Στις 27 Μαρτίου, η Επιτροπή Ελέγχου Προϋπολογισμού (Cocobu) ψήφισε να αναβάλει τη χορήγηση απαλλαγής τόσο στην Ευρωπαϊκή Αρχή Ασφάλειας Τροφίμων (EFSA - European Food Safety Authority) για το 2012, όσο και στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Φαρμάκων (ΕΟΦ) αλλά και στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Περιβάλλοντος (ΕΟΠ). Όλες οι τροπολογίες των Πρασίνων εγκρίθηκαν. Η ψηφοφορία στην ολομέλεια θα γίνει τον Μάιο. Είναι η πρώτη φορά που η απαλλαγή της EFSA έχει αναβληθεί και είναι ένα πολύ ισχυρό πολιτικό μύνημα προς την ΕΑΑΤ, η οποία επικρίθηκε πολύ για την έλλειψη ανεξαρτησίας και τους δεσμούς της με τη βιομηχανία (βλέπε GMOIn(digest) 2). Πρέπει να ελπίζουμε ότι αυτά τα θέματα θα αντιμετωπιστούν κατάλληλα. Πλέον, η Επιτροπή βρίσκεται στη διαδικασία ανανέωσης των 7 μελών του Διοικητικού Συμβουλίου της EFSA.

Παρά το γεγονός ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν έχει εξουσία επί της αποφάσεως, του διαβιβάστηκε μια λίστα 14 υποψηφίων του καταλόγου για γνωμοδότηση από τη Κομισιόν. Η επιτροπή ENVI έχει υποβάλει έναν κατάλογο με 6 επικρατέστερους υποψηφίους προς τον Πρόεδρο του ΕΚ. Το πιο αμφιλεγόμενο πρόσωπο στο κλειστό κατάλογο της Επιτροπής είναι η Mella Frewen, πρόεδρος της Food Drink Europe, μιας ομάδας λόμπι που εδρεύει στις Βρυξέλλες, η οποία στο παρελθόν εργαζόταν για την εταιρεία Monsanto. Αν επιλεγεί, θα κρατήσει τη θέση της στη Food Drink Europe. Ωστόσο, η διευθυντρια επικοινωνιών στη Food Drink Europe, Λίζα McCooey, είπε ότι δεν βλέπει κάποια σύγκρουση συμφερόντων: «Εάν εκλεγεί στο διοικητικό συμβούλιο της ΕΑΑΤ ...  η κα Frewen θα συμμετάσχει στις εργασίες της, υπό την προσωπική τους ιδιότητα και όχι εξ ονόματος των κάθε είδους συμφερόντων - βιομηχανικών ή άλλων."
 

Ένα άλλο κρίσιμο βήμα για την EFSA είναι η ανανέωση των 8 από 10 επιστημονικές ομάδες της. Όπως έχει τεκμηριωθεί σε μια σειρά από εκθέσεις διαφόρων ΜΚΟ, οι επιστημονικές ομάδες ήταν οτιδήποτε εκτός από ανεξάρτητες από τις βιομηχανίες της βιοτεχνολογίας, τροφίμων ή φυτοφαρμάκων. Για παράδειγμα, μια έκθεση από τη γερμανική εφημερίδα Süddeutsche Zeitung σημειώνει ότι ένα μέλος της ειδικής ομάδας της ΕΑΑΤ που εργάστηκαν για την Kraft Foods, ο Albert Flynn, είχε εμπλακεί στο να πάρει μια θετική απόφαση για μία αξίωση της Kraft Foods. Ένας άλλος, ο Carlo Agostoni, πληρώθηκε από τις εταιρείες τροφίμων Nestle, Danone,  Heinz, Hipp, Humana και Mead Johnson για να μιλήσει σε συνέδρια. Σε μια ξεχωριστή επιτροπή της EFSA που ασχολείται με τις επιπτώσεις των χημικών ουσιών που χρησιμοποιούνται από τη βιομηχανία τροφίμων, 10 από τους 13 εμπειρογνώμονες είχαν δεσμούς με τη βιομηχανία. Το Ελεγκτικό Συνέδριο πρόκειται να εκδώσει έκθεση σχετικά με τη σύγκρουση συμφερόντων στην EFSA και τρεις άλλους οργανισμούς της ΕΕ μέχρι το τέλος του Ιουνίου. Στις 5 Μαρτίου, η ΕΑΑΤ δημοσίευσε νέα ρύθμιση για τις «ανεξάρτητες» ομάδες. Θα δούμε σύντομα τα αποτελέσματα αυτών των κανονισμών, και εάν δεν υπάρχει μια βαθιά αλλαγή στο διορισμό ανεξάρτητων επιστημόνων στις ομάδες της ΕΑΑΤ, θα υπάρξει μικρή για να γιορτάσουμε στο 10η επέτειο της ΕΑΑΤ το φθινόπωρο.

 

 

Η φετινή εκδήλωση για την επέτειο της Παγκόσμιας Ημέρας Νερού στις 22 Μαρτίου 2012, επικεντρώθηκε ειδικά στο θέμα της «ασφάλειας του νερού και των τροφίμων". Εκτός από αυτή την επίσημη εκδήλωση, μια σειρά από διεθνείς οργανισμούς χρησιμοποιούν την Παγκόσμια Ημέρα για το Νερό ως πλατφόρμα για έκκληση σε δράση σε θέματα πόσιμου νερού. Ένα εναλλακτικό Παγκόσμιο Φόρουμ για το Νερό με θέμα «Ενάντια στην εξόρυξη σχιστολιθικού φυσικού αερίου», πραγματοποιήθηκε στις 16 Μαρτίου. Αυτό το εργαστήριο ήταν ένα από τα πρώτα με τους τοπικούς ακτιβιστές που προέρχονται από όλη την Ευρώπη.

Όπως φαίνεται από πολλά παραδείγματα σε πολλές χώρες σε όλο τον κόσμο, η εκμετάλλευση του φυσικού αερίου σχιστόλιθου έχει οδηγήσει σε αμέτρητες περιπτώσεις χημικής και τοξικής ρύπανσης, με διάφορες συνέπειες για την υγεία των πληθυσμών, μόλυνση του πόσιμου νερού, καταστροφή της γης, αύξηση της συχνότητας των σεισμών, ενώ δημιουργεί σημαντικές εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου. Ένα ευρύ πανευρωπαϊκό κίνημα ενάντια στην εξόρυξη του σχιστολιθικού φυσικού αερίου οργανώνονται για να προειδοποιήσουν τους πολίτες και τους φορείς για τη χάραξης πολιτικής κατά των σοβαρών κινδύνων αυτής της νέας μεθόδου η οποία θα περιχαρακώσει την Ευρώπη σε μια οικονομία των ορυκτών καυσίμων, αν αναπτυχθεί ευρέως. Η Ομάδα των Πρασίνων σχεδιάζει ένα γεγονός για το θέμα αυτό στις 9 Μαΐου.

