26 Νοέμβριος 2024
Η ομιλία του Ν. Χρυσόγελου ευρωβουλευτή των Οικολόγων Πράσινων στην παρουσίαση του βιβλίου "Για μια Δημοκρατική και Οικολογική Αριστερά" επου έγινε χθες στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του Δημαρχιακού Μέγαρου Θεσσαλονίκης από το Κέντρο Πολιτικού Προβληματισμού ΜΙΧΑΛΗΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΑΚΗΣ και τις εκδόσεις Πλέθρον.
Ενημερωτική εκδήλωση
Ενεργειακή φτώχεια, κατοικία και ατμοσφαιρική ρύπανση
Υπάρχουν λύσεις που είναι ταυτοχρόνως προς όφελος του πολίτη, του περιβάλλοντος και της δημοσιονομικής εξυγίανσης;
Τετάρτη, 13 Φεβρουαρίου, στις 19:00, αίθουσα Δημοτικού Συμβουλίου Θεσσαλονίκης
Εκδήλωση με θέμα «Ενεργειακή φτώχεια, κατοικία και ατμοσφαιρική ρύπανση. Υπάρχουν λύσεις που είναι ταυτοχρόνως προς όφελος του πολίτη, του περιβάλλοντος και της δημοσιονομικής εξυγίανσης;» οργανώνει το γραφείο του ευρωβουλευτή των Οικολόγων Πράσινων, Νίκου Χρυσόγελου, σε συνεργασία με τη Νομαρχιακή Κίνηση Θεσσαλονίκης των Οικολόγων Πράσινων, την Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου, στις 7.00μμ, στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου Θεσσαλονίκης.
Είναι κοινή διαπίστωση πλέον ότι όλο και περισσότεροι συμπολίτες μας αδυνατούν να θερμανθούν επαρκώς. Η ενεργειακή φτώχεια αυξάνεται κυρίως εξαιτίας της κατάρρευσης των εισοδημάτων. Μαζί, όμως, εντείνεται και η ατμοσφαιρική ρύπανση στις πόλεις και στο εσωτερικό των κατοικιών, η δημόσια υγεία μας τίθεται σε κίνδυνο αλλά και τα δάση και τα λιγοστά αστικά πάρκα μας λεηλατούνται. Μπροστά σε αυτές τις προκλήσεις οι πολίτες στην πλειοψηφία τους παραμένουν ανενημέρωτοι για τις δυνατότητες εξοικονόμησης ενέργειας, αλλά και τις εναλλακτικές λύσεις θέρμανσης και το κόστος τους.
Δυστυχώς ο δημόσιος διάλογος γύρω από το θέμα έχει εγκλωβιστεί σε ένα στενό δίλημμα: «επιστροφή στο πετρέλαιο ή προσαρμογή στην «πραγματικότητα» της αιθαλομίχλης;» τη στιγμή που άλλες ευρωπαϊκές χώρες προσεγγίζουν εδώ και δεκαετίες το ζήτημα της θέρμανσης μακριά από τέτοιου είδους διλήμματα και με ιδιαίτερα θετικά αποτελέσματα τόσο για το περιβάλλον όσο και για τις τοπικές και εθνικές τους οικονομίες.
Το μεγάλο ζητούμενο εξακολουθεί να είναι η διαμόρφωση ενός ολοκληρωμένου σχεδίου πολιτικής καθώς και η σωστή και πλήρης ενημέρωση των πολιτών. Με στόχο να ξεκινήσει ο διάλογος προς αυτή την κατεύθυνση, οι Οικολόγοι Πράσινοι εντάσσουν το θέμα στην εκστρατεία τους για την ενέργεια και τη θέρμανση, μία από τις κεντρικές πανελλαδικές εκστρατείες που έχουν προγραμματίσει για το 2013 με ποικίλες δράσεις και παρεμβάσεις. Στο πλαίσιο αυτό, η Νομαρχιακή Κίνηση των Οικολόγων Πράσινων Θεσσαλονίκης και ο ευρωβουλευτής τους Νίκος Χρυσόγελος διοργανώνουν ενημερωτική εκδήλωση για το θέμα στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου την Τετάρτη, 13 Φεβρουαρίου, 7.00-9.00 μ.μ.
Τις θέσεις τους θα αναπτύξουν οι:
Το ζήτημα των παράνομων χωματουργικών εργασιών, εκσκαφών και κοπής καλαμώνων για την κατασκευή πίστας θαλασσίου σκι στον υγρότοπο Αμφιθέας στη λίμνη Παμβώτιδα φέρνει με γραπτή ερώτησή του στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή ο ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων / Ομάδα των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο, Νίκος Χρυσόγελος. 
Η παράταξη «Ενεργοί Πολίτες για το Δήμο της Βέροιας» έχουμε τη χαρά και την τιμή να σας προσκαλέσουμε στην εκδήλωση που διοργανώνουμε την
Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου με θέμα:
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
Ανιχνεύοντας εναλλακτικές για ένα νέο τρόπο ζωής.
Ομιλητές:
Νίκος ΧρυσόγελοςΕυρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων
«Πολιτικές αλληλέγγυας οικονομίας»
Οδυσσέας ΧιλτίδηςΜέλος της ΠΕΡΚΑ
«Περιαστικοί Λαχανόκηποι στη Θεσσαλονίκη-Δυο χρόνια εμπειρίας».
Μαρία ΘεοδωρίδουΜέλος της κίνησης «Πολίτες της Βέροιας»
«Δράσεις Αλληλέγγυας Οικονομίας στο Νομό Ημαθίας
ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ ΒΕΡΟΙΑΣ Αίθουσα Δημοτικού Συμβουλίου
ΠΕΜΠΤΗ 14 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2013 στις 6.00 μ.μ
Mε την ευγενική υποστήριξη του ΠΡΑΣΙΝΟΥ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ
«Για μια Δημοκρατική και Οικολογική Αριστερά» είναι ο τίτλος του βιβλίου που θα παρουσιάσουν Την Τρίτη 12 Φεβρουαρίου 2013 στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του Δημαρχιακού Μέγαρου Θεσσαλονίκης στις 19.30 το Κέντρο Πολιτικού Προβληματισμού ΜΙΧΑΛΗΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΑΚΗΣ και οι εκδόσεις Πλέθρον.
Θα μιλήσουν
Θα συντονίσει η δημοσιογράφος Κάκη Μπαλή
Στο βιβλίο, που γράφουν οι Νίκος Αλιβιζάτος, Ξενοφών Γιαταγάνας, Ηλίας Ευθυμιόπουλος, Δημήτρης Ιμπραήμ, Στάθης Κουρνιώτης, Σάκης Κουρουζίδης, Λεωνίδας Λουλούδης, Μάνος Ματσαγγάνης, Δημήτρης Οικονόμου, Βασίλης Πεσμαζόγλου, Γιάννης Σακιώτης, Δήμος Τσαντίλης και Νίκος Χριστοδουλάκης, αποτελεί μια συντονισμένη προσπάθεια για την επαναδιατύπωση ενός αριστερού, δημοκρατικού και με οικολογικό πρόσημο προγραμματικού λόγου, επί τη βάσει επεξεργασμένων προσεγγίσεων της θεωρίας και της πολιτικής, χωρίς λαϊκισμούς και ανέξοδες ρητορείες.
Όπως τονίζεται και στο εξώφυλλο της έκδοσης «Μέσα στο γκρίζο τοπίο της κρίσης, ο πολιτικός κόσμος έχει μια ευκαιρία: να αποδείξει ότι με κυβερνήσεις συμμαχικές, με σταθερό Ευρωπαϊκό προσανατολισμό, με αναμόρφωση του τραπεζικού συστήματος, με ριζικές τομές στην εκπαίδευση, με κοινωνικά και οικολογικά δίκαιη φορολογία, με αναδιάταξη των προτεραιοτήτων και των συντελεστών της παραγωγής, με ανασχεδιασμό του κράτους πρόνοιας, με ολοκληρωμένη περιβαλλοντική, ενεργειακή και αγροτική πολιτική, μπορούμε να οικοδομήσουμε μια άλλη Ελλάδα. Το παρόν βιβλίο αποτελεί μέρος αυτής της προσπάθειας. Είναι το πρώτο μιας σειράς που, υπό την αιγίδα του Κέντρου Πολιτικού Προβληματισμού «Μιχάλης Παπαγιαννάκης», φιλοδοξεί να συμβάλει στην παραγωγή μιας σύγχρονης πολιτικής θεωρίας απαλλαγμένης από δογματισμούς και στερεότυπα και εν τέλει στη δημιουργία ενός νέου υποδείγματος για την προοδευτική διακυβέρνηση.
