Ο Νίκος Χρυσόγελος από τους υπογράφοντες σημαντικού ψηφίσματος του Ευρωκοινοβουλίου

Διαβάστε το ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου για τους άστεγους: http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?type=TA&reference=P7-TA-2014-0043&language=EL&ring=P7-RC-2014-0008

Η πρόταση που είχαν καταθέσει οι Πράσινοιhttp://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?type=MOTION&reference=B7-2014-0011&language=EL

«Το δικαίωμα στη στέγαση αποτελεί θεμελιώδες δικαίωμα για τη διασφάλιση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Παρόλα αυτά, ήδη το 2010, πριν την κρίση, το 6% των Ευρωπαίων πολιτών ήταν άστεγοι, ενώ το 18% ζούσε σε μη ανθρώπινες συνθήκες, ποσοστά που έκτοτε έχουν αυξηθεί ραγδαία. Η κρίση οδήγησε σε πολύμορφη φτώχεια, μεταξύ άλλων και ενεργειακή φτώχεια, υπάρχουν πολίτες που έχουν στέγη, αλλά αυτή δεν ανταποκρίνεται σε αξιοπρεπείς συνθήκες ζωής και υγιεινής. Το Ευρωκοινοβούλιο με ψήφισμα του το οποίο βασίστηκε σε πρόταση που κατέθεσαν οι Πράσινοι – την συνυπέγραφα και εγώ - υπογραμμίζει την κατεπείγουσα ανάγκη για ευρωπαϊκή δράση για την καταπολέμηση της άνευ προηγουμένου αύξησης του φαινομένου των αστέγων, που συνιστά την πλέον ακραία μορφή φτώχειας και στέρησης. Το πρόβλημα αφορά όλα σχεδόν τα κράτη μέλη, με αποκορύφωμα χώρες όπως η Ελλάδα, που έχουν πληγεί περισσότερο από την οικονομική κρίση. Στη χώρα μας δεν υπάρχει πολύ-επίπεδη πολιτική για τους άστεγους, είναι, λοιπόν, απαραίτητο να αναπτυχθεί από τα κάτω με βάση το πρόσφατο ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου», δήλωσε ο Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτής των Πράσινων.

«Η κρίση έχει οδηγήσει πάνω από 500.000 Ισπανούς να χάσουν την κατοικίας τους. Στην Ελλάδα δεν ξέρουμε καν πόσοι είναι οι άστεγοι, αν και εκτιμήσεις ανεβάζουν τους άστεγους μόνο στον Δήμο Αθηναίων σε 10-20.000 άτομα. Στο ψήφισμα τονίζεται ότι η φτώχεια δεν είναι έγκλημα και η έλλειψη στέγης δεν αποτελεί ούτε έγκλημα ούτε επιλογή τρόπου ζωής. Οι ευρωβουλευτές υπογραμμίζουν, επίσης, την επείγουσα ανάγκη για καταπολέμηση κάθε μορφής διακριτικής μεταχείρισης των αστέγων και περιθωριοποίησης ολόκληρων κοινοτήτων. Στο ψήφισμα καταγγέλλεται απερίφραστα η ποινικοποίηση της έλλειψης στέγης, φαινόμενο που παρατηρείται κυρίως στην Ουγγαρία, αλλά και την Πολωνία και το Βέλγιο, όπου επιβάλλονται πρόστιμα στους άστεγους, ενώ απαγορεύεται ακόμα και η παροχή βοήθειας από φιλανθρωπικές οργανώσεις. Το να είσαι άστεγος δεν είναι έγκλημα, είναι κοινωνικό πρόβλημα», τονίζει ο Νίκος Χρυσόγελος.