 

Παρασκευή, 13 Απριλίου 2012 01:00

Είμαστε το 99 τοις εκατό!

Αυτό το άρθρο εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο τεύχος 03/2012 του "NachrichtenundderStellungnahmeKath. SozialakademieÖsterreichs" ("Νέα και γνώμες της Καθολικής Κοινωνικής Ακαδημίας της Αυστρίας").  Ο Ανδρέας Νόβι είναι Διευθυντής του Αυστριακού Πράσινου Ιδρύματος GrüneBildungswerkstatt.

 

του Ανδρέα Νόβι

 

Το «κίνημα των καταλήψεων» είναι ένα επιτυχημένο παράδειγμα μιας εκστρατείας που έχει προκαλέσει αναστάτωση στην καρδιά της κοινωνίας. Για να επιτύχει όμως, το κίνημα πρέπει να διευρύνει την εμβέλειά του και να αναπτύξει μια συνεκτική εναλλακτική λύση στην κεντροδεξιά κυριαρχία της Ευρώπης. Στον πυρήνα της, μια τέτοια λύση πρέπει να είναι τόσο δίκαιη όσο και βιώσιμη.

 

Με τον ερχομό του 2012, μπαίνουμε στο πέμπτο έτος της κρίσης, που θα έχει διαρκείς επιπτώσεις στον πλούσιο βορά. Αυτές οι διάφορες κρίσεις της οικολογίας, της οικονομίας και των κοινωνικών ζητημάτων δεν ισοδυναμούν με μια μικρή κρίση, ένα απλό πέρασμα κρύου, αλλά με μια ρήξη, που τέθηκε σε κίνηση από δεκαετίες νεοφιλελεύθερης αναδιανομής του πλούτου προς τις ανώτερες τάξεις, από τον ατομικισμό της κατανάλωσης και τις πολιτικές που υπονομεύουν την αλληλεγγύη. Στο μέλλον τα πράγματα θα είναι διαφορετικά και αν δεν κάνουμε τίποτα, άλλοι θα αποφασίσουν τη μορφή του νέου κόσμου.

 

Υπάρχουν οι σκληροπυρηνικοί της συναίνεσης των Βρυξελλών που προωθούν μέτρα λιτότητας, ακόμη και αν αυτά προφανέστατα οδηγούν σε μια οικονομική άβυσσο. Επιπλέον αυταρχικές εθνικιστικές δεξιές κυβερνήσεις έχουν πρόσφατα κερδίσει έδαφος. Παρά τις διαφορετικές αντιλήψεις όσον αφορά τη σημασία των ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων στην αναδιάρθρωση αυτή, και οι δύο μοιράζονται την ίδια άποψη για το μέλλον: η αναδιάρθρωση δεν θα είναι αρκετή για να αλλάξει κάτι, δεν θα υπάρχει περισσότερος χώρος στο πλοίο και κατά συνέπεια το κόστος της κρίσης θα βαρύνουν τους τεμπέληδες, τους ανέργους, τους φτωχούς  - και στην περίπτωση της δεξιάς, και τους αντιφρονούντες, μέλη άλλων εθνοτικών ομάδων και εκείνων που ζουν έξω από το φρούριο της Ευρώπης. Ως αποτέλεσμα, το κράτος πρόνοιας και μαζί με αυτό η μεσαία τάξη θα εξοντωθούν. Και δεν λαμβάνουν υπόψη το γεγονός ότι στη δεκαετία του 1970, η Πορτογαλία, η Ισπανία και η Ελλάδα ήταν δικτατορίες - και ότι οι κοινωνικές διαιρέσεις παρέχουν το πιο γόνιμο έδαφος για τον αυταρχισμό.

 

Θα πρέπει να κάνουμε κριτική στο μοντέλο αυτού του αποκλεισμού ηθικών απόψεων, καθώς αρνείται σε ένα αυξανόμενο αριθμό Ευρωπαίων το ανθρώπινο δικαίωμα στην ισότιμη συμμετοχή στην κοινωνική ζωή. Παραδόξως, ακόμη και οι στόχοι που θέτουν οι ίδιοι δεν θα επιτευχθούν με αυτόν τον τρόπο. Για παράδειγμα, κατά τις δύο τελευταίες δεκαετίες το ιδιωτικό και το δημόσιο χρέος έχουν αυξηθεί σταθερά. Η Ευρώπη έχει μείνει πίσω από τον υπόλοιπο κόσμο στην οικονομική ανάπτυξη και η ισχύς της ηπείρου στον κόσμο έχει μειωθεί. Και δεν μιλάμε καν για το κοινωνικό και οικολογικό κόστος αυτής της πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων, της απελευθέρωσης του εμπορίου και του πλουτισμού.

 

Η κοινωνική αναταραχή φτάνει στην καρδιά της κοινωνίας

 

Η κατάσταση αυτή οδήγησε στο κίνημα κατάληψεων ξεκινώντας με τη WallStreet, ενώ την ίδια στιγμή η κατάληψη των δημόσιων χώρων έγινε μια μορφή αντίστασης σε διαφορετικά μέρη των μεσογειακών κρατών - από την Αθήνα στο Ισραήλ και την Ισπανία. Ιδιαίτερης σημασίας ήταν ο συμβολισμός της κατάληψης του πάρκου στη Νέα Υόρκη καθώς εδώ για πρώτη φορά μια νέα λύση αναδείχθηκε: Είμαστε το 99 τοις εκατό, με άλλα λόγια, σχεδόν όλοι. Εμείς, η συντριπτική πλειοψηφία, πληρώνουμε το τίμημα για μια ληστεία απαράμιλλη στην ιστορία της ανθρωπότητας από μια μειοψηφία πλουσίων, οι οποίοι επωφελούνται από τη ρύθμιση των χρηματοπιστωτικών αγορών, όπως ακριβώς έγινε και με τη διάσωση των τραπεζών μετά το 2008. Οι μεσαίες  και κατώτερες τάξεις, από την άλλη πλευρά φέρουν το κύριο βάρος εν μέσω στασιμότητας μισθών, μεγαλύτερων καταναλωτικών φόρων και  φόρων εισοδήματος και της μείωσης των παρεχόμενων δημόσιων υπηρεσιών.

