Δήλωση Ν. Χρυσόγελου για τα αποτελέσματα της Παγκόσμιας Διάσκεψης για το Κλίμα, στη Βαρσοβία, με φόντο τις αυξανόμενες καταστροφές

"Οι καταστροφές εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής αυξάνονται σε παγκόσμιο επίπεδο την ίδια στιγμή που απογοητευτικά ήταν, όπως αναμενόταν, τα αποτελέσματα της 19ης Παγκόσμιας Διάσκεψης για το Κλίμα (COP19), στη Βαρσοβία, η οποία ολοκληρώθηκε, την Παρασκευή 22 Νοεμβρίου. Από την μία, τα θύματα και το κόστος των συνεπειών της κλιματικής αλλαγής που ήδη εξελίσσεται αυξάνουν. Από την άλλη, έκδηλη είναι η απροθυμία των κυβερνήσεων να πάρουν στα σοβαρά τις διαπραγματεύσεις και να συμφωνήσουν ότι δεν θα αφήνουν τον πλανήτη να καταστραφεί. Δεν μπορούμε να αγνοήσουμε την κλιματική αλλαγή ακόμα και αν θέλαμε. Η κλιματική αλλαγή είναι ήδη εδώ, αλλά αν δεν λάβουμε κατάλληλα μέτρα η κατάσταση θα είναι πλήρως ανεξέλεγκτη. Η ελληνική Προεδρία του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης οφείλει να θέσει σε υψηλή προτεραιότητα την προστασία του κλίματος και την επίτευξη το 2015, στο Παρίσι, μιας φιλόδοξης συμφωνίας για την μετά Κιότο περίοδο, ιδιαίτερα ύστερα από τις εμφανείς πια συνέπειες (Σαρδηνία, Φιλιππίνες, ΗΠΑ, Ρόδο). Προς το παρόν η ελληνική κυβέρνηση δεν την έχει καν στην ατζέντα της", δήλωσε ο Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων / Ομάδα των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο.

Η έλλειψη κατάλληλης προετοιμασίας και μέτρων προσαρμογής κάνει ακόμα χειρότερες τις επιπτώσεις είτε μιλάμε για τις ΗΠΑ, είτε για την Σαρδηνία, τις Φιλιππίνες, ή τη Ρόδο. Οι υποδομές δεν έχουν σχεδιαστεί για τα ακραία φαινόμενα που πλήττουν πλέον με μεγαλύτερη ένταση και συχνότητα ολόκληρο τον πλανήτη. Αν οι αρχές αγνοούν τα στοιχειώδη μέτρα πρόληψης καταστροφών, οι επιπτώσεις θα είναι πιο βίαιες. Τα θύματα, οι ανθρώπινες ζωές που χάνονται, η τεράστια οικονομική ζημιά που προκαλείται δεν πρέπει να μας αφήνουν αδιάφορους. Όλα αυτά έχουν προαναγγελθεί. Η πρόσφατη έκθεση του Διακυβερνητικού Πάνελ για την Κλιματική Αλλαγή υπό τον ΟΗΕ (IPCC) προειδοποιεί όσο και αν αγνοείται επιδεικτικά. Οι κυβερνήσεις δεν τηρούν καν αυτά που έχουν υπογράψει μαζί με τους επιστήμονες στην έκθεση, ότι δηλαδή για να έχουμε πιθανότητα 66% να μην υπερβεί η υπερθέρμανση του πλανήτη τους 2 βαθμούς Κελσίου, θα πρέπει να αφήσουμε τα 2/3 των γνωστών αποθεμάτων πετρελαίου, λιγνίτη, άνθρακα και φυσικού αερίου στο υπέδαφος. Αν η οικονομική κρίση έχει προκαλέσει ζημιές τις τάξης του 1% του παγκόσμιου ΑΕΠ, η κλιματική κρίση θα οδηγήσει σε κατάρρευση της οικονομίας αφού θα προκαλέσει ζημιές της τάξης του 5-20% του παγκόσμιου ΑΕΠ και τεράστια κοινωνική και οικολογική κατάρρευση".

