Στην ειδική συνεδρίαση της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου,  που συνήρθε την Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2012 στις Βρυξέλες  με κύριο εισηγητή τον Υπουργό Εξωτερικών της ΠΓΔΜ, Νίκολα Ποπόφσκι, ο Νίκος Χρυσόγελος στην παρέμβασή του τον ρώτησε για το ρόλο που διαδραματίζει η κοινωνία των πολιτών στην ΠΓΔΜ, ζήτησε να μάθει αν η κυβέρνησή του έχει κάποια ατζέντα σχετικά με την ενίσχυση της περιβαλλοντικής πολιτικής και αν μπορεί να προσδιορίσει ημερομηνία για την επίλυση του ζητήματος του ονόματος με την Ελλάδα. Η απάντηση του υπουργού ήταν ότι η συνέχιση των ενταξιακών συνομιλιών είναι ο καλύτερος τρόπος για να δοθούν λύσεις στα ερωτήματα που τέθηκαν, ότι δεν έχει καμία απαίτηση για αλλαγή των συνόρων και σέβεται όλες τις συμφωνίες που έχουν δρομολογηθεί.

Nikos Chrysogelos

MEP, Greens

The Greek crisis stems from a truly unsustainable development model that was followed for decades, as well as from Eurozone’s structural problems. However, it is not only the causes of the Greek crisis that are shared between Greece and the rest of Europe. The consequences of a potential Greek exit from the euro will certainly have an impact in both Greece and Europe as it will be a real catastrophy for the Greek economy and society, but also a severe blow for the European dream of a united Europe. Hence, euro must become a tool for unity, not for division and Greece mustremain in the Eurozone.

To address the Greek problem, the Troika (EU, IMF, ECB) continues to insist on a one-dimensional policy, based on "internal devaluation" and reduction of wages and pensions (more than 30%) as a tool for the increase of “competitiveness”, as well as on a dramatic cut of public investments and spending for social services.

Judging by the results of these policies during the past 2.5 years, one can observe that they failed to achieve their primary objectives. The deficit did not become eliminated while all predictions for the debt levels failed. In the process, however, something even worse occurred: The fiscal crisis was transformed into a deep economic and social crisis.

The harsh austerity policy led to an explosion of unemployment which reached the overall level of 23,1%, while youth unemploymentskyrocketed to 54,9%. Moreover,the household income was reduced by 25-30% and it is estimated that it will be further reduced by 5-7% until the end of 2012. Furthermore, 20.9% of the population now live below the poverty line, while the real economy is rapidly being destroyed, as Greece heads towards its sixth consecutive year of recession. The total reduction of the greek GDP will reach 20% (2008 – 2012) while it shrank by 6.2 percent just in the last quarter. The crisis has moved from the public to the private sector especially in SMEs which represent a huge part of Greek economy. As a result of all that, the huge amount of money that Europe is spending for the rescue of Greece, is to a large extent used to service the debt and recapitalise Greek banks, instead of being available to revitalise Greek economy.

Can the situation be reversed? It is certainly a very difficult task at the moment. First, Greece needs to urgently changeits administration model taking all the necessary steps to restore the common sense of justice. Second, Greece should set and achieve different targets and priorities in its economy. Emphasis should be placed on a green turn of the economy, which, as studies show, can create new jobs, while jumpstarting the economy in a sustainable and long-lasting fashion. Such a plan will enable Greece to succeed in fiscal consolidation and at the same time upgrade its social infrastructures as a means to compensate for the loss of income. This will in turn, strengthen social cohesion and solidarity and will provide the basis for citizens to start believing again that an exit from the crisis is possible. To this end, Greece shouldget the necessary support to overcome the deepest crisis it is facing in its recent history.

The Greens in the European Parliament are in favour of a number of reforms in policies promoted by the Troika as well as in the terms of the Memorandum of Understanding leading to the Second Economic Adjustment Programme. In this direction, we have publically presented 7 proposals for a way out of the Greek crisis:

1. Green New Deal Investment Package. Greece must be supported in investing in energy and resource efficiency and the use of renewable energy resources as well as in green and social innovation. The corresponding package should be financed from Project Bonds, the European Guaranty Funds, a fair levy on wealth and Financial Transaction Tax (FTT), in addition to the effective utilization of unused resources from Structural Funds andthe innovative utilization of financial instruments from Commission budget resources.

2. Adaptation of the terms of the Memorandum of Understanding to European policies and theirgoalsto successfully address employment, poverty eradication, social dialogue and sustainability issues.

3. Extension of the time available to Greece to achieve the fiscal targets by two (2) years (until 2016, instead of 2014) in order to succeed. The ESM should finance this extension.

4. Ensuring of the Greek borders with European guarantees, in order to freeze all armament programs for 3 years.

5. Ensuring a European support for migrants and refugees in Greece.

6.     Engagement of the European Commission in the effort to get detailed data from the Swiss and other banks for Greek deposits. Help for the improvement of the efficiency of the Greek tax administration as well as fair tax harmonization measures in Europe.

7.     European Agencies should directly support Greek regions and municipalities in revitalizing the real economy, absorbing the existing European Funds and mobilizing additional investments

If the data used for the ranking the financial state of regions for ERDF are primarily of theperiod before the crisis (2006-2009), this could lead to a situation where certain regions are erroneously classified as of higher financial performance, while the current socio-economic reality is totally different.