 

Όποιος δει τις εικόνες από τους συχνά κομψά ντυμένους διαδηλωτές στη Νέα Υόρκη ή τα καλοαναθρεμένα παιδιά της μεσαίας τάξης στο Ισραήλ και στη Μαδρίτη θα συνειδητοποιήσει ότι οι κοινωνικές αναταραχές έχουν φθάσει ακριβώς στην καρδιά της κοινωνίας. Η παλιά ιδέα μίας ομοιογενούς πλειοψηφίας που μέσα από την αίσθηση της ηθικής ευθύνης πρέπει να φροντίσει και για εκείνους στο περιθώριο της κοινωνίας που αντιμετωπίζουν τον υψηλότερο κίνδυνο φτώχειας αποτυγχάνει να αναγνωρίσει ακριβώς πόσο σοβαρή είναι η κατάσταση.  Το σύνθημα του κινήματος καταλήψεων δεν ήταν πατερναλισμός για εκείνους που βρίσκονται στα κατώτερα στρώματα της κοινωνίας. Αντίθετα το νέο «Εμείς» βασίζεται σε μια ιδέα της αλληλεγγύης, όχι απλώς ως αλτρουιστική ανησυχία για άλλους, αλλά ως αγώνας για έναν κόσμο που είναι καλός για τους άλλους, όπως και για μένα, με άλλα λόγια, έναν κόσμο στον οποίο όλοι μπορούν να απολαύσουν μια καλή ζωή.

 

Αυτή είναι η μεγάλη συμβολή του κινήματος καταλήψεων. Αλλά την ίδια στιγμή, οι περιορισμοί αυτού του κινήματος σύντομα έγιναν προφανείς και αυτοί είναι πάντα οι περιορισμοί της δημιουργικής, αυθόρμητης πολιτικής κίνησης - ένα πυροτέχνημα που ξεθυμαίνει στην απουσία οργάνωσης. Έτσι, στα τέλη του περασμένου έτους, λιγότερο ή περισσότερο κατασταλτικές εξώσεις πραγματοποιήθηκαν και η τάξη αποκαταστάθηκε τουλάχιστον από μια υλική οπτική γωνία.

 

Οι αυθόρμητες πρωτοβουλίες στους δρόμους και στις πλατείες αποτελούν μια πηγή έμπνευσης, αλλά την ίδια στιγμή υπάρχει ανάγκη για ευρείες συμμαχίες και μια πλουραλιστική κίνηση που θα αποτελείται από δημόσιους φορείς, συνδικάτα, πολιτικά κόμματα, ΜΚΟ και πολλούς αφοσιωμένους ανθρώπους που θα συμμετέχουν στην έναρξη μίας κίνησης αναζήτησης ως προς το πώς το μοντέλο του αποκλεισμού μπορεί να αποδυναμωθεί και τα θεμέλια μίας συνεκτικής, δημοκρατικής και βιώσιμης κοινωνίας να ενισχυθούν. Αυτή η κίνηση αναζήτησης πρέπει να είναι ανοιχτή, να περιλαμβάνει όλους και να προωθεί το διάλογο. Ο στόχος είναι να βελτιωθεί η κοινή αντίληψη της δικαιοσύνης και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην οποία δεν υπάρχει χώρος για δεξιό, αντισημιτικό αντι-καπιταλισμό. Μια κριτική του καπιταλισμού, πρέπει πάντα να είναι τουλάχιστον στο ίδιο επίπεδο με τον Καρλ Μαρξ, ο οποίος ήταν πάντα ενήμερος για τα πλεονεκτήματα του καπιταλισμού, ως μέσο για τη δημιουργία πλούτου και την ενθάρρυνση της ατομικής ελευθερίας. Ήδη πριν από 150 χρόνια, ο Μαρξ επεσήμανε την αποτυχία του καπιταλισμού στην ανικανότητά του να επιτρέψει σε όλους να επωφεληθούν από τα επιτεύγματα της σύγχρονης τεχνολογίας.

 

Σήμερα γνωρίζουμε ότι εκτός από την ανισότητα που έχει συστηματικά αυξηθεί λόγω της νεοφιλελεύθερης πολιτικής, η ατομική καταναλωτική κουλτούρα και οι συνακόλουθοι οικολογικοί περιορισμοί που γίνονται όλο και πιο οξείοι είναι οι προβληματικές περιοχές του καπιταλισμού. Χρειαζόμαστε λοιπόν ένα κοινό όραμα για το πώς μια καλή ζωή είναι δυνατή για όλους πέρα από τον καταναλωτισμό και την αυξανόμενη συγκέντρωση της εξουσίας στην πολιτική και στις επιχειρήσεις.

 

Όχι μόνο μια δίκαιη, αλλά και μια αειφόρο κοινωνία

 

Ταυτόχρονα, είναι αναγκαίο να χαράξει κανείς στρατηγική για το πώς οι σχέσεις και οι δομές της εξουσίας μπορούν να τροποποιηθούν έτσι ώστε να διασφαλίζονται τα συμφέροντα του 99 τοις εκατό. Ένα παράδειγμα αυτού θα ήταν πρωτοβουλίες για πιο δίκαιη φορολόγηση. Θα ήταν επίσης απαραίτητο να διευκρινιστούν αρκετά πρακτικά ερωτήματα:  Τι ρόλο παίζει μία απαιτητική κοινωνία πολιτών στην αντιμετώπιση της ριζοσπαστικοποίησης της νεοφιλελεύθερης πολιτικής στην Ευρώπη; Τι ρόλο παίζουν οι εκλογές και η άμεση δημοκρατία στη μετατόπιση των σχέσεων εξουσίας;

 

