Οι Οικολόγοι Πράσινοι και στην Ελληνική Βουλή

Δείτε επίσης το βίντεο:http://www.youtube.com/watch?v=tdMhNiPtVvs&feature=youtu.be

Την Κυριακή 6 Μαΐου οι πολίτες αποφασίζουν με την ψήφο τους για το πώς θέλουν να ζήσουν σήμερα κι αύριο. Η απόφαση είναι σίγουρα δύσκολη μιας και η κρίση που βιώνουμε δεν μοιάζει σε τίποτα με όσα ξέραμε και θεωρούσαμε ως δεδομένα τις τελευταίες δεκαετίες. Όλα τελούν υπό αμφισβήτηση. Είναι ίσως η πρώτη φορά που οι πολίτες όχι μόνο δεν μπορούν να προγραμματίσουν τη ζωή τους, αλλά δεν ξέρουν τι θα τους ξημερώσει αύριο. Στο βάθος του τούνελ δεν φαίνεται καμιά ελπίδα από τις θυσίες που επιβάλλουν τα μέτρα που λαμβάνονται.

Οι πολίτες είναι, και δικαίως, οργισμένοι. Θα πάνε, όμως, να ψηφίσουν με γνώμοναμόνο το τι έγινε στο παρελθόν, ή και το πώς θέλουν να διαμορφωθεί η ζωή τους αύριο, την επόμενη μέρα των εκλογών; Πολλοί ζητάνε την ψήφο των οργισμένων πολιτών.Εμείς, οι Οικολόγοι Πράσινοι ζητάμε την ψήφο των πολιτών που όχι μόνο είναι οργισμένοι αλλά κι αποφασισμένοι να συμμετάσχουν στη διαμόρφωση ενός καλύτερου μέλλοντος, μιας πιο βιώσιμης κοινωνίας. Η ψήφος στους Οικολόγους Πράσινους δεν είναι μόνο μια ψήφος τιμωρίας του παλιού πολιτικού συστήματος αλλά και ένα μήνυμα ελπίδας για αλλαγή σελίδας.

Οι πολιτικές που ακολουθήθηκαν απέτυχαν. Δεν ήταν ισορροπημένες, στοχευμένες, δίκαιες. Δεν συνέβαλλαν στην μεταρρύθμιση αλλά στην διάλυση. Χρειάζεται, λοιπόν, να αλλάξουμε πολλά στην οικονομία, στην κοινωνική οργάνωση, στις αξίες και προτεραιότητές μας. Χρειάζεται να αποκατασταθεί το αίσθημα δικαιοσύνης. Όσα κλάπηκαν από τα δημόσια ταμεία, περιουσίες που δημιουργήθηκαν από μαύρο χρήμα και μίζες να επιστραφούν στο δημόσιο.Αλλά χρειάζεται να νοιαστούμε σήμερα και για το πώς θα επιβιώσουν οι συμπολίτες μας που έχασαν τη δουλειά τους, κινδυνεύουν να χάσουν το σπίτι τους, είναι στα όρια της επιβίωσης. Η κοινωνική αλληλεγγύη και η οργάνωση μια αποτελεσματικής κοινωνικής πολιτικής είναι ζήτημα επιβίωσης, και πάνε μαζί με τις πολιτικές αλλαγές.

Για να υπάρξει διέξοδος στην κρίση, χρειάζεται να αλλάξουμε τις πολιτικές και τους πολιτικούς συσχετισμούς στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Από το εγώ να περάσουμε στο «εμείς», από το ιδιοτελές, στο κοινό συμφέρον. Η λύση είναι περισσότερη δημοκρατία, περισσότερη Ευρώπη, περισσότερη αλληλέγγυα Ευρώπη. Όχι βία, τρόμος, αυταρχισμός. Όχι έξω από την Ευρώπη ή λιγότερη Ευρώπη. Όχι αντικατάσταση των «κλεφτών» από τους «μαχαιροβγάλτες».  

Οι πολίτες έχουν τη δύναμη να προωθηθούν τις αναγκαίες αλλαγές όποια κι αν είναι η σύνθεση της νέας Βουλής και της νέας κυβέρνησης. Τα διλήμματα έχουν απαντήσεις, αν οι πολίτες και οι τοπικές κοινωνίες αναλάβουν δημιουργικές πρωτοβουλίες, αν συμμετάσχουν αποφασιστικά σε ένα δημοκρατικό κίνημα διαμόρφωσης, με πρωτοβουλία της κοινωνίας και των αυτοδιοικητικών θεσμών, σε ΚΑΘΕ Περιφέρεια, ενός Στρατηγικού Σχεδίου  Βιωσιμότητας, Κοινωνικής Συνοχής, Σύγκλισης και Απασχόλησης 2012-2020. Έτσι, μέσα από ένα διάλογο του νέου Κοινοβουλίου, των περιφερειακών Συμβουλίων και των κυριότερων κι αντιπροσωπευτικών φορέων μπορεί να διαμορφωθεί ένα συνολικό εθνικό σχέδιο μεταρρυθμίσεων που θα πετύχει ταυτοχρόνως τη στροφή της οικονομίας προς πράσινη κατεύθυνση, τη βιωσιμότητα(αειφορία) και την κοινωνική συνοχή, τη βελτίωση των δημοσιονομικών, τη δημιουργία σημαντικού αριθμού θέσεων εργασίας.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι μπορούμε να παίξουμε έναν καταλυτικό ρόλο για μια τέτοια αναγέννηση της χώρας.Οι Οικολόγοι Πράσινοι (και) στην Ελληνική Βουλή δεν θα είναι απλώς άλλο ένα κόμμα στη Βουλή, αλλά ένα κόμμα με διαφορετική πολιτική κουλτούρα στο Ελληνικό Κοινοβούλιο.Όποια κι αν είναι η αριθμητική μας δύναμη στη Βουλή, οι Οικολόγοι Πράσινοι θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για λύσεις στα μεγάλα προβλήματα, κάτι που κάνουμε καθημερινά στην κοινωνία, στα περιφερειακά και δημοτικά συμβούλια, στο Ευρωκοινοβούλιο. Έχουμε ρεαλιστικές πολιτικές προτάσεις, με όραμα, για να αντιμετωπίσουμε την κρίση.  Έχουμε όμως και ισχυρούς συμμάχους στην Ευρώπη, είμαστε στην ίδια οικογένεια με τους Πράσινους. Εργαζόμαστε μαζί με τους υπόλοιπους πράσινους ευρωβουλευτές και τα άλλα πράσινα κόμματα αποτελεσματικά, με όραμα αλλά και με ρεαλισμό για λύσεις στα προβλήματα και της Ελλάδας και της Ευρώπης (δείτε: www.chrysogelos.gr). Η ομάδα των Πρασίνων είναι η μόνη που στάθηκε από την αρχή στο πλευρό της ελληνικής κοινωνίας, προτείνοντας ευρωπαϊκή αλληλεγγύη, όχι τιμωρία, λιτότητα και εξαθλίωση της ελληνικής κοινωνίας.

Δεν είμαστε, λοιπόν, μόνοι. Υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις. Αλλά για να γίνουν πράξη χρειάζεται να έρθουν στο προσκήνιο νέες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις, δημιουργικές, με προτάσεις, όραμα, δέσμευση για το δημόσιο συμφέρον.

