Εκδήλωση στη Σύρο

Στην εποχή της πολύπλευρης κρίσης (οικονομικής, κοινωνικής, περιβαλλοντικής), με την ανεργία σε πρωτοφανή επίπεδα και τα αδιέξοδα της οικονομίας του ανταγωνισμού πιο εμφανή από ποτέ, πρωτοβουλίες στον τομέα της Κοινωνικής Οικονομίας αποδεικνύουν ότι η αλληλεγγύη και ο συνεργατισμός αποτελούν τη λύση σε πολλές διαστάσεις της κρίσης.

Στην Ευρώπη η κοινωνική οικονομία αντιπροσωπεύει το 10% των ευρωπαϊκών εταιρειών και το 10% της ολικής απασχόλησης. Η επιτυχία των συνεταιριστικών επιχειρήσεων, μιας από τις πιο βασικές μορφές της κοινωνικής οικονομίας, δεν μετριέται μόνο με το οικονομικό κριτήριο, αλλά και με τη συμβολή της στην αλληλεγγύη, στην κοινωνική συνοχή και στην ενίσχυση των τοπικών δεσμών. Τα μέλη και οι θέσεις εργασίας είναι χιλιάδες σε ευρωπαϊκό επίπεδο και η συμβολή τους στη μείωση της ανεργίας σημαντική, ειδικά σε θέσεις για άτομα με προβλήματα ένταξης στην αγορά εργασίας.

Στην Ελλάδα δεν έχει ακόμα εμπεδωθεί η σημασία και το εύρος εφαρμογής της. Οι δυνατότητες, όμως, που ανοίγονται είναι τεράστιες και η τοπική αυτοδιοίκηση οφείλει να γίνει αρωγός σε σχετικές πρωτοβουλίες. Αλλά και στο Νότιο Αιγαίο η Κοινωνική Οικονομία μπορεί να αποτελέσει μια ρεαλιστική διέξοδο για την τοπική οικονομία και την απασχόληση με εντυπωσιακά αποτελέσματα.

Οι διαπιστώσεις αυτές συζητήθηκαν στην εκδήλωση με θέμα “Κοινωνική οικονομία και κοινωνικές επιχειρήσεις στην Ευρώπη: μια πράσινη απάντηση στην κρίση και στην ανεργία”, που συνδιοργάνωσαν την Παρασκευή, 22.06.2012 στη Σύρο ο ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΟΣ ΑΝΕΜΟΣ Ν Αιγαίου, οι Οικολόγοι Πράσινοι Νοτίου Αιγαίου και ο ευρωβουλευτής τους Νίκος Χρυσόγελος.

Στην εκδήλωση παρουσιάστηκαν πρωτοβουλίες στον τομέα της κοινωνικής οικονομίας από τα νησιά του Νοτίου Αιγαίου και από ευρωπαϊκές χώρες. Δόθηκε έμφαση στα κοινωνικά οφέλη που συνδιάζονται με τα οικονομικά. Ιδιαίτερα θετικός είναι ο απολογισμός που έκαναν όλοι οι συμμετέχοντες και η ελπίδα που δημιουργείται μέσω της κοινωνικής οικονομίας σε θέματα αλληλεγγύης, δημιουργίας τοπικής οικονομίας και θέσεων εργασίας, αλλά και εξάλειψης φαινομένων κοινωνικού αποκλεισμού.

Όπως χαρακτηριστικά δήλωσε η κα Άννα Παλαιολόγου, πρόεδρος του ΔΣ του Γυναικείου Συνεταιρισμού Σύρου “ΚΑΣΤΡΙ”, από τα πιο σημαντικά οφέλη της δραστηριότητάς τους είναι ότι οι γυναίκες ένιωσαν χρήσιμες και παραγωγικές και διατίθενται να βοηθήσουν με την εμπειρία τους οποιοδήποτε εγχείρημα ξεκινήσει και τις χρειαστεί. Ο Michal Len από το ευρωπαϊκό δίκτυο συνεταιριστικών επιχειρήσεων για την επαναχρησιμοποίηση – ανακύκλωση – κομποστοποίηση RREUSE, δήλωσε: “Οι κοινωνικές επιχειρήσεις παρέχουν ευκαιρίες στην απασχόληση και την κατάρτιση βασικών δεξιοτήτων σε ένα ευρύ φάσμα οικονομικών τομέων, συμπεριλαμβανομένων της διαχείρισης των αποβλήτων. Ειδικότερα, επιτρέπουν την κοινωνική και οικονομική ένταξη των ευάλωτων ομάδων, όπως άτομα με ειδικές ανάγκες. Για τις νησιωτικές κοινότητες, όπου η βιώσιμη διαχείριση των αποβλήτων είναι ζήτημα ζωτικής σημασίας, οι κοινωνικές επιχειρήσεις παρέχουν ευκαιρίες απασχόλησης στον τομέα της ανακύκλωσης, επαναχρησιμοποίησης και επισκευής, δηλαδή αποτελούν ένα αληθινό μοντέλο αειφόρου ανάπτυξης”.

Η Πολύνα Γκιόκα, από την Οικολογική Εταιρεία Ανακύκλωσης παρουσίασε το νέο θεσμικό πλαίσιο για τις κοινωνικές συνεταιριστικές επιχειρήσεις με βάση τον νόμο 4019/2011 και τις ευκαιρίες που προσφέρει για την δημιουργία παρόμοιων επιχειρήσεων σε διάφορους τομείς.

Ο Λευτέρης Κεχαγιόγλου, εκπρόσωπος του Ελληνικού Δικτύου Μικρών Νησιών περιέγραψε με γλαφυρό τρόπο τις δυσκολίες που αντιμετώπιζαν μέχρι τώρα οι προσπάθειες να υπάρξει θεσμικό πλαίσιο για τις κοινωνικές επιχειρήσεις και ανέλυσε τις δυνατότητες και προοπτικές δημιουργίαςκοινωνικώνεπιχειρήσεωνστιςνησιωτικέςπεριοχές.

Η Marcie Mayer  περιέγραψε την προσπάθεια που κάνει η “Χαμάδα”, μια ελπιδοφόρα πρωτοβουλία συνεργασία για συλλογή – επεξεργασία βελανιδιών στην Κέα, για παραγωγή αλευριού χωρίς γλουτένη αλλά και για εξαγωγή βελανιδιών σε βυρσοδεψία στην Γερμανία.

Ο Δημήτρης Γρηγοριάδης, μέλος των Εθελοντών για το Περιβάλλον και τον Πολιτισμό της Ρόδουπαρουσίασε μια επιτυχημένη προσπάθεια ενεργών πολιτών που ξεκίνησε από απλές εθελοντικές πρωτοβουλίες και αναπτύσσεται τώρα οργανωμένα στα θέματα συλλογής κι ανακύκλωσης χαρτιού κι άλλων υλικών.

Η Όλγα Θεοδωρικάκου, εκπρόσωπος της ΚΛΙΜΑΚΑΣ –Κοινωνικός Συνεταιρισμός "Κλίμαξ plus" & Α.Σ. "Κυκλάδες Κοινωνική Συμμαχία" παρουσίασε την εμπειρία τους από καινοτόμες πολιτικές κοινωνικής οικονομίας για την ένταξη ευπαθών ομάδων, ιδιαίτερα μέσα από δραστηριότητες στον τομέα της ανακύκλωσης χαρτιού και σίτισης αλλά και την γενικότερη σημασία της κοινωνικής καινοτομίας και της κοινωνικής αλληλεγγύης για την κοινωνική συνοχή.

Ο Μαρία από την Ισπανία, ο Μαρκ από το Βέλγιο και η Κάϊθ από την Βρετανία, εκπρόσωποι του ΕυρωπαϊκούΔικτύου Κοινωνικών Επιχειρήσεων ΕπαναχρησιμοποίησηςRre-useπαρουσίασαν παραδείγματα πετυχημένων κοινωνικών επιχειρήσεων στηνεπαναχρησιμοποίηση ηλεκτρικών και ηλεκτρονικών συσκευών, ρούχων, επίπλων καθώς και στην κομποστοποίηση.   

Στη συζήτηση αναδείχθηκαν, επίσης, αρκετές προτάσεις προς βελτίωση της υφιστάμενης κατάστασης της κοινωνικής οικονομίας στην Ελλάδα (θεσμικό πλαίσιο, αξιοποίηση των ευρωπαϊκών χρηματοδοτικών εργαλείων, ρόλος της τοπικής αυτοδιοίκησης κ.ά.), που δείχνει την ανάγκη να ενταθούν παρόμοιες πρωτοβουλίες και να επιδιωχθεί συστηματικός διάλογος με περισσότερους φορείς. Από την πλευρά του ευρωβουλευτή των Οικολόγων Πράσινων Νίκου Χρυσόγελου αυτό ήδη επιδιώκεται και, εκτός από τη διοργάνωση παρόμοιας εκδήλωσης που σχεδιάζεται στα Δωδεκάνησα για το φθινόπωρο, οργανώνεται σεμινάριο και τριήμερο εκδηλώσεων για τις συνεταιριστικές επιχειρήσεις (Τεχνόπολις – Γκάζι, Αθήνα, 6-8 Ιουλίου 2012) σε συνεργασία με κοινωνικούς φορείς και συνεταιριστικές πρωτοβουλίες από την Ελλάδα και άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Σκοπός της εκδήλωσης, που αποτελεί μια ακόμη παρέμβαση μας για δημιουργικές προτάσεις διεξόδου από την πολύπλευρη κρίση που βιώνει η χώρα μας και η Ευρώπη, ήταν να αναδειχθεί η σημασία της Κοινωνικής Οικονομίας στην περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου μέσα από πετυχημένα παραδείγματα νησιωτικών συνεταιριστικών επιχειρήσεων ή καινοτόμων δράσεων που επιχειρούνται στον τομέα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, στον τομέα των απορριμμάτων, στον αγροτικό και αγρο-τουριστικό τομέα, στον κοινωνικό τομέα και στον τομέα της γυναικείας επιχειρηματικότητας.

Με πρωτοβουλία του Νίκου Χρυσόγελου οργανώθηκε, την Παρασκευή 8 Ιουνίου, στην αίθουσα του Γραφείου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Αθήνα, μια ενδιαφέρουσα συζήτηση: “Η ελληνική κρίση και η ευρωπαϊκή διάσταση. Οι απόψεις των ελλήνων ευρωβουλευτών” . Σε αυτή συμμετείχαν ο Νίκος Χρυσόγελος, Ομάδα των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο, η Άννυ Ποδηματά, Ομάδα της Προοδευτικής Συμμαχίας των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και ο Γιώργος Κουμουτσάκος, Ομάδα τoυ Ευρωπαϊκoύ Λαϊκoύ Κόμματoς (Χριστιαvoδημoκράτες) και των Ευρωπαίωv Δημoκρατώv. Στην ενδιαφέρουσα συζήτηση είχαν προσκληθεί όλοι οι έλληνες ευρωβουλευτές. Οι περισσότεροι είχαν δηλώσει το ενδιαφέρον τους να συμμετάσχουν, αλλά οι προεκλογικές ή άλλες υποχρεώσεις τους δεν το επέτρεψαν. Όσοι δημοσιογράφοι και πολίτες συμμετείχαν στην συζήτηση την βρήκαν ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα. Πολλοί από τους έλληνες ευρωβουλευτές (άντρες και γυναίκες) έχουν εκφράσει τη διάθεσή τους να οργανώνονται πιο συστηματικά και στην Ελλάδα παρόμοιες συζητήσεις με την συμμετοχή ευρωβουλευτών, κάτι που θα συνέβαλε σε έναν ουσιαστικότερο πολιτικό διάλογο.

