ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟΣ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΣ ΣΙΦΝΟΥ: Δράση για νησί χωρίς πλαστικές σακούλες
Written by Theo
Οι πλαστικές σακούλες μιας χρήσης έκαναν κατά έναν τρόπο πιο "εύκολη" τη ζωή των πολιτών: δεν ήταν ανάγκη να έχουν μαζί τους πάνινες τσάντες ή δίχτυ όπως παλιά, τις έπαιρναν από παντού, τις χρησιμοποιούσαν και τις πετούσαν αμέσως, ήταν ελαφριές. Αυτά τα "πλεονεκτήματα" έχουν μετατραπεί πλέον - όπως έχει αποδειχθεί -σε πρόβλημα για το περιβάλλον, τα οικονομικά μας, τα συστήματα διαχείρισης των απορριμμάτων.Σπαταλάμε τεράστιες ποσότητες πετρελαίου (από το πετρέλαιο κατασκευάζονται οι πλαστικές σακούλες), αυτή η "ανάλαφρη" αντιμετώπισή τους κοστίζει σημαντικά στο εμπόριο κι αυτό το κόστος περνάει μέσα από τις αγορές προϊόντων στον καταναλωτή και στον οικογενειακό προϋπολογισμό. Εξίσου ή πιο σημαντικό: έχουν μετατραπεί σε μάστιγα για το περιβάλλον και τις διάφορες μορφές ζωής. Πολλά είδη παγιδεύονται σε αυτές ή καταπίνουν κομμάτια τους και τραυματίζονται ή πνίγονται.
Το πρόβλημα της πλαστικής σακούλας συνδέεται βέβαια με επιλογές που έχουμε κάνει στον τρόπο ζωής μας. Γι' αυτό είναι "εύκολο" να περιορίσουμε τα προβλήματα που δημιουργούνται στο περιβάλλον από τις πλαστικές σακούλες,αλλάζοντας συμπεριφορά στην καθημερινότητά μας. Αφενός δεν αφήνουμε καμία πλαστική σακούλα να καταλήξει στο φυσικό περιβάλλον κιαφετέρου διακόπτουμε τις σχέση μας μαζί της για πάντα, αναπτύσσοντας μια άλλη, πιο βιώσιμη, σχέση δια βίου με τις πάνινες τσάντες και το δίχτυ για τα ψώνια μας.
Μπορούμε, λοιπόν, να κάνουμε κάτι για να μειώσουμε τα πλαστικά στις θάλασσες και στο περιβάλλον. Υπάρχουν καλά παραδείγματα μπροστά μας όπως η καμπάνια που έχουμε ξεκινήσει στη Σίφνο με τον Ενεργειακό και Αναπτυξιακό Συνεταιρισμό που έχουμε δημιουργήσει για ναμετατρέψουμε τη Σίφνο σε ένα "πράσινο νησί".
Η καμπάνια για τη μείωση της χρήσης πλαστικής σακούλας στο νησί (και φυσικά όχι μόνο στη Σίφνο) έχει αφενός μια επικοινωνιακή διάσταση (να ευαισθητοποιηθούμε για να μειωθεί η χρήση της πλαστικής σακούλας στο νησί μας τόσο από τους μόνιμους κατοίκους όσο και από τους επισκέπτες) αλλά και μια πρακτική:παράγουμε επί τόπου βαμβακερές, πάνινες τσάντες για τα ψώνια που μπορούν να χρησιμοποιούνται πολλές φορές. Δημιουργούμε έτσι θέσεις εργασίας σε τοπικό επίπεδο με τη φιλοδοξία να αναπτυχθεί και μια νέα οικονομική δραστηριότητα. Οι πλαστικές σακούλες που εισάγονται στη Σίφνο κοστίζουν πάνω από100.000 Ευρώ το χρόνο, χρήματα τα οποία σήμερα φεύγουν από την οικονομία του νησιού. Επιδιώκουμε με τις πάνινες τσάντες ναδημιουργηθούν έσοδακαι στον συνεταιρισμό και στη Σίφνο παράλληλα με το περιβαλλοντικό όφελος.
ΟΕνεργειακόςΣυνεταιρισμός προχώρησε στην αγορά μηχανών ραψίματοςκαιαπασχολεί επιτόπου άτομα τα οποία ράβουν πάνινες τσάντες πολλών χρήσεωνμε στόχο να χρησιμοποιούνται από τους ντόπιους και τους επισκέπτες και να αντικατασταθούν έτσι οι πλαστικές μιας χρήσης. Το μήνυμα είναι σαφές:να μειώσουμε σε πρώτη φάση την κατανάλωσή τους και σταδιακά να κάνουμε τη Σίφνο το πρώτο ελληνικό νησί ΧΩΡΙΣ ΠΛΑΣΤΙΚΕΣ ΣΑΚΟΥΛΕΣ μιας χρήσης.
Τσάντες διατίθενται κατ' αρχάς από ταμαγαζιά και τα σούπερ μάρκετς στη Σίφνο. Ο Ενεργειακός κι Αναπτυξιακός Συνεταιρισμός αυξάνει όμως την παραγωγή του ώστε να πουλάει και από απόσταση πάνινες τσάντες - σε μικρό ή μεγαλύτερο αριθμό- τόσο για να ενισχύσει το περιβαλλοντικό του μήνυμα όσο και για να συγκεντρώσει χρήματα για άλλα προγράμματα που έχει. Μπορείτε, αν θέλετε να βοηθήσετε και ζείτε εκτός Σίφνου,να κάνετε παραγγελία μέσα από το εμαιλΑυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Είναι πολύ σημαντικό να περάσουμε από τα λόγια στην πράξη. Προσωπικά χρησιμοποιώ πάνινες τσάντες στα ψώνια από τα τέλη του '80. Υπολογίζω ότι με αυτόν τον τρόπο, όλα αυτά τα χρόνια, έχω αποφύγει τουλάχιστον 10.000 πλαστικές τσάντες μιας χρήσης. Σκεφτείτε αν το κάναμε αυτό 1.000.000 άτομα κάθε χρόνο στην Ελλάδα. Ένα μεγάλο βουνό από πλαστικό, που σήμερα βρίσκεται σε χωματερές και ΧΥΤΑ, θα είχε αποφευχθεί.
Στην Ευρωπαϊκή Ένωση χρησιμοποιούνταικάθε χρόνο 100.000.000.000 (100 δις) πλαστικές σακούλες, συνήθως μια και μόνη φορά κατά τη μεταφορά των αγορών μας. Κατά μέσον όρο χρησιμοποιούνται στην ΕΕ περίπου 200 σακούλες ανά κάτοικο. Υπάρχουν, όμως, χώρες όπου χρησιμοποιούνται πάνω από 600 σακούλες κατά μέσον όρο ανά κάτοικο, ενώ σε άλλες έχει περιοριστεί σημαντικά η χρήση τους. Η Ελλάδα βρίσκεται περίπου στο μέσον.
Υπολογίζουμε ότι:
- πάνω από 60.000 τόνοι πλαστικού καταλήγουν μέσω της πλαστικής σακούλας στο περιβάλλον ή σε χώρους ταφής των απορριμμάτων στην Ελλάδα,
- κάθε νοικοκυριό πετάει στα σκουπίδια αρκετές δεκάδες ευρώ λόγω πλαστικής κι άλλης συσκευασίας μιας χρήσης,
- συνολικά οι πλαστικές σακούλες μιας χρήσης - ένα προϊόν που χρησιμοποιείται μία ή το πολύ δυο φορές – κοστίζουν στις επιχειρήσεις και στα νοικοκυριά πάνω από 30.000.000 ευρώ ετησίως.
Χώρες όπως η Ιρλανδία πέτυχαν μείωση της χρήσης πλαστικής σακούλας μιας χρήσης κατά 80% με εφαρμογή πολιτικής χρέωσής της χωριστά, στο ταμείο. Ορισμένες άλλες χώρες έχουν απαγορεύσει τη χρήση πλαστικής σακούλας.Εναλλακτικές λύσεις απέναντι στην πλαστική σακούλα μιας χρήσης υπάρχουν, είτε με επαναχρησιμοποίηση πολλές φορές της ίδιας πλαστικής σακούλας ή πιο ανθεκτικής πλαστικής αλλά η καλύτερη λύση είναι η χρήση μιας πάνινης πολλών χρήσεων.
Τόσο οι πολίτες όσο και οι επιχειρήσεις και η διοίκηση πρέπει πλέον να εφαρμόσουν υποχρεωτικά την Οδηγία για μείωση της πλαστικής σακούλας που υπερψηφίστηκε από την Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου, την Τρίτη 28/4/2015, και αποτελεί προϊόν συμφωνίας Ευρωκοινοβουλίου, Συμβουλίου και Κομισιόν. Η Οδηγία προβλέπει δραστικό περιορισμό της κοινής, ελαφριάς πλαστικής σακούλας μεταφοράς προϊόντων σε ποσοστά 80-90% είτε με χρέωση της χρήσης πλαστικών σακουλών χωριστά στο ταμείο (και όχι ενσωμάτωση του κόστους τους μέσω των προϊόντων) είτε με υιοθέτηση μέτρων που θα διασφαλίζουν ότι κατά μέσον όρο κάθε πολίτης περιορίζει την κατανάλωση πλαστικών σακουλών σε 90 το πολύ μέχρι το 2019 και σε λιγότερες από 40 το αργότερο μέχρι το 2025, και μετά. Τα Κράτη Μέλη θα πρέπει να υποβάλλουν ετήσιες εκθέσεις, ξεκινώντας 36 μήνες μετά την έναρξη ισχύος της νομοθεσίας, για την ετήσια κατανάλωση πλαστικών σακουλών μεταφοράς, σύμφωνα με κοινή μεθοδολογία.
Η ευρωπαϊκή νομοθεσία επιβάλει, λοιπόν, το αργότερο από το 2019 να μειωθεί δραστικά η χρήση της αλλά δεν χρειάζεται να περιμένουμε τόσα χρόνια. Η ανάγκη να δράσουμε είναι άμεση. Πριν από λίγες μέρες βρέθηκα σε κάποιες παραλίες της Β. Κρήτης μπροστά στο φαινόμενο που ονομάζεται "σούπα πλαστικών". Σε πολλές περιπτώσεις ακόμα και απομακρυσμένες παραλίες και θάλασσες κατακλύζονται από κάθε μεγέθους και είδους πλαστικά. Νομίζω ότι όλοι/ες έχουμε βιώσει παρόμοιες καταστάσεις και όχι μόνο μια φορά. Η "σούπα πλαστικών" είναι κάτι που συναντάμε πλέον παντού, από τον ανοικτό ωκεανό μέχρι ερημικά νησάκια και παραλίες. Σε αυτή την κατάσταση που αντιμετώπισα πρόσφατα (έχω βρεθεί σε πολλά περιστατικά "κατάληψης" ακτών και βυθού από πλαστικά) τα μικρά-μικρά πλαστικά απλώνονταν σε μεγάλες εκτάσεις στην επιφάνεια της θάλασσας.
Παρόμοιες καταστάσεις σε κάνουν να νοιώθεις πολύ άβολα. Τι νόημα έχει να κολυμπάς μέσα στα πλαστικά! Το πιο προβληματικό είναι ότιτα μικρά-μικρά πλαστικά γίνονται τροφή του πλαγκτόν, των ψαριών και τελικά του ανθρώπου (μέσω της τροφικής αλυσίδας).Πολύ συχνά αυτά τα μικροπλαστικά προσροφούν κι άλλες τοξικές ουσίες που μπορεί να είναι σε απείρως μικρές ποσότητες στο θαλάσσιο περιβάλλον και έτσι συσσωρεύουν και μεταφέρουν χημικές ουσίες στην τροφική αλυσίδα.
Μπορεί και πρέπει να κάνουμε κάτι για να περιορίσουμε τη "σούπα".
ΠΡΑΣΙΝΟΙ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ: 41 χρόνια μετά, ανανέωση κι αναζωογόνηση της δημοκρατίας, μια νέα μεταπολίτευση
Οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ χαιρετίζουμε την συμπλήρωση 41 χρόνων κοινοβουλευτικής δημοκρατίας στη χώρα μας. Η αποκατάσταση της δημοκρατίας ήρθε όμως όχι μόνο ως αποτέλεσμα μιας αυξανόμενης κινητοποίησης, κυρίως της νεολαίας, τα τελευταία χρόνια της χούντας αλλά και ενός καταστροφικού πραξικοπήματος στην Κύπρο και της κατάρρευσης που ακολούθησε την τουρκική εισβολή.
Παρά τα προβλήματα και τις αδυναμίες της, η δημοκρατία παραμένει το καλύτερο πολίτευμα. Είναι, όμως, φανερό ότι χρειάζεται να διεκδικήσουμε την εξέλιξη της δημοκρατίας και την συνειδητή αλλαγή του πολιτικού συστήματος στο πλαίσιο μιας νέας μεταπολίτευσης που θα είναι αποτέλεσμα ώριμου κοινωνικού και πολιτικού διαλόγου.
Επισημαίνουμε ότι αυτά τα 41 χρόνια δεν είχαμε υπερβολική δημοκρατία, όπως συχνά υπονοούν κάποιοι ανοίγοντας το δρόμο σε αντιδημοκρατικές, αυταρχικές ακόμα και νεοναζιστικές αντιλήψεις. Αυτό που οδήγησε στην σημερινή κρίση και χρεοκοπία είναι η υποχώρηση της δημοκρατία αφενός προς όφελος της ανεξέλεγκτης αγοράς και της οικονομίας «καζίνο» (παγκόσμιες εξελίξεις) αλλά και του πελατειακού συστήματος και του καταναλωτισμού (εσωτερικές εξελίξεις). Σήμερα χρειάζεται να συζητήσουμε με ειλικρίνεια, επιχειρήματα και σε βάθος για το πραγματικό έλλειμμα δημοκρατίας – κι όχι μόνο αυτό που καταγράφηκε στα χρόνια της κρίσης. Πρέπει να έχουμε υπόψη ότι άλλο είναι η τυπική λειτουργία της δημοκρατίας (εκλογές, αποφάσεις της Βουλής ή ακόμα και προσχηματικά δημοψηφίσματα) και άλλο μια βαθιά δημοκρατική λειτουργία που βασίζεται στον πολιτικό διάλογο, στην διαφάνεια, στη συμμετοχή των πολιτών, στη συνεχή αξιολόγηση και στην αντιμετώπιση των όποιων προβλημάτων.
Οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αποτιμώντας τα 41 χρόνια της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας, υποστηρίζουμε ότι είναι περισσότερο παρά ποτέ αναγκαία η ανανέωση της δημοκρατίας μας μέσα από μια βαθιά αλλαγή κουλτούρας και προώθησης θεσμικών ρυθμίσεων που θα οδηγήσουν σε εμπλουτισμό της αντιπροσωπευτικής-κοινοβουλευτικής δημοκρατίας με πραγματικούς (και όχι προσχηματικούς) θεσμούς άμεσης δημοκρατίας.
Ένα νέο μοντέλο συμμετοχικής δημοκρατίας οφείλει να δίνει έμφαση στη λήψη αποφάσεων στο κατάλληλο επίπεδο. Στο τοπικό και περιφερειακό επίπεδο για όσες αποφάσεις επηρεάζουν την καθημερινότητα των πολιτών, και στο ευρωπαϊκό επίπεδο – αλλά από εκλεγμένους θεσμούς – για όσες αποφάσεις διαμορφώνουν ένα σύγχρονο πλαίσιο κανόνων που διασφαλίζουν μια υπεύθυνη οικονομία κι έλεγχο της ανεξέλεγκτης αγοράς, κοινωνική δικαιοσύνη, προστασία του περιβάλλοντος και ενός σύγχρονου ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου. Κάτι τέτοιο απαιτεί, προφανώς, αλλαγή μοντέλου, από ρυθμίσεις που αποφασίζονται σήμερα στο εθνικό επίπεδο προς μια πιο δημοκρατική λειτουργία που ενισχύει παράλληλα και συμπληρωματικά και το ευρωπαϊκό και το περιφερειακό-τοπικό επίπεδο στη διαδικασία λήψης αποφάσεων. Επιδιώκουμε, λοιπόν, ενίσχυση του ρόλου του ευρωκοινοβουλίου σε βάρος της διακυβερνητικής συνεργασίας κι εκλογή όχι μόνο του προέδρου της Κομισιόν αλλά και ορισμένων από τους Ευρωπαίους Επιτρόπους, παράλληλα όμως με την ενίσχυση της τοπικής-περιφερειακής αυτοδιοίκησης καθώς και της συστηματικής συνεργασίας μεταξύ ευρωκοινοβουλίου-εθνικών κοινοβουλίων αλλά και Ελληνικής Βουλής - Περιφερειακών Συμβουλίων- κοινωνίας των πολιτών.
Η ενίσχυση της κοινωνίας των πολιτών και ο ουσιαστικός διάλογος με τους κοινωνικούς, επαγγελματικούς, περιβαλλοντικούς φορείς πριν από τη λήψη των αποφάσεων είναι πλέον απόλυτη αναγκαιότητα για έναν σωστό σχεδιασμό για την οικονομική, κοινωνική, οικολογική βιωσιμότητα, ενισχύει τα μοντέλα συμμετοχικής δημοκρατίας και ένα μοντέλο περιφερειακής ανάπτυξης που βασίζεται σε προσέγγιση bottom-up («από τα κάτω από τα πάνω») και δεν επιβάλλεται από τα πάνω στις κοινωνίες.
Η εκπαίδευση στη δημοκρατία δεν είναι μόνο υπόθεση των θεσμών, πρέπει να είναι καθημερινή διεκδίκηση των πολιτών αλλά και ένα από τα συστατικά στοιχεία της επίσημης εκπαίδευσης, από το επίπεδο του νηπιαγωγείου μέχρι το ακαδημαϊκό επίπεδο, της δια βίου μάθησης αλλά και μη – τυπικών μορφών εκπαίδευσης. Η περιβαλλοντική εκπαίδευση, η εκπαίδευση για τη βιωσιμότητα, η εκπαίδευση στα ανθρώπινα δικαιώματα και στο σεβασμό του διαφορετικού μπορεί να πυλώνας μιας ολοκληρωμένης προσέγγισης για την εκπαίδευση για την δημοκρατία.
Η εμπέδωση φορολογικής συνείδησης απαιτεί και φορολογική δικαιοσύνη
Οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ θεωρούν ότι η εμπέδωση φορολογικής συνείδησης ώστε να επιλυθούν με διαφορετικό μίγμα πολιτικής τα σοβαρά δημοσιονομικά προβλήματα της χώρας απαιτεί ένα απλό, αποτελεσματικό, κοινωνικά δίκαιο φορολογικό σύστημα που θα αντιμετωπίσει την φοροδιαφυγή ύψους πάνω από 12 δις ετησίως αλλά και ρυθμίσεις που θα πείθουν τους πολίτες ότι υπάρχει κοινωνική δικαιοσύνη, ότι οι πολίτες είναι ίσοι απέναντι στο νόμο, ότι οι πολιτικές αποφάσεις δεν επηρεάζονται άμεσα ή έμμεσα από ισχυρά λόμπυ επιρροής. Χωρίς να αγνοούμε τον ρόλο που μπορεί να παίξει ένας ελεγκτικός δημόσιοςμηχανισμός που βασίζεται όμως:
-
στην αντιμετώπιση του φορολογούμενου ως πελάτη (φοροδοτική ικανότητα, ειδικές ανάγκες), όχι εκ προοιμίου ως παραβάτη,
-
στην πρόληψη και στον έλεγχο εξ’ αποστάσεως, δηλαδή με την από μακριά παρακολούθηση των οικονομικών πράξεων που βασίζεται στην χρήση των Νέων Τεχνολογιών Πληροφορικής και Επικοινωνιών
-
στην ενεργοποίηση ενεργών τμημάτων του πληθυσμού π.χ πιστοποιημένων Οικονομολόγων Λογιστών – Φοροτεχνικών Ειδικών Προσόντων μη δυνάμενων να χειραγωγηθούν και
-
όχι σε κατασταλτικούς μηχανισμούς που ευνοούν, τη διαφθορά την συνδιαλλαγή και την γιγάντωση του κομματικού πελατειακού κράτους
Ένα από τα θέματα αντιπαράθεσης στις διαπραγματεύσεις μεταξύ κυβέρνησης και «θεσμών», όχι μόνο τους τελευταίους 6 μήνες, ήταν η ρύθμιση των ληξιπρόθεσμων οφειλών. Τελικώς, με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου η οποία κυρώθηκε με τον Ν.4328/2015 (ΦΕΚ 51 Α), η κυβέρνηση αποφάσισε να ισχύσουν 100 δόσεις για όλους καθώς και διαγραφή με τον ίδιο τρόπο για όλους μέρους των προστίμων και προσαυξήσεων που είχαν επιβληθεί.
Στο θέμα αυτό είχαν όμως εκφραστεί αντιρρήσεις που διάφορες πλευρές, και απ' ότι ξέρουμε και από τους "θεσμούς". Όπως και σε άλλες περιπτώσεις, αυτή η οριζόντια ρύθμιση είχε ως παρενέργεια να αντιμετωπίζονται όλοι με τον ίδιο τρόπο, αντί να υπάρχει επιλεκτική και πιο δίκαιη αντιμετώπιση με το να λαμβάνονται υπόψη αφενός το ύψος και το είδος των οφειλών κι αφετέρου οι οικονομικές δυνατότητες του οφειλέτη (συνολική περιουσία, εισοδήματα κα). Είναι άλλο να χρωστάει κάποιος 1.000,00 € γιατί έχει χάσει τη δουλειά του κι άλλο να χρωστάει κάποιος, λόγω προστίμων πχ για πλαστά τιμολόγια ή φορο-απάτη, 100.000.000,00 €.
Οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ζητούν από την κυβέρνηση να καταθέσει στη Βουλή ή να δημοσιοποιήσει τα σχετικά στοιχεία για όσους έχουν επωφεληθεί από τη ρύθμιση και χρωστούν ή χρωστούσαν πάνω από 1.000.000 Ευρώ. Είναι θέμα ευρύτερου δημόσιου συμφέροντος να μην έχουν ενταχθεί στη ρύθμιση μεγαλο-οφειλέτες στους οποίους έχουν επιβληθεί πρόστιμα και προσαυξήσεις για πολύ σοβαρές υποθέσεις φοροδιαφυγής και φορο-απάτης κι όχι τυπικών παραπτωμάτων. Σύμφωνα με όσα δήλωσε στις 20-7-2015 η πρώην Αναπληρώτρια Υπουργός, κα Νάντια Βαλαβάνη, μεταξύ των 880.000 οφειλετών που επωφελήθηκαν στην συγκεκριμένη ρύθμιση περιλαμβάνονται 250 που χρωστούν πάνω από 1.000.000 Ευρώ (και κάποιοι δεκάδες ή εκατοντάδες εκατομμύρια Ευρώ;).
Οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ υποστηρίζουν ότι
-
για τους οφειλέτες (επιχειρηματίες – φυσικά ή νομικά πρόσωπα) με διαπιστωμένη αδυναμία να καταβάλλουν τις οφειλές τους λόγω της οικονομικής κρίσης ή πραγματικής αδυναμίας θα μπορούσαν να έχουν προβλεφθεί περισσότερες δόσεις ανάλογα με την φοροδοτική δυνατότητα του φορολογούμενου, π.χ από 120 -170,
-
να αποδεσμευτεί η απώλεια της ρύθμισης σε συνάρτηση με την αποπληρωμή νέων οφειλών,
-
για όσους έχουν σημαντική κινητή ή ακίνητη περιουσία και σημαντικές καταθέσεις στην Ελλάδα ή σε κάποια άλλη χώρα θα έπρεπε να έχουν αποφασιστεί λιγότερες δόσεις, μεταξύ 50-75.
-
Επίσης, θα έπρεπε να έχει προβλεφθεί η δυνατότητα επαναπροσδιορισμού της οφειλής, δηλαδή εάν αυτή προέρχεται από ένα φαύλο φορολογικό σύστημα παραγωγής ανείσπρακτων προστίμων ή εάν πρόκειται για προκλητικές και κραυγαλέες περιπτώσεις φοροκλοπής -παραοικονομίας, έτσι ώστε να αποκλειστεί η διαγραφή προστίμων που σχετίζονται με σοβαρές περιπτώσεις φορο-απάτης ή φορο-διαφυγής και εμπαιγμού της κοινωνίας μας για λόγους όχι μόνο παραδειγματισμού, αλλά - πολύ περισσότερο - εμπέδωσης φορολογικής συνείδησης για την άνθηση ένα κράτους κοινωνικού δικαίου.
Εκτός πραγματικότητας οι αντιλήψεις για εθνικό έλεγχο κι επιστροφή σε εθνικό νόμισμα σε εποχή παγκοσμιοποίησης
Το άρθρο μου αυτό δημοσιεύθηκε και στο Press Publica
Το πρωί της Παρασκευής βρισκόμουν έξω από δυο τράπεζες, τέρμα Πατησίων, η μία δίπλα από την άλλη. Τεράστιες ουρές σχηματίζονταν από ανθρώπους που περίμεναν είτε να μπουν στην τράπεζα είτε να κάνουν ανάληψη από τα ΑΤΜ. Σκέφθηκα τη συζήτηση που γίνεται για επιστροφή στη δραχμή και εθνικό έλεγχο. Μελαγχόλησα. Ακόμα και ο πρωθυπουργός με αφορμή τα 41 χρόνια μεταπολίτευσης μίλησε για ανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας αντί να μιλήσει για το να μπορούμε να συναποφασίζουμε για όσα μας αφορούν! Γιατί αυτό είναι πλέον το ζητούμενο.
Σε μια εποχή παγκοσμιοποιημένης οικονομίας, είναι εξωπραγματικό να πιστεύει κάποιος ότι μπορούμε να επιβιώσουμε ως οικονομία και κοινωνία, επιστρέφοντας σε μια εποχή εθνικού νομίσματος και εθνικής απομόνωσης. Είναι εκτός τόπου και χρόνου απόψεις που ισχυρίζονται ότι οι χώρες μπορούν να επιστρέψουν σε μια εποχή εθνικής κυριαρχίας χωρίς μάλιστα να θέτουν θέμα κλεισίματος συνόρων, αγνοώντας ότι πολλές επιχειρήσεις έχουν πλέον πολύ μεγαλύτερη οικονομική δύναμη σε σχέση με πολλές χώρες και ότι η παγκοσμιοποίηση έχει αλλάξει όλα τα δεδομένα ακόμα και σε επίπεδο δημοκρατίας και λήψεις αποφάσεων.
Η μόνη προοπτική για να μπορέσουμε να συμμετέχουμε και εμείς στις αποφάσεις που μας αφορούν είναι να ενισχυθεί η ευρωπαϊκή ενοποίηση αλλά και η δημοκρατία στην ΕΕ (με ενίσχυση του ευρωκοινοβουλίου και των εκλεγμένων θεσμών σε βάρος της διακυβερνητικής συνεργασίας), ώστε να υπάρχει μια συλλογική πολιτική οντότητα που εν δυνάμει, τουλάχιστον, να μπορεί να θέσει κανόνες και πλαίσιο ρύθμισης των ανεξέλεγκτων αγορών και του χρηματιστηριακού κεφαλαίου – εφόσον βέβαια υπάρχει ενισχυμένη πολιτική βούληση. Αλλά και να μπορεί να προστατέψει αγαθά όπως είναι το κλίμα, το περιβάλλον, το κοινωνικό μοντέλο, η δημοκρατία, τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Είναι γεγονός ότι πολλοί στην Ελλάδα ονειρεύονται ή επαγγέλλονται (επι)στροφή σε έναν εθνικό απομονωτισμό και «ανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας», τη στιγμή μάλιστα που οι εξελίξεις είναι εντελώς αλλού. Αυτό δείχνει πλήρη αδυναμία κατανόησης του που βρισκόμαστε αλλά και το πώς μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα.