Και συνεχίζει: «Η χώρα μας αντιμετωπίζει πλέον σοβαρό πρόβλημα με χιλιάδες ανθρώπους να είναι σήμερα άστεγοι, αν και λίγα χρόνια πριν μπορεί να κατατάσσονταν στην μεσαία τάξη και παρά το γεγονός ότι στην Ελλάδα έχουμε από τα πιο υψηλά επίπεδα ιδιοκτησίας κατοικιών. Παρόλο ότι υπάρχουν πλέον πάνω από 200.000 ξενοίκιαστα σπίτια, υπάρχουν χιλιάδες πολίτες που κοιμούνται στον δρόμο. Η κρίση και οι πολιτικές που ακολουθούνται έχουν αλλάξει τα πάντα, με δεδομένο μάλιστα ότι δεν υπήρξε μέχρι τώρα συγκροτημένη και συνεκτική κοινωνική πολιτική στο θέμα των αστέγων αλλά και της στέγης συνολικότερα. Η απουσία μιας τέτοιας πολιτικής δεν αντιμετωπίζεται με τις σημαντικές αλλά περιορισμένης εμβέλειας πρωτοβουλίες πολιτών, ΜΚΟ και ορισμένων δήμων (προσωρινή στέγη, σισίτια). Η πολιτική για τους άστεγους πρέπει να περιλαμβάνει και πολιτική για τα ενοίκια, για κοινωνική κατοικία, για κοινωνική κι εργασιακή επανένταξη καθώς και πολιτική για την αντιμετώπιση των πλειστηριασμών και των εξώσεων. Αν και η άμεση ευθύνη για την αντιμετώπιση του φαινομένου των αστέγων, ανήκει στα κράτη μέλη και ο ρόλος της ΕΕ είναι συμπληρωματικός μέχρι τώρα, το πρόβλημα δεν θα αντιμετωπιστεί αν δεν υπάρξει μια συνεκτική πολιτική και στα τρία επίπεδα: ευρωπαϊκό, εθνικό και τοπικό-περιφερειακό. Χρειάζεται επίσης οι περιφερειακές και τοπικές αρχές να ενσωματώσουν το πρόβλημα των αστέγων σε όλες τις πολιτικές τους και στη βάση αυτή να αξιοποιήσουν παράλληλα εργαλεία που υπάρχουν στα Ευρωπαϊκά Διαρθρωτικά κι Επενδυτικά Ταμεία, για την περίοδο 2014-2020, ιδιαίτερα το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο και το Ευρωπαϊκό Ταμείο Συνοχής καθώς και τις δυνατότητες που προσφέρει το Ευρωπαϊκό Ταμείο για τους Απόρους. Όπως επισημαίνει και το Ευρωκοινοβούλιο στο ψήφισμά του οι διατάξεις του νέου κανονισμού του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου προχωρούν σε θέσπιση δεικτών για την παρακολούθηση της αποδοτικότητας των επενδύσεων που αφορούν τους άστεγους ή τους ανθρώπους που πλήττονται από τον αποκλεισμό από τη στέγαση», σημειώνει ο ευρωβουλευτής.

«Λαμβάνοντας υπόψη ότι η στρατηγική “Ευρώπη 2020” έχει ως πρωταρχικό στόχο την άρση του κινδύνου της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού για τουλάχιστον 20 εκατομμύρια ανθρώπους έως το 2020, απαιτείται να καταβληθούν νέες προσπάθειες, τόσο από τα κράτη μέλη, όσο και την ΕΕ για τη μείωση του φαινομένου των αστέγων. Το πρόβλημα, όμως, είναι από τη φύση του πολυσχιδές και κατά συνέπεια απαιτείται ολιστική προσέγγιση σε επίπεδο πολιτικής. Το ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σχετικά με τη στρατηγική της ΕΕ για τους αστέγους δεν είναι μόνο ένα πολιτικό μήνυμα, περιλαμβάνει προτεινόμενα μέτρα και πολιτικές. Επισημαίνει ότι η στρατηγική για τους άστεγους πρέπει να επικεντρωθεί στην εξασφάλιση στέγης ακόμη και σε διασυνοριακό επίπεδο, την ποιότητα των υπηρεσιών για τους άστεγους, την πρόληψη του φαινομένου και δίνει έμφαση στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι νέοι.

