Η θέση των ευρωβουλευτών διεφάνει και απο την τοποθέτηση των μελών του ευρωκοινοβουλίου που εξέφρασαν την δυσαρεσκειά τους για τις αποφάσεις του Ευρώπαικου συμβουλίου στισ Βρυξέλλεs για την τραπεζική εποπτεία με απώτερο σκοπό την πολιτική και οικονομική Ενωση.

Ωστόσο οι αναφορές στη Ελλάδα απο Μπαρόζο και Ρομπάι επανέλαβαν "μονότονα" τη στάση τηs κραταιάs Γερμανίας για πιστή τήρηση του μνημονίου και των δεσμέυσεων που έχει αναλάβεί η χώρα μαs, αναγνωρίζοντας παράλληλα τις προσπάθειες του λαού τηs. Η επικράτουσα άποψη πάντως της ελληνικής αντιπροσωπείας στο Στρασβούργο θέτει υπο αμφισβήτηση την κατανόηση των αξιωματούχων αναφέροντας χαρακτηριστικά ότι "είναι αδύνατο να αντιληφθεί την πίεση του ελληνικού λαού εάν δεν ζήσει και βιώσει την οικονομικη δυσπραγία των μεσαίων και χαμηλών κοινωνικών εισοδηματικών στρωμάτων της κοινωνίας .

Συνεπώς η ενίσχυση της οικονομικής διακυβέρνησης δεν μπορεί να εφαρμοστεί, όταν οι κοινωνικέs ανισότητες διευρύνονται και όταν μια χώρα ,όπως η Ελλάδα καλείται να προσαρμοστεί στα δημοσιονομικά μεγέθη ισχυρών οικονομιών της ευρωζώνης.

ΠΡΟΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ

Η μείωση του προϋπολογισμού στην Ευρωπαική Ένωση δεν θα αφήσει αλώβητη την κοινή αγροτική πολιτικη. Σε σύγκριση πάντως με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσειs φέρεται να οδεύει στη μικρότερη δυνατή μείωση, που δεν ξεπερνά το 5%.

Oι ευρβουλευτές στο συνολό εκφράζουν τη δυσφορία τους για την καθυστερημένη αντίδραση τως Ένωσης με την Ελληνίδα αντιπρόεδρο Άννυ Ποδηματά να επισημαίνει σε παρέμβαση της στην Ολομέλεια ότι "χρειαζόμαστε ταχύτητα στιs αποφάσεις με γνώμονα την κοινωνική δικαιοσύνη και συνέπεια στη εφαρμογή".

ΦΟΡΟΣ ΧΡΗΜΑΤΟΠΙΣΤΩΤΙΚΩΝ ΣΥΝΑΛΛΑΓΩΝ

Συνεχίζει να διχάζει η επιβολή του φόρου χρηματοπιστωτικών συναλλαγών για τον οποίο 11 χώρες έχουν αποφασίσει να υιοθετήσουν (αναμεσά τους και η Ελλάδα) καθώς οι ίδιες χώρες αξιώνουν την μείωση της συμμετοχής τους στο ενωσιακό προϋπολογισμό. Η ευρωβουλευτής Ρόδη Κράτσα μιλώντας στο σταθμό μας επεσήμανε ότι σχετικά με το ΦΧΣ, υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο να εντείνει το φαινόμενο της αποχώρησης των μεγάλων επιχειρήσεων απο την χώρα μας, γεγονός που ήδη παρατηρείται λόγω των φορολογικών επιβαρύνσεων.

ΤΙ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ "ΕΠΙΘΕΣΗ ΦΙΛΙΑΣ" ΤΗΣ ΑΝΓΚΕΛΑ

Επίσης ο ευρωβουλευτής ης Γερμανίας Γιώργος Χατζημαρκάκης μιλώντας στην Νέα τηλεόραση Κρήτης διατύπωσε την δική του ερμηνεία για την αλλαγή στάσης της γερμανικής κυβέρνησης απέναντι στην ελλάδα. Εκτόs του γεγονότος ,ότι η εκλογική αναμέτρηση στην Γερμανία, απαιτεί μια πιο ήπια αντιμετωπιση στην χώρα που "κτύπησε" πρώτη η η οικονομική κρίση, η Καγκελάριος Μέρκελ φέρεται να δέχθηκε πίεσειs απο τον πρωθυπουργο της Κίνας. Όπως υπογραμμίζει ο ευρωβουλευτής των Φιλελευθέρων φέρεται να εξέφρασε τις επιφυλάξεις του για την πολιτική λιτότητας που ακολουθείται στην Ευρωζώνη αλλά και παράλληλα τον προβληματισμό του στον ενδεχόμενο να δημιουργηθεί το φαινόμενο του Ντόμινο. Στην πραγματικότητα η Κίνα έχει αγοράσει μεγάλο αριθμό Ελληνικών ομολόγων ...

Η Ευρώπη με τραγικη καθυστέρηση αντιλαμβάνεται τα λάθη της και αγωνιά για την εξέυρεση προληπτικών μηχανισμών που θα "κατατροπώνουν"την όποια αθέμιτη πρακτική κερδοσκοπίας. Επίσης η συνεργασία της με έναν διεθνή οργανισμό όπως το ΔΝΤ με αφορμή το ελληνικό πρόβλημα, κατεγράφεται ως ιστορική καθώς το παράδειγμα που δινεται για τις αδύναμες χώρες του Νότου κρίνεται ωs μια πολιτικη συνύπαρξη πουδεν πλήρει πολιτικούς κανόνες και έν τέλει το fair play.

Πέμπτη, 25 Οκτωβρίου 2012 12:56

Διαχείριση απορριμμάτων και κοινωνικοί συνεταιρισμοί

Ο Δήμος Τήνου σε συνεργασία με τους Οικολόγους Πράσινους διοργανώνουν Ανοικτή Διημερίδα ενημέρωσης και συζήτησης με θέμα: «Διαχείριση Απορριμμάτων & Κοινωνικοί Συνεταιρισμοί» την Κυριακή 28 Οκτωβρίου στις 19:00 στο Ίδρυμα Τηνιακού Πολιτισμού και την Δευτέρα 29 Οκτωβρίου στις 19:00 στην Ενοριακή Αίθουσα Αγίου Ζαχαρία Καλλονής.

Ομιλητές:
- Νίκος Χρυσόγελος, Ευρωβουλευτής Οικολόγων Πράσινων - Περιφερειακός Σύμβουλος Νοτίου Αιγαίου: "Ολοκληρωμένη αποκεντρωμένη διαχείριση απορριμμάτων στα νησιά & απασχόληση"
- Χριστίνα Ευθυμιάτου, Χημικός Μηχανικός - Συντονίστρια Τοπικής Επιτροπής Οικολόγων Πράσινων, "Κομποστοποίηση οργανικών απορριμμάτων στο σπίτι, τη γειτονιά, το χωριό "
- Δημήτρης Πολιτόπουλος - Αρμάος, Αρχιτέκτονας - Μέλος Οικολόγων Πράσινων, "Πρωτοβουλία Τηνίων Πολιτών για τη Διαχείριση των Απορριμμάτων με τη δημιουργία Κοινωνικού Συνεταιρισμού"
- Μαρία Σπαρτινού, Δρ. Βιολόγος, Υπεύθυνη Σχολικών Δραστηριοτήτων Κυκλάδων, "Ανακύκλωση & περιβαλλοντική εκπαίδευση"
- Δημήτρης Γρηγοριάδης, Εκπαιδευτικός, Μέλος των Εθελοντών για το Περιβάλλον και τον Πολιτισμό της Ρόδου "Συλλογή & ανακύκλωση χαρτιού στη Ρόδο".

Την ημερίδα θα προλογίσει ο Δήμαρχος, κ. Παναγιώτης Κροντηράς, με μια συνοπτική αναφορά στην υφιστάμενη κατάσταση της διαχείρισης των απορριμμάτων του νησιού και τον προγραμματισμό του Δήμου για την ολοκληρωμένη ανακύκλωση.

Τρίτη, 30 Οκτωβρίου 2012 18:15

Παρουσίαση αποτελεσμάτων για τη ρατσιστική βία στην Ελλάδα από το Δίκτυο Καταγραφής Περιστατικών Ρατσιστικής Βίας

Τα εξαιρετικά ανησυχητικά αποτελέσματα που προέκυψαν από την καταγραφή πράξεων βίας, κατά τους πρώτους εννέα μήνες του 2012, παρουσίασε σήμερα το Δίκτυο Καταγραφής Περιστατικών Ρατσιστικής Βίας*, σε Συνέντευξη Τύπου σε μια κατάμεστη αίθουσα.

Το Δίκτυο, που εκτός από την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (Υ.Α.) και την Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (Ε.Ε.Δ.Α.) περιλαμβάνει σήμερα 23 μη κυβερνητικές οργανώσεις και άλλους φορείς, κατέγραψε με βάση τις μαρτυρίες των ίδιων των θυμάτων 87 περιστατικά ρατσιστικής βίας εναντίον προσφύγων και μεταναστών από τον Ιανουάριο μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2012. Περισσότερα από τα μισά αυτά περιστατικά συνδέονται με εξτρεμιστικές ομάδες που δρουν οργανωμένα και βάσει σχεδίου, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις τα θύματα ή οι μάρτυρες ανέφεραν ότι ανάμεσα στους δράστες αναγνώρισαν άτομα που συνδέονται με τη Χρυσή Αυγή.

Ιδιαίτερα αυξημένη παρουσιάζεται η βιαιότητα των επιθέσεων που καταγράφηκαν, με χρήση όπλων όπως ρόπαλα, σιδηρολοστοί, γκλομπ, αλυσίδες, σιδηρογροθιές, μαχαίρια και σπασμένα μπουκάλια, ενώ έχει καταγραφεί η πανομοιότυπη χρήση μεγαλόσωμων σκύλων. Ειδική κατηγορία αποτελούν τα 15 περιστατικά όπου συνδέεται η αστυνομική με τη ρατσιστική βία.

Σύμφωνα με το Δίκτυο, το κυριότερο πρόβλημα που προέκυψε από την καταγραφή των περιστατικών είναι η αδυναμία ή απροθυμία των διωκτικών αρχών να καταγράψουν τα περιστατικά ρατσιστικής βίας και να προβούν σε επαρκή έρευνα και συλλήψεις, ή ακόμα και η αποθάρρυνση των θυμάτων ρατσιστικής βίας που στερούνται νομιμοποιητικών εγγράφων παραμονής να καταγγείλουν περιστατικά βίας στις αστυνομικές αρχές.

Βάσει των συμπερασμάτων που προέκυψαν, τα μέλη του Δικτύου προχωρούν σε συγκεκριμένες προτάσεις προς την ελληνική πολιτεία (το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη και το Υπουργείο Δικαιοσύνης) για την αντιμετώπιση της ρατσιστικής βίας.

Στην παρέμβασή του, ο Επικεφαλής του Γραφείου της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες στην Ελλάδα, κ. Γιώργος Τσαρμπόπουλος, επισήμανε: «Αυτό που βιώνουμε σήμερα είναι η επιστροφή στη βαρβαρότητα, η απαξία της ανθρώπινης υπόστασης, η αμφισβήτηση της συνταγματικά κατοχυρωμένης αρχής της ισότητας και των μη διακρίσεων, η πρόκληση προς το Κράτος Δικαίου και τη δημοκρατία από οργανωμένες ομάδες κρούσης που δρουν πλέον ως παρακράτος. Γι' αυτό και υπερασπιζόμενοι τα αυτονόητα για τους πρόσφυγες και μετανάστες (το δικαίωμα στη ζωή και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια), υπερασπιζόμαστε τους δημοκρατικούς θεσμούς και τα ανθρώπινα δικαιώματα όλης της Ελληνικής κοινωνίας.»