Αν δεν θέλουμε οι αυθόρμητες καταλήψεις  να παραμείνουν πυροτέχνηματα χρειαζόμαστε ένα εναλλακτικό μοντέλο ενάντια στη στρατηγική αποκλεισμού και υπέρ του δικαιώματος για μια καλή ζωή για όλους.  Ένα μοντέλο που θα βασίζεται εξίσου στην ηθική πεποίθηση της ισότητας για όλους τους ανθρώπους καθώς και της επιθυμίας να γίνεται χρήση της δημιουργικότητας και της καινοτομίας όλων, προκειμένου η φτώχεια, οι κλιματικοί πόλεμοι και η βία να ανήκουν στο παρελθόν. Ωστόσο, για να μπορεί ο καθένας να απολαύσει μια καλή ζωή χρειαζόμαστε όρια για εκείνους τους λίγους στους οποίους ο πλούτος και η ισχύς πρέπει να μειωθούν σε αποδεκτά επίπεδα που είναι συμβατά με το κοινωνικό πλαίσιο. Εδώ έγκειται η πολιτική και στρατηγική συμβολή του κινήματος καταλήψεων. Πρόκειται για ένα ζήτημα ενός νέου είδους της ποιότητας ζωής χωρίς καμία εξαίρεση, μια δημιουργική κίνηση αναζήτησης για συνετή οικονομική δραστηριότητα και μιας κοινωνίας αμοιβαίου ενδιαφέροντος για τους άλλους - για όλους, με εγγυημένα κοινωνικά δίκτυα ασφαλείας και πολιτικά διαπραγμάτευσιμα ανώτατα όρια για τη χρήση πόρων. 

Η Πρωτοβουλία των Ευρωπαίων Πολιτών (ΠΕΠ) τέθηκε επίσημα σε ισχύ την Κυριακή 1η Απριλίου, δίνοντας στους Ευρωπαίους πολίτες το δικαίωμα να θέσουν το νομοθετικό πρόγραμμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το Ευρωπαϊκό Πράσινο Ίδρυμα εργάστηκε τα τελευταία δύο χρόνια για να βρει τους πόρους που θα βοηθήσουν τους πολίτες στη χρήση του μέσου.

 

Οι πρώτες πρωτοβουλίες  Ευρωπαίων Πολιτών έχουν ήδη καταγραφεί μέσω του ονλάιν μητρώου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και θα δημοσιευθούν σε λίγες εβδομάδες. Αναμένεται ότι πολλές πρωτοβουλίες έχουν ήδη επιχειρήσει να εγγραφούν στο μητρώο, όπως  η ΠΕΠ για το το νερό ως ανθρώπινο δικαίωμα, αλλά θα γνωρίζουμε στα τέλη Απριλίου ποιά ήταν η πρώτη ΠΕΠ που υπεβλήθη.

 

Εν τω μεταξύ, για όσους ενδιαφέρονται να ξεκινήσουν μια πρωτοβουλία ή να παρακολούθησουν τη διαδικασία, το Ευρωπαϊκό  Πράσινο Ίδρυμα (GEF) έχει δημιουργήσει διάφορα μέσα, τα οποία ενημερώνουν και συμβουλεύουν σχετικά με τη διαδικασία ΠΕΠ:

 

  • Ο οδηγός τσέπης Πρωτοβουλιών των Ευρωπαίων Πολιτών είναι η πιο πρόσφατη δημοσίευση του GEFεπί του θέματος:  πρόκειται για ένα πρακτικό οδηγό που εξηγεί γιατί και πώς οι ΠΕΠ μπορούν να χρησιμοποιηθούν.

 

http://gef.eu/uploads/media/The_European_Citizens__Initiative_Pocket_Guide.pdf

 

  • Η σειρά για τις επόμενες ΠΕΠ στο  εγχειρίδιο εκστρατείας στην ιστοσελίδα του GEFδίνει μια γενική εικόνα για τις προκλήσεις και τις ευκαιρίες που αυτό το νέο μέσο άμεσης δημοκρατίας προσφέρει από την πλευρά των διοργανωτών των ΠΕΠ.

 

http://campaignhandbook.gef.eu/

 

  • Το φυλλάδιο 10 Βήματα για την Πρωτοβουλία των Ευρωπαίων Πολιτών παρέχει βασικές πληροφορίες για το πώς να συμμετάσχουμε σε μια πρωτοβουλία, σε συνοπτική μορφή.

 

http://gef.eu/fileadmin/user_upload/Flyer_ECI_web_.pdf

 

  • Το Εγχειρίδιο σχετικά με την Πρωτοβουλία των Ευρωπαίων Πολιτών είναι ένα ενημερωτικό εγχειρίδιο για την άμεση δημοκρατία και για τις καινοτόμες διαστάσεις των ΠΕΠ.

 

http://gef.eu/fileadmin/user_upload/GEF-09-64_European_Citizens__Initiative_web_final.pdf

 

Για να παραγγείλετε ένα αντίγραφο των παραπάνω υλικών ή για περισσότερες πληροφορίες, παρακαλούμε να έρθετε σε επαφή με το Ευρωπαϊκό Πράσινο Ίδρυμα στο Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

 

Ο Σενεγαλέζος Οικολόγος Haïdar El Ali, πρόεδρος των Σενεγαλέζων Πράσινων της FEDES (Δημοκρατική Ομοσπονδία Οικολόγων Σενεγάλης) διορίστηκε πρόσφατα Υπουργός Περιβάλλοντος και Προστασίας της Φύσης από το νεοεκλεγμένο Πρωθυπουργό Macky Sall.

«Η Σενεγάλη έχει αποδείξει ότι είναι στην πρώτη γραμμή της δημοκρατίας και στην πολιτική καινοτομία στην Αφρική» δήλωσε η Μόνικα Φρασόνι, εκπρόσωπος του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος, που συμμετείχε στο Συνέδριο στο Ντακάρ. «Ο διορισμός σε υπουργό ενός αναγνωρισμένου και με επιρροή στη Σενεγάλη περιβαλλοντολόγου μαρτυρά την πρόθεση της κυβέρνησης να αντιμετωπίσει σοβαρά τα παγκόσμιας σημασίας θέματα, όπως η προστασία του περιβάλλοντος και η κλιματική αλλαγή.

Σήμερα οι Ευρωπαίοι Πράσινοι είναι υπερήφανοι και ευτυχείς. Εκφράζουμε ολόψυχα τα συγχαρητήριά μας και τις καλύτερες ευχές μας στον Haïdar για επιτυχία στη νέα πρόκληση, ενώ ανανεώνουμε την υποστήριξή μας και τη δέσμευσή μας για τη συνέχιση της συνεργασίας με τους Πράσινους της Αφρικής με σκοπό ένα πράσινο, δημοκρατικό και δίκαιο παγκόσμιο μέλλον
».

