Subscribe to this RSS feed
Παρασκευή, 11 Μαϊος 2012 13:28

Η Ευρώπη πρέπει να ξανακερδίσει τις καρδιές

Ομιλία του Νίκου Χρυσόγελου στο Ευρωκοινοβούλιο για την Ημέρα της Ευρώπης

 

“Η σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση προέκυψε από τα ερείπια δυο παγκοσμίων πολέμων κι αποτελεί σήμερα παράδειγμα συγκρότησης ενός ειρηνικού κόσμου, χάρη στο θάρρος και το όραμα που επέδειξαν οι ιδρυτές της. Σήμερα, όμως, απαιτείται ανάλογο θάρρος και όραμα για να ξανακερδίσει η Ευρώπη το μυαλό και τις καρδιές των πολιτών” τόνισε ο Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων, μιλώντας στο Ευρωκοινοβούλιο με την ευκαιρία της Ημέρας της Ευρώπης.

 

“Το Ευρώ πρέπει να μετατραπεί σε σύμβολο ενότητας και συνοχής, όχι σε εργαλείο διαχωρισμού των λαών και των κοινωνικών ομάδων. Η αντιμετώπιση των δημοσιονομικών προβλημάτων πρέπει να στηριχθεί σε κοινωνικά δίκαια μέτρα. Η Ευρώπη χρειάζεται να επενδύσει πόρους στην απασχόληση, την καινοτομία, το Πράσινο Κοινωνικό Συμβόλαιο, όχι μόνο για τη διάσωση των τραπεζών ή την επιστροφή των χρεών.

 

Οι πολιτικές που ακολουθούνται για την αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης έχουν αποτύχει γιατί οδηγούν στη φτώχεια, σε μεγάλη ανεργία, ύφεση και καταστροφή της πραγματικής οικονομίας. Οι Ελληνικές εκλογές έδειξαν ότι για να μην ενισχύονται κόμματα που είναι εχθροί της Ευρώπης, πρέπει να επιμείνουμε στην υπεράσπιση του Ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου και των ευρωπαϊκών αξιών ΚΑΙ στις χώρες που αντιμετωπίζουν κρίση.

 

Στην  περίπτωση της ελληνικής κρίσης βλέπουμε να προωθούνται λύσεις που είναι σε αντίφαση με τις ευρωπαϊκές πολιτικές για την απασχόληση, τη βιωσιμότητα, τις συντάξεις, τη φτώχεια, την υγεία, την ισότητα, την κοινωνική συνοχή, τη δημοκρατία, τις βιώσιμες συγκοινωνίες.

 

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις θα έπρεπε να δεχθούν την επιμήκυνση του χρόνου επίτευξης των δημοσιονομικών στόχων σε πιο ρεαλιστικά επίπεδα,  να υποστηρίξουν την πραγματική οικονομία και την απασχόληση με ισχυρά χρηματοδοτικά εργαλεία (ομόλογα έργου, δέσμευση μέρους των πόρων από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και επαναπρογραμματισμό αδιάθετων πόρων από τον ευρωπαϊκό προϋπολογισμο) και να υπερασπιστούν το ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο κάνοντας το πιο αποτελεσματικό αντί να το διαλύουν. 

 

Η επιτυχία των στόχων αυτών θα είναι προς το συμφέρον όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και των υπόλοιπων Ευρωπαϊκών χωρών, ενώ το οικονομικό κόστος θα είναι πολύ μικρότερο σε σχέση με τα σημαντικά ποσά που δαπανώνται σήμερα για διάσωση χωρίς όμως ορατό αποτέλεσμα.

 

Read more...
Πέμπτη, 10 Μαϊος 2012 13:31

Ευρωπαϊκό Ταμείο Θάλασσας και Αλιείας: Ο νέος Κανονισμός και οι αλλαγές στην Κοινή Αλιευτική Πολιτική

Εισήγηση του Νίκου Χρυσόγελου στην Επιτροπή Περιβάλλοντος, Δημόσιας Υγείας και Ασφάλειας Τροφίμων

 

Ο ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων Νίκος Χρυσόγελος παρουσίασε τη Δευτέρα 7 Μαΐου στην Επιτροπή Περιβάλλοντος, Δημόσιας Υγείας και Ασφάλειας Τροφίμων την εισήγηση των Πράσινων για το νέο Κανονισμό του Ευρωπαϊκού Ταμείου Θάλασσας και Αλιείας.

 

Το Ευρωπαϊκό ταμείο Θάλασσας και Αλιείας είναι ένα σημαντικό εργαλείο με το οποίο θα  προωθηθεί η δέσμη μεταρρυθμίσεων της κοινής αλιευτικής πολιτικής. Ο προτεινόμενος Κανονισμός θα διαθέσει 6.5 δισεκατομμύρια ευρώ για τη στήριξη: 1) της ανάπτυξης της αλιείας, της υδατοκαλλιέργειας και των αλιευτικών περιοχών, 2) του έλεγχου και της εφαρμογής, 3) της συλλογής στοιχείων, 4) της Ολοκληρωμένης Θαλάσσιας Πολιτικής και 5) της ανάπτυξης των τεχνικών και διοικητικών μέσων για την  εφαρμογή της Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής.

 

Για τη σωστή αξιοποίηση των πόρων αυτών είναι σημαντικό να αναγνωριστεί πως η κοινή αλιευτική πολιτική δεν πέτυχε τους στόχους που είχαν τεθεί. Τα αλιευτικά πεδία της Ευρώπης ήταν κάποτε πολύ παραγωγικά και ίσως τα πιο παραγωγικά στον κόσμο. Μετά την εφαρμογή τριάντα χρόνων της κοινής αλιευτικής πολιτικής έχουμε παρατηρήσει σοβαρή μείωση των πληθυσμών των ψαριών, υποβάθμιση των οικοσυστημάτων, βλάβη στα οικοσυστήματα και στα αλιευτικά πεδία, αλλά και προβλήματα επιβίωσης σε πολλές περιπτώσεις των ψαράδων.

 

Ο Νίκος Χρυσόγελος χαρακτήρισε ως θετικό το γεγονός ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αναγνωρίζει ως βασική κινητήρια δύναμη της υπεραλίευσης την πλεονάζουσα αλιευτική ικανότητα του στόλου και θεωρεί ότι οι επιδοτήσεις έχουν συμβάλλει στην ανισορροπία μεταξύ της τεχνητής διατήρησης πλεονάσματος και της αλιευτικής ικανότητας. Όμως στην προσέγγιση της Επιτροπής αγνοούνται παράγοντες που επηρεάζουν το ζήτημα των αποθεμάτων, ιδιαίτερα τα θέματα της ρύπανσης και της υπερβολικής δόμησης της παράκτιας ζώνης, παράγοντες που συμβάλλουν όσο και η υπεραλίευση ή οι καταστροφικές μορφές αλιείας στην μείωση των ιχθυοαποθεμάτων. Η πρόταση υπολείπεται επίσης των προσδοκιών για μια απαραίτητη διαρθρωτική αλλαγή που θα διασφαλίζει ότι η δημόσια ενίσχυση θα χρησιμοποιηθεί αποκλειστικά για τη προώθηση της αειφόρου αλιείας. Στην πραγματικότητα, η συντριπτική πλειοψηφία της διαθέσιμης χρηματοδότησης θα μπορούσε και πάλι να διατεθεί για μέτρα τα οποία ευνοούν μια μερίδα επιχειρήσεων και όχι ολόκληρο τον αλιευτικό τομέα ή την κοινωνία γενικότερα. Υπάρχει περιορισμένη αναφορά στη παράκτια μικρής κλίμακας αλιεία, καθώς και στη στροφή προς μια διαχειριστική προσέγγιση με βάση τα οικοσυστήματα.

 

«Οι Πράσινοι έχουν θέσει ως στόχο, η αναθεωρημένη κοινή αλιευτική πολιτική να θέσει την περιβαλλοντική αειφορία, ως θεμελιώδη προϋπόθεση για την οικονομική και κοινωνική βιωσιμότητα, που θα βασίζεται στα μέτρα προφύλαξης και διαχειριστικής προσέγγισης των συστημάτων», δήλωσε ο Νίκος Χρυσόγελος. «Σε αυτή την προσπάθεια πρέπει να εμπλακούν ενεργά  και οι τοπικές κοινωνίες και ιδιαίτερα οι παράκτιοι αλιείς, σε μια διαδικασία συνδιαχείρισης και προστασίας των αποθεμάτων. Οι ιχθυοκαλλιέργειες και οι υδατοκαλλιέργειες είναι δραστηριότητες που δεν μπορούμε να αγνοούμε, αλλά θα πρέπει να παίζουν συμπληρωματικό και όχι κυρίαρχο ρόλο στα θέματα της προμήθειας με αλιεύματα».

 

Δείτε το βίντεο της τοποθέτησης του Ν. Χρυσόγελου

http://www.youtube.com/watch?v=JPGOWG8q9uk 

 

(Ακολουθεί το κείμενο της τοποθέτησης)

 

Η πρόταση για το νέο Ευρωπαϊκό Ταμείο Θάλασσας και Αλιείας

 

Η πρόταση για το Ευρωπαϊκό Ταμείο Θάλασσας και Αλιείας (EMFF), η οποία θα αντικαταστήσει το ισχύον Ευρωπαϊκό Ταμείο Αλιείας (ΕΤΑ), αποτελεί βασικό στοιχείο της δέσμης μεταρρυθμίσεων της Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής (ΚΑλΠ).

 

Ο προτεινόμενος Κανονισμός θα διαθέσει 6.5 δισεκατομμύρια ευρώ για τη στήριξη: 1) της ανάπτυξης της αλιείας, της υδατοκαλλιέργειας και των αλιευτικών περιοχών, 2) του έλεγχου και της εφαρμογής, 3) της συλλογής στοιχείων, 4) της Ολοκληρωμένης Θαλάσσιας Πολιτικής και 5) της ανάπτυξης των τεχνικών και διοικητικών μέσων για την  εφαρμογή της Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής.


Η Κοινή Αλιευτική Πολιτική (ΚΑλΠ) διέρχεται σήμερα μια απολύτως αναγκαία μεταρρύθμιση και το EMFF πρέπει να σχεδιαστεί για να την υποστηρίξει, προκειμένου να διασφαλιστεί η βιώσιμη αλιεία. Η μεταρρύθμιση της ΚΑλΠ και του χρηματοδοτικού μέσου προσφέρει μια σημαντική ευκαιρία για την εξάλειψη των επιδοτήσεων που συμβάλλουν στην υπεραλίευση και την υποστήριξη της μετάβασης προς μια πραγματικά βιώσιμη αλιεία αλλά και για την επίτευξη υγιών θαλάσσιων οικοσυστημάτων.

 

Τα αλιευτικά πεδία της Ευρώπης ήταν κάποτε από τα πιο παραγωγικά στον κόσμο. Τριάντα, όμως, χρόνια Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής (ΚΑλΠ) έχουν ως αποτέλεσμα τη σοβαρή μείωση των πληθυσμών των ψαριών, την υποβάθμιση των οικοσυστημάτων, καθώς και βλάβες σε θαλάσσια είδη, οικοτόπους και αλιευτικά πεδία (Το 63% των εξεταζόμενων ιχθυαποθεμάτων στον Ατλαντικό έχουν υπεραλιευθεί, στη Μεσόγειο το ποσοστό αγγίζει το 82%, ενώ στη Βαλτική 4 από τα 6 ιχθυαποθέματα έχουν υπεραλιευθεί).