"Der Standard" vom 15.06.2012                               Seite: 31

Ulrike Lunacek Nikos Chrysogelos

Bundesland, Bundesland Abend

Hellas vor der Wahl zwischen Skylla und Charybdis?

   Stellt sich den Griechen tatsächlich nur mehr die Frage, ob „Dummheit oder Wahnsinn“ aus der Krise führen? - Empfehlungen für einen dritten Weg, der dem drohenden Vehängnis mit Vernunft und Augenmaß begegnet.

   Egal wie die Parlamentswahl in Griechenland am kommenden Sonntag ausgeht, ob die linke Syriza eine Mehrheit erhält oder die konservative Nea Demokratia: Die beiden bisher ins Spiel gebrachten Alternativen, die bedingungslose Erfüllung der Vorgaben des Memorandums zwischen Griechenland und der Troika (EU, IWF, EZB) oder der Austritt Griechenlands aus der Eurozone - sind wie Skylla und Charybdis. Oder, wie Daniel Cohn-Bendit, unser Ko-Fraktionsvorsitzender im Europaparlament, vor Kurzem meinte, wie die Wahl zwischen „Dummheit und Wahnsinn“. Literatur-Nobelpreisträger Günter Grass beschreibt die gegenwärtige Beziehung zwischen Athen und Brüssel in seinem Gedicht „Europas Schande“ deswegen völlig korrekt mit der Strophe: „Sauf endlich, sauf! schreien der Kommissare Claqueure, doch zornig gibt Sokrates Dir den Becher randvoll zurück.“

   Aber weder europäische Erpressung noch griechischer Zorn weisen den Weg aus dieser Krise: Weder das sture Festhalten am Memorandum noch ein Ausstieg aus dem von EU und internationaler Gemeinschaft auferlegten Sparprogramm und damit aus dem Euro führen zum Ziel.

   Oder kann sich jemand vorstellen, die USA würden einen Stern aus ihrer Flagge streichen lassen, nur weil ein US-Bundesstaat (kommt immer wieder vor) in finanzielle Schwierigkeiten gerät oder gar zahlungsunfähig ist? Undenkbar, oder?

   Ein anderes Beispiel aus Österreich: Als die österreichische Bundesregierung über Nacht ihre Milliarden-Rettung für die Kärntner Hypo Alpe Adria beschloss, für das von Haider und Konsorten verursachte Finanzfiasko am Wörthersee: Hat da irgendwer gemeint, Kärnten solle die österreichische Bundesrepublik verlassen oder gar ausgeschlossen werden und auf den Milliarden Schulden allein sitzen bleiben?

   Und genauso gehört Griechenland in die Europäische Union und in die Eurozone. Damit das so bleibt, muss Griechenland weiterhin die notwendige Unterstützung erhalten, ohne Zweideutigkeiten und Erpressung. Zugleich aber muss sich auch Griechenland verändern, reformieren, seinen Staat und seine Gesellschaft auf ein neues Fundament stellen, das tragfähig genug ist sowohl den Griechinnen und Griechen als auch den europäischen Partnern ausreichend Vertrauen zu geben - damit sich weder die einen noch die anderen von diesem Staat abwenden. Für diese Krise tragen die politischen Institutionen in Griechenland, die griechische Gesellschaft und die europäischen Strukturen jeweils einen Teil der Schuld - Veränderung muss deshalb auf allen diesen Ebenen eingefordert und umgesetzt werden.

   Es ist ja nicht so, dass das griechische Volk in den vergangenen zwei Jahren nicht schon riesige Anstrengungen unternommen hat, um notwendige Reformen zu fördern. Dabei gab es auch Teilerfolge, insgesamt hat die Entwicklung aber zum jetzigen unhaltbaren Status quo geführt: Mehr als 20 Prozent der Griechinnen und Griechen leben bereits unter der Armutsgrenze - Tendenz stark steigend. Die Sparmaßnahmen sind zu weit gegangen. Es ist unmöglich für eine Familie, mit einem Einkommen von rund 700 Euro zu leben, noch dazu wenn grundlegende Elemente der sozialen Infrastruktur schwach sind bzw. ganz zusammenbrechen. Im Gesundheitswesen führt diese Entwicklung jetzt schon zu einer Gefährdung von Leib und Leben.

   Die Europäische Union verstößt mit diesem Spardiktat gegen ihre eigenen Vorhaben der Armutsbekämpfung (2020 Strategie). Als eine erste Maßnahme müssen deswegen die über das Ziel hinausschießenden Sparmaßnahmen zurückgenommen werden. Daneben ist es unerlässlich, Griechenland mehr Zeit zur Erreichung der finanzpolitischen Ziele zu gewähren, diese Frist gehört von 2014 auf 2016 erweitert.

   Das größte Bedrohungspotenzial für den Zusammenhalt des griechischen Staatswesens liegt jedoch in Korruption und Steuerbetrug. Griechenland gehört zu den Ländern mit den größten sozialen Ungleichheiten und Einkommensdifferenzen, vor allem wegen Steuerflucht, Steuerhinterziehung und Korruption. Ohne einen Selbstreinigungsprozess in Griechenland wird dieser Geißel nicht beizukommen sein. Geschätzte 200 Milliarden Euro liegen unversteuert im Ausland. Es wird geschätzt, dass Mikro- und Makro-Korruption das Land und seine Bürgerinnen und Bürger über 20 Milliarden Euro jährlich kostet. Um einen neuen Sinn für Fairness aufzubauen, braucht es zur Aufarbeitung dieser Finanzverbrechen an Staat und Gesellschaft die Einrichtung eines parlamentarischen Untersuchungsausschusses, um Informationen über die Ursachen und Verursacher zu sammeln, die das Land in den Ruin geführt haben.

   Durch eine falsche Industriepolitik, die auf staatliche Subventionen und Marine-Aufträge inklusive Steuerbefreiung für Werften und Reedereien, also auf dem Wachstumsmodell des Protektionismus und der unkontrollierten Militärausgaben, basiert, ist auch Griechenlands Schiffbauindustrie auf Grund gelaufen. Griechenland, global eine der größten Seemächte, hat einen massiven Verlust von Arbeitsplätzen in diesem Bereich (1985: rund 45.000, heute weniger als 4500 Beschäftigte). So wie das Beispiel der Danziger Werften zeigt, liegt aber in einer Umgestaltung der Schiffsproduktion auf ökologisch effiziente Schiffe ein großes Wachstumspotenzial, das es auch in Griechenland zu nützen gilt.

   Und es braucht ein Grünes Investitions-Paket, um eine nachhaltige Neuausrichtung der Realwirtschaft in Gang zu bringen. Ohne eine generelle Neuausrichtung der Energiepolitik bleibt jeder Aufschwung illusorisch. Griechenland ist das ölabhängigste Land der EU. Allein für die Stromerzeugung auf seinen Inseln muss Griechenland jedes Jahr Treibstoffe um rund 300 Millionen Euro kaufen - zum Vergleich dazu betragen die EU-Regionalförderungen in der Periode 2007 bis 2014 für diese Inseln rund 140 Millionen Euro. Allein dieser Vergleich zeigt die fatale wirtschaftliche Schere, die für Griechenland durch seine Abhängigkeit vom Ölhahn immer weiter auseinandergeht. Die Abhängigkeit der griechischen Energieversorgung von Erdöl kommt das Land ökonomisch wie ökologisch doppelt teuer zu stehen. Sowohl die finanziellen als auch die Umwelt- und Klimabelastungen sind nicht durchhaltbar. Jetzt muss es darum gehen, diese ökonomisch wie ökologisch untragbare Situation durch Konzepte zu überwinden, die auf die Regionen zugeschnitten sind.

   Griechenland braucht ein starkes Signal des Aufbruchs. Einen Aufbruch zu einem dritten Weg zwischen Dummheit und Wahnsinn, einen Weg der Logik, damit verhindert wird, was Günter Grass in der letzten Strophe seines Gedichts für Europa ansonsten prophezeit: „Geistlos verkümmern wirst Du ohne das Land, dessen Geist Dich, Europa, erdachte.“

Παρουσίαση έκθεσης του Ν.Χρυσόγελου στην Επιτροπή Περιβάλλοντος, Δημόσιας Υγείας και Ασφάλειας Τροφίμων

Αυτές τις μέρες καλείται το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να συναποφασίσει για το μέλλον της Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής (ΚΑλΠ). Ο ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων, Νίκος Χρυσόγελος, έχει αναλάβει τη σύνταξη της έκθεσης - γνωμοδότησης της Επιτροπής Περιβάλλοντος, Δημόσιας Υγείας και Ασφάλειας Τροφίμων, για τη σύσταση του νέου Ευρωπαϊκού Ταμείου Θάλασσας και Αλιείας.

Τα αλιευτικά πεδία της Ευρώπης ήταν κάποτε από τα πιο παραγωγικά στον κόσμο, αλλά τριάντα χρόνια Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής (ΚΑλΠ) έχουν ως αποτέλεσμα τη σοβαρή μείωση των πληθυσμών των ψαριών, την υποβάθμιση των οικοσυστημάτων, καθώς και βλάβες στα βιολογικά είδη, σε οικοτόπους και αλιευτικά πεδία (Το 63% των εξεταζόμενων ιχθυαποθεμάτων στον Ατλαντικό έχουν υπεραλιευθεί, στη Μεσόγειο το ποσοστό αγγίζει το 82%, ενώ στη Βαλτική 4 από τα 6 ιχθυαποθέματα έχουν υπεραλιευθεί). Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αναγνώρισε την πλεονάζουσα αλιευτική ικανότητα ως μία από τις βασικές κινητήριες δυνάμεις της υπεραλίευσης και αναγνωρίζει ότι οι επιδοτήσεις έχουν συμβάλει σε αυτή την ανισορροπία μέσω της τεχνητής διατήρησης της πλεονάζουσας αλιευτικής ικανότητας. Το 2011 έκθεση του Ευρωπαϊκού Ελεγκτικού Συνεδρίου το επιβεβαιώνει αυτό, δηλώνοντας ότι η πλεονάζουσα αλιευτική ικανότητα του στόλου οδηγεί στην εξάντληση των αποθεμάτων των ψαριών, απειλώντας την ευημερία των θαλασσών μας και την βιωσιμότητα των αλιευτικών κοινοτήτων.