Στείλτε τους Οικολόγους Πράσινους (και) στην Ελληνική Βουλή, όπως στο Ευρωκοινοβούλιο και στα Περιφερειακά Συμβούλια, για να αγωνιστούμε όλοι μαζί, μαζί με σας, για διέξοδο από την κρίση.   

Θα κάνουν τη διαφορά!

Φιλικά

Νίκος Χρυσόγελος

Ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων, περιφερειακός Σύμβουλος Νοτίου Αιγαίου με τον Οικολογικό Άνεμο

του Νίκου Χρυσόγελου,

ευρωβουλευτή των Οικολόγων Πράσινων

Κατεβάστε ολόκληρο το άρθρο σε μορφή pdf εδώ

• Σύμφωνα με  τη βάση δεδομένων SIPRI & IISS, οι αμυντικές δαπάνες της Ελλάδας  στο διάστημα 1974-2010 ανέρχονται σε  218 δις δολάρια. Yπολογίζοντας τις ίδιες δαπάνες για το ίδιο διάστημαμε βάση τα δεδομένα του ΝΑΤΟ, προκύπτει ότι οι αμυντικές δαπάνες της Ελλάδας σε σταθερές τιμές 2005 ήταν πάνω από 250 δις ευρώ, όταν το δημόσιο χρέος της πριν την είσοδο της χώρας στο μηχανισμό στήριξης, στις 31/3/2010 ήταν 310 δις ευρώ σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του Υπουργείου Οικονομικών.

•  Σύμφωνα επίσης με τα δεδομένα του ΝΑΤΟ αν η Ελλάδα ακολουθούσε απλώς τον μέσο όρο των Ευρωπαϊκών χωρών του ΝΑΤΟ ως ποσοστό των αμυντικών δαπανών επί του ΑΕΠ της για την περίοδο 1974-2010, τότε σε σταθερές τιμές 2005 θα είχε εξοικονομήσει 108.1 δις ευρώ.  Για να υπάρχει μέτρο σύγκρισης, η μείωση του δημοσίου χρέος της χώρας από το PSIανέρχεται  σε 106 δις, χωρίς να υπολογίζεται η δημοσιονομική ζημιά από την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.

• Την περίοδο 2001-2011, και παρά τη μείωση των αμυντικών / εξοπλιστικών δαπανών το 2011 λόγω της δημοσιονομικής προσαρμογής, η Ελλάδα υπήρξε ο πέμπτος μεγαλύτερος εισαγωγέας όπλων / στρατιωτικού εξοπλισμού (10,3 δις δολάρια) στον κόσμο μετά τις: Κίνα (24 δις), Ινδία (23 δις), Νότια Κορέα (12,6 δις) και Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (10,9 δις).

• Την πενταετία 2007-2011, η Ελλάδα ήταν ο μεγαλύτερος παραλήπτης Γερμανικών και ο δεύτερος μεγαλύτερος παραλήπτης γαλλικών εξοπλιστικών, αντιπροσωπεύοντας το 13% του όγκου των Γερμανικών και το 10% των Γαλλικών εξαγωγών μεγάλων συμβατικών όπλων, σύμφωνα με το Διεθνές Ινστιτούτο Ερευνών για την Ειρήνη της Στοκχόλμης (SIPRI).

• Σε παγκόσμιο επίπεδο η πρωτοκαθεδρία των ΗΠΑ στις εξαγωγές οπλικών συστημάτων προς την Ελλάδα με ποσοστό 48% είναι αδιαμφισβήτητη.

• Ακόμα και στην κορύφωση της κρίσης, Ευρωπαϊκές χώρες πούλησαν στην Ελλάδα στρατιωτικό εξοπλισμό αξίας μεγαλύτερης του ενός δισεκατομμυρίου ευρώ, την ίδια περίοδο που διαπραγματεύονταν το πρώτο πακέτο στήριξης, το 2010.Σύμφωνα με την "Δέκατη τρίτη ετήσια έκθεση του Συμβουλίου για τον καθορισμό κοινών κανόνων που διέπουν τον έλεγχο των εξαγωγών στρατιωτικής τεχνολογίας και εξοπλισμού", η Γαλλία ήταν ο μεγαλύτερος προμηθευτής στρατιωτικού εξοπλισμού (876 εκ. ευρώ), ενώ ακολουθούν η Γερμανία (36 εκ. Ευρώ), Ολλανδία (53 εκ. ευρώ), η Ιταλία (54 εκ. ευρώ) και η Ισπανία (33 εκ. Ευρώ) (έχω καταθέσει σχετική ερώτηση προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή).

Για πόσο ακόμα οι αμυντικές δαπάνες θα παραμένουν εκτός πολιτικής συζήτησης;

Είναι αλήθεια ότι τα θέματα άμυνας και εξοπλισμών δεν είναι αυτά που βρίσκονται στο επίκεντρο του δημοσίου διαλόγου ούτε τα χαρακτηρίζει η διαφάνεια. Σύμφωνα με την ετήσια έκδοση του Διεθνούς Ινστιτούτου Ερευνών για την Ειρήνη της Στοκχόλμης (SIPRI Yearbook, 2011), οι προμήθειες αμυντικών εξοπλισμών αντιπροσωπεύουν το 40% του συνόλου των διεφθαρμένων συναλαγών παγκοσμίως. Ακόμα και εκπρόσωποι των κοινοβουλίων δύσκολα έχουν πρόσβαση σε όλα τα στοιχεία.

Οι αμυντικές δαπάνες, ανεξαρτήτως ακόμα και του ύψους τους, σπάνια αμφισβητήθηκαν. Ήταν ένα θέμα ταμπού, με δεδομένο ότι η κοινή γνώμη ήταν πεισμένη ότι αυτές ήταν αναγκαίες για την άμυνα, την ανεξαρτησία και την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας, συνδέοντας τις έννοιες αυτές απολύτως με την στρατιωτική ενίσχυση της χώρας. Οι προτάσεις για αναζήτηση εναλλακτικών για την επίτευξη της ασφάλειας που θα συνδυάζονταν με περιορισμό των στρατιωτικών δαπανών, αντιμετωπίζονταν ως εκτός πραγματικότητας.

Στον απόηχο της εισβολής της Τουρκίας στην Κύπρο το 1974, η Ελλάδα είχε επαναπροσδιορίσει την πολιτική ασφάλειας και άμυνας της, αποχωρώντας από το ΝΑΤΟ (στο οποίο επανήλθε το 1980) και επενδύοντας, για κάποια χρόνια, σε μεγάλο βαθμό, στη δημιουργία εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας. Παράλληλα, όμως, παρά τις όποιες διακυμάνσεις, η χώρα σχεδίαζε και υλοποιούσε εξαιρετικά μεγάλα εξοπλιστικά προγράμματα. Η στρατηγική προμήθειας εξοπλισμών  επηρεάστηκε συχνά από διαφοροποιούμενες, κατά καιρούς, πολιτικές επιλογές, ανάλογα με το κλίμα κάθε εποχής. Η συμμετοχή της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ είχε κι αυτή τη δική της, σημαντική συμβολή στην εκτίναξη των αμυντικών δαπανών της χώρας.