Δείτε το έργο του 1ου χρόνου στο Ευρωκοινοβούλιο με τη μορφή posters
Διαβάστε περισσότερα στο ειδικό ενημερωτικό μας δελτίο
Διαβάστε μορφή βιβλίου τις ερωτήσεις που κατατέθηκαν τον πρώτο χρόνο μετά την εναλλαγή
Δείτε σε διαδραστικό χάρτη τις περιοδείες, εκδηλώσεις και παρεμβάσεις που πραγματοποιήσαμε σε όλη την Ελλάδα
Δείτε σε διαδραστικό χάρτη τις περιοδείες, εκδηλώσεις και παρεμβάσεις που πραγματοποιήσαμε σε Δυτ. Βαλκάνια, Βουλγαρία και Κύπρο
Του Νίκου Χρυσόγελου
Το Ευρωκοινοβούλιο, το μόνο εκλεγμένο θεσμικό ευρωπαϊκό όργανο, είναι πραγματικά ένα πολύ ενδιαφέρον πείραμα. Ενώ δεν έχουμε προχωρήσει σε μια πραγματική ευρωπαϊκή ένωση, στην πραγματικότητα έχουμε διακυβερνητική – διακρατική συνεργασία μέχρι τώρα, οι ευρωβουλευτές, όχι πάντα και όχι ιδανικά, εκφράζουν την ευρωπαϊκή οπτική κι όχι απλώς το άθροισμα εθνικών συμφερόντων και εθνικών εγωισμών.
Σε τι διαφέρει το Ευρωκοινοβούλιο από τα εθνικά κοινοβούλια; Η εικόνα του ελληνικού κοινοβουλίου, όπως και σε πολλούς άλλους πολίτες, μου δημιουργεί θλίψη για το επίπεδο της «πολιτικής» συζήτησης. Αυτό που κάνει τη διαφορά μεταξύ ευρωπαϊκού και ελληνικού κοινοβουλίου είναι νομίζω ο τρόπος που παράγεται η πολιτική στο Ευρωκοινοβούλιο.
Σπάνια θα δει κάποιος τις ανόητες κοκορομαχίες που βλέπει να κυριαρχούν – άνευ ουσιαστικού περιεχομένου – στο ελληνικό κοινοβούλιο. Η πολιτική αντιπαράθεση και σύνθεση είναι γύρω από το βαθύ περιεχόμενο, την ουσία της πολιτικής, είτε αυτή αφορά τις μεγάλες ενότητες, πχ. περιφερειακή πολιτική, ή πολιτική συνοχής, ή τα μεγάλα διεθνή προβλήματα, όπως η κλιματική αλλαγή ή την υποστήριξη από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Προσαρμογής στην Παγκοσμιοποίηση για τους εργαζόμενους σε ένα ναυπηγείο ή στον οικοδομικό κλάδο.
Το γεγονός ότι καμία πολιτική ομάδα δεν έχει από μόνη της πλειοψηφία στο Ευρωκοινοβούλιο αλλά και το γεγονός ότι η θέση κάθε πολιτικής ομάδας δεν είναι απόλυτα καθορισμένη από τα πριν, από κάποιον άλλο, οδηγεί στην ανάγκη συνεχούς διαβούλευσης μέσα σε κάθε πολιτική ομάδα.
Πριν από κάθε Ολομέλεια στο Στρασβούργο προηγείται μια εβδομάδα, όπου οι ευρωβουλευτές - μεταξύ και των άλλων υποχρεώσεων που έχουν - πρέπει να συμμετέχουν στις συνεδριάσεις της πολιτικής τους ομάδας για να αποφασίσουν τη θέση που θα κρατήσουν σε κάθε θέμα και σε κάθε τροπολογία (και μιλάμε για χιλιάδες ψηφοφορίες σε κάθε Ολομέλεια). Έχει προηγηθεί η προεργασία από τον/την ευρωβουλευτή που έχει αναλάβει το θέμα, η ενεργή συνεργασία με τους ειδικευμένους επιστημονικές συνεργάτες, η διαβούλευση με την κοινωνία των πολιτών, η διοργάνωση «ακροάσεων», ημερίδων, «εργαστηρίων» με ειδικούς, η συζήτηση στις ομάδες εργασίας της αντίστοιχης πολιτικής οικογένειας και στις Επιτροπές του Ευρωκοινοβουλίου που εμπλέκονται με το θέμα, από διαφορές οπτικές γωνίες (πχ. περιφερειακή ανάπτυξη, περιβάλλον, απασχόληση).
Υπάρχει, λοιπόν, μια συνεχής πολιτική διαβούλευση και συζήτηση, κάθε πολιτικής ομάδας με φορείς τους οποίους ενδιαφέρεται να συμβουλευτεί και να ακούσει, αλλά και μεταξύ ευρωβουλευτών από διαφορετικές πολιτικές ομάδες που ασχολούνται με το ίδιο θέμα. Για κάθε θέμα που ένας ευρωβουλευτής, εκπροσωπώντας την πολιτική του ομάδα, έχει αναλάβει εισήγηση, υπάρχουν αντίστοιχοι «σκιώδεις» εισηγητές από όλες τις υπόλοιπες πολιτικές ομάδες οι οποίοι θα παρουσιάσουν τη δική τους θέση και θα καταθέσουν τις δικές τους προτάσεις και τροπολογίες που θα μπουν σε ψηφοφορία στις Επιτροπές και τελικά στην Ολομέλεια.
Η σύγχρονη ελληνική δημοκρατία είναι ακόμα σε αρχικό στάδιο ανάπτυξης. Πρέπει να μπολιαστεί με συμμετοχικούς θεσμούς, να ανοίξει στην κοινωνία των πολιτών, να γίνει ουσιαστική. Βέβαια αλλαγές θεσμικές χωρίς αλλαγή πολιτικών συσχετισμών και αλλαγή του πολιτικού προσωπικού είναι μάλλον απίθανες. Σε κάθε περίπτωση στο προσκήνιο πρέπει να έρθουν δημιουργικές κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις, όχι βρυκόλακες και μαχαιροβγάλτες.
Το Ευρωκοινοβούλιο αποτελεί ένα καλό παράδειγμα προς μελέτη. Εκπροσωπεί μια καλά οργανωμένη δημοκρατική λειτουργία ενός κοινοβουλίου, όπως θα έπρεπε να είναι στην πραγματικότητα και το ελληνικό κοινοβούλιο.
Καμία δεδομένη πλειοψηφία δεν υπάρχει ούτε καν στο εσωτερικό κάθε πολιτικής οικογένειας. Κανένας δεν νοιώθει ότι είναι εκεί απλώς για να ψηφίσει απλώς υπέρ ή κατά. Υπάρχουν βέβαια οι ακραίοι ευρωσκεπτικιστές που το κάνουν όμως από δική τους επιλογή γιατί δεν θέλουν την ευρωπαϊκή ένωση.
Ακόμα και ένας καινούριος στο Ευρωκοινοβούλιο, όπως εγώ, μπαίνει αμέσως στα βαθιά: έχω ήδη παρουσιάσει την έκθεσή μου για λογαριασμό της Επιτροπής Περιβάλλοντος για το Ευρωπαϊκό Ταμείο Θάλασσας κι Αλιείας, είμαι υπεύθυνος των Πράσινων σε θέματα Κοινωνικής Συνοχής, είμαι σκιώδης εισηγητής εκ μέρους των πράσινων σε πολλές εκθέσεις και έχω καταθέσει εκατοντάδες τροπολογίες σε διάφορες εκθέσεις και η συντριπτική πλειοψηφία τους έχει υιοθετηθεί. Συμμετέχω στη διαδικασία διαβούλευσης, στον τριμερή διάλογο, Κομισιόν, Ευρωκοινοβούλιο και Συμβούλιο – Προεδρία για την τελική συμφωνία πάνω στον νέο Κανονισμό του Ταμείου Συνοχής – ένα σχέδιο το οποίο περιλαμβάνει όχι μόνο τις προτάσεις του βασικού εισηγητή αλλά και προτάσεις – τροπολογίες που είχα καταθέσει εκ μέρους των πράσινων και σχεδόν όλες υπερψηφίστηκαν ή έγιναν συμβιβασμοί στην τελική έκθεση. Έχω καταθέσει πάνω από 60 ερωτήσεις προς την Κομισιόν και έχω μιλήσει δεκάδες φορές σε Επιτροπές, στην Ολομέλεια, σε εκδηλώσεις.