Η πρόταση για το Ευρωπαϊκό Ταμείο Θάλασσας και Αλιείας (ΕΤΘΑ) (COM(2011) 804 τελικό), η οποία θα αντικαταστήσει το ισχύον Ευρωπαϊκό Ταμείο Αλιείας (ΕΤΑ), αποτελεί βασικό στοιχείο της δέσμης μεταρρυθμίσεων της Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής.

Με την πρόταση κανονισμού, διατίθεται ποσό 6,567 εκατ. ευρώ για την ενίσχυση:
1) της ανάπτυξης της αλιείας, της υδατοκαλλιέργειας και των αλιευτικών περιοχών,
2) του ελέγχου και της εκτέλεσης στον τομέα της αλιείας,
3) της συλλογής δεδομένων,
4) της ολοκληρωμένης θαλάσσιας πολιτικής και
5) της ανάπτυξης τεχνικών και διοικητικών μέσων για την υποστήριξη της εφαρμογής της ΚΑΠ.

«Η ΚΑλΠ έχει κατηγορηθεί για πολλά προβλήματα, αλλά δεν πρέπει να λησμονείται ότι είναι το αποτέλεσμα ενός πολιτικού συμβιβασμού των Υπουργών», δήλωσε ο Ν. Χρυσόγελος. «Η πλήρης και ορθή εφαρμογή της ισχύουσας ΚΑλΠ θα μπορούσε να αποτρέψει ένα μεγάλο μέρος της σημερινής κρίσης που αντιμετωπίζουν τόσο τα ιχθυαποθέματα όσο και ο τομέας της αλιείας στην ΕΕ. Τα κράτη μέλη απέτυχαν παταγωδώς στο παρελθόν να εφαρμόσουν όσα είχαν συμφωνηθεί. Αυτή η μεταρρύθμιση και η εφαρμογή της, θα δείξει αν πραγματικά επιθυμούν να έχουν μια βιώσιμη αλιεία στην Ευρώπη ή αν θέλουν να συνεχίσουν την καθοδική πορεία. Η χρηματοδότηση λοιπόν με δημόσιους πόρους, μέσω του Ευρωπαϊκού Ταμείου Θάλασσας κι Αλιείας, πρέπει να ενθαρρύνει όσους ψαρεύουν με τον πλέον βιώσιμο τρόπο από περιβαλλοντική και κοινωνική άποψη, την προστασία του θαλάσσιου οικοσυστήματος και της θαλάσσιας βιοποικιλότητας καθώς και τη δημιουργία θαλάσσιων προστατευόμενων περιοχών για να ανακάμψει ο πλούτος των θαλασσών. Το Ταμείο πρέπει επίσης να ενισχύσει την συγκέντρωση δεδομένων και την επιστημονική έρευνα που θα επιτρέψουν τη διαμόρφωση πρακτικών που θα καθιστούν βιώσιμες τις αλιευτικές δραστηριότητες. Οι τροπολογίες που έχω καταθέσει με την έκθεσή μου είναι προς αυτή τη κατεύθυνση. Αποσκοπούν να εδραιώσουν την προσέγγιση ότι η πρόληψη είναι η καλύτερη μέθοδος, ότι η βιώσιμη αλιεία είναι αυτή που βασίζεται σε καλή γνώση και μακροχρόνια διατήρηση του οικοσυστήματος καθώς και ότι η αλιεία πρέπει και μπορεί να διατηρεί μακροχρόνια ένα δημόσιο αγαθό, όπως είναι τα ψάρια».

(Ακολουθεί ολόκληρη η τοποθέτηση του Νίκου Χρυσόγελου στην Επιτροπή Περιβάλλοντος, Δημόσιας Υγείας και Ασφάλειας Τροφίμων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου)

"Αξιότιμοι συνάδελφοι, αξιότιμες συναδέλφισσες

Η πρόταση για το Ευρωπαϊκό Ταμείο Θάλασσας και Αλιείας, η οποία θα αντικαταστήσει το ισχύον Ευρωπαϊκό Ταμείο Αλιείας, αποτελεί εργαλείο - κλειδί όσον αφορά τη μεταρρύθμιση της Kοινής Aλιευτικής Πολιτικής (ΚΑλΠ).

Η Κοινή Αλιευτική Πολιτική (ΚΑλΠ) χρειάζεται πράγματι μεταρρύθμιση και το νέο Tαμείο πρέπει να σχεδιαστεί προσεχτικά ώστε να μην επαναληφτούν λάθη του παρελθόντος και να διασφαλιστεί η βιώσιμη αλιεία.

Η μεταρρύθμιση της ΚΑλΠ και του χρηματοδοτικού μέσου προσφέρει μια σημαντική ευκαιρία για την εξάλειψη των επιδοτήσεων που συμβάλλουν στην υπεραλίευση στοχεύοντας στη μετάβαση προς μια πραγματικά βιώσιμη αλιεία, στην ευημερία των αλιέων αλλά και την επίτευξη υγιών θαλάσσιων οικοσυστημάτων.

Η πρόταση για το Ευρωπαϊκό Ταμείο Θάλασσας και Αλιείας συνδυάζει οικονομικούς πόρους για την αλιεία και τις υδατοκαλλιέργειες, καθώς και για τον έλεγχο και την εφαρμογή των μέτρων, τη συλλογή δεδομένων και την Ολοκληρωμένη Θαλάσσια Πολιτική.

Η ενσωμάτωση αυτών των πρώην διαχωρισμένων χρηματοδοτικών εργαλείων σε ένα ενιαίο χρηματοδοτικό μέσο μπορεί να απλοποιήσει τη διοίκηση και διαχείριση μέσω ενοποιημένων κανόνων και διαδικασιών, ενώ θα συμβάλει στην αποτελεσματικότερη και αποδοτικότερη κατανομή των διαθέσιμων πόρων.

Η πρόταση αποσκοπεί στο να διασφαλίσει ότι η χρηματοδότηση θα διατίθεται μόνο στα κράτη μέλη που συμμορφώνονται με τους στόχους και τους κανονισμούς της ΚΑλΠ και ειδικότερα με τις υποχρεώσεις ελέγχου, τον κανονισμό για τη Παράνομη Αλιεία και τις υποχρεώσεις συλλογής δεδομένων. Επιτρέπει τη χρηματοδότηση των αλιευτικών επιχειρήσεων μόνο εφόσον συμμορφώνονται με την ΚΑλΠ.

Η πρόταση περιλαμβάνει σημαντικό αριθμό μέτρων, αναγκαίων για να στηριχθεί η βιώσιμη αλιεία στην ΕΕ, να μπουν νέοι άνθρωποι στο επάγγελμα και να βελτιωθούν οι συνθήκες εργασίας.

Μέτρα όπως η προώθηση του ανθρώπινου κεφαλαίου και του κοινωνικού διαλόγου, η διευκόλυνση της διαφοροποίησης και της δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας, καθώς και η δημιουργία και διαχείριση τοπικών, «από τα κάτω» πρωτοβουλιών για την ενίσχυση της σωστής, βιώσιμης διαχείρισης των αλιευτικών περιοχών, την προώθηση τοπικών στρατηγικών βιώσιμης ανάπτυξης και τοπικών συμπράξεων μεταξύ σημαντικών κοινωνικών εταίρων.

Η πρόταση περιλαμβάνει, επίσης, μέτρα για την υποστήριξη της βιοποικιλότητας, συμπεριλαμβανομένης της διαχείρισης, αποκατάστασης και παρακολούθησης των περιοχών του δικτύου Natura 2000 και της προώθησης των προστατευόμενων θαλάσσιων περιοχών που μπορούν να συμβάλλουν στην ανάκαμψη της θαλάσσιας βιοποικιλότητας.

Τέλος, η πρόταση περιλαμβάνει μερικές θετικές διατάξεις, οι οποίες θα μπορούσαν να ενισχύσουν τη διαφάνεια και την πληροφόρηση του κοινού, να βελτιώσουν τη συλλογή και διαβίβαση δεδομένων, καθώς και τον έλεγχο και την αποτελεσματική εφαρμογή των διατάξεων για την αλιεία, παρόλο που δεν ανταποκρίνονται πλήρως σε περιφερειακά και τοπικά χαρακτηριστικά.

Ωστόσο, η πρόταση υπολείπεται των προσδοκιών για μια απαραίτητη διαρθρωτική αλλαγή που θα διασφαλίζει ότι η δημόσια ενίσχυση θα χρησιμοποιηθεί αποκλειστικά για τη προώθηση της αειφόρου αλιείας. Στην πραγματικότητα, η συντριπτική πλειοψηφία της διαθέσιμης χρηματοδότησης θα μπορούσε και πάλι να διατεθεί για μέτρα τα οποία ευνοούν μια μερίδα επιχειρήσεων και όχι ολόκληρο τον αλιευτικό τομέα ή την κοινωνία γενικότερα.

Υπάρχει πολύ περιορισμένη αναφορά στη παράκτια μικρής κλίμακας αλιεία, καθώς και στη στροφή προς μια διαχειριστική προσέγγιση με βάση τα οικοσυστήματα και τη προστασία της βιοποικιλότητας.

Η πρόταση δεν αντιμετωπίζει ουσιαστικά τις χρηματοδοτήσεις που συμβάλλουν στη διατήρηση της υφιστάμενης πλεονάζουσας αλιευτικής ικανότητας. Θα έπρεπε να επιτρέπει τη χρηματοδότηση για πλοία, στόλους και εργαλεία μόνο στη βάση κατάλληλης αξιολόγησης της αλιευτικής ικανότητας σε σχέση πάντα με τις διαθέσιμες αλιευτικές δυνατότητες, να λαμβάνει υπόψη πόσα ψάρια υπάρχουν στα αλιευτικά πεδία.

Η πρόταση περιλαμβάνει επίσης ενισχύσεις για τη δημιουργία συστημάτων Μεταβιβάσιμων Αλιευτικών Παραχωρήσεων (ΜΑΠ), ενώ πολλοί κοινωνικοί φορείς, ΜΚΟ και κράτη μέλη αντιτίθενται στις υποχρεωτικές ΜΑΠ, που τις χαρακτηρίζουν λύση μονόδρομο. Κάθε ενίσχυση που αποσκοπεί στη θέσπιση συστημάτων για τη διαχείριση των αλιευμάτων θα πρέπει να στοχεύει σε διαχειριστικά μέτρα που εμπλέκουν τους κοινωνικούς εταίρους σε επίπεδο αλιευτικού πεδίου.