Οι Πράσινοι στην πρόταση ψηφίσματος που είχαμε καταθέσει, θέταμε επιπλέον το θέμα των ενυπόθηκων δανείων και εκφράζαμε την ανησυχία μας για την κατάσταση σε Ισπανία, Ιρλανδία και Ελλάδα, όπου τα αυξανόμενα κύματα εξώσεων υπάρχει κίνδυνος να οδηγήσουν σε αύξηση του αριθμού των αστέγων. Δυστυχώς, η διάταξη αυτή με την οποία ζητούσαμε τη μεταρρύθμιση του τραπεζικού τομέα ούτως ώστε να ανταποκρίνεται στις ανάγκες της κοινωνίας μέσω της απαγόρευσης των κατασχέσεων λόγω μη καταβεβλημένων πληρωμών ενυπόθηκων δανείων, δεν συμπεριελήφθη στο τελικό ψήφισμα. Εκφράζουμε τη λύπη και την απογοήτευσή μας που στο ψήφισμα δεν αποτυπώνεται η θλιβερή πραγματικότητα των εξώσεων λόγω μη δυνατότητας αποπληρωμής ενυπόθηκων δανείων», κατέληξε ο Νίκος Χρυσόγελος.

Αναλυτικές πληροφορίες για το ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου για τους αστέγους

Το φαινόμενο της έλλειψης στέγης έχει αναχθεί σε προτεραιότητα της πολιτικής της ΕΕ κατά της φτώχειας, στο πλαίσιο της στρατηγικής “Ευρώπη 2020”, καθώς και της δέσμης μέτρων της ΕΕ για κοινωνικές επενδύσεις. Μάλιστα, στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού εξαμήνου αποδίδεται ολοένα και μεγαλύτερη έμφαση στο φαινόμενο των αστέγων, καθώς ορισμένα κράτη μέλη συμπεριλαμβάνουν το πρόβλημα των αστέγων ως προτεραιότητα του τομέα της καταπολέμησης της φτώχειας στα εθνικά τους προγράμματα μεταρρύθμισης.

Το ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου, που εγκρίθηκε με 349 ψήφους υπέρ, 45 κατά και 113 αποχέςστην Ολομέλεια, στις 16 Ιανουαρίου 2014, ζητάει τη χάραξη ενιαίας στρατηγικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης με στόχο την εξάλειψη του φαινομένου των αστέγων και το οποίο αποτελεί συνέχεια ψηφίσματος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 14ης Σεπτεμβρίου 2011. Έκτοτε έχουν περάσει δυόμισι χρόνια, αλλά η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν έχει λάβει την απαιτούμενη νομοθετική πρωτοβουλία, παρά τις διαρκείς πιέσεις, ιδίως από την ομάδα των Πράσινων.

Με το εν λόγω ψήφισμα, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο καλεί την Κομισιόν να αναπτύξει χωρίς περαιτέρω καθυστέρηση ευρωπαϊκή στρατηγική για το φαινόμενο των αστέγων σύμφωνα με το ψήφισμα της 14ης Σεπτεμβρίου 2011 και τις προτάσεις άλλων θεσμικών οργάνων και οργανισμών της ΕΕ. Στο έργο της αυτό, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προτείνεται να επικουρείται από ομάδα εμπειρογνωμόνων αποτελούμενη από εκπροσώπους των κύριων ενδιαφερόμενων φορέων που δραστηριοποιούνται στην καταπολέμηση του φαινομένου των αστέγων, συμπεριλαμβανομένων εθνικών και τοπικών φορέων χάραξης πολιτικής, ερευνητών, ΜΚΟ και ανθρώπων που πλήττονται από το πρόβλημα της έλλειψης στέγασης.

Επιπλέον, καλεί την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τα κράτη μέλη να ενσωματώσουν το πρόβλημα των αστέγων σε όλους τους σχετικούς τομείς πολιτικής και τα δεύτερα να αξιοποιήσουν τους πόρους του Ευρωπαϊκού Ταμείου για τους Απόρους, καθώς και άλλων ταμείων, όπως το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο, προκειμένου να βελτιώσουν την κατάσταση των αστέγων και να ανοίξουν τον δρόμο για την κοινωνική ενσωμάτωση και την εργασιακή ένταξη.

Τέλος, καλεί το Συμβούλιο να εξετάσει το ενδεχόμενο καθιέρωσης εγγύησης της ΕΕ για να εξασφαλίζεται ότι κανένας δεν αναγκάζεται να κοιμάται έξω λόγω έλλειψης υπηρεσιών (κατεπείγοντος χαρακτήρα).