Είναι μια συνεχής άσκηση πολιτικής διαβούλευσης, επηρεασμού μέσα από την τεκμηρίωση και την επικοινωνία, δημιουργίας συμμαχιών αλλά και σωστής προετοιμασίας.
Κανείς δεν νοιώθει ότι στερείται του δικαιώματος να επηρεάσει τις αποφάσεις. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν πολιτικές διαφωνίες, πολιτικές αντιπαραθέσεις. Υπάρχουν, αλλά η πολιτική γίνεται με τρόπο «ευγενή».
____________________________
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο ιστολόγιο www.eklogika.gr στις 6/2/2013
του Ν. Χρυσόγελου
Είναι το Ευρωκοινοβούλιο αποτελεσματικό;», αναρωτιούνται πολλοί. Ο ρόλος του σήμερα είναι ενισχυμένος. Το μόνο εκλεγμένο θεσμικό ευρωπαϊκό όργανο, το Ευρωκοινοβούλιο, έχει πλέον πολύ σοβαρές αρμοδιότητες, συν-νομοθετεί και συναποφασίζει για πάνω από το 85% των ευρωπαϊκών υποθέσεων, δεν είναι μόνο ένα όργανο διαβούλευσης, άσκησης κοινοβουλευτικού ελέγχου ή κατάθεσης ψηφισμάτων χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα. Ακόμα και για τον προϋπολογισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τις κατευθύνσεις των Ταμείων, δεν αρκεί να συμφωνήσουν Συμβούλιο (Κυβερνήσεις) και Κομισιόν, πρέπει να συμφωνήσει και το Ευρωκοινοβούλιο το οποίο έχει επεξεργαστεί τις δικές του προτάσεις και θέσεις (αύξηση προϋπολογισμού με ίδιους πόρους, ενίσχυση πολιτικών συνοχής, επενδύσεις κ.ά.).
«Ενίσχυση του Ευρωκοινοβουλίου, όχι μόνο με ενίσχυση των αρμοδιοτήτων του, αλλά σε αυτή την κρίσιμη περίοδο που διανύουμε, με αύξηση της συμμετοχής των πολιτών στις Ευρωεκλογές του Μαΐου 2014 και ενίσχυση των πολιτικών δυνάμεων που επιδιώκουν την πολιτική, οικονομική και κοινωνική ένωση είναι η μόνη λύση απέναντι σε θέματα αφενός δημοκρατικής νομιμοποίησης στη λήψη των αποφάσεων, και αφετέρου στην ανάγκη αναζωογόνησης της ευρωπαϊκής ιδέας και ολοκλήρωσης.
Η άγνοια αλλά και πολιτικές απομονωτισμού έχουν ως αποτέλεσμα να αποδυναμώνεται ο μόνος εκλεγμένος, δημοκρατικός θεσμός που μπορεί να ελέγχει την αυθαιρεσία του Συμβουλίου και την απουσία διαφάνειας στη λήψη των αποφάσεων του (οι κυβερνήσεις δημοσιοποιούν μόνο όσα αυτές θέλουν και όπως τα θέλουν).
Από τον Φεβρουάριο 2012 που είμαι στο Ευρωκοινοβούλιο, όλο και περισσότερους ευρωβουλευτές σφυροκοπούν την Επιτροπή αλλά και τους εκπρόσωπους του Συμβουλίου και της Προεδρίας (Δανέζικη και Κυπριακή το 2012, Ιρλανδική τώρα) για την ατελέσφορη πολιτική που εφαρμόζεται για την διέξοδο από την κρίση, την απουσία δημοκρατικής νομιμοποίησης των μέτρων που επιβάλει η τρόικα στις κοινωνίες, χωρίς τον έλεγχο και τη σύμφωνη γνώμη του ευρωκοινοβουλίου, τη μη ισορροπημένη δημοσιονομική πολιτική που οδηγεί σε αντίθετα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα.
Το Ευρωκοινοβούλιο έχει δώσει ισχυρή εντολή να υπάρξει μια καλή απόφαση για τον προϋπολογισμό, όχι ένας κακός συμβιβασμός με περικοπές στο σύνολο αλλά και σε ιδιαίτερα σημαντικούς τομείς. Πιέζει, για παράδειγμα, για την τραπεζική ένωση, τις μεταρρυθμίσεις στην Ευρωζώνη, την ενίσχυση των πολιτικών συνοχής, τη συνέχιση της λειτουργίας του Ευρωπαϊκού Ταμείου για τους άπορους, θέματα που έχουν άμεση σχέση με μια πιο δίκαια Ευρώπη, μια Ευρώπη της αλληλεγγύης.
Τι είναι πιθανόν να γίνει, όμως, αν δεν κινητοποιηθούν η κοινωνία των πολιτών και οι ευρωπαϊκές δυνάμεις; Οι πολίτες οργισμένοι, για διαφορετικούς ίσως λόγους, εξαιτίας της κρίσης αλλά και αγνοώντας σε μεγάλο βαθμό ποιος είναι ο ρόλος και οι θέσεις του Ευρωκοινοβουλίου, κινδυνεύουν να στραφούν όχι εναντίον αυτών που ευθύνονται για τις λανθασμένες επιλογές (κυβερνήσεις, ανεξέλεγκτες αγορές) αλλά εναντίον του πραγματικού συμμάχου τους, του Ευρωκοινοβουλίου. Χρειάζεται όλοι μας να κινητοποιηθούμε ενάντια στην αύξηση της αποχής και την εκλογή ακροδεξιών δυνάμεων οι οποίες θα αποδυναμώσουν το δημοκρατικό αυτό θεσμό, αντί να τον ενισχύσουν.
Χρειάζεται ένας άνεμος που θα σαρώσει την αιθαλομίχλη που έχει συγκεντρωθεί, θα καθαρίσει την ατμόσφαιρα σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, θα προετοιμάσει μια νέα Ευρωπαϊκή συνθήκη για την οικονομική, κοινωνική και πολιτική ολοκλήρωση. Η λύση είναι περισσότερη Ευρώπη, περισσότερη δημοκρατική, κοινωνική, πολιτική, οικονομική αλληλέγγυα Ευρώπη.
__________________
Το άρθρο πρωτοδημοσιεύτηκε στο ιστολόγιο protagon.gr στις 9/2/2013
Δείτε το έργο του 1ου χρόνου στο Ευρωκοινοβούλιο με τη μορφή posters
Διαβάστε περισσότερα στο ειδικό ενημερωτικό μας δελτίο
Διαβάστε τις ερωτήσεις που κατατέθηκαν
Συνάντηση εργαζομένων Χαλυβουργίας με Πράσινους στο Στρασβούργο.
Ο Νίκος Χρυσόγελος συζήτησε μαζί τους τις απολύσεις εργαζομένων της πρώην ΚΟΝΤΙ και τα προβλήματα της ελληνικής βιομηχανίας
Μεταξύ 2000 και 2010, περισσότερες από 11000 περιπτώσεις αναδιάρθρωσης καταγράφηκαν από το Παρατηρητήριο Αναδιάρθρωσης στην Ευρώπη. Καταστράφηκαν 1,8 θέσεις εργασίας για κάθε μία θέση εργασίας που δημιουργήθηκε. Η αναλογία αυξάνεται σε 2,5 (καταστρέφονται) - 1 (δημιουργείται) μεταξύ του 2008 και του 2010!
Στην Ευρώπη τρία εκατομμύρια θέσεις εργασίας στη βιομηχανία έχουν εξαφανιστεί από την αρχή της κρίσης.
Στη Γαλλία, το φαινόμενο έχει μεγαλύτερη διάρκεια, δεδομένου ότι μεταξύ των ετών 1991 και 2010, εξαφανίστηκαν 1,2 εκατομμύρια θέσεις εργασίας.
Η Ευρώπη παρακολουθεί με κομμένη ανάσα τις διαμαρτυρίες των εργαζομένων στον όμιλο της ArcelorMittal, της μεταλλουργίας - χαλυβουργίας που έχει αποφασίσει να κλείσει πολλές μονάδες της στην ευρωπαϊκή ήπειρο, αν και δραστηριοποιείται παγκόσμια. Δυστυχώς, η προσπάθεια της ξεκίνησε πριν μερικά χρόνια από την Ελλάδα, από την μονάδα της ARCELOR MITTAL CONSTRUCTION HELLAS A.E. (πρώην ΚΟΝΤΙ ΑΒΕΕ) στο Βόλο, μόνο που τότε δεν υπήρξε κινητοποίηση σε ευρωπαϊκό επίπεδο για την προστασία των εργαζομένων του Βόλου
Δείτε σχετικές παρεμβάσεις, επισκέψεις στο Βόλο και ερώτηση του Νίκου Χρυσόγελου προς την Κομισιόν για την ARCELOR MITTAL CONSTRUCTION HELLAS A.E.) (1),(2), (3).
