Οι ευρωπαϊκές ηγεσίες φάνηκαν εντελώς ανίκανες και η Κυπριακή πολιτική ηγεσία εντελώς απροετοίμαστη τόσο για τη σύνοδο του Eurogroup όσο και για εναλλακτικές λύσεις μετά την απόρριψη της πρώτης και μετά τη δεύτερη απόφαση του Eurogroup. H απόρριψη ενός σχεδίου πρέπει να συνδέεται με την στήριξη σε ένα άλλο, καλύτερο, ώστε να μην προκαλούνται φαινόμενα όπως αυτά που βιώνει σήμερα η Κύπρος, κλειστές τράπεζες, εκ των υστέρων αναζήτηση εναλλακτικών λύσεων, που αποδεικνύονται μάλλον χειρότερα, φόβος των πολιτών για την επόμενη μέρα, ανησυχία για την έκταση της ζημιάς που θα προκληθεί τόσο στην οικονομία όσο και στο τραπεζικό σύστημα λόγω της αβεβαιότητας.

Είναι απόλυτα κατανοητή η οργή και παγωμάρα των Κυπρίων πολιτών καθώς και πολλών ευρωπαίων. Δεν θα μπορούσαν, ίσως, να πληρώσουν οι μεγαλοκαταθέτες και κυρίως όσοι επωφελήθηκαν τόσα χρόνια από την πλασματική ευημερία των τραπεζικών αποδόσεων και της, χωρίς σημαντική φορολόγηση, διακίνησης τεράστιων ποσών για κερδοσκοπικούς λόγους; Μια τέτοια απόφαση σίγουρα θα είχε παρενέργειες αλλά θα είχε μικρότερες κοινωνικές επιπτώσεις. Δεν θα διέλυε σε καμία περίπτωση το τραπεζικό σύστημα της Κύπρου, θα προκαλούσε όμως

Το θέμα του κινδύνου που αντιπροσωπεύουν εξτρεμιστικές, ρατσιστικές και μισαλλόδοξες ακροδεξιές δυνάμεις στην Ευρώπη αναδεικνύουν με ερώτηση τους προς την Κομισιόν 22 Ευρωβουλευτές από 4 πολιτικές ομάδες (Πράσινοι, ΕΛΚ, Σ&Δ, Φιλελεύθεροι), μεταξύ των οποίων ο Νίκος Χρυσόγελος και άλλες πέντε ευρωβουλευτίνες των Πράσινων – η αντιπρόεδρος του ευρωκοινοβουλίου Ι. Durant , η συμπρόεδρος των Πράσινων R. Harms, η Ska Keller, η U. Lunacek, 5 άλλοι έλληνες ευρωβουλευτές (Σ. Δανέλλης (S&D), Μ. Κοππά(S&D), Γ.Κουμουτσάκος (PPE), Α. Ποδηματά (S&D), Σκυλακάκης(ALDE) μαζί με συναδέλφους τους από την Αυστρία, Βέλγιο, Γαλλία, Γερμανία, Ιρλανδία, Ισπανία, Ιταλία, Λουξεμβούργο, Πορτογαλία, Σουηδία και Φιλανδία και από τις πολιτικές ομάδες του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών, των Φιλελευθέρων και των Πρασίνων

Τα τελευταία χρόνια, σε αυξανόμενο αριθμό κρατών-μελών, παρατηρείται σοβαρή ενίσχυση της παρουσίας, δράσης και πολιτικής επιρροής ακραίων πολιτικών σχηματισμών. Η ανάδυση και ενδυνάμωση ακραίων, μισαλλόδοξων, έντονα ξενοφοβικών ακόμα και απροκάλυπτα ρατσιστικών δυνάμεων συμπίπτουν με, και ευνοούνται από τις κοινωνικές συνέπειες - ανεργία, φτώχεια, απόγνωση - της βαθιάς οικονομικής κρίσης που μαστίζει την ευρωπαϊκή οικονομία- πρωτίστως στις χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου- καθώς και την κακή διαχείριση του μεταναστευτικού ζητήματος.

Στην πολιτική ζωή της Ελλάδας παρατηρείται άνοδος, συμπεριλαμβανομένης κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης, δυνάμεων των οποίων ο ακραίος πολιτικός λόγος, οι συμβολισμοί και κυρίως η δράση παραπέμπουν ευθέως στις πιο σκοτεινές σελίδες της πρόσφατης πολιτικής Ευρωπαϊκής Ιστορίας της δεκαετίας του 1930 και των αρχών της δεκαετίας του 1940. Η πρακτική της λεκτικής και φυσικής βίας, η εξύμνηση του καθεστώτος της επτάχρονης δικτατορίας, οι επανειλημμένες βίαιες επιθέσεις κατά πολιτών και αλλοδαπών, καθώς και η χρήση απειλών κατά πολιτικών αντιπάλων αναδεικνύονται σε σταθερό χαρακτηριστικό της παρουσίας και δράσης αυτών των πολιτικών δυνάμεων.

Λαμβανομένων υπόψη των προαναφερόμενων εξαιρετικά σοβαρών ζητημάτων, ερωτάται η Ευρωπαϊκή Επιτροπή:

• Είναι ενήμερη για περιστατικά χρήσης βίας, καταπάτησης και προσβολής θεμελιωδών ευρωπαϊκών αξιών, όπως η δημοκρατική διακυβέρνηση και το κράτος δικαίου, στις οποίες στηρίζεται η Ε.Ε. από τέτοιες πολιτικές δυνάμεις;

• Παρακολουθεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και οι αρμόδιοι οργανισμοί της, όπως ο Οργανισμός της ΕΕ για τα Θεμελιώδη Δικαιώματα, την εξέλιξη της ανάδυσης τέτοιων πολιτικών δυνάμεων στην Ευρώπη;

• Εάν ναι, ποια είναι η θέση της και πως πιστεύει ότι πρέπει να αντιμετωπιστεί αυτή η πολύ σοβαρή και ανησυχητική κατάσταση στην Ευρώπη, και μάλιστα ενόψει των προσεχών εκλογών για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο το 2014;