Είναι κατανοητό ότι η συμμετοχή μας στο ευρωπαϊκό πλαίσιο έχει σοβαρά προβλήματα λόγω άστοχων επιλογών του ελληνικού πολιτικού συστήματος αλλά και λαθών και προβλημάτων στην αρχιτεκτονική της ευρωζώνης. Παρόλα αυτά δεν θα ζήσουμε καλύτερα εκτός της ευρωζώνης. Όχι μόνο αυτό, στην πραγματικότητα δεν θα μπορούσαμε καν να σταθούμε στα πόδια μας και να αποφασίζουμε μάλιστα μόνοι μας, μια μικρή χώρα απομονωμένη και με δραχμή.
Όσοι/ες ονειρεύονται να βάλουμε μπροστά τα μηχανήματα για να τυπώνουν δραχμές έχουν πλήρη άγνοια της οικονομικής και κοινωνικής πραγματικότητας. Ποτέ δεν μοιράζονταν χρήματα επειδή οι μηχανές τύπωναν δραχμές, φαίνεται το έχουν ξεχάσει πολλοί/ες. Αν τυχόν μοιράζονταν με αυτόν τον τρόπο δραχμές, δεν θα είχαν αξία μεγαλύτερη ούτε από αυτή του χαρτιού και των μελανιών εκτύπωσης (εισαγόμενα πάντως θα ήταν, αν μπορούσαμε βέβαια να τα αγοράσουμε).
Είναι σημαντικό να μάθουμε από την επιβολή των capital controls και να τελειώσουμε με ψευδαισθήσεις ή επιφανειακές συναισθηματικές προσεγγίσεις που δεν βασίζονται σε τεκμηριωμένες αναλύσεις και δεδομένα.
Η χώρα χρειάζεται αυτόν τον καιρό, σε μια εποχή μεγάλης ύφεσης, τουλάχιστον 4-5 δις τον μήνα για να χρηματοδοτήσει εισαγωγές πρώτων υλών και προϊόντων. Τις τελευταίες μέρες δίνονται (αυξημένες) εγκρίσεις για περίπου 300.000.000 τον μήνα (λιγότερο δηλαδή από το 10% των αναγκών) παρά την ρευστότητα από τον ELA! Αν επιστρέφαμε σε μια (νέα) δραχμή δεν θα είχαμε καν την ρευστότητα μέσω ELA, άρα θα πάγωναν σχεδόν πλήρως οι εισαγωγές πρώτων υλών και κατά συνέπεια η όποια παραγωγική δραστηριότητα.
Ναι, αλλά, θα πουν κάποιοι, τότε θα "αρχίσουμε να παράγουμε εκ νέου". Θα βάλουμε, πιστεύετε, μπροστά βαριές βιομηχανίες και βιομηχανίες που θα παράγουν όσα καταναλωτικά προϊόντα χρειαζόμαστε σήμερα; Αναφέρονται πολλοί σε μια άλλη εποχή που έχει τελειώσει για ΠΑΝΤΑ, σε μια εποχή όπου ΔΕΝ υπήρχαν καν τα περισσότερα καταναλωτικά προϊόντα που χρησιμοποιούμε σήμερα. Τουλάχιστον πρέπει να είναι ειλικρινείς και να εξηγήσουν ότι δεν είναι δυνατόν το μεγάλο τμήμα των σημερινών καταναλωτικών προϊόντων να παραχθεί σε προσιτές τιμές για όλους στη χώρα, ακόμα και αν κλείναμε τα σύνορα και αποφασίζαμε να μην εισάγουμε τίποτα. Ούτε καν τα τρόφιμα που καταναλώνουμε σήμερα δεν θα μπορούσαμε να παράγουμε, με δεδομένο ότι σήμερα η αγροτική παραγωγή βασίζεται σχεδόν αποκλειστικά σε εισαγόμενους σπόρους, εισαγόμενα μηχανήματα, εισαγόμενο πετρέλαιο, εισαγόμενα χημικά για την καλλιέργεια, για να μην μιλήσουμε για τους μετανάστες που δουλεύουν – συχνά υπό άθλιες συνθήκες – στα θερμοκήπια (αλλά παίρνουν σήμερα ευρώ, κι έτσι είναι αμφίβολο αν θα βρίσκαμε έστω μετανάστες για να δουλεύουν για δραχμές που θα έχαναν καθημερινά την αξία τους).
Αν επιστρέφαμε σε εθνικό νόμισμα θα χρειαζόμασταν άμεσα (και όχι σε βάθος χρόνου)-σύμφωνα με τις πιο αισιόδοξες εκτιμήσεις - ενίσχυση με πάνω από 50 δις, μια και δεν έχουμε σημαντικά συναλλαγματικά αποθέματα για στήριξη της μετάβασης στη δραχμή. Ακόμα και αν λύναμε όλα τα προβλήματα χρόνου, που απαιτείται για τη μετάβαση, και υποδομών (εκτυπωτικές μηχανές, ειδικό χαρτί, προετοιμασία προσωπικού κα) το πιο πιθανό είναι ότι θα απαιτούνταν μήνες για να φτάσει αυτή η νέα δραχμή στην «αγορά». Μέχρι τότε;
Στο ήδη σημαντικό χρέος θα προσθέταμε νέο χρέος, ακόμα και αν γίνονταν ένα κούρεμα χρέους της τάξης του 30% (όπως συζητιέται). Το τελικό αποτέλεσμα λοιπόν θα ήταν αρχικά μηδενικό όφελος ως προς το χρέος. Αλλά το χρέος - όποιο θα έμενε μετά το κούρεμα - θα έπρεπε να αποπληρωθεί με μια ισοτιμία που θα έφτανε 1 Ευρώ=500 νέες δραχμές ή ίσως και 1000 δραχμές, μετά από διαδοχικές βίαιες υποτιμήσεις, δηλαδή λόγω ισοτιμίας θα διπλασιάζονταν ή θα τριπλασιάζονταν.
Με απαξιωμένη την παραγωγική βάση της χώρας, με μηδενικά συναλλαγματικά αποθέματα, με απουσία παραγωγικής βάσης για μηχανήματα και εξοπλισμό, με εξάρτηση από εισαγωγές καυσίμων και ειδών πρώτων ανάγκης, ακόμα και τροφίμων, καμία παραγωγική ανασυγκρότηση δεν θα μπορούσε να υπάρξει (τεράστιο κόστος εισαγωγής μηχανημάτων και πρώτων υλών, ακόμα και ανταλλακτικών), ενώ για τουλάχιστον 2-3 χρόνια θα ζούσαμε σε καταστάσεις πραγματικής ανθρωπιστικής κρίσης παρόμοιες με αυτές που βιώνουν σήμερα διαλυμένα αφρικανικά κράτη (failed states). Η απόλυτη φτωχοποίηση και λιτότητα στο όνομα της αντιμετώπισης της λιτότητας!
Ναι, η έξοδος από την Ευρωζώνη θα καταργούσε τις ουρές έξω από τις τράπεζες αλλά για διαφορετικό ρόλο από αυτόν που ίσως υπονοούν οι υποστηρικτές της δραχμής. Μπορεί σήμερα να υπάρχουν ουρές στα ATM και στις τράπεζες αλλά υπάρχει ακόμα ρευστότητα που έρχεται από την Ευρώπη, από τον ELA. Πιστεύει κάποιος/α ότι θα υπήρχε λόγος να γίνονται ουρές σε κάποια τράπεζα ή ΑΤΜ αν το τραπεζικό σύστημα αδυνατούσε να δώσει έστω και ένα ευρώ ή μια δραχμή στους πολίτες από τις καταθέσεις τους;
Να το πούμε ξεκάθαρα, εμείς οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ το λέμε βέβαια από την αρχή της κρίσης: το μέλλον μας βρίσκεται στην κοινωνική-παραγωγική-οικονομική-τεχνολογική και οικολογική καινοτομία ώστε να αποκτήσουμε ρόλο σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο. Παρά τα όποια υπαρκτά προβλήματα της ευρωζώνης (αρχιτεκτονική, κυρίαρχες πολιτικές αντιλήψεις) το μέλλον μας είναι εκεί. Ούτε στην Eυρω-ασιατική ένωση ούτε σε ένα μοντέλο Αλβανίας την εποχής της απομόνωσης μπορούμε να στηρίξουμε τη βιώσιμη ευημερία μας ως κοινωνία.
Οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ απευθύνουμε κάλεσμα σε ενεργούς πολίτες, κοινωνικούς και επαγγελματικούς φορείς αλλά και ζωντανές πολιτικές δυνάμεις για να δουλέψουμε από κοινού μέσα στην κοινωνία αλλά και σε πολιτικό επίπεδο, ώστε να έρθουν αυτές οι ιδέες και απόψεις στο προσκήνιο. Αλλιώς θα βλέπουμε συνεχώς να εγκαταλείπουν τη χώρα μας τα πιο δυναμικά κομμάτια της κοινωνίας που ξενιτεύονται, συνεισφέροντας με γνώσεις, δεξιότητες και δυναμική στην ανάπτυξη άλλων χωρών.
Τα στρατηγικά λάθη της κυβέρνησης. Ήταν η λιτότητα και η βαριά φορολογία ο μόνος δρόμος;
To άρθρο μου αυτό δημοσιεύθηκε στην Athens Voice 23/7/2015
Τα στρατηγικά λάθη της κυβέρνησης. Ήταν η λιτότητα και η βαριά φορολογία ο μόνος δρόμος;
Δυστυχώς, επιβεβαιώθηκε αυτό που ως ΠΡΑΣΙΝΟΙ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ επισημαίναμε την προηγούμενη περίοδο, ότι για να ξεπεραστεί η λιτότητα χρειάζονταν εναλλακτικό σχέδιο και πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων βασισμένο σε οικονομική, κοινωνική και οικολογική καινοτομία, διαφορετικά θα οδηγούνταν η χώρα εκ νέου σε ένα εξίσου αναποτελεσματικό και σκληρό πρόγραμμα που θα βασίζονταν είτε σε οριζόντια λιτότητα είτε σε φορο-επιδρομές. Ασχέτως με τις προθέσεις της η κυβέρνηση – με ευθύνη και των βασικών διαπραγματευτών – οδήγησε τη χώρα σε μια αδικαιολόγητα κακή συμφωνία, μοναδική επιλογή ελάχιστα πριν την πτώση στον γκρεμό.
Ας δούμε όμως τα στρατηγικά λάθη που οδήγησαν σε αυτή την αποτυχία.
Σε πολλές εκθέσεις του το Ευρωκοινοβούλιο έλεγε κάτι πολύ απλό: όταν τα προγράμματα δημοσιονομικής προσαρμογής αποτυγχάνουν ή έχουν μη επιθυμητά αποτελέσματα, αυτά πρέπει να αναπροσαρμόζονται μετά από διάλογο όχι μόνο με την κυβέρνηση του κράτους μέλους αλλά και με τους κοινωνικούς εταίρους. Στην Ελλάδα μέσα στα 7 χρόνια της κρίσης παρόμοια συζήτηση δεν έγινε. Και η ευθύνη βαραίνει όλα τα κόμματα αλλά και τους επαγγελματικούς και κοινωνικούς φορείς, που δεν στάθηκαν ικανοί να επεξεργαστούν ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο που θα στήριζε την έξοδο της χώρας από την κρίση με ένα δίκαιο και ορθολογικό τρόπο.
Μετά από μια συστηματική δουλειά 4 μηνών - που περιλάμβανε ακροάσεις κοινωνικών, επαγγελματικών φορέων και συνδικάτων, συναντήσεις του ευρωκοινοβουλίου και εκπροσώπων των εθνικών κοινοβουλίων, ουσιαστικό πολιτικό διάλογο - το ευρωκοινοβούλιο ολοκλήρωσε και ψήφισε στις 13/3/2014 τις δυο εκθέσεις αξιολόγησης της τρόικα και των πολιτικών δημοσιονομικής προσαρμογής στις 4 χώρες της κρίσης. Ως ευρωβουλευτής των Πράσινων τότε είχα επιδιώξει και εγώ μια παρόμοια παρέμβαση του ευρωκοινοβουλίου που έγινε πράξη χάρη στην πίεση των Πράσινων.
Θα περίμενε κανείς ότι όλα τα πολιτικά κόμματα θα είχαν μελετήσει τις δυο εκθέσεις και θα αξιοποιούσαν τα πολύ ενδιαφέροντα συμπεράσματά τους για να προσαρμόσουν τις προβληματικές πολιτικές που ακολουθούνταν στη χώρα, να ανοίξουν ένα διάλογο για την αναπροσαρμογή που υποδείκνυε το ευρωπαϊκό αυτό θεσμικό όργανο.
Προς μεγάλη έκπληξή μου είδα ότι τόσο η ΝΔ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ψήφισαν αυτές τις δυο εκθέσεις στο Ευρωκοινοβούλιο, παρότι αυτή συγκέντρωσε μεγάλη πλειοψηφία ευρωβουλευτών. Αλλά ούτε έγινε ιδιαίτερη συζήτηση για αυτές στην Ελλάδα παρά το θόρυβο που είχε ξεσηκωθεί όταν οι δυο επικεφαλής ευρωβουλευτές για τη σύνταξή τους είχαν έρθει στην Ελλάδα. Αντιθέτως, ξεχάστηκαν πλήρως λες και δεν αφορούσαν (και) τη χώρα μας. Η μεν συγκυβέρνηση τότε ΝΔ-ΠΑΣΟΚ θεωρούσε ότι έπρεπε να υποστηρίξει την λογική του μονόδρομου, η δε τότε αντιπολίτευση θεωρούσε ότι η επικέντρωση στα συμπεράσματα των εκθέσεων του ευρωκοινοβουλίου θα προκαλούσε ρωγμές στο αφήγημα που είχε «δουλέψει» για τα Μνημόνια και θα νέρωνε τα αντι-μνημονικά μηνύματά της. Είχε επιλέξει να συσπειρώσει τους οργισμένους εκλογείς σε ένα «απόλυτο ΟΧΙ σε όλα» αντί να συσπειρώσει ευρύτερες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις στην βάση ενός εναλλακτικού σχεδίου που θα αντιμετώπιζε τα υπαρκτά διαρθρωτικά προβλήματα και τα δημοσιονομικά μέσω ουσιαστικών και δίκαιων μεταρρυθμίσεων και αλλαγών.