Η ενίσχυση σκαφών ή λιμένων για να κάνουν καλύτερη χρήση των ανεπιθύμητων εμπορικών αλιευμάτων θα υπονομεύσει τις επιθυμητές υποχρεώσεις κατά την εκφόρτωση, καθώς και τη προσπάθεια να αλιεύουν πιο στοχευμένα, επιλεκτικά και βιώσιμα. Η χρηματοδότηση θα πρέπει να στοχεύει στη μείωση των ποσοστών θνησιμότητας των ανεπιθύμητων αλιευμάτων, π.χ. μέσω έρευνας σε πιο επιλεκτικές και φιλικές προς το περιβάλλον πρακτικές και αλιευτικά εργαλεία και όχι τόσο στην εμπορία των ανεπιθύμητων αλιευμάτων.

Τέλος, η πρόταση περιλαμβάνει μια σειρά μέτρων τα οποία θα προωθήσουν αδιακρίτως την ανάπτυξη των υδατοκαλλιεργειών, χωρίς την απαραίτητη εξέταση περιβαλλοντικών και κοινωνικών παραμέτρων.

Σε αυτό το πλαίσιο οι βασικές τροπολογίες που κατέθεσα επικεντρώνονται σε ορισμένα σημεία:

Ορισμένοι τύποι χρηματοδότησης που προβλέπονταν στο σχέδιο καταργούνται με βάση τις τροπολογίες που κατέθεσα, όπως:

- για την αποθήκευση ψαριών που αλιεύονται όταν δεν υπάρχει αγορά. Μεταξύ του να αλιεύονται ψάρια μόνο όταν οι συνθήκες της αγοράς εγγυώνται καλή τιμή και του να αποθηκεύονται για μεγάλα χρονικά διαστήματα είναι προτιμητέο το πρώτο.
- για τα ασφάλιστρα των εκμεταλλεύσεων υδατοκαλλιέργειας, δεδομένου ότι πρόκειται για δαπάνες που πρέπει να επιβαρύνουν τους ίδιους τους επιχειρηματίες και όχι τους φορολογούμενους.
- για ενίσχυση της διαχείρισης των «Μεταβιβάσιμων Αλιευτικών Παραχωρήσεων».
- για διαφήμιση και κυκλοφορία στην αγορά ψαριών για τα οποία υπάρχει περιορισμένη ή καθόλου ζήτηση στην αγορά.

Σε αρκετά σημεία προστίθενται διατυπώσεις που επιδιώκουν να διασφαλίσουν ότι η ενίσχυση δεν έχει ως συνέπεια την υπεραλίευση ή την άκριτη προώθηση της υδατοκαλλιέργειας. Τα κονδύλια ανακατανέμονται για να στηριχτεί η συγκέντρωση επιστημονικών και άλλων στοιχείων και για να βελτιωθεί η επιτήρηση των αλιευτικών δραστηριοτήτων.

Το τμήμα που αφορά τις υδατοκαλλιέργειες τροποποιείται για να μετατοπιστεί η έμφαση από την άνευ κριτηρίων προώθηση της υδατοκαλλιέργειας, ενός κλάδου που μπορεί να προξενήσει σημαντικά περιβαλλοντικά προβλήματα εάν δεν τύχει καλής διαχείρισης, προς μια προσαρμογή των δραστηριοτήτων της υδατοκαλλιέργειας σε περιβαλλοντικά φιλικότερες συνθήκες. Γι αυτό η προτεραιότητα σε ότι αφορά στις υδατοκαλλιέργειες δίνεται σε έργα σχεδιασμένα με τέτοιο τρόπο ώστε να μειώνεται ο περιβαλλοντικός αντίκτυπος των δραστηριοτήτων τους.

Η αλιεία είναι ουσιαστικά η ιδιωτική εκμετάλλευση ενός δημόσιου αγαθού και συνοδεύεται κατά συνέπεια από ορισμένες ευθύνες και προϋποθέσεις που περιστρέφονται κυρίως γύρω από την μέριμνα για αποφυγή της εξάντλησης των αλιευτικών πόρων ή της υποβάθμισης του θαλάσσιου περιβάλλοντος και των παράκτιων κοινοτήτων που εξαρτώνται από αυτό για την επιβίωσή τους.

Συνοψίζοντας, η χρηματοδότηση πρέπει κατά προτίμηση να αποσκοπεί στην συγκέντρωση δεδομένων που θα επιτρέψουν την διεξαγωγή αναλύσεων περί βιωσιμότητας των αλιευτικών δραστηριοτήτων και στην στήριξη όσων ψαρεύουν με τον πλέον βιώσιμο τρόπο από περιβαλλοντική και κοινωνική άποψη αλλά και στην προστασία του θαλάσσιου οικοσυστήματος και της θαλάσσιας βιοποικιλότητας μακροχρόνια.

Οι τροπολογίες που έχω καταθέσει με την έκθεσή μου είναι προς αυτή τη κατεύθυνση. Αποσκοπούν να εδραιώσουν την προσέγγιση ότι η πρόληψη είναι η καλύτερη μέθοδος όπως και ότι η βιώσιμη αλιεία είναι αυτή που βασίζεται σε καλή γνώση και μακροχρόνια διατήρηση του οικοσυστήματος.
 

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο υιοθέτησε στις 12 Ιουνίου μια πολύ ισχυρή θέση για τις επερχόμενες διαπραγματεύσεις στον ΟΗΕ σχετικά με την Συνθήκη Εμπορίου Όπλων. Για περισσότερα από 10 χρόνια οι Πράσινοι πίεζαν υπερ της σύναψης μιας Συνθήκης για την ρύθμιση του διεθνούς εμπορίου όπλων και το σημερινό ψήφισμα θα δώσει περαιτέρω ώθηση στις προσπάθειες της αντιπροσωπείες της ΕΕ  και στην προετοιμασία της για δύο εβδομάδες σκληρών διαπραγματεύσεων.

Το εμπόριο όπλων παραμένει γκρίζα ζώνη με περιορισμένη διεθνή ρύθμιση και διαφάνεια. Δεν αποτελεί έκπληξη, δεδομένης της ιδιότητας των μόνιμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ ως μεγαλοπαραγωγών όπλων. Η συνεχιζόμενη κρίση στην Συρία αποδεικνύει πόσο αναποτελεσματικό είναι το εμπάργκο όπλων του ΟΗΕ όταν χώρες όπως η Ρωσία και η Κίνα επιθυμούν να προμηθεύσουν κάποιο καθεστώς με όπλα. Πράγματι, είναι εκτενέστερη η διεθνής νομοθεσία για την ρύθμιση του εμπορίου μπανάνας, παρά για όπλα, ενώ περισσότερες από 40 χώρες μέλη του ΟΗΕ δεν έχουν θεσπίσει κάποιο ρυθμιστικό πλαίσιο για τον έλεγχο της μεταφοράς όπλων. Την ίδια στιγμή 1.500 άνθρωποι σκοτώνονται καθημερινά σε εμπόλεμες ζώνες.

Γι’αυτό απαιτείται μια ισχυρή και εύρωστη συμφωνία μεταξύ των κρατών μελών που θα απαγορεύει τις εξαγωγές στις περιπτώσεις που ενέχουν κίνδυνους παραβιάσεων του διεθνούς δικαίου για τα ανθρώπινα δικαιώματα και του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου. Σύμφωνα με την Tarja Cronberg, ευρωβουλευτή και Ύπατη Εκπροσώπο της Ένωσης για την Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας, το ψήφισμα που υιοθετήθηκε θα καλύψει αυτή την ανάγκη. Οι Πράσινοι κατόρθωσαν να εισάγουν σημαντικές προτάσεις σχετικά με τους μηχανισμούς κατά της διαφθοράς και την εισαγωγή αγαθών διπλής χρήσης στην Συνθήκη για το εμπόριο όπλων. Αυτό αποτελεί εξέλιξη εξαιρετικής σημασίας, καθώς η διάκριση ανάμεσα σε στρατιωτική και πολιτική ασφάλεια είναι συχνά ασαφής. Τα περισσότερα από τα σχετικά προιόντα αποτελούνται από τα ίδια εξαρτήματα υψηλής τεχνολογίας.

Η ομάδα των Πράσινων δυστυχώς δεν κατόρθωσε να περάσει μια πολύ σημαντική τροποποίηση σχετικά με τον ρόλο των οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών και την πρόσβασή τους στους μηχανισμούς εφαρμογής της Συνθήκης. Σχολιάζοντας σχετικά, μετά την ψηφοφορία, η Cronbergδήλωσε: «Η πρόσβαση των ΜΚΟ και του κοινού εν γένει σε ζητήματα όπως το εμπόριο όπλων είναι εξαιρετικής σημασίας και απαιτείται ενδυνάμωση όχι μόνο στο πλαίσιο της παγκόσμιας Συνθήκης για το εμποριο όπλων αλλά και στα πλαίσια της ΕΕ.

Απαράδεκτη η απόπειρα του Συμβουλίου για αποκλεισμό του Ευρωκοινοβουλίου από τη διαδικασία λήψης αποφάσεων

Η Επιτροπή Πολιτικών Ελευθεριών, Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων ψήφισε πάνω σε δύο καίρια νομοθετικά ζητήματα που σχετίζονται με το απαλλαγμένο συνόρων σύστημα Schengen. Το πρώτο αφορά στην επαναφορά των συνοριακών ελέγχων (έκθεση Weber) και το δεύτερο την αξιολόγηση του  Schengen(έκθεσηCoehlο). Τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας ακολούθησαν τις αμφιλεγόμενες αποφάσεις της περασμένης εβδομάδας από το Συμβούλιο Υπουργών Εσωτερικών για το Σένγκεν. Και οι δύο εκθέσεις υπερψηφίστηκαν (47 υπέρ της έκθεσης Weber  και 44 υπέρ της έκθεσης Coehlo με 5 κατά).

Σχολιάζοντας το βασικό αποτέλεσμα των ψηφοφοριών και των συνεπειών τους, η εκπόσωπος της Ομάδας των Πράσινων/Ελεύθερης Συμμαχίας για ζητήματα Εσωτερικών Υποθέσεων, Tatjana Ždanoka, δήλωσε:

«Το αποτέλεσμα της σημερινής ψηφοφορίας στέλνει ένα μπερδεμένο μήνυμα για το Schengenκαι αποτυγχάνει στο να αντικρούσει πειστικά τις κινήσεις του Συμβουλίου των Υπουργών να αποδυναμώσουν το απαλλαγμένο συνόρων σύστημα στην Ευρωπαϊκή Ένωση».

