ετήσιας έκθεσης του Ευρωπαϊκού Συνδέσμου Αντιρρησιών Συνείδησης για το 2011 προς την Επιτροπή Δικαιωμάτων, Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων (LIBE) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, καθώς και η κατάθεση εμπειριών από διαφορετικές χώρες της Ευρώπης και της Μέσης Ανατολής.
Παρουσιάστηκε η εξέλιξη της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας στα σημερινά Κράτη Μέλη και τις Υποψήφιες προς Ένταξη χώρες από το 1960 (όταν ίσχυε σε 32 από τις 36 χώρες) μέχρι σήμερα. Από την 1η Ιουλίου 2011 η στρατιωτική θητεία στη Γερμανία γίνεται εθελοντική και η υποχρεωτική στράτευση θα ισχύει πλέον μόνο σε 7 από τις 36 συνολικά χώρες: Αυστρία, Κύπρο, Δανία, Εσθονία, Φιλανδία, Ελλάδα και Τουρκία.
Ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συνδέσμου Αντιρρησιών Συνείδησης, Gerd Greune είπε ότι 1.5 εκατομμύριο στρατιώτες στην Ευρώπη είναι πάρα πολλοί. Δε χρειάζεται να είναι κανείς πασιφιστής για να αντιληφθεί την ανάγκη να μειωθούν οι στρατοί στην Ευρώπη, ιδιαίτερα τώρα σε καιρό κρίσης, και να ενισχυθεί ένα μη-στρατιωτικό σύστημα κοινωνικής ασφάλειας με τους γείτονες της ΕΕ.
O Andreas Speck, εκπρόσωπος του δικτύου αντιμιλιταριστικών οργανώσεων War Resisters International, τόνισε ότι η αντίρρηση συνείδησης είναι κάτι παραπάνω από απλά άρνηση στράτευσης. Αποτελεί την προμετωπίδα του αγώνα ενάντια στην παγκόσμια στρατικοποίηση, τη βία και την πατριαρχία μέσα από μη βίαιη άμεση δράση.
Ο Lloyd Russell-Moyle, εκπρόσωπος του European Youth Forum (YFJ), επισήμανε ότι το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης είναι πια δεδομένο στην ΕΕ και το YFJ το θεωρεί θεμελιώδες δικαίωμα των νέων. Δικαίωμα που δεν περιορίζεται μόνο σε περιοχές που ισχύει ακόμη η υποχρεωτική θητεία, αλλά που διαμορφώνει και κοινωνίες αποστρατικοποιημένες, όπου οι νέοι άνθρωποι θα ζουν και θα εκπαιδεύονται ελεύθερα χωρίς περικοπές σε βασικές υπηρεσίες και παροχές.
Από την πλευρά του ο Μιχάλης Τρεμόπουλος επισήμανε ότι για τη βιώσιμη ανασυγκρότηση του πλανήτη χρειάζονται κάθε χρόνο 185 δις δολάρια, που αντιστοιχούν σε 12% των ετήσιων στρατιωτικών δαπανών. Μόνη λύση λοιπόν είναι η απαίτηση για μεγαλύτερη μείωση των εξοπλισμών και η έκφραση του πνεύματος της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης μέσα από την ευρωπαϊκή προσπάθεια για επίλυση των εκκρεμών ζητημάτων που αντιμετωπίζει η Ελλάδα, κυρίως με την Τουρκία. Πρότεινε, τέλος, να αναπτυχθεί ένα κίνημα άρνησης πληρωμής του ποσοστού φόρων που αντιστοιχούν σε στρατιωτικές δαπάνες, όχι σε πλαίσιο αποφυγής υποχρεώσεων, αλλά δίνοντας το δικαίωμα κατάθεσης αυτών των ποσών σε κοινωφελείς υπηρεσίες και κοινωνικές παροχές που τόσο έχουν πληγεί από τα μέτρα λιτότητας.