Δεν υπολόγισε όμως ότι χωρίς να έχει διαφορετικό σχέδιο πέρα από αυτό που βασίζονταν σε απλά συνθήματα και σε έναν «υπερήφανο λαό» (σε αντίθεση με άλλους λαούς που δεν είναι δηλαδή …υπερήφανοι;), θα έβρισκε ως κυβέρνηση μπροστά της όλα τα προβλήματα που αρνιόνταν να αντιμετωπίσει.
Η μεγάλη ευκαιρία για τη νέα κυβέρνηση ήταν τον Φεβρουάριο 2015. Η κυβέρνηση είχε νωπή εντολή, μεγάλη υποστήριξη από μια κοινωνία που ήθελε να ξεφορτωθεί το παλιό πολιτικό σύστημα (αν και δεν είναι σίγουρο ότι είχε αποφασίσει να αλλάξει και η ίδια), είχε την «σιωπηλή υποστήριξη» (ή την ελπίδα) μέρους της ευρωπαϊκής ελίτ που στον ένα ή στον άλλο βαθμό ήθελε να απαλλαγεί από το «παλιό και διεφθαρμένο» ελληνικό πολιτικό σύστημα. Αν είχε «μελετήσει καλά» τις ευρωπαϊκές υποθέσεις θα μπορούσε επίσης να αξιοποιήσει κι ορισμένες εξελίξεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο: την διάθεση να ολοκληρωθεί το 2ο πρόγραμμα, την απόφαση του Ευρωκοινοβουλίου να τεθεί η τρόικα σε νέο δημοκρατικά ελεγχόμενο και συμβατό με το κοινοτικό κεκτημένο πλαίσιο, την ισχυρή πλειοψηφία στο ευρωκοινοβούλιο για αλλαγές στο δημοσιονομικό πρόγραμμα, τα πρώτα δειλά βήματα να περάσουμε από την σκληρή λιτότητα στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης κα.
Η κυβέρνηση πήγε με ορμή στις διαπραγματεύσεις, με τον τσαμπουκά του νεοφώτιστου που πιστεύει ότι το δικό του δίκαιο είναι το μόνο δίκαιο και ότι οι άλλοι δεν έχουν τα δικά τους δίκαια. Αλλά και με πλήθος ψευδαισθήσεων που δεν βασίζονταν σε γνώση αλλά σε ιδεοληψίες: πχ διαγραφή του χρέους με βάση τις συνθήκες δεν είναι εφικτό μέσα στην Ευρωζώνη, ενώ αν η Γερμανία συμφωνούσε σε αυτό για μια χώρα της Ευρωζώνης το συνταγματικό της δικαστήριο θα την υποχρέωνε να εγκαταλείψει την Ευρωζώνη. Δεν μπόρεσε λοιπόν να αξιοποιήσει υπάρχοντα εργαλεία και δυνατότητες για αναδιάρθρωση του χρέους αλλά ούτε μπόρεσε να κατανοήσει πότε και πώς έπρεπε να θέσει το θέμα του χρέους ώστε να έχει την υποστήριξη και των άλλων χωρών. Δεν ιεράρχησε τα θέματα της οικονομίας και της απασχόλησης ως προτεραιότητα τουλάχιστον σε σχέση με το χρέος που εκείνη την στιγμή δεν ήταν το μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας (θα γίνονταν μεγάλο πρόβλημα μετά το 2022).
Με δεδομένο ότι η κυβέρνηση διακατέχονταν – με την υποστήριξη μεγάλου τμήματος της κοινωνίας - από ένα μεσσιανικό όραμα ότι είχε δηλαδή αναλάβει από μόνη της να αλλάξει την Ευρώπη, υπερτόνιζε συνεχώς τον ρόλο αυτό χωρίς να μπορέσει να κατανοήσει εγκαίρως ότι δεν αλλάζει η Ευρώπη από μία μόνο χώρα και πάντως δεν αλλάζει προβάλλοντας ένα πακέτο αιτημάτων που αφορούσαν μόνο, αν όχι αποκλειστικά, την Ελλάδα. Δεν προτείνει, έστω, ένα σύνολο μεταρρυθμίσεων που θα ήταν προς όφελος όλης της Ευρωζώνης και όλων των ευρωπαϊκών κοινωνιών. Κατάφερε, έτσι, να καταγραφεί σαν τον ταραξία ή έστω το θύμα της Ευρωζώνης που το λυπούνται αλλά δεν αντιμετωπίστηκε ως ο παράγοντας εκείνος που βάζει σε τάξη τα δικά του προβλήματα και έχει να προτείνει και δίκαιες λύσεις για όλους. Ας θυμηθούμε πως τα αρχικά χαμόγελα, οι πλάκες, τα αστεία, μετατράπηκαν στη συνέχεια εξόχως συμβολικά σε σκυθρωπά πρόσωπα, προειδοποιήσεις, σε μια αίσθηση ότι ήταν 18 εναντίον 1.
Μα θα πει κανείς, δεν υπάρχουν λάθη ακόμα και πολιτικές προκαταλήψεις ή ιδιαίτερα συμφέροντα στην Ευρωζώνη; Όλα τα λάθη πέφτουν στην κυβέρνηση; Δεν ήθελαν κάποιες κυβερνήσεις να τιμωρήσουν την «πρώτη φορά αριστερά στην κυβέρνηση»; Προφανώς το ευρωπαϊκό πεδίο δεν κατοικείται από αγγέλους, αλλά η κυβέρνηση κατάφερε να αναδείξει το διακυβερνητικό επίπεδο ως το αποφασιστικό πεδίο όπου λαμβάνονται οι αποφάσεις, εκείνο το πεδίο δηλαδή που κυριαρχείται από εθνικά ή στενά πολιτικά – ιδεολογικά συμφέροντα.
Ως αποτέλεσμα μιας εγωκεντρικής και όχι θεσμικής διαχείρισης της δύσκολης υπόθεσης των διαπραγματεύσεων, επέστρεψε όλη την ΕΕ στην εποχή όπου οι αποφάσεις λαμβάνονταν κατά βάση από την Μέρκελ και το Σαρκοζύ. Κάτι που είχε ξεσηκώσει μεγάλη κριτική και εν μέρει είχε ξεπεραστεί στην πορεία με ένα μέρος των αποφάσεων να έχει περάσει στους ευρωπαϊκούς θεσμούς.
Εκείνη η δυσφορία για το δίδυμο Μέρκελ-Σαρκοζύ που ουσιαστικά ελάμβανε τις αποφάσεις χωρίς καν να συμμετέχουν ο Μπαρόζο ή ο πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου, είχε προκαλέσει ορισμένες θεσμικές αλλαγές. Μεταξύ άλλων το Ευρωκοινοβούλιο είχε αποκτήσει για πρώτη φορά κάποιο ρόλο και στα δημοσιοοικονομικά θέματα, ενώ είχε ολοκληρώσει με άψογο τρόπο και επιτυχία την αξιολόγηση της τρόικα, είχε καταφέρει να αποδεχτούν η Κομισιόν και η ΕΚΤ τις απαιτήσεις του για έλεγχο των προγραμμάτων δημοσιονομικής προσαρμογής από το ευρωκοινοβούλιο, είχε λόγο για τους εθνικούς προϋπολογισμούς και είχε αυξανόμενο ρόλο στα θέματα του οικονομικού συντονισμού - του «ευρωπαϊκού εξαμήνου», του 6πλού πακέτου, του διορισμού του αντιπροέδρου της ΕΚΤ, της ώθησης του οικονομικού και νομισματικού πυλώνα της ΟΝΕ αλλά και της λεγόμενης Τραπεζικής Ένωσης για τις σημαντικές αλλαγές στο τραπεζικό σύστημα ώστε να μην πληρώνουν συνεχώς οι φορολογούμενοι λάθη του τραπεζικού συστήματος.
Κατά περίεργο αλλά κατανοητό μέσα στο πλαίσιο της άγνοιας των κανόνων και των ιδεοληψιών που την κατείχαν, η κυβέρνηση επέλεξε να παίξει αποκλειστικά στο διακυβερνητικό επίπεδο. Ο πρωθυπουργός μίλησε στο ευρωκοινοβούλιο στο 12 και 5’ και μετά από αίτημα των Φιλελεύθερων και των Πράσινων, ενώ ανέδειξε τη Μέρκελ ως την κυρίαρχη του παιχνιδιού, παρά το γεγονός ότι προεκλογικά ισχυρίζονταν ότι δεν θα της έδινε καν σημασία.
Χωρίς γνώση των κανόνων του παιχνιδιού, χωρίς σοβαρό σχέδιο, διαφορετικό μεν από αυτό που βασίζονταν στη λιτότητα ή στη φορο-επιδρομή αλλά σε θέση να πετύχει την εξυγίανση των δημοσιονομικών και των διαθρωτικών προβλημάτων της χώρας, με άγνοια των κανόνων της οικονομίας και με αντιφατικές ή και σε ορισμένες περιπτώσεις καταστροφικές συμπεριφορές των πρωταγωνιστών της διαπραγμάτευσης η κυβέρνηση σπατάλησε κάθε πιθανότητα να πετύχει ένα καλύτερο αποτέλεσμα.
Μπορεί να έμεινε στην κοινωνία αυτή η αίσθηση ότι «το παιδί το πάλεψε, ενώ οι προηγούμενοι δεν προσπάθησαν καν». Είναι στο επίπεδο του συναισθήματος, όμως. Όταν θα αρχίσουν να έρχονται τα απανωτά χτυπήματα από τους φόρους θα ξεχαστεί. Η κυβέρνηση κέρδισε ένα μεγάλο ποσοστό ανοχής ή και υποστήριξης στο εθνικό ακροατήριο αλλά ένα περιορισμένο μόνο κοινό υποστηρικτών – κυρίως από το χώρο της αριστεράς και των πρασίνων – σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Οι πραγματικές επιπτώσεις, όμως, της αποτυχημένης στρατηγικής και των απίστευτων τακτικών λαθών, ιδιαίτερα όμως της απουσίας πραγματικού, ρεαλιστικού, αποτελεσματικού σχεδίου είναι τραγικές:
-
Εξάντληση μέσα σε ελάχιστους μήνες του σημαντικού πολιτικού κεφαλαίου για προοδευτική διακυβέρνηση και μεταρρυθμίσεις, με ορατό τώρα τον κίνδυνο να πάμε σε εκλογές και να βρισκόμαστε μπροστά σε πολιτικά αδιέξοδα, η κυβέρνηση να μην έχει την υποστήριξη του κόμματος και να συνεχίσει να κυβερνάει μόνο χάρη στην ψήφο των κομμάτων που κατήγγειλε ως μνημονιακά και διαπλεκόμενα.
-
Επιδείνωση των οικονομικών και δημοσιονομικών δεδομένων που οδήγησαν έτσι αναπόφευκτα σε μια ακόμα χειρότερη συμφωνία σε σχέση με αυτή που είχαν προσφέρει οι «θεσμοί», χωρίς όμως να υπάρχει άλλη καλύτερη εναλλακτική λύση, μια και τόσο η άτακτη χρεοκοπία όσο και η συμφωνημένη έξοδος από την Ευρωζώνη θα είχαν ακόμα μεγαλύτερο κόστος για την κοινωνία και την οικονομία.
-
Υπογράφηκε κάτω από προβληματικές διαδικασίες μια συμφωνία που περιλαμβάνει άδικα και σκληρά μέτρα ύψους 13 δις που όμως θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί τα περισσότερα από αυτά αν είχε ολοκληρωθεί η συμφωνία τον Γενάρη ή έστω τον Φλεβάρη 2015 ή ακόμα και τον Μάρτη 2015. Το κακό είναι ότι αυτή η συμφωνία ετοιμάστηκε από τους γάλλους τεχνικούς συμβούλους της κυβέρνησης, απότι φαίνεται, και είναι κατά πολύ χειρότερη από το σχέδιο Γιουνκέρ ή το πακέτο που τέθηκε στο δημοψήφισμα για το ΝΑΙ ή ΟΧΙ.
-
Οι τράπεζες θα χρειαστούν ένα νέο πακέτο διάσωσης ύψους τουλάχιστον 25 δις, όταν μέχρι τώρα η διάσωσή τους έχει κοστίσει – χωρίς να λαμβάνουμε υπόψη τα μέτρα Αλογοσκούφη ύψους 28 δις - επιπλέων των 40,9 δις που δόθηκαν σε προηγούμενη φάση για ανακεφαλαιοποίηση και που έχουν περάσει ως δημόσιο χρέος.
-
H τραπεζική αργία και τα capitalcontrols θα έχουν σημαντικό κόστος στην πραγματική οικονομία αλλά και στην απασχόληση, κάτι που θα το βρούμε μπροστά μας από το φθινόπωρο και ίσως στο τέλος της χρονιάς με επιστροφή σε ύφεση της τάξης του 2-5% ίσως.
-
Το μόνο θετικό (;) από αυτή την περιπέτεια είναι η μείωση της σκιώδους οικονομίας αφού η έλλειψη ρευστότητας οδήγησε σε «κλείσιμο» πολλές οικονομικές δραστηριότητες που δεν εγγράφονται στην επίσημη οικονομία. Αλλά αυτό στερεί τα μέσα επιβίωσης σε ένα μεγάλο κομμάτι ανέργων και φτωχοποιημένων πολιτών που δεν έχουν άλλο μέσο επιβίωσης παρά τα ευκαιριακά έσοδα από μαύρη και άτυπη εργασία.
