Μιλώντας στην ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο, ο ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων αναφέρθηκε στο δραματικό έλλειμμα ελεύθερων χώρων και πρασίνου στη χώρα μας, έλλειμμα που επιβάλλει να διατεθεί τουλάχιστον η υπάρχουσα δημόσια γη για πράσινο και κοινόχρηστους χώρους. Αντίθετα, το Μνημόνιο της ελληνικής κυβέρνησης με την Κομισιόν και το Δ.Ν.Τ προβλέπει αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας με στόχο την αποπληρωμή του χρέους, πολιτική που απειλεί να οδηγήσει σε εκτεταμένες οικοπεδοποιήσεις.

Στο στόχαστρο βρίσκονται χώροι όπως το πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού αλλά και τα εκατοντάδες στρατόπεδα που βρίσκονται μέσα στις πόλεις. Από τα 9 τ.μ. πρασίνου που απαιτεί ανά κάτοικο ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Περιβάλλοντος, η Αθήνα διαθέτει μόλις 2,6 τ.μ. και η Θεσσαλονίκη ακόμη λιγότερα, ενώ στα ίδια επίπεδα βρίσκονται και οι περισσότερες ελληνικές πόλεις. Η οικοπεδοποίηση δημόσιων εκτάσεων θα αποκλείσει κάθε προοπτική για βελτίωση της κατάστασης ακόμη και στο απώτερο μέλλον. Χαρακτηριστικό είναι πάντως ότι και η Νέα Δημοκρατία, που καταγγέλλει συστηματικά το Μνημόνιο, προβάλλει με έμφαση την εκποίηση ακινήτων του Δημοσίου ως «λύση» για… να μην περικοπούν οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων.

Όπως τόνισε ο Μιχάλης Τρεμόπουλος στην ομιλία του, «αν οι περιορισμένες εφεδρείες δημόσιας γης διατεθούν τελικά για στόχους αποπληρωμής του χρέους, το περιβαλλοντικό ισοζύγιο των ελληνικών πόλεων θα επιβαρυνθεί δραματικά, υποθηκεύοντας αμετάκλητα και το μέλλον των επόμενων γενεών. Όλες σχεδόν οι ευρωπαϊκές πολιτικές για το αστικό περιβάλλον, αναιρούνται από 5 μόνο λέξεις ενός εγγράφου που επιβάλλεται σε χώρα μέλος από την ίδια την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Μπορούν οι ευρωπαϊκοί θεσμοί να δεχθούν κάτι τέτοιο;»

Δείτε το βίντεο με την τοποθέτηση του Μιχάλη Τρεμόπουλου στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου

Ακολουθεί ολόκληρη η ομιλία του Μιχάλη Τρεμόπουλου:

«Οι χώροι πρασίνου έχουν ζωτική σημασία για το αστικό περιβάλλον. Οι ειδικοί απαιτούν 7-10 τετραγωνικά μέτρα ανά κάτοικο, περίπου όσο είναι και ο ευρωπαϊκός μέσος όρος. Όμως οι μεγάλες ελληνικές πόλεις ασφυκτιούν σήμερα, με μόλις το 25-35% αυτών των απαιτήσεων και χρειάζονται επειγόντως πολλαπλάσιους χώρους πρασίνου.

Μια προφανής λύση είναι να διατεθούν για πράσινο τουλάχιστον οι υπάρχουσες δημόσιες εκτάσεις. Εδώ ανήκει το πλήθος των στρατοπέδων που εγκλωβίστηκαν στον αστικό ιστό αλλά και χώροι όπως το πρώην αεροδρόμιο της Αθήνας, στο Ελληνικό.

Tο Μνημόνιο της ελληνικής κυβέρνησης με την Κομισιόν και το Δ.Ν.Τ. προβλέπει (στη σελ. 28) «επανεξέταση της αξιοποίησης δημόσιας περιουσίας» με στόχο την αποπληρωμή του δημόσιου χρέους.

Αν οι περιορισμένες εφεδρείες δημόσιας γης διατεθούν τελικά για το στόχο αυτό, το περιβαλλοντικό ισοζύγιο των ελληνικών πόλεων θα επιβαρυνθεί δραματικά, υποθηκεύοντας αμετάκλητα και το μέλλον των επόμενων γενεών.

Όλες σχεδόν οι ευρωπαϊκές πολιτικές για το αστικό περιβάλλον αναιρούνται από 5 μόνο λέξεις ενός εγγράφου που επιβάλλεται σε χώρα -μέλος από την ίδια την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Ερωτώ: Μπορούν οι ευρωπαϊκοί θεσμοί να δεχθούν κάτι τέτοιο;».