Η συνάντηση Πράσινων Ευρωβουλευτών και εργαζομένων στη χαλυβουργία
Οι εργαζόμενοι στη βαριά βιομηχανία δεν είχαν πάντα τις καλύτερες σχέσεις με τους Πράσινους, αλλά τώρα έχουν αναπτύξει ένα ουσιαστικό διάλογο μαζί τους σε ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο. Την Τετάρτη 6 Φεβρουαρίου εκπρόσωποι των συνδικάτων της ArcelorMittalσυμμετείχαν στη συνεδρίαση των πράσινων ευρωβουλευτών στο Στρασβούργο και συζήτησαν μαζί τους αφενός για την προσπάθεια της ιδιοκτησίας του ομίλου να κλείσει μονάδες που έχει σε Γαλλία, Βέλγιο, Ρουμανία και Λουξεμβούργο (ενώ έχει κλείσει ήδη την μονάδα της στον Βόλο) και αφετέρου για τις προοπτικές του κλάδου της χαλυβουργίας στην Ευρώπη.
Οι εργαζόμενοι στην ArcelorMittalπαραδέχτηκαν ότι στο παρελθόν οι σχέσεις μεταξύ των εργαζομένων στην χαλυβουργία και των Πράσινων δεν ήταν πάντα οι καλύτερες, αναγνώρισαν όμως ότι έχουν πολλά κοινά που μπορεί να συζητήσουν, όχι μόνο για τις ευθύνες της αστυνομίας για την πυροδότηση της έντασης αλλά και επί της ουσίας.
Σύμφωνα με τους εργαζόμενους, εδώ και 8 μήνες η ιδιοκτησία του μεγάλου αυτού ομίλου που δραστηριοποιείται σε παγκόσμιο επίπεδο καταστρέφει αξίες και γνώσεις αντί να επιδιώξει να επιλύσει τυχόν προβλήματα μέσα από ολοκληρωμένες λύσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Ήδη οι Ρουμάνοι εργαζόμενοι έχουν πληρώσει μεγάλο κόστος, το εργοστάσιο στον Βόλο (πρώην ΚΟΝΤΙ) έχει κλείσει παρά το γεγονός ότι ήταν βιώσιμο, ενώ ο όμιλος σχεδιάζει να απολύσει πάνω από 40.000 εργαζόμενους στις εγκαταστάσεις του σε Γαλλία, Βέλγιο και Λουξεμβούργο. Σύμφωνα με τους εργαζόμενους, ενώ υπήρχε συμφωνία με την ιδιοκτησία να μοιραστεί η εργασία σε όλες τις εγκαταστάσεις στην Ευρώπη, προχωράει μονομερώς σε κλείσιμο μονάδων, με μόνο λόγο την τεχνητή αύξηση της τιμής του χάλυβα, ενώ παράλληλα θα μειώσει τις δαπάνες όχι μόνο απολύοντας μαζικά εργαζόμενους αλλά κόβοντας σημαντικά κεφάλαια από την έρευνα σε καινοτόμους τομείς. Τα κέρδη του ομίλου συνεχίζουν παρά την κρίση να είναι υψηλά, μπορεί να μην είναι της τάξης του 15% σήμερα, αλλά αποδόσεις 6% ετησίως δεν είναι χαμηλές. Επίσης, ο όμιλος επωφελείται από την δωρεάν παραχώρηση από την ΕΕ προς αυτόν δικαιωμάτων εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου αξίας πολλών δισεκατομμυρίων Ευρώ.
Οι εργαζόμενοι κατηγορούν την ιδιοκτησία, που έχει στον έλεγχό της και άλλες μονάδες εκτός Ευρώπης, ότι σχεδιάζει να καταστρέψει την παραγωγική βάση της χαλυβουργίας στην Ευρώπη, την ίδια στιγμή που αγοράζει ορυχεία εκτός Ευρώπης και εντείνει την παραγωγή της σε άλλες χώρες, ώστε να πλημμυρίσει την Ευρώπη με ημιτελή προϊόντα που θα παράγονται σε άλλες περιοχές του κόσμου. Προς επιβεβαίωση των ισχυρισμών τους αναφέρουν το γεγονός ότι η ιδιοκτησία δεν πουλάει τις μονάδες αλλά τις κλείνει ώστε να μην υπάρχουν ανταγωνιστές.
Οι εργαζόμενοι ζήτησαν από τους Πράσινους να συνεχίσουν τον διάλογο μαζί τους, ιδιαίτερα στα θέματα βιομηχανικής πολιτικής και εταιρικής κοινωνικής ευθύνης, ενώ παρουσίασαν πράσινα προϊόντα που αναπτύσσουν οι ερευνητές της χαλυβουργίας και που κατά τη γνώμη τους μπορούν να αναζωογονήσουν τη χαλυβουργεία και να διατηρήσουν τις θέσεις εργασίας: ανάπτυξη νέων εφαρμογών του χάλυβα συνδυάζοντας τους σωλήνες χάλυβα για θέρμανση κτιρίων με φωτοβολταϊκά, αξιοποίηση του χάλυβα σε εφαρμογές ΑΠΕ και ιδιαίτερα ανεμογεννητριών, ενσωμάτωση φωτοβολταϊκών στον χάλυβα οχημάτων για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας για την ηλεκτροκίνησή τους καθώς και προώθηση του ¨καθαρού” χάλυβα με αντι-μικροβιακές ιδιότητες σε εφαρμογές για νοσοκομεία και μικροσυσκευές, ώστε να μην χρειάζεται η χρήση απορρυπαντικών.
Συζήτηση και για την Ελλάδα –το κλείσιμο της μονάδας στον Βόλο
Ο Νίκος Χρυσόγελος έθεσε στη συζήτηση με τους εργαζόμενους τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η βαριά βιομηχανία στην Ελλάδα, το κλείσιμο της μονάδας ARCELOR MITTAL CONSTRUCTION HELLAS A.E. (πρώην ΚΟΝΤΙ ΑΒΕΕ) στον Βόλο αλλά και τις δυνατότητες να αναζωογονηθεί η βιομηχανία μετάλλων (χαλυβουργεία, ναυπηγεία κα) μέσα από τη στροφή τους σε πράσινα προϊόντα και τεχνολογίες. Οι εκπρόσωποι των εργαζόμενων παραδέχτηκαν ότι δεν μπόρεσαν να στηρίξουν στο παρελθόν τους συναδέλφους τους εργαζόμενους στην πρώην ΚΟΝΤΙ ΑΒΕΕ και διαβεβαίωσαν ότι θα έχουν πιο σταθερή συνεργασία με τους έλληνες εργαζόμενους, ιδιαίτερα στο χώρο του μετάλλου, για να αντιμετωπίσουν από κοινού τα προβλήματα.
Η περιπέτεια μιας συνάντησης
Το ραντεβού των Πράσινων ευρωβουλευτών με τους εκπροσώπους των εργαζομένων στη χαλυβουργία είχε κανονιστεί στις 15.00 η ώρα, την Τετάρτη 6 Φεβρουαρίου, στο χώρο του Ευρωκοινοβουλίου στο Στρασβούργο. Η προγραμματισμένη συνάντηση, όμως, αναβλήθηκε για μερικές ώρες λόγω των σοβαρών επεισοδίων έξω από το Ευρωκοινοβούλιο. Μια ομάδα Πράσινων ευρωβουλευτών βγήκε μαζί με τους εκπροσώπους των εργαζομένων έξω από το κτίριο και παρενέβη στην αστυνομία για να σταματήσει η χρήση βίας εναντίον των απεργών.
Η συνάντηση των Πράσινων Ευρωβουλευτών και εκπροσώπων των εργαζομένων έγινε τελικά το βράδυ, στη διάρκεια της συνεδρίασης των Πράσινων για τα θέματα της Ολομέλειας.