Η FEDES είναι ένα αξιοσέβαστο πολιτικό κόμμα στη χώρα της Σενεγάλης και η συμβολή της ήταν καθοριστική στη διοργάνωση του Παγκόσμιου Συνεδρίου των Πράσινων στο Ντακάρ, το πρώτο στην Αφρική, ενώ έχει οικοδομήσει μια δυνατή πορεία προς τις βουλευτικές εκλογές που έχουν προγραμματιστεί για τις αρχές Ιουλίου.

Ο πρόεδρός της Haïdar El Ali χαρακτηρίστηκε από τη Le Monde ως ένας από τους περιβαλλοντολόγους με τη μεγαλύτερη επιρροή, γνωστός από τους σφοδρούς αγώνες του κατά της υπεραλίευσης και των ρυπογόνων πρακτικών αλιείας στη Σενεγάλη, ξεκινώντας με την καταδυτική ομάδα του μια επιτυχή εκστρατεία ανάκτησης πάνω από 3000 θανατηφόρων διχτυών εγκαταλελειμμένων στον ωκεανό. Ομοίως, το 2009 ξεκίνησε με επιτυχία την πρώτη εκστρατεία του για την ευαισθητοποίηση υπέρ της αρμονικής συνύπαρξης με τη φύση παλεύοντας ταυτόχρονα ενάντια σε ανθρώπινες καταστροφικές πρακτικές. Στο πλαίσιο της εκστρατείας αυτής επαναφυτεύτηκαν 30 εκατομμύρια ριζοφόρα και η δράση επαναλήφθηκε την επόμενη χρονιά.

Η νέα κυβέρνηση της Σενεγάλης αποβλέπει στο διορισμό ως Υπουργό για τον Πολιτισμό και τις Τέχνες τον τραγουδιστή και πρώην υποψήφιο για την Προεδρία Youssou N’dour. Η υποψηφιότητα του Σενεγαλέζου καλλιτέχνη απορρίφθηκε τον Ιανουάριο από το Συνταγματικό Συμβούλιο, όταν κρίθηκε ότι δεν ήταν έγκυρες όλες οι υπογραφές υποστήριξης της υποψηφιότητάς του και οι έγκυρες είναι λιγότερες των απαιτούμενων.

Ο διεθνώς καταξιωμένος για το καλλιτεχνικό και φιλανθρωπικό έργο του καλλιτέχνης αποφάσισε να διεκδικήσει την προεδρία στις εκλογές με στόχο να βοηθήσει τους «μη έχοντες», όπως δήλωνε, χαροποιώντας, σύμφωνα με διεθνείς παρατηρητές, πλήθος κόσμου στη γενέτειρά του, αλλά και προκαλώντας ανησυχία στον πρόεδρο Αμπντουλαγιέ Ουέιντ, που κυβερνά τη χώρα από το 2000 και – σύμφωνα με τον Youssou N’dour – όφειλε να παραιτηθεί μετά το πέρας των δύο τετραετιών θητείας του.

Κοινή ερώτηση στο ευρωκοινοβούλιο του Νίκου Χρυσόγελου κι άλλων πράσινων ευρωβουλευτών

Κοινή ερώτηση κατέθεσαν ο Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων, και οι πράσινοι ευρωβουλευτές Raul Romeva i Rueda, Bart Staes, Franziska Keller, Heide Ruehle, Satu Hassi για τη σύλληψη και φυλάκιση του Τούρκου  αντιρρησία συνείδησης Halil Savda.  Ο Halil Savda συνελήφθη στις 24 Ιανουαρίου 2012, για να εκτίσει ποινή 100 ημερών επειδή «αποξενώνει τους ανθρώπους από το στρατό», σύμφωνα με το άρθρο 318 του τουρκικού ποινικού κώδικα, καθώς την 1η Αυγούστου 2006 εξέφρασε δημόσια την αλληλεγγύη του στους ισραηλινούς αντιρρησίες συνείδησης Itzik Shabbat και Amir Pastar, οι οποίοι είχαν φυλακιστεί επειδή αρνήθηκαν να συμμετάσχουν στον πόλεμο του Ισραήλ στον Λίβανο.

Τον Ιούνιο του 2008 ο Halil Savda καταδικάστηκε, η απόφαση επικυρώθηκε από το Ανώτατο Εφετείο το Νοέμβριο του 2010 και κοινοποιήθηκε σε αυτόν τον Φεβρουάριο του 2011.  Αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που ο Halil Savda φυλακίζεται για λόγους συνείδησης. Έχει κρατηθεί συνολικά 17 μήνες σε στρατιωτικές φυλακές κατά τη διάρκεια μιας περιόδου πέντε ετών για την άρνησή του να στρατευτεί το 2004. Το 2008, η Ομάδα Εργασίας των Ηνωμένων Εθνών για την Αυθαίρετη Κράτηση κατέληξε στο συμπέρασμα ότι αυτές οι φυλακίσεις ήταν αυθαίρετες (γνωμοδότηση 16/2008). Ο Halil Savda αντιμετωπίζει άλλη μια εξάμηνη ποινή φυλάκισης για παράβαση του άρθρου 318, που εκδόθηκε τον Ιούνιο του 2010, η οποία εξετάζεται από το Ανώτατο Εφετείο, ενώ υπάρχουν και άλλες υποθέσεις που εκκρεμούν εναντίον του βάσει του άρθρου 318.

Το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης έχει υιοθετηθεί από το Συμβούλιο της Ευρώπης το 1967, όταν εγκρίθηκε ένα πρώτο ψήφισμα [1] για το θέμα από την Κοινοβουλευτική Συνέλευση. Η αναγνώριση του δικαιώματος αυτού έγινε αργότερα η προϋπόθεση για τα κράτη που επιδιώκουν την ένταξη τους στο Συμβούλιο της Ευρώπης.

Πρόσφατα το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αναγνώρισε, στην υπόθεση Bayatyan κατά Αρμενίας ότι το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης κατοχυρώνεται από το άρθρο 9 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης, που προστατεύει την ελευθερία της σκέψης, συνείδησης και θρησκείας.