Από τη μεριά του ο πρ. Πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, κ. Κωστής Παπαϊωάννου, έκρουσε των κώδωνα του κινδύνου: «Σήμερα σημαίνουμε συναγερμό γιατί η ρατσιστική βία και η νέα ναζιστική απειλή έχουν γενικευτεί και απειλούν την ίδια τη λειτουργία της δημοκρατίας. Η ρατσιστική βία δεν στρέφεται μόνο κατά των μεταναστών αλλά κατά πολλών ομάδων του πληθυσμού και κατά της συνοχής της κοινωνίας. Απευθυνόμαστε στην ελληνική κυβέρνηση και ζητάμε να αναλάβει τις ευθύνες της με πρώτη προτεραιότητα την εξάρθρωση των νεοναζιστικών κυκλωμάτων στο εσωτερικό της ΕΛ.ΑΣ.»

Αναφερόμενος στην εμπειρία των Γιατρών του Κόσμου (ΓτΚ) με θύματα ρατσιστικής βίας, ο Πρόεδρος της Οργάνωσης, κ. Νικήτας Κανάκης, τόνισε: «Τα ιατρεία των ΓτΚ αποτελούν σήμερα το έσχατο καταφύγιο για τρομαγμένους μετανάστες που στοχοποιούνται καθημερινά βιώνοντας βία, εξευτελισμό και φόβο. Η συμμετοχή μας στο Δίκτυο αποτελεί στοιχειώδη υποχρέωση μιας ανθρωπιστικής οργάνωσης που αρνείται να κλείνει τα μάτια σε ό,τι παρατηρεί. Ενώνουμε σήμερα τη φωνή μας με όσους εναντιώνονται στον εκφασισμό της Ελληνικής κοινωνίας. Οι ΓτΚ στέκονται απέναντι στη προσπάθεια χρησιμοποίησης της ανθρωπιστικής βοήθειας για την ανάδειξη πολιτικών μίσους που τροφοδοτούν τις ρατσιστικές επιθέσεις και επαναλαμβάνουμε, επιμένοντας σε αυτό, ότι απέναντι στο ‘μόνο για έλληνες’ εμείς αντιπαραβάλουμε το ‘όπου υπάρχουν άνθρωποι’

Ο Πρόεδρος του Ελληνικού Φόρουμ Μεταναστών, κ. Μοαβία Αχμέτ, κατήγγειλε ότι δέχονται επιθέσεις τα αναγνωρισμένα σωματεία των μεταναστών, «το πιο νόμιμο κομμάτι τους, το βασικό κανάλι επικοινωνίας τους με το κράτος και την κοινωνία». Είπε επίσης πως οι μετανάστες φοβούνται πολύ, αναφέροντας ως παράδειγμα ότι η κοινότητα των Μαροκινών αναβάλλει τα μαθήματα αραβικών που γίνονταν στην Αθήνα, φοβούμενη τις επιθέσεις.

Την εκδήλωση συντόνισε η δημοσιογράφος κ. Μαριλένα Κατσίμη ενώ προβλήθηκε και βίντεο της Υ.Α. με μαρτυρία θύματος ρατσιστικής επίθεσης.

Ολόκληρη η Συνέντευξη Τύπου μεταδόθηκε ζωντανά μέσω της ιστοσελίδας της Υ.Α. www.unhcr.gr, καθώς και της ανανεωμένης διαδικτυακής πλατφόρμας της Υ.Α. για την εκστρατεία ενημέρωσης «Και 1 θύμα ρατσιστικής βίας είναι πολύ!», www.1againstracism.gr.

Τα αποτελέσματα του Δικτύου Καταγραφής Περιστατικών Ρατσιστικής Βίας για την περίοδο Ιανουαρίου – Σεπτεμβρίου 2012 είναι διαθέσιμα στον παρακάτω σύνδεσμο: http://goo.gl/R9rey

*Το Δίκτυο Καταγραφής Περιστατικών Ρατσιστικής Βίας δημιουργήθηκε τον Οκτώβριο του 2011 με πρωτοβουλία της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΕΔΑ) και του Γραφείου της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες στην Ελλάδα (Υ.Α.). Συμμετέχουν οι παρακάτω μη κυβερνητικές οργανώσεις και φορείς που παρέχουν νομικές, ιατρικές, κοινωνικές ή άλλες υποστηρικτικές υπηρεσίες και έρχονται σε επαφή με θύματα ρατσιστικής βίας: Αίτημα, Αντιγόνη – Κέντρο Πληροφόρησης και Τεκμηρίωσης για το Ρατσισμό, Άρσις, Γιατροί του Κόσμου, Διεθνής Αμνηστία, Δίκτυο Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών, Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, Ελληνικό Παρατηρητήριο Συμφωνιών του Ελσίνκι, Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες, Ελληνικό Φόρουμ Μεταναστών, Ελληνικό Φόρουμ Προσφύγων, Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Δικηγορικού Συλλόγου Ρόδου, Κέντρο Ημέρας «Βαβέλ», Κίνηση Υπεράσπισης των Δικαιωμάτων Προσφύγων και Μεταναστών /στριών (Πάτρα), ΛΑΘΡΑ; - Επιτροπή αλληλεγγύης στους πρόσφυγες Χίου, ΜETAδραση, Κέντρο Συμπαράστασης Παλλινοστούντων Μεταναστών - Οικουμενικό Πρόγραμμα Προσφύγων, Ομάδα Δικηγόρων για τα Δικαιώματα Προσφύγων και Μεταναστών, Ομάδα Νομικών για την Υπεράσπιση των Δικαιωμάτων Προσφύγων και Μεταναστών (Θεσσαλονίκη), Σύλλογος Ενωμένων Αφγανών, Φόρουμ Μεταναστών Κρήτης, i-RED Ινστιτούτο για τα Δικαιώματα, την Ισότητα και την Ετερότητα και PRAKSIS, καθώς και ο Συνήγορος του Πολίτη ως παρατηρητής. Στόχοι του Δικτύου είναι η καταπολέμηση της ρατσιστικής βίας, η διατύπωση συστάσεων προς την πολιτεία, καθώς και η ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης.

Tagged under

Ανθρώπινα Δικαιώματα

Τρίτη, 30 Οκτωβρίου 2012 17:39

Τρίτος δρόμος και «περισσότερη» Ευρώπη για διέξοδο από την κρίση

Άρθρο του Ν. Χρυσόγελου που δημοσιεύτηκε στον δικτυακό τόπο της εφημερίδας "Το Ποντίκι"

Ανάμεσα στην αδιέξοδη πολιτική που ακολουθείται σήμερα και στην επιστροφή στο παλιό, αδιέξοδο μοντέλο ανάπτυξης που κυριάρχησε στη χώρα για δεκαετίες οδηγώντάς μας στην πολλαπλή χρεοκοπία που τόσο σκληρά βιώνουμε, υπάρχει τρίτος δρόμος. Μια εναλλακτική στρατηγική διεξόδου από την κρίση που μπορεί να ανασυγκροτήσει με δίκαιο τρόπο την οικονομία, την κοινωνία, την πολιτική, τη δημοκρατία μας, μέσα και από την προσπάθεια αντιμετώπισης των δημοσιονομικών προβλημάτων.

Αυτή η στρατηγική απαιτεί βαθιές αλλαγές και από τη χώρα και από την υπόλοιπη Ευρώπη. Από την οργή πρέπει να περάσουμε ως κοινωνία σε βαθιές ανατροπές, με πρωτοβουλία της κοινωνίας, που συγκροτούν όχι απλώς «αντίσταση», αλλά λύση στα προβλήματα. Για να διασωθούμε δεν αρκούν, όμως, μόνο οι προσπάθειες της ελληνικής κοινωνίας και των Ελλήνων πολιτών, ακόμα κι αν αυτές εντάσσονταν σε ένα ισορροπημένο, κοινωνικά δίκαιο σχέδιο μεταρρυθμίσεων. Στην κατάσταση που βρισκόμαστε ως χώρα, χρειαζόμαστε πραγματική ευρωπαϊκή αλληλεγγύη, όχι τιμωρία. Χρειαζόμαστε συνεργασίες, αξιοποίηση καλών παραδειγμάτων και πρακτικών που υπάρχουν σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Χρειαζόμαστε, επίσης, ευρωπαϊκές συμμαχίες για τις αλλαγές και όχι σύγκρουση με την Ευρώπη. Και επίσης από τα 340 ή περισσότερα δισεκατομμύρια που θα δαπανηθούν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο για τη «διάσωση» της Ελλάδας, χρειάζεται ένα ποσοστό να πάει στοχευμένα για την αναζωογόνηση και την πράσινη μεταρρύθμιση της κοινωνίας, τη δημιουργία θέσεων εργασίας, τη στοχευμένη στήριξη όσων βρίσκονται στα όρια της εξαθλίωσης ή της επιβίωσης. Είναι αδιανόητο να ξοδεύει η Ευρώπη τόσο μεγάλα ποσά χωρίς όμως αυτά να φέρνουν θετικά αποτέλεσμα. Η εξυγίανση των δημοσιονομικών δεν θα επιτευχθεί αν η πραγματική οικονομία καταρρεύσει πλήρως και η κοινωνία οδηγηθεί στην εξαθλίωση. Αντιθέτως, η δημιουργία χιλιάδων νέων θέσεων εργασίας και η αναζωογόνηση της οικονομίας θα μπορούσαν να αποφέρουν τα αναγκαία έσοδα και να σταθεροποιήσουν τις συνθήκες που θα συνέβαλλαν στη μείωση του ελλείμματος, του χρέους και θα αποκαθιστούσαν μια ισορροπημένη σχέση εισαγωγών - εξαγωγών.

Εκτός Ευρώπης δεν υπάρχει λύση. Καμία χώρα σήμερα δεν μπορεί να αντιμετωπίσει παρόμοιες κρίσεις από μόνη της, ακόμα και αν αυτή είχε το οικονομικό μέγεθος της Βρετανίας ή της Γερμανίας. Καμία σύγχρονη χώρα δεν μπορεί να απομονωθεί, να κλειστεί στα σύνορά της πιστεύοντας ότι έτσι θα επιβιώσει. Όσες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις υποστηρίζουν κάτι τέτοιο για μια χώρα σαν την Ελλάδα, μας οδηγούν συνειδητά ή λόγω ανοησίας σε καταστροφή.

Η κρίση θα έπρεπε να αντιμετωπιστεί με επιτάχυνση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Η άποψη αυτή πρέπει να κερδίσει μέσα από μια πολυμέτωπη πολιτική αντιπαράθεση στο Ευρωκοινοβούλιο, τα εθνικά Κοινοβούλια, τις κοινωνίες, ολοένα και περισσότερους υποστηρικτές, αν θέλουμε να βγούμε από την κρίση, αν θέλουμε το χάσμα ανάμεσα στον Βορρά και τον Νότο να γεφυρωθεί.

Χρειαζόμαστε «περισσότερη Ευρώπη». Αυτό δεν σημαίνει μεταφορά εξουσιών σε ανεξέλεγκτους μηχανισμούς, αλλά αντιθέτως οικονομική, νομισματική και κοινωνική ενοποίηση, όμως με δημοκρατικό έλεγχο και νομιμοποίηση από θεσμούς όπως το Ευρωκοινοβούλιο αλλά και αποκέντρωση εξουσιών σε περιφερειακό και τοπικό επίπεδο. Περισσότερη Ευρώπη στο επίπεδο της τραπεζικής ένωσης σημαίνει δημιουργία μηχανισμών ελέγχου του τραπεζικού συστήματος ώστε να αποφεύγονται καταστροφικές επιλογές από τις τράπεζες που θα επιβαρύνουν μετά τους πολίτες, και όχι – όπως νομίζουν ορισμένοι – ένωση των τραπεζών για να γίνει μία μεγάλη τράπεζα!

Η Ελλάδα μπορεί και πρέπει να επιτύχει τη δημοσιονομική εξυγίανση. Όχι γιατί (θα) μας το επιβάλλει η τρόικα ή οι εταίροι μας, οι δανειστές, κάποιοι ξένοι. Η δημοσιονομική εξυγίανση είναι απαραίτητη για την επιβίωση της χώρας και το μέλλον μας. Χρειάζεται να είναι δικός μας στόχος. Αλλά η εξυγίανση πρέπει να γίνει με κοινωνικά δίκαιο, όχι κοινωνικά καταστροφικό τρόπο.