Although we undoubtedly need a long term policy for finding a way out of the crisis, which will include speeding-up the reaction of the European Union to the crisis, some social groups are facing an immediate problem of survival. A substantial part of the Structural funds should be earmarked - where necessary without co-financing - for social purposes, fight against poverty and the creation of jobs, especially for the young people. A Youth Guarantee System aiming at job creation in the 8 countries with high percentage of youth unemployment and a Solidarity Fund which could support directly the vulnerable social groups facing difficulties to survive in Greece and other crisis countries must be established with the utmost sense of urgency. The funding could come from the ESF and other European resources (e.g. 120 billion by “Europe for growth”).

Moreover, the debt crisis has led Member States to curb public spending and implement austerity budgets although massive investments are required to break the cycle of the crisis and achieve the EU 2020 strategy. It is therefore particularly important to increase the EU budget which is currently too small to handle the problem.

The establishment and implementation of a multilevel governance model is also of particular importance. Such a model must include a performance-oriented approach for the resources of the Structural Funds and the tools of the Cohesion Policy. At a more integrated level, the Greens propose a Green New Deal which constitutes a comprehensive response to the multiple crises, integrating macro-economic reforms with a social inclusiveness agenda and green industrial policy, from the local to the global level. We need to advocate the necessary investments to jump-start the urgently needed transformation to a sustainable greener economy, allowing the creation of new green jobs, thus leading to social cohesion.

Ολοένα και περισσότερο, τα τελευταία χρόνια, οι πολιτικές της ΕΕ κινούνται προς μια ολοκληρωμένη κατανόηση του πολιτισμού ως εργαλείου για τη συμβολή στην αστική ανάπλαση, την ελκυστικότητα, την επιχειρηματικότητα, την καινοτομία, την απασχόληση και την αειφορία. Η έκθεση «USE OF STRUCTURAL FUNDS FOR CULTURAL PROJECTS» http://ec.europa.eu/culture/documents/final_report_sf_en.pdf, που συντάχθηκε για την Γενική Διεύθυνση Εσωτερικών Πολιτικών της ΕΕ, από την KEA European Affairs: Marìa Iglesias, Philippe Kern, Valentina Montalto,  τον Ιούλιοτου 2012, αναλύει τη χρήση των Διαρθρωτικών Ταμείων (ΔΤ) κατά την περίοδο 2007-2013, σχολιάζει τις μέχρι σήμερα προτάσεις Κανονισμών των ΔΤ  της νέας περιόδου 2014-2020 και καταλήγει σε προτάσεις για το πώς μπορεί να διευκολυνθεί η πρόσβαση του πολιτισμού σ΄αυτά.

Χαρακτηριστικά αναλύεται ότι ο κανονισμός του ΕΤΠΑ αναφέρεται μόνο στην προστασία και ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς, παραμελώντας το ρόλο του πολιτισμού και της πολιτιστικής δημιουργικότητας στην περιφερειακή και αστική ανάπτυξη. Ο κανονισμός του Ταμείου Συνοχής πηγαίνει πιο πέρα, αλλά εξακολουθεί να αγνοεί τη συμβολή των εικαστικών παρεμβάσεων στην καινοτομία, στην αλλαγή στάσεων και νοοτροπίας, καθώς και στην τόνωση νέων δεξιοτήτων για νέες θέσεις εργασίας. Επίσης, δεν γίνεται καμία αναφορά για τη συμβολή του πολιτισμού στην περιβαλλοντική βιωσιμότητα. Δεν αξιοποιούνται δηλαδή οι θετικές εμπειρίες της σε μεγάλες ή μικρές πόλεις όπως το Βερολίνο, Νάντη, Δουβλίνο, Kortrijk, Νταντί ή Arnhemγια τη συμβολή του πολιτισμού σε:

• Έξυπνη ανάπτυξη - τροφοδοτείται από τη συμβολή του πολιτισμού σε  καινοτόμες θέσεις εργασίας, προϊόντα, υπηρεσίες και διαδικασίες, τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα
• Βιώσιμη ανάπτυξη – που διευκολύνεται από τις μικρές επιπτώσεις του πολιτισμού στο περιβάλλον, αλλά και από την ικανότητά του να διαμορφώνει μια κοινή μνήμη για τις παρούσες και τις μελλοντικές γενιές και να λειτουργεί ως πηγή νέων ιδεών καλλιεργώντας μακροπρόθεσμα τη νέα οικονομία  
• Ανάπτυξη χωρίς αποκλεισμούς - που απορρέει από την τάση στην τέχνη και τον πολιτισμό να φέρνουν τους ανθρώπους μαζί, είτε για να δημιουργήσουν ή να για να «καταναλώνουν» τέχνη και τον πολιτισμό.

Επιπλέον, η μελέτη δείχνει ότι υπάρχουν πολλά εμπόδια για πολιτιστικές επενδύσεις  στην εφαρμογή του πλαισίου πολιτικής για τη συνοχή, όπως: οι προτεραιότητες πολιτικής, οι προϋποθέσεις επιλεξιμότητας, η διαθέσιμη πληροφόρηση και οι διοικητικές απαιτήσεις.

