Παρασκευή, 20 Απριλίου 2012 01:00

Όχι όπλα για το καθεστώς Άσαντ στη Συρία!

Παρέμβαση των Πρασίνων στο Ευρωκοινοβούλιο

 

Στη δράση των Πρασίνων ευρωβουλευτών με σύνθημα “Όχι όπλα για το καθεστώς  Άσαντ στη Συρία” συμμετείχε ο ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων Νίκος Χρυσόγελος. Παρά το εμπάργκο όπλων της ΕΕ που απαγορεύει «την πώληση, προμήθεια, μεταφορά ή εξαγωγή όπλων και σχετικού υλικού όλων των τύπων» προς Συρία από κράτη μέλη της ΕΕ, υπάρχουν περιπτώσεις κατά τις οποίες φαίνεται να εμπλέκονται κράτη μέλη στην παραβίαση του εμπάργκο μεταφοράς όπλων - κυρίως ρωσικών και ιρανικών - προς το καθεστώς Άσαντ φέτος. Δύο περιπτώσεις αναφέρθηκαν κατά τη σχετική παρέμβαση των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο αλλά και στην επιστολή των συμπροέδρων της ομάδας προς την Ύπατη Εκπρόσωπο της ΕΕ Κ. Άστον.

 

Στις 10 Ιανουαρίου, οι κυπριακές αρχές επέτρεψαν τον ελλιμενισμό και ανεφοδιασμό του ρωσικού πλοίου MS Chariot, που μετέφερε περισσότερους από 59 τόνους ρωσικά όπλα για τις συριακές αρχές.

 

Το πιο πρόσφατο περιστατικό παραβίασης του εμπάργκο φαίνεται ότι συνέβη στις 13 Απριλίου, όταν το γερμανικό φορτηγό πλοίο «Atlantic Cruiser», που έπλεε με σημαία Antigua και Barbuda, εντοπίστηκε στο δρόμο για το Ταρτούς της Συρίας. Σύμφωνα με μερικά δημοσιεύματα, μετέφερε βαρύ οπλισμό και πυρομαχικά από το Ιράν για το καθεστώς του Άσαντ. Μετά από διαμαρτυρίες πολιτών το πλοίο φέρεται να άλλαξε πορεία προς την Τουρκία, αλλά στη συνέχεια, έσβησε τον αναμεταδότη του και δεν μπορούσε πλέον να εντοπισθεί. Η γερμανική κυβέρνηση διερευνά επί του παρόντος σε βάθος την υπόθεση για να ξεκαθαρίσει αν όντως το πλοίο μετέφερε τέτοιο φορτίο.

 

Η Ομάδα των Πρασίνων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο απέστειλε ανοικτή επιστολή προς την Ύπατη Εκπρόσωπο της ΕΕ για την εξωτερική πολιτική, Κάθριν Άστον, ζητώντας τη δημιουργία ενός μηχανισμού της ΕΕ για τη διασφάλιση του σεβασμού του εμπάργκο όπλων της ΕΕ από όλα τα κράτη μέλη και την έρευνα σχετικά με τον ρόλο της Κύπρου στη συμφωνία πώλησης όπλων μεταξύ Ρωσίας-καθεστώτος Άσαντ.

 

Ο Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων, έκανε της εξής δήλωση:

«Σύμφωνα με τον ΟΗΕ το καθεστώς Άσαντ έχει δολοφονήσει πάνω από 9000 πολίτες. Η διεθνής κοινότητα και η ΕΕ έχουν κάνει λίγα για την προστασία του πληθυσμού. Ρωσία και Ιράν εξοπλίζουν το καθεστώς με προκλητικό τρόπο. Είναι όμως εξίσου προκλητικό να σπάνε το καθεστώς εμπάργκο κράτη μέλη της ΕΕ άμεσα ή έμμεσα με όποια δικαιολογία κι αν γίνεται αυτό. “Συμψηφισμός” μεταξύ οικονομικής βοήθειας και ανθρώπινων ζωών δεν μπορεί να υπάρχει».

 

 



 

  • Φωτογραφίες από την διαμαρτυρία των Πρασίνων:

http://www.flickr.com/photos/greensefa/sets/72157629475109324/

Αυτές τις μέρες καλείται το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να συναποφασίσει για το μέλλον της Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής (ΚΑλΠ). Η πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής περιλαμβάνει μερικά καλά στοιχεία αλλά και κάποια επικίνδυνα.

 

Η ΚΑλΠ έχει κατηγορηθεί για πολλά προβλήματα, αλλά δεν πρέπει να λησμονείται ότι είναι το αποτέλεσμα ενός πολιτικού συμβιβασμού των Υπουργών. Η πλήρης και ορθή εφαρμογή της ισχύουσας ΚΑλΠ θα μπορούσε να αποτρέψει ένα μεγάλο μέρος της σημερινής κρίσης που αντιμετωπίζουν τόσο τα ιχθυαποθέματα όσο και ο τομέας της αλιείας στην ΕΕ. Τα κράτη μέλη απέτυχαν παταγωδώς στο παρελθόν να εφαρμόσουν όσα έχουν συμφωνηθεί. Αυτή η μεταρρύθμιση και η εφαρμογή της, θα δείξει αν πραγματικά επιθυμούν να έχουν μια βιώσιμη αλιεία στην Ευρώπη ή αν θέλουν να συνεχίσουν την καθοδική πορεία.

 

Τα αλιευτικά πεδία της Ευρώπης ήταν κάποτε από τα πιο παραγωγικά στον κόσμο, αλλά τριάντα χρόνια Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής (ΚΑλΠ) έχουν ως αποτέλεσμα τη σοβαρή μείωση των πληθυσμών των ψαριών, την υποβάθμιση των οικοσυστημάτων, καθώς και βλάβες στα βιολογικά είδη, σε οικοτόπους και αλιευτικά πεδία (Το 63% των εξεταζόμενων ιχθυαποθεμάτων στον Ατλαντικό έχουν υπεραλιευθεί, στη Μεσόγειο το ποσοστό αγγίζει το 82%, ενώ στη Βαλτική 4 από τα 6 ιχθυαποθέματα έχουν υπεραλιευθεί). Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αναγνώρισε πλεονάζουσα αλιευτική ικανότητα ως μία από τις βασικές κινητήριες δυνάμεις της υπεραλίευσης και αναγνωρίζει ότι οι επιδοτήσεις έχουν συμβάλει σε αυτή την ανισορροπία μέσω της τεχνητής διατήρησης της πλεονάζουσας αλιευτικής ικανότητας. Το 2011 έκθεση του Ευρωπαϊκού Ελεγκτικού Συνεδρίου  το επιβεβαιώνει αυτό, δηλώνοντας ότι η πλεονάζουσα αλιευτική ικανότητα του στόλου οδηγεί στην εξάντληση των αποθεμάτων των ψαριών, απειλώντας την ευημερία των θαλασσών μας και την βιωσιμότητα των αλιευτικών κοινοτήτων.


Οι Πράσινοι πιστεύουμε ότι η αναθεωρημένη ΚΑλΠ θα πρέπει να θέσει την περιβαλλοντική αειφορία, στη βάση της αρχής της προφύλαξης και της διαχειριστικής προσέγγισης των οικοσυστημάτων, ως θεμελιώδη προϋπόθεση για την οικονομική και κοινωνική βιωσιμότητα, εμπλέκοντας ενεργά τις τοπικές κοινωνίες και τη παράκτια αλιεία στην διαδικασία συνδιαχείρισης και προστασίας των αποθεμάτων.

 

Τα αλιευτικά αποθέματα πρέπει να διατηρηθούν σε επίπεδα αρκετά υψηλότερα από αυτά μπορούν να παράγουν Μέγιστη Βιώσιμη Απόδοση, έτσι ώστε να μπορούν να εκπληρώσουν το ρόλο τους στο θαλάσσιο οικοσύστημα ως αρπακτικά ή θηράματα, ενώ ταυτόχρονα θα μπορούν να υποστηρίξουν αύξηση των ποσοτήτων αλιευμάτων έτσι ώστε να είναι κερδοφόρα χωρίς συνεχείς επιδοτήσεις. Τα σχέδια θα πρέπει να θεσπιστούν για το σκοπό αυτό για όλα τα ρυθμιζόμενα είδη μέχρι το 2015.

 

Η πρόταση για το νέο Ευρωπαϊκό Ταμείο Θάλασσας και Αλιείας

Η πρόταση για το Ευρωπαϊκό Ταμείο Θάλασσας και Αλιείας (EMFF) (COM(2011) 804 τελικό), η οποία θα αντικαταστήσει το ισχύον Ευρωπαϊκό Ταμείο Αλιείας (ΕΤΑ), αποτελεί βασικό στοιχείο της δέσμης μεταρρυθμίσεων της Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής. Ο προτεινόμενος κανονισμός θα διαθέσει 6.5 δισεκατομμύρια ευρώ για τη στήριξη: 1) της ανάπτυξης της αλιείας, της υδατοκαλλιέργειας και των αλιευτικών περιοχών, 2) του έλεγχου και της εφαρμογής, 3) της συλλογής στοιχείων, 4) της Ολοκληρωμένη Θαλάσσια Πολιτική και 5) της ανάπτυξης των τεχνικών και διοικητικών μέσων για την  εφαρμογή της Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής.


Η Κοινή Αλιευτική Πολιτική (ΚΑλΠ) διέρχεται σήμερα μια απολύτως αναγκαία μεταρρύθμιση και το EMFFπρέπει να σχεδιαστεί για να την υποστηρίξει, προκειμένου να διασφαλιστεί η βιώσιμη αλιεία. Η μεταρρύθμιση της ΚΑλΠ και του χρηματοδοτικού μέσου προσφέρει μια σημαντική ευκαιρία για την εξάλειψη των επιδοτήσεων που συμβάλλουν στην υπεραλίευση και η χρήση τους για να υποστηρίξουν τη μετάβαση προς μια πραγματικά βιώσιμη αλιεία αλλά και για την επίτευξη υγιών θαλάσσιων οικοσυστημάτων.