Στην ερώτησή τους προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, οι πράσινοι ευρωβουλευτές ρωτάνε:

1. Τι θα πράξει η Κομισιόν για να διασφαλιστούν τα δικαιώματα των αντιρρησιών συνείδησης στην Τουρκία καθώς και η απελευθέρωση του Χαλίλ Savda;

2. Λαμβάνοντας υπόψη το νομικό κεκτημένο της ΕΕ και τις απαιτήσεις ένταξης της Τουρκίας, θα ζητήσει η Επιτροπή την κατάργηση του άρθρου 318 του τουρκικού Ποινικού Κώδικα, διότι παραβιάζει το δικαίωμα στην ελευθερία της έκφρασης, την οποία εγγυάται, επίσης, το άρθρο 10 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και το άρθρο 19 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα, στο οποίο η Τουρκία είναι συμβαλλόμενο μέρος;

[1] http://assembly.coe.int/Main.asp?link=/Documents/AdoptedText/ta67/ERES337.htm

Τα θέματα που έθεσε ο ευρωβουλευτή των Οικολόγων Πράσινων Νίκου Χρυσόγελου

Οι πράσινοι ευρωβουλευτές που συγκροτούν την «ομάδα εργασίας για μια πράσινη οικονομία - Πράσινο Νιου Ντηλ» (στην ομάδα συμμετέχει και ο Νίκος Χρυσόγελος) διοργάνωσε την Τετάρτη 11/4, στις Βρυξέλλες, συνάντηση – συζήτηση για την ελληνική κρίση με τον επικεφαλής της TaskForceτης Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Ελλάδα, κ Reichenbach.

Κατά τη διάρκεια της συζήτησης οι πράσινοι ευρωβουλευτές έθεσαν σειρά ερωτημάτων. Στην παρέμβασή του ο Νίκος Χρυσόγελος αναφέρθηκε ιδιαίτερα:

  • στην ανάγκη να δοθεί έμφαση στον διάλογο με τα Περιφερειακά Συμβούλια και την κοινωνία των πολιτών, τόσο για να διαμορφωθεί ένα εναλλακτικό σχέδιο διεξόδου από την κρίση αλλά και για να ξεκινήσει η αναβάθμιση της διοίκησης από την περιφέρεια και την αυτοδιοίκηση προς την κεντρική διοίκηση,
  • στα θέματα των αλλαγών που απαιτούνται στους διάφορους τομείς της οικονομίας αλλά και στις δυνατότητες που υπάρχουν για την αναζωογόνηση της οικονομίας κυρίως μέσω της στροφής της προς πράσινη κατεύθυνση (εξοικονόμηση ενέργειας, παραγωγής ενέργειας από ΑΠΕ μέσω κυρίως ΜΜΕ και συνεταιρισμών, οικολογική αναγέννηση γειτονιών – αντισεισμική κι αισθητική αναβάθμιση κτιρίων, στροφή των ναυπηγείων προς πράσινες τεχνολογίες, δίκτυα παραγωγών – καταναλωτών, βιολογική γεωργία, κοινωνικές υποδομές, μείωση-ανακύκλωση-κομποστοποίηση κι επαναχρησιμοποίηση απορριμμάτων, πράσινη χημεία κα),
  • στην αναγκαιότητα στοχευμένης αξιοποίησης των ευρωπαϊκών πόρων για την ενίσχυση των Μικρο-Μεσαίων Επιχειρήσεων αλλά και τη δημιουργία θέσεων εργασίας για τους νέους,
  • στην προτεραιότητα που πρέπει να δοθεί για να φτάσει άμεσα ρευστότητα στην πραγματική οικονομία, ιδιαίτερα στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, λαμβάνοντας υπόψη τα προβλήματα και τις συνθήκες που έχει διαμορφώσει η κρίση, με δεδομένο μάλιστα το γεγονός ότι από τα 4 δις ευρώ που έχουν προβλεφθεί στο ΕΣΠΑ για την ενίσχυση των ΜΜΕ έχουν φτάσει σε αυτές μέσω των τραπεζών μόλις 11 εκατομμύρια Ευρώ
  • στις δυνατότητες και προοπτικές για ανάπτυξη κοινωνικών και περιβαλλοντικών υποδομών και χιλιάδων θέσεων εργασίας μέσω της ενίσχυσης της κοινωνικής οικονομίας και των κοινωνικών συνεταιριστικών επιχειρήσεων, ιδιαίτερα στους τομείς της παραγωγής ενέργειας από Ανανεώσιμες Πηγές, της επαναχρησιμοποίησης-ανακύκλωσης και κομποστοποίησης των απορριμμάτων, της ανάπτυξης δικτύων κοινωνικής αλληλεγγύης κα.

 

Ο Νίκος Χρυσόγελος τόνισε ότι ορισμένοι τουλάχιστον από τους προωθούμενους οδικούς άξονες δεν είναι βιώσιμοι, όπως παραδέχονται ακόμα και στελέχη της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων και της Κομισιόν. Δεν μπορεί να σπαταλιούνται σημαντικοί πόροι, εξαιτίας της πίεσης των εταιριών ότι θα ενεργοποιήσουν τα συμβόλαια που έχουν υπογράψει τα οποία προβλέπουν ότι αν εγκαταλειφθούν τα έργα θα διεκδικήσουν υψηλές αποζημιώσεις από το ελληνικό δημόσιο. Ο ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων ζήτησε τον επανα-προσανατολισμό των χρηματοδοτήσεων με στόχο να διατεθούν πόροι του ΕΣΠΑ για την προώθηση της γραμμής 4 του ΜΕΤΡΟ στην Αττική (χρειάζεται 1 δις ευρώ, όταν οι οδικοί άξονες θα κοστίσουν τουλάχιστον 5 δισεκατομμύρια ευρώ, ενώ για το «εργαλείο διάχυσης κινδύνου» θα δεσμευτεί επιπροσθέτως 1,5 δις ευρώ για την παροχή εγγυήσεων για τη χρηματοδότηση από τις τράπεζες των έργων αυτών).

Τέλος, ο Νίκος Χρυσόγελος έθεσε τα θέματα του ναυπηγοεπισκευαστικού κλάδου   κι αναφέρθηκε στην ανάγκη στήριξης από ευρωπαϊκούς πόρους της προσπάθειας επαναπροσανατολισμού και προσαρμογής του ναυπηγοεπισκευαστικού κλάδου με στόχο την κατασκευή πράσινων τεχνολογιών αλλά και περιβαλλοντικά/ενεργειακά αποτελεσματικών μηχανών και πλοίων, ιδιαίτερα για τις ακτοπλοϊκές συνδέσεις των νησιών.