Οι Πράσινοι για την στάση της αστυνομίας
Οι Πράσινοι ευρωβουλευτές διαμαρτυρήθηκαν προς την γαλλική αστυνομία για τη στάση της που προκάλεσε αδικαιολόγητη ένταση με τους εργαζόμενους χαλυβουργούς: σταμάτησε για έλεγχο 25 χιλιόμετρα μακριά από το κτίριο του Ευρωκοινοβουλίου τους 1200 εργαζόμενους της βιομηχανίας που έφταναν με πούλμαν από το Βέλγιο, τη Γαλλία, το Λουξεμβούργο για να συναντήσουν τους ευρωβουλευτές και τις πολιτικές ομάδες και να συζητήσουν μαζί τους, δεν επέτρεψε να συγκεντρωθούν οι εργαζόμενοι έξω από το Ευρωκοινοβούλιο, αποκλείοντας όλες τις οδούς πρόσβασης, ενώ χρησιμοποίησε πλαστικές σφαίρες εναντίον τους, προκαλώντας τον σοβαρό τραυματισμό κάποιων εργαζόμενων. Οι Πράσινοι επισήμαναν ότι το Ευρωκοινοβούλιο (πρέπει να) είναι ανοικτό στους πολίτες για να συναντιόνται με τους ευρωβουλευτές, η αστυνομία δεν πρέπει να προκαλεί ένταση χωρίς λόγο και σε κάθε περίπτωση δεν μπορεί να αποφασίζει από μόνη της την απαγόρευση προσέγγισης των πολιτών στο κτίριο.
Δήλωση Νίκου Χρυσόγελου
“Η αναδιάρθρωση της βιομηχανίας στην Ευρώπη δεν μπορεί να γίνει σε βάρος των εργαζομένων και του περιβάλλοντος” δήλωσε ο Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων / Ομάδα των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο, με αφορμή τη συνάντηση των Πράσινων Ευρωβουλευτών με τους εργαζόμενους του ομίλου χαλυβουργίας ArcelorMittal. “Αποκτάει ιδιαίτερη σημασία σε αυτές τις δύσκολες στιγμές να αναπτυχθεί μια πανευρωπαϊκή στρατηγική για μεταρρύθμιση της βιομηχανίας που θα διασφαλίζει και τους εργαζόμενους και το περιβάλλον.
Μέρος της ευρωπαϊκής βαριάς βιομηχανίας έχει αναπτύξει μια καλά οργανωμένη εκστρατεία παραπληροφόρησης με στόχο να αποδομήσει την ευρωπαϊκή περιβαλλοντική πολιτική, την ίδια στιγμή που διεκδικεί και λαμβάνει σχεδόν όλα όσα ζητάει. Ενώ επωφελείται από επιδοτήσεις αλλά και δωρεάν παραχώρηση δικαιωμάτων εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου ύψους δισεκατομμυρίων Ευρώ, πιέζει για μείωση της προστασίας των εργαζομένων, μείωση των μισθών τους, κατάργηση της κλιματικής πολιτικής, ενώ αντιτίθεται στην αποτελεσματική χρήση ενέργειας και πρώτων υλών που θα ήταν και προς δικό της οικονομικό όφελος. Επιδιώκει να προωθήσει ξανά τη βρώμικη όψη της βιομηχανίας, με την ενίσχυση μάλιστα χρημάτων των ευρωπαίων πολιτών, σε βάρος της κοινωνίας, του περιβάλλοντος και των εργαζόμενων.
Η απόφαση της Ολομέλειας του Ευρωκοινοβουλίου τον Ιανουάριο 2013, έκθεση Cercas (A7-0390/2012) είναι ένα ασθενές μεν αλλά πολύ αναγκαίο βήμα για να τεθεί φραγμός σε προσπάθειες ορισμένων κλάδων της βιομηχανίας για αναδιαρθρώσεις που απλώς θα συνεχίσουν την κερδοφορία τους σε βάρος όμως του κόσμου της εργασίας και του περιβαλλοντικού – κοινωνικού κεκτημένου της Ευρώπης. Δεν είναι τυχαίο που ορισμένοι όμιλοι εργοδοτών, μαζί με τμήματα της ακροδεξιάς και των συντηρητικών, επέκριναν με δριμύτητα την υιοθέτηση της έκθεσης Cercas από την Ολομέλεια, μιας έκθεσης που περιλαμβάνει και μερικές σημαντικές παρεμβάσεις – προτάσεις των Πράσινων (4). Σημαντική είναι και η έκθεση "σχετικά με το ευρωπαϊκό εξάμηνο για τον συντονισμό των οικονομικών πολιτικών: απασχόληση και κοινωνικές πτυχές στην ετήσια επισκόπηση της ανάπτυξης 2013 (2012/2257(INI))" που υπερψηφίστηκε την Πέμπτη 7/2/2013 από την Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου. (5)
Είναι ενδεικτικό της αδιέξοδης πολιτικής του, ότι το ΚΚΕ ταυτίστηκε με εκείνες τις δυνάμεις που κανονικά έπρεπε να επικρίνει, διαστρεβλώνοντας την πραγματικότητα και κατηγορώντας (και) τους πράσινους ότι δήθεν ψήφισαν διατάξεις που φέρνουν τον εργασιακό μεσαίωνα στην Ευρώπη. Αν πράγματι η Κομισιόν προχωρήσει στις πρωτοβουλίες που ζητάει το ευρωκοινοβούλιο, τότε θα υπάρξουν εργαλεία προστασίας των εργαζομένων από αυθαίρετες αποφάσεις των επιχειρήσεων, κάτι που ζητάνε τα ευρωπαϊκά συνδικάτα αλλά και οι εργαζόμενοι στην ArcelorMittal, όπως συζητήσαμε μαζί τους. Ένα από τα αιτήματα των ευρωβουλευτών είναι η συμμετοχή των εργαζομένων αλλά και των περιφερειακών – τοπικών αρχών στις όποιες συζητήσεις για αναδιάρθρωση βιομηχανιών, ώστε να αποφεύγονται μονομερείς ενέργειες, αλλά και η αναζήτηση εναλλακτικών λύσεων, όπως η εκπαίδευση των εργαζομένων, αντί για την “εύκολη λύση” των απολύσεων. Αυτή την στιγμή που απολύονται δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι χωρίς καν να υπάρχει στοιχειώδης ενημέρωση ή εναλλακτική λύση, θα ήταν "επανάσταση" να υποχρεώνονταν οι εταιρίες να συζητάνε με τους εργαζόμενους την όποια αναδιάρθρωση.
Στις επαφές και συζητήσεις που είχα το τελευταίο διάστημα με εκπροσώπους ευρωπαϊκών συνδικάτων υπάρχει αυξανόμενο ενδιαφέρον για συνεργασία με τους ελληνικούς φορείς και έχουμε συμφωνήσει να αναλάβουμε πρωτοβουλίες προς αυτή την κατεύθυνση. Εξάλλου μέσα στις προτεραιότητές μου το επόμενο διάστημα της θητείας μου στο Ευρωκοινοβούλιο είναι τα θέματα των εργαζομένων στον τομέα της ναυπηγοεπισκευής, του μετάλλου αλλά και των εργαζομένων της πρώην ΚΟΝΤΙ”.
________________________________________
(1) Δείτε την απάντηση της Κομισιόν στην ερώτηση του Νίκου Χρυσόγελου σχετικά με την ARCELORMITTALCONSTRUCTIONHELLASA.E. (πρώην ΚΟΝΤΙ ΑΒΕΕ) στο ΒόλοΚΟΝΤΙ ΑΒΕΕ στο Βόλο: Σε αναζήτηση απαντήσεων
(2) Επίσκεψη στον Βόλο και συνάντηση με Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Μαγνησίας και εργαζόμενους πρώην ΚΟΝΤΙ ΑΕΒΕ με θέμα: Σχέδιο για την απασχόληση, την κοινωνική συνοχή και την πράσινη αναζωογόνηση της οικονομίας στις περιφέρειες
(3) Αναξιοποίητοι από την Ελλάδα πόροι του Ευρωπαϊκού Ταμείου Προσαρμογής στην Παγκοσμιοποίηση
(4) Δήλωση των Πράσινων σχετικά: "Οι συστάσεις που εγκρίθηκαν με την έκθεση Cercas είναι μια αναγκαία απάντηση στους κινδύνους της παγκοσμιοποίησης, η οποία απειλεί τις πλέον ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού, καθώς έχουν αυξηθεί οι περιπτώσεις αναδιάρθρωσης των επιχειρήσεων στην Ευρώπη και τη Γαλλία. Για να σταματήσει η αιμορραγία, θα πρέπει πρώτα να περιλαμβάνονται στις συζητήσεις για τυχόν αναδιάρθρωση οι εργαζόμενοι και οι εκπρόσωποι τους, για την προστασία των θέσεων εργασίας και των οικονομικών δραστηριοτήτων. Θα πρέπει επίσης να συμμετέχουν οι τοπικές και περιφερειακές αρχές γιατί οι αποφάσεις τους έχουν επιπτώσεις στη δραστηριότητα μιας εταιρείας. Για το λόγο αυτό, μεταξύ των 14 συστάσεων της έκθεσης περιλαμβάνονται η απαίτηση η εταιρεία να προσφέρει εναλλακτικές λύσεις σε σχέση με τυχόν απόλυση, όπως μείωση του χρόνου εργασίας και χρήση της μερικής απασχόλησης. Οι εταιρίες θα πρέπει να μάθουν να σκέφτονται μακροπρόθεσμα, θέτοντας σε εφαρμογή στρατηγικές διαχείρισης, με ενεργοποίηση προγραμμάτων κατάρτισης για τους εργαζομένους.
