Το 2008 ήταν έτος σταθμός για τους ανθρώπους αυτούς. Τότε ήτανε που κατάφεραν να ενώσουν τις κουρασμένες τους δυνάμεις και να βρούνε μια θεσμική βοήθεια όχι από κανέναν άλλον, αλλά ο ένας από τον άλλον. Ο Σύλλογος ΚΙΝ.Α.Ψ.Υ. (Κίνηση Αδερφών Ατόμων με προβλήματα Ψυχικής Υγείας) δημιουργήθηκε σαν μία ανάγκη των αδελφών ψυχικά πασχόντων συνανθρώπων να συσπειρωθούν, να εκφραστούν και να αλληλοβοηθηθούν σε πρακτικά θέματα όπως δομές, γιατρούς, διαδικασίες, παροχές, δικαιώματα κ.λπ. Ο Αλέξανδρος Αλεξανδρόπουλος είναι ένας από τους αδελφούς και γραμματέας του συλλόγου.
- Οι ψυχικές ασθένειες είναι ασθένειες των πλουσίων; Δηλαδή, κάποιος χωρίς οικονομική επιφάνεια πώς αντεπεξέρχεται σε γιατρούς, φάρμακα κτλ;
Η ψυχική ασθένεια δεν είναι ταξική, χτυπάει ανεξάρτητα από το πορτοφόλι, η αντιμετώπισή της όμως, σαφώς εξαρτάται από την οικονομική επιφάνεια της οικογένειας. Περιουσίες χάνονται, οικογένειες δοκιμάζονται από το γεγονός ότι η ψυχική ασθένεια είναι, τις περισσότερες φορές, χρόνια και επιδεινούμενη, με τη φροντίδα του κράτους ελλιπή.
- Γιατί ασχολήθηκες με την ΚΙΝΑΨΥ;
Αποφάσισα να ασχοληθώ ενεργά, αντιλαμβανόμενος ότι η συμμετοχή δεν είναι θέμα μόνον ενός Δ.Σ., αλλά κάθε ενεργού πολίτη.
- Πόσο θα βαθμολογούσες την κρατική πρόνοια όσον αφορά τους ψυχικά ασθενείς ανθρώπους;
Στην Ελλάδα δυστυχώς, προ Μνημονίου αλλά ιδιαίτερα σήμερα, δεν υπάρχει κρατική φροντίδα στον βαθμό που θα έπρεπε. Για πρόληψη(= πρόνοια) Ψυχικής Υγείας δεν συζητώ, για αντιμετώπιση των πασχόντων συζητάμε. Ο,τι έχει γίνει τα τελευταία 20-30 χρόνια, προήλθε από πιέσεις της ΕΕ και σήμερα κινδυνεύει να ακυρωθεί.
- Το περασμένο Σάββατο η ΚΙΝΑΨΥ συμμετείχε στο «Forum για την Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση» που είχε σκοπό την προώθηση του διαλόγου για την προσπάθεια των ληπτών, των οικογενειών τους και των επαγγελματιών ψυχικής υγείας να επιτύχουν επιστημονική και πολιτική υποστήριξη. Ποια ήταν, κατά την άποψή σου, τα βασικά συμπεράσματα;
Τα βασικά συμπεράσματα του forum πιστεύω πως ήταν, πρώτον, η ανάγκη της συνέχισης και η ενίσχυση της λειτουργίας δημόσιων, δωρεάν δομών παροχής υπηρεσιών μέσα στην κοινότητα όπου ζει ο πάσχων. Επίσης διαπίστωσα πόσο ολιστικά αντιμετωπίζουν, οργανώνουν και εμπλέκονται όλες οι ενδιαφερόμενες μεριές στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης σε ζητήματα ψυχικής υγείας. Και, φυσικά, μιλάω από οικογένεια, κοινότητα, μέχρι και το Σύστημα Υγείας.
- Υπήρξε κάποιος τομέας-θέμα που θεωρείς ότι δεν καλύφθηκε επαρκώς;
Ο όρος «Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση» στην Ελλάδα έχει χρησιμοποιηθεί από όλους, είτε πιστεύουν, είτε την εννοούν με τον δικό τους τρόπο, με αποτέλεσμα να παραπλανάται ο κόσμος. Θεωρώ λοιπόν ότι δεν ακούστηκαν όλες οι φωνές, που αγωνίζονται σ’ αυτόν τον Τομέα στην Ελλάδα. Εύχομαι σύντομα να βρεθούμε όλοι μαζί και να αποφασίσουμε κοινές ενέργειες.
- Στη συζήτηση συμμετείχε και ο ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πρασίνων, Νίκος Χρυσόγελος. Δεν θα μπορούσαν να συμμετέχουν και εκπρόσωποι από άλλους πολιτικούς χώρους;
Θεωρούμε το θέμα της Ψυχικής Υγείας κατ’ εξοχήν πολιτικό. Από την άποψη λοιπόν αυτή, ήταν μία καλή πρωτοβουλία η διοργάνωσή της από το Κόμμα των Οικολόγων Πράσινων. Δεν θα είχε νόημα η παρουσία των δύο κομμάτων που κυβέρνησαν τη χώρα τα τελευταία 40 χρόνια, ούτε τυχόν προγραμματικές δηλώσεις κομμάτων, αφού συνήθως διαψεύδονται. Να ευχηθούμε και να απαιτήσουμε τα επόμενα βήματα να είναι γρήγορα και αποτελεσματικά! Είμαι αισιόδοξος αλλά και ρεαλιστής ταυτόχρονα…
_________________________________________
Το άρθρο του βαγγέλη Γεωργίου δημοσιεύτηκε στο potagon.gr στις 25/9/2013