Για να αξιοποιηθούν στο μέγιστο οι ευκαιρίες πολιτιστικών επενδύσεων, προτείνονται οι παρακάτω άξονες προτεραιότητας:

• Να συμπεριληφθεί η ευρύτερη προσέγγιση για τον πολιτισμό και την καινοτομία στη νέα δέσμη νομοθετικών μέτρων και συνοδευτικών εγγράφων, καθώς και στα έγγραφα της εφαρμογής που θα εγκριθούν σε εθνικό και περιφερειακό επίπεδο (Εταιρικές Συμβάσεις και Επιχειρησιακά Προγράμματα).
• Να εισαχθεί μια νέα θεματική προτεραιότητα για τον πολιτισμό στους Κανονισμούς για την πολιτική συνοχής, στο πλαίσιο του πυλώνα της "αειφόρου ανάπτυξης"  και να περιληφθεί ο πολιτισμός στις επενδυτικές προτεραιότητες και βασικές δράσεις σε προγράμματα για μη τεχνολογική ανάπτυξη, κοινωνική καινοτομία, ένταξη, ανάπτυξη δεξιοτήτων και ικανοτήτων, πράσινη ανάπτυξη και κατάρτιση.
• Να αυξηθεί η ευαισθητοποίηση μεταξύ των εθνικών, περιφερειακών και τοπικών αρχών για επενδυτικές ευκαιρίες μέσω των ΔΤ για την ενίσχυση ενός μοντέλου  κοινωνικοοικονομικής ανάπτυξης βασισμένου στον πολιτισμό, το οποίο είναι πραγματικά ευρωπαϊκό και βασίζεται στην πολιτιστική ιδιαιτερότητα ανάμεσα στις  Ευρωπαϊκές χώρες, τις περιφέρειες και τις πόλεις.

Οι τρείς παραπάνω γενικοί άξονες προτεραιότητας αναλύονται στη μελέτη και σε συγκεκριμένες δράσεις.

Η παρούσα έκθεση, η οποία εκπονήθηκε από τον Γάλλο Ευρωβουλευτή των Πράσινων Yves Cochet και την Elise Buckle, Manager του SustainEnergy, παρέχει στους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής μια επισκόπηση σχετικά με το πόσα χρήματα θα μπορούσαν να εξοικονομηθούν από τη μεταρρύθμιση των επιδοτήσεων στα ορυκτά καύσιμα σε 24 χώρες του ΟΟΣΑ. Σύμφωνα με την έκθεση, μια τέτοια μεταρρύθμιση θα οδηγήσει σε σημαντική μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, αποδεσμεύοντας ταυτόχρονα χρήματα ώστε να επενδυθούν στην “καθαρή” ενέργεια, σε πράσινες θέσεις εργασίας καθώς και σε άλλα δημόσια αγαθά.

Η έκθεση συνθέτει την υπάρχουσα γνώση σχετικά με τις επιδοτήσεις στα ορυκτά καύσιμα παρουσιάζοντας σύντομες περιγραφές των εν λόγω επιδοτήσεων σε επιλεγμένες χώρες της ΕΕ και των G20. Αν και υπάρχουν μεγάλα κενά στις πληροφορίες που παρέχονται από τις κυβερνήσεις- υπογραμμίζοντας την ανάγκη για διαφάνεια- η έκθεση δείχνει ότι χώρες όπως οι ΗΠΑ, η Γερμανία, η Αυστραλία, το Μεξικό και το Ηνωμένο Βασίλειο θα μπορούσαν να εξοικονομήσουν μεταξύ 4 και 12 δισ. ευρώ το χρόνο από τη σταδιακή κατάργηση της κυβερνητικής υποστήριξης προς τα ορυκτά καύσιμα.

Κλίμακα επιδοτήσεων

Ενώ οι κυβερνήσεις αγωνίζονται να εκπληρώσουν την υπόσχεσή τους για κινητοποίηση 100 δισ. δολάριων ετησίως μέχρι το 2020 με στόχο τον μετριασμό της κλιματικής αλλαγής και την προσαρμογή, μια υπόσχεση που δόθηκε κατά τη σύνοδο κορυφής της Κοπεγχάγης το 2009, πρόσφατες μελέτες εκτιμούν ότι περίπου 750 δισ. δολάρια προερχόμενα από δημόσιους πόρους δαπανώνται κάθε χρόνο για τη στήριξη της παραγωγής και κατανάλωσης ορυκτών καυσίμων.

Οφέλη της μεταρρύθμισης

Η μεταρρύθμιση στις επιχορηγήσεις για τα ορυκτά καύσιμα θα οδηγήσει σε σημαντική μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, ενώ θα απελευθερώσει χρήματα για επενδύσεις σε “καθαρή” ενέργεια, πράσινες θέσεις εργασίας, καθώς και άλλα δημόσια αγαθά. Σύμφωνα με την ανασκόπηση  έξι μελετών από την Παγκόσμια Πρωτοβουλία για τις επιδοτήσεις του IISD(Διεθνές Ινστιτούτο για την Αειφόρο Ανάπτυξη) η μεταρρύθμιση των επιδοτήσεων στα ορυκτά καύσιμα θα οδηγήσει σε συνολική αύξηση του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος (ΑΕΠ) έως και 0 , 7 % ετησίως μέχρι το 2050 τόσο στις χώρες του ΟΟΣΑ όσο και στις  εκτός ΟΟΣΑ.