Ο Νίκος Χρυσόγελος (είναι και Περιφερειακός Σύμβουλος Ν Αιγαίου με τον ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΟ ΑΝΕΜΟ) έχει συνεργαστεί συστηματικά με τους εργαζόμενους και τη διοίκηση του ναυπηγείου ΝΕΩΡΙΟΥαλλά και με φορείς της ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης του Περάματος. Με πρόσκλησή του οργανώθηκε, επίσης, από το Βιοτεχνικό Επιμελητήριο Πειραιώς και το Επαγγελματικό Επιμελητήριο Πειραιώς, στις 10 Μαρτίου 2012, ημερίδα διαβούλευσηςμε φορείς του κλάδου. Στις 28 Ιουνίου 2012, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ο ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων, σε συνεργασία με συναδέλφους του πράσινους Ευρωβουλευτές από την Γερμανία και την Φιλανδία, οργανώνει ημερίδα για τα θέματα του ναυπηγοεπισκευαστικού κλάδου  με συμμετοχή εκπροσώπων του από την Ελλάδα κι άλλες χώρες καθώς και στελεχών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της αυτοδιοίκησης.

Ανέλαβα από 2 Φεβρουαρίου ως ευρωβουλευτής των ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ, στο πλαίσιο της εναλλαγής για την οποία είχε δεσμευτεί προεκλογικά το κόμμα μας, αντικαθιστώντας το Μιχάλη Τρεμόπουλο, τον πρώτο Έλληνα πράσινο ευρωβουλευτή. Στις συνθήκες κρίσης που βιώνουμε, ο ρόλος αυτός είναι ιδιαίτερα απαιτητικός λόγω της ανάγκης να έχουμε πραγματικούς συμμάχους στην προσπάθεια αλληλεγγύης προς τη χώρας μας, της απαίτησης για κοινωνικά ισορροπημένες μεταρρυθμίσεις που αποτελούν διέξοδο από την κρίση αντί να οδηγούν σε κοινωνική  εξαθλίωση και οικονομική κατάρρευση αλλά και της διεκδίκησης της πολιτικής, κοινωνικής, οικονομικής και περιβαλλοντικής ολοκλήρωσης της Ευρώπης. Μεγάλο είναι, επίσης, το βάρος συνέχισης του σημαντικού  έργου που έχει προηγηθεί από το Μιχάλη Τρεμόπουλο αλλά και συστηματικής συνεργασίας με την υπόλοιπη ομάδα των Πρασίνων στο Ευρωκοινοβούλιο που αποτελούν δύναμη ελπίδας για τις ευρωπαϊκές κοινωνίες, ιδιαίτερα αυτές που βιώνουν τη βαθιά κρίση.

 

Και στη διάρκεια της δικής μου θητείας επιδιώκουμε να αποδείξουμε ότι υπάρχουν διαφορετικές και υπεύθυνες πολιτικές, που είναι προς όφελος της μεγάλης πλειοψηφίας της κοινωνίας και του περιβάλλοντος, ότι οι πράσινοι εκλεγμένοι κάνουν σημαντικό έργο αξιοποιώντας μόνο εκείνες τις υπηρεσίες και υποδομές του κοινοβουλίου που είναι απαραίτητες για να μπορεί ένας ευρωβουλευτής να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των καθηκόντων του. Δεν πήρα βουλευτικό όχημα, ούτε αστυνομικό φρουρό ή θέσεις πάρκινγκ, όπως εξάλλου είχε αρνηθεί να κάνει και ο Μιχάλης Τρεμόπουλος, με δεδομένο ότι αυτά είναι προνόμια που δεν είναι απαραίτητα  για να μπορώ να ανταποκριθώ στις υποχρεώσεις μου ως ευρωβουλευτής,πολύ περισσότερο που έχω επιλέξει ένα διαφορετικό τρόπο ζωής, πιο οικολογικό, συνειδητά και πολύ πριν από την σημερινή κρίση. Επίσης, το 50% του μισθού μου θα πηγαίνει σε δραστηριότητες ενίσχυσης συλλογικών προσπαθειών κοινωνικής αλληλεγγύης λαμβάνοντας υπόψη την οριακή κατάσταση στην οποία έχουν φτάσει πολλοί συμπολίτες μας.

 

Σε  πολιτικό επίπεδο όλη η ομάδα που έχουμε συγκροτήσει δουλεύει για την προώθηση μιας (πράσινης) πολιτικής που επικεντρώνει στην υπεράσπιση του δημόσιου συμφέροντος και των δημόσιων αγαθών, στην προώθηση της βιωσιμότητας, της κοινωνικής συνοχής, της δημιουργίας νέων θέσεων απασχόλησης, της συμμετοχής των πολιτών στη λήψη των αποφάσεων που τους αφορούν. Η κοινωνική συνοχή αποτελεί για τους Οικολόγους Πράσινους προτεραιότητα. Η αντιμετώπιση των δημοσιονομικών προβλημάτων δεν πρέπει να συνδυαστεί με διάλυση της κοινωνίας, ωθώντας στην φτώχεια και στην ανεργία εκατοντάδες χιλιάδες πολιτών, αντίθετα πρέπει να συνδυαστεί με την ανασυγκρότηση της χώρας και της κοινωνίας, με την δημιουργία ενός σύγχρονου, κοινωνικά και περιβαλλοντικά υπεύθυνου κράτους αλλά και με την ανάπτυξη των κοινωνικών υποδομών για να λειτουργήσουν ως αντίβαρο στην απώλεια εισοδημάτων που προκαλεί προβλήματα επιβίωσης σε σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας.

 

Από τις πρώτες παρεμβάσεις μου ως ευρωβουλευτή είναι η προσπάθεια να προωθηθούν δράσεις για την απασχόληση των νέων. Με την ανεργία των νέων στην Ελλάδα να έχει φτάσει στο 48%, είναι θέμα επιβίωσης και κοινωνικής συνοχής η προώθηση συνεκτικών πολιτικών και η ανάληψη πρωτοβουλιών για τη δημιουργία θέσεων εργασίας για νέους, ιδιαίτερα σε τομείς που συμβάλλουν στην κοινωνική συνοχή και την προστασία του περιβάλλοντος. Είναι σημαντικό να αξιοποιηθούν αποτελεσματικά προς αυτή την κατεύθυνση τόσο υπάρχοντες ευρωπαϊκοί πόροι (κάπου 4,3 δις μπορούν να διατεθούν με επαναπρογραμμισμό πόρων που δεν θα απορροφηθούν) όσο και νέες πηγές χρηματοδότησης που μπορεί να προέλθουν από την φορολόγηση της μεγάλης περιουσίας, της γκρίζας περιουσίας και των βραχυχρόνιων χρηματιστηριακών συναλλαγών.