Η ευρωπαϊκή προσέγγιση και διάσταση είναι καλή γιατί η δίκαιη αντιμετώπιση της κοινής ευρωπαϊκής αγοράς επιτρέπει να οργανωθεί η προστασία της απασχόλησης και η δραστηριότητα κατά την μετεγκατάσταση. Ο κοινωνικός διάλογος πρέπει να είναι προτεραιότητα. Οι οικονομικές δραστηριότητες που σέβονται τις κοινωνικές και περιβαλλοντικές απαιτήσεις πρέπει να προωθούνται. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα πρέπει να εκμεταλλευτεί αυτή την ευκαιρία για να αποδείξει ότι είναι αποφασισμένη να προωθήσει μια πιο δίκαιη Ευρώπη και προστατεύσει τους εργαζόμενους μετατρέποντας αυτές τις συστάσεις σε δεσμευτική ευρωπαϊκή νομοθεσία"
Πηγή: http://europeangreens.eu/news/greece-chases-fools-golden-rescue-their-crisis
|
© Ευρωπαίοι Πράσινοι – Ο Νίκος Χρυσόγελος (ευρωβουλευτής) υπήρξε ανυποχώρητος στην αντίθεσή του για τις ανάπτυξη των μεταλλείων χρυσού στη βόρεια Χαλκιδική στην Ελλάδα.Το μοντέλο της σπατάλης, της περιβαλλοντικής καταστροφής και της διαπλοκής οικονομικών συμφερόντων και πολιτικών οδήγησε τη χώρα στην χρεοκοπία. |
"Το εθνικό συμφέρον εξυπηρετείται καλύτερα με την προστασία της μοναδικής βιοποικιλότητας και η στροφή της οικονομίας μας σε βιώσιμες δραστηριότητες. Υπάρχει μια αληθινά βιώσιμη και γνησίως πράσινη εναλλακτική λύση στην πρωτογενή εξόρυξη πολύτιμων μετάλλων: η επαναχρησιμοποίηση κι ανακύκλωσή τους.
Η Βελγική εταιρεία Umicore αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα που επικεντρώνεται αποκλειστικά σε αυτές τις δραστηριότητες, απασχολεί 14.572 άτομα και το 2011 είχε τζίρο της τάξεως των 14.5 δις Ευρώ. Εξάγει μέταλλα, όπως ο χρυσός, από τα τοξικά ηλεκτρονικά απόβλητα, ή από το βουνό των πεταμένων τηλεοράσεων, υπολογιστών και κινητών τηλεφώνων, που παράγουν οι ευρωπαίοι καταναλωτές κάθε χρόνο ενώ η εταιρεία περιγράφει την δραστηριότητα της ως “υπέργεια εξόρυξη”.
To άρθρο όπως δημοσιεύτηκε στο πρωτότυπο:
“The model of wasteful consumption, environmental destruction and collusion between economic interests and politics led the country to bankruptcy,” said Chrysogelos. “Strengthening this model in the name of crisis is not the solution.”
Greek protest against gold mining
Gold mining in the northern Chalkidiki peninsula of Greece, will have catastrophic effects on the local environment and tourism economy, according to Green spokespeople, including Green MEP Nikos Chrysogelos speaking at a press conference in the European Parliament on January 24.
Chalkidiki is a popular vacation spot for many Greeks and is well-known for its natural beauty. The mine development plans include razing 420 acres of forests that have stood for hundreds of years.
Ten years ago, Greece’s highest court ruled that the amount of environmental damage that mining in the Chalkidiki area would cause was not worth the economic gain.
“This whole area is a forest which holds the largest water reserves in Chalkidiki,” said activist Apostolos Papageorgiou at the press conference. “The forest and aquifers will be irreparably damaged by the activities that the mining company has already commenced in the area, all these who have caused environmental damage so far, have been indemnified by law by the former Deputy Minister of Finance, while the new company that recently took over the mines has been relieved of all liability in advance even for future damages.”
Speaking alongside Papageorgiou were George Zoumpas and Athanasios Krommidas – together, three activists fighting to stop further progress on the mine, which covers roughly 317 square kilometres.
![©European Greens - Nikos Chrysogelos (MEP)](/index.php?plg=sslfixer&url=http%3A%2F%2Feuropeangreens.eu%2Fsites%2Feuropeangreens.eu%2Ffiles%2Fresize%2Fnikos%2520chrysogelos-250x166.png "©European Greens - Nikos Chrysogelos (MEP) has been adamant in his opposition to the gold mining developments in the northern Chalkidiki peninsula of Greece. "“The model of wasteful consumption, environmental destruction and collusion between economic interests and politics led the country to bankruptcy"")
©European Greens - Nikos Chrysogelos (MEP) has been adamant in his opposition to the gold mining developments in the northern Chalkidiki peninsula of Greece. "“The model of wasteful consumption, environmental destruction and collusion between economic interests and politics led the country to bankruptcy"
“We cannot close our eyes to the impact on the environment, the local economy and society – all well documented by scientific institutions – of a gigantic project that will destroy Chalkidiki and other parts of the country,” said Papageorgiou
The economic returns to Greece from the mine are likely to be minimum. The area has a proven mineral wealth of €25 billion. But, the licence was granted without any guarantee of a percentage of the earnings for Greece. The mine is based in a densely populated area that hosts a range of economic activities that are incompatible with mining. According to Zoumpas, “Instead of protecting the basic rights of the citizens, the Greek state… is protecting the interests of a private corporation.”
“The model of wasteful consumption, environmental destruction and collusion between economic interests and politics led the country to bankruptcy,” said Chrysogelos. “Strengthening this model in the name of crisis is not the solution.”
The Greens in Greece recognise that gold mining companies are using the crisis to achieve their short-term goals, ignoring alternative ways to develop local economies. The Chalkidiki mines are expected to operate between ten and 15 years – what then?
“The national interest is best served by protecting the unique biodiversity and turn our economy towards sustainable activities that still manages to develop precious metals,” said Chrysogelos. “There are many alternatives to hazardous primary extraction of precious metals.
“The Belgian company Umicore focuses on sustainable and genuinely green alternatives. [Umicore] extracts metals, like gold, from hazardous electronic waste, from the mountains of discarded televisions, computers and mobile phones produced by European consumers every year, while describing [their] own activities as ‘aboveground mining,’” Selling off state assets to mining companies is not the answer. Ensuring that local economies see appropriate investment in sustainable industry is the best way to fight unemployment.
Δήλωση Νίκου Χρυσόγελου: Η εξάλειψη της βίας ενάντια στις γυναίκες
είναι υποχρέωση και των ανδρών 1 δισεκατομμύριο πολίτες χορεύουν στις 14 Φλεβάρη ενάντια στη βία
“Μία στις τρεις γυναίκες στον πλανήτη θα πέσει θύμα βιασμού ή ξυλοδαρμού στη διάρκεια της ζωής της, όχι κατ΄ ανάγκη από κάποιους αγνώστους, αλλά συχνά από κοντινούς της ανθρώπους. Η κακοποίηση ενός δισεκατρομμυρίου γυναικών δεν είναι απαράδεκτη μόνο από ηθική άποψη αλλά είναι και μια συνεχιζόμενη βαρβαρότητα που καταστρέφει τις ζωές δισεκατομμυρίων πολιτών. Χρειαζόμαστε μια ειρηνική επανάσταση για εξάλειψη της βίας ενάντια στις γυναίκες και τα κορίτσια. Το θέμα αυτό πρέπει να είναι ψηλά στην προτεραιότητα των κοινωνιών, να μην κρύβεται, να μην κουκουλώνεται. Το μισό του πληθυσμού πρέπει να έχει το δικαίωμα να ζει χωρίς φόβο σε κάθε σπίτι, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε περιοχή, σε κάθε χώρα. Και σε αυτόν τον αγώνα δεν πρέπει να είναι μόνες τους οι γυναίκες, πρέπει να συμμετέχουν και οι άνδρες, τουλάχιστον αυτοί που αντιλαμβάνονται ότι έχουν υποχρέωση να συμβάλλουν σε μια κοινωνία που σέβεται και αναγνωρίζει τα δικαιώματα και του υπόλοιπου μισού πληθυσμού”, δήλωσε ο Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων / Ομάδα των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο, με αφορμή την υπερψήφιση από την Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου, την Τετάρτη 6 Φεβρουαρίου 2013, με μεγάλη πλειοψηφία, της έκθεσης για τον περιορισμό και την πρόληψη όλων των μορφών βίας ενάντια στις γυναίκες και τα κορίτσια. 
by Nikos Chrysogelos
In Greece, unemployment is currently over 25% while among the young surpasses 55%. Many children have no access to vaccination any more, while the unemployed have to pay for visiting the doctor or their medicine since they are not insured. Over 20% of the citizens have no access to public health services today.