Στην έκθεση Weber για την επαναφορά των συνοριακών ελέγχων, οι ευρωβουλευτές δεν υποστήριξαν τελικά την πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που ζητούσε όλες οι αποφάσεις για την επαναφορά συνόρων να λαμβάνονται σε Ευρωπαϊκό Επίπεδο. Αντίθετα, μόνο μερικές περιπτώσεις θα λαμβάνονται έτσι (1). Σχολιάζοντας αυτό το κρίσιμο σημείο, η Tatjana Ždanoka είπε:

«Δυστυχώς η πλειοψηφία των ευρωβουλευτών δεν ήταν διατεθειμένη να στηρίξει μια ξεκάθαρη προσέγγιση ευρωπαϊκού επιπέδου πάνω στο ζήτημα της επαναφοράς συνοριακών ελέγχων. Δεδομένης της διεθνικής φύσης του απαλλαγμένου συνόρων συστήματος Schengenείναι λογικό και θεμελιώδες οι αποφάσεις για επαναφορά συνοριακών ελέγχων να υπόκεινται σε έγκριση σε ευρωπαϊκό επίπεδο και να μην αφήνονται στις συχνά στενόμυαλες, εθνικές ιδιοτροπίες των κρατών μελών. Ενώ η Επιτροπή δεν ενέκρινε την αμιγώς εθνική προσέγγιση στους συνοριακούς ελέγχους που επιδιώχθηκε από το Συμβούλιο, δυστυχώς η πλειοψηφία των ευρωβουλευτών δεν στήριξε την αμιγώς ευρωπαϊκή προσέγγιση, πράγμα που οι Πράσινοι θεωρούν ότι είναι απαραίτητο για την ακεραιότητα του συστήματος».

Στην έκθεση για την αξιολόγηση του Schengen(έκθεση Coehlo) οι ευρωβουλευτές ψήφισαν για να εγγυηθούν ότι η εφαρμογή του Schengenθα γίνεται σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Σε σχέση με τη διαμάχη με το Συμβούλιο των Υπουργών, οι ευρωβουλευτές επέπληξαν το Συμβούλιο για την προσπάθειά του να αλλάξει τη νομική βάση των νομοθετικών προτάσεων ώστε να αποκλειστεί το Ευρωκοινοβούλιο από τη διαδικασία. Σχολιάζοντας αυτή την ψηφοφορία η Tatjana Ždanoka δήλωσε:

«Είναι σημαντικό ότι οι ευρωβουλευτές ψήφισαν για να στηρίξουν προτάσεις από την Επιτροπή που εξασφαλίζουν ότι η αξιολόγηση του Schengenστα κράτη μέλη γίνεται από την Επιτροπή. Η εφαρμογή του Schengenστα μέλη του έχει ευρύτερες επιπτώσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο και επομένως πρέπει να υπόκειται σε αξιολόγηση σε αυτό το επίπεδο. Η δόλια τακτική του Συμβουλίου να αλλάξει τη νομική βάση, σε αυτούς τους κανόνες είναι σκανδαλώδης και νομικά αμφισβητήσιμη. Αυτή η εξέλιξη δημιουργεί ένα νομικό προηγούμενο που υπονομεύει τη δημοκρατική διαδικασία λήψης αποφάσεων στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Στη συζήτηση σήμερα, οι ευρωβουλευτές έδειξαν ότι είναι αποφασισμένοι να αντιμετωπίσουν μετωπικά το Συμβούλιο αν δεν υποχωρήσει στις επιδιώξεις του. Το Ευρωκοινοβούλιο πρέπει να είναι ισχυρό στην υπεράσπιση του Schengenκαι της ευρωπαϊκής δημοκρατικής διαδικασίας».   

(1) Σε περιπτώσεις που κράτη μέλη επιθυμούν να επαναφέρουν συνοριακούς ελέγχους γιατί θεωρούν ότι υπάρχει απειλή για την εσωτερική ασφάλεια του κράτους μέλους, οι αποφάσεις δεν λαμβάνονται σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Σε περιπτώσεις  που κράτη μέλη επιθυμούν να επαναφέρουν συνοριακούς ελέγχους γιατί εκτιμούν ότι ένα γειτονικό κράτος μέλος δεν ικανοποιεί τις υποχρεώσεις του σε ό,τι αφορά τις υποχρεώσεις του ως προς Schengen(πχ ως προς την ασφάλεια των συνόρων του), οι αποφάσεις λαμβάνονται σε ευρωπαικό επίπεδο.

Ανοιχτή επιστολή στον Επίτροπο Υγείας και Προστασίας Καταναλωτών John Dali

Η προεδρία της Δανίας απέτυχε την Δευτέρα 11 Ιουνίου στην προσπάθειά της να εξασφαλίσει την επανεθνικοποίηση της επικύρωσης των γενετικά τροποποιημένων προϊόντων στην αντζέντα του Συμβουλίου. Η πρόταση παραχωρούσε αδικαιολόγητη ισχύ σε ιδιωτικές εταιρείες για την απευθείας διαπραγμάτευση με τις κυβερνήσεις των Κρατών Μελών και η Ομάδα των Πρασίνων / Ευρωπαϊκής Ελεύθερης Συμμαχίας εναντιώθηκαν σε αυτήν την προοπτική. Είναι διάχυτος όμως ο φόβος πως ο Επίτροπος Dalliθα χρησιμοποιήσει την απόρριψη της πρότασης αυτής προς όφελος μιας επίσπευσης εγκρίσεων για νέα γενετικά τροποποιημένα προϊόντα. Ο Επίτροπος είχε ήδη απειλήσει τα κράτη μέλη πως θα κατέφευγε στην έγκριση νέων γενετικά τροποποιημένων προϊόντων για εμπορική ανάπτυξη εάν η συμφωνία για την επανεθνικοποίηση δεν μπορούσε να επιτευχθεί. Η Ομάδα των Πρασίνων / Ευρωπαϊκής Ελεύθερης Συμμαχίας του απήυθυνε επιστολή την Τρίτη παροτρύνοντάς τον να μην προχωρήσει σε αυτή την έγκριση. Μια τέτοια κίνηση θα έθετε σε κίνδυνο την εμπιστοσύνη του κόσμου στις υπηρεσίες επιστημονικού ελέγχου, που επί του παρόντος υπόκεινται σε αυστηρό έλεχγο για την περίπτωση της σύγκρουσης συμφερόντων, αλλά και στην ίδια την Επιτροπή.

Δείτε τα σχετικά κείμενα:

• Web article
• Γράμμα στον Επίτροπο Dalli

Περισσότερες πληροφορίες:

ArnaudApoteker, Υπεύθυνος εκστρατείας των γενετικά τροποποιημένων προϊόντων, Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Εισήγηση Νίκου Χρυσόγελου σε ημερίδα στις Βρυξέλλες 

Σε ευρωπαϊκή ημερίδα με θέμα την αποκεντρωμένη παραγωγής ενέργειας από Ανανεώσιμες Πηγές και μέσα από νέες μορφές κοινωνικής-οικονομικής οργάνωσης όπως είναι οι κοινωνικές συνεταιριστικές επιχειρήσεις, συμμετείχε, ως εισηγητής, ο Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων/ Ομάδα Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο, την Τρίτη 19 Ιουνίου στις Βρυξέλλες.

Η ημερίδα “Power to the people /Ενέργεια στους πολίτες: Μπορούν οι πολίτες να κατευθύνουν την μελλοντική ενεργειακή πολιτική της Ευρώπης;” διοργανώθηκε, στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Εβδομάδας Βιώσιμης Ενέργειας, στις Βρυξέλλες, από 3 Ευρωπαϊκές Ομοσπονδίες που εκπροσωπούν εκατομμύρια πολίτες και ασχολούνται, ξεκινώντας από διαφορετική αφετηρία, με τα θέματα ενέργειας (Co-operatives Europe[1], Euro Coop[2] και CECONDHASHousing Europe[3]). Στόχος της ήταν να διερευνηθεί το κατά πόσο μπορεί να επηρεαστεί το ενεργειακό μοντέλο της Ευρώπης από τους πολίτες και το συνεταιριστικό μοντέλο παραγωγής ενέργειας από ΑΠΕ. Στην ημερίδα τοποθετήθηκαν κι αντάλλαξαν απόψεις διαμορφωτές της ενεργειακής πολιτικής στην Ευρώπη, ειδικοί σε θέματα ενέργειας, εκπρόσωποι συνεταιριστικών επιχειρήσεων και Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων.

Ο Νίκος Χρυσόγελος υπογράμμισε τη στενή σχέση που υπάρχει ανάμεσα στην αποκεντρωμένη παραγωγή ενέργειας και στις κοινωνικές συνεταιριστικές επιχειρήσεις. Τόνισε ότι ένα άλλο ενεργειακό μέλλον είναι εφικτό αρκεί οι πολίτες – και στη χώρα μας - να πάρουν την πρωτοβουλία. Να μην μένουν στην οργή ή στο παράπονο. Να παρουν μέρος στην αλλαγή, όπως κάνουν εκατομμύρια πολίτες στην Ευρώπη σήμερα, για να βελτιώσουν τα οικονομικά τους, να απεξαρτηθούν από τα ορυκτά καύσιμα και να κατευθύνουν εκείνοι την ενεργειακή πολιτική της Ευρώπης. Παρουσίασε τα βασικά πλεονεκτήματα του συνεταιριστικού μοντέλου, ένα μοντέλο που προωθεί τη συνεργασία, την υπευθυνότητα και τη δράση. Ανέφερε επιτυχημένα παραδείγματα κοινωνικών-συνεταιριστικών επιχειρήσεων παραγωγής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές στην Ευρώπη, τονίζοντας τη δυνατότητα που έχουν να μετασχηματίζουν τις τοπικές οικονομίες και να καταπολεμούν αποτελεσματικά την ανεργία. Επικεντρώθηκε ειδικά στην περίπτωση της Ελλάδας κάνοντας μια ανασκόπηση των προβλημάτων που υπάρχουν για την προώθηση της κοινωνικής- συνεταιριστικής ιδέας στον ενεργειακό τομέα. Κατέθεσε προτάσεις που μπορούν να συμβάλλουν στην αντιμετώπιση των δυσκολιών ειδικά σε χώρες του Νότου που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα, δίνοντας έμφαση στη σημασία της διάχυσης των καλών πρακτικών μέσω της συστηματικής ανταλλαγής εμπειριών και καλών πρακτικών σε ευρωπαϊκό επίπεδο με εκπαιδευτικό και συμβουλευτικό χαρακτήρα. Τόνισε, επίσης, την ανάγκη κατεύθυνσης σημαντικού ποσοστού των ευρωπαϊκών πόρων από τα Διαρθρωτικά Ταμεία (Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης και Ταμείο Συνοχής) το διάστημα 2014-2020 για τη στήριξη ειδικά των κοινωνικών και συνεταιριστικών επιχειρήσεων ΑΠΕ δεδομένων των προβλημάτων ρευστότητας και του εξαιρετικά δυσοίωνου επενδυτικού κλίματος στην Ελλάδα και στις χώρες του Νότου γενικότερα (ο Νίκος Χρυσόγελος είναι ένας από τους αντιπροέδρους Επιτροπή Περιφερειακής Ανάπτυξης του Ευρωκοινοβουλίου κι έχει κάνει σειρά παρεμβάσεων προς αυτή την κατεύθυνση, μαζί με τους άλλους πράσινους ευρωβουλευτές).