Πολλοί υποπτεύονταν πελατειακές σχέσεις της εκάστοτε κυβέρνησης και της διοίκησης των κρατικών αμυντικών επιχειρήσεων. Για ορισμένα προγράμματα υπήρξαν υποψίες για μαύρο χρήμα. Ελάχιστες, όμως, έρευνες διεξήχθησαν και πολύ περισσότερο έφτασαν σε κάποιο αποτέλεσμα. Η σύλληψη του πρώην υπουργού άμυνας κ Τσοχατζόπουλου είναι, ίσως, η κορυφή του παγόβουνου.

Ένα ενδιαφέρον ποιοτικό στοιχείο που προκύπτει από την συσχέτιση των αμυντικών δαπανών 1968-1998 με την πολιτική κατάσταση στη χώρα, και απεικονίζεται στο Διάγραμμα 1, είναι ότι οι κεντροαριστερές κυβερνήσεις της χώρας από τη δεκαετία του 1960 ευθύνονται σε πολύ μεγάλο βαθμό για την αύξηση των αμυντικών δαπανών κατά την περίοδο 1968-1998. Hπρώτη "αγορά του αιώνα", το 1985, αποδίδεται στον Ανδρέα Παπανδρέου. Η κυβέρνηση Σημίτη ακολούθησε το ίδιο μοτίβο στα εξοπλιστικά, με πρωτοστάτη τον Άκη Τσοχατζόπουλο (4 τρις δρχ. το 1996).

Διάγραμμα 1: Αμυντικές Δαπάνες και πολιτικό φάσμα Ελληνικών Κυβερνήσεων (1960-1998) Kollias, Christos. "Military Expenditure and Government Debt in Greece: Some Preliminary Empirical Findings." DefenceandPeaceEconomics15.2 (2004): 195

Η βαθιά κρίση την οποία βιώνει η χώρα μας αναγκάζει όλους να ανοίξουμε επιτέλους τη συζήτηση και για αυτό το τόσο σοβαρό θέμα των αμυντικών δαπανών που έμενε όμως σχεδόν εκτός πολιτικής συζήτησης για πολλές δεκαετίες. Κατά πόσο οι δαπάνες για την άμυνα και τα διάφορα εξοπλιστικά προγράμματα έχουν συμβάλει στην εκτίναξη του δημόσιου χρέους σε αστρονομικά ύψη; Ήταν υπερβολικές; Αν ναι ποιος επωφελήθηκε; Θα μπορούσαν να εξοικονομηθούν χρήματα ακολουθώντας άλλη αμυντική και εξωτερική πολιτική;

Είναι αλήθεια ότι αυτός που το έθεσε με πολύ δυνατή φωνή σε ευρωπαϊκό επίπεδο, κατηγορώντας για υποκρισία και τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, ήταν ο Ντάνυ Κον Μπεντίτ, συν-πρόεδρος της Ομάδας των Πρασίνων στο Ευρωκοινοβούλιο. Κατά καιρούς κι άλλοι έθεταν το θέμα αλλά συνήθως παρέμεναν στο περιθώριο της πολιτικής συζήτησης.

Ως αποτέλεσμα της ανάγκης να σταματήσουμε επιτέλους να στηριζόμαστε σε αποσπασματικές εκτιμήσεις, ομάδα συνεργατών μου (Κατερίνα Τσουκαλά, ειδικός σε θέματα αμυντικής στρατηγικής και σπουδών για αφοπλισμό, και Δημήτρης Μπουρίκος, ειδικός σε θέματα οικονομίας) συγκέντρωσε στοιχεία για το πραγματικό ύψος των αμυντικών δαπανών της Ελλάδας, ώστε να μπορούμε να δίνουμε τεκμηριωμένες απαντήσεις στα ερωτήματα των υπόλοιπων πράσινων ευρωβουλευτών, των ευρωβουλευτών από άλλες πολιτικές ομάδες, ευρωπαϊκών οργανισμών αλλά και δημοσιογράφων.

Τα στοιχεία που συγκεντρώσαμε και επεξεργαστήκαμε δείχνουν ότι το ύψος των αμυντικών δαπανών της Ελλάδας από το 1974 έως το 2010, σύμφωνα με  τη βάση δεδομένων SIPRI & IISS, είναι πάνω από 218 δις δολάρια ενώ υπολογίζοντας με βάση τα δεδομένα του ΝΑΤΟ κι αξιοποιώντας τα ποσοστά επί του ΑΕΠ, οι αμυντικές δαπάνες της Ελλάδας υπολογίζονται σε σταθερές τιμές 2005 για το ίδιο διάστημα σε πάνω από 250 δις ευρώ, όταν το δημόσιο χρέος της Ελλάδας πριν την είσοδο της χώρας στο μηχανισμό στήριξης, το 2010 ήταν 310 δις ευρώ σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του Υπουργείου Οικονομικών.

Δεν είναι ρεαλιστικό να περιμένει κάποιος ότι μια χώρα σαν την Ελλάδα θα είχε τη δυνατότητα να έχει μηδενικές δαπάνες για την άμυνά της. Θα μπορούσε, όμως, να διασφαλίσει την άμυνά της με πολύ λιγότερα χρήματα, αφού μέχρι σήμερα δαπανάει πολύ περισσότερα, αναλογικά, χρήματα από τον μέσο όρο των ευρωπαϊκών χωρών του ΝΑΤΟ. Πάρθηκαν, άραγε, όλες οι αποφάσεις για αμυντικές δαπάνες και εξοπλιστικά προγράμματα χωρίς την πίεση λόμπυ; Οι σχετικές αποφάσεις ελήφθησαν χωρίς την παρέμβαση συμφερόντων που συνδέονταν με μαύρο χρήμα (μίζες); Όσα έχουν φτάσει στο φως της δημοσιότητας, πείθουν για το ακριβώς αντίθετο.

Πάντως σε κάθε περίπτωση δεν τεκμηριώνεται από πουθενά ότι αυτές οι δαπάνες έπρεπε να φτάσουν σε τόσο μεγάλα ύψη. Η συγκριτική ανάλυση των αμυντικών δαπανών της Ελλάδας και των Ευρωπαικών χωρών του ΝΑΤΟ αποδεικνύει ότι αν η Ελλάδα ακολουθούσε απλώς τον μέσο όρο των Ευρωπαϊκών χωρών του ΝΑΤΟ (συμπεριλαμβανομένης και της Τουρκίας) ως ποσοστό των εξοπλιστικών δαπανών επί του ΑΕΠ της για την περίοδο 1974-2010, τότε σε σταθερές τιμές 2005 θα είχε εξοικονομήσει 108,1 δις ευρώ. Για να υπάρχει μέτρο σύγκρισης, η μείωση του δημοσίου χρέος της χώρας από το PSIανέρχεται σε 106 δις, χωρίς να υπολογίζεται η δημοσιονομική ζημιά από την ανακεφαλαιοίηση των τραπεζών.