 

Η πρόταση για το Ευρωπαϊκό Ταμείο Θάλασσας και Αλιείας συνδυάζει οικονομικούς πόρους για την αλιεία και τις υδατοκαλλιέργειες, καθώς και για τον έλεγχο και την επιβολή των μέτρων, τη συλλογή δεδομένων και την Ολοκληρωμένη Θαλάσσια Πολιτική. Η ενσωμάτωση αυτών των πρώην επιμέρους χρηματοδοτικών εργαλείων σε ένα ενιαίο χρηματοδοτικό μέσο μπορεί να απλοποιήσει τη διοίκηση μέσω ενοποιημένων κανόνων και διαδικασιών, ενώ θα συμβάλει στην αποτελεσματικότερη και αποδοτικότερη κατανομή των διαθέσιμων πόρων.

 

Η πρόταση δεσμεύεται να διασφαλίσει ότι η χρηματοδότηση θα είναι διαθέσιμη μόνο για τα κράτη μέλη που συμμορφώνονται με τους στόχους και τους κανόνες της Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής, ιδίως τις υποχρεώσεις ελέγχου, το κανονισμό για την καταπολέμηση της παράνομης αλιείας και τις υποχρεώσεις συλλογής δεδομένων, ενώ χρηματοδοτεί μόνο επιχειρήσεις που τηρούν τη ΚΑλΠ. Η πρόταση περιέχει ένα μεγάλο αριθμό μέτρων τα οποία μπορούν να συμβάλουν στην βιώσιμη αναβάθμιση του τομέα της αλιείας της ΕΕ. Μέτρα για την προώθηση του ανθρώπινου κεφαλαίου και του κοινωνικού διαλόγου, για τη διευκόλυνση της διαφοροποίησης και της δημιουργίας θέσεων εργασίας, για την θέσπιση και ανάπτυξη τοπικών πρωτοβουλιών από τα κάτω με στόχο την υποστήριξη αλιευτικών περιοχών, τοπικών στρατηγικών ανάπτυξης και τοπικών συμπράξεων.

 

Η πρόταση περιλαμβάνει επίσης μέτρα για την υποστήριξη της βιοποικιλότητας, συμπεριλαμβανομένης της διαχείρισης, αποκατάστασης και παρακολούθησης περιοχών Natura2000 και θαλάσσιων προστατευόμενων περιοχών.

 

Δεν περιλαμβάνει οικονομική υποστήριξη για την κατασκευή νέων λιμένων, νέων τόπων εκφόρτωσης ή νέων ιχθυοσκάλων, καθώς και ενισχύσεις για αντικατάσταση μηχανών, που είναι ένα βήμα προς τα εμπρός για την αποδέσμευση των επιδοτήσεων της αλιείας από τη πλεονάζουσα αλιευτική ικανότητα. Τέλος, η πρόταση περιλαμβάνει διατάξεις οι οποίες θα βελτιώσουν τη διαφάνεια και την ενημέρωση του κοινού, τη συλλογή και μεταφορά δεδομένων, καθώς και τον έλεγχο και την εφαρμογή, αν και δεν είναι προσαρμοσμένες στις περιφερειακές και τοπικές ιδιαιτερότητες.

 

Ωστόσο, η πρόταση υπολείπεται των προσδοκιών για μια απαραίτητη διαρθρωτική αλλαγή που θα διασφαλίζει ότι η δημόσια ενίσχυση θα χρησιμοποιηθεί αποκλειστικά για τη προώθηση της αειφόρου αλιείας. Στην πραγματικότητα, η συντριπτική πλειοψηφία της διαθέσιμης χρηματοδότησης θα μπορούσε και πάλι να διατεθεί για μέτρα τα οποία ευνοούν μια μερίδα επιχειρήσεων και όχι ολόκληρο τον αλιευτικό τομέα ή την κοινωνία γενικότερα. Υπάρχει περιορισμένη αναφορά στη παράκτια μικρής κλίμακας αλιεία, καθώς και στη στροφή προς μια διαχειριστική προσέγγιση με βάση τα οικοσυστήματα.

 

Η πρόταση δεν αντιμετωπίζει ουσιαστικά τις χρηματοδοτήσεις που συμβάλλουν στη διατήρηση της υφιστάμενης πλεονάζουσας αλιευτικής ικανότητας και θα έπρεπε να επιτρέπει τη χρηματοδότηση για πλοία, στόλους και εργαλεία μόνο στη βάση κατάλληλης αξιολόγησης της αλιευτικής ικανότητας σε σχέση πάντα με τις διαθέσιμες αλιευτικές δυνατότητες. Η πρόταση περιλαμβάνει επίσης ενισχύσεις για τη δημιουργία συστημάτων μεταβιβάσιμων  αλιευτικών παραχωρήσεων (ΜΑΠ), ενώ πολλοί κοινωνικοί φορείς, ΜΚΟ και κράτη μέλη αντιτίθενται στις υποχρεωτικές ΜΑΠ, που τη χαρακτηρίζουν λύση μονόδρομο. Κάθε ενίσχυση που αποσκοπεί στη θέσπιση συστημάτων για τη διαχείριση των αλιευμάτων θα πρέπει να στοχεύει σε διαχειριστικά μέτρα που εμπλέκουν τους κοινωνικούς εταίρους σε επίπεδο αλιευτικού πεδίου.

 

Η ενίσχυση σκαφών ή λιμένων για να κάνουν καλύτερη χρήση των ανεπιθύμητων εμπορικών αλιευμάτων θα υπονομεύσει τις επιθυμητές υποχρεώσεις κατά την εκφόρτωση, καθώς και τη προσπάθεια να αλιεύουν πιο στοχευμένα, επιλεκτικά και βιώσιμα. Η χρηματοδότηση θα πρέπει να στοχεύει στη μείωση των ποσοστών θνησιμότητας των ανεπιθύμητων αλιευμάτων, π.χ. μέσω έρευνας σε πιο επιλεκτικές και φιλικές προς το περιβάλλον πρακτικές και αλιευτικά εργαλεία , και όχι στην εμπορία των ανεπιθύμητων αλιευμάτων.

 

Τέλος, η πρόταση περιλαμβάνει μια σειρά μέτρων τα οποία θα προωθήσουν αδιακρίτως την ανάπτυξη των υδατοκαλλιεργειών, χωρίς την απαραίτητη εξέταση περιβαλλοντικών και κοινωνικών παραμέτρων.

 

Πηγές και ενδιαφέρουσες συνδέσεις:

 

Ιστοσελίδα Επιτροπής

http://ec.europa.eu/fisheries/cfp/eff/index_en.htm

 

Μεταρρύθμιση της Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής

http://ec.europa.eu/fisheries/reform/index_el.htm

 

Ευρωπαϊκό Ταμείο Αλιείας

http://europa.eu/legislation_summaries/maritime_affairs_and_fisheries/fisheries_sector_organisation_and_financing/l66004_el.htm

 

Λεπτομέρειες εφαρμογής του κανονισμού περί Ευρωπαϊκού Ταμείου Αλιείας (ΕΤΑ), Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 498/2007

http://europa.eu/legislation_summaries/maritime_affairs_and_fisheries/fisheries_sector_organisation_and_financing/l66041_el.htm

 

Eθνικά στρατηγικά σχέδια - Ευρωπαϊκό Ταμείο Αλιείας (ΕΤΑ)

http://ec.europa.eu/fisheries/cfp/eff/national_plans/index_el.htm  

 

Reaction to the Commission’s proposal for a future EU Maritime and Fisheries Fund COM (2011) 804 final

http://www.seas-at-risk.org/1mages/CMO%20Council%20brief%20Annex%20II%20-%20upload.pdf

 

Preliminary Reaction to the Commission’s proposal for a future EU Maritime and Fisheries Fund COM (2011) 804 final

http://assets.ocean2012.eu/publication_documents/documents/176/original/joint-NGO-reaction-EMFF.pdf

 

European Fisheries Fund Sustainability Criteria

http://ocean2012.eu/publications/47-european-fisheries-fund-sustainability-criteria

Report:

http://assets.ocean2012.eu/publication_documents/documents/170/original/EFF-sustainability-criteria.pdf

 

Reforming EU Fisheries Subsidies

http://www.ocean2012.eu/publications/46-reforming-eu-fisheries-subsidies

Report:

http://assets.ocean2012.eu/publication_documents/documents/167/original/Report_reform_fisheries_subsidies.pdf

Summary:

http://assets.ocean2012.eu/content_files/files/142/original/Reforming-EU-subsidies-short-version.pdf

 

Public aid for sustainable fisheries

http://assets.ocean2012.eu/publication_documents/documents/219/original/subsidies-briefing.pdf

 

No aid for engine modernisation or replacement under the EU Maritime and Fisheries Fund (EMFF)

http://assets.ocean2012.eu/publication_documents/documents/209/original/no-aid-for-engine-modernisation.pdf

 

Proposal for a European Maritime Fisheries Fund (επιστολή στη Δαμανάκη)

http://assets.ocean2012.eu/publication_documents/documents/171/original/20111019-EMFF-Damanaki-ltr.pdf

 

Official report confirms massive misuse of EU fisheries funds

http://ocean2012.org/press_releases/64-official-report-confirms-massive-misuse-of

 

European Court of Auditors

http://eca.europa.eu/portal/pls/portal/docs/1/10544728.PDF

 

OCEAN2012 calls EU fisheries subsidies ‘Blind Spending’

http://ocean2012.eu/press_releases/60-ocean2012-calls-eu-fisheries-subsidies-blind

 

EU Fishing subsidies

http://oceana.org/sites/default/files/reports/EU_Subsidies_Report_FINAL_FINAL.pdf

 

 

 

Έκθεση πρωτοβουλίας από την Πράσινη Ευρωβουλευτή NicoleKiil-Nielsen

Επιτροπή Δικαιωμάτων των Γυναικών και Ισότητας των Φύλων

Συζήτηση στην ολομέλεια και ψηφοφορία την Παρασκευή 20 Απριλίου 2012

 

Λίγες εβδομάδες πριν την προσεχή Σύνοδο Κορυφής για την Γη στο Ρίο, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ενέκρινε με μεγάλη πλειοψηφία (418 ψήφοι υπέρ, 87 κατά και 36 αποχές) την έκθεση της Πράσινης συντάκτριας NicoleKiil-Nielsenμε τίτλο «Οι γυναίκες και η κλιματική αλλαγή». Η έκθεση επισημαίνει τα ευρήματα που δείχνουν ότι οι γυναίκες επηρεάζονται χειρότερα από τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής (το 85% των ανθρώπων που πεθαίνουν ως αποτέλεσμα του κλίματος που προκαλούνται από φυσικές καταστροφές είναι γυναίκες, το 75% των περιβαλλοντικών προσφύγων είναι γυναίκες) και προτείνει μέτρα για την αντιμετώπιση του προβλήματος, όπως το να συμπεριληφθεί η ισότητα των φύλων στην πολιτική της κλιματικής αλλαγής και τη μεγαλύτερη συμμετοχή των γυναικών στη διαδικασία λήψης αποφάσεων σχετικά με την αλλαγή του κλίματος στην ΕΕ.