«Η Ελλάδα της κρίσης χρειάζεται εναλλακτικές λύσεις για την οικονομία και την απασχόληση. Η ανάπτυξη της κοινωνικής – συνεταιριστικής – συμμετοχικής οικονομίας προσφέρει σήμερα εκατομμύρια θέσεις εργασίας σε οικονομικούς τομείς που είναι κοινωνικά και περιβαλλοντικά σημαντικοί», δήλωσε ο Νίκος Χρυσόγελος. «Νέοι άνθρωποι αλλά και μεγαλύτεροι σε ηλικία μπορούν να συμμετάσχουν μέσα σπό τις μορφές αυτές οικονομικής, κοινωνικής και δημοκρατικής οργάνωσης της παραγωγής  σε δραστηριότητες αξιοποίησης των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, της επαναχρησιμοποίησης κι ανακύκλωσης των απορριμμάτων, άμεσης σύνδεσης παραγωγών και καταναλωτών, οργάνωσης κοινωνικών υπηρεσιών, δημιουργίας χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών κα. Δίπλα μας, στην υπόλοιπη Ευρώπη, υπάρχουν πολύ σημαντικά δίκτυα κοινωνικών συνεταιριστικών επιχειρήσεων.  Μέσα από τον θεσμικό μου ρόλο ως ευρωβουλευτής αλλά και Περιφερειακός Σύμβουλος  προσπαθώ να συμβάλλω με όλες μου τις δυνάμεις ώστε να ξεπεραστούν τα σχετικά εμπόδια.  Η συμβολή, η εμπειρία και η συνεργασία με τα Ευρωπαϊκά συνεταιριστικά δίκτυα  θα είναι καθοριστική όχι μόνο για την αξιοποίηση υπαρχόντων καινοτόμων χρηματοδοτικών εργαλείων και πόρων από τα Ευρωπαϊκά Διαρθρωτικά Ταμεία  αλλά και για την αποτελεσματική εξαπλωση αυτού το μοντέλου οικονομικής οργάνωσης μέσα από την ενημέρωση, ανταλλαγή εμπειριών και την τεχνικοοικονοική στήριξη παρόμοιων προσπαθειών στην Ελλάδα. Για το λόγο αυτό διοργάνωσα στις 8 Μαρτίου επίσκεψη ομάδας ενδιαφερομένων από την Ελλάδα στις Βρυξέλλες για να ενημερωθούν κι εξοικειωθούν με τέτοιες επιχειρήσεις. Για τον ίδιο λόγο, στο πλαίσιο και του θεσμικού μου ρόλου, διοργανώνεται σε συνεργασία με ένα σύνολο κοινωνικών φορέων, ένα τριήμερο εκδηλώσεων στις 6-8 Ιουλίου στην Αθήνα, με προσκεκλημένους από όλη την Ευρώπη με κεντρικό θέμα την κοινωνική οικονομία. Συμμετέχουν εκπρόσωποι συνεταιριστικών επιχειρήσεων για την ενέργεια – αλλά και γενικότερα σε άλλους τομείς, όπως η αγροτική παραγωγή και διακίνηση προϊόντων, οι κοινωνικές υπηρεσίες, η επαναχρησιμοποίηση κι κομποστοποίηση απορριμμάτων κα- αποτελεί βασικό άξονα. Οι δυνατότητες που προσφέρει το κοινωνικό - συνεταιριστικό μοντέλο για αναζωογόνηση της τοπικής οικονομίας και έξοδο από την πολύπλευρη κρίση είναι απολύτως πραγματικές. Αρκεί να συνεργαστούμε κι αρκεί να το πιστέψουμε!»     

(Ακολουθεί ολόκληρη η εισήγηση του Νίκου Χρυσόγελου)

Νίκος Χρυσόγελος

Ευρωβουλευτής,

Οικολόγοι Πράσινοι/ Ομάδα Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο

Αγαπητοί φίλοι, αγαπητές φίλες

Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την πρόσκληση και για την ευκαιρία που μου δίνετε να μοιραστώ μαζί σας κάποιες σκέψεις για την αποκεντρωμένη παραγωγή ενέργειας καθώς και για τις κοινωνικές και συμμετοχικές επιχειρήσεις που βασίζονται στις ΑΠΕ. Πρόσφατα οργάνωσα κι εγώ μια ημερίδα στις Βρυξέλλες και η συμμετοχή εξαιρετικών ομιλητών όπως ο DirkVansintjan, συνέβαλε στο να έχει μεγάλη επιτυχία. 

Όπως είπε η MargitConrad, πρώην υπουργός Περιβάλλοντος στη Rhineland-Palatinate«Το μέλλον της ενέργειας θα είναι αποκεντρωμένο». Όντας Οικολόγος όλη μου τη ζωή, έχω αγωνιστεί για την αποκέντρωση των υποδομών γενικά, για να πείσω για τη σημασία της ενεργοποίησης των πολιτών στην προστασία του περιβάλλοντος και του κλίματος αλλά και γενικότερα για τον ενεργό ρόλο που πρέπει να έχουν οι πολίτες στη διαμόρφωση του μέλλοντός τους.  Επομένως δε θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο με την MargitConradσχετικά και με την αποκέντρωση της ενεργειακής παραγωγής. Όμως, η αποκεντρωμένη παραγωγή ενέργειας με χρήση ΑΠΕ δεν βασίζεται μόνο σε μια οικολογική θεώρηση των πραγμάτων αλλά και σε σημαντικές αλλαγές στο ευρωπαϊκό θεσμικό πλαίσιο για την ενέργεια καθώς και στην κοινή λογική!

Είναι προφανές πως η εφαρμογή της αποκεντρωμένης παραγωγής ενέργειας συνδυάζεται άριστα με τις κοινωνικές και συμμετοχικές επιχειρήσεις, οι οποίες παρουσιάζουν μια σειρά από πλεονεκτήματα σε σύγκριση με τον κεντρικά ελεγχόμενο τρόπο παραγωγής ενέργειας. 

Πλεονεκτήματα των κοινωνικών και συμμετοχικών επιχειρήσεων

1.     Κατ’αρχήν, οι συμμετοχικές εταιρίες αντιπροσωπεύουν έναν πιο δημοκρατικό τρόπο του επιχειρείν αφού κάθε μέλος έχει μία ψήφο.

2.     Επίσης η συμμετοχή πολιτών σε ένα έργο ΑΠΕ συμβάλλει στην αποδοχή του έργου από την τοπική κοινωνία. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό σε χώρες όπως η Ελλάδα όπου η καχυποψία κυριαρχεί εμποδίζοντας πολλές προσπάθειες προς την προόδο στον ενεργειακό τομέα και όχι μόνο.

3.     Το συμμετοχικό μοντέλο ενισχύει τις προσπάθειες κοινωνικής συνοχής αφού εξ’ορισμού φέρνει μαζί ανθρώπους για να πετύχουν έναν στόχο που ωφελεί όλους τους συμμετέχοντες. Αυτό πάλι μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο στο να ξεπεραστεί η οικονομική κρίση, μια βασική συνέπεια της οποίας είναι η απομόνωση, η απογοήτευση και η απελπισία. Η κατάσταση έχει φτάσει σε ανησυχητικά επίπεδα σε χώρες όπως η Ελλάδα  και πρέπει να αντιμετωπιστεί με πολλαπλούς τρόπους.

4.     Το αποκεντρωμένο μοντέλο παραγωγής ενέργειας προσφέρει ανταγωνιστικές τιμές για τους καταναλωτές ενώ ταυτόχρονα συσχετίζεται και με μειωμένη κατανάλωση ενέργειας όπως δείχνουν τα στατιστικά δεδομένα της συμμετοχικής εταιρίας Ecopowerστο Βέλγιο όπου η συνολική κατανάλωση των πελατών της έπεσε κατά 25% σε 4 χρόνια. 

5.     Οι επενδύσεις σε συμμετοχικές εταιρείες ΑΠΕ συνοδεύονται από χαμηλό επενδυτικό ρίσκο.

6.     Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι οι συμμετοχικές εταιρείες που βασίζονται σε ΑΠΕ προσφέρουν πολύ σημαντικές δυνατότητες αναζωογόνησης των τοπικών οικονομιών κι δημιουργίας θέσεων εργασίας.

Η κατάσταση στην Ευρώπη και την Ελλάδα

Ένα πραγματικά θαυμάσιο παράδειγμα των ευκαιριών που προσφέρει η αποκεντρωμένη παραγωγή ενέργειας στην αναζωογόνηση τοπικών οικονομιών είναι το Γκίσινγκ της Αυστρίας. Το Γκίσινγκ μεταμορφώθηκε από ένα χωριό 500 κατοίκων με μηδενική βιομηχανία, μικρής κλίμακας αγροτική παραγωγή, ελλιπείς υποδομές συγκοινωνιών, υψηλά επίπεδα ανεργίας και υψηλούς ρυθμούς μετανάστευσης, σε μια κωμόπολη με 3764 κατοίκους, 1100 νέες θέσεις εργασίας και 50 νέες εταιρίες. Αυτό επιτεύχθηκε κυρίως χάρη στη δημιουργία 3 μονάδων συμπαραγωγής θερμότητας και ηλεκτρισμού και 4 μονάδων για θέρμανση, το καύσιμο των οποίων είναι η τοπικά παραγόμενη βιομάζα. Η μεταμόρφωση αυτή οδήγησε σε 71% αυτάρκεια σε θερμότητα και ηλεκτρισμό συνολικά, πράγμα που συντέλεσε στην προστασία των πολιτών του Γκίσινγκ από τις αυξανόμενες τιμές πετρελαίου.

Στη Γερμανία επίσης τα νέα είναι ενθαρρυντικά καθώς 430 νέες συνεταιριστικές επιχειρήσεις στους τομείς της ενέργειας, του περιβάλλοντος και του νερού δημιουργήθηκαν την πενταετία 2006-2011, ενώ ο ρυθμός αύξησης των πελατών της  Ecopowerστο Βέλγιο είναι εντυπωσιακός αφού μόλις σε 1 χρόνο μεταξύ 2010 και 2011 οι πελάτες αυξήθηκαν από 26600 σε 32000 (αύξηση 20%).