Ανάλυση δεδομένων- Παρουσίαση αποτελεσμάτων  

Σύμφωνα με  τη βάση δεδομένων SIPRI & IISS, η Ελλάδα έχει δαπανήσει από το 1974 έως το 2010 πάνω από 218 δις δολάρια για αμυντικές δαπάνες, όπως φαίνεται στον Πίνακα 1. Τα ποσά των δαπανών σε αυτόν τον υπολογισμό σε εκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ (US$) από το 1974 έως το 1987 είναι σε σταθερές τιμές και ισοτιμία 1985, ενώ τα ποσά σε εκ. δολ. ΗΠΑ από 1988 έως 2012 είναι σε σταθερές τιμές και ισοτιμία 2009 και σε τρέχουσες τιμές δολ.για το 2010. Η χρονική εξέλιξη αυτών των δαπανών απεικονίζεται στο Διάγραμμα 2.

Πίνακας 1: Αμυντικές Δαπάνες Ελλάδος 1974-2010.Τα ποσά των δαπανών σε εκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ (US$) από το 1974 έως το 1987 είναι σε σταθερές τιμές και ισοτιμία 1985. Τα ποσά σε εκ. δολ. ΗΠΑ από το 1988 έως το 2012 είναι σε σταθερές τιμές και ισοτιμία 2009 και σε τρέχουσες τιμές δολαρίου για το 2010. Πηγές: (1974-1987) The Military Balance και (1988-2010) SIPRI Military Expenditure Database

Διάγραμμα 2: Αμυντικές Δαπάνες περιόδου 1974-2010 (TheMilitaryBalance, SIPRI)

Ενδιαφέρον παρουσιάζει η σύγκριση με αμυντικές δαπάνες άλλων χωρών στο ίδιο χρονικό διάστημα. Για το σκοπό αυτό χρησιμοποιήθηκε η βάση δεδομένων του ΝΑΤΟ, η οποία επίσης παρέχει στοιχεία για την ποσοστιαία συμμετοχή των αμυντικών δαπανών στο ΑΕΠ. Πλεονέκτημα της βάσης δεδομένων του ΝΑΤΟ είναι ότι, όποιον ορισμό ή όποια μέθοδο επιλέγει για να διακρίνει τις δαπάνες σε αμυντικές (αμοιβές προσωπικού, εξοπλισμοί, υποδομές, λοιπές δαπάνες), προσφέρει συγκριτικά στοιχεία για το σύνολο των χωρών του ΝΑΤΟ. Ως εκ τούτου, η επεξεργασία των συγκεκριμένων στοιχείων μας οδηγεί σε έγκυρες διαπιστώσεις για τη θέση της Ελλάδας συγκριτικά με τις υπόλοιπες χώρες, ιδιαίτερα δε με τις ευρωπαϊκές χώρες που είναι μέλη του ΝΑΤΟ. Τα αποτελέσματα παρουσιάζονται στον Πίνακα 2 και στο Διάγραμμα 3, όπου είναι προφανής η σημαντικά αυξημένη συμμετοχή των αμυντικών δαπανών στο Ελληνικό ΑΕΠ σε σχέση με το μέσο όρο του ποσοστού συμμετοχής των αμυντικών δαπανών στο ΑΕΠ των Ευρωπαϊκών χωρών-μελών του ΝΑΤΟ.

Πίνακας 2: Ελλάδα: Αμυντικές δαπάνες (ως % του ΑΕΠ) συγκριτικά με το ΝΑΤΟ και τις ευρωπαϊκές χώρες του ΝΑΤΟ (ΝΑΤΟ Ευρώπη), 1974-2010

*ΝΑΤΟ Ευρώπη: ΝΑΤΟ εξαιρουμένων Καναδά & ΗΠΑ

Πηγή: NATO,Financial and economic data relating to NATO defence(www.nato.int)

Διάγραμμα 3: Αμυντικές δαπάνες ως % ΑΕΠ συγκριτικά με ΝΑΤΟ και ΝΑΤΟ Ευρώπη

Εφαρμόζοντας αυτά τα ποσοστά επί του ΑΕΠ σε σταθερές τιμές 2005 (ecu/euro), όπως παρέχονται από τη βάση δεδομένων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής AMECO, συνάγονται σε απόλυτους αριθμούς οι αμυντικές δαπάνες της Ελλάδας σε ecu/euro. Σε αυτή τη βάση είναι δυνατόν να συγκριθούν οι πραγματικές Ελληνικές αμυντικές δαπάνες με τις υποθετικές αν δαπανούσε το ίδιο ποσοστό ΑΕΠ με το μέσο όρο των Ευρωπαϊκών χωρών μελών του ΝΑΤΟ και κατά συνέπεια είναι δυνατόν να υπολογιστεί η εν δυνάμει εξοικονόμηση πόρων. Τα αποτελέσματα αυτών των υπολογισμών παρουσιάζονται στον Πίνακα 3 και στο Διάγραμμα 4.

Πίνακας 3: Ελλάδα: Αμυντικές δαπάνες (σε σταθερές τιμές 2005, εκατ. ευρώ) και εξοικονόμηση πόρων με βάση το μ.ο. ΝΑΤΟ Ευρώπη, 1974-2010

*ΝΑΤΟ Ευρώπη: ΝΑΤΟ εξαιρουμένων Καναδά & ΗΠΑ[i]

Πηγές: NATO, Financial and economic data relating to NATO defence (www.nato.int)

European Commission, AMECO database (GDP)

Διάγραμμα 4:Εξοικονόμηση πόρων αν η Ελλάδα δαπανούσε όσο ο μ.ο. του ΝΑΤΟ Ευρώπη

Σύμφωνα με τα επίσημα δεδομένα του ΝΑΤΟ λοιπόν, παρατηρούμε ότι οι συνολικές σωρευτικές αμυντικές δαπάνες την περίοδο 1974-2010, σε σταθερές τιμές 2005, ξεπέρασαν τα 250 δις ευρώ, ποσό που είναι άμεσα συγκρίσιμο με τα επίπεδα του δημοσίου χρέους την κρίσιμη περίοδο που πάρθηκε η απόφαση να μπει η Ελλάδα στο μηχανισμό στήριξης, πράγμα που αποτελεί μια ένδειξη των διαχρονικών επιπτώσεων των αμυντικών δαπανών στη σημερινή δημοσιονομική κατάσταση της χώρας.

Ο αριθμός, όμως, αυτός από μόνος του δεν είναι ικανός να τεκμηριώσει επαρκώς την ανάγκη μεταρρύθμισής της αμυντικής πολιτικής δεδομένου ότι σπανίως στην εκφορά πολιτικού λόγου στην Ελλάδα αμφισβητείται η αναγκαιότητα των αμυντικών δαπανών για τη διασφάλιση της εθνικής κυριαρχίας.   

Όμως, η σύγκριση των δεδομένων της Ελλάδας με αυτά άλλων χωρών του ΝΑΤΟ είναι πολύ πιο αποκαλυπτική, καθώς δείχνει ότι αν η Ελλάδα ακολουθούσε τον μέσο όρο των Ευρωπαϊκών χωρών του ΝΑΤΟ ως ποσοστό των εξοπλιστικών δαπανών επί του ΑΕΠ της για την περίοδο 1974-2010, τότε σε σταθερές τιμές 2005 θα εξοικονομούσε 108.1 δις ευρώ.