Στόχοι της έκθεσης

Ο σκοπός της παρούσας έκθεσης είναι να αναδείξει το πόσα χρήματα θα μπορούσαν να εξοικονομηθούν από τις κυβερνήσεις μέσω μιας μεταρρύθμισης των επιδοτήσεων για τα ορυκτά καύσιμα, χωρίς να ισχύουν για οποιαδήποτε υποκειμενική κρίση των διαθέσιμων στοιχείων. Η έκθεση δεν προχωρεί σε περαιτέρω πρόταση συγκεκριμένων μέτρων πολιτικής για το πώς η μεταρρύθμιση θα πρέπει να εφαρμοστεί σε εθνικό επίπεδο, τονίζοντας ότι οι εν λόγω αποφάσεις πρέπει να λαμβάνονται από φορείς χάραξης πολιτικής που κατανοούν το εθνικό πλαίσιο. Ωστόσο, στα πλαίσια της παρελθούσας Διάσκεψης Κορυφής του Ρίο +20 και της Συνόδου Κορυφής των G20, οι συγγραφείς παρείχαν προτάσεις για μία πολιτική γλώσσα που θα μπορούσε να υιοθετηθεί από τη διεθνή κοινότητα με σκοπό τη δημιουργία ενός ευνοϊκού περιβάλλοντος για πολιτικές μεταρρυθμίσεις σε εθνικό επίπεδο.

Επιδιώκεται ταχεία εφαρμογή για να αξιοποιήσει στο μέγιστο την τωρινή τάση της ΕΕ για εξοικονόμηση ενέργειας

Το Ευρωκοινοβούλιο υιοθέτησε την Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου μια νέα νομοθεσία για την ενεργειακή αποδοτικότητα [1]. Ο εισηγητής του Ευρωκοινοβουλίου και συντάκτης, Πράσινος ευρωβουλευτής ClaudeTurmesχαιρέτισε τηνψήφο, αλλά ζήτησε την ταχεία εφαρμογή της νομοθεσίας και τον άμεσο αναπροσανατολισμό των δημόσιων πολιτικών και κεφαλαίων για να εξασφαλίσει την άμεση δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Μετά την ψηφοφορία, ο εισηγητής του ΕΚ / συντάκτης Claude Turmes, δήλωσε:

«Αυτή η βασική νομοθεσία δεν είναι μόνο ζωτικής σημασίας για την επίτευξη της ασφάλειας του ενεργειακού εφοδιασμού μας και των κλιματικών μας στόχων, αλλά θα δώσει επίσης μια πραγματική ώθηση στην οικονομία δημιουργώντας και θέσεις εργασίας. Κυρίως, θα μειώσει το σημαντικό και αυξανόμενο κόστος της εξάρτησής μας από τις εισαγωγές ενέργειας - € 488 δισεκατομμύρια το 2011 ή 3,9% του ΑΕΠ της ΕΕ - η οποία είναι ιδιαίτερα έντονη σε πληγείσες από την κρίση χώρες.

Οι πολιτικές σε επίπεδο ΕΕ αλλά και στα εθνικά επίπεδα θα πρέπει τώρα να αναπροσανατολιστούν με σκοπό την ταχεία εφαρμογή της νέας νομοθεσίας με στόχο τη μέγιστη δυνατή αξιοποίηση των οφελών των νέων αυτών κανόνων, οι οποίοι αποτελούν και ένα σημαντικό εργαλείο στον αγώνα για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης. Αυτό περιλαμβάνει την κινητοποίηση των ευρωπαϊκών κονδυλίων - όπως τα διαρθρωτικά ταμεία, ομόλογα έργων και κεφάλαια της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων - για την υποστήριξη της ενεργειακής αποδοτικότητας και την εξοικονόμηση ενέργειας, καθώς και για τη δημιουργία προγραμμάτων κατάρτισης - κυρίως με επίκεντρο τη νεολαία - με σκοπό τη δημιουργία απασχόλησης στον τομέα και την αντιμετώπιση της ανεργίας.

Η οδηγία αυτή εντάσσει τον ευρωπαϊκό στόχο 20% εξοικονόμησης ενέργειας σε ένα νομικό πλαίσιο και καθορίζει δεσμευτικά μέτρα [1], και έτσι θα φέρει την ΕΕ πιο κοντά στην πραγματοποίηση του στόχου της μείωσης της κατανάλωσης ενέργειας κατά 20% μέχρι το 2020. Ωστόσο, είναι σαφές ότι χρειάζεται να γίνουν περισσότερα για να γεφυρωθεί πλήρως το κενό και η Επιτροπή θα πρέπει να παρουσιάσει τώρα περαιτέρω μέτρα προς αυτή την κατεύθυνση. Αυτό όμως έχει και οικονομικό αντίκρυσμα, καθώς θα τονώσει την οικονομική δραστηριότητα και θα δημιουργήσει εκατομμύρια θέσεις εργασίας, θα μειώσει τους λογαριασμούς ενέργειας για τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά, και θα μειώσει την εξάρτησή μας από τις εισαγωγές ενέργειας.»