«Η νέα διάσκεψη – παρωδία για το κλίμα πρέπει να βάλει τη διεθνή κοινότητα σε σοβαρές σκέψεις. Δεν έχουμε πλέον την πολυτέλεια για χάσιμο χρόνου. Ιδιοτελή συμφέροντα παίζουν το παιχνίδι των καθυστερήσεων για τη λήψη μέτρων που έπρεπε να έχουν ληφθεί χθες για τη σωτηρία του πλανήτη. Χρειάζεται να τεθούν φιλόδοξοι στόχοι και συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα, εντός ενός αυστηρού δεσμευτικού πλαισίου διεθνούς δικαίου. Θα συνεχίσουμε να αδιαφορούμε;"

Σχετικά με την συνδιάσκεψη - παρωδία

Η κυβέρνηση της Πολωνίας, χώρα που φιλοξενούσε τη Διάσκεψη και είχε την Προεδρία, διοργάνωσε παράλληλα τη σύνοδο «Άνθρακας και Κλιματική Αλλαγή», με τις εταιρικές χορηγίες των πιο ρυπογόνων βιομηχανιών του πλανήτη να κατακλύζουν τους χώρους συνεδριάσεων της COP19, και εκφράζοντας την ευγνωμοσύνη της στη βιομηχανία άνθρακα και σχιστολιθικού αερίου. Άναυδους άφησε τους συνέδρους η μετατροπή σε μια νύχτα του Πολωνού Υπουργού Περιβάλλοντος και Προέδρου της COP19, Marcin Corolec, σε «υψηλόβαθμο διαπραγματευτή», καθώς έχασε τη θέση του υπουργού σε ανασχηματισμό που έγινε τις ημέρες της Διάσκεψης. Η Πολωνία μαζί με την Ιαπωνία, την Αυστραλία και τον Καναδά – συνεπικουρούμενες από την αδιαφορία των άλλων κυβερνήσεων – αντιστάθηκαν ιδιαίτερα ενάντια σε όσες χώρες έχουν πληγεί από τα ακραία φαινόμενα των κλιματικών αλλαγών. Στο «κλαμπ των σαμποτέρ του κλίματος» εντάχθηκαν και η Ινδία με τη Σαουδική Αραβία, οι οποίες απέτρεψαν τη λήψη μέτρων για τους υδροφθοράνθρακες (HFCs). Οργανώσεις, όπως η Greenpeace, το WWF, οι Φίλοι της Γης και η Oxfam αποχώρησαν από την σύνοδο σε ένδειξη διαμαρτυρίας.

Οι πρακτικές πολλών πλούσιων κρατών έχουν υπονομεύσει την ίδια τη Σύμβαση-Πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών για την κλιματική αλλαγή. Η Ιαπωνία ανακοίνωσε την απόφασή της να μιμηθεί τον Καναδά, αθετώντας τις δεσμεύσεις της για περιορισμό των εκπομπών, ενώ η Αυστραλία έστειλε σαφή μηνύματα για το ότι δεν πρόκειται να πάρει στα σοβαρά αυτήν τη διάσκεψη του ΟΗΕ. Αυτή την εβδομάδα διοργανώθηκε μια ‘επιτροπή χρηματοδοτήσεων’, η οποία κάθε άλλο παρά συζήτησε για θέματα χρηματοδοτήσεων, ενώ εμπλοκή σημειώθηκε και στη δημιουργία ενός διεθνούς μηχανισμού για τις ‘απώλειες και ζημίες’, καθώς εμπόδιο αποτέλεσαν ακόμα μια φορά τα ανεπτυγμένα κράτη. Πισωγυρίσματα έχουν σημειωθεί στους στόχους μείωσης των εκπομπών και στην υιοθέτηση μέτρων προσαρμογής πριν το 2020. Απουσιάζει, τέλος, ένας οδικός χάρτης για μια παγκόσμια και δίκαιη συμφωνία στο Παρίσι το 2015.

Τέσσερις είναι οι κρίσιμες παράμετροι στην κατεύθυνση μιας αποτελεσματικής συμφωνίας:
• Οι προτάσεις μείωσης των εκπομπών "αερίων του θερμοκηπίου" κάθε χώρας να κατατεθούν έγκαιρα, ήδη από το 2014, και να έχουν κοινή βάση αναφοράς ώστε να υπάρχει ουσιαστικό περιθώριο διαπραγματεύσεων, ώστε να αποφευχθεί το προηγούμενο της συνδιάσκεψης της Κοπεγχάγης όπου μη συγκρίσιμες –και βέβαια μη δεσμευτικές- προτάσεις κρατών κατατέθηκαν την τελευταία στιγμή.
• Οι μειώσεις εκπομπών να είναι συμβατές με το «απόθεμα εκπομπών» που σύμφωνα με το IPCC έχουμε στη διάθεσή μας μέχρι τα τέλη του αιώνα.
• Ο επιμερισμός των μειώσεων εκπομπών για κάθε χώρα να γίνει με γνώμονα την παγκόσμια δικαιοσύνη, λαμβάνοντας υπόψη και τις σωρευτικές "ιστορικές" (του παρελθόντος) εκπομπές τουλάχιστον από το 1990 και μετά.
• Οι πλούσιες χώρες να ξεκινήσουν τη χρηματοδότηση προς τις φτωχότερες για προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή ύψους 100 δις ετησίως όπως είχαν υποσχεθεί στην Κοπεγχάγη, αλλά "ξέχασαν" στην πορεία.
Οι απαιτήσεις των Πράσινων