In Spain, over 500.000 families have lost their home during the last three years, the unemployed are 6.000.000 while public debt doubled from 40% to 80%, despite the measures or because of the austerity measures.
In Portugal, one in six people has lost his/her job and many businesses went bankrupt. 10.000 children face today nourishing problems.
20% of the problems are due to the crisis while 80% are due to wrong austerity policies that lead to recession, decline in GDP, rising unemployment and public debt, rather than consolidating fiscally. Moreover, the dependence of countries in southern Europe on imported oil, the construction bubble and the rescue of banks through public funds, play an important role in all the countries of the South, intensifying the crisis.
Improper governmental practices and structural problems in each country may exacerbate the crisis but they are not solely responsible for the explosion of debt that occurs after the implementation of austerity policies. Restrictive policies and austerity lead to an increase in public debt in all countries where they are implemented, but they will also create problems in countries which until recently have surpluses (Germany, Netherlands etc).
These findings emerged from the workshop "crisis and social implications" organized by the Green MEPs from Greece (Nikos Chrysogelos), Spain (Raul Romeva) and Portugal (Rui Tavares), in November 2012; this was one of the few initiatives until today to find institutions of southern Europe that will discuss together the crisis and, primarily, a way out of it.
As I stressed in relevant questions to the European Commission [1] as well as speaking in the European Parliament, the troika until recently did not dare to admit that the false predictions and models used lead to increasing problems instead of solving them - namely the destructiveness of the project - and discuss a more balanced alternative plan as a way out of the crisis. But now this is an open secret.
Few days ago Paul Thomsen confessed that austerity in Greece was wrong. Yet a new report on behalf of the International Monetary Fund, on 3.1.2013, admit once again that the predictive models used to promote policies that address the fiscal crisis posed significant underestimations in fiscal multipliers.
A report, however, of the European Commission months ago, estimated that any multiplier above 0.5 specifically for Greece, even in healthy fiscal periods, causes an increase in debt. Yet the fiscal multiplier in a recession it is estimated to exceed 1, perhaps reach as high as 1.7. As a result the restrictive policies do not lead to a reduction but to a dramatic increase in debt, making it unsustainable.
Following these incorrect prediction models and taking decisions of brutal fiscal adjustment and austerity, the Greek debt crisis will cost to the European citizens 240 billion by 2016. In Greece they have caused more than double the unemployment, the collapse of the real economy, even of viable businesses and poverty in a significant percentage of the citizens. By 2016 65 billion will be removed from the Greek citizens.
In Greece today we are experiencing a period of "optimism in words", but in practice social collapse. There is no plan for a way out of the crisis, priorities or suggestions for maintaining social cohesion. Political decisions are now exclusively associated with the disbursement of payments and a vague but not measurable hope to restore confidence in the markets and investors.
The Troika and the Commission in particular, fail to consider other solutions that are now proven existed and still exist; they insist on austerity policy. Moreover, the Greek political system is unable to form through a sincere dialogue between all political parties and particularly with the social and professional organizations, a balanced, socially equitable plan to exit the crisis.
A state of stability in the levels of 2011, and no worsening of the recession, could reduce the debt by 21%.
Participants in the workshop came to the conclusion that the formation of a new joint strategy out of the crisis is a matter of survival. This requires cooperation between the social partners and civil society at European level in order to create "from the society" an alternative plan with pillars social cohesion, employment and economic sustainability. There is also the need for a fair fiscal consolidation effort.
In the workshop the initiative "Ulysses" was presented from representatives of institutions and green MEPs of the European South. "Ulysses" is an effort aimed at changing the growth model and economic policy of the EU from the periphery to the center in order to ensure sustainable development and social cohesion.
The "Ulysses" initiative is actually an open communication platform aiming to coordinate social actors across Europe and promote alternative solutions against present’s political impasse; a symbol of rejuvenation of the European idea and integration.
No country, no society alone can cope with the crisis. Solidarity is a precondition for survival, not only for countries in crisis, but also for the very idea of Europe.
_____________________________________________
[1] Relative proposal as well as my question to the European Commission here
#thesouthintalk
* Το άρθρο δημοσιευτηκε στον δικτυακό τόπο thesouthintalk.blogspot.gr
Τα τελευταία χρόνια ένα σύνολο παραγόντων αυξάνει με εκρηκτικό τρόπο τα μεταναστευτικά ρεύματα από την Αφρική, την Ασία, τη Μεσόγειο προς τον πλούσιο ευρωπαϊκό Βορρά. Παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, κατάρρευση παραδοσιακών κοινοτήτων, πολεμικές συγκρούσεις, εθνικισμοί και φυλετικές αντιπαραθέσεις, υπερεκμετάλλευση τοπικών φυσικών πόρων (αλιεύματα, δάση, νερό), αλλαγές στην τοπική οικονομία (στροφή των καλλιεργειών από τις τοπικές ανάγκες προς τις εξαγωγές), ακραία φτώχεια, διαφθορά, συγκρούσεις για τον έλεγχο των πρώτων υλών, γιγαντιαία έργα (όπως κατασκευή μεγάλων φραγμάτων) ή απλώς η αναζήτηση πιο ασφαλούς καταφυγίου για τη ζωή ή ελπίδας για ένα καλύτερο μέλλον οδηγούν καθημερινά χιλιάδες ανθρώπους να εγκαταλείπουν τις περιοχές τους για να βρουν μια «φιλόξενη γωνιά» στον πλουσιότερο Βορρά. Η κλιματική αλλαγή έρχεται να ενδυναμώσει τις τάσεις αυτές και να σπρώξει, μέσα στον αιώνα που διανύουμε, πάνω από 150.000.000 ανθρώπους σε αναγκαστική εγκατάλειψη των περιοχών τους. Βλέπουμε ήδη αρκετούς από αυτούς τους κλιματικούς πρόσφυγες στις γειτονιές μας.
Ο μέσος Αθηναίος με τόσα προβλήματα να τον πιέζουν δεν έχει πια χρόνο και διάθεση να ασχοληθεί με το μεταναστευτικό. Με ευθύνη των πολιτικών και της αυτοδιοίκησης η παρουσία μεταναστών τείνει να ταυτίζεται στο υποσυνείδητό μας ΜΟΝΟ για τους ντόπιους, στη χώρα υποδοχής. Έτσι κάποιοι «δεν αντέχουν πλέον όλους αυτούς τους μετανάστες», άλλοι ικανοποιούνται που δεν αναγκάζονται να το πουν οι ίδιοι αλλά ακραίες ομάδες. Κάποιοι δυσφορούν αλλά «υπομένουν κι αυτό το πρόβλημα». Πόσοι, όμως, ενδιαφέρονται να κατανοήσουν πραγματικά τα αίτια της μετανάστευσης και να συμβάλουν στη μετατροπή ενός θέματος από πρόβλημα σε ευκαιρία για την περιοχή τους; Πόσοι θα συμμετείχαν, στο μέτρο και στην έκταση που τους αντιστοιχεί, στη δημιουργία προϋποθέσεων και συνθηκών που να επιτρέπουν στους ανθρώπους να μένουν με τις οικογένειές τους στον τόπο τους, ζώντας μια αξιοπρεπή ζωή; Πόσοι δήμοι ή φορείς είναι έτοιμοι να αξιοποιήσουν καλά παραδείγματα από άλλες περιοχές και να παρέμβουν με προγράμματα που θα βελτίωναν τη ζωή και των ντόπιων και των μεταναστών;
Ακόμα και χώρες που ήταν κάποτε πηγή μεταναστευτικών ρευμάτων, όπως η Ελλάδα ή η Ιταλία, έχουν θάψει βαθιά στο υποσυνείδητό τους τον παλιό εαυτό τους, τη δική τους ιστορία μετανάστευσης, και αντιμετωπίζουν με ελάχιστη κατανόηση τους απελπισμένους που μπήκαν στην αυλή τους από κάποια μισάνοιχτη πόρτα. Ακόμα και άνθρωποι που έχουν ζήσει για δέκα, είκοσι και τριάντα χρόνια ως μετανάστες σε κάποια άλλη χώρα, ή έχουν παντρευτεί μετανάστη ή μετανάστρια, μπορεί να δραστηριοποιούνται σε «επιτροπές κατοίκων» που θέλουν να διώξουν τους μετανάστες από τη γειτονιά τους! Το έχω βιώσει και προσωπικά, μιλώντας με ανθρώπους στον Αγ. Παντελεήμονα και σε άλλες γειτονιές της Αθήνας ή μετακινούμενος με τα μαζικά μέσα μεταφοράς. Το στερεότυπο είναι απόλυτο: «ναι, και εμείς μεταναστεύσαμε, αλλά οι Έλληνες ήμασταν αλλιώς»! Ακόμα και στα σχολεία ακούν οι εκπαιδευτικοί, από παιδιά Αλβανών μεταναστών που γεννήθηκαν και ζουν πια στη χώρα μας, «τι θέλουμε όλους αυτούς τους ξένους;».
