Συγκριμένα, στη συζήτηση για την "κατάσταση της Ευρωζώνης που αντιμετωπίζουν δυσκολίες", ο Μ. Τρεμόπουλος είπε:
"Για την Ελλάδα το πρόβλημα δεν είναι μόνο δημοσιονομικό. Πρόκειται για την κατάρρευση του αναπτυξιακού μοντέλου της τελευταίας 15ετίας, που ήθελε την ελληνική οικονομία να στηρίζεται στη συνεχή διόγκωση της ιδιωτικής κατανάλωσης.
Επιπλέον, επί χρόνια κάποιοι υποστήριζαν ότι οι εξοπλιστικές δαπάνες είναι αναπτυξιακές. Σε ποσοστό του ΑΕΠ το Ινστιτούτο SIPRI δίνει ότι η Ελλάδα σπαταλάει το 3,3% (2007). Είναι η 2η χώρα στο ΝΑΤΟ μετά τις ΗΠΑ σε αμυντικές δαπάνες ως ποσοστό του ΑΕΠ. Είναι η 5η χώρα παγκοσμίως σε απόλυτα μεγέθη εισαγωγών όπλων, με το 4% του παγκόσμιου εμπορίου (2004-2008).
Βέβαια, υπάρχουν μειώσεις στις ελληνικές αμυντικές δαπάνες στον προϋπολογισμό του 2010. Προβλέπονται για το ΥΠ.ΕΘ.Α. 6 δις ευρώ, ποσό μειωμένο κατά 6,63% σε σχέση με το 2009.
Μακάρι να έχουμε αλλαγή της "διπλωματίας των εξοπλισμών", που μας έχει φέρει σε αδιέξοδο.
Η Ελλάδα δεν έχει αποικίες να εκμεταλλευτεί. Έχει κουράγιο. Χρειαζόμαστε όμως και την ενεργοποίηση της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης αλλά και προώθηση διεθνών πρωτοβουλιών για ένα παγκόσμιο Πράσινο New Deal".
Με τους μαζικούς εξοπλισμούς, χώρες όπως η Ελλάδα ουσιαστικά εξάγουν θέσεις εργασίας και εισάγουν δημοσιονομικά ελλείμματα. Να σημειωθεί ότι μεγαλύτερος εξαγωγέας οπλικών συστημάτων προς την Ελλάδα είναι η Γερμανία, η κυβέρνηση της οποίας πιέζει τη χώρα μας να τηρήσει αυστηρά το Σύμφωνο Σταθερότητας.
Νωρίτερα, το θέμα της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης προς την Ελλάδα, με ιδιαίτερη έμφαση στη βοήθεια της Ε.Ε. προκειμένου να απεμπλακεί από τα εξωτερικά της προβλήματα και τους εξοπλιστικούς ανταγωνισμούς, τέθηκε από τους Πράσινους και τον Ντανιέλ Κον Μπεντιτ ως βασικό επιχείρημα για την άρνησή τους να ψηφίσουν τη νέα Κομισιόν.
Για «συνασπισμό υποκριτών στο
«Σοσιαλιστές και Φιλελεύθεροι έπαιξαν την παρωδία της κριτικής στην Επιτροπή, για να ψηφίσουν στη συνέχεια υπέρ», σχολίασε. «... Ο Μπαρόζο υπόσχεται μια Επιτροπή που θα είναι κάτι περισσότερο από το άθροισμα των μερών της, αλλά υπάρχουν πάρα πολλά μηδενικά για να περιμένουμε κάτι πραγματικά θετικό.
Βρισκόμαστε μπροστά σε μια Ευρωπαϊκή Επιτροπή που δεν έχει όραμα ούτε αποφασιστικότητα. Η Επιτροπή απέτυχε να πάρει πρωτοβουλία τη στιγμή και στα σημεία όπου υπήρχε μεγαλύτερη ανάγκη - στην Ελλάδα και την Ισπανία για να αναφέρω μόνο δύο παραδείγματα. Αυτή η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν είναι ικανή να σταθεί στο ύψος των προκλήσεων μπροστά στη σύγκλιση των οικονομικών, κοινωνικών και περιβαλλοντικών κρίσεων. Δεν θα δώσει στην Ευρώπη τη βάση για να αποτελέσει έναν παίκτη στην παγκόσμια σκηνή».