[1] Η νομοθεσία αυτή περιλαμβάνει μια σειρά από κρίσιμα μέτρα που θα αποφέρουν συγκεκριμένα αποτελέσματα στην εξοικονόμηση ενέργειας. Τα κράτη μέλη θα πρέπει να καθορίσουν έναν οδικό χάρτη για την επίτευξη εξοικονόμησης ενέργειας κατά 80% στον τομέα των κτιρίων μέχρι το 2050. Οι επιχειρήσεις παραγωγής ενέργειας θα είναι υποχρεωμένες να πετύχουν 1.5% εξοικονόμηση σε όλους τους τομείς τελικής χρήσης, ακόμη και αν η υποχρέωση αυτή δυστυχώς αποδυναμώθηκε από διάφορες κυβερνήσεις κρατών μελών της ΕΕ. Δεσμευτικά χρηματοοικονομικά μέσα και καλύτερη ενημέρωση των καταναλωτών (όπως μέσω της χρήσης των έξυπνων μετρητών) είναι μεταξύ των μέτρων που περιλαμβάνονται στη νομοθεσία, όπως είναι και τα μέτρα ανταπόκρισης στη ζήτηση που θα μειώσει ενδεχομένως το κόστος εξισορρόπησης της ενέργειας αλλά και τους λογαριασμούς ενέργειας.

Ο Νίκος Χρυσόγελος επαναφέρει το θέμα

Η Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου, την Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου, ενέκρινε οικονομική βοήθεια ύψους 7,8 εκατ. ευρώ από τους πόρους του Ευρωπαϊκού Ταμείου Προσαρμογής στην Παγκοσμιοποίηση για προγράμματα επανεκπαίδευσης και εύρεσης νέας απασχόλησης, για 550 άνεργους Δανούς από τον ναυπηγο-επισκευαστικό κλάδο και 320 άνεργους Ισπανούς οικοδόμους από μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Οι σχετικές αιτήσεις είχαν υποβληθεί στα τέλη του 2011.

Το Ευρωπαϊκό Ταμείο Προσαρμογής στην Παγκοσμιοποίηση δημιουργήθηκε για να παράσχει πρόσθετη στήριξη στους εργαζομένους που υφίστανται τις συνέπειες των μεγάλων διαρθρωτικών αλλαγών στη μορφή του παγκόσμιου εμπορίου, με μέγιστο ετήσιο ποσό 500 εκατ. ευρώ.

Το πρόγραμμα που εγκρίθηκε για τους 550 Δανούς που απολύθηκαν το 2011 από τα Ναυπηγεία της Odense, περιλαμβάνει δέσμη συντονισμένων μέτρων για την παροχή υπηρεσιών σε προσωπική βάση^[1].   Πρόκειται για ένα πρόγραμμα ύψους 6.5 εκ. ευρώ στο οποίο οι Δανικές αρχές θα συμβάλλουν με άλλα 3.5 εκατ. ευρώ. Είναι το δεύτερο πρόγραμμα που εγκρίνεται τα τελευταία δύο χρόνια για τους απολυμένους από το ναυπηγείο αυτό.

Ανάλογο πρόγραμμα εγκρίθηκε από την Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου για τους 320 απολυμένους εργάτες από μικρές κατασκευαστικές εταιρείες την περιοχής Αραγόν της Ισπανίας το οποίο περιλαμβάνει δράσεις συμβουλευτικής, κατάρτισης και υποστήριξης στην εύρεση απασχόλησης όχι μόνο οικοδόμων αλλά και πολλών άλλων εργαζομένων σε τομείς που σχετίζονται με την οικοδομή. Η στήριξη του ΕΤΠ θα ανέλθει στο 1.3 εκατ. ευρώ και η συμμετοχή των Ισπανικών αρχών σε 700 χιλ. ευρώ. Είναι η τρίτη πρόταση που εγκρίνεται για την Ισπανία, μετά τη στήριξη των εργαζόμενων στον αυτοκινητιστικό τομέα και το λιανικό εμπόριο.

Ο Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων / Ομάδα των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο, δήλωσε σχετικά:

«Το Ευρωπαϊκό Ταμείο Προσαρμογής στην Παγκοσμιοποίηση δεν είναι βέβαια η λύση για όλα τα προβλήματα ανεργίας στην Ευρώπη. Όμως, για τους ανθρώπους που χάνουν τη δουλειά τους είναι μια ανάσα.

Γιατί η Ελληνική κυβέρνηση δεν υποβάλει  ανάλογες αιτήσεις, ώστε να εκμεταλλευθεί τους διαθέσιμους πόρους, σε όφελος των απολυμένων στο ναυπηγοεπισκευαστικό κλάδο, τον χώρο της οικοδομής ή άλλων κλάδων που έχουν πληγεί από την ανεργία;

Η έγκριση του προγράμματος για τους οικοδόμους στην περιοχή Αραγόν της Ισπανίας, δείχνει ότι το ταμείο μπορεί να αξιοποιηθεί όχι μόνο σε περιπτώσεις μεγάλων επιχειρήσεων που έχουν κλείσει κι απολύσει εκατοντάδες εργαζόμενους αλλά και για ένα σύνολο μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων από συναφείς κλάδους. Αρκεί βέβαια να υπάρξει η κατάλληλη προετοιμασία και τεκμηρίωση.

Η Ελληνική κυβέρνηση παρουσιάζεται ανεπαρκής, δεν μπορεί να κάνει τις κατάλληλες κινήσεις ούτε την προετοιμασία που χρειάζεται ώστε να μπορέσει να απορροφήσει ευρωπαϊκούς πόρους που είναι διαθέσιμοι.