Το ποσό αυτό είναι μεγαλύτερο από τα 106 δις του δημοσιονομικού οφέλους από την εφαρμογή του PSI, ποσό φυσικά που δε συμπεριλαμβάνει την καθαρή δημοσιονομική ζημία για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Σύμφωνα με το ΔΝΤ (IMF, CountryReport12/57, March2012 (p.88)), εκτιμάται ότι θα απαιτηθούν 50 δις για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, ενώ προβλέπεται ότι το Ελληνικό δημόσιο θα ανακτήσει 16 δις όταν θα επανα-ιδιωτικοποιηθούν οι τράπεζες. Επομένως η εκτίμηση για την ζημιά από την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών είναι 34 δις και άρα το καθαρό δημοσιονομικό όφελος από το PSI είναι περίπου 72 δις ευρώ. Αυτός ο αριθμός δεν αντικατοπτρίζει σε κανένα σημείο τις αιματηρές θυσίες που έχει ήδη κάνει και πρέπει να συνεχίσει να κάνει ο Ελληνικός λαός ή τις δεσμεύσεις που έχουν υπογραφεί από την ελληνική κυβέρνηση στο πλαίσιο της νέας δανειακής σύμβασης.

Σημειώνεται, επίσης, ότι στον υπολογισμό της εξοικονόμησης των 108.1 δις δεν συμπεριλαμβάνεται καμία απολύτως απόρρητη δαπάνη του Υπουργείου Αμύνης, Εξωτερικών και Προστασίας του Πολίτη και κανένα ασφαλές συμπέρασμα δεν μπορεί να εξαχθεί, ελλείψει στοιχείων, για τις επιπτώσεις της διαφθοράς, αποκορύφωμα της οποίας αποτελεί η πρόσφατη σύλληψη του πρώην υπουργού Άκη Τσοχατζόπουλου. Είναι δυνατόν, όμως, να αποκτήσει κανείς μια αίσθηση της σημασίας της διάστασης της διαφθοράς, αν ληφθεί υπόψη ότι σύμφωνα με την ετήσια έκδοση του Διεθνούς Ινστιτούτου Ερευνών για την Ειρήνη της Στοκχόλμης (SIPRI Yearbook, 2011), οι προμήθειες αμυντικών εξοπλισμών αντιπροσωπεύουν το 40% του συνόλου των διεφθαρμένων συναλλαγών παγκοσμίως.

Αλλά πέρα από το ζήτημα της διαφάνειας και της αντιμετώπισης της διαφθοράς που αποτελεί πάγιο αίτημα των Οικολόγων Πράσινων, τα παραπάνω στοιχεία αποδεικνύουν ότι υπάρχει ένα σαφές ζήτημα επιλογών στη χάραξη της αμυντικής πολιτικής που πρέπει να αλλάξει επειγόντως. Εθνική ασφάλεια και εθνική ανεξαρτησία σημαίνει και διασφάλιση αξιοπρεπών συνθηκών διαβίωσης και εργασίας, και αυτοδιαχείριση των φυσικών μας πόρων, και σωστό κοινωνικό κράτος και διασφάλιση της κοινωνικής συνοχής(Security Sector Reform)

Όμως, ποιος επωφελήθηκε από αυτές τις υπέρογκες (σε σύγκριση με άλλες χώρες) αμυντικές δαπάνες της Ελλάδας; Κυρίως ευρωπαϊκές, ρωσικές και αμερικάνικες πολεμικές βιομηχανίες καθώς και  στελέχη της ελληνικής διοίκησης και έλληνες πολιτικοί που είχαν την ευθύνη αποφάσεων για την επιλογή διαφόρων εξοπλιστικών προγραμμάτων. Κορυφή του παγόβουνου είναι η πρόσφατη σύλληψη του πρώην υπουργού άμυνας της Ελλάδας για ξέπλυμα μαύρου χρήματος.

Το Διάγραμμα 6 και ο Πίνακας 4 δείχνουν τα ποσά αλλά και τα ποσοστά εξαγωγών μεγάλων συμβατικών οπλικών συστημάτων στην Ελλάδα από χώρες της ΕΕ την περίοδο 1974-2010, όπου φαίνεται καθαρά ότι την μερίδα του λέοντος είχαν η Γερμανία με ποσοστό 43% και η Γαλλία με ποσοστό 27%. Το Διάγραμμα 7 και ο Πίνακας 5 δείχνουν τα  αντίστοιχα στοιχεία αλλά σε παγκόσμιο επίπεδο, όπου η πρωτοκαθεδρία των ΗΠΑ με ποσοστό 48% είναι αδιαμφισβήτητη, αφήνοντας μακράν δεύτερη τη Γερμανία με 20%, ενώ οι εξαγωγές των ΗΠΑ προς την Ελλάδα την ίδια περίοδο είναι μεγαλύτερες από τις αντίστοιχες όλων των ευρωπαϊκών χωρών μαζί (15 δις δολάρια σε σταθερές τιμές 1990).

Διάγραμμα 5: Ποσοστά Εξαγωγών Μεγάλων Συμβατικών Οπλικών Συστημάτων στην Ελλάδα από χώρες της ΕΕ, 1974-2010 σύμφωνα με τον Δείκτη Τάσης Τιμής SIPRI[ii]

Πίνακας 4: Ποσά και Ποσοστά Εξαγωγών Μεγάλων Συμβατικών Οπλικών Συστημάτων στην Ελλάδα από χώρες της ΕΕ, 1974-2010, σύμφωνα με τον Δείκτη Τάσης Τιμής SIPRI σε σταθερά δολαρίου 1990

Διάγραμμα 6: Παγκόσμιες Εξαγωγές Μεγάλων Οπλικών Συστημάτων προς την Ελλάδα (1974-2010) σύμφωνα με τον Δείκτη Τάσης Τιμής

Πίνακας 5: Παγκόσμιες Εξαγωγές Μεγάλων Οπλικών Συστημάτων προς την Ελλάδα (1974-2010) σύμφωνα με τον Δείκτη Τάσης Τιμής SIPRI

Συμπέρασμα

Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να στηρίξει την Ελλάδα για επανασχεδιασμό της πολιτικής ασφάλειας και άμυνάς της με την διασφάλιση των συνόρων της ως ευρωπαϊκών συνόρων, με ενίσχυση των πρωτοβουλιών δημιουργίας ενός χώρου συνεργασίας  και καλής γειτονίας στην ευρύτερη περιοχή. Επιπλέον, η Κομισιόν πρέπει να βοηθήσει ώστε να έρθουν στο φως της δημοσιότητας όλες οι περιπτώσεις διακίνησης μαύρου χρήματος για εξοπλιστικά προγράμματα ιδιαίτερα όταν εμπλέκονται ευρωπαϊκές εταιρίες σε αυτή. 