Απάντηση σε ερώτηση του Ν. Χρυσόγελου για την περιβαλλοντική οπισθοχώρηση της ΕΕ

«Τα προγράμματα διαρθρωτικής προσαρμογής δεν καλύπτονται από τη νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης σχετικά με τη στρατηγική και περιβαλλοντική εκτίμηση των επιπτώσεών τους», παραδέχεται η Κομισιόν στην απάντησή της σε ερώτηση του Ν. Χρυσόγελου, ευρωβουλευτή των Πράσινων, αντιπροέδρου της Επιτροπής Περιφερειακής Ανάπτυξης, για το ζήτημα της περιβαλλοντικής υποχώρησης της ΕΕ που είχε θέσει με άρθρο της η διεθνής περιβαλλοντική οργάνωση WWF. Όσο για την πρόσφατη Ευρωπαϊκή πρωτοβουλία “REFIT-Fit for Growth”, απλά διατυπώνει ένα ευχολόγιο: «Το REFIT δεν πρέπει να οδηγεί σε χαλάρωση της ευρωπαϊκής νομοθεσίας περί προστασίας του περιβάλλοντος». Και ...εύχεται τα κράτη μέλη της ΕΕ να επιτύχουν τους στόχους του προγράμματος «Ευρώπη 2020».

Όπως δήλωσε ο Ν. Χρυσόγελος: «Είναι εντυπωσιακό που η Κομισιόν παραδέχεται επισήμως ότι τα προγράμματα δημοσιονομικής προσαρμογής δεν καλύπτονται από την νομοθεσίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης σχετικά με τη στρατηγική και περιβαλλοντική εκτίμηση των επιπτώσεών τους. Τα μεγαλύτερα προγράμματα αλλαγών στην οικονομία δεν έχουν εξεταστεί από την άποψη των κοινωνικών και περιβαλλοντικών επιπτώσεών τους, αν και - σωστά - απαιτείται αξιολόγηση,   εκτίμηση και πρόληψη των περιβαλλοντικών επιπτώσεων από έργα που μπορεί να έχουν πολύ μικρότερες επιπτώσεις στο περιβάλλον! Με άλλα λόγια, για τις χώρες που ακολουθούν προγράμματα δημοσιονομικής προσαρμογής δεν εφαρμόζεται το Ευρωπαϊκό περιβαλλοντικό κεκτημένο! Κι όμως, πολλά έγγραφα της Κομισιόν και αποφάσεις του Ευρωκοινοβουλίου επισημαίνουν ότι η οικολογική καινοτομία είναι εργαλείο αντιμετώπισης της δημοσιονομικής κρίσης. Κι όμως, η στροφή της οικονομίας προς πράσινη κατεύθυνση, όπως αναφέρουν πολλές εκθέσεις της ίδιας της Κομισιόν, μπορεί να δημιουργήσει 20.000.000 θέσεις εργασίας μέχρι το 2020 στην ΕΕ.

Δυστυχώς, επιβεβαιώνεται η κριτική περιβαλλοντικών οργανώσεων, όπως το WWF, αλλά και των Πράσινων, ότι οι πολιτικές που κυριαρχούν σήμερα στην Ευρώπη και οι πολιτικές ισορροπίες στην Κομισιόν πιέζουν για βήμα- βήμα κατεδάφιση του ευρωπαϊκού κοινωνικού και περιβαλλοντικού κεκτημένου.

Αυτή η απάντηση της Κομισιόν αποτελεί ευκαιρία για να συνειδητοποιήσουν όλοι προς ποιον ολισθηρό δρόμο βαδίζει η Ευρώπη με την κυριαρχία παρόμοιων απόψεων ώστε να αλλάξουμε κατεύθυνση και πολιτικούς συσχετισμούς όσο είναι καιρός. Οι ευρωεκλογές του Μαΐου μπορούν να αποτελέσουν μια διέξοδο, εάν οι πολίτες υποστηρίξουν εκείνες τις πολιτικές δημιουργικές δυνάμεις που έχουν νέες ιδέες για την αντιμετώπιση της κρίσης και όχι τις οπισθοδρομικές, καταστροφικές δυνάμεις που απειλούν να βυθίσουν την Ευρώπη σε νέες περιπέτειες, σπρώχνοντάς την προς τα πίσω, αποδομώντας όσα οικοδομήθηκαν με μεγάλη προσπάθεια κι αγώνες».