 

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αναγνώρισε ως μία από τις βασικές κινητήριες δυνάμεις της υπεραλίευσης την πλεονάζουσα αλιευτική ικανότητα του στόλου και θεωρεί ότι οι επιδοτήσεις έχουν συμβάλει σε αυτή την ανισορροπία μέσω της τεχνητής διατήρησης της πλεονάζουσας αλιευτικής ικανότητας. Το 2011 έκθεση του Ευρωπαϊκού Ελεγκτικού Συνεδρίου  το επιβεβαιώνει, αναφέροντας ότι η πλεονάζουσα αλιευτική ικανότητα του στόλου οδηγεί στην εξάντληση των αποθεμάτων των ψαριών, απειλώντας την ευημερία των θαλασσών μας και την βιωσιμότητα των αλιευτικών κοινοτήτων.


Οι Πράσινοι πιστεύουμε ότι η αναθεωρημένη ΚΑλΠ θα πρέπει να θέσει την περιβαλλοντική αειφορία, στη βάση της αρχής της προφύλαξης και της διαχειριστικής προσέγγισης των οικοσυστημάτων, ως θεμελιώδη προϋπόθεση για την οικονομική και κοινωνική βιωσιμότητα, εμπλέκοντας ενεργά τις τοπικές κοινωνίες και τη παράκτια αλιεία στην διαδικασία συνδιαχείρισης και προστασίας των αποθεμάτων. Επιπλέον, όμως, θα πρέπει να ληφθούν μέτρα και για άλλους παράγοντες – πέραν της υπεραλίευσης – που συμβάλλουν στη μείωση των ιχθυαποθεμάτων.

 

Τα αλιευτικά αποθέματα πρέπει να διατηρηθούν σε επίπεδα αρκετά υψηλότερα από αυτά μπορούν να παράγουν Μέγιστη Βιώσιμη Απόδοση, έτσι ώστε να μπορούν να εκπληρώσουν το ρόλο τους στο θαλάσσιο οικοσύστημα ως αρπακτικά ή θηράματα, ενώ ταυτόχρονα θα μπορούν να υποστηρίξουν την αύξηση των ποσοτήτων αλιευμάτων, έτσι ώστε να είναι κερδοφόρα χωρίς συνεχείς επιδοτήσεις. Μέχρι το 2015 θα πρέπει να θεσπιστούν σχέδια για όλα τα ρυθμιζόμενα είδη.

 

Η πρόταση για το Ευρωπαϊκό Ταμείο Θάλασσας και Αλιείας συνδυάζει οικονομικούς πόρους για την αλιεία και τις υδατοκαλλιέργειες, καθώς και για τον έλεγχο και την επιβολή των μέτρων, τη συλλογή δεδομένων και την Ολοκληρωμένη Θαλάσσια Πολιτική. Η ενσωμάτωση αυτών των, διαχωρισμένων πριν, χρηματοδοτικών εργαλείων σε ένα ενιαίο χρηματοδοτικό μέσο μπορεί να απλοποιήσει τη διοίκηση μέσω ενοποιημένων κανόνων και διαδικασιών, ενώ θα συμβάλει στην αποτελεσματικότερη κι αποδοτικότερη κατανομή των διαθέσιμων πόρων.

 

Η πρόταση δεσμεύεται να διασφαλίσει ότι η χρηματοδότηση θα είναι διαθέσιμη μόνο για τα κράτη μέλη που συμμορφώνονται με τους στόχους και τους κανόνες της Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής, ιδίως τις υποχρεώσεις ελέγχου, τον Κανονισμό για την καταπολέμηση της παράνομης αλιείας και τις υποχρεώσεις συλλογής δεδομένων, ενώ χρηματοδοτεί μόνο επιχειρήσεις που τηρούν τη ΚΑλΠ.

 

Η πρόταση περιέχει ένα μεγάλο αριθμό μέτρων τα οποία μπορούν να συμβάλουν στη βιώσιμη αναβάθμιση του τομέα της αλιείας της ΕΕ. Μέτρα για την προώθηση του ανθρώπινου κεφαλαίου και του κοινωνικού διαλόγου, για την διευκόλυνση της διαφοροποίησης και της δημιουργίας θέσεων εργασίας, για την θέσπιση και ανάπτυξη τοπικών πρωτοβουλιών από τα κάτω με στόχο την υποστήριξη αλιευτικών περιοχών, τοπικών στρατηγικών ανάπτυξης και τοπικών συμπράξεων.

 

Η πρόταση περιλαμβάνει, επίσης, μέτρα για την υποστήριξη της βιοποικιλότητας, συμπεριλαμβανομένης της διαχείρισης, αποκατάστασης και παρακολούθησης περιοχών Natura 2000 και θαλάσσιων προστατευόμενων περιοχών.

 

Δεν περιλαμβάνει οικονομική υποστήριξη για την κατασκευή νέων λιμένων, νέων τόπων εκφόρτωσης ή νέων ιχθυοσκάλων, καθώς και ενισχύσεις για αντικατάσταση μηχανών, που είναι ένα βήμα για την αποδέσμευση των επιδοτήσεων της αλιείας από τη πλεονάζουσα αλιευτική ικανότητα. Τέλος, η πρόταση περιλαμβάνει διατάξεις οι οποίες θα βελτιώσουν τη διαφάνεια και την ενημέρωση του κοινού, τη συλλογή και μεταφορά δεδομένων, καθώς και τον έλεγχο και την εφαρμογή, αν και δεν είναι προσαρμοσμένες στις περιφερειακές και τοπικές ιδιαιτερότητες.

 

Ωστόσο, η πρόταση υπολείπεται των προσδοκιών για μια απαραίτητη διαρθρωτική αλλαγή που θα διασφαλίζει ότι η δημόσια ενίσχυση θα χρησιμοποιηθεί αποκλειστικά για τη προώθηση της αειφόρου αλιείας. Στην πραγματικότητα, η συντριπτική πλειοψηφία της διαθέσιμης χρηματοδότησης θα μπορούσε και πάλι να διατεθεί για μέτρα τα οποία ευνοούν μια μερίδα επιχειρήσεων και όχι ολόκληρο τον αλιευτικό τομέα ή την κοινωνία γενικότερα. Υπάρχει περιορισμένη αναφορά στη παράκτια μικρής κλίμακας αλιεία, καθώς και στη στροφή προς μια διαχειριστική προσέγγιση με βάση τα οικοσυστήματα.

 

Η πρόταση δεν αντιμετωπίζει ουσιαστικά τις χρηματοδοτήσεις που συμβάλλουν στη διατήρηση της υφιστάμενης πλεονάζουσας αλιευτικής ικανότητας και θα έπρεπε να επιτρέπει τη χρηματοδότηση για πλοία, στόλους και εργαλεία μόνο στη βάση κατάλληλης αξιολόγησης της αλιευτικής ικανότητας σε σχέση πάντα με τις διαθέσιμες αλιευτικές δυνατότητες και για την επίτευξη περιβαλλοντικών στόχων (χρηματοδότηση αλλαγών στις μηχανές ώστε να καταναλώνουν λιγότερα καύσιμα ή εναλλακτικά καύσιμα). Η πρόταση περιλαμβάνει, επίσης, ενισχύσεις για τη δημιουργία συστημάτων μεταβιβάσιμων  αλιευτικών παραχωρήσεων (ΜΑΠ), ενώ πολλοί κοινωνικοί φορείς, ΜΚΟ και κράτη μέλη αντιτίθενται στις υποχρεωτικές ΜΑΠ. Κάθε ενίσχυση που αποσκοπεί στη θέσπιση συστημάτων για τη διαχείριση των αλιευμάτων θα πρέπει να στοχεύει σε διαχειριστικά μέτρα που εμπλέκουν τους κοινωνικούς εταίρους σε επίπεδο αλιευτικού πεδίου.

 

Η ενίσχυση σκαφών ή λιμένων για να κάνουν καλύτερη χρήση των ανεπιθύμητων εμπορικών αλιευμάτων θα υπονομεύσει τις επιθυμητές υποχρεώσεις κατά την εκφόρτωση, καθώς και τη προσπάθεια να αλιεύουν πιο στοχευμένα, επιλεκτικά και βιώσιμα. Η χρηματοδότηση θα πρέπει να στοχεύει στη μείωση των ποσοστών θνησιμότητας των ανεπιθύμητων αλιευμάτων, π.χ. μέσω έρευνας σε πιο επιλεκτικές και φιλικές προς το περιβάλλον πρακτικές και αλιευτικά εργαλεία, και όχι στην εμπορία των ανεπιθύμητων αλιευμάτων.

 

Τέλος, η πρόταση περιλαμβάνει μια σειρά μέτρων τα οποία θα προωθήσουν αδιακρίτως την ανάπτυξη των υδατοκαλλιεργειών, χωρίς την απαραίτητη εξέταση περιβαλλοντικών και κοινωνικών παραμέτρων.

 

Read more...
Παρασκευή, 09 Μαρτίου 2012 15:06

Αγορά όπλων σε αντάλλαγμα του Πακέτου Στήριξης προς την Ελλάδα

 

Σύμφωνα με την "δέκατη τρίτη ετήσια έκθεση του Συμβουλίου για τον καθορισμό κοινών κανόνων που διέπουν τον έλεγχο των εξαγωγών στρατιωτικής τεχνολογίας και εξοπλισμού"[1], επιβεβαιώνεται η πληροφορία ότι ευρωπαϊκές χώρες πούλησαν στην Ελλάδα στρατιωτικό εξοπλισμό αξίας μεγαλύτερης του ενός δισεκατομμυρίου ευρώ την ίδια περίοδο που διαπραγματευόντουσαν το πρώτο πακέτο στήριξης, το 2010. Η Γαλλία ήταν ο μεγαλύτερος προμηθευτής στρατιωτικού εξοπλισμού (876 εκ. ευρώ) ενώ ακολουθούν οι υποστηρικτές των σκληρών μέτρων λιτότητας Γερμανία (36 εκ. ευρώ) και Ολλανδία (53 εκ. ευρώ), η Ιταλία (54 εκ. ευρώ) και η Ισπανία (33 εκ. ευρώ). Δημοσίευμα σε εφημερίδα[2] που παρουσιάζει την έκθεση τονίζει δε ότι (σύμφωνα με σύμβουλο του πρώην πρωθυπουργού του οποίου δεν δίδει το όνομα αλλά που είχε επιβεβαιώσει και δημοσίευμα άλλης εφημερίδας στο παρελθόν[3]) ασκήθηκαν από κράτη μέλη έμμεσες πιέσεις στην προηγούμενη κυβέρνηση για την αγορά των όπλων με αντάλλαγμα την υποστήριξη τους στην παροχή του πακέτου στήριξης. Επίσης, σύμφωνα με δημοσίευμα της Ελληνικής εφημερίδας City Press (6-3-2012)[4], η κυβέρνηση με πρωτοβουλία του Έλληνα Υπουργού Άμυνας προωθεί την προμήθεια 6 υπερσύγχρονων γαλλικών φρεγατών έναντι ενός ποσού της τάξης των 3-4 δισεκατομμυρίων ευρώ. Η παραγγελία αυτή έρχεται να προστεθεί στην αγορά από την προηγούμενη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ακόμη δύο γερµανικών υποβρυχίων τύπου 214, µε κόστος 1 δισ. ευρώ. Την ίδια στιγμή που η Ελληνική Κυβέρνηση και η Τρόικα περικόπτουν μισθούς, συντάξεις και πολύτιμες δαπάνες για την κοινωνική πρόνοια και μέριμνα, κράτη μέλη της ΕΕ (που στηρίζουν τα σκληρά μέτρα λιτότητας) σχεδόν εξαναγκάζουν την Ελλάδα να παραμένει ένας από τους μεγαλύτερους αγοραστές οπλικών συστημάτων στην περιοχή.
1.    Συνάδει αυτή η πρακτική με τους όρους και τα μέτρα που έχει θέσει η Τρόικα για την προσπάθεια εξυγίανσης των δημοσιονομικών της Ελλάδας;
2.    Δεν θεωρεί ότι ο εξορθολογισμός και η σημαντική μείωση των εξοπλιστικών δαπανών της Ελλάδας είναι απαραίτητες και πιο βιώσιμες λύσεις από την οριζόντια μείωση μισθών, συντάξεων και κοινωνικών παροχών;
3.    Μπορεί να θεωρηθούν αυτές οι δαπάνες για εξοπλιστικά προγράμματα το 2010 και το 2011 ως "επαχθές χρέος" το οποίο δεν είναι δίκαιο να αποπληρωθεί, λαμβάνοντας υπόψη το αυστηρό πρόγραμμα μισθολογικών και κοινωνικών περικοπών που προωθείται για την αντιμετώπιση του δημόσιου χρέους της χώρας;

[1]     2011/C 382/01, http://eur-lex.europa.eu/JOHtml.do?uri=OJ%3AC%3A2011%3A382%3ASOM%3AEL%3AHTML
[2]     http://euobserver.com/13/115513
[3]     http://www.neurope.eu/article/merkel-and-sarkozy-want-samaras-sign-secure-leopard-and-rafale-sales
[4]     http://www.citypress.gr/index.html?action=article&article=96943
 
 
 

 

Απάντηση του κ. Rehn  εξ ονόματος της Επιτροπής

11.5.2012

E-002666/2012

 

Η Επιτροπή παραπέμπει τον κ. βουλευτή στην απάντηση που έχει δώσει στη γραπτή ερώτηση E-000616/2012[1].

 

Η απόφαση σχετικά με τη σύνθεση της δημοσιονομικής προσαρμογής είναι απόφαση που ελήφθη από την ελληνική κυβέρνηση και το ελληνικό κοινοβούλιο, και όχι από την Επιτροπή, το ΔΝΤ και την ΕΚΤ. Ο ρόλος αυτών των θεσμικών οργάνων στο πλαίσιο του προγράμματος προσαρμογής είναι κατά πρώτο και κύριο λόγο να συμβουλεύει και να εξασφαλίζει ότι τα μέτρα που θα ληφθούν θα είναι αξιόπιστα, συνεπή και ποσοτικοποιημένα με ικανοποιητικό τρόπο, καθώς και να παρακολουθούν την εφαρμογή τους.

 

Οι περικοπές των αμυντικών δαπανών[2] αποτελούν σημαντικό μέρος της δημοσιονομικής προσαρμογής στην Ελλάδα από την έναρξη εφαρμογής του προγράμματος. Σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat[3], οι αμυντικές δαπάνες στην Ελλάδα μειώθηκαν από 4,0% το 2000 σε 3,4% το 2009 και σε 2,2% του ΑΕΠ το 2010. Περικοπές δαπανών πραγματοποιήθηκαν επίσης το 2011 και αναμένονται περαιτέρω περικοπές των αμυντικών δαπανών στο πλαίσιο της πρόσθετης δημοσιονομικής προσαρμογής που προβλέπεται για το 2012-14. Σύμφωνα με την πιο πρόσφατη επικαιροποίηση του ΜΣ[4], τα δημοσιονομικά μέτρα που είναι απαραίτητα για τη μείωση του ελλείμματος το 2013 και το 2014 θα πρέπει να επικεντρώνονται στις αμυντικές δαπάνες χωρίς να θίγεται η αμυντική ικανότητα της χώρας, αλλά θα πρέπει να καλύπτουν επίσης τις συντάξεις και τις κοινωνικές μεταβιβάσεις[5], την αναδιάρθρωση της κεντρικής διοίκησης και της τοπικής αυτοδιοίκησης, και τον εξορθολογισμό των φαρμακευτικών δαπανών και των λειτουργικών δαπανών των νοσοκομείων.

 

Οι δαπάνες κοινωνικής πρόνοιας (συντάξεις, οικογενειακά επιδόματα, επιδόματα ανεργίας κ.λπ.) και υγείας ανήλθαν σε 24% του ΑΕΠ το 2010. Δεδομένου του μεγέθους των δαπανών αυτών σε σχέση με τις συνολικές κρατικές δαπάνες και της απότομης αύξησης των δαπανών για κατοχυρωμένα δικαιώματα κατά την περίοδο πριν από την κρίση, οι εν λόγω συνιστώσες των δαπανών πρέπει επίσης να συμβάλουν σημαντικά στη δημοσιονομική εξυγίανση.

 

[1]     http://www.europarl.europa.eu/QP-WEB/home.jsp

[2]     (για προμήθειες, δαπάνες του Υπουργείου Άμυνας και δαπάνες για το προσωπικό, όπως για παράδειγμα ο αριθμός των εισακτέων στη στρατιωτική ακαδημία)

[3]     Βάση δεδομένων COFOG

[4]     Βλ. παράρτημα της έκθεσης συμμόρφωσης των υπηρεσιών της Επιτροπής: http://ec.europa.eu/economy_finance/publications/occasional_paper/2012/pdf/ocp94_en.pdf

[5]     (κατά τρόπο ώστε να διασφαλίζεται η βασική κοινωνική προστασία)

 

 

Tagged under
Read more...
Πέμπτη, 10 Μαϊος 2012 13:18

Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης: Μεγαλύτερη στήριξη στη προστασία του κλίματος και του περιβάλλοντος

Σκιώδης εισήγηση του Ν. Χρυσόγελου στην Επιτροπή Περιβάλλοντος, Δημόσιας Υγείας και Ασφάλειας Τροφίμων
 

Συζητήθηκε την Δευτέρα 7 Μαΐου στην Επιτροπή Περιβάλλοντος, Δημόσιας Υγείας και Ασφάλειας Τροφίμων και στην Επιτροπή Περιφερειακής Ανάπτυξης του Ευρωκοινοβουλίου η πρόταση Κανονισμού για τη θέσπιση ειδικών διατάξεων σχετικά με το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης [1].

 

Ο ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων Νίκος Χρυσόγελος, παρεμβαίνοντας ως σκιώδης εισηγητής εκ μέρους της ομάδας των Πράσινων στο ευρωκοινοβούλιο προτείνει πιο φιλόδοξους στόχους για την περιφερειακή ανάπτυξη και την μείωση των ανισοτήτων μεταξύ των περιφερειών αλλά και στο εσωτερικό των περιφερειών, προωθώντας κυρίως την πράσινη καινοτομία. Προτείνει επίσης, αύξηση των ποσοστών χρηματοδοτήσεων που αφορούν τις κλιματικές αλλαγές και τη προστασία του περιβάλλοντος και της βιοποικιλότητας τόσο για τις αναπτυγμένες και τις υπό μετάβαση περιφέρειες όσο και για τις λιγότερο αναπτυγμένες. Μια τέτοια πολιτική μπορεί να δημιουργήσει εκατομμύρια θέσεις εργασίας, όπως παραδέχεται μια πρόσφατη έκθεση της Κομισιόν που αναγνωρίζει ότι οι επενδύσεις στην πράσινη οικονομία μπορεί να δημιουργήσουν 20.000.000 νέες θέσεις εργασίας μέχρι το 2020.

 

Η πρόταση Κανονισμού θεσπίζει ειδικές διατάξεις για τα Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης (ΕΤΠΑ), το οποίο έχει ως στόχο την προώθηση της περιφερειακής ανάπτυξης και τη μείωση των ανισοτήτων ανάμεσα στις διαφορετικές περιφέρειες της Ένωσης. Για κάθε θεματικό στόχο, η πρόταση καθορίζει μία κατάσταση επενδυτικών προτεραιοτήτων για τη χρήση του ταμείου και, πιο συγκεκριμένα, εισάγει την ακόλουθη θεματική συγκέντρωση:

 

  • στις πιο ανεπτυγμένες περιφέρειες, ή σε περιφέρειες μετάβασης, των οποίων το ΑΕΠ είναι ίσο ή ανώτερο του 75% του μέσου ευρωπαϊκού όρου, το 80% τουλάχιστον των πόρων προορίζεται για την ενεργειακή απόδοση, τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, την έρευνα και την καινοτομία και τη στήριξη των Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων (ΜΜΕ), όπου τουλάχιστον το 20% εξ αυτών προορίζεται για την ενεργειακή απόδοση και τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας·

 

  • στις λιγότερο ανεπτυγμένες περιφέρειες, των οποίων το ΑΕΠ είναι κατώτερο του 75% του μέσου ευρωπαϊκού όρου, τα 50% τουλάχιστον των πόρων προορίζεται για την ενεργειακή απόδοση, τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, την έρευνα και την καινοτομία και τη στήριξη των Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων (ΜΜΕ), όπου τουλάχιστον το 6% εξ αυτών προορίζεται για την ενεργειακή απόδοση και τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, ώστε να υπάρχει μεγαλύτερη ευελιξία στην ποικιλία αναπτυξιακών προγραμμάτων.   
     

 

Επίσης, το 5% των πόρων του ΕΤΠΑ προορίζεται για τη βιώσιμη αστική ανάπτυξη. Η πρόταση προβλέπει επίσης τον ορισμό κοινών δεικτών που συνδέονται με την υλοποίηση, καθώς και αποτελέσματα που συνδέονται με τον τελικό στόχο χρηματοδότησης με σκοπό τον καλύτερο προσανατολισμό σε αποτελέσματα χρηματοδότησης. Στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει γίνει μεγάλη συζήτηση για το κατά ποσό οι πόροι από τα διαρθρωτικά ταμεία έχουν αξιοποιηθεί αποτελεσματικά και γι’ αυτό υπάρχει έντονο ενδιαφέρον για να περιοριστεί η σπατάλη και η κακοδιαχείριση των πόρων.

 

«Πρέπει να δυναμώσουμε την πρόταση της Επιτροπής και την έκθεση σε ό,τι αφορά τις επενδύσεις σε επίπεδο οικοσυστημάτων και βιοποικιλότητας, για να ενισχύσουμε το φυσικό κεφάλαιο και τις παραγωγικές υπηρεσίες των οικοσυστημάτων, αλλά και για να προσαρμοστούμε πιο αποτελεσματικά στις κλιματικές αλλαγές και να τις αντιμετωπίσουμε προληπτικά, δημιουργώντας παράλληλα νέες θέσεις εργασίας», δήλωσε ο Νίκος Χρυσόγελος. «Σε ό,τι αφορά τους στόχους για τις κλιματικές αλλαγές θεωρούμε ότι πρέπει να εξασφαλίσουμε πιο φιλόδοξες δεσμεύσεις για εξοικονόμηση ενέργειας και ανανεώσιμες πηγές μέχρι το 2020. Γι αυτό προτείνουμε 25%, αντί το 20%, χρηματοδότηση των κλιματικών στόχων για τις πιο ανεπτυγμένες και τις μεταβατικές περιφέρειες, αλλά και 15%, αντί για 6%, στις λιγότερο ανεπτυγμένες περιφέρειες. Έμφαση πρέπει να δοθεί στο πρασίνισμα των μεταφορών και ειδικά της ναυτιλίας. Όμως οι πόροι αυτοί πρέπει να χρησιμοποιηθούν και για την στήριξη του πολιτισμού που μπορεί να αποτελέσει στοιχείο περιφερειακής ανάπτυξης καθώς και για την ενίσχυση κοινωνικών και συνεταιριστικών επιχειρήσεων που μπορούν να συμβάλλουν στην ανάκαμψη των τοπικών οικονομιών». 

 

  • Δείτε το βίντεο της  τοποθέτησης του Ν. Χρυσόγελου στην Επιτροπή Περιβάλλοντος, Δημόσιας Υγείας και Ασφάλειας Τροφίμων:

http://www.youtube.com/watch?v=ty4AYFZXrPg&feature=youtu.be

  • Δείτε το βίντεο της  τοποθέτησης του Ν. Χρυσόγελου στην Επιτροπή Περιφερειακής Ανάπτυξης:

http://www.youtube.com/watch?v=fma6GkyQXTA

 

  • Δείτε το βίντεο από την παρέμβαση του Ν. Χρυσόγελου στην συζήτηση για την πολιτική συνοχής:

http://www.youtube.com/watch?v=nYuTiKJtV_4

 

[1] http://www.europarl.europa.eu/meetdocs/2009_2014/documents/envi/pa/898/898594/898594el.pdf

 

(Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της τοποθέτησης στην Επιτροπή)

 

Εισήγηση στην Επιτροπή Περιφερεακής Ανάπτυξης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου

Τρίτη 8/5/2012

 

Σχετικά με τον Κανονισμό του Ευρωπαϊκού Ταμείου Περιφερειακής Ανάπτυξης

 

Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων / Ομάδα των Πρασίνων – EFA στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

 

Αξιότιμοι συνάδελφοι, αξιότομες συναδέλφισσες

 

Η έκθεση για το Περιφερειακό Ταμείο είναι σε μια σωστή κατεύθυνση αλλά όπως προτείνουν και οι περιβαλλοντικές οργανώσεις πρέπει να εστιάσουμε σε πιο φιλόδοξους στόχους σε ότι αφορά τα ποσοστά χρηματοδοτήσεων που αφορούν τις κλιματικές αλλαγές και τη προστασία του περιβάλλοντος και της βιοποικιλότητας.

 

Πιο συγκεκριμένα για να συμβάλουμε πιο αποτελεσματικά στην επίτευξη των στόχων της στρατηγικής "Ευρώπη 2020". Tο κεφάλαιο 3 όχι μόνο δεν πρέπει να απαγορεύει αλλά αντιθέτως να ενισχύει καινοτόμες επενδύσεις σε αναβάθμιση των υπηρεσιών των οικοσυστημάτων, σε πράσινες υποδομές, στις φιλικές προς το περιβάλλον μεταφορές, στην προστασία, διαχείριση κι αποκατάσταση της βιοποικιλότητας, στην αποτελεσματική χρήση των φυσικών πόρων όσον αφορά και στις πιο πλούσιες και ανεπτυγμένες περιφέρειες. Ας μην ξεχνάμε ότι τεράστιες ανάγκες σε αυτούς τους τομείς έχουν και οι αναπτυγμένες περιφέρειες. Αν δεν ενισχύσουμε την προώθηση της καινοτομίας, και μάλιστα της πράσινης, στις αναπτυγμένες περιφέρειες, τις παγιδέυουμε σε ξεπερασμένες τεχνολογίες ακόμα και σε θέματα περιβάλλοντος και μεταφορών. Να βοηθήσουμε, όμως, και τις λιγότερο αναπτυγμένες περιοχές που υπάρχουν ακόμα και μέσα στις αναπτυγμένες περιφέρειες, ιδιαίτερα σε ορεινές και νησιωτικές περιφέρειες, γιατί παρατηρείται συχνά μεγάλη ανισότητα στο εσωτερικό τους.

 

  • Σε ό,τι αφορά τους στόχους για τις κλιματικές αλλαγές θεωρούμε ότι πρέπει να εξασφαλίσουμε πιο φιλόδοξες δεσμεύσεις για εξοικονόμηση ενέργειας και ανανεώσιμες πηγές μέχρι το 2020. Γι αυτό προτείνουμε 25%, αντί το 20%, χρηματοδότηση των κλιματικών στόχων για τις πιο ανεπτυγμένες και τις μεταβατικές περιφέρειες, αλλά και 15%, αντί για 6%, στις λιγότερο ανεπτυγμένες περιφέρειες (σε σχέση και με το 10% που προτείνει η εισήγηση).

 

  • Στα άρθρα 4 και 5, πρέπει να δυναμώσουμε την πρόταση της Επιτροπής και την έκθεση σε ότι αφορά τις επενδύσεις σε επίπεδο οικοσυστημάτων και βιοποικιλότητας, για να δυναμώσουμε το φυσικό κεφάλαιο και τις παραγωγικές υπηρεσίες των οικοσυστημάτων, αλλά και για να προσαρμοστούμε πιο αποτελεσματικά στις κλιματικές αλλαγές και να τις αντιμετωπίσουμε προληπτικά, δημιουργώντας παράλληλα νέες θέσεις εργασίας. 

 

  • Τέλος, στα παραρτήματα πρέπει να βελτιώσουμε τους προτεινόμενους κοινούς δείκτες για τις παραγωγικές επενδύσεις, τις μεταφορές, τη διαχείριση απορριμμάτων και κινδύνων, καθώς και τις πράσινες υποδομές, την έρευνα και καινοτομία, αν θέλουμε να πετύχουμε βιώσιμη διαχείριση των φυσικών πόρων και των οικοσυστημάτων, δημιουργώντας παράλληλα ευνοϊκές συνθήκες για την αντιμετώπιση της κρίσης και τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Είναι πολύ σημαντικό να έχουμε κατάλληλους και σωστούς δείκτες αν θέλουμε να υπάρχει στροφή στην αποτελεσματική αξιοποίηση των χρημάτων που διατίθενται. Για παράδειγμα οι δείκτες σε σχέση με την πρόληψη και διαχείριση των κινδύνων που συνδέονται με την κλιματική αλλαγή, χρειάζεται να συνδέονται όχι μόνο με την πολιτική προστασία αλλά και με την αύξηση της ικανότητας πρόληψης κι αντοχής των οικοσυστημάτων απέναντι στις κλιματικές αλλάγές αλλά και μείωσης των επιπτώσεων από ακραία καιρικά φαινόμενα.

 

  • Σε κάθε περίπτωση η περιφερειακή ανάπτυξη πρέπει να συνδέεται με την προστασία του περιβάλλοντος και την επίπτευξη των στόχων Ευρώπη 2020. Είναι σωστό ότι υπάρχουν θεματικές προτεραιότητες αλλά θα πρέπει να επιδιώκεται η σύνδεση περισσότερων θεματικών προτεραιοτήτων σε κάθε έργο που χρηματοδοτείται από το ταμείο περιφερειακής ανάπτυξης. Επίσης,πρέπει να υπάρχει συνοχή μεταξύ των διαφόρων πυλώνων όταν προωθούνται έργα, δηλαδή να διασφαλίζεται ότι τα έργα έχουν θετικό αντίκτυπο κι αποτέλεσμα στο περιβάλλον, στην κοινωνική συνοχή και στην βιώσιμη ευημερία.

 

  • Συμφωνούμε, ότι ιδιαίτερα στη σημερινή συγκυρία η ανάπτυξη του πολιτισμού μεταξύ άλλων μπορεί να συμβάλλει στην περιφερειακή ανάπτυξη σε πολλές περιφέρειες και στη δημιουργία θέσεων εργασίας, επομένως πρέπει να ενισχύεται από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης. Σήμερα, ο πολιτισμός αντιπροσωπεύει το 4-5% του ΑΕΠ.

 

  • Σωστά μιλάμε για τη βιώσιμη κινητικότητα στις πόλεις και το μεγάλο δυναμικό που έχουν οι πόλεις για καινοτομία και ανάπτυξη, κυρίως προς πράσινη κατεύθυνση. Χρειάζεται να μπουν κριτήρια στα οποία πρέπει να ανταποκρίνονται οι πόλεις που θα επωφεληθούν από το ΕΤΠΑ αλλάόχι εξαντλητική λίστα με τις πόλεις που μπορεί να επωφεληθούν. Σωστά τίθεται και το θέμα της υπαίθρου γύρω από τα αστικά κέντρα και προτείνεται ενίσχυση της κινητικότητας και σε αυτές τις περιοχές, και μάλιστα θα έλεγα βιώσιμης κινητικότητας. Όμως, επειδή προέρχομαι από μια νησιωτική περιφέρεια, θα ήθελα να εξετάσουμε ένα σοβαρό θέμα, αυτό της σύνδεσης των νησιών μεταξύ τους. Συνήθως όταν μιλάμε για υποδομές στις μεταφορές εννοούμε αυτοκινητόδρομους, σιδηροδρομικές γραμμές και ποδηλατόδρομους. Αλλά όταν αναφερόμαστε στα νησιά, υποδομές είναι τα πλοία. Αν δεν υπάρχουν πλοία, δεν υπάρχει σύνδεση των νησιών μεταξύ τους και με την ηπειρωτική χώρα. Δεν έχουν όλα τα νησιά αεροδρόμια και δεν μπορούμε να περιμένουμε ότι τα αεροπλάνα θα καλύψουν τις ανάγκες των νησιών. Χρειάζεται λοιπόν, να ενισχύσουμε ακόμα και για τις πιο αναπτυγμένες περιφέρειες την κατασκευή καινοτόμων, πιο πράσινων πλοίων, που να καταναλώνουν λιγότερα καύσιμα ή/και να χρησιμοποιούν εναλλακτικά καύσιμα για να πετύχουμε και την ανάπτυξη της καινοτομίας, και την προστασία του περιβάλλοντος και βιώσιμες μεταφορές όχι μόνο για τις αστικές περιοχές αλλά και για τον νησιωτικό χώρο.


 

Read more...
Πέμπτη, 10 Μαϊος 2012 13:12

Η πρόταση για το νέο Ευρωπαϊκό Ταμείο Θάλασσας και Αλιείας

 

Η πρόταση για το Ευρωπαϊκό Ταμείο Θάλασσας και Αλιείας (EMFF), η οποία θα αντικαταστήσει το ισχύον Ευρωπαϊκό Ταμείο Αλιείας (ΕΤΑ), αποτελεί βασικό στοιχείο της δέσμης μεταρρυθμίσεων της Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής (ΚΑλΠ).
 
Ο προτεινόμενος Κανονισμός θα διαθέσει 6.5 δισεκατομμύρια ευρώ για τη στήριξη: 1) της ανάπτυξης της αλιείας, της υδατοκαλλιέργειας και των αλιευτικών περιοχών, 2) του έλεγχου και της εφαρμογής, 3) της συλλογής στοιχείων, 4) της Ολοκληρωμένης Θαλάσσιας Πολιτικής και 5) της ανάπτυξης των τεχνικών και διοικητικών μέσων για την εφαρμογή της Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής.

Η Κοινή Αλιευτική Πολιτική (ΚΑλΠ) διέρχεται σήμερα μια απολύτως αναγκαία μεταρρύθμιση και το EMFF πρέπει να σχεδιαστεί για να την υποστηρίξει, προκειμένου να διασφαλιστεί η βιώσιμη αλιεία. Η μεταρρύθμιση της ΚΑλΠ και του χρηματοδοτικού μέσου προσφέρει μια σημαντική ευκαιρία για την εξάλειψη των επιδοτήσεων που συμβάλλουν στην υπεραλίευση και την υποστήριξη της μετάβασης προς μια πραγματικά βιώσιμη αλιεία αλλά και για την επίτευξη υγιών θαλάσσιων οικοσυστημάτων.
 
Τα αλιευτικά πεδία της Ευρώπης ήταν κάποτε από τα πιο παραγωγικά στον κόσμο. Τριάντα, όμως, χρόνια Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής (ΚΑλΠ) έχουν ως αποτέλεσμα τη σοβαρή μείωση των πληθυσμών των ψαριών, την υποβάθμιση των οικοσυστημάτων, καθώς και βλάβες σε θαλάσσια είδη, οικοτόπους και αλιευτικά πεδία (Το 63% των εξεταζόμενων ιχθυαποθεμάτων στον Ατλαντικό έχουν υπεραλιευθεί, στη Μεσόγειο το ποσοστό αγγίζει το 82%, ενώ στη Βαλτική 4 από τα 6 ιχθυαποθέματα έχουν υπεραλιευθεί).
 
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αναγνώρισε ως μία από τις βασικές κινητήριες δυνάμεις της υπεραλίευσης την πλεονάζουσα αλιευτική ικανότητα του στόλου και θεωρεί ότι οι επιδοτήσεις έχουν συμβάλει σε αυτή την ανισορροπία μέσω της τεχνητής διατήρησης της πλεονάζουσας αλιευτικής ικανότητας. Το 2011 έκθεση του Ευρωπαϊκού Ελεγκτικού Συνεδρίου το επιβεβαιώνει, αναφέροντας ότι η πλεονάζουσα αλιευτική ικανότητα του στόλου οδηγεί στην εξάντληση των αποθεμάτων των ψαριών, απειλώντας την ευημερία των θαλασσών μας και την βιωσιμότητα των αλιευτικών κοινοτήτων.

Οι Πράσινοι πιστεύουμε ότι η αναθεωρημένη ΚΑλΠ θα πρέπει να θέσει την περιβαλλοντική αειφορία, στη βάση της αρχής της προφύλαξης και της διαχειριστικής προσέγγισης των οικοσυστημάτων, ως θεμελιώδη προϋπόθεση για την οικονομική και κοινωνική βιωσιμότητα, εμπλέκοντας ενεργά τις τοπικές κοινωνίες και τη παράκτια αλιεία στην διαδικασία συνδιαχείρισης και προστασίας των αποθεμάτων. Επιπλέον, όμως, θα πρέπει να ληφθούν μέτρα και για άλλους παράγοντες – πέραν της υπεραλίευσης – που συμβάλλουν στη μείωση των ιχθυαποθεμάτων.
 
Τα αλιευτικά αποθέματα πρέπει να διατηρηθούν σε επίπεδα αρκετά υψηλότερα από αυτά μπορούν να παράγουν Μέγιστη Βιώσιμη Απόδοση, έτσι ώστε να μπορούν να εκπληρώσουν το ρόλο τους στο θαλάσσιο οικοσύστημα ως αρπακτικά ή θηράματα, ενώ ταυτόχρονα θα μπορούν να υποστηρίξουν την αύξηση των ποσοτήτων αλιευμάτων, έτσι ώστε να είναι κερδοφόρα χωρίς συνεχείς επιδοτήσεις. Μέχρι το 2015 θα πρέπει να θεσπιστούν σχέδια για όλα τα ρυθμιζόμενα είδη.
 
Η πρόταση για το Ευρωπαϊκό Ταμείο Θάλασσας και Αλιείας συνδυάζει οικονομικούς πόρους για την αλιεία και τις υδατοκαλλιέργειες, καθώς και για τον έλεγχο και την επιβολή των μέτρων, τη συλλογή δεδομένων και την Ολοκληρωμένη Θαλάσσια Πολιτική. Η ενσωμάτωση αυτών των, διαχωρισμένων πριν, χρηματοδοτικών εργαλείων σε ένα ενιαίο χρηματοδοτικό μέσο μπορεί να απλοποιήσει τη διοίκηση μέσω ενοποιημένων κανόνων και διαδικασιών, ενώ θα συμβάλει στην αποτελεσματικότερη κι αποδοτικότερη κατανομή των διαθέσιμων πόρων.
 
Η πρόταση δεσμεύεται να διασφαλίσει ότι η χρηματοδότηση θα είναι διαθέσιμη μόνο για τα κράτη μέλη που συμμορφώνονται με τους στόχους και τους κανόνες της Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής, ιδίως τις υποχρεώσεις ελέγχου, τον Κανονισμό για την καταπολέμηση της παράνομης αλιείας και τις υποχρεώσεις συλλογής δεδομένων, ενώ χρηματοδοτεί μόνο επιχειρήσεις που τηρούν τη ΚΑλΠ.
 
Η πρόταση περιέχει ένα μεγάλο αριθμό μέτρων τα οποία μπορούν να συμβάλουν στη βιώσιμη αναβάθμιση του τομέα της αλιείας της ΕΕ. Μέτρα για την προώθηση του ανθρώπινου κεφαλαίου και του κοινωνικού διαλόγου, για την διευκόλυνση της διαφοροποίησης και της δημιουργίας θέσεων εργασίας, για την θέσπιση και ανάπτυξη τοπικών πρωτοβουλιών από τα κάτω με στόχο την υποστήριξη αλιευτικών περιοχών, τοπικών στρατηγικών ανάπτυξης και τοπικών συμπράξεων.
 
Η πρόταση περιλαμβάνει, επίσης, μέτρα για την υποστήριξη της βιοποικιλότητας, συμπεριλαμβανομένης της διαχείρισης, αποκατάστασης και παρακολούθησης περιοχών Natura 2000 και θαλάσσιων προστατευόμενων περιοχών.
 
Δεν περιλαμβάνει οικονομική υποστήριξη για την κατασκευή νέων λιμένων, νέων τόπων εκφόρτωσης ή νέων ιχθυοσκάλων, καθώς και ενισχύσεις για αντικατάσταση μηχανών, που είναι ένα βήμα για την αποδέσμευση των επιδοτήσεων της αλιείας από τη πλεονάζουσα αλιευτική ικανότητα. Τέλος, η πρόταση περιλαμβάνει διατάξεις οι οποίες θα βελτιώσουν τη διαφάνεια και την ενημέρωση του κοινού, τη συλλογή και μεταφορά δεδομένων, καθώς και τον έλεγχο και την εφαρμογή, αν και δεν είναι προσαρμοσμένες στις περιφερειακές και τοπικές ιδιαιτερότητες.
 
Ωστόσο, η πρόταση υπολείπεται των προσδοκιών για μια απαραίτητη διαρθρωτική αλλαγή που θα διασφαλίζει ότι η δημόσια ενίσχυση θα χρησιμοποιηθεί αποκλειστικά για τη προώθηση της αειφόρου αλιείας. Στην πραγματικότητα, η συντριπτική πλειοψηφία της διαθέσιμης χρηματοδότησης θα μπορούσε και πάλι να διατεθεί για μέτρα τα οποία ευνοούν μια μερίδα επιχειρήσεων και όχι ολόκληρο τον αλιευτικό τομέα ή την κοινωνία γενικότερα. Υπάρχει περιορισμένη αναφορά στη παράκτια μικρής κλίμακας αλιεία, καθώς και στη στροφή προς μια διαχειριστική προσέγγιση με βάση τα οικοσυστήματα.
 
Η πρόταση δεν αντιμετωπίζει ουσιαστικά τις χρηματοδοτήσεις που συμβάλλουν στη διατήρηση της υφιστάμενης πλεονάζουσας αλιευτικής ικανότητας και θα έπρεπε να επιτρέπει τη χρηματοδότηση για πλοία, στόλους και εργαλεία μόνο στη βάση κατάλληλης αξιολόγησης της αλιευτικής ικανότητας σε σχέση πάντα με τις διαθέσιμες αλιευτικές δυνατότητες και για την επίτευξη περιβαλλοντικών στόχων (χρηματοδότηση αλλαγών στις μηχανές ώστε να καταναλώνουν λιγότερα καύσιμα ή εναλλακτικά καύσιμα). Η πρόταση περιλαμβάνει, επίσης, ενισχύσεις για τη δημιουργία συστημάτων μεταβιβάσιμων αλιευτικών παραχωρήσεων (ΜΑΠ), ενώ πολλοί κοινωνικοί φορείς, ΜΚΟ και κράτη μέλη αντιτίθενται στις υποχρεωτικές ΜΑΠ. Κάθε ενίσχυση που αποσκοπεί στη θέσπιση συστημάτων για τη διαχείριση των αλιευμάτων θα πρέπει να στοχεύει σε διαχειριστικά μέτρα που εμπλέκουν τους κοινωνικούς εταίρους σε επίπεδο αλιευτικού πεδίου.
 
Η ενίσχυση σκαφών ή λιμένων για να κάνουν καλύτερη χρήση των ανεπιθύμητων εμπορικών αλιευμάτων θα υπονομεύσει τις επιθυμητές υποχρεώσεις κατά την εκφόρτωση, καθώς και τη προσπάθεια να αλιεύουν πιο στοχευμένα, επιλεκτικά και βιώσιμα. Η χρηματοδότηση θα πρέπει να στοχεύει στη μείωση των ποσοστών θνησιμότητας των ανεπιθύμητων αλιευμάτων, π.χ. μέσω έρευνας σε πιο επιλεκτικές και φιλικές προς το περιβάλλον πρακτικές και αλιευτικά εργαλεία, και όχι στην εμπορία των ανεπιθύμητων αλιευμάτων.
 
Τέλος, η πρόταση περιλαμβάνει μια σειρά μέτρων τα οποία θα προωθήσουν αδιακρίτως την ανάπτυξη των υδατοκαλλιεργειών, χωρίς την απαραίτητη εξέταση περιβαλλοντικών και κοινωνικών παραμέτρων.