Οι Πράσινοι στο Ευρωκοινοβούλιο έχουμε επισημάνει ότι καμία χώρα δεν θα μπορούσε να πετύχει σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα παρόμοιους δημοσιονομικούς στόχους σαν κι αυτούς που έχουν τεθεί για την Ελλάδα, και επομένως έχουμε ζητήσει επίσημα[1], ήδη από τον Μάιο 2012, την παράταση κατά δυο χρόνια της επίτευξης των δημοσιονομικών στόχων, δηλαδή το 2016 αντί για το 2014. Τη χρηματοδότηση αυτής της παράτασης (θα χρειαστούν επιπλέον 20-35 δισ.) έχουμε προτείνει ότι πρέπει να αναλάβει ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ESM). Όμως πιο σημαντικό από την παράταση είναι να αποκτήσουμε – έστω και καθυστερημένα, τρία χρόνια μετά – ένα συγκεκριμένο, δικό μας εναλλακτικό σχέδιο διάσωσης και ανασυγκρότησης των δημόσιων οικονομικών, της κοινωνίας, της πραγματικής οικονομίας και της δημοκρατίας, όχι ένα σχέδιο που προτείνουν κάποιοι άλλοι και έχει αποδειχθεί αποτυχημένο. Και αυτό πρέπει να γίνει με πρωτοβουλία από τα κάτω, των κοινωνικών φορέων, των Περιφερειακών Συμβουλίων, των δημιουργικών δυνάμεων της κοινωνίας, που θα πρέπει να εκφραστεί και σε επίπεδο Βουλής και πολιτικών δυνάμεων. Αλλιώς θα οδηγούμαστε σε όλο και βαθύτερο τέλμα.

Χρειαζόμαστε ένα Συμβόλαιο Βιωσιμότητας, Κοινωνικής Συνοχής, Δημοσιονομικής Εξυγίανσης και Απασχόλησης, ένα Πράσινο Νιου Ντιλ με Κοινωνικές Διαστάσεις, ένα σχέδιο που θα καθορίζει τους δημοσιονομικούς στόχους που πρέπει να πετύχουμε, το χρονικό διάστημα μέσα στο οποίο μπορεί να γίνει αυτό με ρεαλιστικό και ισορροπημένο τρόπο, ενώ από την άλλη θα επιλέγει εκείνες τις πολιτικές που θα ενισχύουν την κοινωνική συνοχή και αλληλεγγύη και θα αλλάζουν την οικονομία και το παραγωγικό πρότυπο, θα δημιουργούν θέσεις εργασίας και θα διασφαλίζουν ότι η οικονομική δραστηριότητα είναι προς όφελος του κοινωνικού συνόλου και του περιβάλλοντος.

Οι όροι αυτού του Πράσινου Κοινωνικού Συμβολαίου πρέπει να προσαρμοστούν στις ευρωπαϊκές αξίες και πολιτικές, πρέπει να διέπονται από τις αξίες της κοινωνικής δικαιοσύνης, της κοινωνικής συνοχής, της οικολογικής βιωσιμότητας. Η βελτίωση των δημόσιων οικονομικών πρέπει να συνοδεύεται από πολιτικές και μέτρα που αντισταθμίζουν άμεσα και με αποτελεσματικό τρόπο τη βίαιη απώλεια εισοδήματος των ελληνικών νοικοκυριών και παράλληλα προωθούν την πράσινη στροφή της οικονομίας, δημιουργώντας νέες θέσεις εργασίας, κυρίως για τους νέους και τις νέες αυτού του τόπου. Για παράδειγμα, η αναβάθμιση των κοινωνικών υποδομών και των πολιτικών για την υγεία, την παιδεία, τις συγκοινωνίες θα βελτίωναν την ποιότητα ζωής των πολιτών, θα ήταν ένδειξη κοινωνικής δικαιοσύνης αλλά και θα αποτελούσε ένα αποτελεσματικό εργαλείο, έναν «κοινωνικό μισθό» για την αναπλήρωση του εισοδήματος που χάθηκε.

Η στοχευμένη αλλαγή του ενεργειακού μοντέλου και η μείωση της εξάρτησής μας από το πετρέλαιο και τα ορυκτά καύσιμα θα γλίτωνε τη χώρα αλλά και τα νοικοκυριά από δαπάνες δισεκατομμυρίων – π.χ. μόνο για την εισαγωγή πετρελαίου για τις ανάγκες των σταθμών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στα μη διασυνδεδεμένα νησιά πληρώνουμε ετησίως 700.000.000 ευρώ.

Ο μέσος Έλληνας πριν από την κρίση πλήρωνε για το δημόσιο σύστημα υγείας όσο και ένας Γερμανός, χωρίς όμως να έχει τις αντίστοιχες υπηρεσίες, αλλά ταυτόχρονα πλήρωνε και σε ιδιωτικές δαπάνες όσο περίπου ένας Αμερικανός, κάπου 3.000 δολάρια τον χρόνο. Αν η πολιτική εξυγίανσης στόχευε να μεταρρυθμίσει το σύστημα υγείας και όχι να το διαλύσει, αν ο πολίτης είχε στη διάθεσή του πολύ πιο αποτελεσματικές αλλά λιγότερο δαπανηρές υπηρεσίες υγείας (αυτό μπορεί να γίνει με πολλούς τρόπους, όπως π.χ. με έμφαση στην πρόληψη της αρρώστιας και την προαγωγή της υγείας, την αναβάθμιση της πρωτοβάθμιας φροντίδας σε τοπικό επίπεδο ώστε να προλαμβάνονται δαπανηρές εισαγωγές στα νοσοκομεία, αλλαγές στον τρόπο ζωής και το περιβάλλον, αλλά και με επιλογές λιγότερο δαπανηρών ιατρικών τεχνολογιών), τότε η βελτίωση της ζωής των πολιτών θα συμβάδιζε με την εξοικονόμηση μεγάλου μέρους των χρημάτων από τον οικογενειακό προϋπολογισμό, που ακόμα και σήμερα κατευθύνεται σε ιδιωτικές υπηρεσίες υγείας, αλλά και τη βελτίωση των δημόσιων οικονομικών για την υγεία.

Κι όμως, προς αυτές τις κατευθύνσεις βελτίωσης των δημοσιονομικών δεν έχει γίνει σχεδόν τίποτα. Όπως εξάλλου και προς την κατεύθυνση του ελέγχου των γκρίζων περιουσιών και της επιστροφής στα δημόσια ταμεία του δημόσιου πλούτου που αφαιρέθηκε λόγω διαφθοράς και πελατειακών σχέσεων.

Ο μέσος πολίτης θα αποδεχόταν και θα έπαιρνε μέρος σε μια πραγματική μεταρρύθμιση αν στόχος της ήταν να βελτιωθεί η ζωή του και η ποιότητα των υπηρεσιών που χρειάζεται, μέσω της εξυγίανσης των δημοσιονομικών. Δεν ανέχεται, όμως, να του αφαιρούν το εισόδημα και την ίδια στιγμή να χειροτερεύουν όλες οι κοινωνικές πολιτικές, να διαλύεται το κράτος – αντί να (επαν)ιδρύεται και να γίνεται πιο αποτελεσματικό, προς όφελος του πολίτη. Το μεγαλύτερο ποσοστό της κοινωνίας χάνει τα εισοδήματα ή και τη δουλειά του και ταυτόχρονα πρέπει να πληρώνει περισσότερα για τα βασικά του δικαιώματα (π.χ. υπηρεσίες υγείας και κοινωνικές πολιτικές). Ο άνεργος χάνει μαζί με τη δουλειά του ουσιαστικά και την πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας. Ο ηλικιωμένος πρέπει να πληρώνει περισσότερα, τη στιγμή που του αφαιρείται με άδικο τρόπο και οριζόντια μεγάλο ποσοστό του εισοδήματός του, και βρίσκεται αντιμέτωπος με την απουσία ή – στην καλύτερη περίπτωση – το ακόμα χαμηλότερο επίπεδο των κοινωνικών υπηρεσιών. Η γραφειοκρατία σκέφτεται απίθανα πράγματα, αντί να αναπτύσσονται δομές και υπηρεσίες προσανατολισμένες στις ανάγκες των πολιτών και στις ιδιαιτερότητες των περιοχών: απαιτεί, για παράδειγμα, από νησιώτες ασθενείς καθηλωμένους στο κρεβάτι από κάποια χρόνια αρρώστια, που αναγκάζονται να χρησιμοποιούν συσκευές οξυγόνου, να πηγαίνουν στην Αθήνα μια φορά τον χρόνο για να κάνουν εξετάσεις κορεσμού αερίων, ακόμα και αν έχουν χαρτιά από δημόσια νοσοκομεία για χρόνιες παθήσεις! Ή οι γραφειοκράτες της «υγείας» απαιτούν για τη συνέχιση της παροχής οξυγόνου γνωμάτευση πνευμονολόγου σε μέρη που δεν υπάρχει καν γιατρός!

Υπάρχει λοιπόν ένας τρίτος δρόμος, αυτός των αποτελεσματικών, κοινωνικά δίκαιων λύσεων. Αυτός ο τρίτος δρόμος έχει σταθερή και δυναμική υποστήριξη από τους Πράσινους στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Υπάρχει κοινή και συστηματική ενεργητική παρέμβαση προς αυτήν την κατεύθυνση λόγω και της παρουσίας Έλληνα ευρωβουλευτή στην ομάδα (ο Μιχάλης Τρεμόπουλος στην αρχή, εγώ από τον Φεβρουάριος 2012 και μετά) αλλά και της Ελληνίδας Γενικής Γραμματέως της Ομάδας, της Βούλας Τσέτση. Από τον Μάρτη 2012 και μετά και στη βάση μιας συνεκτικής πρότασης που έχουμε από κοινού διατυπώσει για την έξοδο της χώρας από την κρίση, οι Πράσινοι στο Ευρωκοινοβούλιο έχουν μια συστηματική παρέμβαση στην κατεύθυνση της αλληλεγγύης προς την ελληνική κοινωνία.

Το Ευρωπαϊκό Πράσινο Κόμμα, σε συνεργασία με την Ομάδα των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο, πραγματοποιούν τη συνεδρίαση του Συμβουλίου τους στην Αθήνα, στις 9, 10 και 11 Νοεμβρίου, επιδιώκοντας με τη συνάντηση 350 και πλέον πράσινων στελεχών, ευρωβουλευτών και βουλευτών να στείλουν ένα μήνυμα για περισσότερη κοινωνική Ευρώπη αλλά και μήνυμα συμπαράστασης στην ελληνική κοινωνία και στους πράσινους της χώρας μας.

____________________________________________________________

[1] http://www.chrysogelos.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=1039:dcb-chrysogelos&Itemid=75%E2%8C%A9=el

Δευτέρα, 29 Οκτωβρίου 2012 16:19

Κοινωνικές επιχειρήσεις για την ανάπτυξη και την κοινωνική συνοχή

Ο Νίκος Χρυσόγελος σε Τήνο, Ρόδο και Κω

Οι κοινωνικές συνεταιριστικές επιχειρήσεις και ο ρόλος τους στη δημιουργία θέσεων εργασίας, στη βιώσιμη οικονομία αλλά και στην κοινωνική συνοχή, είναι το κεντρικό θέμα εκδηλώσεων που διοργανώνονται σε νησιά του Νοτίου Αιγαίου από την Κυριακή 28 Οκτωβρίου μέχρι και το Σάββατο 3 Νοεμβρίου. Συμμετέχοντας ή/και συνδιοργανώνοντας, ο Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων/ Ομάδα των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο και Περιφερειακός Σύμβουλος Ν. Αιγαίου με τον ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΟ ΑΝΕΜΟ, βρισκόταν στην Τήνο στις 28/10 και θα βρίσκεται σε Ρόδο και Κω στις 2 και 3/11.