-
Το όποιο θετικό αυτής της πορείας 6 μηνών είναι η ευρεία συζήτηση για αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους. Αλλά ποιο είναι το κόστος; Το χρέος όπως δείχνει η πολύ πρόσφατη έκθεση του ΔΝΤ εκτινάχθηκε τους τελευταίους μήνες κατά 29% και θα αυξηθεί σε απόλυτους αριθμούς κατά τουλάχιστον 60-80 δις, οπότε οι όποιες ρυθμίσεις θα παραμείνουν αναποτελεσματικές ακόμα και με κούρεμα του χρέους κατά 30% (αν αυτό ήταν εφικτό). Δίνονται έτσι επιχειρήματα στην γερμανική πλευρά για την εμμονή της να μην θέλει να γίνει συζήτηση για νέα αναδιάρθρωση του χρέους πριν αποκατασταθεί η ηρεμία στην οικονομία και πριν επιτευχθούν βιώσιμα πρωτογενή πλεονάσματα.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα όμως είναι ότι αυτούς τους 6 μήνες δεν έγινε σχεδόν τίποτα για να βελτιωθεί η κατάσταση της οικονομίας, να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας και να μπουν οι βάσεις για αντιμετώπιση της φορο-αποφυγής και φορο-απάτης. Με αποτέλεσμα την επιδείνωση όχι μόνο κάποιων αφηρημένων δεικτών (μείωση των δημοσίων εσόδων το Α΄τρίμηνο 2015 σύμφωνα με τη στατιστική υπηρεσία, τρομακτική καθυστέρηση στην υποβολή φορολογικών δηλώσεων και κατά συνέπεια στην εισροή χρημάτων στα δημόσια ταμεία, καθυστέρηση στην ολοκλήρωση έργων του ΕΣΠΑ 2007-2013 με κίνδυνο να χαθούν 1-2 δις και να υποχρεωθούμε επιπλέον να επιστρέψουμε κοινοτικού πόρους κα), αλλά και δημιουργία ξανά ενός κλίματος αβεβαιότητας και αναστολής όλων των αποφάσεων των πολιτών αλλά και της οικονομίας.
Νέες εκλογές μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα θα επιφέρουν άλλο ένα πλήγμα στην οικονομία και στην απασχόληση, ενώ θα επιτείνουν το κλίμα ανασφάλειας και αβεβαιότητας, χωρίς να επιλύσουν κανένα από τα μεγάλα προβλήματα της χώρας.
Οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ θεωρούμε ότι ήρθε η ώρα να συνειδητοποιηθούν τα λάθη που έχουν γίνει όλα αυτά τα χρόνια. Ούτε οι προηγούμενοι μπορούν να αθωωθούν για τα τρομακτικά λάθη που έκαναν ούτε όμως πλέον και οι τωρινοί. Πρέπει, λοιπόν, η κυβέρνηση να αναλάβει τις ευθύνες που της αναλογούν αλλά και η κοινωνία να ωριμάσει ώστε να μπορέσει να διαμορφωθεί και να συμφωνηθεί μέσα από πολύ-επίπεδο διάλογο ένα σχέδιο για τις βαθιές αλλά δίκαιες αλλαγές που απαιτούνται και που ακόμα δεν έχουν προωθηθεί.
Απαιτείται έστω και τώρα μια κοινωνική πρωτοβουλία που θα πιέσει τα πολιτικά κόμματα ώστε να διαμορφώσουν ένα ελάχιστο επίπεδο συνεννόησης μπας και γλυτώσουμε τελικά από την πλήρη διάλυση. Δεν υπάρχει άλλος χρόνος για λάθη. Οι επόμενες γενιές δεν θα μας συγχωρήσουν που θα τους παραδώσουμε μια διαλυμένη χώρα.
Από τη λιτότητα στη βαριά φορολογία, αντί για δίκαιες μεταρρυθμίσεις
Το άρθρο μου αυτό δημοσιεύθηκε στο
Η οριζόντια λιτότητα την οποία επέβαλλαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις σε συνεργασία με την τρόικα δεν μπόρεσε να βγάλει τη χώρα από την κρίση, αντιθέτως επέκτεινε και βάθυνε την κρίση. Οι ψευδαισθήσεις, από την άλλη, που καλλιεργήθηκαν από την σημερινή κυβέρνηση οδήγησαν σε νέα προβλήματα, με πιο σημαντικό την ανάγκη για νέα σκληρά δημοσιονομικά μέτρα ύψους 13 δις, νέα ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με 25 δις και μεγάλη επιπλέον επιβάρυνση της πραγματικής οικονομίας και της ανεργίας.
Η κυβέρνηση συμφώνησε τελικά σε μια κακή συμφωνία. Όπως κατέληξαν τα πράγματα, με μεγάλη ευθύνη της κυβέρνησης, η κακή συμφωνία είναι καλύτερη ως επιλογή από την μη-συμφωνία που θα οδηγούσε σε μια άτακτη χρεοκοπία και πλήρη καταστροφή της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας.
Οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ υποστηρίζαμε όλο αυτό το διάστημα ότι υπάρχει ένας τρίτος δρόμος, αυτός των δίκαιων και ορθολογικών μεταρρυθμίσεων και αλλαγών. Τέτοιο σχέδιο όμως δεν υπήρξε από την κυβέρνηση όπως δεν είχε και στρατηγική για το τι επιδίωκε με τις διαπραγματεύσεις.
Τώρα όμως υπάρχει μια συμφωνία που μάλιστα προετοιμάστηκε από τους γάλλους συμβούλους της κυβέρνησης. Δεν μπορεί να ισχυρίζεται η κυβέρνηση ότι δεν έχει την «ιδιοκτησία» της. Αυτή η συμφωνία πρέπει γρήγορα να εξισορροπηθεί από ένα σχέδιο μεταρρυθμίσεων που θα αντιμετωπίσει τις αδικίες με άλλα πιο ισορροπημένα μέτρα, στο πλαίσιο ενός ολοκληρωμένου σχεδίου που θα βασίζεται σε:
-
αλλαγή κι αναζωογόνηση της οικονομίας και του παραγωγικού μοντέλο στη βάση πράσινων και κοινωνικά υπεύθυνων κατευθύνσεων,
-
μεταρρύθμιση της κοινωνικής πολιτικής και του ασφαλιστικού συστήματος ώστε να είναι προς το συμφέρον των πολιτών, όλων των γενεών και της βιωσιμότητας,
-
ένα φορολογικό σύστημα δίκαιο, αναδιανεμητικό, αποτελεσματικό και εργαλείο οικολογικών αλλαγών .
Η νέα συμφωνία επιβάλλει νέες επιβαρύνσεις στην εργασία. Η φορολογία επί της εργασίας στην Ελλάδα είναι από τις υψηλότερες πανευρωπαϊκά, ενώ η ανταποδοτικότητα των φόρων είναι από τις χειρότερες στην Ευρώπη. Η απώλεια εισοδημάτων τα 6 χρόνια λιτότητας δεν εξισορροπήθηκε τουλάχιστον από βελτίωση των κοινωνικών υποδομών και πολιτικών, βελτίωση της ποιότητας ζωής, μείωση των δαπανών για τα νοικοκυριά.
Με κατεστραμμένη οικονομία, η επιβολή μεγαλύτερης κι άδικης μάλιστα φορολογίας όχι μόνο είναι σκληρή από κοινωνική άποψη αλλά κι αναποτελεσματική ως προς τα αναμενόμενα έσοδα. Από την άλλη, η μείωση των εσόδων από φόρους λόγω της φοροδιαφυγής οδηγεί σε αύξηση του βάρους πάνω στην επίσημη οικονομία, όπως τώρα για άλλη μια φορά, με αποτέλεσμα την αύξηση της ροπής προς φοροδιαφυγή και την δημιουργία ενός φαύλου κύκλου.
Η φορο-επιδρομή θα πρέπει, λοιπόν, να αντικατασταθεί από ισοδύναμα μέτρα που θα πετύχουν αύξηση των δημοσίων εσόδων μέσω της αντιμετώπισης της εκτεταμένης φοροδιαφυγής, της γκρίζας οικονομίας αλλά και μέσω της αναζωογόνησης της οικονομίας και της απασχόλησης.
- Το Οικονομικό Επιμελητήριο Ελλάδας υπολογίζει σε 28 δισεκατομμύρια ευρώ τη φοροδιαφυγή των ελεύθερων επαγγελματιών στη χώρα μας, με τα υψηλότερα αδήλωτα εισοδήματα να εντοπίζονται στους γιατρούς, τους μηχανικούς, τους λογιστές, τους εκπαιδευτικούς και τους δικηγόρους. Αυτό σημαίνει ότι το κράτος χάνει έσοδα που αγγίζουν τα 11 δις Ευρώ ετησίως, όταν το σύνολο των μέτρων που περιλαμβάνονται στην συμφωνία ανέρχεται σε 13 δις ευρώ.
- Ο έλεγχος των εμβασμάτων που βγήκαν από τη χώρα από το 1974 έως σήμερα μπορεί να εντοπίσει εύκολα αφορολόγητα ή γκρίζα εισοδήματα που η φορολόγησή τους θα μπορούσε να αποφέρει έσοδα από 6-45 δις Ευρώ.
- Η γενικευμένη χρήση των ηλεκτρονικών συναλλαγών θα μπορούσε να μειώσει την παραοικονομία που διαμορφώνεται στα 43 περίπου δις ευρώ και να αυξήσει τα έσοδα του δημοσίου, μειώνοντας την άδικη φορολογία.
- Η διαμόρφωση μιας σύγχρονης νομοθεσίας για την φορολογία των εσόδων από ενοικίαση καταλυμάτων μέσω βραχυπρόθεσμων μισθώσεων στην Ελλάδα, με συναλλαγές που πραγματοποιούνται σήμερα μέσα από τις ειδικές διαδικτυακές πλατφόρμες (έσοδα πάνω από 1,5 δις Ευρώ ετησίως για τις εταιρίες sharingeconomy), θα μπορούσε να αποφέρει στο δημόσιο έσοδα εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, εξισορροπώντας έσοδα που θα προέλθουν από τον εισφορά «αλληλεγγύης».
Οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ επισημαίνουμε ότι μετά το τέλος των ψευδαισθήσεων και την ανάδειξη των προβλημάτων που επέφερε η απουσία εναλλακτικού σχεδίου από την κυβέρνηση, πρέπει να έρθει η ώρα της δημιουργικής προοδευτικής πολιτικής και του κοινωνικού διαλόγου ώστε να μπορέσουμε να συμφωνήσουμε ως κοινωνία στις βαθιές αλλά δίκαιες αλλαγές που απαιτούνται και που ακόμα δεν έχουν προωθηθεί.
Νέες εκλογές μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα θα επιφέρουν άλλο ένα πλήγμα στην οικονομία και στην απασχόληση, ενώ θα επιτείνουν το κλίμα ανασφάλειας και αβεβαιότητας, χωρίς να επιλύσουν κανένα από τα μεγάλα προβλήματα της χώρας. Μόνο μια ευρεία κοινωνική και πολιτική συνεννόηση στη βάση όμως προοδευτικών και δίκαιων αλλαγών θα σώσει τη χώρα από την καταστροφή.
41 χρόνια μετά. Ήρθε η ώρα για επανένωση της Κύπρου και δίκαιη λύση;
Οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ χαιρετίζουμε την πρόοδο στις διαπραγματεύσεις για την επίλυση του Κυπριακού. 41 χρόνια μετά το πραξικόπημα που οδήγησε στην τουρκική εισβολή, φαίνεται να υπάρχει μεγάλη κινητικότητα και βάσιμη ελπίδα για λύση του Κυπριακού. Η διαδικασία των διαπραγματεύσεων που ξεκίνησε πρόσφατα, πραγματοποιείται μέσα σε ένα ευνοϊκότερο κλίμα χάρη στους ηγέτες των δυο κοινοτήτων, Νίκο Αναστασιάδη και Μουσταφά Ακιντζί, τους διαπραγματευτές των δύο πλευρών, Ανδρέα Μαυρογιάννη και Οζντίλ Ναμί αλλά και στις πολλές πρωτοβουλίες της κοινωνίας των πολιτών. Σημαντική είναι η ενεργός πλέον συμβολή όχι μόνο του ΟΗΕ αλλά και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Είναι μια ιστορική ευκαιρία για την επίτευξη μιας λύσης που θα ξαναενώσει το νησί και θα δημιουργήσει συνθήκες μακροχρόνιας ειρηνικής συμβίωσης και ευημερίας και των δυο κοινοτήτων. Είναι ελπιδοφόρο ότι οι διαπραγματεύσεις αναζητούν μια λύση που θα στηρίζεται στις αρχές του διεθνούς δικαίου και θα διασφαλίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερίες όλων των νόμιμων πολιτών της χώρας. Η Κύπρος φαίνεται ότι έχει ωριμάσει και είναι έτοιμη να επουλώσει για πάντα τα τραύματα που έχουν δημιουργηθεί εδώ και πάνω από 60 χρόνια και να κάνει πράξη τα όνειρα για μια ενιαία, ειρηνική, ευημερούσα Κύπρο για όλους τους κατοίκους της.
Η λύση στο Κυπριακό θα είναι και μια επιλογή να μείνουν πλέον στο παρελθόν εθνικισμοί και λάθη που στοίχησαν πολύ ακριβά στην κυπριακή δημοκρατία και στις δυο κοινότητες, ιδιαίτερα στους αθώους. Πιο πολύ πλήρωσε η ελληνοκυπριακή κοινότητα το πραξικόπημα και μετά την τουρκική εισβολή. Αθώα θύματα είχε και η τουρκοκυπριακή κοινότητα εξαιτίας μισαλλοδοξίας και εθνικισμών. Η εξαιρετική δουλειά που κάνει η Διερευνητική Επιτροπή Αγνοουμένων που έχει αναλάβει να παραδώσει ταυτοποιημένα τα οστά προσώπων καταγραφέντων ως αγνοουμένων στις διακοινοτικές συγκρούσεις καθώς και στα γεγονότα του Ιουλίου 1974 και μετέπειτα - δηλαδή 502 υποθέσεις Τουρκοκύπριων αγνοουμένων και 1493 υποθέσεις Ελληνοκύπριων αγνοουμένων – είναι μια υπενθύμιση για το που οδηγεί τις κοινωνίες το μίσος και ο εθνικισμός.