Όμως η κατάσταση δεν είναι ομοιόμορφα θετική σε όλη την Ευρώπη και εκεί είναι που πρέπει όλοι να ενώσουμε δυνάμεις και να συνεισφέρουμε. Ας δούμε ένα τυπικό παράδειγμα από τη χώρα μου, την Ελλάδα ενός επενδυτικού σχεδίου για αιολικά πάρκα ισχύος πάνω από 300 MWσε 4 νησιά της περιφέρειας του Ν. Αιγαίου. Αν αυτή η επένδυση πραγματοποιούνταν με τον «παραδοσιακό» τρόπο, οι τοπικές κοινωνίες θα είχαν μηδενική συνεισφορά στην επένδυση, όλα τα εξαρτήματα θα εισάγονταν, τα εργατικά θα καλύπτονταν εκτός των 4 νησιών, ενώ οι δήμοι (και μέσω αυτών οι τοπικές κοινωνίες) θα εισέπρατταν μόλις 1.7% των εσόδων από την πώληση της παραγόμενης ηλεκτρικής ενέργειας. Ένα άλλο παράδειγμα είναι η Κρήτη όπου σχεδιάζεται μια σειρά επενδύσεων ΑΠΕ ισχύος γύρω στα 1100 MW, χωρίς διαβούλευση με τις τοπικές κοινωνίες, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η φέρουσα ικανότητα του νησιού και χωρίς να υπλογίζονται οι επιπτώσεις στη βιοποικλότητα της Κρήτης. Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, η άδεια για το ξεκίνημα των έργων δόθηκε ελάχιστες μέρες πριν τις εκλογές της 17^ης Ιουνίου από την υπηρεσιακή κυβέρνηση. Επομένως, παρά το ότι υπάρχουν συχνά υπερβολές, η εχθρικότητα των τοπικών κοινωνιών απέναντι σε τέτοιου τύπου επενδύσεις ΑΠΕ είναι σε κάποιο βαθμό δικαιολογημένη. Το σύνδρομο NIMBYκυριαρχεί ακόμα κι όταν μιλάμε για ΑΠΕ, ακόμα κι όταν υπάρχουν αναλυτικές εκθέσεις που τεκμηριώνουν ότι το κόστος της κλιματικής αλλαγής για την Ελλάδα θα φτάσει στα αστρονομικά ύψη των 700 δις ευρώ, δηλαδή διπλάσιο από το δημόσιο χρέος πριν το κούρεμα.

Αυτή η κατάσταση, που ισχύει εδώ και χρόνια και επιδεινώθηκε εξαιτίας της κρίσης οδηγεί σε ένα οικονομικό και περιβαλλοντικό παράδοξο. Παρά το γεγονός ότι το Αιγαίο χωρίς την Κρήτη έχει σύμφωνα με μελέτες αιολικό δυναμικό που ξεπερνά τα 6000 MW, τα μη διασυνδεδεμένα νησιά καίνε μαζούτ και ντήζελ για να ηλεκτροδοτηθούν! Έτσι, τα ορυκτά καύσιμα  αντιπροσωπεύουν περίπου το 90% του ενεργειακού μίγματος στα νησιά, πράγμα το οποίο κοστίζει περίπου 700 εκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο στην εθνική οικονομία μόνο για τα εισαγόμενα καύσιμα και μη συμπεριλαμβάνοντας άλλα σχετιζόμενα έξοδα όπως τα κόστη εκπομπών CO2 ή τα κόστη συντήρησης και επισκευών των μονάδων ηλεκτροπαραγωγής.

Οι παρενέργειες των παράλογων επιλογών όμως, δε σταματούν εδώ δυστυχώς. Δεδομένου ότι το πετρέλαιο για την ηλεκτροδότηση κοστίζει τόσο πολύ, πληθαίνουν οι φωνές που υποστηρίζουν σθεναρά τη στροφή σε εκμετάλλευση των εγχώριων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων. Ακούγεται σαν τα παραδείγματα της Αλβανίας και της Ρουμανίας να μην έχουν πείσει ότι οι υδρογονάνθρακες δεν αποτελούν κάποιας μορφής πανάκεια για την ευημερία, σαν οι κίνδυνοι από ατυχήματα σαν αυτά του Κόλπου του Μεξικό ή της Βόρειας Θάλασσας, να μην είναι υπαρκτοί, ή σαν οι Ευρωπαικές χώρες, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας να μην έχουν υιοθετήσει τον Οδικό Χάρτη για την Ενέργεια 2050, σύμφωνα με την οποία η χρήση 100% ΑΠΕ ως το 2050 αποτελεί αποτελεί εφικτό στόχο.          

Οι κοινωνικές συνεταιριστικές επιχειρήσεις ΑΠΕ αποτελούν έναν πραγματικά εναλλακτικό τρόπο για να σπάσουν αυτό τον φαύλο κύκλο που οδηγεί από τη μία λάθος επιλογή στην άλλη. Δεν είναι μόνο θεωρητική ιδέα αλλά μπορεί να γίνει πραγματικότητα. Η αφετηρία θα πρέπει να είναι ο ενεργειακός σχεδιασμός σε επίπεδο δήμων και περιφερειών. Σε αυτή την κατεύθυνση, ως Περιφερειακός Σύμβουλος Νοτίου Αιγαίου, πρότεινα ένα τέτοιο σχέδιο με έμφαση τις κοινωνικές και συνεταιριστικές επιχειρήσεις ΑΠΕ και το Περιφερειακό Συμβούλιο την υιοθέτησε ομόφωνα. Παρόμοιες προσπάθειες έχουν ξεκινήσει στο δήμο Σίφνου που αποτελεί τον τόπο καταγωγής μου. Όμως όλα αυτά είναι βήματα τη στιγμή που στην Ελλάδα απαιτούνται άλματα. Και άλματα μπορούν να επιτευχθούν μόνο μέσα από τη συνεργασία. 

Τι πρέπει να γίνει

Κρίνοντας από την αλληλεπίδρασή μου με πολίτες αλλά και με ανθρώπους της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στην Ελλάδα, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι η νο 1 προτεραιότητα για την ανάπτυξη των κοινωνικών-συνεταιριστικών επιχερήσεων ΑΠΕ είναι απλά η διάδοση της ιδέας! Οι άνθρωποι ακόμα απέχουν πολύ από τη συνειδητοποίηση των δυνατοτήτων τέτοιου τύπου επιχειρήσεων και συνήθως παρουσιάζονται σε αυτούς τεμαχισμένα και προκατειλημμένα στοιχεία για τις ΑΠΕ γενικά. Παρόλα αυτά όμως η κατάσταση δεν είναι αναντίστρεπτη. Οι άνθρωποι είναι διατεθειμένοι να ακούσουν αλλά χρειάζεται μια πιο αντικειμενική και πλήρης παρουσίαση όλων των στοιχείων. Είμαι αποφασισμένος προσωπικά να συμβάλλω με όλες μου τις δυνάμεις ώστε να ξεπεραστούν τα σχετικά εμπόδια που θα μετασχηματίσουν το NIMBYσε YIMBYγιατί είμαι πεπεισμένος ότι οι κοινωνικές-συνεταιριστικές επιχειρήσεις ΑΠΕ αντιπροσωπεύουν ένα πολύ ταιριαστό εργαλείο για οικονομική ευημερία, περιβαλλοντική προστασία και κοινωνική συνοχή ταυτοχρόνως.

Για να υπάρξει συγχρονισμός ανάμεσα στις περισσότερο και τις λιγότερο προχωρημένες χώρες της ΕΕ σε αυτόν τον τομέα, χρειάζεται να συνδιαμορφώσουμε σε ευρωπαϊκό επίπεδο ένα μηχανισμό με εκπαιδευτικό και συμβουλευτικό χαρακτήρα κυρίως. Υπάρχουν αρκετά κοινά βήματα στη διαδικασία δημιουργίας μιας τέτοιας επιχείρησης όπως επίσης υπάρχουν και κοινοί χρηματοδοτικοί μηχανισμοί. Αυτή η γνώση πρέπει να μοιραστεί και όποια ομάδα πολιτών ενδιαφέρεται, πρέπει να έχει εύκολη πρόσβαση με μια τέτοια υπηρεσία είτε για να κάνει απλές ερωτήσεις, είτε για να αναζητήσει σε βάθος επιμόρφωση και εκπαίδευση.

Η χρηματοδότηση είναι προφανώς μια πολύ σημαντική παράμετρος στο χτίσιμο μιας κοινωνικής συνεταιριστικής επιχείρησης ΑΠΕ. Παρά το ότι τα μερίδια των εταίρων ή χρηματοδότηση κεφαλαίου mezzanineείναι τρόποι συγκέντρωσης κεφαλαίου από τις τοπικές κοινωνίες για έργα που αφορούν τις τοπικές κοινωνίες, πολύ συχνά δεν επαρκούν και χρειάζεται επίσης και εξωτερική χρηματοδότηση.  Αυτό με τη σειρά του μπορεί να γίνει πολύ μεγάλο εμπόδιο ειδικά στις χώρες σε οικονομική κρίση που αντιμετωπίζουν τεράστια προβλήματα ρευστότητας. Ακόμα και αν οι τράπεζες επανακεφαλαιοποηθούν, δεν υπάρχει κάποιο ειδικό κίνητρο για να επενδύσουν σε συνεταιριστικές επιχειρήσεις ΑΠΕ ειδικά στο τρέχον αβέβαιο διεθνές οικονομικό κλίμα που επικρατεί και δεδομένης της συχνά εχθρικής αντιμετώπισης των ΑΠΕ σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας για παράδειγμα. Επομένως μια λογική λύση θα ήταν η στοχευμένη ανακατεύθυνση Ευρωπαικών Πόρων με στόχο να στηρίξουν κοινωνικές και συνεταιριστικές επιχειρήσεις.

Για να απαντήσω λοιπόν απευθείας στο αρχικό αλλά καίριο ερώτημά σας σχετικά με το κατά πόσον οι πολίτες μπορούμε να καθορίσουμε το ενεργειακό μέλλον της Ευρώπης, η απάντησή μου είναι η εξής: Yes, wecan!...αν συνεργαστούμε.

Ευχαριστώ για την προσοχή σας! 

“Σύμφωνα με δημοσιεύματα αλλά και ερωτήσεις δημοσιογράφων έμαθα ότι “συζητιέται” ή “συζητιόνταν” λίγο πριν ανακοινωθεί η σύνθεση της νέας κυβέρνησης το όνομά μου για να ...αναλάβω το Υπουργείο Περιβάλλοντος. Μάλιστα γράφτηκε, αλλά και πολλοί δημοσιογράφοι μου τηλεφωνούν για να μάθουν αν αληθεύει, ότι “σύμφωνα με πληροφορίες από το ΠαΣοΚ, το όνομα του κ. Χρυσόγελου περιλαμβανόταν στη λίστα των προσώπων στα οποία ο κ. Βενιζέλος επρόκειτο να κάνει κρούση για υπουργοποίηση”.

Μπορώ να διαβεβαιώσω ότι όσον με αφορά δεν μου έγινε παρόμοια πρόταση.  Είναι ενοχλητικό, βέβαια, να διαρρέουν διάφορες φήμες στα ΜΜΕ, χωρίς μάλιστα υπόσταση, επαλαμβάνοντας πρακτικές που ακολουθήθηκαν εξάλλου κι αμέσως μετά τις εκλογές του 2009. Υπενθυμίζω ότι οποιαδήποτε συνεργασία σε κυβερνητικό επίπεδο, προϋποθέτει τόσο προεκλογικά όσο και μετεκλογικά συμφωνία σε ένα λεπτομερειακό πρόγραμμα μεταξύ πολιτικών φορέων. Τέτοια συζήτηση δεν έχει γίνει και δεν γίνεται μέσα σε μια μέρα.