Στην ημερίδα που οργανώθηκε στις 28 Οκτωβρίου στην Τήνο από τους Οικολόγους Πράσινους σε συνεργασία με τον Δήμο Τήνου, συμμετείχαν ως ομιλητές :

Ο Δήμαρχος Τήνου κ. Κροντιράς ο οποίος παρουσίασε τις πρωτοβουλίες του Δήμου για την ανακύκλωση και κομποστοποίηση των απορριμμάτων καθώς και για τη χωροθέτηση Χώρου Υγειονομικής Ταφής των υπολειμμάτων.
Ο Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτής Οικολόγων Πράσινων και Περιφερειακός Σύμβουλος Νοτίου Αιγαίου. Στην ομιλία του παρουσίασε ένα σχέδιο για την «Ολοκληρωμένη, αποκεντρωμένη διαχείριση απορριμμάτων στα νησιά και την απασχόληση
Η Χριστίνα Ευθυμιάτου, χημικός μηχανικός -συντονίστρια Τοπικής Επιτροπής Οικολόγων Πράσινων. Η παρέμβαση της είχε ως θέμα «Κομποστοποίηση οργανικών απορριμμάτων στο σπίτι, τη γειτονιά, το χωριό»
Ο Δημήτρης Πολιτόπουλος Αρμάος, αρχιτέκτονας/ μέλος των Οικολόγων Πράσινων, ο οποίος μίλησε για την «Πρωτοβουλία Τηνίων Πολιτών για τη Διαχείριση των Απορριμμάτων με τη δημιουργία Κοινωνικού Συνεταιρισμού»
Ο Δημήτρης Γρηγοριάδης, εκπαιδευτικός, μέλος των Εθελοντών για το Περιβάλλον και τον Πολιτισμό της Ρόδου, μέσω skype, μίλησε για τη «Συλλογή και ανακύκλωση χαρτιού στη Ρόδο»
Την παρέμβασή της έστειλε και η Μαρία Σπαρτινού, Δρ. Βιολόγος, υπεύθυνη Σχολικών Δραστηριοτήτων Κυκλάδων, με θέμα «Ανακύκλωση & περιβαλλοντική εκπαίδευση»

Οι ημερίδες στην Κω και την Ρόδο συνδιοργανώνονται από τον ευρωβουλευτή των Οικολόγων Πράσινων και την Περιφέρεια Ν. Αιγαίου, το Δήμο της Κω και την ΚΩΣ-ΑΣΠΙΣ. Έχουν προσκληθεί, με πρωτοβουλία του Νίκου Χρυσόγελου, ομιλητές από ευρωπαϊκούς οργανισμούς με μεγάλη εμπε ιρία σε θέματα κοινωνικών επιχειρήσεων.

Στις 30 Οκτωβρίου ο Νίκος Χρυσόγελος θα βρεθεί στη Ρόδο για τη συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου Ν. Αιγαίου.

Επίσης, θα συμμετέχει και στο παγκόσμιο συνέδριο για τις συνεταιριστικές κοινωνικές επιχειρήσεις που διοργανώνεται στο Μάντσεστερ 30/10-2/11, στηρίζοντας ενεργά την πρωτοβουλία δημιουργίας κοινωνικής συνεταιριστικής επιχειρήσεις στη Σίφνο, η οποία θα κάνει σχετική παρουσίαση του προτεινόμενου σχεδίου, ευελπιστώντας να επιλεχθεί μεταξύ των 20 που θα τύχουν συμβουλευτικής στήριξης από ευρωπαϊκά δίκτυα και οργανώσεις.

Ο Νίκος Χρυσόγελος δήλωσε:

«οι κοινωνικές συνεταιριστικές επιχειρήσεις μπορούν να παίξουν σημαντικό ρόλο τόσο στην αντιμετώπιση κοινωνικών και περιβαλλοντικών προβλημάτων όσο και στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας στα νησιά και την αναζωογόνηση και πράσινη μεταρρύθμιση της οικονομίας».

Δείτε το πρόγραμμα των ημερίδων σε Ρόδο-Κω εδώ

Δείτε το πρόγραμμα του ευρωβουλευτή αναλυτικά

28/10 Ημερίδα στην Τήνο σε συνεργασία με τον Δήμο Τήνου για την “ολοκληρωμένη και βιώσιμη διαχείριση των απορριμμάτων καθώς και τη δημιουργία κοινωνικής συνεταιριστικής επιχείρησης”

30/10 Περιφερειακό Συμβούλιο στη Ρόδο.

2/11 Διεθνής ημερίδα για την κοινωνική οικονομία και τις κοινωνικές συνεταιριστικές επιχειρήσεις στην Ρόδο. Συνδιοργάνωση: Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτής, Περιφέρεια Ν. Αιγαίου, Δήμος Κω και ΚΩΣ-ΑΣΠΙΣ.

3/11 Διεθνής ημερίδα για κοινωνική οικονομία και τις κοινωνικές συνεταιριστικές επιχειρήσεις στην Κω. Συνδιοργάνωση: Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτής, Περιφέρειας Ν. Αιγαίου, Δήμος Κω και ΚΩΣ-ΑΣΠΙΣ.

Στις δυο ημερίδες συμμετέχουν εκπρόσωποι ευρωπαϊκών κοινωνικών συνεταιριστικών επιχειρήσεων, όπως της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας των συνεταιρισμών στη βιομηχανία και τις υπηρεσίες, της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας ομάδων και συνεταιρισμών πολιτών για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, του Ευρωπαϊκού Δικτύου Κοινωνικών Επιχειρήσεων Rre-use, στελέχη αρμόδιων υπηρεσιών υπουργείων καθώς και εκπρόσωποι κοινωνικών επιχειρήσεων για να παρουσιάσουν καλές πρακτικές στον τομέα της κοινωνικής οικονομίας.

More...

Κυριακή, 28 Οκτωβρίου 2012 23:00

Με το βλέμμα στο μέλλον η έξοδος της χώρας από την κρίση

Ο Νίκος Χρυσόγελος συμμετείχε σε εκδηλώσεις στο Στρασβούργο προς τιμή του Ρεθύμνου και της κρητικής παράδοσης

Στις εκδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν στο Στρασβούργο, όπου το Ρέθυμνο φιλοξενήθηκε από την αλσατική πόλη ως μέρος μιας προωθητικής καμπάνιας για την πολύπλευρη ταυτότητα της ως μια πόλη πολιτισμού, τουρισμού, παράδοσης και κρητικής-μεσογειακής διατροφής, συμμετείχε ο Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων / Ομάδα των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο.

Η πόλη του Στρασβούργου που είναι η μια από τις έδρες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων καθώς και του Συμβουλίου της Ευρώπης, φιλοξένησε το Ρέθυμνο μέσω του προγράμματος "e.cité" που από το 2006 φιλοξενεί κάθε χρόνο μια Ευρωπαϊκή πόλη (Istanbul-2009, Bucharest-2010 and Gdansk-2011). Μέσω αυτού του προγράμματος, δίνουν τη δυνατότητα σε μια ευρωπαϊκή πόλη να παρουσιάζεται στο αλσατικό κοινό, αλλά και στις γειτονικές γερμανικές περιοχές, που βρίσκονται από την ανατολική πλευρά του ποταμού Ρήνου.

Στη διάρκεια του 4ημέρου 22-25 Οκτωβρίου, πραγματοποιήθηκαν διάφορες εκδηλώσεις, με κύριο σημείο δράσης την Place Kleber όπου στήθηκε και το σχετικό περίπτερο με κρητικά προϊόντα, τουριστικές πληροφορίες και μια μικρή εξέδρα όπου μουσικοχορευτικά διαλείμματα συμπλήρωναν την όμορφη κρητική εικόνα. Στην αποστολή συμμετείχαν ο Δήμαρχος Ρεθύμνου Γιώργος Μαρινάκης, η αντιπεριφερειάρχης Μαρία Λιωνή, παραγωγοί, καλλιτέχνες, καθηγητές πανεπιστημίου κα

Ο δήμαρχος της πόλης του Στρασβούργου Ρολάν Ριέ, σε μήνυμα του καλωσόρισε την κρητική πόλη και τίμησε με την παρουσία του την έναρξη της καλλιτεχνικής εκθέσεως που έγινε σε συνεργασία του Σύγχρονου Μουσείου Τέχνης της Κρήτης, του Apollonia’s European Art Exchanges καθώς και του Αλσατο-Κρητικού Συλλόγου (Alsace-Crete Association).

Ο Νίκος Χρυσόγελος παραβρέθηκε στην συζήτηση στις 25 Οκτωβρίου το απόγευμα, που ακολούθησε την εναρκτήρια εκδήλωση της αρχαιολογικής έκθεσης που πραγματοποιήθηκε στον εκθεσιακό χώρο MISHA(Inter-universityInstitutionofHumanSciences– Alsace), του Πανεπιστημίου του Στρασβούργου καθώς και στις εκδηλώσεις στις 26 Οκτωβρίου, στον χώρο που είχε διαμορφωθεί στην PlaceKleber, και είχε την ευκαιρία να συζητήσει με φορείς και παραγωγούς που βρίσκονταν στο περίπτερο και συμμετείχαν στην αποστολή.

Ο Νίκος Χρυσόγελος στις παρεμβάσεις και στις συζητήσεις με τους συμμετέχοντες στην αποστολή υποστήριξε ότι "Η έξοδος της χώρας από την κρίση θα γίνει με το βλέμμα στο μέλλον κι όχι στο παρελθόν. Τα θετικά πολιτιστικά μηνύματα αδελφοσύνης και αλληλεγγύης είναι αυτά που πρέπει να καλλιεργηθούν και να επικρατήσουν για να εξέλθουμε από αυτή την πολύπλευρη κρίση. Επίσης, η ανάδειξη της τοπικής παραγωγής, ενός τρόπου παραγωγής που δε θα επιβαρύνει το περιβάλλον, θα κρατάει τον κόσμο στη περιφέρεια, θα ενώνει τους παραγωγούς και τους καταναλωτές, με ένα αειφορικό μοντέλο παραγωγής-κατανάλωσης, είναι το μήνυμα που πρέπει να κρατήσουμε και από αυτή την εκδήλωση. Συγχαίρω τους πολίτες του Ρεθύμνου δια του δημάρχου τους και τους καλώ να εντείνουν τις προσπάθειες που η Κρήτη μπορεί να καταβάλει ως ένα σημαντικός νησιωτικός προορισμός τουρισμού, πολιτισμούκαι τέχνης της Μεσογείου."

Κυριακή, 28 Οκτωβρίου 2012 22:55

Ισορροπημένα μέτρα για αντιμετώπιση της κρίσης προτείνει το Ευρωκοινοβούλιο με την έκθεσή του για το “Eυρωπαϊκό Eξάμηνο”

Σημαντικές προτάσεις των Πράσινων έγιναν δεκτές

H έκθεση γιατο “ευρωπαϊκό εξάμηνο για τον συντονισμό των οικονομικών πολιτικών: εφαρμογή των προτεραιοτήτων του 2012”που υιοθέτησε το Ευρωκοινοβούλιο στη σύνοδότου στις 26 Οκτωβρίου περιλαμβάνειθετικά σημεία για την αντιμετώπιση της κρίσης και υιοθετεί σημαντικές παρεμβάσεις των Πράσινων σχετικά με τις πολιτικές που πρέπει να εφαρμόζονται στο πλαίσιο του συντονισμού των δημοσιονομικών και οικονομικών πολιτικών. Όλη η Ομάδα των Πράσινων - και ο Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων - υπερψήφισαν την έκθεση επισημαίνοντας ότι η αποτελεσματική οικονομική διακυβέρνηση προϋποθέτει την συνένωση της κοινής εποπτείας των δημοσιονομικών και μακροοικονομικών πολιτικών με την ευρωπαϊκή στρατηγική για την Ευρώπη 2020, που περιλαμβάνει μεταξύ άλλων ποσοτικούς στόχους για τη βιωσιμότητα, την αύξηση της απασχόλησης καθώς και των δαπανών για έρευνα και καινοτομία, τη μείωση της φτώχειας, την αύξηση της πρόσβασης των νέων στην εκπαίδευση.