Σήμερα, στη δύσκολη κατάσταση που βρισκόμαστε, αφήνουμε αναξιοποίητα ευρωπαϊκά προγράμματα, όπως: το Ευρωπαϊκό Ταμείο Προσαρμογής στην Παγκοσμιοποίηση που θα μπορούσε να βοηθήσει εκατοντάδες ανέργους, το πρόγραμμα  “Φρούτα στα Σχολεία” που θα μπορούσε να βοηθήσει αγρότες, το ELIH-MED (EnergyEfficiencyinLow-incomeHousingintheMediterranean) που εστιάζειστην ενεργειακή αναβάθμιση κτιρίων και θα μπορούσε να αναζωογονήσει τον κλάδο της οικοδομής τοπικά. Τα προγράμματα αυτά προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο ενώ παράλληλα βοηθούν τους ανέργους, είτε να επαναεκπαιδευτούν ώστε να βρουν εργασία είτε δημιουργώντας νέες θέσεις εργασίας. Φαίνεται ότι η μείωση της ανεργίας δεν είναι στις προτεραιότητες της κυβέρνησης».

Η ερώτηση του Νίκου Χρυσόγελου για μη-αξιοποίηση από την Ελλάδα ευρωπαϊκών πόρων και η απάντηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής:

 http://www.chrysogelos.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=1060:ship-building-sector&Itemid=62&lang=en

 Η Κομισιόν αποσύρει τη νομοθετική πρόταση "Μόντι ΙΙ"

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ανακοίνωσε την Τετάρτη 12 Σεπτεμβρίου ότι αποσύρει το σχέδιο νομοθετικής πρότασης για τις σχέσεις οικονομικών ελευθεριών και των δικαιωμάτων συλλογικής δράσης - την αποκαλούμενη και πρόταση "Μόντι ΙΙ" - ύστερα από σχετική αντίδραση των εθνικών κοινοβουλίων. Η Ομάδα των Πράσινων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο καλωσόρισε τη χρήση της διαδικασίας "κίτρινης κάρτας"[1] από τα εθνικά κοινοβούλια, αλλά και την απόσυρση της πρότασης Μόντι ΙΙ, στην οποία η ομάδα είχε αντιτεθεί από την αρχή. Να σημειωθεί ότι είναι η πρώτη φορά που γίνεται χρήση της διάταξης της “κίτρινης κάρτας” και χρησιμοποιήθηκε από τα κοινοβούλια Βελγίου, Δανίας, Φινλανδίας, Γαλλίας, Λετονίας, Λουξεμβούργου, Μάλτας, Ολλανδίας, Πολωνίας, Σουηδίας και Ηνωμένου Βασιλείου, που εκπροσωπούν περισσότερο από το ένα τρίτο των μελών.

Το Ευρωκοινοβούλιο αποφάσισε «καθαρότερα» καύσιμα για τα πλοία Εισηγήτρια ευρωβουλευτής των Πράσινων

Η Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου υιοθέτησε, την Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου νέα αναθεωρημένη ευρωπαϊκή νομοθεσία  για τη μείωση της ρύπανσης από το περιεχόμενο στα ναυτιλιακά καύσιμα θείο (1). Η τελική νομοθετική συμφωνία θα εισάγει νέα αυστηρότερα όρια για τις εκπομπές θείου από τα πλοία στις Περιοχές Ελέγχου Εκπομπών Θείου (Sulphur Emission Control Areas) μέχρι το 2015  και για όλες τις θάλασσες στην ΕΕ μέχρι το αργότερο το 2020.

Οι νέες αυτές ρυθμίσεις προσαρμόζουν την ευρωπαϊκή νομοθεσία στα όρια που συμφωνήθηκαν στο πλαίσιο του Ι.Μ.Ο (Διεθνής Ναυτιλιακός Οργανισμός). Το γενικό όριο περιεκτικότητας σε θείο στις ευρωπαϊκές θάλασσες θα μειωθεί από 3,5% σε 0,5% μέχρι το 2020. Ειδικότερα, στις “Περιοχές Ελέγχου των Εκπομπών Θείου’’ (ΠΕΕΘ) - Βαλτική & Βόρεια Θάλασσα και Μάγχη - το καύσιμο που χρησιμοποιείται θα πρέπει να πληρεί το νέο διεθνές πρότυπο του 0,1% μέχρι το 2015.

Η σχετική έκθεση και η νομοθετική πρωτοβουλία, εισηγήτρια της οποίας ήταν η ευρωβουλευτής των Πράσινων από την Φιλανδία Satu Hassi,  εγκρίθηκε με 606 ψήφους υπέρ, 55 κατά και 13 αποχές. Το σχέδιο παραμένει φιλόδοξο, παρά τις πιέσεις από τμήμα της ναυτιλιακής βιομηχανίας που θα ήθελε πιο χαλαρά μέτρα και μεγαλύτερο χρονικό όριο για εφαρμογή των ρυθμίσεων.  