 

Αναφερόμενη στο θέμα, μετά το τέλος της ψηφοφορίας η NicoleKiil-Nielsenεκτίμησε ότι:

 

«Το κείμενο συνδυάζει στατιστικά δεδομένα, τα οποία είναι ακόμα άγνωστα. Υπογραμμίζει επί παραδείγματι ότι το 70% των ανθρώπων που ζουν με λιγότερο από 1 δολάριο την ημέρα είναι γυναίκες, ενώ ταυτόχρονα αποτελούν το 90% των θυμάτων κλιματικών καταστροφών, όπως της καταστροφικές πλημμύρες του 1991 στο Μπανγκλαντές. Τέλος η έκθεση αναδεικνύει το γεγονός ότι ενώ παγκόσμια οι γυναίκες είναι τα κυριότερα θύματα των κλιματικών ανακατατάξεων, κυρίως λόγω των οικονομικών δραστηριοτήτων τους, οι οποίες είναι συνδεδεμένες συνήθως με την γεωργία, ταυτόχρονα είναι ένας ισχυρός κοινωνικός μοχλός διάδοσης καλών περιβαλλοντικών πρακτικών».

 

Πέρα από τις στατιστικές διαπιστώσεις, η κοινοβουλευτική έκθεση κάνει αρκετές προτάσεις, όπως υπογράμμισε η NicoleKiil-Nielsen.

 

«Προτείνουμε συγκεκριμένα πράγματα, όπως την υποχρεωτική παρουσία γυναικών σε ποσοστό 40% σε ευρωπαϊκές αντιπροσωπείες και τις αρχές που διαχειρίζονται κονδύλια σχετικά με τις πολιτικές για το κλίμα. Επίσης προτείνουμε εκπαιδευτικές πολιτικές, οι οποίες ενθαρρύνουν την πρόσβαση των γυναικών σε θέσεις τεχνικές και επιστημονικές, καθώς και την διαθεσιμότητα μέσων αντισύλληψης».

 

 

Περισσότερες πληροφορίες:

ElisabethHorstkötter, Σύμβουλος Δικαιωμάτων των Γυναικών και Ισότητας των Φύλων, elisabeth.horstkoetter@ europarl.europa.eu

Η μετατόπιση του ενδιαφέροντος στην απασχόληση είναι ευπρόσδεκτη, αλλά η εφαρμογή χρειάζεται το ίδιο σθένος  με τις δημοσιονομικές μεταρρυθμίσεις.

 

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παρουσίασε σήμερα δύο ανακοινώσεις διατυπώνοντας προτάσεις για τη δημιουργία θέσεων εργασίας στην Ευρώπη ως απάντηση στην κρίση και για τη δημιουργία θέσεων εργασίας και την οικονομική ανάκαμψη στην Ελλάδα. Οι Πράσινοι χαιρέτισαν την μετατόπιση της έμφασης από τη δημοσιονομική εξισορρόπηση, αλλά προειδοποίησαν ότι οι προτάσεις θα πρέπει να εφαρμοστούν από τα κράτη μέλη. Σχολιάζοντας τις προτάσεις, η εκπρόσωπος απασχόλησης των Πρασίνων MarijeCornelissen(Ευρωβουλευτής, Ολλανδία), δήλωσε:

 

"Η μετατόπιση της εστίασης της αντιμετώπισης της κρίσης της ΕΕ μακριά από τη μονόπλευρη δημοσιονομική αναδιάρθρωση, και προς τη δημιουργία θέσεων απασχόλησης και την οικονομική ανάκαμψη ήταν προσδοκώμενη εδώ και καιρό. Οι Πράσινοι έχουν επανειλημμένως υποστηρίξει ότι, ενώ η δημοσιονομική εξισορρόπηση είναι απαραίτητη, δεν μπορούμε απλά να προσπεράσουμε την κρίση".

 

"Για το σκοπό αυτό, χαιρετίζουμε τις σημερινές προτάσεις της Επιτροπής, οι οποίες εξετάζουν το θέμα από την σκοπιά της ζήτησης της αγοράς εργασίας, προχωρώντας πέρα από την περιορισμένη προσέγγιση από την σκοπιά της προσφοράς. Η δημιουργία ενός πίνακα αποτελεσμάτων για να κατονομάζουν και να εκθέτουν με συγκράτηση τα κράτη μέλη και να παρακολουθούν την πρόοδό είναι ένα καλό πρώτο βήμα, αλλά η Επιτροπή πρέπει να τα εφαρμόσει με την ίδια αυστηρότητα για να εξασφαλίσουμε ότι τα κράτη της ΕΕ θα εφαρμόσουν αυτή την προσέγγιση, καθώς θα έχουν να αντιμετωπίσουν τα δημοσιονομικά ελλείμματα."

 

"Η Επιτροπή έχει υπογραμμίσει τις δυνατότητες για τη δημιουργία θέσεων εργασίας στην πράσινη οικονομία. Ο τομέας της ενεργειακής απόδοσης και μόνο θα μπορούσε να δημιουργήσει 5 εκατομμύρια θέσεις απασχόλησης έως το 2020, οπότε τα κράτη μέλη της ΕΕ πρέπει να υιοθετήσουν φιλόδοξες νομοθεσίες σύμφωνα με τις κατευθύνσεις των προτάσεων που εγκρίθηκαν από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Τα κράτη μέλη θα πρέπει επίσης να ακολουθήσουν τη σύσταση να μετατοπίσουν τους φόρους από την εργασία προς τη χρήση των πόρων. Μετά από επανειλημμένες εκκλήσεις για μισθολογική συγκράτηση, η Επιτροπή φαίνεται επίσης να δέχεται την ανάγκη να τεθούν αξιοπρεπείς κατώτατοι μισθοί για την αντιμετώπιση της φτώχειας των εργαζομένων. "

 

Σχολιάζοντας τις προτάσεις της για την απασχόληση της νεολαίας, η εκπρόσωπος της νεολαίας και της πράσινης απασχόλησης των Πρασίνων EmilieTurunen(ευρωβουλευτής, Δανία) συνέχισε:

 

Η απασχόληση των νέων είναι μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις στην Ευρώπη σήμερα, με τόσους πολλούς νέους ανθρώπους χωρίς εργασία και χωρίς προοπτικές απασχόλησης. Οι προτάσεις της Επιτροπής σηματοδοτούν μια ευπρόσδεκτη προσπάθεια να αντιμετωπιστεί αυτό το πρόβλημα και υπάρχει επείγουσα ανάγκη να δράσουμε. Ένα σημαντικό βήμα για το σκοπό αυτό θα ήταν η ταχεία έγκριση και εφαρμογή ενός πλαισίου για την ποιότητα των μαθητειών και εγγυήσεις για τη νεολαία, η οποία βρίσκεται σε εξέλιξη. "

 

O Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτής των Οικλόγων Πράσινων, παρεμβαίνοντας στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου, στο πλαίσιο της ανακοίνωσης από τον κ Μπαρόζο των "μέσων αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης, εξήγησε τη θέση των Πρασίνων:

 
«Σαν Πράσινοι δεν είμαστε ενάντια στο Μηχανισμό Επιμερισμού Κινδύνου (ΜΕΚ), και θεωρούμε ότι μπορεί να είναι χρήσιμος για να ενθαρρύνει επενδύσεις σε χώρες που έχουν πληγεί από την κρίση. Όμως λείπουν οι ασφαλιστικές δικλείδες που θα εξασφαλίσουν την ποιότητα και τη βιωσιμότητα των έργων που θα λάβουν βοήθεια από αυτό το μηχανισμό.  
Ένα σημαντικό κομμάτι των έργων στην Ελλάδα που προορίζονται για ενίσχυση μέσω του ΜΕΚ προβλέπεται να είναι μεγάλα έργα υποδομών όπως μεγάλοι αυτοκινητόδρομοι. Το αρχικό σχέδιο που προτάθηκε από την Ελληνική Κυβέρνηση περιλάμβανε 1.5 δις ευρώ από τα Ευρωπαϊκά διαρθρωτικά ταμεία και 4.5 δις από την Ευρωπαική Τράπεζα Επενδύσεων (ΕΤΕπ) με μόχλευση σε αναλογία 1:4. Όμως, ακόμα και οι εκπρόσωποι της ΕΤΕπ παραδέχθηκαν ότι λιγότερο από 1.5 αυτοκινητόδρομος από τους 5 νέους είναι οικονομικά βιώσιμος όπως έχουν τα πράγματα σήμερα. Ως αποτέλεσμα, η ΕΤΕπ πρότεινε μια δραστική μείωση της αναλογίας μόχλευσης στα επίπεδα του 1:1.5. Τελικά, φαίνεται ότι επιτεύχθηκε ένας συμβιβασμός μεταξύ της Ελληνικής κυβέρνησης, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, σύμφωνα με τον οποίο ο ΜΕΚ θα χρησιμοποιηθεί τόσο για μεγάλους αυτοκινητοδρόμους, όσο και για κάποια επιλεγμένα μεγάλα έργα στους τομείς της διαχείρισης απορριμμάτων, της ενέργειας που βασίζεται σε ορυκτά καύσιμα καθώς και για το Μετρό της Θεσσαλονίκης. ΤαακριβήεπίπεδαμόχλευσηςαπότηνΕΤΕπ, παραμένουναδιευκρίνιστα.
 
