Στην τοποθέτησή του ο Νίκος Χρυσόγελος, τόνισε, μεταξύ άλλων:
“H βιο-οικονομία ενταγμένη σε μια στρατηγική βιώσιμης περιφερειακής ανάπτυξης μπορεί να συνεισφέρει στην σταδιακή μείωση της εξάρτησης από εισαγωγές και χρήση ορυκτών καυσίμων, στον περιορισμό της απώλειας βιοποικιλότητας και της σπατάλης νερού, στην διατήρηση της γονιμότητας του εδάφους καθώς και στην προστασία του κλίματος αξιοποιώντας την προσέγγιση του οικοσυστήματος.
Οι περιφερειακές οικονομίες και οι περιφέρειες μπορεί να παίξουν σημαντικό ρόλο στην προώθηση της βιο-οικονομίας αλλά μπορεί και να επωφεληθούν από την βιώσιμη μετάβαση προς την βιοοικονομία, εφόσον υπάρξουν προσεχτικά σχεδιασμένες περιφερειακές στρατηγικές μεταστροφής.
Η βιο-ικονομία δίνει άλλες δυνατότητες στις περιφέρειες μια και μπορεί να στηριχθούν σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και να αναπτύξουν οικονομικές δραστηριότητες που βασίζονται σε τοπικά/περιφερειακά διαθέσιμους πόρους, πρώτες ύλες τοπικά διαθέσιμες κι αξιοποιήσιμες (πχ γεωργικά ή δασικά υπολείμματα, βιολογικές πρώτες ύλες για βιομηχανικά προϊόντα όπως φυσικά χρώματα, βιο-χημικά, βιο-πλαστικά κα). Μπορούν, επίσης, να αναπτύξουν την παραγωγή προϊόντων βασισμένες όχι πλέον σε βαριές βιομηχανίες αλλά σε μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, σε κοινωνικούς συνεταιρισμούς, χωρίς να εξαρτιόνται από μη ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, μη ανανεώσιμες πρώτες ύλες ή ορυκτά καύσιμα.
Υπάρχουν, όμως, αρκετά ζητήματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν για να είναι η βιο-οικονομία βιώσιμη. Χρειάζεται να αντιμετωπιστούν από την αρχή οι πιθανοί κίνδυνοι από μια στρεβλή μετάβαση προς τη βιο-οικονομία, να μην επιτραπεί ο ανταγωνισμός χρήσεων μεταξύ πχ της παραγωγής τροφίμων και παραγωγής καυσίμων για οχήματα, να μην επιβαρυνθεί το έδαφος με χημικά στο όνομα της βιο-οικονομίας, να μην δοθεί χώρος στη γενετική μηχανική και τους γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς, να περιοριστούν ή αποκλειστούν τα φυτοφάρμακα, να μην είναι εργαλείο η βιο-οικονομία προς όφελος της εντατικής γεωργίας.
Χρειαζόμαστε ολοκληρωμένες και συνεκτικές πολιτικές σε ευρωπαϊκό, εθνικό και περιφερειακό επίπεδο που θα αξιοποιούν όλα τα πλεονεκτήματα της βιο-οικονομίας και θα αντιμετωπίζουν πιθανούς κινδύνους ή προβλήματα που μπορεί να προκύψουν από μια σύνδεση της βιοοικονομίας με στρεβλά μοντέλα παραγωγής και κατανάλωσης.
Η βιώσιμη στροφή προς την βιο-οικονομία είναι στοιχείο κλειδί για την προώθηση της έξυπνης, πράσινης οικονομίας και απασχόλησης στην Ευρώπη. Στην πραγματικότητα σημαίνει μια ριζική αναδιάρθρωση της βιομηχανίας και της βιομηχανικής πολιτικής, που πρέπει να βασιστεί σε συγκροτημένα κι ολοκληρωμένα σχέδια μετάβασης, ώστε να επωφεληθούν οι τοπικές κοινωνίες αλλά να μην πληγούν όσοι σήμερα δουλεύουν στη βαριά βιομηχανία”.
Περισσότερες πληροφορίες για τη βιώσιμη βιο-οικονομία μπορείτε να βρείτε στην έκδοση του Ευρωπαϊκού Πράσινου Ιδρύματος:
http://gef.eu/uploads/media/A_
http://eur-lex.europa.eu/