Ο Νίκος Χρυσόγελος τόνισε “Είναι σημαντικό ότι και το Ευρωκοινοβούλιο με την απόφασή του αυτή – με την πίεση και τις παρεμβάσεις των Πράσινων - εκφράζει την ανησυχία του σχετικά με το γεγονός ότι δεν έχουν γίνει συστάσεις σχετικά με τους στόχους της στρατηγικής “Ευρώπη 2020” στα κράτη μέλη με πρόγραμμα χρηματοδοτικής συνδρομής και καλεί την Επιτροπή να αξιολογήσει τον αντίκτυπο του προγράμματος οικονομικής προσαρμογής στην πρόοδο προς την επίτευξη των βασικών στόχων της στρατηγικής “Ευρώπη 2020” και να προτείνει τροποποιήσεις ώστε το πρόγραμμα προσαρμογής να ευθυγραμμιστεί με τους στόχους της στρατηγικής Ευρώπη 2020. Σε ελεύθερη μετάφραση αυτό που ζητάει το Ευρωκοινοβούλιο βρίσκεται προς την κατεύθυνση αυτών που έχουμε ζητήσει οι Πράσινοι ευρωβουλευτές, δηλαδή για την ελληνική περίπτωση την προσαρμογή των όρων του Μνημονίου στις ευρωπαϊκές πολιτικές κι αξίες.

Στην αντιμετώπιση της ελληνική κρίσης τόσο η τρόικα όσο και οι ελληνικές κυβερνήσεις που έχουν βρεθεί να διαχειρίζονται τις υποθέσεις της χώρας τα τελευταία χρόνια δεν ακολουθούν μια στρατηγική που να βασίζεται σε όσα διακηρύσσονται στις επίσημες ανακοινώσεις του Συμβουλίου Κορυφής ή πολύ περισσότερο στις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Για παράδειγμα, τα συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 30ής Ιανουαρίου 2012 αναφέρουν ότι:“Η ανάπτυξη και η απασχόληση θα ανακάμψουν μόνον εφ' όσον ακολουθήσουμε μια προσέγγιση συνεπή και εκτεταμένη, η οποία να συνδυάζει ευφυή δημοσιονομική εξυγίανση που διασφαλίζει επενδύσεις στη μελλοντική ανάπτυξη, υγιείς μακροοικονομικές πολιτικές και ενεργή στρατηγική απασχόλησης, διαφυλάσσοντας την κοινωνική συνοχή”, και ότι “η ΕΕ θα πρέπει να στηρίζει τα κράτη μέλη κατά τη δημιουργία δυναμικού περιβάλλοντος για οικονομική ανάπτυξη και ευημερία μέσω βιώσιμων πολιτικών”.

Τόσο λοιπόν οι τρεις αξιωματούχοiεκπρόσωποι τoυ Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, της Κομισιόν και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας όσο και οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν αντιλαμβάνονται ότι υπάρχει ένας τρίτος δρόμος για την αντιμετώπιση της κρίσης, που όμως απαιτεί αξιοπιστία, σωστό σχεδιασμό, εμπλοκή όλων των κοινωνικών εταίρων ώστε να συμφωνηθεί ένα δίκαιο και ισορροπημένο σχέδιο εξόδου από την κρίση καθώς και στοχευμένη διάθεση των πόρων (από το ΕΣΠΑ αλλά και από ένα γεναίο επενδυτικό σχέδιο Πράσινων Κοινωνικών Επενδύσεων) για να αναζωογονηθεί η οικονομία και να δημιουργηθούν άφθονες θέσεις εργασίας.

Οι αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και βεβαίως, με πολύ μεγαλύτερη έμφαση, οι προτάσεις των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο δείχνουν ότι υπάρχει ένας τρίτος δρόμος για την διέξοδο από την κρίση στην Ελλάδα. Όμως, για να ανοίξει αυτός ο δρόμος χρειάζεται να γίνει αυτός υπόθεση δημιουργικών κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων στην Ελλάδα ώστε να ξεφύγουμε από τους αδιέξοδους μονοδρόμους (της εφαρμοζόμενης πολιτικής) ή του εύκολου λαϊκισμού και της απλής άρνησης χωρίς να προβάλλεται οποιαδήποτε λύση στην κρίση” .

Αναλυτικά στοιχεία της έκθεσης “ευρωπαϊκό εξάμηνο για τον συντονισμό των οικονομικών πολιτικών: εφαρμογή των προτεραιοτήτων του 2012”

Η έκθεση διέπεται από μερικές θετικές βασικές αρχές, όπως:

ανάγκη βιώσιμων πολιτικών που θα οδηγήσουν σε μεγαλύτερη ανάπτυξη και βελτίωση της απασχόλησης
επιμονή σε διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις αλλά παράλληλα αναγνώριση ότι οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις μπορούν να αποδώσουν μόνο μακροπρόθεσμα και δεν μπορούν καθ’ εαυτές να θέσουν τέρμα στην υφεσιακή δίνη στην οποία έχει παγιδευτεί σήμερα η ΕΕ
αναγνώριση ότι η αυτονομία των κοινωνικών εταίρων σινιστά καίριο στοιχείο κάθε εύρυθμης αγοράς εργασίας (ΣΣ συνεπώς οι σχέσεις αυτές, ιδιαίτερα η απορρύθμιση, δεν μπορούνν να επιβάλλονται νομοθετικά)
ανάγκη αξιοποίησης των ευρωπαϊκών πόρων με πιο έξυπνο και φιλικό τρόπο και προσπάθεια προσαρμογής των πόρων στις τρέχουσες ανάγκες της ΕΕ καθώς και δυνατότητα αναθεώρησης συγκεκριμένων συστάσεων όταν αποδεικνύονται ανεπαρκείς για την επίτευξη καθορισμένων στόχων
αναγνώριση των ιδιαίτερα απαιτητικών προσπαθειών που κατέβαλαν όλοι οι ευρωπαίοι πολίτες τα τελευταία χρόνια
παρότρυνση της Επιτροπής να αποφύγει την ανελαστική προσέγγιση στις συστάσεις της προς τα κράτη μέλη, μέρυμνα ώστε οι συστάσεις αυτές να διατυπώνονται σύμφωνα προς τις ειδικές ανάγκες κάθε κράτους μέλους
υπενθύμιση του πόσο σημαντική είναι η εξασφάλιση μεγαλύτερης κοινωνικής συνοχής
στήριξη μιας πραγματικής Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης που θα βασίζεται στην ενισχυμένη δημοκρατική νομιμότητα και λογοδοσία και θα υλοποιεί τη στρατηγική Ευρώπη 2020.
παραδοχή ότι το ευρωπαϊκό εξάμηνο επιτρέπει την αναγκαία εκ των προτέρων εποπτεία και συντονισμό στο πλαίσιο της ευρωζώνης, τόσο μέσω της ανταλλαγής σχεδίων προϋπολογισμού όσο και της πρότερης εξέτασης όλων των μειζόνων μεταρρυθμιστικών σχεδίων της οικονομικής πολιτικής, καθιστώντας δυνατή τη μείωση και/ή εξάλειψη ενδεχόμενων έμμεσων δυσμενών επιπτώσεων που μπορεί να ανακύψουν λόγω εθνικών δράσεων σε άλλες χώρες ή στην ευρωζώνη στο σύνολό της
υπενθύμιση ότι καίριο στοιχείο των προγραμμάτων εξυγίανσης των δημόσιων οικονομικών πρέπει να είναι οι ενισχυμένες προσπάθειες αντιμετώπισης της φοροδιαφυγής και φοροαπάτης σε εθνικό κι ευρωπαϊκό επίπεδο καθώς και έναντι τρίτων χωρών - πρόταση για πλήρη υλοποίηση σε μελλοντικές νομοθετικές προτάσεις της πιο φιλόδοξης προσέγγισης
απαίτηση να συμμετέχει το Ευρωκοινοβούλιο στις κύριες οικονομικές αποφάσεις που λαμβάνονται ως αποτέλεσμα της κρίσης για να αυξηθεί η νομιμότητα των αποφάσεων που επηρεάζουν όλους τους πολίτες.

Το Ευρωκοινοβούλιο επισημαίνει με ανησυχία ότι σε πολλά κράτη μέλη δεν συμμετείχαν στη διαδικασία του ευρωπαϊκού εξαμήνου τα εθνικά κοινοβούλια, οι κοινωνικοί εταίροι ή η κοινωνία των πολιτών. Παροτρύνει, επομένως, την Επιτροπή να μεριμνήσει ώστε να δοθεί μεγαλύτερη δημοκρατική νομιμότητα στη διαδικασία με τη συμμετοχή των εθνικών κοινοβουλίων, των κοινωνικών εταίρων και της κοινωνίας των πολιτών.

Επίσης, υπενθυμίζει το γεγονός ότι η Ετήσια Επισκόπηση Ανάπτυξης βασίζεται στις προβλέπεις που καταρτίζει η Επιτροπή το φθινόπωρο, επομένως, τονίζει την ανάγκη να ληφθούν υπόψη πιθανά σφάλματα στις προβλέψεις, καθώς ενδέχεται να έχουν συνέπειες για τη δημοσιονομική προσαρμογή που ζητείται από τα κράτη μέλη.

Το Ευρωκοινοβούλιο με την απόφασή του υπενθυμίζει, επίσης, ότι στο ψήφισμά του της 15ης Φεβρουαρίου 2012 σχετικά με την απασχόληση και τις κοινωνικές πτυχές στην Ετήσια Επισκόπηση της Ανάπτυξης 2012, διατύπωσε συστάσεις στις οποίες καλούσε το Συμβούλιο να συμπεριλάβει τις ακόλουθες προτεραιότητες στις κατευθύνσεις της πολιτικής του για το Ευρωπαϊκό Εξάμηνο 2012: να διασφαλίσει τη συνοχή και να αυξήσει τη φιλοδοξία για την επίτευξη των στόχων της Ευρώπης 2020, να στηρίζει τη δημιουργία βιώσιμων θέσεων εργασίας με επενδύσεις και φορολογικές μεταρρυθμίσεις, να βελτιώσει την ποιότητα της απασχόλησης και τις συνθήκες για μεγαλύτερη συμμετοχή στην εργασία, να αντιμετωπίσει την ανεργία των νέων, να αντιμετωπίσει τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό εστιάζοντας σε ομάδες με καμία ή περιορισμένη σύνδεση με την αγορά εργασίας και να ενισχύσει τη δημοκρατική νομιμότητα, τη λογοδοσία και την οικειοποίηση. Επαναλαμβάνει το κάλεσμα προς την Επιτροπή να συμπεριλάβει τη Στρατηγική ΕΕ2020 στο ευρωπαϊκό εξάμηνο και να διασφαλίσει ότι θα αντικατοπτρίζεται καλύτερα στις ειδικές συστάσεις για κάθε χώρα, όπως οι πολιτικές που ασχολούνται με την ανεργία των νέων και την καταπολέμηση της φτώχεια. Σημειώνει ότι σε πολλές χώρες έχει υπάρξει περιορισμένη ή και καμία πρόοδος όσον αφορά την επίτευξη των κοινωνικών και περιβαλλοντικών στόχων της στρατηγικής Ευρώπη 2020, ενώ και η ΕΕ συνολικά δεν τηρεί το χρονοδιάγραμμα εκπλήρωσης της στρατηγικής αυτής. Δηλώνει επίσης ότι αναμένει με ενδιαφέρον την ειδική μελέτη της Επιτροπής σχετικά με τις αλληλοσυνδέσεις μεταξύ ελλειμμάτων και πλεονασμάτων στην ευρωζώνη, που ανακοινώθηκε για το φθινόπωρο του 2012.