Η Ομάδα των Πρασίνων θεωρεί ότι στερείται λογικής να ξοδευτούν Ευρωπαϊκοί πόροι για έργα που είναι μη βιώσιμα όχι μόνο από την οικολογική αλλά και από την οικονομική σκοπιά, μόνο και μόνο για να αποφευχθεί η απειλή που τίθεται από τις Ευρωπαικές εταιρίες για υψηλότερες αποζημιώσεις που θα προκύψουν αν τα έργα των αυτοκινητοδρόμων ακυρωθούν.
 
Στην Επιτροπή Περιφερειακής Ανάπτυξης η Ομάδα μας κατέθεσε συγκεκριμένες τροπολογίες που στόχο είχαν να εξασφαλίσουν ότι τα επιπλεγμένα έργα θα είχαν θετική επίδραση στη βιώσιμη περιφερειακή ανάπτυξη και στην αγορά εργασίας καθώς και ότι τα έργα αυτά θα υποβάλλονταν σε ανάλυση κόστους-οφέλους. Προτείναμε καλύτερη χρήση του Μηχανισμού Επιμερισμού Κινδύνου και των Ευρωπαϊκών πόρων σε έργα όπως οι σιδηρόδρομοι, το δίκτυο του Μετρό, έργα Εξοικονόμησης Ενέργειας και Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας. Τέτοια έργα θα συνεισέφεραν στην επίτευξη δημοσιονομικών, οικολογικών και οικονομικών στόχων τόσο της Ελλάδας όσο και άλλων χωρών με οικονομικά προβλήματα, ενώ ταυτόχρονα θα καταπολεμούσαν την ανεργία και θα άλλαζαν δραστικά το σημερινό ελληνικό σύστημα μεταφορών και ενέργειας που βασίζεται στο εισαγόμενο πετρέλαιο και στα ΙΧ.
 
Καμιά από τις τροπολογίες μας δε συμπεριλήφθηκε μέσα στις συμβιβαστικές τροπολογίες, καμιά δεν έφτασε στην Επιτροπή Περιφερειακής Ανάπτυξης ή στην Ολομέλεια του Ευρωπαικού Κοινοβουλίου  ενώ είναι ακόμα απροσδιόριστο το ακριβές ποσό που θα χρησιμοποιηθεί σε αυτό το Μηχανισμό Επιμερισμού Κινδύνου. Φαίνεται ότι ο ΜΕΚ δε θα χρησιμοποιηθεί ούτε για σιδηροδρόμους, ούτε για Εξοικονόμηση Ενέργειας, ούτε για έργα ΑΠΕ, και επομένως οι Πράσινοι θεωρούν το συμβιβασμό που φαίνεται ότι επιτεύχθηκε μεταξύ Ελληνικής Κυβέρνησης, Ευρωπαϊκής Επιτροπής και Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, μη ικανοποιητικό. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, αποφασίσαμε ως Ομάδα Πρασίνων να απέχουμε από την τελική ψηφοφορία στην Επιτροπή Περιφερειακής Ανάπτυξης και στην Ολομέλεια

 

 

 

Τοποθέτηση του Ν. Χρυσόγελου στο ευρωκοινοβούλιο

 

«Υπάρχουν πολλά ευρωπαϊκά χρήματα για την αντιμετώπιση προβλημάτων από την μετανάστευση στην Ελλάδα - για 309.000.000 ευρώ μίλησε η Επίτροπος κα Malmstrom- αλλά η Ελλάδα έχει απορροφήσει ελάχιστα και όσοι κυβέρνησαν τον τόπο έχουν ευθύνη γι’αυτό» τόνισε ο Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων μιλώντας στην Ολομέλεια στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, κατά τη συζήτηση για την κατάσταση των μεταναστών στην Ελλάδα, την Πέμπτη 19 Απριλίου.

«Αντί να μιλάνε οι πολιτικοί για λύσεις ρεαλιστικές και βιώσιμες, βασισμένες σε μια ανθρωπιστική και οργανωμένη μεταναστευτική πολιτική, με αξιοποίηση υπαρχόντων ευρωπαϊκών πόρων, αξιώνοντας και την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη - λύσεις που θα αποφορτίσουν την πίεση στην Ελλάδα-, παρασύρονται σε λαϊκιστικές προσεγγίσεις, προβάλλουν επικίνδυνες και ανεδαφικές προτάσεις που όχι μόνο θα εκθέσουν τη χώρα διεθνώς αλλά θα έχουν μεγάλο κοινωνικό και οικονομικό κόστος. Παράλληλα, δίνουν τροφή σε επικίνδυνες, ρατσιστικές αντιλήψεις που μπορούν να θέσουν σε κίνδυνο όχι μόνο τη δημοκρατία στην Ελλάδα αλλά και συμπολίτες μας, Έλληνες, που αυτή την εποχή μεταναστεύουν σε άλλες χώρες αναζητώντας εκεί μια καλύτερη τύχη.
Είναι γνωστό ότι οι περισσότεροι μετανάστες και αιτούντες άσυλο παγιδεύονται στην Ελλάδα, ενώ θέλουν να πάνε σε άλλες χώρες μέσω της Ελλάδας. Η λύση, λοιπόν - όπως και στην οικονομία έτσι και στο θέμα των μεταναστών - είναι περισσότερη Ευρώπη και περισσότερη ευρωπαϊκή αλληλεγγύη καθώς κι αποτελεσματική οργάνωση της διοίκησης στην Ελλάδα».
Κατά την ομιλία του, εκ μέρους της ομάδας των Πρασίνων στο Ευρωκοινοβούλιο, ο Νίκος Χρυσόγελος επεσήμανε ότι το μεταναστευτικό στην Ελλάδα έχει ιδιαιτερότητες: «Η Ελλάδα μέχρι πριν 2 δεκαετίες ήταν χώρα αποστολής κι όχι υποδοχής μεταναστών. Βρέθηκε απροετοίμαστη μπροστά σε μεγάλα μεταναστευτικά ρεύματα της εποχής ενώ είναι κοντά σε εύφλεκτες περιοχές. Έχει τεράστιο μήκος συνόρων που είναι αδύνατο να κλείσουν αεροστεγώς. Και δεν έχει αναδείξει επαρκώς την ευρωπαϊκή διάσταση του θέματος.
Αυτό δεν αποτελεί, όμως, δικαιολογία για το γεγονός ότι 20 χρόνια μετά η χώρα δεν είναι σε θέση να εφαρμόσει μια ανθρωπιστική και καλά οργανωμένη μεταναστευτική πολιτική που να είναι επωφελής και για τους Έλληνες και για τους μετανάστες. Η Γερμανία, το Βέλγιο, η Αυστραλία, οι ΗΠΑ θα ήταν ισχυρές χώρες χωρίς τους μετανάστες; Δεν είναι και έλληνες μετανάστες που δούλεψαν σκληρά για να αναπτυχθούν αυτές οι χώρες; Χρειάζεται, λοιπόν, να τερματιστεί η παθητική στάση που οδηγεί, τελικώς, σε ξενοφοβία αλλά και να απομονωθούν οι ακραίες φωνές υπουργών, πολιτικών και κομμάτων που εμποδίζουν αντί να επιλύουν το πρόβλημα. Οι προτάσεις για μαζικές απελάσεις, φράκτες στα σύνορα και στρατόπεδα κράτησης είναι επικίνδυνες, αποτελούν κατάφωρη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και μας εκθέτουν ως χώρα, όπως φάνηκε και στη σημερινή συζήτηση στο Ευρωκοινοβούλιο, αλλά επιπλέον ειναι εντελώς ανεδαφικές και θα κοστίσουν τεράστια ποσά στη χώρα.
Ενώ η Ελλάδα δεν αξιοποιεί τους υπάρχοντες ευρωπαϊκούς πόρους για μείωση των προβλημάτων από την μετανάστευση, (τα χρήματα είναι πολλά, εκατοντάδες εκατομμύρια, είπε η Ευρωπαία Επίτροπος αλλά πρέπει να μπορεί να τα αξιοποιεί η ελληνική διοίκηση), πολιτικοί, ακόμα και υπουργοί προτείνουν λύσεις που θα απαιτούσαν τεράστια κινητοποίηση αστυνομικών και στρατιωτικών δυνάμεων – πώς αλλιώς θα συλλαμβάνανε 400-700.000 ανθρώπους, θα τους μετέφεραν σε στρατόπεδα κράτησης, θα τους φύλασσαν (για πόσο) και μετά θα τους υποχρέωναν, χωρίς τη θέλησή τους, να διασχίσουν τα σύνορα (πώς και για να πάνε που;). Γιατί δεν λένε, λοιπόν, τι και πόσο θα κόστιζε στην οικονομία και στην κοινωνία αυτός ο πόλεμος τον οποίο προτείνουν ως λύση ακραίες φωνές όχι μόνο στην “Χρυσή Αυγή” και στο ΛΑΟΣ αλλά και σε κόμματα που είχαν κυβερνητικές ευθύνες και αδιαφόρησαν για τις λύσεις;
Αυτές οι ακραίες ομάδες και φωνές εκμεταλλεύονται τα όποια προβλήματα προωθώντας ξενοφοβικές αντιλήψεις που εμποδίζουν αντί να συμβάλλουν στην επίλυση του προβλήματος. Όμως υπάρχουν ρεαλιστικές, βιώσιμες, πραγματικές λύσεις που μπορούν να βελτιώσουν τη ζωή και των Ελλήνων και των μεταναστών. Λύσεις που μπορούν να προωθηθούν αν η Ελλάδα αναλάβει τις ευθύνες που της αναλογούν αλλά και η Ευρώπη δείξει περισσότερη κι έμπρακτη αλληλεγγύη, γιατί είναι αλήθεια ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να αντιμετωπίσει μόνη της ένα πρόβλημα που είναι και Ευρωπαϊκό:
1.   Αλληλεγγύη στην Ελλάδα και συμμετοχή στην επίλυση του προβλήματος από το σύνολο των ευρωπαϊκών χωρών, ώστε να μην παγιδεύονται οι μετανάστες και οι αιτούντες άσυλο μόνο μέσα στα ελληνικά σύνορα και να υπάρχει παρουσία στις πύλες εισόδου αντιπρόσωπων από όλα τα κράτη της Ε.Ε για να αναλαμβάνουν την ευθύνη του προσώπου που κατευθύνεται στη χώρα τους.
2.   Νόμιμοι δρόμοι μετανάστευσης, ώστε να αποφορτιστεί η πίεση στην Ελλάδα ως κύριο πέρασμα προς την Ευρώπη και να χτυπηθούν τα παράνομα κυκλώματα διακίνησης.
3.   Δημιουργία κέντρων 1ης υποδοχής στις σημαντικότερες εισόδους της χώρας και κέντρων διαχωρισμού όπου μέσω βάσεων δεδομένων για τις εργασιακές ανάγκες της Ελλάδας και άλλων χωρών, οι μετανάστες θα προωθούνται κατάλληλα. Υπάρχουν σημαντικοί, αλλά αδιάθετοι πόροι για αυτές τις υποδομές. Αντιθέτως, η ΕΕ δεν χρηματοδοτεί στρατόπεδα κράτησης ή τον φράκτη στον Έβρο, και θα πρέπει να διατεθούν σημαντικά κονδύλια από εθνικούς πόρους για αυτά. Από την άλλη, οι μετανάστες μπαίνουν από τα ανατολικά σύνορα αλλά θέλουν να φύγουν γρήγορα από τα δυτικά μας σύνορα γιατί ξέρουν ότι υπάρχουν ανάγκες για εργατικά χέρια και επιστημονικές ειδικότητες σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες! Για παράδειγμα, πολλές χώρες διαφημίζουν ότι αναζητούν μετανάστες ώστε να είναι σε θέση να συνεχίσουν ν' αναπτύσσονται οικονομικά αλλά και να επιβιώνουν τα συστήματα υγείας και κοινωνικής ασφάλισης. Αν έφευγαν οι μετανάστες και οι μετανάστριες που σήμερα απασχολούνται ως νοσηλευτικό προσωπικό στο σύστημα υγείας της Βρετανίας και της Γερμανίας, αυτό θα κατέρρεε! Αν η Γερμανία δεν εισάγει εξειδικευμένους επιστήμονες σε θέματα πληροφορικής ή απλώς ειδικευμένους εργάτες δεν θα μπορούσε να στηρίξει την οικονομική της ευημερία. 
4.   Ένα αποτελεσματικό σύστημα απόδοσης ασύλου που θα επιταχύνει τους ρυθμούς εξέτασης αιτημάτων και θα διευκολύνει το 20-30% των εισερχομένων στην Ελλάδα να αποκτήσει το καθεστώς του πρόσφυγα. Μεταξύ άλλων αυτό θα έδινε τη δυνατότητα σε πολλούς ανθρώπους, πχ από εμπόλεμες περιοχές, όπως είναι το Αφγανιστάν, να μετακινηθεί νόμιμα σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπως συνήθως επιθυμούν. Με το να εξατάζονται ελάχιστες αιτήσεις και να αποδίδεται καθεστώς ασύλου σε μερικές εκατοντάδες το πολύ κάθε χρόνο, μεγάλος αριθμός συγκεντρώνεται στις πύλες εξόδου, κυρίως τα λιμάνια της χώρας προς Ιταλία, αναζητώντας απελπισμένα ένα τρόπο να φύγει από τη χώρας μας, κάτι που πληρώνει ακριβά,μερικές φορές και με την ίδια τη ζωή τους. 
5.   Είναι ελπιδοφόρο ότι ξεκινάει η διαδικασία για τροποποίηση της Συνθήκης Δουβλίνο ΙΙ, γιατί όπωςδιαπιστώνουν οι περισσότεροι, έχει αποτύχει. Αλλά η διαδικασία πρέπει να οδηγήσει σε ρυθμίσεις που συνάδουν με τις κοινές Ευρωπαϊκές αξίες και προσφέρουν λύσεις για τις χώρες που είναι, όπως η Ελλάδα, πύλες εισόδου μεταναστευτικών ροών προς όλη την Ευρώπη».  