Δείτε πρόσφατες παρεμβάσεις μου στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο:

• http://www.chrysogelos.gr/index.php?limitstart=11&lang=en
• http://www.chrysogelos.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=952:the-arrest-tsohatzopoulos-will-become-the-base-for-clearance&Itemid=75&lang=en
• http://www.chrysogelos.gr/index.php?limitstart=99&lang=en

Στην περιοδεία των υποψήφιων και στελεχών των Οικολόγων Πράσινων σε διάφορα νησιά των Κυκλάδων συμμετείχε στις  28 και 29 Απριλίου ο Ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων και Περιφερειακός Σύμβουλος Νίκος Χρυσόγελος. Το Σάββατο 28 Απριλίου επισκέφθηκε την Μύκονο και μαζί με τον Νίκο Ασημομύτη είχαν συναντήσεις με πολίτες και φορείς του νησιού. ΣτηΣύρο επισκέφθηκε μαζί με τηνΧριστίνα Ευθυμιάτου-Καρυστιναίου, υποψήφια των Οικολόγων Πράσινων στις Κυκλάδες,το Εργατικό Κέντρο Κυκλάδων, όπου είχαν συζήτηση με τους εκπροσώπους των εργαζομένων για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι στο Ναυπηγείο ΝΕΩΡΙΟΥ και σε άλλους οικονομικούς κλάδους και για τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων την εργατική πρωτομαγιά. Ο Νίκος Χρυσόγελος ενημέρωσε, επίσης, για τις πρωτοβουλίες που έχει αναλάβει στο ευρωπαϊκό επίπεδο, σε συνεργασία με την Ομάδα των Πράσινων ευρωβουλευτών, τόσο για τα γενικότερα προβλήματα (οικονομική κρίση, ανεργία, λιτότητα, κοινωνική συνοχή, περιφερειακή ανάπτυξη, προστασία περιβάλλοντος, αλιεία κα) όσο και για ειδικότερα θέματα των Κυκλάδων (Ναυπηγείο, παραγωγή ενέργειας από Ανανεώσιμες Πηγές μέσω συνεταιριστικών επιχειρήσεων, ανέλκυση του ναυπαγίου SEA DIAMOND, ΦΠΑ στα νησιά, ακτοπλοϊκές συνδέσεις μεταξύ των νησιών, κα) (δείτε αναλυτικά: www.chrysogelos.gr)   

Σε συνεντεύξεις τύπου στα τοπικά ΜΜΕ,o Νίκος Χρυσόγελος και η Χριστίνα Ευθυμιάτου - Καρυστιναίου κάλεσαν τους Κυκλαδίτες να στείλουν τους Οικολόγους Πράσινους και στην ελληνική Βουλή αλλά και να δώσουν ένα τέτοιο ποσοστό  στους Οικολόγους Πράσινους - πάνω από 5000 ψήφους - στις Κυκλάδες ώστε ένας, τουλάχιστον, από τους βουλευτές τους, γυναίκα ή άνδρας, να προέρχεται από τα νησιά.

Η Χριστίνα Ευθυμιάτου – Καρυστιναίου μαζί με την Ελένη (Λέλα) Μαγγανάρη συνεχίζουν την περιοδεία τους στην Σαντορίνη κι άλλα νησιά των Κυκλάδων, ενώ ο Νίκος Χρυσόγελος περιοδεύει τις επόμενες μέρες στην Κρήτη, την Α. Μακεδονία – Θράκη και τη Θεσσαλονίκη, ενώ την Παρασκευή 4 Απριλίου και το Σαββατοκύριακο των εκλογών, 5 και 6 Απριλίου θα είναι στην Σίφνο, το νησί από όπου κατάγεται, όπου και θα ψηφίσει. 

Ο Νίκος Χρυσόγελος δήλωσε: “Έχουμε αποδείξει ότι τιμάμε την ψήφο των πολιτών, όπου έχουμε εκλεγεί. Το να είναι οι Οικολόγοι Πράσινοι (και) στην Ελληνική Βουλή δεν θα είναι απλώς άλλο ένα κόμμα στη Βουλή, αλλά ένα κόμμα με διαφορετική πολιτική κουλτούρα στο Ελληνικό κοινοβούλιο. Το να μπει στη Βουλή με τους Οικολόγους Πράσινους ένας νησιώτης ή μια νησιώτισα θα δώσει την ευκαιρία -μαζί μετη δική μου παρουσία στο Ευρωκοινοβούλιο  και το Περιφερειακό Συμβούλιο - να αναδειχτεί ο ρόλος που τα νησιά μας μπορεί να παίξουν στην αναγέννηση της χώρας και της κοινωνίας. Όπως έπαιξαν σπουδαίο ρόλο στο παρελθόν, τα νησιά μας μπορούν να γίνουν ξανά κέντρο της οικολογικής, οικονομικής, πολιτισμικής και περιβαλλοντικής αναγέννησης της χώρας, να αποτελέσουν το παράδειγμα για τις λύσεις που μπορεί να οδηγήσουν στη διέξοδο από την κρίση”.

Δείτε:

-        Ανοικτή Επιστολή του Ευρωβουλευτή των Οικολόγων Πράσινων Νίκου Χρυσόγελου προς τους πολίτες του Νοτίου Αιγαίου

-        Συνάντηση στο Εργατικό Κέντρο Κυκλάδων και συζήτηση για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι

-        Συνέντευξη τύπου του Νίκου Χρυσόγελου στη Σύρο

Οι Οικολόγοι Πράσινοι στη Βουλή.

Βουλευτής των Οικολόγων Πράσινων από την Κρήτη στη Βουλή

Ο Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων, συνεχίζοντας την περιοδεία του σε διάφορες περιοχές της χώρας, βρέθηκε το πρωί της Δευτέρας 30 Απριλίου στο Ηράκλειο Κρήτης. Στην συνέντευξή τύπου που έδωσε κάλεσε τους πολίτες, “την Κυριακή 6 Μαΐου να στείλουν και στην ελληνική Βουλή τους Οικολόγους Πράσινους, μετά το Ευρωκοινοβούλιο και τα Περιφερειακό Συμβούλια. Αλλά και με την ψήφο τους να στείλουν στην Βουλή με τους Οικολόγου Πράσινους έναν βουλευτή, άνδρα ή γυναίκα, από την Κρήτη. Η οργή να μετατραπεί σε συνειδητή δέσμευση για αλλαγές. Οι πολίτες έχουν τη δύναμη να αλλάξουν τόσο τις πολιτικές όσο και τους πολιτικούς συχετισμούς στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Μην κάνουν όμως το λάθος να ψηφίσουν για διώξουν τους “κλέφτες” και να μπουν στη θέση τους οι “μαχαιροβγάλτες”.

Ο Νίκος Χρυσόγελος τόνισε: “Είναι, ίσως, η πρώτη φορά που οι πολίτες όχι μόνο δεν μπορούν να προγραμματίσουν τη ζωή τους, αλλά δεν ξέρουν τι θα τους ξημερώσει αύριο, ενώ στο βάθος του τούνελ δεν φαίνεται καμιά ελπίδα από τις θυσίες που επιβάλλουν τα αποτυχημένα μέτρα που λαμβάνονται. Καλούμε, λοιπόν, τους πολίτες να πάνε να ψηφίσουν στις 6 Μαίου. Να μην αφήσουν λίγους να αποφασίσουν για την τύχη των πολλών. Να πάνε να ψηφίσουν, όμως, όχι μόνο για το τι έγινε στο παρελθόν, για να τιμωρήσουν εκείνα τα κόμματα και εκείνους τους πολιτικούς που οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία. Αλλά να πάνε να ψηφίσουν και για το πώς θέλουν να διαμορφωθεί η ζωή τους αύριο, την επόμενη μέρα των εκλογών.