Απόψεις σαν κι αυτές που καλλιεργούνται στην Ελλάδα από τη νεοναζιστική Χρυσή Αυγή και τους ομοϊδεάτες της οδήγησαν στο να σκοτώνονται έλληνες από έλληνες, ελληνοκύπριοι από ελληνοκύπριους και έλληνες καθώς και κύπριοι από τις δυο κοινότητες μεταξύ τους. Είναι η χούντα, που άνοιξε το δρόμο στην τουρκική εισβολή. Είναι οι πραξικοπηματίες που εκτέλεσαν έλληνες και κυπρίους, όπως τον Σαββάκη Ευαγόρου, που θυσιάστηκε για να μπορέσει να διαφύγει ο Μακάριος. Εκατοντάδες αθώοι δολοφονήθηκαν είτε εξαιτίας της καταγωγής τους ή των απόψεων τους και μόνο, επιπλέον των θυμάτων της τουρκικής εισβολής. Ας μην τα ξεχνάμε αυτές τις δύσκολες εποχές όταν η κριτική σκέψη εξασθενεί και οι συνειδήσεις γίνονται ιδιαίτερα ελαστικές μέσα σε κλίμα θυμού και οργής.
Η επανένωση του νησιού θα είναι και μια απάντηση απέναντι σε διχασμούς και μίσος στη βάση της διαφορετικής καταγωγής που κυριαρχούν σε διάφορες περιοχές του πλανήτη. Θα είναι μια ελπίδα ότι η συνύπαρξη μέσα από την διαφορετικότητα μπορεί να είναι κυρίαρχη επιλογή των κοινωνιών στην ταραγμένη εποχή μας. Είναι γι αυτό πολύ ελπιδοφόρα και η πρόσφατη γενναία δήλωση του Τουρκοκύπριου ηγέτη Μουσταφά Ακιντζί: «αυτό στο οποίο οι Τ/κ αναφερόμαστε ως «ειρηνική επιχείρηση,ήταν πράγματι ένας πόλεμος, σπίτια χάθηκαν και οικογένειες διασκορπίστηκαν, παρά τα όσα πέρασαν οι Τ/κ το 1950 και το 1960, τα κύρια θύματα της τραγωδίας του 1974 που προκλήθηκε από την ελληνική χούντα ήταν οι Ε/κ». Όπως και η δήλωση του προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκου Αναστασιάδης ότι «με 41 χρόνια απαράδεκτης κατάστασης και κατοχής να συνεχίζονται, δεν έχουμε παρά να εργαστούμε έτσι ώστε να αποκαταστήσουμε τα πράγματα, να επουλώσουμε τις πληγές και να διαγράψουμε τις ουλές. Η συντήρηση ή διατήρηση του στάτους κβο δεν είναι προς όφελος κανενός, αντίθετα θεμελιώνει ή τσιμεντώνει, αν θέλετε, τα τετελεσμένα. Η καλή συνεργασία ή ο αλληλοσεβασμός είναι εκείνος, που θα δημιουργήσει τα θεμέλια της εμπιστοσύνης, αλλά και της προοπτικής για το μέλλον»
Η επανένωση του νησιού θα μπορούσε να έχει κι άλλη μια θετική επίπτωση, την επιστροφή τουλάχιστον του 50% των εδαφών που είναι σήμερα «έδαφος» των Βρετανικών Βάσεων, όπως τουλάχιστον έχει δεσμευτεί η βρετανική κυβέρνηση και επιβεβαίωσε στο κοινοβούλιο στις 1/6/2015 ο βρετανός υπουργός εξωτερικών.
Ας μην χαθεί λοιπόν η ιστορική ευκαιρία.
Από την ανάγκη για αλλαγή στη φάρσα με τον Χαϊκάλη
ΠΡΑΣΙΝΟΙ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ: Διάλογος για μια διαφορετική στρατηγική, από τη λιτότητα στη βιωσιμότητα
Written by Theo
"Διάλογος: Από τις άστοχες πολιτικές και τη λιτότητα στη βιωσιμότητα και στις κοινωνικά-οικολογικά δίκαιες μεταρρυθμίσεις"
Παρασκευή 17 Ιουλίου, ώρα 12.00-19.30
Γραφείο Ευρωκοινοβουλίου στην Αθήνα, Αμαλίας 8 & Ξενοφώντος
Οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ διοργανώνουμε - με αφορμή τόσο την συνεχιζόμενη κρίση όσο και τις πρόσφατες σημαντικές εξελίξεις - 3 στρογγυλά τραπέζια, το ένα για την οικονομία, το δεύτερο για τα κοινωνικά θέματα και το τρίτο για το φορολογικό σύστημα. Είναι η ώρα της πολιτικής, του κοινωνικού διαλόγου, των αλλαγών σε βάθος που θα έχουν όμως συμφωνηθεί ευρέως και θα είναι κοινωνικά δίκαιες. Είναι η ώρα της πολιτικής συζήτησης και δράσης για τις αλλαγές που χρειάζεται η οικονομία και το παραγωγικό μοντέλο, η κοινωνική πολιτική και το ασφαλιστικό σύστημα καθώς και το φορολογικό. Εμείς, οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ επιδιώκουμε να συμβάλλουμε σε ένας ουσιαστικό διάλογο.
11.30-12.00: Εγγραφές
12.00-12.15 Γιάννης Τούντας, επίκουρος καθηγητής Κοινωνικής Ιατρικής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, «Σύστημα υγείας, προβλήματα οργάνωσης και χρηματοδότησης».
12.15-12.30: Ερωτήσεις- απαντήσεις
12.30-14.30 Στρογγυλό τραπέζι: «Κρίση και χρεοκοπία. Η ανάγκη για ένα νέο παραγωγικό και οικονομικό μοντέλο»
- Sven Giegold, πράσινος Ευρωβουλευτής (Γερμανία), υπεύθυνος για οικονομικά και νομισματικά θέματα
- Παναγιώτης Πετράκης, καθηγητής επιστημών της Οικονομίας
- Εκπρόσωπος της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου
- Εκπρόσωπος του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Πειραιά
- Θεοδώτα Νάντσου, Επικεφαλής πολιτικής WWF Ελλάς
- Λάμπρος Μπούκλης, υπεύθυνος για θέματα πράσινης/κυκλικής οικονομίας Πράσινων-Αλληλεγγύη, μεταπτυχ. ερευνητής σε θέματα κυκλικής οικονομίας Πολυτεχ. Άαχεν και Πανεπ. Καίμπριτζ
- Θράσος Φωτεινός, οικονομολόγος
Επίσης, συντομες παρεμβάσεις από
-
νέους επιχειρηματίες,
-
επαγγελματικούς φορείς
-
τον Σπύρο Δανέλη, πρώην ευρωβουλευτή/νυν βουλευτή
-
τον Γιώργο Κύρτσο, ευρωβουλευτή
Συντονισμός: Νίκος Χρυσόγελος, πρώην ευρωβουλευτής των Πράσινων, συμπρόεδρος ΠΡΑΣΙΝΟΙ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
14.30-15.00 Διάλλειμα
15.00-17.30 Στρογγυλό τραπέζι: «Για ένα σύγχρονο και βιώσιμο κοινωνικό μοντέλο κι ασφαλιστικό σύστημα»
-
Γιώργος Σταμπουλής, λέκτορας Τμήματος Οικονομικών Επιστημών Πανεπιστημίου Θεσσαλίας
-
Πέτρος Λινάρδος Ρυλμόντ, οικονομολόγος, σύμβουλος στο Ινστιτούτο Εργασίας ΓΣΕΕ
-
Όλγα Θεοδωρικάκου, συμπρόεδρος ΠΡΑΣΙΝΩΝ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
-
Τάσος Κορομμύδας, ηλεκτρολόγος-μηχανολόγος, εδικός σε θέματα οικονομικών περιβάλλοντος
-
Λένα Μανθοπούλου, αντιπρόεδρος Συλλόγου Ασφαλισμένων/Ανασφάλιστων ΟΑΕΕ Αττικής
-
Άρης Τσουκνίδας, πολιτικός επιστήμονας
-
Δημήτρης Ιμπραήμ, συντονιστής εκστρατειών για το ελληνικό γραφείο της Greenpeace
Συντονισμός: Νίκος Χρυσόγελος
Θα υπάρξουν σύντομες παρεμβάσεις από κοινωνικούς φορείς
17.30-19.00 Στρογγυλό τραπέζι: «Για ένα αποτελεσματικό, βιώσιμο και κοινωνικά δίκαιο φορολογικό σύστημα»
- Εκπρόσωπος της Ανεξάρτητης Κίνησης Οικονομολόγων (tbc)
- Σπύρος Χρήστου, Οικονομολόγος Λογιστής – Φοροτεχνικός μέλοςτουΟ.Ε.Ε
- Μάρκος Βλάχος, Σύμβουλος επιχειρήσεων
- Εκπρόσωπος της Ελληνικής Εταιρείας Περιβάλλοντος και Πολιτισμού
Συντονισμός: Πάνος Γρέδης, πολιτικές επιστήμες-δημόσια διοίκηση
Προσκεκλημένοι/ες είναι επαγγελματικοί και κοινωνικοί φορείς, νέοι επιχειρηματίες, καθηγητές, ευρωβουλευτές.
Η είσοδος είναι ελεύθερη αλλά δηλώστε συμμετοχή: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. και https://www.facebook.com/events/116619442012038/
Η Συμφωνία της 12/13 Ιουλίου στη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωζώνης - Η βάση για το 3ο Μνημόνιο
Written by Theo
H σύνοδος κορυφής για το ευρώ τονίζει την κρίσιμη ανάγκη να οικοδομηθεί εκ νέου σχέση εμπιστοσύνης με τις ελληνικές αρχές ως προαπαιτούμενο για πιθανή μελλοντική συμφωνία σχετικά με νέο πρόγραμμα του ΕΜΣ. Στο πλαίσιο αυτό έχει βασική σημασία η ανάληψη ιδίας ευθύνης από τις ελληνικές αρχές, τις δε δεσμεύσεις πολιτικής πρέπει να ακολουθήσει η επιτυχής υλοποίησή τους.
Τα κράτη μέλη της ζώνης του ευρώ που ζητούν χρηματοπιστωτική συνδρομή από τον ΕΜΣ αναμένεται να απευθύνουν, εφόσον είναι δυνατόν, ανάλογο αίτημα και στο ΔΝΤ1. Αυτό αποτελεί προϋπόθεση προκειμένου η Ευρωομάδα να συμφωνήσει σχετικά με νέο πρόγραμμα του ΕΜΣ. Επομένως, η Ελλάδα θα ζητήσει τη συνέχιση της στήριξης του ΔΝΤ (παρακολούθηση και χρηματοδότηση) από τον Μάρτιο του 2016.
1. Συνθήκη ΕΜΣ, αιτιολογική σκέψη 8.
Με δεδομένη την ανάγκη να οικοδομηθεί εκ νέου σχέση εμπιστοσύνης με την Ελλάδα, η σύνοδος κορυφής για το ευρώ χαιρετίζει τις δεσμεύσεις των ελληνικών αρχών να θεσπίσουν χωρίς χρονοτριβή μια πρώτη δέσμη μέτρων. Στα μέτρα αυτά, τα οποία θα ληφθούν με πλήρη εκ των προτέρων συμφωνία με τους θεσμούς, θα περιλαμβάνονται:
2 έως 15 Ιουλίου
• ο εξορθολογισμός του συστήματος ΦΠΑ και η διεύρυνση της φορολογικής βάσης για αύξηση των εσόδων
• άμεσα μέτρα για τη βελτίωση της μακροπρόθεσμης βιωσιμότητας του συνταξιοδοτικού συστήματος ως μέρος συνολικού προγράμματος μεταρρύθμισης των συντάξεων
• η διασφάλιση της πλήρους νομικής ανεξαρτησίας της ΕΛ.ΣΤΑΤ
• η πλήρης εφαρμογή των σχετικών διατάξεων της Συνθήκης για τη σταθερότητα, τον συντονισμό και τη διακυβέρνηση στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση, κυρίως με την έναρξη λειτουργίας του Δημοσιονομικού Συμβουλίου πριν από την οριστικοποίηση του Μνημονίου Συνεννόησης και με την εισαγωγή ημιαυτόματων περικοπών δαπανών σε περίπτωση παρεκκλίσεων από φιλόδοξους στόχους πρωτογενούς πλεονάσματος αφού ζητηθεί η γνώμη του Δημοσιονομικού Συμβουλίου και με την επιφύλαξη προηγούμενης έγκρισης από τους θεσμούς·
έως τις 22 Ιουλίου
• η θέσπιση του κώδικα πολιτικής δικονομίας, η οποία αποτελεί μείζονα αναδιάρθρωση των διαδικασιών και των ρυθμίσεων του συστήματος πολιτικής δικαιοσύνης και μπορεί να επιταχύνει σημαντικά τη δικαστική διαδικασία και να μειώσει τις δαπάνες·
• η μεταφορά στο εθνικό δίκαιο της οδηγίας για τη θέσπιση πλαισίου για την ανάκαμψη και την εξυγίανση πιστωτικών ιδρυμάτων και επιχειρήσεων επενδύσεων (BRRD) με τη συνδρομή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Αμέσως μετά, και μόνον μετά τη νομική εφαρμογή των τεσσάρων πρώτων προαναφερόμενων μέτρων καθώς και την έγκριση όλων των δεσμεύσεων που περιέχονται στο παρόν έγγραφο από την Ελληνική Βουλή, κατόπιν επαλήθευσης από τους θεσμούς και την Ευρωομάδα, μπορεί να ληφθεί απόφαση προκειμένου να δοθεί στους θεσμούς η εντολή διαπραγμάτευσης μνημονίου συνεννόησης (ΜΣ). Η απόφαση αυτή θα ληφθεί υπό την προϋπόθεση ότι έχουν ολοκληρωθεί οι εθνικές διαδικασίες και εφόσον πληρούνται οι προϋποθέσεις του άρθρου 13 της Συνθήκης για τον ΕΜΣ βάσει της εκτίμησης που μνημονεύεται στο άρθρο 13 παράγραφος 1. 3
Προκειμένου να αποτελέσει τη βάση για την επιτυχή σύναψη του μνημονίου συνεννόησης, η ελληνική πρόταση μεταρρυθμιστικών μέτρων πρέπει να ενισχυθεί σε σημαντικό βαθμό ώστε να ληφθεί υπόψη η σοβαρή επιδείνωση της οικονομικής και δημοσιονομικής θέσης της χώρας το τελευταίο έτος. Η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να δεσμευθεί επισήμως να ενισχύσει τις προτάσεις της σε τομείς που έχουν προσδιορίσει οι θεσμοί, με ικανοποιητικό και σαφές χρονοδιάγραμμα για τη θέσπιση και την εφαρμογή νομοθεσίας, συμπεριλαμβανομένων των διαρθρωτικών κριτηρίων, των ορόσημων και των ποσοτικών κριτηρίων, ώστε να είναι σαφής η κατεύθυνση των πολιτικών μεσοπρόθεσμα. Πρέπει κυρίως, σε συμφωνία με τους θεσμούς:
- να πραγματοποιήσει φιλόδοξες μεταρρυθμίσεις στο συνταξιοδοτικό και να προσδιορίσει πολιτικές ώστε να αντισταθμίσει πλήρως τον δημοσιονομικό αντίκτυπο της απόφασης του Συμβουλίου της Επικρατείας σχετικά με τη συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση του 2012, καθώς και να εφαρμόσει τη ρήτρα μηδενικού ελλείμματος ή εναλλακτικά μέτρα που θα συμφωνηθούν αμοιβαίαως τον Οκτώβριο του 2015·
- να προχωρήσει σε πιο φιλόδοξες μεταρρυθμίσεις στην αγορά προϊόντων με σαφές χρονοδιάγραμμα για την υλοποίηση όλων των συστάσεων της εργαλειοθήκης του ΟΟΣΑ-Ι, μεταξύ άλλων για τη λειτουργία των εμπορικών καταστημάτων την Κυριακή, τις περιόδους εκπτώσεων, το ιδιοκτησιακό καθεστώς των φαρμακείων, το γάλα και τα αρτοποιεία εκτός από τις συστάσεις για τα μη υποχρεωτικώς συνταγογραφούμενα φαρμακευτικά προϊόντα, οι οποίες θα εφαρμοστούν σε επόμενο στάδιο, καθώς και για το άνοιγμα των μακροοικονομικώς κρίσιμων κλειστών επαγγελμάτων (πχ μεταφορές με οχηματαγωγά.