 
Δείτε την αντιπαράθεση Δ. Δρούτσα και Ν. Χρυσόγελου: http://www.youtube.com/watch?edit=vd&v=zjfuSajRufM
Δείτε την παρέμβαση 1 λεπτού του Ν. Χρυσόγελου: http://www.youtube.com/watch?v=v1Zab1bbVD8&feature=youtu.be

Ασφάλεια και ανεξαρτησία ή επιβάρυνση χρέους και διαφθορά; 

 

Παρέμβαση του Νίκου Χρυσόγελου στο Ευρωκοινοβούλιο για τις αμυντικές δαπάνες της Ελλάδας 197-2011 και τις ευθύνες ευρωπαϊκών χωρών
 
Παρέμβαση γύρω από το ζήτημα των εξοπλιστικών/αμυντικών δαπανών στην Ελλάδα έκανε ο Ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων Νίκος Χρυσόγελος στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο την Τρίτη 17 Απριλίου, με αφορμή την παγκόσμια μέρα μείωσης των εξοπλισμών.

 
Στην ομιλία του ανέφερε πως η χώρα από τη μεταπολίτευση ως σήμερα έχει ξοδέψει συνολικά 218 δισεκατομμύρια δολάρια σε στρατιωτικές και εξοπλιστικές δαπάνες συνεισφέροντας έτσι στη διόγκωση του δημοσίου χρέους. Παρέθεσε σειρά στοιχείων που αναδεικνύουν ότι αυτού του είδους οι δαπάνες κλιμακώθηκαν τα τελευταία χρόνια και συνεχίζονται ακόμα σε αξιοσημείωτα επίπεδα και σήμερα, σε μια περίοδο πρωτοφανούς δημοσιονομικής κρίσης που διανύει η χώρα. Τη στιγμή λοιπόν που ένα ολοένα και μεγαλύτερο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας ζει κάτω από τα όρια της φτώχιας ως αποτέλεσμα της ατελέσφορης και κοινωνικά άδικης πολιτικής λιτότητας που έχει επιβληθεί στη χώρα, υπερβολικά χρήματα εξακολουθούν να ξοδεύονται σε αμυντικά και εξοπλιστικά προγράμματα στο «όνομα της ασφάλειας και της εθνικής ανεξαρτησίας».
 
Τελικά, όμως, φαίνεται ότι από τα εξοπλιστικά επωφελήθηκαν κυρίως ευρωπαϊκές, ρωσικές και αμερικάνικες πολεμικές βιομηχανίες καθώς και στελέχη της ελληνικής διοίκησης και έλληνες πολιτικοί που είχαν την ευθύνη αποφάσεων για την επιλογή διαφόρων εξοπλιστικών προγραμμάτων. Κορυφή του παγόβουνου είναι η πρόσφατη σύλληψη του πρώην υπουργού άμυνας της Ελλάδας για ξέπλυμα μαύρου χρήματος. Υπό αυτό το πρίσμα, οι εξοπλιστικές δαπάνες, όχι μόνο δεν υπηρέτησαν την ασφάλεια και την εθνική ανεξαρτησία της Ελλάδας, αλλά συνέβαλαν καθοριστικά στο να την απειλήσουν.  
 
Ο Νίκος Χρυσόγελος έκλεισε την παρέμβασή του τονίζοντας ότι απαιτείται η συνδρομή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στη διαλεύκανση όλων των περιπτώσεων διακίνησης μαύρου χρήματος στις οποίες εμπλέκονται ευρωπαϊκές εταιρίες. Όμως, απαιτείται η συμβολή της και στην διασφάλιση των ελληνικών συνόρων ως ευρωπαϊκών συνόρων καθώς και στην εδραίωση κλίματος συνεργασίας και καλής γειτονίας στην ευρύτερη περιοχή.Έτσι θα πετύχει η χώρας μας τον επανασχεδιασμό της πολιτικής ασφάλειας και άμυνας χωρίς τόσο υψηλές αμυντικές κι εξοπλιστικές δαπάνες, ανταποκρινόμενη στην παγκόσμια απαίτηση οι δημόσιοι πόροι να διατίθενται για κοινωνικούς σκοπούς και θέσεις εργασίας, αντί να καταλήγουν σε εμπόρους του πολέμου.  
 
Ακολουθεί το κείμενο της παρέμβασης
 
Με αφορμή την σημερινή παγκόσμια ημέρα μείωσης των εξοπλισμών, χρειάζεται να διδαχθούμε από τα λάθη που έγιναν στην Ελλάδα στο θέμα των δαπανών για την άμυνα. Η χώρα από το 1974 έως το 2011 ξόδεψε 218 δισεκατομμύρια δολάρια σε στρατιωτικές και εξοπλιστικές δαπάνες, στο όνομα “της ασφάλειας και της εθνικής ανεξαρτησίας”. Μέρος του προβλήματός του δημόσιου χρέους της οφείλεται λοιπόν σε αυτές τις τεράστιες στρατιωτικές δαπάνες.
 
  • Την περίοδο 2001-2011, και παρά τη μείωση των αμυντικών / εξοπλιστικών δαπανών το 2011 λόγω της δημοσιονομικής προσαρμογής, η Ελλάδα υπήρξε ο πέμπτος μεγαλύτερος εισαγωγέας όπλων / στρατιωτικού εξοπλισμού (10,3 δις δολάρια) στον κόσμο μετά τις: Κίνα (24 δις), Ινδία (23 δις), Νότια Κορέα (12,6 δις) και Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (10,9 δις)!
  • Την πενταετία 2007-2011, η Ελλάδα ήταν ο μεγαλύτερος παραλήπτης Γερμανικών και ο δεύτερος μεγαλύτερος παραλήπτης γαλλικών εξοπλιστικών, αντιπροσωπεύοντας το 13% του όγκου των Γερμανικών και το 10% των Γαλλικών εξαγωγών μεγάλων συμβατικών όπλων, σύμφωνα με το Διεθνές Ινστιτούτο Ερευνών για την Ειρήνη της Στοκχόλμης (SIPRI).
  • Ακόμα και στην κορύφωση της κρίσης, Ευρωπαϊκές χώρες πούλησαν στην Ελλάδα στρατιωτικό εξοπλισμό αξίας μεγαλύτερης του ενός δισεκατομμυρίου ευρώ, την ίδια περίοδο που διαπραγματεύονταν το πρώτο πακέτο στήριξης, το 2010.
 