Όποια κι αν είναι η αριθμητική μας δύναμη στην Βουλή, οι Οικολόγοι Πράσινοι θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για λύσεις στα μεγάλα προβλήματα. Αγωνιζόμαστε ήδη μαζί με τους υπόλοιπους ευρωπαίους πράσινους και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (δείτε:www.chrysogelos.gr) για έκφραση της Ευρωπαϊκής αλληλεγγύης προς την Ελλάδα με τρόπο που να δίνει επαρκή χρόνο για την αντιμετώπιση των προβλημάτων της χώρας, αλλά και για πολιτική βούληση κι εργαλεία χρηματοδότησης των αναγκαίων αλλαγών και παρεμβάσεων στην οικονομία, στην οργάνωση της διοίκησης, στη δημιουργία θέσεων εργασίας, στην προστασία του περιβάλλοντος, στην ανάπτυξη των κοινωνικών υποδομών που θα περιόριζαν τις επιπτώσεις από ισορροπημένα, κοινωνικά δίκαια περιοριστικά μέτρα για την αντιμετώπιση του ελλείμματος και του χρέους. Ένα από τα αυτά τα εργαλεία, θα μπορούσαν να είναι τα ευρω-ομόλογα, όπως συμφώνησε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με την υπερψήφιση τον Μάρτη του 2010 της έκθεσης του πράσινου ευρωβουλευτή Σβεν Γκίγκολντ.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι δουλεύουμε ήδη σε ευρωπαϊκό και σε περιφερειακό επίπεδο – ακόμα και σήμερα που δεν είμαστε στην Ελληνική Βουλή - για να διαμορφωθούν και να προωθηθούν αλλαγές που απαιτούνται στην οικονομία και στην οργάνωση της διοίκησης, στις πολιτικές κοινωνικής συνοχής κι απασχόλησης, στην αναγέννηση της αγροτικής και κτηνοτροφικής παραγωγής, στην προστασία του περιβάλλοντος, των θαλασσών και των ακτών. 

Έχουμε αποδείξει ότι τιμάμε την ψήφο των πολιτών, όπου έχουμε εκλεγεί. Το να είναι οι Οικολόγοι Πράσινοι (και) στην Ελληνική Βουλή δεν θα είναι απλώς άλλο ένα κόμμα στη Βουλή, αλλά ένα κόμμα με διαφορετική πολιτική κουλτούρα στο Ελληνικό Κοινοβούλιο.

Είναι απόλυτα εφικτό να μπει στη Βουλή με τους Οικολόγους Πράσινους και ένας βουλευτής, άνδρας ή γυναίκας, από την Κρήτη, κάτι που θα δώσει την ευκαιρία να αναδειχτεί ο ρόλος που τα νησιά μας μπορεί να παίξουν στην αναγέννηση της χώρας και της κοινωνίας. Τα νησιά μας μπορούν να γίνουν ξανά κέντρο της οικολογικής, οικονομικής, πολιτισμικής, δημοκρατικής, πολιτικής και περιβαλλοντικής αναγέννησης της χώρας, να αποτελέσουν το παράδειγμα για τις λύσεις που μπορεί να οδηγήσουν στη διέξοδο από την κρίση.

Σήμερα απουσιάζει η συζήτηση για τα ουσιαστικά θέματα, για τις θέσεις των κομμάτων για το πως θα λύσουν τα προβλήματα. Η εμμονή σε πολιτικές λιτότητας και περιοριστικές πολιτικές δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την κρίση. Αλλά και η πολιτική που λέει όχι σε όλα χωρίς να προτείνει εναλλακτικές λύσεις είναι η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος. Εμείς προτείνουμε, όποια κι αν είναι η σύνθεση της Βουλής και της επόμενης κυβέρνησης,  οι θεσμικοί φορείς και η κοινωνία των πολιτών, ζωντανές κοινωνικές δυνάμεις, να αναλάβουν πρωτοβουλία για να διαμορφωθεί σε ΚΑΘΕ Περιφέρεια έναΣτρατηγικό Σχέδιο  Βιωσιμότητας, Κοινωνικής Συνοχής, Σύγκλισης και Απασχόλησης 2012-2020. Έτσι, μέσα από ένα διάλογο του νέου Κοινοβουλίου, των Περιφερειακών Συμβουλίων και των κυριότερων κι αντιπροσωπευτικών φορέων μπορεί να διαμορφωθεί ένα συνολικό εθνικό σχέδιο μεταρρυθμίσεων που θα πετύχει ταυτοχρόνως τη στροφή της οικονομίας προς πράσινη κατεύθυνση, τη βιωσιμότητα (αειφορία) και την κοινωνική συνοχή, τη βελτίωση των δημοσιονομικών, τη δημιουργία σημαντικού αριθμού θέσεων εργασίας. 

Έχουμε ισχυρούς συμμάχους στην Ευρώπη, είμαστε στην ίδια οικογένεια με τους Πράσινους. Εργαζόμαστε μαζί με τους υπόλοιπους πράσινους ευρωβουλευτές αποτελεσματικά, με όραμα αλλά και με ρεαλισμό για λύσεις στα προβλήματα και της Ελλάδας και της Ευρώπης. Η ομάδα των Πρασίνων είναι η μόνη που στάθηκε από την αρχή στο πλευρό της ελληνικής κοινωνίας, προτείνοντας ευρωπαϊκή αλληλεγγύη, όχι τιμωρία, λιτότητα και εξαθλίωση της ελληνικής κοινωνίας.  

Δεν είμαστε, λοιπόν, μόνοι. Υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις. Αλλά για να γίνουν πράξη χρειάζεται να έρθουν στο προσκήνιο νέες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις, δημιουργικές, με προτάσεις, όραμα, δέσμευση για το δημόσιο συμφέρον.

Στείλτε τους Οικολόγους Πράσινους (και) στην Ελληνική Βουλή, όπως στο Ευρωκοινοβούλιο και στα Περιφερειακά Συμβούλια, για να αγωνιστούμε όλοι μαζί, μαζί με σας, για διέξοδο από την κρίση.

Στείλτε, όμως, στη Βουλή εκπροσώπους των Οικολόγων Πράσινων καιαπό την Κρήτη. Θα κάνουν τη διαφορά!

Τα κύρια σημεία  του στρογγυλού τραπεζιού διαβούλευσης που πραγματοποιήθηκε στον Πειραιά με πρωτοβουλία του Νίκου Χρυσόγελου στις 21 Απριλίου,

Εκπρόσωποι των αλιέων παράκτιας και μέσης αλιείας, περιβαλλοντικών και κοινωνικών οργανώσεων και της αυτοδιοίκησης συμμετείχαν στο στρογγυλό τραπέζι διαβούλευσης με θέμα «Η Μεταρρύθμιση της Κοινής Πολιτικής για την Αλιεία & το Ευρωπαϊκό Ταμείο Θάλασσας και Αλιείας» που διοργάνωσε ο Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων, το Σάββατο 21 Απριλίου, στην αίθουσα του Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου Πειραιά.