Ο Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων / Ομάδα των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο, δήλωσε σχετικά

"Τα ρυπογόνα καύσιμα των πλοίων έχουν σοβαρές επιπτώσεις στο περιβάλλον αλλά και στη δημόσια υγεία. Η νέα οδηγία, που υιοθέτησε σήμερα το ΕΚ,θα βελτιώσει την ποιότητα του αέρα στις ευρωπαϊκές ακτές, ιδιαίτερα τα λιμάνια και τα νησιά. Υπολογίζεται ότι θα συμβάλει στη μείωση των περίπου 50.000 πρόωρων θανάτων οι οποίοι αποδίδονται ετησίως στην ατμοσφαιρική ρύπανση που προκαλούν τα πλοία. Είναι ίσως και το πιο σημαντικό μεταρρυθμιστικό έργο της παρούσας κοινοβουλευτικής θητείας στο χώρο της υγείας. Οι αλλαγές αυτές που προωθεί η νομοθεσία μπορεί να συμβάλλουν και στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας σε όσα ναυπηγεία έχουν ήδη προετοιμαστεί ή μπορούν σύντομα να προετοιμαστούν για να παράσχουν τις υπηρεσίες των τεχνολογικών αλλαγών που απαιτούνται, ώστε τα σκάφη να ανταποκριθούν στις νέες απαιτήσεις της νομοθεσίας.

Αποδεικνύεται για άλλη μια φορά ότι οι οικολογικές λύσεις είναι πιο οικονομικές: Σύμφωνα με τους υπολογισμούς της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η χρηματική αξία του πιθανού οφέλους για την υγεία ξεπερνά το κόστος μείωσης των εκπομπών θαλάσσιων μεταφορών κατά 2 έως 25 φορές. Η Επιτροπή υπολογίζει τη χρηματική αξία του οφέλους για την υγεία σε 8 έως 16 δις. ευρώ και το κόστος σε 0.6 έως 3.7 δις ευρώ.

Η χρηματική αξία του οφέλους για το περιβάλλον δεν έχει ακόμη υπολογιστεί. Αλλά στη Φινλανδία για παράδειγμα οι όξινες βροχοπτώσεις θα μειωθούν κατά 60% σε σχέση με τα σημερινά δεδομένα.”

Δείτε ομιλίες και υλικό από τη“ΔΙΗΜΕΡΙΔΑ "Πράσινη Στροφή της Ναυτιλίας, των Λιμανιών, της Ακτοπλοΐας και της Ναυπηγοεπισκευαστικής Βιομηχανίας. Ακτοπλοϊκές συνδέσεις των νησιών" που διοργάνωσε ο Νίκος Χρυσόγελος στο Ευρωκοινοβούλιο:

Πράσινος μετασχηματισμός της ναυπηγικής βιομηχανίας

Πρασίνισμα ναυτιλίας

Πρασίνισμα λιμανιών

Ναυτιλία, λιμάνια, ακτοπλοϊκά, ναυπηγεία στις νησιωτικές κοινωνίες και στη Μεσόγειο

Αναλυτικά στοιχεία για την ατμοσφαιρική ρύπανση από τα πλοία και τη σημασία της νέας Οδηγίας

Τα οξείδια του θείου βλάπτουν την υγεία. Προκαλούν επίσης όξινη βροχή αλλά και ευτροφισμό υδάτινων και χερσαίων περιοχών. Τα μέτρα για τη μείωση των εκπομπών διοξειδίου του θείου μπορεί να συμβάλλουν και στη μείωση των εκπομπών οξειδίου του αζώτου αλλά και του μαύρου άνθρακα (καπνιάς) - παράγοντα αύξησης της θερμοκρασίας.

Για τα κράτη μέλη της ΕΕ οι ακτές των οποίων βρίσκονται εξ ολοκλήρου ή μερικώς εντός των ΠΕΕΘ οι εκπομπές οξειδίου του θείου που αναλογούν στις θαλάσσιες μεταφορές τους έχουν ως εξής: Δανία 39%, Ολλανδία 31%, Σουηδία 25%, ΗΒ και Γαλλία 18% και Βέλγιο 13%. Αλλά και οι υπόλοιπες χώρες με εκτεταμένες ακτές και νησιά εμφανίζουν, επίσης, υψηλό ποσοστό. Το ποσοστό για ορισμένα μεσογειακά νησιά και ακτές ξεπερνά το 20%, σε μερικές περιπτώσεις και το 30%.

Αν οι εκπομπές οξειδίου του θείου από πλοία δεν μειωθούν, προβλέπεται να ξεπεράσουν τις συνδυασμένες εκπομπές από τις χερσαίες περιοχές πριν το 2020. Οι χερσαίες εκπομπές έχουν μειωθεί κατά 90% σε σχέση με το σημείο κορύφωσής τους - χαρακτηριστικά, η ανώτατη επιτρεπόμενη περιεκτικότητα σε θείο στα καύσιμα για οχήματα ξηράς είναι 10 ppm, 100 φορές λιγότερο από το όριο που υιοθετήθηκε χθές για τα καύσιμα των πλοίων.

Η συμφωνία του ΙΜΟ και η πρόταση της Επιτροπής βοηθούν ήδη στον περιορισμό των συνεπειών για την ανταγωνιστικότητα των θαλάσσιων μεταφορών, επιτρέποντας μεθόδους μείωσης των εκπομπών (τις λεγόμενες "πλυντρίδες") ή την ανάμιξη του πετρελαίου με υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG). Επιτρέπεται, δηλαδή, στις ναυτιλιακές εταιρείες να επιλέγουν τον οικονομικότερο τρόπο συμμόρφωσης προς τις οριακές τιμές, λαμβάνοντας υπόψη την ηλικία και το μέγεθος των σκαφών, καθώς και τις διαδρομές που αυτά αναμένεται να εξυπηρετήσουν.