Ακολουθεί η ερώτηση του Νίκου Χρυσόγελου και η απάντηση του κ. Potočnik:

Θέμα: Προγράμματα διαρθρωτικής προσαρμογής υπερχρεωμένων χωρών και περιβαλλοντική υποχώρηση της ΕΕ

Σε πρόσφατο άρθρο-τοποθέτηση[1], η Διεθνής Περιβαλλοντική Οργάνωση WWF διαπιστώνει ότι "Στην θλιβερή πραγματικότητα της εντεινόμενης οικονομικής κρίσης στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η στυγνή εκμετάλλευση του φυσικού περιβάλλοντος θεωρείται από τα πληττόμενα κράτη μέλη ως μια γρήγορη λύση, λύση για την ταχεία οικονομική ανάκαμψη. Μετά από δεκαετίες τεράστιων δαπανών σε ένα μη-βιώσιμο, μη-αειφόρο οικονομικό και αναπτυξιακό μοντέλο, η πολιτική απάντηση της ΕΕ είναι ουσιαστικά μια συνταγή για μια πολύ πιο βαθιά και μακροπρόθεσμη περιβαλλοντική κρίση" και θέτει το εξής ερώτημα: "Γιατί τα προγράμματα διαρθρωτικής προσαρμογής που επιβάλλονται στις υπερχρεωμένες χώρες δεν αποτελούν αντικείμενο επεξεργασίας σύμφωνα με τα όσα προβλέπει η ευρωπαϊκή νομοθεσία για τη στρατηγική εκτίμηση περιβαλλοντικών επιπτώσεων;". Στην πρόσφατη πρωτοβουλία “REFIT-Fit for Growth”, που ανακοινώθηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στις 2 Οκτωβρίου[2], εγείρονται επίσης σοβαρές ανησυχίες για την περιβαλλοντική πολιτική της ΕΕ. Εντός των αντικειμένων που επιλέχθηκαν για "ελέγχους καταλληλότητας" (fitness checks) περιλαμβάνονται και οι εξαγωγές αποβλήτων, το δίκτυο Natura 2000, ολόκληρο το ευρωπαϊκό κεκτημένο για την υγεία και την ασφάλεια στους χώρους εργασίας, τα καταναλωτικά δικαιώματα, η διατροφική νομοθεσία και η προστασία των θαλάσσιων οργανισμών. Ωστόσο, οργανώσεις όπως το WWF και πάλι εγείρουν σοβαρές επιφυλάξεις[3].

Ερωτάται η Επιτροπή:

1.     Τι απάντηση έχει να δώσει στο ερώτημα του WWF σχετικά με την τήρηση της ευρωπαϊκής νομοθεσίας για τη στρατηγική εκτίμηση περιβαλλοντικών επιπτώσεων, σε σχέση με τα προγράμματα διαρθρωτικής προσαρμογής που επιβάλλονται στις υπερχρεωμένες χώρες;

2.     Πώς μπορεί να διασφαλιστεί ότι πρωτοβουλίες όπως η REFIT θα ενισχύσουν αντί να χαλαρώσουν τις προστατευτικές ευρωπαϊκές νομοθεσίες για το περιβάλλον;

3.     Θεωρεί ότι τα προγράμματα διαρθρωτικής προσαρμογής που εφαρμόζονται στις χώρες κρίσης, ιδιαίτερα στην Ελλάδα, είναι εναρμονισμένα με τους στόχους της Στρατηγικής Ευρώπη 2020;

Απάντηση του κ. Potočnik εξ ονόματος της Επιτροπής (16.1.2014)

1.      Τα προγράμματα διαρθρωτικής προσαρμογής δεν καλύπτονται από τη νομοθεσία της ΕΕ σχετικά με τη στρατηγική και περιβαλλοντική εκτίμηση των επιπτώσεων. Ωστόσο, τα μεμονωμένα έργα που υλοποιούνται στα κράτη μέλη καλύπτονται από τις διατάξεις της οδηγίας 2011/92/ΕΕ,[4] όπως ορίζεται στο άρθρο 1 παράγραφοι 1 και 2 στοιχείο α) της οδηγίας. Επιπλέον, η οδηγία 2001/42/ΕΚ[5] εφαρμόζεται σε έργα και προγράμματα, όπως ορίζεται στο άρθρο 2, στοιχείο α) της οδηγίας.

