σοβαρά τεχνικά προβλήματα. Για το λόγο αυτό, τα πυρηνικά εργοστάσια φροντίζουν να εξάγεται η ενέργεια αυτή σε άλλες χώρες, ακόμη και σε πολύ  χαμηλές τιμές, τις ώρες που τα ηλεκτρικά δίκτυα της χώρας τους αδυνατούν να την απορροφήσουν. Με τον τρόπο αυτό, όμως, χώρες όπως η Ελλάδα καταλήγουν να επιδοτούν την πυρηνική βιομηχανία άλλων χωρών, κάνοντας τελικά ελκυστικότερη τη συνέχιση λειτουργίας των αντιδραστήρων τους ή και την κατασκευή νέων.

Η απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας στην Ε.Ε. έχει περιπλέξει τα πράγματα, καθώς στην Ελλάδα η ΔΕΗ δεν είναι πια ο αποκλειστικός εισαγωγέας, ενώ κάθε χώρα μπορεί να μεταπωλεί και ενέργεια που εισάγει από αλλού. Όλα αυτά επιτρέπουν στην πυρηνική ενέργεια να «σβήνει τα ίχνη της» και να παρακάμπτει ενδεχόμενες απαγορεύσεις, που έτσι κι αλλιώς κανείς δεν είχε μέχρι τώρα την πολιτική βούληση να θεσπίσει.

Στην ερώτησή του ο ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων αναφέρεται στα νέα δεδομένα που διαμορφώνονται με την πυρηνική καταστροφή στη Φουκουσίμα και επισημαίνει το μεγάλο αριθμό πολιτών σε όλη την Ευρώπη που θα ήθελαν να μην καταναλώνουν ενέργεια από πυρηνικά εργοστάσια. Ζητάει από την Κομισιόν να επιβάλει και στην πυρηνική ενέργεια «εγγυήσεις προέλευσης», ώστε να μη μπορεί να σβήνει τα ίχνη της, και ρωτά αν το σημερινό πλαίσιο παρέχει τη δυνατότητα σε χώρες, περιφέρειες και εταιρίες ηλεκτρισμού να αποκλείουν την προμήθεια ηλεκτρικής ενέργειας από πυρηνικά.

«Το Κοζλοντούι θα είχε πιθανότατα κλείσει προ πολλού, αν η ΔΕΗ είχε σταματήσει να αγοράζει ρεύμα από τη Βουλγαρία, όπως απαιτούσε από την εποχή του Τσερνομπίλ το αντιπυρηνικό κίνημα», δήλωσε ο Μιχάλης Τρεμόπουλος. «Οι πολίτες έχουν δικαίωμα να ξέρουν από πού προέρχεται το ρεύμα που καταναλώνουν, ώστε τα χρήματά τους να μην καταλήγουν σε εγκαταστάσεις που θα απειλήσουν τη ζωή και την υγεία τους. Παράλληλα, λοιπόν, με τις διεκδικήσεις για άμεσο κλείσιμο των πιο επικίνδυνων αντιδραστήρων, ματαίωση όλων των νέων μονάδων και χρονοδιάγραμμα για ολική απαλλαγή από τα πυρηνικά, τίθεται και το θέμα της δυνατότητας να μη γινόμαστε εν αγνοία μας καταναλωτές της πυρηνικής ενέργειας. Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, χρειάζεται να διασφαλιστούν στοιχειώδεις δυνατότητες διαφάνειας και επιλογής. Σε εθνικό επίπεδο, το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας οφείλει να χαράξει άμεσα μια πολιτική μηδενικών εισαγωγών από πυρηνικά και να αναζητήσει τους τρόπους για αποτελεσματική υλοποίησή της».

(ακολουθεί το κείμενο της ερώτησης του Μιχάλη Τρεμόπουλου)

Θέμα: Εγγυήσεις προέλευσης για την πυρηνική ενέργεια

Στον απόηχο του πυρηνικού ατυχήματος στη Fukushima της Ιαπωνίας, έχει διαπιστωθεί μια σημαντική μεταστροφή στη στάση των Ευρωπαίων πολιτών αλλά και πολλών κυβερνήσεων απέναντι στην πυρηνική ενέργεια. Χώρες που διαθέτουν πυρηνικούς σταθμούς διέκοψαν τη λειτουργία ορισμένων από αυτούς ή πάγωσαν τα σχέδια για κατασκευή νέων ή παράταση λειτουργίας υφιστάμενων.

Πολλές χώρες, όμως, που δεν διαθέτουν πυρηνικούς σταθμούς στο έδαφός τους, εισάγουν ηλεκτρική ενέργεια από γειτονικές χώρες με πυρηνικά στο ενεργειακό τους μείγμα. Μια τέτοια περίπτωση είναι και η Ελλάδα, που το 2010 εισήγαγε το 7 % της κατανάλωσης ηλεκτρικής ενέργειας στο Ηπειρωτικό της Σύστημα από τη Βουλγαρία(1), χώρα με σημαντικό μερίδιο πυρηνικής ενέργειας.

Μεγάλος είναι και ο αριθμός των Ευρωπαίων πολιτών που δε θα ήθελαν να καταναλώνουν ενέργεια από πυρηνικά εργοστάσια, λόγω της αντίθεσής τους στη συγκεκριμένη τεχνολογία.

Με δεδομένη την επιθυμία και το δικαίωμα των Ευρωπαίων καταναλωτών να γνωρίζουν και να επιλέγουν την τεχνολογία με την οποία παρήχθη η ηλεκτρική ενέργεια που καταναλώνουν, ερωτάται η Επιτροπή: