Στις προτάσεις της έκθεσης καλείται η Κομισιόν να προωθήσει την έκδοση ευρωομολόγων ως μέσο αποκατάστασης της δημοσιονομικής ισορροπίας των χωρών μελών. Η πρόταση αφορά τη διαμεσολάβηση της Ε.Ε. με δικά της ομόλογα και εγγυήσεις στο δανεισμό χωρών μελών που το επιθυμούν, ώστε να διασφαλίζονται χαμηλότερα επιτόκια και να μειωθούν τα spreads σε λογικά επίπεδα. Η έκθεση για την πορεία της ευρωζώνης το 2009, γνωστή ως έκθεση  Γκίγκολντ -από το όνομα του Πράσινου ευρωβουλευτή που την είχε εισηγηθεί-, υιοθετήθηκε με ευρύτατη πλειοψηφία στο ευρωκοινοβούλιο στις 25 Μαρτίου, λίγες ώρες πριν τη γνωστή σύνοδο των ηγετών της ευρωζώνης. Η ίδια έκθεση προτείνει επίσης σειρά μέτρων για την εξέλιξη της ευρωζώνης, από απλή νομισματική ένωση με σοβαρά προβλήματα, σε χώρο κοινής ευρωπαϊκής οικονομικής πολιτικής με έμφαση στη συνεργασία και την κοινωνική συνοχή.

Με την ερώτηση των Οικολόγων Πράσινων, καλείται η Κομισιόν να τοποθετηθεί για την έκκληση του ευρωκοινοβουλίου για έκδοση ευρωομολόγων, δεδομένου ότι οι αποφάσεις της ευρωζώνης οδηγούν μέχρι στιγμής σε ακόμη μεγαλύτερες δημοσιονομικές δυσκολίες για την Ελλάδα.

«Είναι ανάγκη να προχωρήσουμε πολύ πιο πέρα από τη σημερινή Ευρώπη των τραπεζών και των νεοφιλελεύθερων κυβερνήσεων», δήλωσε ο Μιχάλης Τρεμόπουλος. «Αποτελεί μνημείο υποκρισίας, οι ίδιες κυβερνήσεις, που αναγνωρίζουν επίσημα ότι η Ελλάδα αξίζει “να ανακτήσει την πλήρη εμπιστοσύνη των αγορών”, να ετοιμάζονται να τη δανείσουν με αυξημένα επιτόκια εμπλέκοντας υποχρεωτικά και το Δ.Ν.Τ. Η πρόσφατη έκθεση του ευρωκοινοβουλίου δείχνει δρόμους για μια Ευρώπη συνεργασίας και κοινωνικής συνοχής, που θα βοηθούσαν και την ίδια την οικονομική σταθερότητα. Η ελληνική κυβέρνηση, που αναμφίβολα χρωστά απαντήσεις για το αν και πώς σκοπεύει να προωθήσει τις θετικές αυτές προτάσεις, όφειλε να έχει ήδη αξιοποιήσει τουλάχιστον προτάσεις όπως τα ευρωομόλογα».

 

(ακολουθεί το κείμενο της ερώτησης)

 

 

Θέμα:  έκδοση ευρωομολόγων για το δημόσιο δανεισμό χωρών μελών

 

Στην ετήσια Έκθεση για την Ευρωζώνη και τα Δημόσια Οικονομικά κατά το 2009 (1), που υιοθετήθηκε με μεγάλη πλειοψηφία στις 25.3.2010 από την Ολομέλειά του, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο  «καλεί την Επιτροπή να προτείνει σειρά μέτρων που θα βοηθήσουν τα κράτη μέλη να αποκαταστήσουν την ισορροπία στους δημόσιους λογαριασμούς τους… μέσω… ευρωομολόγων (eurobonds) ή παρόμοιων μέτρων …  λαμβάνοντας υπόψη ότι οι αποκλίσεις των επιπέδων των επιτοκίων μεταξύ των κρατών μελών δεν έχουν μειωθεί στα επίπεδα που ίσχυαν πριν από την κρίση».

 

Την ίδια ημέρα οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων της ευρωζώνης σε κοινή δήλωση (2) αναγνώριζαν «ότι οι ελληνικές αρχές έχουν αναλάβει φιλόδοξη και αποφασιστική δράση, που πρέπει να επιτρέψει στην Ελλάδα να ανακτήσει την πλήρη εμπιστοσύνη των αγορών», απέφυγαν όμως τη λήψη μέτρων στήριξης πέρα από το σχεδιασμό μηχανισμού έσχατης λύσης (ultima ratio).

 

Τις αμέσως επόμενες εβδομάδες, η Ελλάδα είδε τις αποκλίσεις (spread) στα επιτόκια δανεισμού της να ανεβαίνουν σε δυσβάστακτα επίπεδα, παρά τις αντίθετες εκτιμήσεις της ανωτέρω κοινής δήλωσης. Αποτέλεσμα ήταν οι πόροι που εξοικονομούνται με οδυνηρά μέτρα λιτότητας να καταλήγουν σε αυξημένες δαπάνες εξυπηρέτησης του χρέους, αντί να κατευθύνονται στην άμεση μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος για την οποία σχεδιάστηκαν. Με τα δεδομένα αυτά, οι αποφάσεις που λήφθηκαν στις 25.3.2010 δεν έχουν μέχρι στιγμής αποδώσει τα αναμενόμενα.

 

Ερωτάται η Ευρωπαϊκή Επιτροπή:

Σκοπεύει να προτείνει την έκδοση ευρωομολόγων, όπως καλεί το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, προκειμένου να συγκρατηθεί το κόστος δανεισμού χωρών όπως η Ελλάδα σε επίπεδα αντίστοιχα αυτών που αναγνωρίζει ως εύλογα η κοινή δήλωση της 25.3.2010 των αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων της ευρωζώνης;

 

 

1. http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?type=TA&reference=P7-TA-2010-0072&language=EL
2. http://www.consilium.europa.eu/uedocs/cms_data/docs/pressdata/en/ec/113563.pdf