Τελικώς, από τα εξοπλιστικά προγράμματα επωφελήθηκαν κυρίως ευρωπαϊκές, ρωσικές και αμερικάνικες πολεμικές βιομηχανίες καθώς και στελέχη της ελληνικής διοίκησης και έλληνες πολιτικοί που είχαν την ευθύνη αποφάσεων για την επιλογή διαφόρων εξοπλιστικών προγραμμάτων. Κορυφή του παγόβουνου είναι η πρόσφατη σύλληψη του πρώην υπουργού άμυνας της Ελλάδας για ξέπλυμα μαύρου χρήματος.
 
Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να στηρίξει την Ελλάδα για επανασχεδιασμό της πολιτικής ασφάλειας και άμυνας της με την διασφάλιση των συνόρων της ως ευρωπαϊκών συνόρων, με ενίσχυση των πρωτοβουλιών δημιουργίας ενός χώρου συνεργασίας και καλής γειτονίας στην ευρύτερη περιοχή. Αλλά η Κομισιόν πρέπει να βοηθήσει ώστε να έρθουν στο φως της δημοσιότητας όλες οι περιπτώσεις διακίνησης μαύρου χρήματος για εξοπλιστικά προγράμματα ιδιαίτερα όταν εμπλέκονται ευρωπαϊκές εταιρίες σε αυτή. 
 
Δείτε την παρέμβαση του Νίκου Χρυσόγελου:

 

E-004049/2012

 

Στο πρώτο υποτμήμα του έργου «Βελτίωση Εθνικής Οδού Ηγουμενίτσας-Πρέβεζας» στην περιφέρεια Ηπείρου, και συγκεκριμένα στο κομμάτι από τον κόμβο Εγνατίας (λιμάνι) έως τη θέση Πλαταριά, προγραμματίζεται να κοπεί το βουνό σε σχήμα ανάποδου «Π» για να διέλθει ισόπεδα ο δρόμος. Η επέμβαση αυτή που προστίθεται σε ήδη υπάρχουσα ανάλογη επέμβαση, θα επιβαρύνει σοβαρά την αισθητική του τοπίου σε μια τουριστικά σημαντική περιοχή και θα καταστρέψει τμήμα πυκνής δασικής βλάστησης. Ο Δήμος [1], η Αντιπεριφέρεια Θεσπρωτίας [2] και οι κάτοικοι αντιτίθενται σφοδρά και έχουν αντιπροτείνει σήραγγα ή απλή βελτίωση των γεωμετρικών χαρακτηριστικών του δρόμου στο σημείο αυτό ώστε να περιορισθεί η επίπτωση στο τοπίο και το δάσος.
 
Η κατασκευάστρια εταιρία εμμένει όμως διότι ο συγκεκριμένος τρόπος κατασκευής θα τους παράσχει 500.000 κυβικά μέτρα αδρανών υλικών με πολύ συμφέρον μεταφορικό κόστος σε σχέση με την εναλλακτική λύση άλλου λατομείου, προκειμένου να τα χρησιμοποιήσουν στο συγχρηματοδοτούμενο από Ευρωπαïκούς πόρους έργο του νέου λιμανιού της Ηγουμενίτσας [3]. Πιέζουν για την άρση των αντιρρήσεων του Δήμου με το επιχείρημα ότι η προτεινόμενη από το Δήμο λύση αποτελεί αλλαγή του φυσικού αντικειμένου της Γ’ φάσης του έργου του λιμανιού, πράγμα που θα οδηγήσει στην απένταξη του έργου αυτού από την ευρωπαϊκή συγχρηματοδότηση [4]. Η εκβιαστική αυτή θέση της εταιρίας υποστηρίζεται και από το Υπουργείο Υποδομών [5].
 
 
1.   Είναι αληθείς οι ισχυρισμοί της εταιρίας ότι η λύση που προτείνει ο Δήμος συνιστούν αλλαγή του φυσικού αντικειμένου του έργου του λιμανιού, και άρα το τελευταίο δε θα είναι πλέον εφικτό να συγχρηματοδοτηθεί από Ευρωπαïκούς πόρους;
 
2.   Εκτιμά ότι είναι δυνατή η υιοθέτηση της πολύ ηπιότερης για το τοπίο και το περιβάλλον λύσης της σήραγγας στο σημείο αυτό χωρίς να απειλείται η χρηματοδότηση του έργου; 
 
3.   Συνάδει ο προτεινόμενος τρόπος κατασκευής και μεταφοράς αδρανών υλικών με την ουσία της Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, δεδομένου μάλιστα ότι προτείνεται από τους τοπικούς φορείς ένας διαφορετικός τρόπος υλοποίησης του έργου, που όπως ισχυρίζονται οι φορείς θα έχει μικρότερο περιβαλλοντικό κόστος;
 
__________________
 
 

Απάντηση του κ. Potočnik εξ ονόματος της Επιτροπής

28.6.2012

 

Για το νέο λιμάνι της Ηγουμενίτσας και τη βελτίωση της οδικής σύνδεσης του είχε ζητηθεί αρχικά από την Επιτροπή συγχρηματοδότηση ως μεγάλο έργο (άρθρα 39-41 του κανονισμού 1083/06[1]). Επειδή το συνολικό κόστος του προταθέντος έργου ήταν χαμηλότερο από 50 εκατ. ευρώ, δεν θεωρήθηκε ως μεγάλο έργο. Τα έργα που δεν θεωρούνται ότι συνιστούν μεγάλα έργα επιλέγονται και αξιολογούνται από τις αρμόδιες εθνικές, περιφερειακές και τοπικές αρχές και τις διαχειριστικές Αρχές οι οποίες είναι υπεύθυνες για τη συγχρηματοδότηση στο πλαίσιο του επιχειρησιακού προγράμματος «Βελτίωση της προσβασιμότητας». Οι εν λόγω αρχές πρέπει επίσης να αξιολογούν τα κριτήρια επιλεξιμότητας και να διασφαλίζουν τη συμμόρφωση με τη σχετική νομοθεσία της ΕΕ.

 

Σύμφωνα με τις πληροφορίες που υποβλήθηκαν από τις ελληνικές αρχές, το έργο είχε αποτελέσει αντικείμενο εκτίμησης περιβαλλοντικών επιπτώσεων (ΕΠΕ), σύμφωνα με τις απαιτήσεις της οδηγίας 2011/92/EΕ[2]. Η διαδικασία ΕΠΕ ολοκληρώθηκε με την έκδοση των Κοινών Υπουργικών Αποφάσεων (ΚΥΑ) 139663/18-05-09 και 129334/23-08-10.

 

Η Επιτροπή δεν μπορεί να υποκαταστήσει τα κράτη μέλη όσον αφορά τις ευθύνες τους σε σχέση με την αδειοδότηση και την αξιολόγηση των έργων, και μπορεί να παρέμβει μόνο σε περίπτωση σαφούς παραβίασης του ενωσιακού δικαίου. Η απόφαση για τη χωροθέτηση του έργου εμπίπτει στην αρμοδιότητα των εθνικών αρχών. Εάν οι ελληνικές αρχές υιοθετήσουν διαφορετική εναλλακτική λύση, θα πρέπει να εξετάσουν τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις της και, ενδεχομένως, να τροποποιήσουν το φυσικό αντικείμενο του συγχρηματοδοτούμενου έργου.

 

Στη μελέτη εκτίμησης των περιβαλλοντικών επιπτώσεων που είχε εκπονηθεί πριν από την έκδοση της κοινής υπουργικής απόφασης 129334/23-08-10 προβλέπεται ότι τα αδρανή υλικά από τη βελτίωση της υφιστάμενης εθνικής οδού είναι δυνατόν να χρησιμοποιηθούν για την κατασκευή του λιμανιού.

 


[1]     ΕΕ L 49 της  31.7.2007.

[2]     ΕΕ L 26 της 28.1.2012.

 
 

 

 

Το περιβάλλον ανυπεράσπιστο για μια ακόμη φορά;
 
Ερώτηση του Ν. Χρυσόγελου για τον οδικό άξονα Ηγουμενίτσας-Πρέβεζας
 
To θέμα των περιβαλλοντικών επιπτώσεων από την κατασκευή του οδικού άξονα Ηγουμενίτσας-Πρέβεζας στην Ήπειρο φέρνει στο Ευρωκοινοβούλιο με γραπτή ερώτησή του, ο ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων, Νίκος Χρυσόγελος.
 
Συγκεκριμένα, στο πρώτο υποτμήμα του έργου «Βελτίωση Εθνικής Οδού Ηγουμενίτσας-Πρέβεζας», και ειδικότερα στο κομμάτι από τον κόμβο Εγνατίας (λιμάνι) έως τη θέση Πλαταριά, προγραμματίζεται να κοπεί το βουνό σε σχήμα ανάποδου «Π» (τρανσέρα) για να διέλθει ισόπεδα ο δρόμος. Η επέμβαση αυτή που προστίθεται σε ήδη υπάρχουσα ανάλογη επέμβαση, θα επιβαρύνει σοβαρά την αισθητική του τοπίου σε μια τουριστικά σημαντική περιοχή και θα καταστρέψει τμήμα πυκνής δασικής βλάστησης. Υπάρχει εναλλακτικό σχέδιο που προτείνεται από το δήμο, την αντιπεριφέρεια Θεσπρωτίας και κατοίκους, ώστε να περιορισθεί η επίπτωση στο τοπίο και το δάσος.
 
Εντούτοις η κατασκευάστρια εταιρία και το Υπουργείο Υποδομών εμμένουν στην αναγκαιότητα αυτής της λεγόμενης «τρανσέρας» με το επιχείρημα ότι η προτεινόμενη από το Δήμο εναλλακτική λύση αποτελεί αλλαγή του φυσικού αντικειμένου άλλου έργου, αυτού του νέου λιμανιού της Ηγουμενίτσας, πράγμα που θα οδηγήσει στην απένταξη του έργου αυτού από την ευρωπαϊκή συγχρηματοδότηση. Σημειώνεται ότι ο τρόπος κατασκευής του δρόμου που βασίζεται στην κοπή του βουνού σε σχήμα ανάποδου «Π», στη συγκεκριμένη θέση θα παράσχει στην κατασκευάστρια εταιρία τεράστιες ποσότητες αδρανών υλικών με πολύ ελκυστικότερο μεταφορικό κόστος συγκριτικά με την εναλλακτική λύση άλλου λατομείου, προκειμένου να τα χρησιμοποιήσουν στο έργο του λιμανιού.
 
