γράφει ο Νίκος Χρυσόγελος, Ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων
Τα κόμματα και μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας δεν ήθελαν να παραδεχτούν ότι η χώρα ακολουθούσε ένα μοντέλο ανάπτυξης που δεν μπορούσε να είναι βιώσιμο, αδυνατούσε να πετύχει την κοινωνική συνοχή παρά τα ευρωπαϊκά «πακέτα» και στηριζόταν σε υψηλή κατανάλωση με δανεικά ενώ κατέστρεφε τον φυσικό και πολιτισμικό πλούτο.
Σε αξιακό επίπεδο το ατομικό συμφέρον τέθηκε πάνω από όλα, σε βάρος συχνά των δημόσιων αγαθών και συμφερόντων. Ο προσωπικός πλουτισμός, ακόμα και με καταστροφικό για τα δημόσια αγαθά τρόπο, έγινε κινητήρια δύναμη. Μια δημόσια θέση αντιμετωπιζόταν συχνά σαν προνόμιο για εξυπηρέτηση ιδιοτελών συμφερόντων. Η διαφθορά επεκτάθηκε από την πολιτική και οικονομική ελίτ σε όλα τα στρώματα. Χαρακτηριστικές – όχι μοναδικές – οι πρόσφατες αποκαλύψεις για υπαλλήλους του ΙΚΑ, που δεν δίστασαν να χρεώσουν το Δημόσιο με εκατομμύρια ευρώ χάριν του προσωπικού πλουτισμού τους.
Το πολιτικό σύστημα όφειλε, ακόμα και αν δεν είχε ξεσπάσει η παγκόσμια κρίση, να είχε επεξεργαστεί και συμφωνήσει με την κοινωνία – μέσα από έναν δομημένο, ειλικρινή και ουσιαστικό διάλογο – σε ένα σχέδιο κοινωνικά δίκαιων και ισορροπημένων μεταρρυθμίσεων, με στόχους μια αναβαθμισμένη κοινωνική οργάνωση, αποτελεσματική διοίκηση προς όφελος του πολίτη και του δημόσιου συμφέροντος, αλλαγή του μοντέλου παραγωγής και κατανάλωσης, ώστε να είναι οικολογικά και κοινωνικά βιώσιμο.
Τα κόμματα εξουσίας αποδείχτηκαν ανίκανα, αναποτελεσματικά, συνένοχα στη διαφθορά. Αλλά και η αριστερή αντιπολίτευση συνέβαλε στη γενίκευση των πελατειακών σχέσεων, των συντεχνιακών αντιλήψεων και στη διαμόρφωση μιας κουλτούρας αξιοποίησης του δημοσίου τομέα για την εξασφάλιση συντεχνιακών δικαιωμάτων και «βολέματος».
Τα διαρθρωτικά προβλήματα της ευρωζώνης, η απουσία ευρωπαϊκής ηγεσίας που έγκαιρα, αποτελεσματικά και οραματικά θα ανέπτυσσε και θα εφάρμοζε μια ευρωπαϊκή στρατηγική αλληλεγγύης και οι λανθασμένες συνταγές της τρόικας έχουν μετατρέψει τη δημοσιονομική σε βαθιά οικονομική και κοινωνική κρίση.
Η επιβίωσή μας εξαρτάται από το αν η κοινωνία θα περάσει από την οργή και τη διαμαρτυρία, σε μια συνειδητή προσπάθεια σύνθεσης από τα κάτω ενός εναλλακτικού σχεδίου, κάνοντας επιλογές ως προς το μέλλον της και τον ρόλο που θέλει να παίξει σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Χρειάζεται να μάθουμε από τα λάθη, να αλλάξουμε αξίες, να θέσουμε νέες πολιτικές και κοινωνικές προτεραιότητες σε τρία επίπεδα:
Εθνικό επίπεδο: Περιθωριοποίηση των κομμάτων κι αντιλήψεων που μας οδήγησαν στη χρεοκοπία κι ενεργοποίηση νέων, δημιουργικών κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων. Επανα-ιεράρχηση αξιών, πράσινη και κοινωνική καινοτομία, ορθολογική χρήση των ευρωπαϊκών πόρων, στο πλαίσιο ενός σχεδίου μεταρρυθμίσεων που θα πετύχει ταυτοχρόνως στροφή της οικονομίας προς πράσινη κατεύθυνση, βιωσιμότητα, κοινωνική συνοχή, βελτίωση των δημοσιονομικών, δημιουργία σημαντικού αριθμού θέσεων εργασίας.
Ευρωπαϊκό επίπεδο: Μεταρρύθμιση Ε.Ε. και ευρωζώνης, κοινή οικονομική πολιτική και διακυβέρνηση, ευρωπαϊκή αλληλεγγύη, κατάλληλα εργαλεία για αναζωογόνηση της οικονομίας, στήριξη των χωρών του Νότου για να πετύχουν σε λογικό χρονικό διάστημα τις αναγκαίες πολιτικές, κοινωνικές, οικονομικές και δημοσιονομικές μεταρρυθμίσεις, με την κοινωνία σύμμαχο και όχι στόχο.
Περιφερειακό επίπεδο: Διαμόρφωση ενός Στρατηγικού Σχεδίου Βιωσιμότητας, Κοινωνικής Συνοχής, Σύγκλισης και Απασχόλησης 2012-2020, σε ΚΑΘΕ περιφέρεια, ώστε να συγκροτηθεί ένα συνολικό εθνικό σχέδιο διεξόδου από την κρίση.
Τα επόμενα χρόνια η ευημερία της κοινωνίας δεν μπορεί να στηριχθεί σε εισοδήματα και προσωπικές επιδιώξεις. Μέρος της λύσης είναι μια νέα στρατηγική, που δίνει έμφαση:
- Στη στροφή της οικονομίας σε πράσινες κατευθύνσεις και στην καινοτομία, ώστε να διασφαλιστούν νέες θέσεις εργασίας και ένα μίνιμουμ εισόδημα για όλους.
- Στη στοχευμένη βελτίωση των κοινωνικών και περιβαλλοντικών υποδομών, της υγείας, των συγκοινωνιών, της παιδείας, της στέγασης, ως μέσο εξισορρόπησης της απώλειας εισοδημάτων.
- Στη δίκαιη φορολόγηση της συνολικής περιουσίας, ώστε να εξασφαλιστεί η βιωσιμότητα του κοινωνικού κράτους.
_____________________
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Το Ποντίκι"