Στα θέματα της απασχόλησης αποδοκιμάζει το γεγονός ότι, παρά την πολιτική τους δέσμευση κατά το εαρινό Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του 2012 και τις κατευθυντήριες γραμμές της Επιτροπής στη δέσμη προτάσεων για την απασχόληση, τα περισσότερα κράτη μέλη δεν υπέβαλαν εθνικό σχέδιο για την απασχόληση (ΕΣΑ) στο πλαίσιο των ΕΠΜ τους για το 2012 κι εκφράζει την αποδοκιμασία του ως προς το ότι η Επιτροπή δεν επέβαλε την υποχρέωση αυτή που πρέπει να τηρούν τα κράτη μέλη, και την προτρέπει να ζητεί από τα κράτη μέλη να διαβιβάζουν το ταχύτερο δυνατό τα ΕΣΑ τους. Ζητεί, επίσης, να περιλαμβάνουν τα Εθνικά Σχέδια Ανάπτυξης συνεκτικά μέτρα για τη δημιουργία θέσεων εργασίας και την πράσινη ανάπτυξη, το σύνδεσμο μεταξύ πολιτικών απασχόλησης και χρηματοπιστωτικών μέσων, μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας, σαφές χρονοδιάγραμμα για την υλοποίηση του πολυετούς προγράμματος μεταρρυθμίσεων στους 12 προσεχείς μήνες και τον καθορισμό τόσο των τομέων όσο και των περιοχών που αντιμετωπίζουν ελλείψεις και πλεονάσματα εξειδίκευσης καλεί την Επιτροπή να παρακολουθεί την εφαρμογή του προγράμματός της για σύστημα εποπτείας της αγοράς εργασίας με βάση αντικειμενικά στοιχεία και για μηχανισμό ατομικής ιχνηλάτησης για χώρες που δεν συμμορφώνονται με τις ειδικές ανά χώρα συστάσεις.

Σχετικά με την κοινωνική οικονομία τονίζει ότι οι επιχειρήσεις της κοινωνικής οικονομίας αποτελούν μέρος του ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου και της ενιαίας αγοράς, και ότι, συνεπώς, χρήζουν ρητής αναγνώρισης και υποστήριξης, και ότι πρέπει να λαμβάνονται υπόψη τα ειδικά χαρακτηριστικά τους κατά τη χάραξη ευρωπαϊκών πολιτικών. Επαναλαμβάνει το αίτημά του προς την Επιτροπή να διαμορφώσει πλαίσιο για την κοινωνική οικονομία, αναγνωρίζοντας τις συνιστώσες της και εξασφαλίζοντας τη συμμετοχή τόσο των κρατών μελών όσο και ενδιαφερομένων προκειμένου να ενθαρρύνεται η ανταλλαγή βέλτιστων πρακτικών, δεδομένου ότι συνιστούν σημαντικό στοιχείο του ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου και της ενιαίας αγοράς.

Παρασκευή, 26 Οκτωβρίου 2012 14:17

Ημερίδα: Αχελώος, το χθες και το αύριο

Το μέλλον της Θεσσαλίας και η εκτροπή του Αχελώου ήταν το κεντρικό θέμα της ημερίδας που διοργάνωσαν πρόσφατα στη Λάρισα η οργάνωση των Οικολόγων Πράσινων στην περιοχή σε συνεργασία με τη Θεματική Ομάδα Περιβάλλοντος και με τη συμμετοχή του ευρωβουλευτή των Οικολόγων Πράσινων Νίκου Χρυσόγελου.

Στόχος της ημερίδας ήταν να φέρει κοντά επιστήμονες και πολιτικούς με διαφορετικές απόψεις για να συζητήσουν δημιουργικά γύρω από το ζήτημα, ενώ αφορμή της αποτέλεσαν τόσο οι νέες εξελίξεις γύρω με τις απαντήσεις του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων όσο και η συζήτηση για τα διαχειριστικά σχέδια των λεκανών απορροής που συζητώνται αυτή την περίοδο. Βασικό συμπέρασμα της ημερίδας ήταν η ανάγκη για ορθολογική διαχείριση των νερών στο πλαίσιο μιας νέας στρατηγικής για την γεωργία στη Θεσσαλία προς όφελος των γεωργών, των καταναλωτών και του περιβάλλοντος, λαμβάνοντας υπόψη και τις τάσεις της νέας Κοινής Αγροτικής Πολιτικής.

Βασικοί εισηγητές στην πολύ πετυχημένη και γόνιμη συζήτηση ήταν οι:

Νικήτας Μυλόπουλος, Αναπληρωτής Καθηγητής Πανεπιστημίου Θεσσαλίας «Η Θεσσαλική λειψυδρία και οι εμμονές μας»
Κίμων Χατζημπίρος Αναπληρωτής Καθηγητής ΕΜΠ«Η εκτροπή του Αχελώου ως προσπάθεια “διόρθωσης της φύσης”»
Ντίνος Διαμάντος, Πρόεδρος ΤΕΕ Κεντρικής Δυτικής Θεσσαλίας«Αχελώος, ένα ποτάμι που οι πηγές και οι εκβολές του ενώνει, δεν πρέπει να χωρίζει – με καθαρό βλέμμα στο αύριο»
Σπύρος Δανέλης, Ευρωβουλευτής ΠΑΣΟΚ«Η εκτροπή του Αχελώου μια ιστορία υβριστικής περιφρόνησης της πραγματικότητας»
Νίκη Φούντα, Βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας ΔΗΜΑΡαπό «Εκτροπή Αχελώου : ανεύθυνες πολιτικές αποφάσεις και ιστορία πόλωσης; Όχι πια»
Γιώργος Χονδρός, Μέλος Γραμματείας Τομέα Περιβάλλοντος ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ«Αχελώος: το τέλος ενός μύθου»
Νίκος Χρυσόγελος, Ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων«Ευρωπαϊκή Πολιτική για το νερό, τη γεωργία και τη βιωσιμότητα της υπαίθρου και οι θέσεις του Ευρωκοινοβουλίου και των Πράσινων».

Στην ημερίδα συμμετείχαν επίσης ο Θωμάς Ψύρρας βουλευτής Λάρισας της ΔΗΜΑΡ, ο Γιώργος Κυρίτσης βουλευτής Τρικάλων της ΔΗΜΑΡ, ο Ρίζος Κομίτσας πρόεδρος ΠΕΔ - Δήμαρχος Κιλελερ, ο Άρης Γαλάτος Αντιδήμαρχος πρασίνου Δήμου Λαρισαίων. Χαιρετισμούς έκαναν ο Κώστας Κούτσικος Συντονιστής της ΠΚ Λάρισας των Οικολόγων Πράσινων, ο Γιώργος Τσέκος Συντονιστής της Εκτελεστικής Γραμματείας των Οικολόγων Πράσινων, ενώ χαιρετισμό απέστειλαν και ο Φίλιππος Σαχινίδης βουλευτής Λάρισας του ΠΑΣΟΚ και η Ρένα Καραλαριώτου Αντιπεριφερειάρχης Λάρισας. Μετά την ολοκλήρωση των εισηγήσεων έγινε διάλογος μέσα από ερωτήσεις και τοποθετήσεις των πολιτών όπου εκφράσθηκαν όλες οι απόψεις ενώ σύντομη παρέμβαση έκανε και ο Αλ. Μπέλεσης παρουσιάζοντας στοιχεία για την κατάσταση των υδάτων σε κάθε ζώνη της Θεσσαλίας.

Ο Νίκος Χρυσόγελος δήλωσε σχετικά: «Είναι αναγκαίο να μιλήσουμε τη γλώσσα της αλήθειας για την κατάσταση των νερών στη Θεσσαλία και κυρίως να βρούμε ρεαλιστικές και βιώσιμες λύσεις προς όφελος των αγροτών και του περιβάλλοντος. Η σημερινή συζήτηση ήταν μια καλή αρχή και ανέδειξε την ανάγκη συμμόρφωσης με τιςΕυρωπαικές Οδηγίες στη λογική της διαχείρισης της ζήτησης, της εξοικονόμησης νερού και της αναδιάρθρωσης των καλλιεργειών.Η εκτροπή δεν είναι η λύση. Πρέπει να δούμε αναλυτικά τι πραγματικά μένει στους γεωργούς μετά τη χρήση εισαγόμενων φυτοφαρμάκων, λιπασμάτων, και σπόρων καθώς και του κόστους της ενέργειας για άντληση του νερού από τόσο μεγάλα βάθη, δηλαδή τα έσοδα των γεωργών σε σχέση με τις συνολικές δαπάνες τους στο πλαίσιο του σημερινού μοντέλου. Πρέπει επίσης να δούμε αναλυτικά την πραγματική κατανάλωση νερού ανά καλλιέργεια, ανά περιοχή και ανά καλλιεργητική πρακτική. Αξιολογώντας τέτοια επιστημονικά στοιχεία, θα μπορέσουμε να προσεγγίσουμε πιο ολοκληρωμένα τις απαιτούμενες αλλαγές και σε καλλιέργειες και σε καλλιεργητικές πρακτικές. Έτσι θα μπορούσε να αποδειχτεί ότι ακόμα και ξερικές ή άλλες καλλιέργειες που σήμερα μοιάζουν ασύμφορες θεωρώντας δεδομένες τις σημερινές πρακτικές, θα μπορούσαν να είναι πιο αποδοτικές για τους γεωργούς αν στηριχθούν από πολιτικές που επιτυγχάνουν μείωση της εξάρτησης από το πετρέλαιο, μείωση των δαπανών για άρδευση και ακριβή άντληση του νερού από μεγάλα βάθη, μείωση των δαπανών και των ποσοτήτων χημικών λιπασμάτων και φυτοφαρμάκων.»

Αναλυτικά:

Ο Νικήτας Μυλόπουλος, Αναπληρωτής Καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, εξήγησε ότι το έργο της εκτροπής του Αχελώουλειτούργησε στο παρελθόν ως η μεγάλη, μυθικών διαστάσεων υπόσχεση, πάνω στην οποία στηρίχτηκε ιδεολογικά η αδιέξοδη αγροτική ανάπτυξη στη Θεσσαλία. Σήμερα όμως τόνισε ότι το συγκεκριμένο έργο όπως και τα παρόμοια γιγάντια υδραυλικά έργα παγκοσμίως, έχει ξεπεραστεί, τόσο ως φορέας μίας παρελθούσας πολιτικής αντίληψης για το περιβάλλον και την ανάπτυξη, όσο όμως και από τα ίδια τα στοιχεία. Αν υπάρχει λύση στο αδιέξοδο, αυτή δεν μπορεί παρά να αφορά συντονισμένες παρεμβάσεις και έργα ήπιου χαρακτήρα, με στόχο την προσαρμογή της ανάπτυξης στη φέρουσα ικανότητα του οικοσυστήματος.

Ο Κίμων Χατζημπίρος,Αναπληρωτής Καθηγητής του ΕΜΠυπογράμμισε ότι τα έργα εκτροπής του Αχελώου έχουν ήδη προκαλέσει μη αναστρέψιμη υποβάθμιση του φυσικού και πολιτιστικού τοπίου μιας ευρείας ορεινής περιοχής. Ως σχέδιο διαχείρισης υδατικών πόρων αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγή. Υπάρχει εκτεταμένη έλλειψη των πολυσύνθετων υδρολογικών, οικολογικών, περιβαλλοντικών, κοινωνικών, οικονομικών, πολιτιστικών και λοιπών δεδομένων που θα μπορούσαν να υποστηρίξουν σοβαρές μελέτες. Οι αξεπέραστες εκκρεμότητες ως προς την χρηματοδότηση, τις κοινωνικές αντιδράσεις, την αγροτική πολιτική, την εφαρμογή του νομικού καθεστώτος, τις δυσλειτουργίες των μηχανισμών κ.λ.π. επιμηκύνουν επ’ αόριστον τη διάρκεια εκτέλεσης του σχεδίου, ακυρώνοντας ουσιαστικά την όποια χρησιμότητα μπορεί να είχε την εποχή που ξεκίνησε.