Η ιστορική μνήμη είναι ασθενής. Ξεχάσαμε ότι ο μεσογειακός πολιτισμός είναι τόσο πλούσιος γιατί υπήρχε αλληλεπίδραση πολιτισμών, ανθρώπων και φύσης. Πάντα, ιδιαίτερα στη Μεσόγειο, η μετανάστευση ήταν μέρος της καθημερινότητας. Εσωτερική μετανάστευση από μια περιοχή σε μια άλλη γειτονική, επαναλαμβανόμενη μετανάστευση ορισμένες εποχές του χρόνου και επιστροφή στο σπίτι: μετακινήσεις αγροτών γης, χτιστάδων της πέτρας, εργατών σε βιομηχανίες (ιδιαίτερα σε βιομηχανίες συσκευασίας κι επεξεργασίας τροφίμων στο παρελθόν), εργαζομένων στον τουριστικό τομέα σήμερα, μετανάστευση σε άλλες χώρες με ζωντανό πάντα το όνειρο της επιστροφής στην πατρίδα, μετανάστευση για πάντα κάπου αλλού. Η ιστορία της Μεσογείου είναι ταυτισμένη με τη μετανάστευση. Με διάφορες μορφές μετανάστευσης, όπως και σήμερα. Η επικοινωνία ήταν ανοικτή. Η αλληλεπίδραση δεδομένη. Η ενόχληση για τη μετανάστευση είναι φαινόμενο, κυρίως, των πιο σύγχρονων εποχών, δεν ήταν θέμα που απασχολούσε παλιότερες κοινωνίες.
Τι είναι αυτό, όμως, που κάνει σήμερα τη μνήμη επιλεκτική και μας κάνει να βιώνουμε τη μετανάστευση ΜΟΝΟ ως απειλή; Τέσσερα βασικά θέματα είναι αυτά που έχουν συζητηθεί, στον ένα ή στον άλλο βαθμό:
- η μαζικότητα της σύγχρονης μετανάστευσης που δεν δίνει επαρκή χρόνο και δυνατότητες στις σύγχρονες κοινωνίες και κυρίως στις πόλεις να ενσωματώσουν με αποτελεσματικό τρόπο και με φυσιολογικούς ρυθμούς τους νέους επισκέπτες,
- η αδυναμία των πολιτικών θεσμών και της κοινωνίας, ιδιαίτερα στον Νότο της Ευρώπης, να σχεδιάσουν και να αναπτύξουν εγκαίρως τις πολιτικές τους για τη μετανάστευση, ώστε να καθορίσουν τις εξελίξεις αντί να τις παρακολουθούν παθητικά ή φοβικά, με αποτέλεσμα τελικώς να δημιουργούνται παραβατικές καταστάσεις και κυκλώματα,
- η εκμετάλλευση του θέματος της μετανάστευσης από πολιτικές δυνάμεις που βασίζουν στον φόβο και στη συντήρησή του την επιδίωξή τους να κερδίσουν πολιτική και εκλογική επιρροή, αντί να επιδιώκουν την ορθολογική επίλυση των προβλημάτων,
- η «πυκνότητα» μεταναστών που συγκεντρώνονται σε ορισμένες περιοχές αλλάζοντας τους «συσχετισμούς» μεταξύ ντόπιων και μεταναστών και ανατρέποντας την εικόνα της καθημερινότητας σε πλατείες και δρόμους όπως την είχαμε συνηθίσει.
Όπως και κάθε άλλο θέμα, η μετανάστευση μπορεί να έχει δυο όψεις. Η Γερμανία, το Βέλγιο, η Αυστραλία, οι ΗΠΑ, η Γαλλία, για παράδειγμα, οφείλουν τη σημερινή τους ευημερία στους μετανάστες. Η γεωργία στην Ελλάδα επωφελείται από την παρουσία μεταναστών. Η παρουσία μεταναστών αναζωογόνησε χωριά και σχολεία, συνέβαλε στην αύξηση του ΑΕΠ. Σε γενικές γραμμές, όμως, στην Ελλάδα η μετανάστευση αντιμετωπίζεται με ισοπεδωτικό τρόπο ως πρόβλημα. Αυτό δεν συμβαίνει (μόνο) γιατί έχουμε μεγάλο μήκος συνόρων, αλλά κυρίως γιατί δεν υπήρξε εγκαίρως συγκροτημένη μεταναστευτική πολιτική σε εθνικό, περιφερειακό και τοπικό επίπεδο.
Η χώρα μας παρακολούθησε παθητικά τις εξελίξεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο, δεν δημιούργησε νόμιμους δρόμους μετανάστευσης που επιτρέπουν την προστασία της δημόσιας υγείας και την οργάνωση του δημόσιου χώρου μέσω της καταγραφής, της μελέτης, της διαχείρισης της μετανάστευσης. Μέσα από μια συνεκτική μεταναστευτική πολιτική, η μετανάστευση μπορεί να είναι επωφελής και για την κοινωνία υποδοχής. Από την άλλη, σίγουρα απαιτείται συνεχής παρακολούθηση και ενεργή παρέμβαση στις αιτίες που οδηγούν στη μετανάστευση, κάτι που δεν μπορεί να το κάνει η κάθε χώρα από μόνη της, αλλά απαιτείται κοινή ευρωπαϊκή πολιτική.
Οι ελληνικοί δήμοι θα μπορούσαν να είχαν αξιοποιήσει εγκαίρως την εμπειρία ευρωπαϊκών δήμων, ώστε να διαχειριστούν καλύτερα τον δημόσιο χώρο, να ενδυναμώσουν τις θετικές πλευρές της μετανάστευσης και να περιορίσουν τις αρνητικές ή όσες εκλαμβάνονται ως τέτοιες. Η μετανάστευση, εφόσον υπάρχει σχεδιασμένη πολιτική, προσφέρει σε μια χώρα υποδοχής οφέλη: εργατικά χέρια σε τομείς που είναι απαραίτητοι για την κοινωνία, π.χ. αγρότες γης, βοήθεια σε ηλικιωμένους, ειδικές γνώσεις και δεξιότητες, όπως η επιδιόρθωση ρούχων, συνεργασία σε μουσικά και καλλιτεχνικά σχήματα, αναζωογόνηση χωριών και σχολείων, διάσωση ασφαλιστικών ταμείων. Απαιτείται, όμως, ελαχιστοποίηση ή εξισορρόπηση των αρνητικών πλευρών της σε τομείς όπως η καθαριότητα, η πυκνότητα στον δημόσιο χώρο, η παραοικονομία, τα κυκλώματα παράνομης διακίνησης ανθρώπων και αγαθών μέσω εκπαίδευσης, υποστηρικτικών δομών, συνεργασία με τις μεταναστευτικές κοινότητες, προϋποθέσεις συνεύρεσης και από κοινού αντιμετώπισης των προβλημάτων.
Σε μια εποχή που όλα αλλάζουν δραματικά είναι περισσότερο από αναγκαίο να αποκτήσει η πολιτική, η κοινωνία, η αυτοδιοίκηση, οι φορείς και οι πολίτες την ικανότητα να μετατρέπουν σε ευκαιρία ένα θέμα που με μια πρώτη ματιά φαίνεται σαν πρόβλημα. Και η μετανάστευση προσφέρεται για κάτι τέτοιο.
____________________________
* Ο Νίκος Χρυσόγελος είναι στέλεχος των Οικολόγων Πράσινων, εκλεγμένο μέλος του Περιφερειακού Συμβουλίου Ν. Αιγαίου.
** Το άρθρο δημοσιεύτηκε στις 16-11-2011 στην Εφημερίδα Το Ποντίκι