Οι Πράσινοι είχαμε ζητήσει από τους Ευρωπαίους Υπουργούς να:
 εξασφαλίσουν ότι η τελική συμφωνία που επιδιώκεται να επικυρωθεί το 2015 θα θέσει ως στόχο τη μείωση των παγκόσμιων εκπομπών κάτω από τα επίπεδα του 1990 έως το 2030 και τη σταδιακή κατάργηση των παγκόσμιων εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα μέχρι το 2050,
 ενισχύσουν το στόχο μείωσης των εκπομπών της ΕΕ για το 2020 στο 30 %,
 να υιοθετήσουν πιο φιλόδοξους στόχους ενεργειακής πολιτικής για το κλίμα και για μετά το 2020,
 να βεβαιωθούν ότι οι αποφάσεις της COP19 θα ορίσουν το χρονοδιάγραμμα και τη διαδικασία που θα δεσμεύσει μέχρι το επόμενο έτος όλα τα μέρη να διατυπώσουν δίκαιους και φιλόδοξους στόχους για μείωση των εκπομπών μετά το 2020,
 να συνεχίσουν να πιέζουν ώστε να υπάρξει μια δίκαιη συμβολή σε μειώσεις εκπομπών από την πλευρά των διεθνών αεροπορικών και θαλάσσιων μεταφορών, και για να συνεισφέρουν οικονομικά αυτές οι δραστηριότητες σε δράσεις για το κλίμα στις αναπτυσσόμενες χώρες,
 να ηγηθούν με το παράδειγμά τους, συμφωνώντας σε μια φιλόδοξη απαγόρευση των φθοριούχων αερίων στην Ευρώπη και να βοηθήσουν ώστε να υπάρξει συναίνεση για την λήψη αποτελεσματικών μέτρων στο πλαίσιο του Πρωτοκόλλου του Μόντρεαλ για τη μείωση και σταδιακή κατάργηση των υδροφθορανθράκων (HFCs – ουσίες που έχουν πολύ υψηλό δυναμικό θέρμανσης του πλανήτη),
 να εξασφαλίσουν ότι οι ανεπτυγμένες χώρες θα διαθέσουν χρηματοδότηση για το κλίμα για την περίοδο 2013-2015, με στόχο τον διπλασιασμό του ποσού που προβλέπεται σε σχέση με την άμεση έναρξη της χρηματοδότησης,
 να ετοιμάσουν έναν οδικό χάρτη για την αύξηση των χρηματοδοτικών μέσων έως 100 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως μέχρι το 2020, όπως συμφωνήθηκε στο πλαίσιο της Συμφωνίας της Κοπεγχάγης και επιβεβαιώθηκε από την COP16 στο Κανκούν (Μεξικό),
 να δεσμευτούν για συγκεκριμένα ποσά χρηματοδότησης προς το Πράσινο Ταμείο για το Κλίμα, και το Ταμείο Προσαρμογής,
 να περιγράψουν περαιτέρω προσπάθειες για τα δημόσια οικονομικά, ιδίως μέσω καινοτόμων πηγών, όπως ο Φόρος επί των Χρηματοπιστωτικών Συναλλαγών (FTT), η κατάργηση των επιδοτήσεων στα ορυκτά καύσιμα, το κλείσιμο εταιρικών φορολογικών «παράθυρων», ή η φορολόγηση στην κατανάλωση αεροπορικών και ναυτιλιακών καυσίμων,
 να εξασφαλίσουν ότι οι αποφάσεις της COP19 θα προσδιορίζουν τις απαιτήσεις για τις πληροφορίες που θα πρέπει να συνοδεύουν τα προτεινόμενα μέτρα της συμφωνίας που επιδιώκεται να επιτευχθεί το 2015 και να εξασφαλίσουν τα κριτήρια για διαφάνεια, ποσοτικοποίηση, συγκρισιμότητα, επαληθευσιμότητα και την αξιοποιστία,
 να σημειώσουν πρόοδο στα κοινά λογιστικά πρότυπα για την χρηματοδότηση
 να εξασφαλίσουν θεσμική πρόοδο στον τομέα των «απωλειών και καταστροφών» στην COP19
 να υιοθετήσουν ένα σαφές και φιλόδοξο σχέδιο εργασίας και τα ορόσημα για την παραγωγή του τελικού κειμένου για την COP21 στο Παρίσι
 να συμφωνήσουν τα βασικά στοιχεία για τη δομή της συμφωνίας του 2015