 

 

Read more...
Πέμπτη, 10 Μαϊος 2012 13:03

Σχετικά με τον Κανονισμό του Ευρωπαϊκού Ταμείου Περιφερειακής Ανάπτυξης

 

Εισήγηση στην Επιτροπή Περιφερεακής Ανάπτυξης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου
 
Σχετικά με τον Κανονισμό του Ευρωπαϊκού Ταμείου Περιφερειακής Ανάπτυξης
 
Τρίτη 8/5/2012
 
Αξιότιμοι συνάδελφοι, αξιότομες συναδέλφισσες
 
Η έκθεση για το Περιφερειακό Ταμείο είναι σε μια σωστή κατεύθυνση αλλά όπως προτείνουν και οι περιβαλλοντικές οργανώσεις πρέπει να εστιάσουμε σε πιο φιλόδοξους στόχους σε ότι αφορά τα ποσοστά χρηματοδοτήσεων που αφορούν τις κλιματικές αλλαγές και τη προστασία του περιβάλλοντος και της βιοποικιλότητας.
 

Πιο συγκεκριμένα για να συμβάλουμε πιο αποτελεσματικά στην επίτευξη των στόχων της στρατηγικής "Ευρώπη 2020". Tο κεφάλαιο 3 όχι μόνο δεν πρέπει να απαγορεύει αλλά αντιθέτως να ενισχύει καινοτόμες επενδύσεις σε αναβάθμιση των υπηρεσιών των οικοσυστημάτων, σε πράσινες υποδομές, στις φιλικές προς το περιβάλλον μεταφορές, στην προστασία, διαχείριση κι αποκατάσταση της βιοποικιλότητας, στην αποτελεσματική χρήση των φυσικών πόρων όσον αφορά και στις πιο πλούσιες και ανεπτυγμένες περιφέρειες. Ας μην ξεχνάμε ότι τεράστιες ανάγκες σε αυτούς τους τομείς έχουν και οι αναπτυγμένες περιφέρειες. Αν δεν ενισχύσουμε την προώθηση της καινοτομίας, και μάλιστα της πράσινης, στις αναπτυγμένες περιφέρειες, τις παγιδέυουμε σε ξεπερασμένες τεχνολογίες ακόμα και σε θέματα περιβάλλοντος και μεταφορών. Να βοηθήσουμε, όμως, και τις λιγότερο αναπτυγμένες περιοχές που υπάρχουν ακόμα και μέσα στις αναπτυγμένες περιφέρειες, ιδιαίτερα σε ορεινές και νησιωτικές περιφέρειες, γιατί παρατηρείται συχνά μεγάλη ανισότητα στο εσωτερικό τους.
 
  • Σε ότι αφορά τους στόχους για τις κλιματικές αλλαγές θεωρούμε ότι πρέπει να εξασφαλίσουμε πιο φιλόδοξες δεσμεύσεις για εξοικονόμηση ενέργειας και ανανεώσιμες πηγές μέχρι το 2020. Γι αυτό προτείνουμε 25%, αντί το 20%, χρηματοδότηση των κλιματικών στόχων για τις πιο ανεπτυγμένες και τις μεταβατικές περιφέρειες, αλλά και 15%, αντί για 6%, στις λιγότερο ανεπτυγμένες περιφέρειες (σε σχέση και με το 10% που προτείνει η εισήγηση).
  • Στα άρθρα 4 και 5, πρέπει να δυναμώσουμε την πρόταση της Επιτροπής και την έκθεση σε ότι αφορά τις επενδύσεις σε επίπεδο οικοσυστημάτων και βιοποικιλότητας, για να δυναμώσουμε το φυσικό κεφάλαιο και τις παραγωγικές υπηρεσίες των οικοσυστημάτων, αλλά και για να προσαρμοστούμε πιο αποτελεσματικά στις κλιματικές αλλαγές και να τις αντιμετωπίσουμε προληπτικά, δημιουργώντας παράλληλα νέες θέσεις εργασίας. 
  • Τέλος, στα παραρτήματα πρέπει να βελτιώσουμε τους προτεινόμενους κοινούς δείκτες για τις παραγωγικές επενδύσεις, τις μεταφορές, τη διαχείριση απορριμμάτων και κινδύνων, καθώς και τις πράσινες υποδομές, την έρευνα και καινοτομία, αν θέλουμε να πετύχουμε βιώσιμη διαχείριση των φυσικών πόρων και των οικοσυστημάτων, δημιουργώντας παράλληλα ευνοϊκές συνθήκες για την αντιμετώπιση της κρίσης και τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Είναι πολύ σημαντικό να έχουμε κατάλληλους και σωστούς δείκτες αν θέλουμε να υπάρχει στροφή στην αποτελεσματική αξιοποίηση των χρημάτων που διατίθενται. Για παράδειγμα οι δείκτες σε σχέση με την πρόληψη και διαχείριση των κινδύνων που συνδέονται με την κλιματική αλλαγή, χρειάζεται να συνδέονται όχι μόνο με την πολιτική προστασία αλλά και με την αύξηση της ικανότητας πρόληψης κι αντοχής των οικοσυστημάτων απέναντι στις κλιματικές αλλάγές αλλά και μείωσης των επιπτώσεων από ακραία καιρικά φαινόμενα.
  • Σε κάθε περίπτωση η περιφερειακή ανάπτυξη πρέπει να συνδέεται με την προστασία του περιβάλλοντος και την επίπτευξη των στόχων Ευρώπη 2020. Είναι σωστό ότι υπάρχουν θεματικές προτεραιότητες αλλά θα πρέπει να επιδιώκεται η σύνδεση περισσότερων θεματικών προτεραιοτήτων σε κάθε έργο που χρηματοδοτείται από το ταμείο περιφερειακής ανάπτυξης. Επίσης,πρέπει να υπάρχει συνοχή μεταξύ των διαφόρων πυλώνων όταν προωθούνται έργα, δηλαδή να διασφαλίζεται ότι τα έργα έχουν θετικό αντίκτυπο κι αποτέλεσμα στο περιβάλλον, στην κοινωνική συνοχή και στην βιώσιμη ευημερία.
  • Συμφωνούμε, ότι ιδιαίτερα στη σημερινή συγκυρία η ανάπτυξη του πολιτισμού μεταξύ άλλων μπορεί να συμβάλλει στην περιφερειακή ανάπτυξη σε πολλές περιφέρειες και στη δημιουργία θέσεων εργασίας, επομένως πρέπει να ενισχύεται από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης. Σήμερα, ο πολιτισμός αντιπροσωπεύει το 4-5% του ΑΕΠ.
  • Σωστά μιλάμε για τη βιώσιμη κινητικότητα στις πόλεις και το μεγάλο δυναμικό που έχουν οι πόλεις για καινοτομία και ανάπτυξη, κυρίως προς πράσινη κατεύθυνση. Χρειάζεται να μπουν κριτήρια στα οποία πρέπει να ανταποκρίνονται οι πόλεις που θα επωφεληθούν από το ΕΤΠΑ αλλάόχι εξαντλητική λίστα με τις πόλεις που μπορεί να επωφεληθούν. Σωστά τίθεται και το θέμα της υπαίθρου γύρω από τα αστικά κέντρα και προτείνεται ενίσχυση της κινητικότητας και σε αυτές τις περιοχές, και μάλιστα θα έλεγα βιώσιμης κινητικότητας. Όμως, επειδή προέρχομαι από μια νησιωτική περιφέρεια, θα ήθελα να εξετάσουμε ένα σοβαρό θέμα, αυτό της σύνδεσης των νησιών μεταξύ τους. Συνήθως όταν μιλάμε για υποδομές στις μεταφορές εννοούμε αυτοκινητόδρομους, σιδηροδρομικές γραμμές και ποδηλατόδρομους. Αλλά όταν αναφερόμαστε στα νησιά, υποδομές είναι τα πλοία. Αν δεν υπάρχουν πλοία, δεν υπάρχει σύνδεση των νησιών μεταξύ τους και με την ηπειρωτική χώρα. Δεν έχουν όλα τα νησιά αεροδρόμια και δεν μπορούμε να περιμένουμε ότι τα αεροπλάνα θα καλύψουν τις ανάγκες των νησιών. Χρειάζεται λοιπόν, να ενισχύσουμε ακόμα και για τις πιο αναπτυγμένες περιφέρειες την κατασκευή καινοτόμων, πιο πράσινων πλοίων, που να καταναλώνουν λιγότερα καύσιμα ή/και να χρησιμοποιούν εναλλακτικά καύσιμα για να πετύχουμε και την ανάπτυξη της καινοτομίας, και την προστασία του περιβάλλοντος και βιώσιμες μεταφορές όχι μόνο για τις αστικές περιοχές αλλά και για τον νησιωτικό χώρο.  
 
Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων / Ομάδα των Πρασίνων – EFA στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

 

Read more...
Πέμπτη, 10 Μαϊος 2012 12:22

Μετεκλογικό προεκλογικό τοπίο;

Συμμαχίες σε ευρωπαϊκό επίπεδο για διέξοδο από την κρίση ή επικίνδυνες πολιτικές μπλόφες; 
Από την καταγγελία στην προώθηση εναλλακτικών προτάσεων διεξόδου
 

του Ν. Χρυσόγελου

 
Η πολιτική που εφαρμόζεται σήμερα για την αντιμετώπιση των δημοσιονομικών προβλημάτων έχει αποτύχει και οδηγεί σε διάλυση της κοινωνικής συνοχής, σε κατάρρευση της πραγματικής οικονομίας και σε έκρηξη της ανεργίας. Μια τέτοια κοινωνικά άδικη κι αναποτελεσματική πολιτική δεν μπορεί να έχει την υποστήριξη της κοινωνίας, όπως επιβεβαιώθηκε κι από τα εκλογικά αποτελέσματα.
 
Η καταγγελία αυτών των πολιτικών χωρίς να συνοδεύεται από εναλλακτική πρόταση θα μπορούσε να οδηγήσει σε βαθύτερη κρίση αντί για διέξοδο από αυτή. Στην κατάσταση που βρίσκεται η χώρα δεν υπάρχουν περιθώρια για μπλόφες ή σπασμωδικές κινήσεις που θα μπορούσαν να οδηγήσουν τη χώρα σε πλήρη κατάρρευση και έξοδο από την ευρωζώνη, όπως θα ήθελαν ίσως κάποιες πολιτικές και οικονομικές δυνάμεις. Η μονομερής καταγγελία του μνημονίου δεν είναι ρεαλιστική βάση για επαναδιαπραγμάτευση αν στόχος είναι πράγματι να παραμείνει η χώρα στην ζώνη του ευρώ, αλλά και η αλλαγή των πολιτικών που εφαρμόζονται.
 
Η ελληνική κοινωνία οφείλει, πρώτα στον εαυτό της και τα παιδιά της να αναλάβει πρωτοβουλία για να αντιμετωπίσει τα υπαρκτά προβλήματα και τις παθογένειές της, σε δημοσιονομικό, οικονομικό, κοινωνικό, διοικητικό και πολιτικό επίπεδο αλλά και να συμμετάσχει στις αναγκαίες πολιτικές μεταρρυθμίσεις στην Ευρωζώνη και στην Ευρωπαϊκή Ένωση γενικότερα. Η Ελλάδα δεν μπορεί να τα καταφέρει μόνη της, πολύ περισσότερο κόντρα σε όλους, ούτε μπορεί να αναπολεί τον παλιό της εαυτό. Χρειάζεται να αλλάξει σελίδα, όμως με σχέδιο, συνεργασίες, διάλογο, αξιοποίηση εμπειριών και καλών πρακτικών, με κινητοποίηση των πιο ζωντανών κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων.
 