«Η ερώτησή μου έχει στόχο να συμβάλλει στην αποσαφήνιση της κατάστασης έτσι ώστε τα σχετικά έργα να προχωρήσουν λαμβάνοντας υπόψη μακροπρόθεσμα το ευρύτερο συμφέρον της περιοχής και σε αυτό συμπεριλαμβάνεται και το περιβάλλον», δήλωσε ο Νίκος Χρυσόγελος. «Οι κατασκευαστικές επιλογές δεν μπορεί να υπαγορεύονται αποκλειστικά και μόνο από στενά οικονομικά συμφέροντα ξεκομμένα από την προστασία του περιβάλλοντος, ούτε είναι δυνατόν οι ανησυχίες και οι αντιπροτάσεις των τοπικών κοινωνιών να αντιμετωπίζονται με εκβιαστικά διλήμματα από την κεντρική εξουσία. Αυτή ακριβώς η μονοδιάστατη πρακτική είναι που μας οδήγησε στο χείλος του γκρεμού και πρέπει να αλλάξει επειγόντως. Η ενημέρωση των πολιτών και η ουσιαστική συμμετοχή τους στη λήψη αποφάσεων που αφορούν τον τόπο τους πρέπει επιτέλους να γίνει πραγματικότητα και στην Ελλάδα». 
 
Ακολουθεί ολόκληρο το κείμενο της ερώτησης
 
Θέμα: Περιβαλλοντικές επιπτώσεις από την κατασκευή του οδικού άξονα Ηγουμενίτσας – Πρέβεζας
 
Στο πρώτο υποτμήμα του έργου «Βελτίωση Εθνικής Οδού Ηγουμενίτσας-Πρέβεζας» στην περιφέρεια Ηπείρου, και συγκεκριμένα στο κομμάτι από τον κόμβο Εγνατίας (λιμάνι) έως τη θέση Πλαταριά, προγραμματίζεται να κοπεί το βουνό σε σχήμα ανάποδου «Π» για να διέλθει ισόπεδα ο δρόμος. Η επέμβαση αυτή που προστίθεται σε ήδη υπάρχουσα ανάλογη επέμβαση, θα επιβαρύνει σοβαρά την αισθητική του τοπίου σε μια τουριστικά σημαντική περιοχή και θα καταστρέψει τμήμα πυκνής δασικής βλάστησης. Ο Δήμος [1], η Αντιπεριφέρεια Θεσπρωτίας [2] και οι κάτοικοι αντιτίθενται σφοδρά και έχουν αντιπροτείνει σήραγγα ή απλή βελτίωση των γεωμετρικών χαρακτηριστικών του δρόμου στο σημείο αυτό ώστε να περιορισθεί η επίπτωση στο τοπίο και το δάσος.
 
Η κατασκευάστρια εταιρία εμμένει όμως διότι ο συγκεκριμένος τρόπος κατασκευής θα τους παράσχει 500.000 κυβικά μέτρα αδρανών υλικών με πολύ συμφέρον μεταφορικό κόστος σε σχέση με την εναλλακτική λύση άλλου λατομείου, προκειμένου να τα χρησιμοποιήσουν στο συγχρηματοδοτούμενο από Ευρωπαïκούς πόρους έργο του νέου λιμανιού της Ηγουμενίτσας [3]. Πιέζουν για την άρση των αντιρρήσεων του Δήμου με το επιχείρημα ότι η προτεινόμενη από το Δήμο λύση αποτελεί αλλαγή του φυσικού αντικειμένου της Γ’ φάσης του έργου του λιμανιού, πράγμα που θα οδηγήσει στην απένταξη του έργου αυτού από την ευρωπαϊκή συγχρηματοδότηση [4]. Η εκβιαστική αυτή θέση της εταιρίας υποστηρίζεται και από το Υπουργείο Υποδομών [5].
 
Ερωτάται η Επιτροπή:
 
1.   Είναι αληθείς οι ισχυρισμοί της εταιρίας ότι η λύση που προτείνει ο Δήμος συνιστούν αλλαγή του φυσικού αντικειμένου του έργου του λιμανιού, και άρα το τελευταίο δε θα είναι πλέον εφικτό να συγχρηματοδοτηθεί από Ευρωπαïκούς πόρους;
 
2.   Εκτιμά ότι είναι δυνατή η υιοθέτηση της πολύ ηπιότερης για το τοπίο και το περιβάλλον λύσης της σήραγγας στο σημείο αυτό χωρίς να απειλείται η χρηματοδότηση του έργου; 
 
3.   Συνάδει ο προτεινόμενος τρόπος κατασκευής και μεταφοράς αδρανών υλικών με την ουσία της Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, δεδομένου μάλιστα ότι προτείνεται από τους τοπικούς φορείς ένας διαφορετικός τρόπος υλοποίησης του έργου, που όπως ισχυρίζονται οι φορείς θα έχει μικρότερο περιβαλλοντικό κόστος;
 
__________________
 
 
 

 

Με τις βασικές θέσεις:

Αναγέννηση – Αλληλεγγύη – Αξιοπρέπεια και :
ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΧΤΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΥ ΠΟΘΟΥΜΕ,
ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΞΙΖΕΙ ΚΑΙ ΜΑΣ ΑΝΑΛΟΓΕΙ,
οι Οικολόγοι Πράσινοι ανακοινώνουν τους υποψηφίους για τις Εθνικές Εκλογές της 6ης Μαίου2012, στο Νομό Κυκλάδων.
 
Η  συγκεκριμένη λίστα υποψηφίων τις Κυκλάδες, απαρτίζεται από πρόσωπα έμπειρα τόσο σε θέματα περιβάλλοντος, όσο και σε θέματα ανάπτυξης, κοινωνικής πολιτικής και πολιτισμού. Με τις συγκεκριμένες επιλογές, που δεν αντιστοιχούν σε αυστηρώς κομματικά μέλη ή στελέχη, οι Οικολόγοι Πράσινοι Πανελλαδικώς, αλλά και στις Κυκλάδες, θέλησαν να τονίσουν την αναγκαιότητα συνεργασίας των πολιτών στο δρόμο προς την εύρεση λύσεων, πέρα από τους αμιγώς κομματικούς μηχανισμούς.
Συνολικά, οι υποψήφιοι των Οικολόγων Πράσινων είναι πέντε (5):
 
  • Χριστίνα Ευθυμιάτου Καρυστιναίου του Χαραλάμπους, κάτοικος Νάξου, Xημικός μηχανικός, με εμπειρία σε περιβαλλοντικές μελέτες, αναπτυξιακά προγράμματα και θέματα αυτοδιοίκησης
  • Φραντζέσκος Καλλιβρούσης του Στεργίου, από την Άνδρο, Αρχιτέκτονας Μηχανικός με ειδικότητα στη Βιοκλιματική αρχιτεκτονική
  • Ελένη (Λέλα) Μαγγανάρη του Ιωάννη, κάτοικος Σαντορίνης, Συγγραφέας
  • Δημήτρης Πολιτόπουλος του Φωκίωνος, το γένος Αρμάου από την Τήνο, Αρχιτέκτονας με εμπειρία σε αποκαταστάσεις κτιρίων
  • Νικόλας Στεφάνου του Αιμίλιου, κάτοικος Πάρου, με σπουδές φιλοσοφίας και εμπειρία σε θέματα πληροφορικής και εφαρμογών στο διαδίκτυο.
  • Κατά τη διάρκεια της προ-εκλογικής τους εκστρατείας οι υποψήφιοι των Οικολόγων Πράσινων στις Κυκλάδες, έχουν επιλέξει να επιδιώξουν διάλογο και ανταλλαγή απόψεων με εκπροσώπους φορέων και κοινωνικών παραγόντων στα νησιά, τόσο πάνω σε τρέχοντα θέματα, όσο και σε σχέση με διαχρονικά ζητήματα και προτεινόμενες λύσεις για το περιβάλλον και την ουσιαστική και εναλλακτική / αειφόρο ανάπτυξη, ξεκινώντας από το τοπικό, αλλά και Περιφερειακό επίπεδο.
     

    Ακολουθούν τα αναλυτικά βιογραφικά των υποψηφίων:

     

    Χριστίνα Ευθυμιάτου Καρυστιναίου (χημικός μηχανικός)
     
    Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1959 από νησιώτες γονείς. Σπούδασε Χημικός Μηχανικός στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και Βιοχημική Μηχανική στο Πανεπιστήμιο της Ουαλίας (M.Sc). Δούλεψε στην Αθήνα μέχρι το 1992 σε γραφεία μελετών και μη κερδοσκοπικές περιβαλλοντικές οργανώσεις. Παράλληλα, ασχολήθηκε με το περιοδικό «Λατινική Αμερική» και την Ελληνική Επιτροπή Αλληλεγγύης στη Νικαράγουα.
     
    Το 1992 πραγματοποίησε μαζί με την οικογένεια της το όνειρό τους να φύγουν από Αθήνα και να ζήσουν σε ένα νησί, τη Νάξο που διάλεξαν. Εκεί συνεργάστηκε αρχικά με το Κέντρο Οικολογικών Ερευνών Νάξου και υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Ισπανοελληνικής Πολιτιστικής Εταιρείας Αρχιπελάγους και του Οικολογικού Σχολείου Νάξου. Συμμετείχε ενεργά στη σύσταση της Αναπτυξιακής Εταιρείας - ΑΡΙΑΔΝΗ Α.Ε, όπου στη συνέχεια εργάστηκε ως επιστημονική σύμβουλος , συντονίστρια Ευρωπαϊκών Προγραμμάτων (με αντικείμενο την προστασία και ανάδειξη του περιβάλλοντος, της πολιτιστικής κληρονομιάς και της τοπικής ταυτότητας) αλλά και υπεύθυνη του Ευρωπαϊκού Κέντρου Πληροφόρησης Κυκλάδων (Europe Direct). Από το 2009 εργάζεται ανάμεσα στη Νάξο και την Αθήνα, ως μελετήτρια -ελεύθερος επαγγελματίας.
    Επιμελήθηκε τη δίγλωσση «Κεντρική Νάξος: Οδηγός με Χάρτη» (Δήμος Δρυμαλίας, 2001) και το βιβλίο «Φολέγανδρος: Εικόνες και Κείμενα» (2009) και συμμετείχε στην επιμέλεια του βιβλίου «Βιβλιογραφία για τη Νάξο» (Καθολική Αρχιεπισκοπή Νάξου, 2005).
    Συμμετείχε στις Περιφερειακές εκλογές 2010 με τον Οικολογικό Άνεμο Νοτίου Αιγαίου, ως υποψήφια Αντιπεριφερειάρχης Κυκλάδων.  Το καλοκαίρι του 2011 εξελέγη Συντονίστρια της ΤΠΚ Νάξου και Μικρών Κυκλάδων.
     