Επί πλέον, στο ψηφισθέν νομοθετικό κείμενο ζητείται από την Επιτροπή να εξετάσει το ενδεχόμενο επέκτασης των αυστηρότερων ορίων ΠΕΕΘ (Περιοχές Ελέγχου των Εκπομπών οξειδίων του Θείου SOx) στα χωρικά ύδατα των κρατών μελών της ΕΕ, δηλαδή εντός 12 ναυτικών μιλίων από τις ακτογραμμές τους.

Το Ευρωκοινοβούλιο υιοθετεί εισήγηση των Πράσινων

Το Ευρωκοινοβούλιο, σε συνεδρίαση της ολομέλειας του στις 11.09.2012, υιοθέτησε πλήρως την εισήγηση της κας. Helene Flautre, ευρωβουλευτή των Πράσινων, για το θέμα των μυστικών κέντρων κράτησης της CIAσε κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η εισήγηση,  πέντε χρόνια μετά την ειδική έρευνα που έγινε από το Ευρωκοινοβούλιο, εντοπίζει και νέες παραβάσεις, κυρίως στη Ρουμανία, Πολωνία και Λιθουανία, αλλά και στη Μεγάλη Βρετανία καθώς και σε άλλες χώρες. Επιπλέον, η εισήγηση κάνει συγκεκριμένες προτάσεις έτσι ώστε να εξασφαλιστεί η απόδοση ευθυνών. Μετά την ψηφοφορία, η κα HeleneFlautreδήλωσε:

«Το Ευρωκοινοβούλιο ανέδειξε για άλλη μια φορά σημαντικές καταπατήσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τη CIAσε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ασκώντας πιέση ώστε να επιτύχει τη λύση του προβλήματος. Πέντε χρόνια μετά την αρχική διερεύνηση παραβάσεων της CIAσε χώρες της Ε.Ε. και παρά τα νέα στοιχεία που έρχονται στο φως, η απόδοση ευθυνών ή η αποκατάσταση των θυμάτων παραμένουν ακόμα σε εκκρεμότητα, σε πολλά κράτη μέλη αλλά και σε επίπεδο Ε.Ε. Η πλειοψηφία των ευρωβουλευτών σήμερα, υποστήριξε τις προτάσεις μου για συγκεκριμένους τρόπους με τους οποίους τα ευρωπαϊκά ινστιτούτα και οι κυβερνήσεις θα έπρεπε να βελτιώσουν τη διαδικασία της απόδοσης ευθυνών».

Οι μυστικές πτήσεις «απόδοσης» (extraordinaryrenditions), η σύλληψη δηλαδή υπόπτων για τρομοκρατία στο εξωτερικό και η παράδοσή τους σε άλλες κυβερνήσεις έχει απασχολήσει και την Ελλάδα αφού, όπως είχε αποκαλύψει σε άρθρο του ο Παύλος Νεράτζης στις 15.01.2006 στην εφημερίδα Αυγή, η CIAκατ’ επανάληψη είχε χρησιμοποιήσει το αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος για τη μεταφορά υπόπτων για τρομοκρατία σε μυστικές φυλακές.

Ο Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων, τονίζει σε δήλωση του ότι «ακόμα και η απλή διευκόλυνση, δηλαδή η προσγείωση, ο ανεφοδιασμός και η απογείωση, πτήσεων της CIAπου μεταφέρουν κρατούμενους σε χώρες όπου κινδυνεύουν να βασανιστούν ή να υποστούν κακομεταχείριση, αποτελεί παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου. Τα νέα στοιχεία που ήρθαν στο φως για μυστικές πτήσεις «απόδοσης» πρέπει να μας θορυβήσουν. Όπως ζητά και η απόφαση του ευρωκοινοβουλίου, η ελληνική Βουλή, ανεξάρτητη επιτροπή και η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να συνεργαστούν για να έρθουν στο φωςτα γεγονότα που σχετίζονται με παραβάσεις της CIAώστε να ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα».

Η εισήγηση των Πράσινων που υιοθετήθηκε από το Ευρωκοινοβούλιο:

http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?type=REPORT&reference=A7-2012-0266&language=EN

Ιδιαίτερα προβληματισμένος εμφανίζεται ο αρμόδιος Επίτροπος Ενέργειας Oettinger για τα σχέδια εγκατάστασης πυρηνικών εργοστασίων στην Τουρκία απαντώντας σε σχετική ερώτηση του ευρωβουλευτή των Οικολόγων Πράσινων Νίκου Χρυσόγελου σχετικά με τα σχέδια ανέγερσης 23 πυρηνικών μονάδων έως το 2023 σε τρεις περιοχές της Τουρκίας, ώστε να αντιμετωπισθούν οι αυξανόμενες ενεργειακές της ανάγκες.

(Ακολουθεί η ερώτηση του Ν. Χρυσόγελου και η απάντηση του Επιτρόπου Oettinger)

[2] http://europa.eu/rapid/pressReleasesAction.do?reference=MEMO/12/434&type=HTML