Ο Ντίνος Διαμάντος, Πρόεδρος του ΤΕΕ Κεντρικής Δυτικής Θεσσαλίας είχε άλλη άποψη. Θεωρεί ότι η απομένουν να γίνουν λίγα για την ολοκλήρωσή των έργων της εκτροπής του Αχελώου. Η ΕΕ κατηγορηματικά, στην θεσμική της τεκμηρίωση και στην στρατηγική περιβαλλοντική πολιτική της, θεωρεί το νερό και την εξ’ αυτού παραγόμενη ενέργεια, καθαρή και ανανεώσιμη. Ταμιευτήρες που, εξελίσσονται σε σημαντικούς υγροβιότοπους, με πλούσια χλωρίδα και πανίδα αλλά, και με σημαντικές αναπτυξιακές δυνατότητες ήπιας μορφής. Με το Αχελώο θα ικανοποιηθεί ο στόχος της «Πράσινης βίβλου» της ΕΕ (οδηγία 2001/77) για παραγωγή ΗΕ από ΑΠΕ σε ποσοστό 20% μέχρι το 2020 (από 8,6% το 1997), θα ενισχυθεί η ενεργειακή αυτονομία της χώρας, η μη εξάρτησή της από πυρηνικούς & Λιγνιτικούς σταθμούς των Βαλκανίων και, η μη οικονομική της αφαίμαξη. Επίσης είπε ότι είναι δεδομένη η «έλλειψη» στο υδατικό ισοζύγιο της Θεσσαλίας. Και στο παρελθόν και σήμερα, με επικαιροποιημένα στοιχεία, ακόμα και με τη «μετριοπαθή» εκδοχή των «Σχεδίων Διαχείρισης» που είναι προς έγκριση και, σύμφωνα με αυτά, απαιτείται μεταφορά νερού περί των 250 εκ m³, η Θεσσαλία πρέπει, όχι απλά, να μειώσει τα πλήρως ή μερικώς, 2,5 εκ περίπου, σήμερα, αρδευόμενα στρέμματα σε 1,5 εκ περίπου αλλά, και, να λύσει ταυτόχρονα, και το κορυφαίο ζήτημα της ύδρευσης αλλά, και του εμπλουτισμού των επιφανειακών και υπόγειων υδατικών υποδοχέων ώστε, να πληρούν τους κανόνες οικολογικής παροχής και υγιεινής των υδάτων που η οδηγία 2000/60 και η προσαρμοσμένη σ’ αυτήν, Εθνική νομοθεσία, έχει θεσπίσει. Η αναγκαιότητα για εξοικονόμηση νερού και αλλαγή νοοτροπιών, που τίθενται από κάθε πλευρά δεν αλλάζει την αναγκαιότητα κάλυψης του ελλείμματος. Δεν πρέπει να φρενάρουμε τον δυναμισμό της Γεωργίας, υποκύπτοντας σε δογματικές & ατεκμηρίωτες αντιλήψεις. Τέλος, έχει αποδειχθεί εδώ και πολλά χρόνια ότι είναι απολύτως αναγκαία η δημιουργία μιας «ενιαίας διοίκησης» των έργων διαχείρισης των Π.Ε. στην Θεσσαλία, που θα αποτελέσει την μετεξέλιξη του αναποτελεσματικού και γραφειοκρατικού υφιστάμενου διοικητικού συστήματος με την «πανσπερμία φορέων» που, όσο και φιλότιμες προσπάθειες να καταβάλλονται, αναδεικνύονται τελικά, αναποτελεσματικές.

Ο Σπύρος Δανέλης, ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ επικεντρώθηκε στη σημασία που έχει η ορθολογική διαχείριση των πόρων και η προστασία τους για την εξασφάλιση μιας ανάπτυξης γεωργικής που να μπορεί να διατηρηθεί μακροπρόθεσμα, να είναι δηλαδή βιώσιμη. Το νερό, ως αποτέλεσμα μιας πάγιας πολιτικής που αρνείται να περάσει το πραγματικό του κόστος στην τιμολόγηση της κατανάλωσης για γεωργικές δραστηριότητες, έχει γίνει αντικείμενο ανεύθυνης διαχείρισης και κατασπατάλησης. Σήμερα, που το πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής είναι διογκούμενο και απειλητικό, θα έπρεπε να είναι μέλημα όλων μας να καταπολεμήσουμε την αντίληψη της ανέξοδης και ανεύθυνης χρήσης του αντί να εξακολουθούμε να μιλάμε για παρεμβάσεις περαιτέρω αφαίμαξής του, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για την εξυπηρέτηση καλλιεργειών που δεν εξυπηρετούν τους σημερινούς και μελλοντικούς στόχους της Κοινής Γεωργικής Πολιτικής.

Η Νίκη Φούντα, βουλευτής της ΔΗΜΑΡ από την Αιτωλοακαρνανία τόνισε τη σημασία του να αποφασίσουμε πολιτικά τι θέλουμε για τη Θεσσαλία. Γιατί όλο και πιο συχνά λέμε ότι η ανάπτυξη πρέπει να βασιστεί στην πρωτογενή παραγωγή, αλλά δεν έχουμε αποφασίσει το πως θα έχουμε τα βέλτιστα δυνατά αποτελέσματα, το τι ακριβώς θα καλλιεργήσουμε και επομένως τι ποσότητες υδάτινων πόρων χρειαζόμαστε, βάζοντας σε πρώτο πλάνο τον παράγοντα περιβάλλον. Η ΔΗΜΑΡ ήταν και ειναι αντίθετη στην εκτροπή. Είναι αντίθετη στη μεταφορά νερών από τη μια στην άλλη λεκάνη απορροής. Με απλά λόγια, όμως, υπάρχει το δεδομένο που προαναφέρθηκε : ήδη έχουν δοθεί πολλά εκατομμύρια ευρώ, ήδη έπεσαν εκατομμύρια τόνοι τσιμέντου στη Μεσοχώρα και τη Συκιά, ήδη είναι σχεδόν έτοιμα έργα που ρημάζουν πάνω στον Αχελώο. Αυτά δεν είναι δυνατό ούτε να τα ανατινάξουμε, ειδικά μέσα στις τωρινές συνθήκες κρίσης, ούτε να τα αφήσουμε στην τύχη τους. Χρειάζεται να δούμε πως θα τα εντάξουμε στο συνολικότερο σχέδιο και υπερβαίνοντας τις όποιες αγκυλώσεις, και να δώσουμε, θα επαναληφθούμε, μέσα από επικαιροποιημένες ολιστικές μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων, τις καλύτερες λύσεις για την Θεσσαλία και την Αιτωλοακαρνανία.

Ο Γιώργος Χονδρός, μέλος της Γραμματείας του τομέα Περιβάλλοντος του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ υπογράμμισε ότι πρέπει να σταματήσουν οι μεγάλοι μύθοι της χώρας, όπως οι Ολυμπιακοί και Μεσογειακοί Αγώνες και φυσικά το έργο της εκτροπής. Σήμερα οποιαδήποτε συζήτηση για ένα έργο που έχει δαπανήσει μεγάλα εθνικά και κοινοτικά ποσά, σε συνδυασμό με την οικονομική και περιβαλλοντική κρίση που βιώνουμε είναι παράλογη. Ακόμη και άλλες παράμετροι του έργου, όπως το φράγμα της Μεσοχώρας που υποτίθεται πως μπορεί να λειτουργήσει για την παραγωγή ανανεώσιμων πηγών ενέργειας είναι ανέφικτες. Λύση στο υδατικό πρόβλημα της Θεσσαλίας δεν είναι η εκτροπή του Αχελώου, αλλά η ορθολογική χρήση των νερών και η χρήση των υφιστάμενων νερών για τη δημιουργία μικρών έργων, συμβατά με το περιβάλλον και βιώσιμα οικονομικά.

Ο Νίκος Χρυσόγελος υπογράμμισε την αντίθεση των Οικολόγων Πράσινων στην εκτροπή του Αχελώου καθώς το έργο είναι οικονομικά ασύμφορο, περιβαλλοντικά παράλογο και αντίκειται στο πνεύμα και στο γράμμα της Οδηγίας-Πλαίσιο 2000/60/ΕΚ για τα νερά, όπως άλλωστε φάνηκε και απότην πρόσφατη απάντηση του ΔΕΕ στα 14 προδικαστικά ερωτήματα του ΣτΕ το οποίοέκρινε ότι φυσικά εξακολουθούν να υπάρχουν άλλες εναλλακτικές λύσεις για την ύδρευση και την άρδευση της Θεσσαλίας.

Τόνισε ότι δεν πρέπει να συνεχίσουμε να κοροιδεύουμε τις πολίτες. Λάθη έχουν γίνει στο παρελθόν αλλά το πιο σοβαρό θα ήταν να συνεχίζουμε στον ίδιο λανθασμένο αυτό δρόμο γιατί δεν υπάρχει το θάρρος να παραδεχτούμε το λάθος. Το έργο της εκτροπής του Αχελώου λειτούργησε ως ένας από τους μύθους που κυρίαρχησαν για δεκαετίες εμποδίζοντας να προχωρήσουν λύσεις πολύ πιο οικολογικές, οικονομικές και άμεσες. Με τόσα χρήματα που σπαταλήθηκαν, αν εφαρμόζονταν μια άλλη στρατηγική για το νερό, τώρα θα είχε επιλυθεί το πρόβλημα. Η εκτροπή υπόσχονταν κάτι που μετέθετε τη λύση συνεχώς προς το μέλλον σε βάρος του περιβάλλοντος, της οικονομίας και των αγροτών κι έχει ταλαιπωρήσε όχι μόνο τους Θεσσαλούς αλλά και ολόκληρη την Ελλάδα για 3 τουλάχιστον δεκαετίες.

Ποια θα ήταν η λύση για τη Θεσσαλία αν δεν υπήρχε ο Αχελώος; Με αυτή την οπτική θα έπρεπε να σχεδιάζουμε γιατί τα ποτάμια δεν είναι αγωγοί νερού αλλά οικοσυστήματα που παίζουν πολλαπλό ρόλο για το κλίμα, την προστασία των παράκτιων περιοχών, τη ζωή σε ευρύτατες περιοχές, τον φυσικό πλούτο. Οι αντιλήψεις της δεκατετίας του '60 για την αντιμετώπιση των ποταμών ως αγωγών νερού που μπορούν οι μηχανικοί να τους αλλάζουν ροή και να τους πηγαίνουν από εδώ ή από εκεί – αντιλήψεις στις οποίες βασίστηκε το σχέδιο της εκτροπής – έχουν αναθεωρηθεί γιατί οι περιβαλλοντικές αξίες έχουν αλλάξει, οι κοινωνίες επιστρέφουν σε μια νέα πολιτική σεβασμού των ποταμών και του περιβάλλοντος.

Ηδιαδικασία που δρομολόγησε το ΣτΕ πρέπει να γίνει απολύτως σεβαστή αλλά κυρίως θα πρέπει επιτέλους να συζητήσουμε ειλικρινά και ρεαλιστικά για το υδατικό πρόβλημα της Θεσσαλίας στη βάση επικαιροποιημένων στοιχείων και μάλιστα με δεδομένη την οικονομική κρίση και τη νέα ΚΑΠ. Γνωρίζουμε από επιστημονικές έρευνες που υπάρχει ακριβώς το πρόβλημα και γιατί έχει δημιουργηθεί το πρόβλημα. Άρα λοιπόν θα πρέπει να βρούμε λύσεις για αυτές τις περιοχές με ένα σύνολο εργαλείων, που συνδυάζουν μεθόδους εξοικονόμησης νερού, έργων μικρής κλίμακας σε τοπικό επίπεδο, υιοθέτηση νέων μεθόδων άρδευσης που περιορίζουν τη σπατάλη νερού με επιλογές για τις καλλιέργειες που μποορούν να βοηθήσουν την ανάκαμψη των υδατικών αποθεμάτων.