Η χώρα χρειάζεται, λοιπόν, επειγόντως μια εναλλακτική πρόταση διεξόδου από την κρίση που - παράλληλα με την επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων με κοινωνικά υπεύθυνο τρόπο - θα προωθήσει άμεση τη δημιουργία θέσεων εργασίας, την αναζωογόνηση και μεταρρύθμιση της οικονομίας, την κοινωνική συνοχή, την προστασία του περιβάλλοντος και τη βιωσιμότητα. Μια τέτοια πρόταση μπορεί να διαμορφωθεί μόνο μέσα από δυο παράλληλες κι αλληλοσυμπληρούμενες διαδικασίες:
  • Αξιοποιώντας την ευρωπαϊκή εμπειρία και τις καλές πρακτικές σε επίπεδο οργάνωσης της διοίκησης, αποτελεσματικής λειτουργίας του φορολογικού συστήματος, δημιουργίας θέσεων εργασίας, ιδιαίτερα για νέους και σε πράσινους τομείς – Πράσινο Κοινωνικό Συμβόλαιο (Green New Deal), ενεργειακής – αισθητικής και λειτουργικής αναβάθμισης των πόλεων και των κτιρίων, ενθάρρυνσης της καινοτομίας σε περιβαλλοντικούς και κοινωνικούς τομείς, ενίσχυσης της κοινωνικής οικονομίας αλλά και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, οργάνωσης ενός αποτελεσματικού αλλά κι αποδοτικού κοινωνικού κράτους και κοινωνικών υποδομών προς όφελος του πολίτη, του δημόσιου συμφέροντος και της κοινωνίας.
  • Μέσα από έναν δομημένο κι αποτελεσματικό διάλογο με την κοινωνία, σε κάθε περιφέρεια, με τη συμμετοχή των Περιφερειακών και των Δημοτικών Συμβουλίων, αντιπροσωπευτικών επαγγελματικών φορέων, καθώς και δημιουργικών κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων, κάνοντας πράξη την απαίτηση για πραγματική και συμμετοχική δημοκρατία.
 
Μόνο μέσα από μια τέτοια διαδικασία σε ευρωπαϊκό και περιφερειακό επίπεδο - που θα καταλήξει σε μια μεγάλη δημοκρατική διαδικασία με τη συμμετοχή των εκλεγμένων στο Εθνικό Κοινοβούλιο και το Περιφερειακό Συμβούλιο - η κοινωνία θα γίνει συμμέτοχος στη λύση αντί να χρησιμοποιείται ως πειραματόζωο αποτυχημένων ιδεολογικών εμμονών. Παράλληλα, θα μπορούσε να αξιοποιηθεί από τη νέα κυβέρνηση η εμπειρία από τις καλύτερες πρακτικές που υπάρχουν σε ευρωπαϊκό επίπεδο για να βελτιωθεί η ποιότητα ζωής των πολιτών, η αποτελεσματικότητα της διοίκησης και η κοινωνική – περιβαλλοντική υπευθυνότητα της οικονομίας.
 
Η πρωτοβουλία της κοινωνίας, μια πρωτοβουλία από τα κάτω, για διέξοδο από την κρίση, είναι απαραίτητη αλλά δεν αρκεί. Χρειάζεται και μια αξιόπιστη κυβερνητική λύση βασισμένη σε μια συγκροτημένη προγραμματική πρόταση διακυβέρνησης.
 
Υπάρχει πραγματικά διαφορετική κυβερνητική λύση; Μπορεί να σχηματίσει η αριστερά μόνη της κυβέρνηση; Θα συμμετείχαν οι Οικολόγοι Πράσινοι και υπό ποιους όρους;
 
Στις εκλογές της 6ης Μαϊου οι πολίτες ψήφισαν με κριτήριο να διώξουν από την κυβέρνηση τα δυο κόμματα που σχεδόν μονοπώλησαν την εξουσία για δεκαετίες. Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ δεν μπορούν να σχηματίσουν από κοινού βιώσιμη κυβέρνηση. Η πρόταση για κυβέρνηση της αριστεράς με τη συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ, της ΔΗΜΑΡ και του ΚΚΕ, όπως πρότεινε προεκλογικά ο Αλ Τσίπρας, δεν ανταποκρίνεται στα σημερινά πολιτικά, εκλογικά - αριθμητικά δεδομένα και δεν διασφαλίζει μια ευρωπαϊκή λύση, αφού το ΚΚΕ προτείνει έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ και οι προγραμματικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ αντιστοιχούν ακόμα σε κόμμα που ασκεί αντιπολίτευση αλλά όχι σε κόμμα που ηγείται κυβέρνησης. Ακόμα κι αν οι Οικολόγοι Πράσινοι συμμετείχαν στην σημερινή Βουλή θα ήταν αδύνατο αριθμητικά να σχηματιστεί βιώσιμη κυβέρνηση της αριστεράς και της οικολογίας, ενώ υπάρχουν τεράστιες διαφορές στο πρόγραμμα των δυο κομμάτων.
 
Ενδιαφέρον θα είχε, αλλά υπάρχουν απειροελάχιστες πιθανότητες πραγματοποίησης, να δημιουργηθεί μια μεταβατική κυβέρνηση συνεργασίας, κάποιων μηνών, με την στήριξη περισσότερων κομμάτων στη Βουλή αλλά και με την υποστήριξη δυνάμεων που έμειναν εκτός Βουλής (μεταξύ των οποίων υπό όρους θα μπορούσαν ίσως να είναι και οι Οικολόγοι Πράσινοι) που θα στοχεύσει στην αναδιοργάνωση της διοίκησης, στην αποτελεσματική και στοχευμένη αξιοποίηση των ευρωπαϊκών πόρων και στην κινητοποίηση τοπικών κεφαλαίων, ανθρώπινου δυναμικού και καινοτόμων πρωτοβουλιών της κοινωνίας, ώστε να δημιουργηθούν άμεσα εκατοντάδες χιλιάδες θέσεων εργασίας, ιδιαίτερα για νέους, κυρίως στον τομέα της κοινωνικής οικονομίας και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων αλλά και να ενισχυθούν οι κοινωνικές υποδομές και η κοινωνική αλληλεγγύη, τουλάχιστον για όσους/ες βρίσκονται στο όριο επιβίωσης, είναι άνεργοι ή περιθωριοποιούνται. Αυτό θα ανακούφιζε τους ανθρώπους που αντιμετωπίζουν τεράστια προβλήματα επιβίωσης και δεν νοιάζονται για το ποιος θα είναι ή δεν θα είναι στην κυβέρνηση, θα εξισορροπούσε κάπως τις βίαιες περικοπές μισθών και συντάξεων.
 
Αλλά η σημερινή πολυδιάσπαση των πολιτικών χώρων που δεν αντιστοιχεί σε πραγματικά ευρωπαϊκές πολιτικές οικογένειες (δεξιά, φιλελεύθεροι, σοσιαλδημοκράτες, αριστερά, πράσινοι, συντηρητικοί) και η έλλειψη προγραμματικού διαλόγου δεν διευκολύνουν την επίτευξη, ακόμα και μετά από νέες εκλογές, βιώσιμων κυβερνητικών σχημάτων που θα μπορούν να βγάλουν τη χώρα από την κρίση. Η αποτυχία μιας τέτοιας λύσης είναι πιθανόν να οδηγήσει σε εκλογές και μάλιστα πολύ σύντομα. Οι εκλογές αυτές θα είχαν διαφορετικά χαρακτηριστικά σε σχέση με αυτές της 6ης Μαίου. Το ερώτημα ποια θα είναι η επόμενη κυβέρνηση θα είναι κυρίαρχο σε νέες εκλογές, αν αποδειχθεί ότι οι εκλογές της 6ης Μαίου δεν απάντησαν με ικανοποιητικό τρόπο σε αυτό.
 
Στην πολιτική δεν πρέπει να υπάρχει αδιέξοδο. Έτσι, κόμματα που ήταν πανίσχυρα κάποτε, τώρα είναι στα πρόθυρα διάλυσης. Και κόμματα που εξέφραζαν πολύ μικρό ποσοστό της κοινωνίας θα μπορούσαν, υπό προϋποθέσεις, να αναλάβουν κυβερνητικούς ρόλους, αρκεί να μπορέσουν να συνειδητοποιήσουν το μέγεθος της πρόκλησης και ν' ανταποκριθούν στις προκλήσεις αλλά κι απαιτήσεις των νέων ρόλων.
 
Η τεχνική συγκόληση διαφορετικών κομματικών σχηματισμών για να κερδίσουν την καρέκλα της εξουσίας δεν θα συμβάλλει στην αντιμετώπιση των προβλήματων. Αντίθετα, απαιτούνται είτε προεκλογικά είτε μετεκλογικά προγραμματικές συμφωνίες για να μπορέσει να συγκροτηθεί και να λειτουργήσει μια κυβέρνηση που θα βρεθεί αμέσως μπροστά σε πολύ σοβαρές προκλήσεις.
 
Η αριστερά δεν είναι ενιαία, και δεν θα μπορούσε να συμμετάσχει στο σύνολό της σε μια κυβέρνηση ακόμα και μετά από νέες εκλογές. Η συνεργασία με το ΚΚΕ φαίνεται εντελώς απίθανη. Τα δυο σχήματα της αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ και ΔΗΜΑΡ) είναι απίθανο να έχουν από μόνα τους πλειοψηφία ικανή να οδηγήσει σε σχηματισμό κυβέρνησης, ακόμα και με το μπόνους των 50 βουλευτών. Η άνευ όρων συμμετοχή των Οικολόγων Πράσινων, χωρίς ένα κοινωνικά ισορροπημένο, περισσότερο πράσινο και ευρωπαϊκό πρόγραμμα διακυβέρνησης δεν θα ήταν εφικτή. Αλλά και αν συμφωνηθεί πριν ή μετά τις εκλογές ένα τέτοιο πρόγραμμα πάλι οι αριθμοί είναι απίθανο να βγουν. Αλλά και αν βγουν οι αριθμοί, πρέπει να είναι πολύ σαφές από την αρχή ποιο θα είναι το σχέδιο και το χρονοδιάγραμμα που θα υλοποιηθούν.
 
Η αριστερά στην Ελλάδα δεν διαθέτει κυβερνητική εμπειρία. Ούτε οι Οικολόγοι Πράσινοι έχουν παρόμοια εμπειρία. Πέντε ή δέκα πέντε σημεία συμφωνίας δεν σημαίνουν τίποτα. Είναι αλήθεια ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μετακινήθηκε σημαντικά από τις αρχικές, μη ρεαλιστικές θέσεις του σε σχέση με την κρίση. Κι αυτό έγινε χωρίς αναταράξεις στο εσωτερικό του. Όμως, άλλο σιωπή πριν τις εκλογές, ενόψει της επερχόμενης εκλογικής επιτυχίας, και άλλο ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας. Άρα η όποια συζήτηση δεν έχει νόημα αν δεν βασίζεται σε προγραμματική συμφωνία αλλά και δεν απαντάει στο ποιος θα συνεισφέρει με εμπειρία στην εφαρμογή ενός αποτελεσματικού κυβερνητικού σχεδίου.
 