2.      Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει αναλάβει τη δέσμευση να φροντίζει ότι το κανονιστικό πλαίσιο και άλλα όργανα εξασφαλίζουν υψηλού επιπέδου αλλά και αποτελεσματική προστασία για το περιβάλλον. Σκοπός του προγράμματος REFIT είναι να διασφαλίσει ότι η νομοθεσία μας είναι κατάλληλη για το σκοπό αυτό και ανταποκρίνεται στους στόχους μας με έξυπνο τρόπο. Η ευφυέστερη και απλούστερη νομοθεσία κάνει φθηνότερη και ευκολότερη για τους πολίτες, τις επιχειρήσεις και τους οργανισμούς τη συμμόρφωση και αυτό στην πράξη οδηγεί σε ένα καλύτερο περιβάλλον. Το REFIT δεν πρέπει να οδηγεί σε χαλάρωση της ευρωπαϊκής νομοθεσίας περί προστασίας του περιβάλλοντος.

3.     Τα προγράμματα οικονομικής προσαρμογής συνεπάγονται ανάληψη δεσμεύσεων από τις εθνικές κυβερνήσεις για την πραγματοποίηση διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων που αφορούν, συνεπώς, την εθνική πολιτική. Η Επιτροπή εξακολουθεί να αναμένει οτι τα εν λόγω κράτη μέλη θα επιτύχουν τους στόχους του προγράμματος «Ευρώπη 2020».

Ερώτηση προς την Κομισιόν κατέθεσε ο Νίκος Χρυσόγελος 

Το ζήτημα της αποτελεσματικής αξιοποίησης του "Προγράμματος Διανομής Τροφίμων σε Απόρους" από χώρες που βιώνουν πιο έντονα τις επιπτώσεις της δημοσιονομικής κρίσης και των άστοχων πολιτικών προσαρμογής έθεσε ο Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων/ Ομάδα των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιομε γραπτή ερώτησή του προς την Κομισιόν.

Το πρόγραμμα διανομής τροφίμων στους απόρους (ΠΔΤΑ) [1] αποτελεί, από το 1987, σημαντική πηγή εφοδίων για οργανώσεις που εργάζονται σε άμεση επαφή με τα αναξιοπαθούντα μέλη της κοινωνίας, παρέχοντάς τους τρόφιμα. Σήμερα διανέμει περίπου 500.000 τόνους τροφίμων ετησίως για τους απόρους. Δημιουργήθηκε με σκοπό την επωφελή χρησιμοποίηση των τότε γεωργικών αποθεμάτων. Το πρόγραμμα διαθέτει 500 εκ ευρώ ετησίως για την κάλυψη των αναγκών των Κρατών Μελών, τα οποία συμμετέχουν εθελοντικά στο εν λόγω πρόγραμμα. Για την Ελλάδα συγκεκριμένα είχαν δεσμευτεί περίπου 20 εκ. ευρώ το 2011, 21 εκ. ευρώ για το 2012 και 22 εκ. ευρώ για το 2013, χωρίς όμως να έχουμε στοιχεία για την διανομή και απορρόφησή τους. 

"Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει προς διάθεση περισσότερα από 60 εκ. ευρώ τα τελευταία 3 χρόνια της κρίσης στην Ελλάδα μέσω του Προγράμματος διανομής τροφίμων για απόρους τα οποία δεν ξέρουμε σε πιο βαθμό έχουν απορροφηθεί και πόσο αποτελεσματικά από την Ελληνική Κυβέρνηση", τόνισε ο Νίκος Χρυσόγελος. "Είναι απαραίτητο να αξιοποιηθεί στο έπακρο αυτό το πολύ σημαντικό μέτρο", συνέχισε ο ευρωβουλευτής, |για να βοηθηθούν οι ελληνικές οικογένειες που πραγματικά το έχουν ανάγκη για να μην αφήσουμε περιθώρια σε κινήσεις φτηνού και λαϊκίστικου εντυπωσιασμού όπως ήταν τα συσσίτια μόνο για Έλληνες της εγκληματικής νεοναζιστικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή.  