Πρέπει να συνεχίσουμε τη συζήτηση αναλαμβάνοντας νέες πρωτοβουλίες, από κοινού με όλους τους φορείς, αγροτικούς, κοινωνικούς, αυτοδιοικητικούς, περιβαλλοντικούς, για να εξετάσουμε σοβαρά τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν στη γεωργία ώστε αυτή να είναι πράγματι προς όφελος των γεωργών, των καταναλωτών και του περιβάλλοντος, και όχι απλώς προς όφελος των εταιριών εισαγωγής πετρελαίου, χημικών, των τραπεζών (δάνεια) και των πρόχων ηλεκτρικής ενέργειας, των εταιριών που κάνουν γεωτρήσεις και των εταιριών που κατασκευάζουν μεγάλα έργα εκτροπής. Σε συνεργασία με το ΥπΑΑΤ λοιπόν πρέπει να καταρτιστεί ένα μακρόπνοο, δεσμευτικό σχέδιο για την αναδιάρθρωση των καλλιεργειών στη Θεσσαλία που να λαμβάνει υπόψη τη βιωσιμότητα του Θεσσαλού αγρότη και του Θεσσαλικού κάμπου, ενώοι σχετικές μελέτες διαχείρισης στα 3 υδατικά διαμερίσματα πρέπει να αποφύγουν τις σοβαρές παραλείψεις προηγουμένων.

Tagged under

Τετάρτη, 24 Οκτωβρίου 2012 19:31

Αναξιοποίητοι από την Ελλάδα πόροι του Ευρωπαϊκού Ταμείου Προσαρμογής στην Παγκοσμιοποίηση

Δήλωση Νίκου Χρυσόγελου για να κινητοποιηθούν οι φορείς

Την ανάγκη να ενεργοποιηθούν οι φορείς και να μην αφήνουν αναξιοποίητες δυνατότητες ευρωπαϊκής χρηματοδότησης που μπορούν να αντιμετωπίσουν, έστω και σε περιορισμένο βαθμό, την ανεργία επισήμανε με ανακοίνωσή του ο Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων / Ομάδα των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο, με την ευκαιρία της ψήφισης από την Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου, την Τρίτη 23 Οκτωβρίου, οικονομικής βοήθειας ύψους 25,9 εκατ. ευρώ από τους πόρους του Ευρωπαϊκού Ταμείου Προσαρμογής στην Παγκοσμιοποίηση για προγράμματα επανεκπαίδευσης και εύρεσης νέας απασχόλησης. Αφορά σε 8.000 περίπου άνεργους από 7 χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Σουηδία, Ιρλανδία, Ολλανδία, Ισπανία, Γαλλία, Γερμανία και Δανία) από φαρμακοβιομηχανίες, εταιρείες τηλεφωνίας, επιχειρήσεις κατασκευής κτιρίων, αλουμινοκατασκευών, μεταλλικών προϊόντων, αυτοκινήτων, εκτυπωτικών μηχανημάτων και ανεμογεννητριών. Οι σχετικές αιτήσεις είχαν υποβληθεί από τα τέλη του 2011 μέχρι τα μέσα του 2012.

Το Ευρωπαϊκό Ταμείο Προσαρμογής στην Παγκοσμιοποίηση δημιουργήθηκε για να παράσχει πρόσθετη στήριξη στους εργαζομένους που υφίστανται τις συνέπειες των μεγάλων διαρθρωτικών αλλαγών στη μορφή του παγκόσμιου εμπορίου, με μέγιστο ετήσιο ποσό 500 εκατ. ευρώ.

Τα προγράμματα που εγκρίθηκαν σε αυτή την σύνοδο του Ευρωκοινοβουλίου –όπως και τα αντίστοιχα στην προηγούμενη Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου τον Σεπτέμβριο για άλλους 900 άνεργους από Δανία και Ισπανία - περιλαμβάνουν δέσμη συντονισμένων μέτρων συμβουλευτικής, κατάρτισης και υποστήριξης για την επανένταξη στην αγορά εργασίας, όπως:

υπηρεσίες επαγγελματικής καθοδήγησης,
εξατομικευμένα πακέτα στοχευμένης κατάρτισης ή κύκλους κατάρτισης για την απόκτηση προσόντων, εργαστήρια και ομάδες «ομοτίμων»,
συνοδευτικά μέτρα και αναζήτηση εργασίας στο εξωτερικό,
διεξοδική παροχή συμβουλών για την δημιουργία νέας επιχείρησης, χορηγίες με στόχο την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας,
αναζήτηση εργασίας και πριμοδότηση ενεργοποίησης,
υπηρεσίες πλαισίωσης και παροχής συμβουλών σε μια νέα θέση εργασίας και στη διάρκεια της ανεργίας,
επιδόματα κάλυψης των αναγκών διαβίωσης και υποτροφίες σπουδών.

Ο Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων / Ομάδα των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο, δήλωσε σχετικά:

«Το ερώτημα που θέσαμε εδώ και ένα μήνα μετά και την σχετική απάντηση της Κομισιόν παραμένει αναπάντητο και αμείλικτο από πλευράς κυβέρνησης: Γιατί η Ελληνική κυβέρνηση με τη συνεργασία και άλλων φορέων δεν υποβάλει ανάλογες αιτήσεις, ώστε να εκμεταλλευθεί τους διαθέσιμους πόρους, σε όφελος των απολυμένων στο ναυπηγοεπισκευαστικό κλάδο, τον χώρο της οικοδομής, των κατασκευών γενικότερα, των μικρομεσαίων επιχειρήσεων συναφών δραστηριοτήτων ή άλλων κλάδων που έχουν πληγεί από την ύφεση και την ανεργία; Το Ταμείο μπορεί να αξιοποιηθεί – όπως έχουμε τονίσει και επιβεβαιώνεται και από τις πρόσφατες εγκρίσεις προγραμμάτων - όχι μόνο σε περιπτώσεις μεγάλων επιχειρήσεων που έχουν κλείσει κι απολύσει μαζικά εκατοντάδες εργαζόμενους αλλά και για ένα σύνολο μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων από συναφείς κλάδους. Αρκεί, βέβαια, να υπάρξει η κατάλληλη προετοιμασία και τεκμηρίωση.

Οι Ελληνικές κυβερνήσεις συνεχίζουν να παρουσιάζονται διαχρονικά μη ικανές ακόμα και σε διαχειριστικό επίπεδο, δεν μπορούν να κάνουν τις κατάλληλες κινήσεις για να απορροφήσουν αποτελεσματικά ευρωπαϊκούς πόρους που είναι διαθέσιμοι. Ακόμα και σήμερα υπάρχουν αδιάθετοι πόροι τόσο από το ΕΣΠΑ (περίπου 12 δις από τους οποίους είναι πιθανόν να μην απορροφηθούν τελικών 5-7,5 δις) είτε από άλλες ευρωπαϊκές πηγές. Η σημερινή κυβέρνηση έχει απορροφηθεί επί μήνες πλήρως από το θέμα των περικοπών αντί να επενδύσει (έστω και παράλληλα) σε προσπάθειες μείωσης των κοινωνικών προβλημάτων και της ανεργίας αλλά και αναζωογόνησης της οικονομίας. Δεν υπάρχει περιθώριο να χάνεται σήμερα ούτε Ευρώ, πόσο περισσότερο ευκαιρίες να εισρεύσουν μερικά εκατομμύρια ευρώ στην ελληνική οικονομία και κοινωνία.

Αν η κεντρική διοίκηση καταρρέει, έχουν υποχρέωση οι αυτοδιοικητικοί, επαγγελματικοί και κοινωνικοί φορείς να κινητοποιηθούν και να πιέσουν αλλά και να συνεργαστούν με την κεντρική διοίκηση στην κατεύθυνση να εξασφαλιστούν πόροι για την πραγματική οικονομία. Το Ευρωπαϊκό Ταμείο Προσαρμογής στην Παγκοσμιοποίηση προσφέρει μια -περιορισμένη έστω- δυνατότητα για να ανακουφιστούν μερικές χιλιάδες εργαζόμενοι αλλά και για να αναζωογονηθούν οικονομικοί τομείς, ιδιαίτερα σε πράσινη κατεύθυνση. Η μείωση της ανεργίας πρέπει να είναι η πρώτη προτεραιότητα για την κοινωνία».

Διαβάστε την ερώτηση του Νίκου Χρυσόγελου για μη-αξιοποίηση από την Ελλάδα ευρωπαϊκών πόρων και την απάντηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Διαβάστε επίσης την στην ερώτηση που είχε υποβάλλει ο Νίκος Χρυσόγελος για το ζήτημα των απολυμένων της ΚΟΝΤΙ ΑΒΕΕ στο Βόλο όπου επίσης θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν πόροι από το Ευρωπαικό Ταμείο Προσαρμογής στην Παγκοσμιοποίηση
Δείτε παρακάτω τις πιο πρόσφατες εγκρίσεις προγραμμάτων του :

Ευρωπαϊκό Ταμείο Προσαρμογής στην Παγκοσμιοποίηση - αίτηση EGF/2012/001 IE/TalkTalk

Έκθεση: Frédéric Daerden (A7-0322/2012)

Έκθεση σχετικά με την πρόταση απόφασης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου όσον αφορά την κινητοποίηση του Ευρωπαϊκού Ταμείου Προσαρμογής στην Παγκοσμιοποίηση, σύμφωνα με το σημείο 28 της διοργανικής συμφωνίας της 17ης Μαΐου 2006 μεταξύ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του Συμβουλίου και της Επιτροπής για τη δημοσιονομική πειθαρχία και τη χρηστή δημοσιονομική διαχείριση (αίτηση EGF/2012/001 IE/TalkTalk από την Ιρλανδία)

Ευρωπαϊκό Ταμείο Προσαρμογής στην Παγκοσμιοποίηση: αίτηση EGF/2011/015/SE/AstraZeneca

Έκθεση: Dominique Riquet (A7-0325/2012)

Ευρωπαϊκό Ταμείο Προσαρμογής στην Παγκοσμιοποίηση: αίτηση EGF/2011/019 ES/GaliciaMetal της Ισπανίας

Έκθεση: Alexander Alvaro (A7-0323/2012)

Ευρωπαϊκό Ταμείο Προσαρμογής στην Παγκοσμιοποίηση: αίτηση EGF/2011/009 NL/Zalco των Κάτω Χωρών

Έκθεση: Frédéric Daerden (A7-0334/2012)

Ευρωπαϊκό Ταμείο Προσαρμογής στην Παγκοσμιοποίηση: αίτηση EGF/2011/021 NL/Zalco

Έκθεση: Frédéric Daerden (A7-0324/2012)

Ευρωπαϊκό Ταμείο Προσαρμογής στην Παγκοσμιοποίηση: αίτηση EGF/2010/015 FRPeugeot της Γαλλίας

Έκθεση: Jean Louis Cottigny (A7-0333/2012)

Ευρωπαϊκό Ταμείο Προσαρμογής στην Παγκοσμιοποίηση : αίτηση EGF/2012/003 DK/VESTAS - Δανία

Έκθεση: László Surján (A7-0345/2012)

Έκθεση επί της πρότασης απόφασης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου σχετικά με την κινητοποίηση του Ευρωπαϊκού Ταμείου Προσαρμογής στην Παγκοσμιοποίηση, σύμφωνα με το σημείο 28 της διοργανικής συμφωνίας της 17ης Μαΐου 2006 μεταξύ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του Συμβουλίου και της Επιτροπής για δημοσιονομική πειθαρχία και χρηστή δημοσιονομική διαχείριση (αίτηση EGF/20127003 DK/Vestas απότην Δανία)

Ευρωπαϊκό Ταμείο Προσαρμογής στην Παγκοσμιοποίηση: αίτηση EGF/2012/002 DE/manroland/Γερμανία

Έκθεση: José Manuel Fernandes (A7-0346/2012)