Στο πλαίσιο των επακόλουθων ενεργειών σύμφωνα με την εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ-ΙΙ, πρέπει να συμπεριληφθεί στις προαπαιτούμενες δράσεις η μεταποίηση
- σε ότι αφορά τις αγορές ενέργειας να προχωρήσει στην ιδιωτικοποίηση του Ανεξάρτητου Διαχειριστή Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας (ΑΔΜΗΕ), εκτός αν μπορούν να βρεθούν μέτρα αντικατάστασης με ισοδύναμο αποτέλεσμα για τον ανταγωνισμό βάσει συμφωνίας με τους θεσμούς·
- όσον αφορά τις αγορές εργασίας να προχωρήσει σε αυστηρή επανεξέταση και εκσυγχρονισμό των συλλογικών διαπραγματεύσεων των εργατικών κινητοποιήσεων και, σύμφωνα με την οικεία οδηγία και βέλτιστη πρακτική της ΕΕ των ομαδικών απολύσεων βάσει του χρονοδιαγράμματος και της προσέγγισης που έχουν συμφωνηθεί με τους θεσμούς. Κατόπιν της επανεξέτασης αυτής οι πολιτικές για την αγορά εργασίας πρέπει να ευθυγραμμιστούν με τις διεθνείς και ευρωπαϊκές βέλτιστες πρακτικές θα πρέπει δε να μη συνεπάγονται την επιστροφή σε παλαιότερα πλαίσια πολιτικής ασύμβατα με τους στόχους της προώθησης βιώσιμης ανάπτυξης χωρίς αποκλεισμούς·
- να πραγματοποιήσει τα απαραίτητα βήματα για την ενίσχυση του χρηματοπιστωτικού τομέα συμπεριλαμβανομένων τόσο αποφασιστικής δράσης για τα μη εξυπηρετούμε να δάνεια όσο και μέτρων για την ενδυνάμωση της διακυβέρνησης του ΤΧΣ και των τραπεζών ιδίως με την εξάλειψη κάθε πιθανότητας πολιτικών παρεμβάσεων ιδιαίτερα στις διαδικασίες διορισμού
Πέραν τούτου οι ελληνικές αρχές οφείλουν να πραγματοποιήσουν τις ακόλουθες ενέργειες
- να αναπτύξουν ένα σημαντικά ενισχυμένο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων με βελτιωμένη διακυβέρνηση· ελληνικά περιουσιακά στοιχεία μεγάλης αξίας θα μεταφερθούν σε ανεξάρτητο ταμείο το οποίο θα τα ρευστοποιήσει με ιδιωτικοποιήσεις και άλλους τρόπους Η ρευστοποίηση των περιουσιακών στοιχείων θα αποτελέσει μια πηγή για την πραγματοποίηση της προγραμματισμένης εξόφλησης του νέου δανείου του ΕΜΣ και θα αποφέρει κατά την διάρκεια του νέου δανείου επιδιωκόμενο συνολικό ποσό 50 δισεκ ευρώ, εκτων οποίων τα 25 δισεκ ευρώ θα χρησιμοποιηθούν για την επιστροφή της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών και άλλων περιουσιακών στοιχείων και το 50% κάθε εναπομένοντος ευρώ (τουτέστιν 50% των25 δισεκ ευρώ θα χρησιμοποιηθεί για τη μείωση της αναλογίας χρέους ΑΕΠ το δε υπόλοιπο 50% θα χρησιμοποιηθεί για επενδύσεις. Το ταμείο αυτό θα συσταθεί στην Ελλάδα υπό τη διαχείριση των ελληνικών αρχών και την εποπτεία των οικείων ευρωπαϊκών θεσμών
Σεσυμφωνία με τους θεσμούς και με βάση τις βέλτιστες διεθνείς πρακτικές θα πρέπει να θεσπιστεί νομοθετικό πλαίσιο για να διασφαλιστούν διαφανείς διαδικασίες και κατάλληλος καθορισμός τιμών για την εκποίηση των περιουσιακών στοιχείων σύμφωνα με τις αρχές και τα πρότυπα του ΟΟΣΑ για τη διαχείριση κρατικών επιχειρήσεων
- σύμφωνα με τις φιλοδοξίες της ελληνικής κυβέρνησης να εκσυγχρονίσουν και να ενισχύσουν σε σημαντικό βαθμό την ελληνική διοίκηση και να θέσουν σε εφαρμογή ένα πρόγραμμα υπό την αιγίδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τη δημιουργία ικανοτήτων και την αποπολιτικοποίηση της ελληνικής διοίκησης. Μια πρώτη πρόταση θα πρέπει να υποβληθεί μέχρι τις 20 Ιουλίου ύστερα από συζητήσεις με τους θεσμούς. Η ελληνική κυβέρνηση δεσμεύεται να μειώσει περαιτέρω το κόστος της ελληνικής διοίκησης βάσει χρονοδιαγράμματος σε συμφωνία με τους θεσμούς, να εξομαλύνουν πλήρως τις μεθόδους εργασίας με τους θεσμούς συμπεριλαμβανομένων των αναγκαίων επιτόπιων εργασιών στην Αθήνα ώστε να βελτιωθούν η υλοποίηση και η παρακολούθηση του προγράμματος.
Η κυβέρνηση οφείλει να διαβουλεύεται και να συμφωνεί με τους θεσμούς όσον αφορά όλα τα νομοσχέδια στους σχετικούς τομείς αρκετό χρόνο πριν από την υποβολή τους σε δημόσια διαβούλευση ή στη Βουλή. Η σύνοδος κορυφής για το ευρώ τονίζει και πάλι ότι η υλοποίηση είναι βασικής σημασίας και στο πλαίσιο αυτό εκφράζει την ικανοποίησή της για την πρόθεση των ελληνικών αρχών να ζητήσουν μέχρι τις 20 Ιουλίου στήριξη από τους θεσμούς και τα κράτη μέλη για τεχνική βοήθεια ζητά δε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να συντονίσει αυτή την ευρωπαϊκή στήριξη·
- εξαιρουμένου του νόμου για την ανθρωπιστική κρίση η ελληνική κυβέρνηση θα επανεξετάσει, με σκοπό να τις τροποποιήσει, τις θεσπισθείσες νομοθετικές πράξεις που δεν συνάδουν με τη συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου διότι συνιστούν υπαναχώρηση σε σχέση με δεσμεύσεις από προηγούμενα προγράμματα ή θα προσδιορίσει σαφή ισοδύναμα για την αντιστάθμιση των δικαιωμάτων που αποκτήθηκαν συνεπεία των ανωτέρω πράξεων
Οι αναφερόμενες ανωτέρω δεσμεύσεις αποτελούν ελάχιστες απαιτήσεις για την έναρξη των διαπραγματεύσεων με τις ελληνικές αρχές. Εντούτοις η σύνοδος κορυφής για το ευρώ κατέστησε σαφές ότι η έναρξη διαπραγματεύσεων δεν προδικάζει οποιαδήποτε ενδεχόμενη τελική συμφωνία επί νέου προγράμματος του ΕΜΣ η οποία θα πρέπει να βασίζεται σε απόφαση επί του συνολικού πακέτου(περιλαμβανομένων των χρηματοδοτικών αναγκών της βιωσιμότητας του χρέους και της πιθανής ενδιάμεσης χρηματοδότησης).
Η σύνοδος κορυφής για το ευρώ λαμβάνει υπόψη τις πιθανές χρηματοδοτικές ανάγκες του προγράμματος ύψους μεταξύ 82 και 86 δισεκ. ευρώ όπως έχουν εκτιμηθεί από τους θεσμούς. Καλεί τους θεσμούς να διερευνήσουν τις δυνατότητες για τη μείωση του χρηματοδοτικού φακέλου μέσω εναλλακτικής δημοσιονομικής πορείας ή μέσω υψηλότερων εσόδων από ιδιωτικοποιήσεις. Η αποκατάσταση της πρόσβασης στις αγορές ηοποία αποτελεί στόχο κάθε προγράμματος χρηματοδοτικής βοήθειας μειώνει την ανάγκη χρησιμοποίησης του συνολικού χρηματοδοτικού φακέλου
Η σύνοδος κορυφής για το ευρώ λαμβάνει υπόψη τις επείγουσες χρηματοδοτικές ανάγκες της Ελλάδας οι οποίες καταδεικνύουν την ανάγκη ταχύτατης προόδου για τη λήψη απόφασης επί νέου μνημονίου συνεννόησης. Οιανάγκες αυτές εκτιμάται ότι ανέρχονται σε 7 δισεκ. ευρώ έως τις 20 Ιουλίου και σε ακόμη 5 δισεκ. ευρώ μέχρι τα μέσα Αυγούστου.
Η σύνοδος κορυφής για το ευρώ αναγνωρίζει ότι είναι σημαντικό να διασφαλιστεί ότι το ελληνικό κράτος θα μπορέσει να αποπληρώσει τις καθυστερούμενες οφειλές του προς το ΔΝΤ και την Τράπεζα της Ελλάδος και να εκπληρώσει κατά τις ερχόμενες εβδομάδες τις υποχρεώσεις του που συνδέονται με τοχρέος, ώστε να δημιουργηθούν οισυνθήκες που θα επιτρέψουν την ομαλή ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων. Οι κίνδυνοι της μη ταχείας ολοκλήρωσης των διαπραγματεύσεων βαρύνουν πλήρως την Ελλάδα. Η σύνοδος για το ευρώ καλεί την Ευρωομάδα να συζητήσει επειγόντως τα ζητήματα αυτά.
Λόγω των σοβαρότατων προκλήσεων που αντιμετωπίζει ο ελληνικός χρηματοπιστωτικός τομέας ο συνολικός φάκελος του πιθανού νέου προγράμματος του ΕΜΣ θα πρέπει να περιλάβει τη δημιουργία αποθεματικού ασφάλειας ύψους 10 έως 25 δισεκ. για τον τραπεζικό τομέα ώστε να αντιμετωπιστούν οι πιθανές ανάγκες για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και το κόστος εξυγίανσης εκ του οποίου αναμένεται να είναι άμεσα διαθέσιμο ποσό ύψους 10 δισεκ. ευρώ σε διαχωρισμένο λογαριασμό στον ΕΜΣ.
Η σύνοδος κορυφής για το ευρώ έχει επίγνωση ότι η ταχεία λήψη απόφασης επί νέου προγράμματος αποτελεί προϋπόθεση για να ανοίξουν πάλι οι τράπεζες, ώστε να αποφευχθεί με τον τρόπο αυτό η αύξηση του συνολικού χρηματοδοτικού φακέλου. Η ΕΚΤ και ο ΕΕΜ θα διενεργήσουν συνολική αξιολόγηση μετά το καλοκαίρι Το συνολικό αποθεματικό ασφάλειας θα καλύψει τις πιθανές κεφαλαιακές ελλείψεις μετά τη συνολική αξιολόγηση αφού εφαρμοστεί το νομοθετικό πλαίσιο.
Υπάρχουν σοβαρές ανησυχίες σχετικά με τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους. Αυτό οφείλεται στη χαλάρωση των πολιτικών που ακολουθήθηκαν κατά τη διάρκεια των τελευταίων δώδεκα μηνών η οποία είχε ως αποτέλεσμα την πρόσφατη επιδείνωση του εσωτερικού μακροοικονομικού και χρηματοοικονομικού περιβάλλοντος. Η σύνοδος κορυφής για το ευρώ υπενθυμίζει ότι τα κράτη μέλη της ευρωζώνης έχουν θεσπίσει κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών μία αξιοσημείωτη δέσμη μέτρων προς υποστήριξη της βιωσιμότητας του χρέους της Ελλάδας η οποία εξομάλυνε την πορεία εξυπηρέτησης του χρέους της Ελλάδας και μείωσε το κόστος σημαντικά.