Την επόμενη προγραμματική περίοδο 2014-2020 δημιουργείται το Ευρωπαϊκό Ταμείο Απόρων που στοχεύει στην στήριξη μέσα από πολιτικές συνοχής των απόρων όχι μόνο με τρόφιμα αλλά και με άλλα είδη που χρειάζονται οι πολίτες που βρίσκονται σε μια τέτοια κατάσταση. Αν και το Ταμείο αυτό θα έχει σοβαρά μειωμένους πόρους, είναι σημαντικό να αξιοποιηθούν από τις αρχές του 2014 οι δυνατότητες που προσφέρει για να καλυφθούν βασικές ανάγκες των απόρων συμπολιτών μας (τρόφιμα, ένδυση κα). Είναι σημαντικό, λοιπόν, να γνωρίζουμε τι πήγε καλά και τι δεν δούλεψε στο "Πρόγραμμα Διανομής Τροφίμων σε Απόρους" της προηγούμενης προγραμματικής περιόδου. Το πρόγραμμα εκείνο εντάσσονταν στο πλαίσιο της Κοινής Αγροτικής, ενώ το Ευρωπαϊκό Ταμείο Απόρων εντάσσεται στις πολιτικές και τις χρηματοδοτήσεις των πολιτικών συνοχής, άρα απαιτείται ολοκληρωμένη προσέγγιση". 

Ακολουθεί ολόκληρο το κείμενο της ερώτησης στην Κομισιόν:

Το "πρόγραμμα διανομής τροφίμων στους απόρους" (ΠΔΤΑ) [1] αποτελεί, από το 1987, σημαντική πηγή εφοδίων για οργανώσεις που εργάζονται σε άμεση επαφή με τα αναξιοπαθούντα μέλη της κοινωνίας, παρέχοντάς τους τρόφιμα. Σήμερα διανέμει περίπου 500.000 τόνους τροφίμων ετησίως για τους απόρους. Δημιουργήθηκε με σκοπό την επωφελή χρησιμοποίηση των τότε γεωργικών αποθεμάτων. Λόγω της αναμενόμενης εξάντλησης και του υψηλού βαθμού αβεβαιότητας των αποθεμάτων παρέμβασης την περίοδο 2011-2020, ως αποτέλεσμα των αλλεπάλληλων μεταρρυθμίσεων της Κοινής Γεωργικής Πολιτικής, το ΠΔΤΑ θα διακοπεί στο τέλος του 2013. Το Ευρωπαϊκό Ταμείο  Απόρων θα αντικαταστήσει και θα βελτιώσει το ΠΔΤΑ. Ερωτάται η Κομισιόν:

1. Πόσους πόρους του ΠΔΤΑ αξιοποίησαν τα έτη 2009, 2010, 2011 και 2012 κάθε ένα από τα κράτη μέλη;

2. Πόσοι πολίτες επωφελήθηκαν από τη βοήθεια του ΠΔΤΑ σε κάθε ένα από τα κράτη μέλη αντιστοίχως τις χρονιές αυτές;

3. Υπήρξε ιδιαίτερη μέριμνα για τα Κράτη Μέλη που βιώνουν πιο έντονα τη δημοσιοοικονομική κρίση (πχ Ελλάδα, Πορτογαλία και Ισπανία); Αυτά τα Κράτη Μέλη αξιοποίησαν στο μέγιστο βαθμό τα διαθέσιμα κονδύλια του ΠΔΤΑ;

4. Ποιες είναι οι κυριότερες αιτίες για την δυσκολία ορισμένων κρατών μελών να αξιοποιήσουν πλήρως τους διαθέσιμους πόρους παρά την αύξηση της φτώχειας και τις ανάγκες των πολιτών σε αρκετά κράτη μέλη της ΕΕ;

[1] http://ec.europa.eu/agriculture/most-deprived-persons/index_en.htm