Στη διαβούλευση συμμετείχαν με παρεμβάσεις τους οι:Δημήτρης Κοτσόργιος, Πρόεδρος της Συνομοσπονδίας Αλιέων Ελλάδας, Δημήτρης Ταουλτζής,  Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Πλοιοκτητών Μέσης Αλιείας, Παναγιώτης Βουδούρης, Περιφερειακός Σύμβουλος Αττικής, Αντρέας Πράσινος, Διευθυντής Αλιείας Περιφέρειας Αττικής και Πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων, Θανάσης Μαχιάς, Έρευνητής ΕΛΚΕΘΕ σε θέματα βιοποικιλότητας και αλιευτικής πολιτικής, Βαγγέλης Κουκιάσας, Πρόεδρος του ΔΣ της Περιβαλλοντικής Οργάνωσης «Δίκτυο ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ SOS” και Γιώργος Λουρδής, Μηχανολόγος, Επαγγελματίας θαλάσσιου τουρισμού. Σύντομες παρεμβάσεις είχαν κι άλλοι εκπρόσωποι Ομοσπονδιών Αλιευτικών Συλλόγων (παράκτιας αλιείας) και Ενώσεων Πλοιοκτητών Μέσης Αλιείας από διάφορες περιοχές της Ελλάδας.

Οι παρεμβάσεις των φορέων που συμμετείχαν στην  επικεντρώθηκαν στα παρακάτω θέματα:

-      Προτάσεις για την εξειδίκευση της Ευρωπαϊκής και Ελληνικής αλιευτικής πολιτικής, και με στόχο τη βιώσιμη ανάπτυξη του κλάδου και τη προστασία της θαλάσσιας βιοποικιλότητας και των παράκτιων και θαλάσσιων οικοσυστημάτων, με βάση τις ιδιαιτερότητες των ελληνικών θαλασσών (ολιγοτροφικές, ποικιλία ανάγλυφου ακτών, νησιά –βραχονησίδες) και των θαλάσσιων οικοσυστημάτων (μεγάλη βιοποικιλότητα).

-      Την ανάγκη και σημασία της διαμόρφωσης συνεκτικών και ολοκληρωμένων σχεδίων ανά αλιευτική περιοχή, για την αποκατάσταση και βιώσιμη διαχείριση του θαλάσσιου περιβάλλοντος και των παράκτιων περιοχών (δημιουργία αλιευτικών καταφυγίων, οργάνωση θαλάσσιου και καταδυτικού τουρισμού κλπ)

-      Την προστασία της θάλασσας από το σύνολο των πηγών ρύπανσης (οικιστικές πιέσεις, λύματα – απορρίμματα, βιομηχανική ρύπανση, ιχθυοκαλλιέργειες, υπερβολική παράκτια δόμηση, παρεμβάσεις στην ροή των ποταμών με φράγματα κλπ) με τη συμμετοχή και συνεργασία των αλιέων, των παράκτιων κοινοτήτων και των περιβαλλοντικών οργανώσεων.

-      Τον εξορθολογισμό και αποτελεσματικότητα των μεθόδων ελέγχου, για όλα τα είδη αλιείας (μέση, παράκτια, ερασιτεχνική), αλλά και τη σημασία της ενημέρωσης και συμμετοχής των καταναλωτών στον έλεγχο εφαρμογής των μέτρων προστασίας.

-      Την αναδιαμόρφωση των Κανονισμών για ευρωπαϊκά κονδύλια και επιδοτήσεις για την αλιεία, ώστε να ξεπεραστούν οι δυσκολίες πρόσβασης για μικρούς, παράκτιουςκαι παραδοσιακούς αλιείς, και τη δημιουργία μητρώου επαγγελματιών αλιέων με σαφή κριτήρια επαγγελματικότητας

-      Την ανάγκη για συλλογή αξιόπιστων και ολοκληρωμένων αλιευτικών δεδομένων, με την αξιοποίηση ευρωπαϊκών πόρων διαθέσιμων για σχετικές έρευνες αλλά και τη συμμετοχή των αλιέων, ιδιαίτερα των παράκτιων και παραδοσιακών

-      Χωροθέτηση των υδατοκαλλιεργειών αλλά και διάλογος με τις τοπικές κοινωνίες, ώστε να μην λειτουργούν ανταγωνιστικά προς την παράκτια αλιεία και τις άλλες τοπικές δραστηριότητες.

Τα συμπεράσματα της διαβούλευσης έχουν ήδη ληφθεί υπόψη από τον Νίκο Χρυσόγελο για τη σύνταξη της έκθεσής του για το “Ευρωπαϊκό Ταμείο Θάλασσας κι Αλιείας”.

Ο Νίκος Χρυσόγελος συνόψισε τις προτεραιότητες που θα θέσει, ως ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων, στο πλαίσιο μιας στρατηγικής για την αλιεία, με βάση και την πολύ ενδιαφέρουσα και ειλικρινή συζήτηση που έγινε στο πλαίσιο του στρογγυλού τραπεζιού διαβούλευσης: «Η κρίσιμη κατάσταση των ιχθυαποθεμάτων στις θάλασσές μας και οι ιδιαιτερότητες των θαλάσσιων οικοσυστημάτων στη Μεσόγειο, πρέπει να μας ενεργοποιήσουν – έστω και καθυστερημένα - για να ολοκληρώσουμε τη σύνταξη διαχειριστικών σχεδίων ανά αλιευτική περιοχή και για όλα τα είδη, αλλά και να διατυπώσουμε ολοκληρωμένες προτάσεις προστασίας και μέτρα αποτελεσματικού ελέγχου και διαχείρισης. Οι Περιφέρειες θα πρέπει επειγόντως να κινηθούν προς την κατεύθυνση αυτή σε συνεργασία με τις ενώσεις ψαράδων, τις περιβαλλοντικές οργανώσεις, τους τοπικούς φορείς - ιδιαίτερα από περιοχές που εξαρτώνται από την αλιεία - αλλά και με την κεντρική διοίκηση και τους Δήμους. Η χώρα μας θα πρέπει, επίσης, άμεσα να υιοθετήσει αποτελεσματικές διαδικασίες και δομές, ώστε να αξιοποιήσει τους διαθέσιμους ευρωπαϊκούς πόρους για επιστημονική συλλογή αλιευτικών δεδομένων και για παρακολούθηση της κατάστασης των πληθυσμών των ψαριών αλλά και του θαλάσσιου οικοσυστήματος. Θα πρέπει, επίσης, να διασφαλίσει ότι τα μελλοντικά ευρωπαϊκά κονδύλια θα μπορούν να αξιοποιηθούν από τους επαγγελματίες αλιείς - και ιδιαίτερα τους μικρούς παράκτιους - αλλά και τις παράκτιες κοινωνίες για να πετύχουν την προστασία των θαλάσσιων οικοσυστημάτων, την ανάκαμψη του πληθυσμού των ψαριών, την προσέλκυση και νέων ανθρώπων στο επάγγελμα του ψαρά, την ανάληψη από τους ψαράδες νέων ρόλων στο πλαίσιο της προστασίας της θάλασσας και της διαχείρισης του θαλάσσιου πλούτου, την μακροχρόνια ευημερία παράκτιων και νησιωτικών περιοχών. Στην κατεύθυνση αυτή επικεντρώνονται και οι προτάσεις και παρεμβάσεις των Ευρωπαίων Πράσινων στη διαβούλευση για την Αναθεωρημένη Κοινή Αλιευτική Πολιτική αλλά και το νέο Ευρωπαϊκό Ταμείο Θάλασσας κι Αλιείας»