Είχαμε επισημάνει και πριν τις εκλογές ότι οι Πράσινοι έχουν προτάσεις για διέξοδο από την κρίση και εργάζονται σε ευρωπαϊκό επίπεδο και στο Ευρωκοινοβούλιο για να υπάρξει ένα εναλλακτικό σχέδιο. Η λύση δεν βρίσκεται φυσικά στη συνέχιση της ίδιας ανόητης πολιτικής και της αδράνειας ή στην τυφλή αντιπαράθεση στις ακολουθούμενες πολιτικές χωρίς εναλλακτικές προτάσεις και λύσεις.Ως χώρα χρειάζεται να επεξεργαστούμε ένα συνεκτικό, εναλλακτικό σχέδιο διεξόδου από την κρίση το οποίο θα έχει την υποστήριξη της κοινωνίας, θα προωθήσει κοινωνικά δίκαιες, ισορροπημένες κι αποτελεσματικές μεταρρυθμίσεις που θα αντιμετωπίσουν τα δημοσιονομικά προβλήματα με ενίσχυση, όμως, παράλληλα της κοινωνικής συνοχής, αναζωογόνηση και μεταρρύθμιση της οικονομίας, δημιουργία θέσεων εργασίας, ιδιαίτερα για τους νέους, ανασυγκρότηση της διοίκησης κι αντιμετώπιση της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής.

Όσον αφορά σε εμένα προσωπικά, έχω επιλέξει να βοηθήσω την ελληνική κοινωνία, όσο μου αντιστοιχεί σε πολιτικό επίπεδο, όχι μέσα από την συμμετοχή μου σε ένα Υπουργείο, ακόμα κι αν μου γίνονταν μια τέτοια πρόταση, αλλά μέσα από την δουλειά μου στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και σε συνεχή διάλογο με τους επαγγελματικούς - κοινωνικούς φορείς και την αυτοδιοίκηση. Είναι μια συνειδητή πολιτική επιλογή γιατί η διέξοδος από την κρίση προϋποθέτει ενεργή συμμετοχή της κοινωνίας στην διαμόρφωση των πολιτικών που την αφορά, ειλικρινή συνεργασία Ευρώπης και Ελλάδας και προώθηση κοινών ολοκληρωμένων ευρωπαϊκών λύσεων για την αντιμετώπιση της κρίσης στην Ελλάδα, στις υπόλοιπες χώρες του νότου αλλά και της Ευρωζώνης συνολικά. Μαζί με την Ομάδα των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο κάνουμε πράξη αυτές τις επιλογές και νομίζω ότι είμαστε πολύ πιο χρήσιμοι σε αυτές τις συνθήκες σε έναν τέτοιο ρόλο. 

Αν η νέα κυβέρνηση και το νέο Κοινοβούλιο κάνουν μεγάλη τομή στον τρόπο που λειτουργεί μέχρι σήμερα το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα και ανοίξουν τον δρόμο για ουσιαστική εμβάθυνση της δημοκρατίας, οι Πράσινοι έχουμε ρόλο να παίξουμε – ακόμα και χωρίς να συμμετέχουμε στην Βουλή ή στην κυβέρνηση - με κατάθεση αναλυτικών προτάσεων για την οικονομία, το φορολογικό σύστημα, την απασχόληση, την κοινωνική συνοχή, το περιβάλλον. Αναλαμβάνουμε μεγάλες πρωτοβουλίες ήδη σε ευρωπαϊκό επίπεδο για την προώθηση ενός συνεκτικού σχεδίου για μια ειρηνική “πράσινη επανάσταση” στην οικονομία που μπορεί να δώσει λύσεις και στα δημοσιονομικά προβλήματα. Χρειάζεται όμως πολιτική βούληση για βαθιές αλλαγές σε όλα τα επίπεδα κι ανατροπή όσων οδήγησαν την χώρα στην χρεοκοπία.

Μόλις λίγες μέρες πριν, είχα επισημάνει σε σχετική ανακοίνωση που αποτελούσε και πρόταση προς την κοινωνία, όχι κατά ανάγκη μόνο προς τα κόμματα:

“Μόνο αν συνεργαστούν Ελλάδα και Ευρώπη στη βάση ενός εναλλακτικού σχεδίου που θα συμφωνηθεί και θα υλοποηθεί μπορεί να βρεθεί λύση στην κρίση. Πώς μπορεί, όμως, να διαμορφωθεί ένα τέτοιο εναλλακτικό σχέδιο; Η κατάλληλη μέθοδος είναι μέσω μεγαλύτερης συμμετοχής των πολιτών, των Περιφερειακών Συμβουλίων, των κοινωνικών και επαγγελματικών φορέων στη διαμόρφωσή του. Την πρωτοβουλία μπορούν να πάρουν τα 13 Περιφερειακά Συμβούλια σε συνεννόηση με το Εθνικό Κοινοβούλιο ώστε μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα να έχουν διαμορωθεί από τα 13 Περιφερειακά Συμβούλια σε διάλογο με τους κοινωνικούς κι επαγγελματικούς φορείς και τους Δήμους Περιφερειακά Σχέδια Βιωσιμότητας, Πράσινης Οικονομίας, Κοινωνικής Συνοχής και Απασχόλησης 2012-2020. Στην συνέχεια, θα πρέπει να συγκλιθεί αμέσως μετά μια κοινή Συνέλευση του Εθνικού Κοινοβουλίου, των Ευρωβουλευτών και των Περιφερειακών Συμβούλων για να συγκροτηθεί το Εθνικό Σχέδιο Βιωσιμότητας, Πράσινης Οικονομίας, Κοινωνικής Συνοχής κι Απασχόλησης 2012-2020 που θα επιλύει παράλληλα και τα δημοσιονομικά προβλήματα της χώρας με χρονικό ορίζοντα το 2016.

Οι Πράσινοι έχουμε προτείνει 7 συγκεκριμένες πολιτικές παρεμβάσειςπου θα μπορούσαν να αποτελέσουν τη ρεαλιστική βάση για έξοδο από την κρίση σε συνεργασία με την Ευρώπη και στηρίζουν την μεθοδολογία δημοκρατικής διαμόρφωσης του εναλλακτικού σχεδίου: Η προσαρμογή των όρων του Μνημονίου στις ευρωπαϊκές πολιτικές κι αξίες, η διαμόρφωση ενός Πράσινου Επενδυτικού Πακέτου προς όφελος της απασχόλησης, της πραγματικής οικονομίας και των τοπικών κοινωνιών, η παράταση της επίτευξης των δημοσιονομικών στόχων κατά δύο έτη (το 2016 αντί για το 2014) σε συνδυασμό με μέτρα όπως η διασφάλιση των ελληνικών συνόρων με ευρωπαϊκές εγγυήσεις ώστε να παγώσουν για 3 χρόνια όλα τα εξοπλιστικά προγράμματα,  η εξασφάλιση ευρωπαϊκής υποστήριξης για τους μετανάστες και πρόσφυγες στην Ελλάδα, η ενεργή συμμετοχή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην προσπάθεια να δοθούν αναλυτικά στοιχεία από τις ελβετικές κι άλλες τράπεζες για τις καταθέσεις ελλήνων ώστε να ελεγχθούν γκρίζες περιουσίες και παράνομη εξαγωγή καταθέσεων, σε συνδυασμό με την προώθηση της εφαρμογής κοινωνικά δίκαιης φορολογικής μεταρρύθμισης στην Ελλάδα καθώς και η στήριξη άμεσα των ΕλληνικώνΠεριφερειών και των Δήμων για την αναζωογόνηση της πραγματικής οικονομίας, με απορρόφηση των υπαρχόντων ευρωπαϊκών χρηματοδοτήσεων και την κινητοποίηση συμπληρωματικών επενδύσεων.  

Όπως είχαμε δηλώσει στην κοινή συνέντευξη τύπου στα διεθνή κι ελληνικά ΜΜΕ, οΝτάνυ Κον Μπεντίτ, συν-πρόεδρος των Πράσινων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, κι εγώ, παρουσιάζοντας την Τετάρτη 23/5, στο Στρασβούργο, την κεντρική φιλοσοφία των προτάσεων των Πράσινων: «Είναι γεγονός ότι η λιτότητα στην Ελλάδα έχει προχωρήσει πέρα από το όριο αντοχής μεγάλου μέρους του ελληνικού πληθυσμού. Η ελληνική κοινωνία βρίσκεται υπό καθεστώς σοκ. Αυτό πρέπει να σταματήσει άμεσα. Για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα πρέπει να υπάρξει πραγματική συζήτηση ανάμεσα στην Ελλάδα και την Ευρώπη στη βάση ενός εναλλακτικού σχεδίου”. Η Ομάδα των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο μπορεί να είναι ένας σταθερός και ειλικρινής σύμμαχος σε μια τέτοια προσπάθεια σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Ο Ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων και Περιφερειακός Σύμβουλος Νοτίου Αιγαίου Νίκος Χρυσόγελος, ο ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΟΣ ΑΝΕΜΟΣ και οι Οικολόγοι Πράσινοι Νοτίου Αιγαίου σας προσκαλούν στην εκδήλωση διαλόγου με θέμα:

“Κοινωνική οικονομία και κοινωνικές επιχειρήσεις στην Ευρώπη:

μια πράσινη απάντηση στην κρίση και στην ανεργία”

την Παρασκευή 22 Ιουνίου, ώρα 18.00 στη Σύρο, στην αίθουσα Γ. Ρίτσος του Πνευματικού Κέντρου Ερμούπολης.

Σκοπός της εκδήλωσης, που αποτελεί μια ακόμη παρέμβαση μας για δημιουργικές προτάσεις διεξόδου από την πολύπλευρη κρίση που βιώνει η χώρα μας και η Ευρώπη, είναι να αναδειχθεί η σημασία της Κοινωνικής Οικονομίας στην περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου μέσα από πετυχημένα παραδείγματα νησιωτικών συνεταιριστικών επιχειρήσεων ή καινοτόμων δράσεων που επιχειρούνται στον τομέα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, στον τομέα των απορριμμάτων, στον αγροτικό και αγρο-τουριστικό τομέα, στον κοινωνικό τομέα και στον τομέα της γυναικείας επιχειρηματικότητας.

Στην εκδήλωση θα παρευρεθούν εκπρόσωποι ευρωπαϊκών συνεταιριστικών επιχειρήσεων από τον τομέα της επαναχρησιμοποίησης – ανακύκλωσης – κομποστοποίησης απορριμμάτων, οι οποίοι θα βρίσκονται στη Σύρο από την προηγούμενη μέρα για να παρουσιάσουν τη δουλειά τους σε παράλληλες εκδηλώσεις.

Πληροφορίες και δηλώσεις συμμετοχής: Βασιλική Νάκου – 2281081319, 6983903061

και στο mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.