     
    Φραντζέσκος Καλλιβρούσης του Στεργίου (Αρχιτέκτων Μηχανικός με ειδικότητα στη Βιοκλιματική αρχιτεκτονική)
     
    Γεννημένος στις 20 Ιουλίου 1962 στην Αθήνα, από Ανδριώτες γονείς. Φοίτησα την διετία 1981-1982 στα Κ.Α.Τ.Ε.Ε. Πειραιά (Τ.Ε.Ι. απο το 1982) με ειδικότητα Πολιτικού Μηχανικού Δ.Ε., ολοκλήρωσα τις σπουδές μου στο τμήμα Αρχιτεκτόνων του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου το 1987. Μετά την επιλογή μου να ασχοληθώ με την Βιοκλιματική Αρχιτεκτονική και την «Πράσινη» Δόμηση, παρακολούθησα Σεμινάρια Παθητικών Εφαρμογών Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας στο Ι.Τ.Ε. του ΕΛΚΕΠΑ καθώς και Σχεδίασης Βιομηχ. προϊόντων ως τον Ιούλιο1991.
    Μετά από την ξεκάθαρη απόφαση μου να επιστρέψω επαγγελματικά και βιωματικά στον τόπο καταγωγής μου – το νησί της Άνδρου – μετά το1991, εργάστηκα επί 8μηνο στην Τεχνική Υπηρεσία του Επαρχείου Άνδρου με αποτέλεσμα την απόκτηση της ανάλογης εμπειρίας σε έργα Δημοσίου και Ο.Τ.Α. Στην συνέχεια δραστηριοποιήθηκα ως Ελεύθερος Επαγγελματίας – Μελετητής σε Οικοδομικά έργα και ως Σύμβουλος Ακινήτων – Αναπτυξιακών Δράσεων και σχετικών Ενισχύσεων καθώς και Μελετών Εγκαταστάσεων Α.Π.Ε. Μετά το 1994 συμμετείχα σε Εκλογικό Δημοτικό συνδυασμό (το 1996, με υποψήφιο Δήμαρχο τον Γ. Δάμπαση) και με συνέπεια παρείχα αφιλοκερδώς τις Μελετητικές μου υπηρεσίες για Αναπτυξιακά και Περιβαλλοντικά ζητήματα καθώς και Σχεδιασμό Έργων Υποδομών στις κατά καιρούς Δημοτικές Αρχές της Άνδρου, ακόμη και με πρωτοβουλία μου και χωρίς να μου ζητηθεί.                                        
     
     
    Ελένη (Λέλα) Μαγγανάρη του Ιωάννη (συγγραφέας)
     
    Η Λέλα Μαγκανάρη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1960 και μεγάλωσε στην Βούλα. Από την προσχολική ηλικία είχε κλίση στις καλές τέχνες. Ασχολήθηκε με την κεραμική, τη ζωγραφική, το σμάλτο, το μπατίκ, το κόσμημα και τη φωτογραφία στα εργαστήρια του Αμερικανικού Κολλεγίου, με καθηγήτρια τη διακεκριμένη ζωγράφο Ζωή Αλαφούζου. Έχει συμμετάσχει σε εκθέσεις καλλιτεχνικής φωτογραφίας και παραδοσιακού κοσμήματος. Μετά τη μεταπολίτευση συμμετείχε σε ομάδες όπως η Κίνηση για την Απελευθέρωση των Γυναικών, και αργότερα δραστηριοποιήθηκε στο Κέντρο για Καλύτερη Ποιότητα Ζωής Γλυφάδας, με κύρια δραστηριότητα τη συμπαράσταση σε άτομα εξαρτημένα από ναρκωτικές ουσίες και στις οικογένειές τους.
     
    Εχει  δύο παιδιά, την Δώρα-Πηγή και τη Χλόη.Τα τελευταία δώδεκα χρόνια περνάει μεγάλο κομμάτι της ζωής της στη Σαντορίνη, με βάση το σπίτι της στον παραδοσιακό οικισμό του Εμπορείου.
     
    «Η γειτονιά των Αγγέλων« και το «Σαντορίνη –Αιγαίο Sos» -αφιερωμένα στους αγαπημένους της τόπους –τη Σαντορίνη και τη Βούλα- είναι το τελευταία της βιβλία που κυκλοφορούν από τα εννιά που έχει γράψει. Το πρώτο,”Ένα παραμύθι” , πρωτοκυκλοφόρησε το 1987 από τις εκδόσεις Τηλορήτης. Το δεύτερο, “Η Δώρα, η Πηγή και το πετράδι της χαράς”, το οποίο έγραψε με το σύζυγό της και την εφτάχρονη τότε κόρη τους Δώρα-Πηγή για τους Γιατρούς της Καρδιάς, κυκλοφόρησε το 2004 από τις εκδόσεις Έσοπτρον. Το 2005 έγινε θεατρική διασκευή του από τη σκηνοθέτιδα και ηθοποιό Χρυσούλα Σούρα και ανέβηκε με μεγάλη επιτυχία σε πολλά σχολεία.
     
    Μετά το ναυάγιο του Sea Diamond, η Λέλα Μαγκανάρη είχε την πρωτοβουλία για την πρώτη συναυλία ευαισθητοποίσης με τη Μαρίζα Κωχ και άλλους καλλιτέχνες, στην Αθήνα τον Οκτώβριο του 2007. Συμμετείχε επίσης ενεργά στη Συντονιστική Επιτροπή  Θηραίων Πολιτών. 
     
     
    Δημήτρης Πολιτόπουλος (Αρμάος) του Φωκίωνος (αρχιτέκτονας)
     
    Γεννήθηκε στην Αθήνα, σπούδασε Αρχιτεκτονική στο Πολυτεχνείο του Τορίνο Ιταλίας όπου διατέλεσε βοηθός καθηγητή στην έδρα Πολεοδομίας. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στις τεχνικές κυκλοφορίας. Κατάγεται από την μητέρα του το γένος Αρμάου από την Καλλονή της Τήνου όπου περνά μέρος της ζωής του. Έχει ασχοληθεί με πολιτιστικά και κοινωνικά θέματα. Υπήρξε υπεύθυνος Κυκλάδων του Πολιτιστικού δικτύου πόλεων. Συνέβαλλε στην αποκατάσταση-μελέτη σημαντικών κτιρίων όπως το Ναό του Αγ. Ζαχαρία στην Καλλονή Τήνου το Ρεδειάδειο και το Παλαιό Γυμνάσιο στην Ιουλίδα Κέας, την οικία Παρασκευόπουλου στην Κύθνο, την οικία Πρασσακάκη στην Σύρο, κ.λ.π. Υπήρξε μέλος στο Κέντρο Τοπικής Αυτοδιοίκησης Κάτω Αχαΐας Συμμετέχει στις εκλογές ως υποψήφιος γιατί πιστεύει σε ένα διαφορετικό μοντέλο διακυβέρνησης, στην αλληλέγγυα οικονομία, στην ανάπτυξη των τοπικών κοινωνιών στην αυτοδιαχείριση των ιδίων πόρων προς όφελος των κοινωνιών αυτών.                 
     
    Νικόλας Στεφάνου του Αιμίλιου (Πληροφορική και εφαρμογές στο διαδίκτυο)
     
    Ο Νικόλας Στεφάνου γεννήθηκε το 1953 στη Βηρυτό (Λίβανος) από πατέρα επιχειρηματία μικρασιατικής καταγωγής, και μητέρα γεννημένη στην Άνδρο.
     Φοίτησε σε γαλλο-αμερικανικό κολέγιο της Βηρυτού και σπούδασε με κύριο ενδιαφέρον την φιλοσοφία στο Γαλλικό πανεπιστήμιο Βηρυτού (Lyon 2).  
     
    Από το 1971 υπήρξε ενεργό μέλος του Τροτσκιστικού κινήματος Λιβάνου πριν δραστηριοποιηθεί στο αναδυόμενο οικολογικό κίνημα στον Λίβανο και στη Γαλλία.
     Το 1976 ανακάλυψε τα νησιά του Αιγαίου, και η Πάρο έγινε το αγκυροβόλι του για τα επόμενα χρόνια όπου δραστηριοποιήθηκε σε διάφορες χώρες της Μέσης Ανατολής και της Ευρώπης στον τομέα του εμπορίου.
     
    Το 1979 ίδρυσε με φίλο του στο Κουβέιτ εταιρία παραγωγής ντοκιμαντέρ με σκοπό την καταγραφή της πολιτιστικής παράδοσης που αφανιζόταν με γρήγορους ρυθμούς σε αυτή τη χώρα.
     
     Το 1981 πήρε την απόφαση να πιάσει ρίζα στη Πάρο όπου ίδρυσε το Εστιατόριο «Λεβάντης». Το 1997 συνειδητοποίησε την ανερχόμενη επανάσταση του Διαδικτύου και ίδρυσε το «Parosweb.com», διαδικτυακός κατάλογος και εταιρία ανάπτυξης εφαρμογών και διαδικτυακού μάρκετινγκ, με εταιρική κοινωνική ευθύνη που στηρίζεται στην υποστήριξη μιας βιώσιμης ανάπτυξης στα νησιά μας. Μέχρι στιγμής διευθύνει την Parosweb ΟΕ. Συμμετείχε στις περιφερειακές εκλογές 2010 με τον Οικολογικό Άνεμο Νοτίου Αιγαίου ως υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος Κυκλάδων.