Είναι πιθανό ότι μετά τις εκλογές του Ιουνίου στη Γαλλία, θα δοκιμαστεί η πρόταση για ένα κυβερνητικό σχήμα με συνεργασία σοσιαλιστών, αριστεράς και πρασίνων. Η προεκλογική συμφωνία υπάρχει. Παρόμοια κυβερνητικά σχήματα έχουν υπάρξει σε διάφορες χώρες. Όμως, τις τελευταίες δεκαετίες η αριστερά που βρίσκεται ιδεολογικά κοντά στα ελληνικά αριστερά κόμματα δεν έχει βρεθεί μόνη της σε κάποια κυβέρνηση και άρα δεν υπάρχει ανάλογη εμπειρία ούτε καν σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Οι Οικολόγοι Πράσινοι αν συμμετείχαν υπό όρους σε μια κυβερνητική πρόταση θα μπορούσαν, τουλάχιστον, να αξιοποιήσουν (και) την κυβερνητική εμπειρία των ευρωπαίων πράσινων. Μάλιστα ελληνικής καταγωγής πράσινοι στην Αυστρία, Γερμανία και Βέλγιο χειρίζονται σήμερα κρίσιμους πολιτικούς τομείς σε κυβερνητικά σχήματα συνεργασίας κυρίως σε επίπεδο κρατιδίων.
 
Ποια μπορεί να είναι η στάση μιας διαφορετικής κυβέρνησης απέναντι στο Μνημόνιο;
 
Κεντρικό θέμα του σχηματισμού μιας διαφορετικής κυβέρνησης θα είναι φυσικά το μνημόνιο και οι όροι του. Η θέση που προβάλλουν σχεδόν όλα τα κόμμα για επαναδιαπραγμάτευση πρέπει να στηριχθεί σε πραγματικά δεδομένα και συσχετισμούς κι όχι σε φαντασιώσεις. Με τη σύντομη εμπειρία μου από το ευρωκοινοβούλιο αλλά έχοντας παρακολουθήσει εδώ και καιρό τις εξελίξεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο, είμαι πεισμένος ότι η επαναδιαπραγμάτευση των όρων του νέου μνημονίου μπορεί να έχει ελπίδες επιτυχίας μόνο αν (α) βασίζεται σε ένα εναλλακτικό σχέδιο διεξόδου από την κρίση που πετυχαίνει εξυγίανση των δημοσιονομικών μέσα από άλλους δρόμους, (β) συνοδεύεται από την αναδιοργάνωση κι αύξηση της αποτελεσματικότητας της διοίκησης και (γ) αποτελεί μέρος του σχεδιασμού μιας ευρύτατης συμμαχίας ευρωπαϊκών πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων.
 
Μια πολιτική που βασίζεται σε μπλόφες ή μονομερείς ενέργειες θα δημιουργήσει εντελώς αντίθετα αποτελέσματα. Μόνο μια αξιόπιστη και συνεκτική πολιτική που πετυχαίνει αποτελέσματα μέσα από έναν κοινωνικά πιο δίκαιο τρόπο μπορεί να αξιοποιήσει αλλά και να τροφοδοτήσει μια ενισχυμένη ευρωπαϊκή αλληλεγγύη προς την Ελλάδα. Μόνο τότε αυτή θα μπορεί να πατήσει σε γερά θεμέλια και να να πιέσει για αλλαγή των πολιτικών λιτότητας. Η ομάδα των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο, το Ευρωπαϊκό Πράσινο Κόμμα και οι πράσινοι στις χώρες τους είναι σταθερά υποστηρικτές και εργάζονται συστηματικά για την ενίσχυση μιας τέτοιας προοπτικής.
 
Η συστηματική ανάδειξη της αντίφασης μεταξύ των διακηρυγμένων πολιτικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε κρίσιμους τομείς (απασχόληση, βιωσιμότητα, συντάξεις, φτώχεια, ισότητα, κοινωνική συνοχή, δημοκρατία, ανθρώπινα δικαιώματα, περιφερειακή ανάπτυξη, βιώσιμες συγκοινωνίες) και των πολιτικών που προωθούνται για την αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης είναι η μόνη στρατηγική που μπορεί να φέρει αποτελέσματα και να διαμορφώσει μια ευρύτατη συμμαχία, ξεκινώντας από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, τα εθνικά κοινοβούλια, τους πράσινους κι άλλες πολιτικές δυνάμεις.
 
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και οι Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις θα έπρεπε να δεχθούν την επιμήκυνση του χρόνου επίτευξης των δημοσιονομικών στόχων σε πιο ρεαλιστικά επίπεδα καθώς και να υποστηρίξουν την πραγματική οικονομία και την απασχόληση με χρηματοδοτικά εργαλεία (ομόλογα έργου, δέσμευση μέρους των πόρων από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και επαναπρογραμματισμό αδιάθετων πόρων από τον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό).
 
Η επιτυχία των στόχων αυτών θα είναι προς το συμφέρον όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και των υπόλοιπων Ευρωπαϊκών χωρών, ενώ το οικονομικό κόστος θα είναι πολύ μικρότερο από τα σημαντικά ποσά που δαπανώνται σήμερα για τη διάσωση χωρίς, όμως, ορατό αποτέλεσμα.
 
 

 

Read more...
Πέμπτη, 10 Μαϊος 2012 11:33

Μεταρρύθμιση της Ευρώπης για να αντιμετωπίσει τα προβλήματα Ευρωπαϊκή λύση για την ελληνική κρίση

Δήλωση του Νίκου Χρυσόγελου για τη “Μέρα της Ευρώπης”
 
“Οι κοινωνίες έχουν απογοητευθεί αλλά η ελπίδα επανέρχεται όταν οι πολίτες μπαίνουν στο προσκήνιο με προτάσεις και πρωτοβουλίες για αλλαγές. Στα ερείπια της Ευρώπης μετά από δυο παγκόσμιους πολέμους, στήθηκε η ένωση της Ευρώπης, παράδειγμα συγκρότησης ενός ειρηνικού κόσμου, χάρη στο θάρρος και το όραμα που επέδειξαν οι ιδρυτές της” δήλωσε ο ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων Νίκος Χρυσόγελος, με αφορμή την “Μέρα της Ευρώπης”.
 
 
“Η Ευρώπη πρέπει σήμερα, υπερβαίνοντας τους νέους διαχωρισμούς και τα τείχη που δημιουργούν η κρίση, η ανεξέλεγκτη αγορά, οι μεγάλες ανισότητες, ο λαϊκισμός, η ξενοφοβία και ο ρατσισμός, να προχωρήσει μπροστά, να υπερασπιστεί το κοινωνικό της πρότυπο, να φέρει στο προσκήνιο τις αξίες και τις πολιτικές της ουσιαστικής δημοκρατίας, της κοινωνικής συνοχής, της αλληλεγγύης, της προστασίας του περιβάλλοντος, του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της συνεργασίας και της ανεκτικότητας.
 
 
Η Ευρώπη είναι μπροστά σε μια πρόκληση: να μειώσει το δημοκρατικό έλλειμα και να δώσει κοινωνικά ισορροπημένες απαντήσεις στα προβλήματα. Χρειαζόμαστε μια ισχυρή ευρωπαϊκή συμμαχία για την μεταρρύθμιση της Ευρωζώνης. Το Ευρώ πρέπει να μετατραπεί σε σύμβολο ενότητας και συνοχής, όχι σε εργαλείο διαχωρισμού των λαών και των κοινωνικών ομάδων. Η αντιμετώπιση των δημοσιονομικών προβλημάτων πρέπει να στηριχθεί σε κοινωνικά δίκαια μέτρα και σε μια γενναία πολιτική μεταρρύθμισης της οικονομίας προς πράσινη κατεύθυνση, ενδυνάμωσης της κοινωνικής συνοχής και δημιουργίας εκατομμυρίων θέσεων εργασίας, ιδιαίτερα για τους νέους. Η Ευρώπη πρέπει να επενδύσει πόρους στην απασχόληση και την καινοτομία, στο Πράσινο Κοινωνικό Συμβόλαιο, όχι μόνο για τη διάσωση των τραπεζών ή την επιστροφή των χρεών.
 
 
Στην πολιτική δεν υπάρχουν μονόδρομοι, αλλιώς καταργείται η δημοκρατία. Οι πολιτικές που ακολουθούνται για την αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης έχουν αποτύχει. Μια πρακτική που απλώς αντιτίθεται σε αυτές τις πολιτικές ή παίζει πολιτικές μπλοφες, επίσης δεν πρόκειται να μας βγάλει από την κρίση. Η άνοδος των άκρων δεν προσφέρει λύση, γιατί εκμεταλλεύονται την κρίση για να κερδίσουν επιρροή και να επιβάλλουν τον διαχωρισμό.
 
 
Η διέξοδος από την κρίση στη χώρα μας απαιτεί μια εναλλακτική πρόταση που θα είναι αξιόπιστη, θα συμφωνηθεί μεσα από έναν ουσιαστικό δημοκρατικό διάλογο, θα είναι ρεαλιστική, θα έχει συνοχή και θα προωθήσει με κοινωνικά δίκαιο τρόπο και με συμμετοχή της κοινωνίας τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις. Μια τέτοια εναλλακτική πρόταση θα μπορούσε, αξιοποιώντας την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη και συμμαχίες σε ευρωπαϊκό επίπεδο, να αποτελέσει πειστικό επιχείρημα για διαπραγμάτευση κι αλλαγή των όρων του Μνημονίου.

 

Παράλληλα με τις αναγκαίες αλλαγές σε οικονομικό, κοινωνικό, περιβαλλοντικό και δημοσιονομικό επίπεδο χρειάζεται να γίνει πιο ουσιαστική και συμμετοχική η δημοκρατία και η πολιτική. Προς όφελος της πλειοψηφίας των πολιτών, του 99%. Η Ευρώπη χρειάζεται να κερδίσει ξανά την καρδιά και το μυαλό των πολιτών της."

Read more...
Τετάρτη, 09 Μαϊος 2012 23:19

Για συστήματα υγείας στην Ευρωπαϊκή Ένωση

Ο Νίκος Χρυσόγελος παρεμβαίνει ως σκιώδης εισηγητής στο ΣΧΕΔΙΟ ΕΚΘΕΣΗΣ σχετικά με την πρόταση κανονισμού του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου που αφορά τη θέσπιση του προγράμματος «Υγεία για την ανάπτυξη», του τρίτου πολυετούς προγράμματος δράσης της ΕΕ στον τομέα της υγείας για την περίοδο 2014-2020 (COM(2011)0709 -- C7-0399/2011 -- 2011/0339(COD))

Read more...
Τετάρτη, 09 Μαϊος 2012 23:28

Για το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης (ΕΤΠΑ)

Ο Νίκος Χρυσόγελος μιλάει ως σκιώδης εισηγητής στο ΣΧΕΔΙΟ ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΗΣ της Επιτροπή Περιβάλλοντος, Δημόσιας Υγείας και Ασφάλειας των Τροφίμων προς την Επιτροπή Περιφερειακής Ανάπτυξης σχετικά με την πρόταση κανονισμού του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου για τη θέσπιση ειδικών διατάξεων σχετικά με το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης και τον στόχο «Επενδύσεις στην ανάπτυξη και την απασχόληση» και για την κατάργηση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1080/2006 (COM(2011)0614 -- C7-0328/2011 -- 2011/0275(COD))

Read more...
Σελίδα 153 από 272