Με αυτά τα δεδομένα και στο πλαίσιο του πιθανού μελλοντικού προγράμματος του ΕΜΣ καθώς και σύμφωνα με το πνεύμα της δήλωσης της Ευρωομάδας του Νοεμβρίου του 2012, η Ευρωομάδα παραμένει έτοιμη να εξετάσει, εάν χρειαστεί πιθανά πρόσθετα μέτρα (πιθανή παράταση των περιόδων χάριτος και αποπληρωμής, για να εξασφαλιστεί ότι οι ακαθάριστες χρηματοδοτικές ανάγκες παραμένουν σε βιώσιμο επίπεδο. Τα μέτρα αυτά θα εξαρτώνται από την πλήρη υλοποίηση των μέτρων τα οποία πρόκειται να συμφωνηθούν σε πιθανό νέο πρόγραμμα και θα εξεταστούν μετά την πρώτη θετική ολοκλήρωση επανεξέτασης.
Η σύνοδος κορυφής για το ευρώ τονίζει ότι δεν μπορούν να αναληφθούν απομειώσεις της ονομαστικής αξίας του χρέους.
Οι ελληνικές αρχές επαναλαμβάνουν την κατηγορηματική δέσμευσή τους να τηρήσουν πλήρως και εγκαίρως τις χρηματοοικονομικές τους υποχρεώσεις προς όλους τους πιστωτές τους.
Υπό την προϋπόθεση ότι πληρούνται όλες οι αναγκαίες προϋποθέσεις που περιέχονται στο παρόν έγγραφο η Ευρωομάδα και το διοικητικό συμβούλιο του ΕΜΣ δύνανται σύμφωνα με το άρθρο13 παράγραφος 2 τηςΣυνθήκης ΕΜΣ να δώσουν εντολή στους θεσμούς να διαπραγματευτούν νέο πρόγραμμα του ΕΜΣ εφόσον πληρούνται οι προϋποθέσεις του άρθρου 13 της Συνθήκης ΕΜΣ βάσει της εκτίμησης που αναφέρεται στο άρθρο13 παράγραφος 1.
Για να ενισχυθούν η ανάπτυξη και η δημιουργία θέσεων απασχόλησης στην Ελλάδα (εντός των προσεχών3-5 ετών, η Επιτροπή θα συνεργαστεί στενά με τις ελληνικές αρχές για την κινητοποίηση ποσού έως 35 δισεκ ευρώ (από διάφορα ενωσιακά προγράμματα για τη χρηματοδότηση της επενδυτικής και οικονομικής δραστηριότητας μεταξύ άλλων σε επίπεδο ΜΜΕ. Ως έκτακτο μέτρο και δεδομένων των ιδιαίτερων συνθηκών της Ελλάδας η Επιτροπή θα προτείνει την αύξηση του επιπέδου προχρηματοδότησης κατά 1 δισεκ ευρώ για την άμεση τόνωση των επενδύσεων πράγμα που θα ρυθμιστεί από τους συννομοθέτες της ΕΕ.
Το Επενδυτικό Σχέδιο για την Ευρώπη θα παράσχει επίσης χρηματοδοτικές ευκαιρίες για την Ελλάδα.
More...
Φιλοσοφική Σχολή: Ελλάδα και Ευρώπη μοιράζονται κοινές αξίες
Written by Theo
Η Κοσμητεία της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών αισθάνεται την υποχρέωση σε αυτή την τόσο κρίσιμη για την Ελλάδα ώρα, να υπενθυμίσει αυτό που θεωρεί αυτονόητο: η Ελλάδα είναι οργανικό κομμάτι της Ευρώπης. Ελλάδα και Ευρώπη συν-ανήκουν σε ένα κόσμο που μοιράζεται πολιτισμικές και ευρύτερα πνευματικές αξίες. Οι άρρηκτοι μεταξύ τους δεσμοί δεν οφείλονται μόνο στις κοινές ρίζες του ελληνορωμαϊκού πολιτισμού, στην Αναγέννηση και το ιδεώδες του ανθρωπισμού ή στους άλλους μεγάλους σταθμούς που σημάδεψαν τη μακρόχρονη ιστορική διαδρομή τους. Σφυρηλατούνται κυρίως στον σύγχρονο ενιαίο και κοινό τους πνευματικό χώρο, με τις γόνιμες συνεργασίες και ανταλλαγές στα πεδία της εκπαίδευσης, της έρευνας και του πολιτισμού. Όσο σημαντικό και αν είναι το οικονομικό σκέλος του ελληνικού θέματος, στην προσπάθεια της ευρωπαϊκής οικονομικής ολοκλήρωσης ενδέχεται να ανακύπτουν παρόμοια ζητήματα. Εφόσον όμως διατηρηθούν και καλλιεργηθούν περαιτέρω τα ήδη υπάρχοντα στοιχεία ιδεολογικής συνοχής, τα προβλήματα θα αντιμετωπίζονται επιτυχώς, με γνώμονα την αλληλεγγύη αλλά και τη λογική. Η εκπεφρασμένη βούληση του Ελληνικού λαού δεν δηλώνει μόνο την επιθυμία παραμονής στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και συνεργασίας με τους άλλους ευρωπαϊκούς λαούς για την κατάκτηση ενός κοινού ιδανικού.
Η Κοσμητεία της Φιλοσοφικής Σχολής
(Η Κοσμήτωρ και οι Πρόεδροι των Τμημάτων)
ΚαθηγήτριαΕλένηΚαραμαλέγκου
ΚαθηγήτριαΕρασμία-ΛουίζαΣταυροπούλου
ΚαθηγήτριαΑναστασίαΠαπαδία-Λάλα
Αν. Καθηγήτρια Μαρία-Ζωή Φουντοπούλου
Καθηγητής Ηλίας Μπεζεβέγκης
Καθηγήτρια Ευαγγελία Σακελλίου-Σουλτς
Καθηγήτρια Φρειδερίκη Μπατσαλιά
Καθηγήτρια Μαρία Παπαδήμα
Καθηγητής Πλάτων Μαυρομούστακος
Αν. Καθηγητής Αχιλλέας Χαλδαιάκης
Καθηγητής Γεράσιμος Ζώρας
Καθηγήτρια Ευθυμία Πανδή-Παυλάκη
Καθηγητής Φώτης Δημητρακόπουλος
Greece and Europe belong together in a world sharing cultural and wider spiritual values
Written by Theo
The Dean and the Heads of the Faculties of the School of Philosophy of the National and Kapodistrian University of Athens, feeling the burden of this hour, so critical for Greece, would like to remind everyone of something that may be considered to be self-evident: that Greece is an organic part of Europe. Greece and Europe belong together in a world sharing cultural and wider spiritual values. The unbreakable bonds between them cannot be attributed only to common roots in Greco-Roman culture, to the Renaissance with humanistic ideals nor to other milestones marking their long historical journey. Above all, they forge the contemporary spiritual common ground, which they share, with the fertile cooperation and exchanges in the field of education, in research and culture. As important as the economic aspect of the Greek issue is, similar debates will be raised continuously in the effort of the economic unification of Europe. However, as long as they maintain and further cultivate the already existing ideological cohesion, they will face the challenges appropriately, guided by solidarity and rationality. The free will of the Greek people does not consist only in the wish to remain in the European Union, but also in the wish for cooperation with other European peoples to achieve common ideals.
The Dean and the Heads of the Faculties of the School of Philosophy
Prof. Eleni Karamalengou
Prof. Erasmia-Louisa Stavropoulou
Prof. Anastasia Papadia-Lala
Ass. Prof. Maria-ZoiFountopoulou
Prof. EliasBesevegis
Prof. EvangeliaSakelliou-Schultz
Prof. FriederikiBatsalia
Prof. MariaPapadima
Prof. PlatonMavromoustakos
Ass. Prof.AchilleasChaldaiakis
Prof. GerasimosZora
Prof. EfthimiaPandi-Pavlakis
Prof. FotisDimitrakopoulos
Διαφάνεια στις διαπραγματεύσεις-Όλα τα σχέδια και προτάσεις στο φως
Διαφάνεια στις διαπραγματεύσεις. Όλα στην δημοσιότητα
Όλοι ζητάνε από τον πρωθυπουργό να παρουσιάσει στη σύνοδο του EUROGROUP την ελληνική πρόταση. Μακάρι να την παρουσιάσει. Αν υπάρχει αυτή, όμως, ούτε μπήκε στο δημοψήφισμα (αν ήταν έτοιμη όπως κάποιοι υπονοούν), ούτε όμως παρουσιάστηκε δημόσια για να είναι ενημερωμένοι οι πολίτες αλλά και να εκφράσουν εγκαίρως τις προτάσεις και τη γνώμη τους φορείς και κοινωνία των πολιτών.
Συνεχίζεται μια πρακτική διαπραγματεύσεων που αφορά το μέλλον της χώρας χωρίς οι πολίτες να είναι ενημερωμένοι για το τι υποστηρίζει η κάθε πλευρά. Δεν είναι δυνατόν να υποστηρίξει κάποιος ότι οι διαπραγματεύσεις πρέπει να είναι μυστικές, αφού όλοι γνωρίζουμε το πρόβλημα αλλά μαθαίνουμε για το τι υποστηρίζει κάθε πλευρά μόνο μέσω διαρροών στα ΜΜΕ ή μέσω επιλεκτικών παρουσιάσεων των προτάσεων, με την κάθε πλευρά να επιρρίπτει την ευθύνη της αποτυχίας των διαπραγματεύσεων στην άλλη. Αν είχαμε με επίσημο τρόπο και τις δυο προτάσεις μπροστά μας θα μπορούσαμε ως κοινωνία να ξέρουμε τι «παίζει».
Οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ζητάμε να σταματήσει η διαπραγμάτευση πίσω από κλειστές πόρτες και να μπει φως στις προτάσεις που καταθέτει κάθε πλευρά. Στο Ευρωκοινοβούλιο όλα τα έγγραφα, οι προτάσεις, οι απόψεις αναρτώνται στο διαδίκτυο, είναι δημόσιες και φανερές. Απαιτούμε, λοιπόν, και από την Ελληνική κυβέρνηση και από το Eurogroupνα δίνουν επισήμως όλα τα έγγραφα και τα πρακτικά των συζητήσεων και προτάσεων στην δημοσιότητα. Όπως απαιτεί η δημοκρατία και η διαφάνεια. Μόνο έτσι θα μπορεί η κοινωνία να είναι πραγματικά ενημερωμένη και να παρακολουθεί τις εξελίξεις.
Θα μιλήσει ο πρωθυπουργός στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου αύριο;
Θα ανταποκριθεί ο πρωθυπουργός στην πρόταση Φιλελεύθερων και Πράσινων να μιλήσει στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου;
Ο πρωθυπουργός έχει συναντηθεί πολλές φορές με την καγκελάριο Αν. Μέρκελ, με τον Φ. Ολάντ, με αρχηγούς κρατών – μελών, έχει φυσικά συμμετάσχει σε συνόδους κορυφής και στο Eurogroup, έχει συναντηθεί με τον Γιουνγκέρ (πρόεδρο της Κομισιόν), αλλά και με τον πρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου Μ. Σουλτς. Δεν έχει απευθυνθεί, όμως, στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου. Αυτό είναι ένα μεγάλο θεσμικό και πολιτικό λάθος.
Αδιαφορώντας για την Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου δεν λαμβάνει υπόψη του ότι αυτός ο θεσμός παίζει πλέον ένα σημαντικό ρόλο – αν και όχι αυτόν που θα έπρεπε – στα ευρωπαϊκά θέματα και στις ευρωπαϊκές πολιτικές. Το Ευρωκοινοβούλιο είναι το μόνο ευρωπαϊκό θεσμικό όργανο που κατάφερε μέσα σε 4 μήνες να οργανώσει μια ουσιαστική αξιολόγηση των πολιτικών της τρόικα μέσω ακροάσεων πολιτικών, οικονομολόγων, συνδικάτων και κοινωνικών φορέων από τις 4 χώρες της κρίσης, οργάνωσε κοινή συνεδρίαση εκπροσώπων του Ευρωκοινοβουλίου και εθνικών κοινοβουλίων. Κατάφερε μάλιστα να συντάξει δυο πολύ σημαντικές εκθέσεις αξιολόγησης της τρόικα και της πολιτικής που προώθησε στις χώρες της κρίσης και αυτές οι εκθέσεις υπερψηφίστηκαν από μια μεγάλη πλειοψηφία από το προηγούμενο Ευρωκοινοβούλιο στις 13/3/2014. Περιλαμβάνουν όχι μόνο τεκμηριωμένη κριτική στην πολιτική της τρόικα εντοπίζοντας τα λάθη και τις αστοχίες των κυβερνήσεων και των εθνικών προγραμμάτων προσαρμογής, αλλά και παρουσιάζουν και προτάσεις για το τι πρέπει να γίνει. Η "αξιολόγηση των πολιτικών της τρόικα" είχε ξεκiνήσει με πρωτοβουλία των Πράσινων. Δυστυχώς, τόσο η ΝΔ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχαν υπερψηφίσει τις εκθέσεις, για διαφορετικούς ίσως λόγους.
Συμμετέχοντας ο πρωθυπουργός στην Ολομέλεια μπορεί να έχει μια άμεση εικόνα για το κλίμα που επικρατεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο, γιατί πολύ φοβάμαι ότι δεν λαμβάνει υπόψη του ποια είναι η κατάσταση στην υπόλοιπη Ευρώπη. Στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου δεν μιλάνε μόνο οι πρόεδροι των πολιτικών ομάδων αλλά και αρκετοί βουλευτές που αποτυπώνουν, με τις τοποθετήσεις τους, το γενικό κλίμα σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ καλούν τον πρωθυπουργό να μιλήσει άμεσα στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου. Θυμίζουμε ότι οι Φιλελεύθεροι (ALDE) και οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ στο Ευρωκοινοβούλιο ζήτησαν από τον πρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου να προσκαλέσει τον Έλληνα πρωθυπουργό και τον Ντάιζελμπλουμ να μιλήσουν στο Ευρωκοινοβούλιο την Τετάρτη 8/7.
Θα πάει ο πρωθυπουργός; Ελπίζουμε ΝΑΙ. Είναι κρίμα που μέχρι σήμερα το ευρωκοινοβούλιο και όχι απλώς ο πρόεδρος του δεν ήταν στην ατζέντα των επαφών του Έλληνα πρωθυπουργού. Αλλά αν δεν πάει σε αυτή την Ολομέλεια, δεν θα υπάρχει άλλη ευκαιρία πριν τον Σεπτέμβριο.