 

Ένας σημαντικός τομέας της δουλειάς μου – με δεδομένο ότι συμμετέχω στην Επιτροπή Περιφερειακή Ανάπτυξης του Ευρωκοινοβουλίου και είμαι ένας από τους αντιπροέδρους της, ενώ είμαι παράλληλα και περιφερειακός σύμβουλος στο Ν Αιγαίο με τον ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΟ ΑΝΕΜΟ – είναι η έγκαιρη και κατάλληλη προετοιμασία των περιφερειών για τη νέα προγραμματική περίοδο 2014 -2020. Είναι θέμα επιβίωσης αφού πλέον φαίνεται ότι δρομολογούνται σημαντικές αλλαγές στις ευρωπαϊκές πολιτικές περιφερειακής ανάπτυξης αλλά και συνοχής:

 

  • θα υπογράφονται Συμβόλαια Συνεργασίας με την ΕΕ και πρέπει οι περιφέρειες να συμμετάσχουν στη διαδικασία, έχοντας σχέδιο που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες και   ιδιαιτερότητες κάθε περιφέρειας,
  • αλλάζουν οι κανονισμοί του Ταμείου Συνοχής και του Ευρωπαϊκού Ταμείου Περιφερειακής Ανάπτυξης, και η αξιοποίηση των πόρων τους πρέπει να έχει πράγματι αποτελέσματα σε θέματα συνοχής, βιωσιμότητας, τοπικής οικονομίας και απασχόλησης, δεν επαρκεί πλέον η λογική της απορροφητικότητας
  • δημιουργείται το Ευρωπαϊκό Ταμείο Θαλάσσιας κι Αλιευτικής Πολιτικής, ενώ προσαρμόζονται και τα υπόλοιπα ταμεία στους νέους άξονες ευρωπαϊκής πολιτικής υπό ένα κοινό Ευρωπαϊκό Κοινοτικό Στρατηγικό Πλαίσιο.

 

Οι αλλαγές αυτές στις κατευθύνσεις των πολιτικών και στους κανονισμούς των διαφόρων ταμείων είναι θέματα πολύπλοκα που συζητούνται αυτή την περίοδο στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο με στόχο μέχρι τα τέλη του 2012 να έχουν οριστικοποιηθεί. Οι περιφέρειες και τα Περιφερειακά Συμβούλια δεν πρέπει να απουσιάζουν από την διαβούλευση, είναι κάτι που θα βοηθήσει και στην μετέπειτα προετοιμασίας τους.

Μάλιστα έχω προτείνει τη δημιουργία:

- υπηρεσιακής δομής σε κάθε Περιφέρεια όχι απλώς για τα περιφερειακά προγράμματα αλλά για την ενασχόληση με τις ευρωπαϊκές εξελίξεις σε θέματα ευρωπαϊκής περιφερειακής ανάπτυξης και κοινωνικής συνοχής.

- μιας ad hoc επιτροπής σε κάθε Περιφερειακό Συμβούλιο για θέματα ευρωπαϊκών πολιτικών, περιφερειακής ανάπτυξης και συνοχής

- ενός Ταμείου Συνοχής σε κάθε περιφέρεια με στόχο τη μείωση του χάσματος που υπάρχει μέσα στο εσωτερικό κάθε περιφέρειας.

 

Στο πλαίσιο της ενίσχυσης τηςπράσινης μεταρρύθμισης και αναζωογόνησης κρίσιμων τομέων της οικονομίας και αναπροσανατολισμού των πόρων με στόχο να  διασφαλιστεί ή να αυξηθεί η απασχόληση οργανώνουε διήμερη επίσκεψη εργασίας με επίκεντρο την Κοινωνική Οικονομία και τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέγρειας (ΑΠΕ)  στις 7-9 Μαρτίου στις Βρυξέλλες.

Στόχος μου είναιομάδες πολιτών, επαγγελματικές ενώσεις, φορείς της αυτοδιοίκησης, επιστήμονες κ.α. που είτε έχουν ξεκινήσει, είτε ενδιαφέρονται να συμμετάσχουν σε κοινωνικές-συμμετοχικές επιχειρήσεις για αξιοποίηση ΑΠΕ, να έρθουν σε επαφή με το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο σε ευρωπαïκό επίπεδο, την πλούσια εμπειρία από παρόμοιες επιχειρήσεις σε διάφορες χώρες της Ευρώπης, καθώς και τις πιθανές πηγές και μηχανισμούς χρηματοδότησης για τέτοιες προσπάθειες.

 

Οι συμμετέχοντες κατά την επίσκεψή τους θα παρακολουθήσουν, εκτός από την ανάλυση του υπάρχοντος θεσμικού πλαισίου και χρηματοδοτικών εργαλείων, την παρουσίαση επιτυχημένων παραδειγμάτων συνεταιριστικών - κοινωνικών επιχειρήσεων παραγωγής ενέργειας από Ανανεώσιμες Πηγές οι οποίες λειτουργούν σε διάφορες χώρες της Ευρώπης (Αυστρία, Γερμανία, Δανία, Βέλγιο). Ελπίζω ότι η εμπειρία αυτή θα ενισχύσει αποφασιστικά υπάρχουσες πρωτοβουλίες αλλά και θα ενθαρρύνει περισσότερες πρωτοβουλίες στην κατεύθυνση της κοινωνικής οικονομίας.

 

Αλλαγή πολιτικού σκηνικού για μια πράσινη, κοινωνική μεταρρύθμιση

Του Νίκου Χρυσόγελου

Ευρωβουλευτή των Οικολόγων Πράσινων

 

   Τα κόμματα και μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας δεν ήθελαν να παραδεχτούν ότι η χώρα ακολουθούσε ένα μοντέλο ανάπτυξης που δεν μπορούσε να είναι βιώσιμο, αδυνατούσε να  πετύχει την κοινωνική συνοχή παρά τα ευρωπαϊκά “πακέτα” και στηρίζονταν σε υψηλή κατανάλωση με δανεικά ενώ κατέστρεφε τον φυσικό και πολιτισμικό πλούτο.

 

   Σε αξιακό επίπεδο το ατομικό συμφέρον τέθηκε πάνω από όλα, σε βάρος συχνά των δημόσιων αγαθών και συμφερόντων. Ο προσωπικός πλουτισμός, ακόμα και με καταστροφικό για τα δημόσια αγαθά τρόπο, έγινε κινητήρια δύναμη. Μια δημόσια θέση αντιμετωπίζονταν συχνά σαν προνόμιο για εξυπηρέτηση ιδιοτελών συμφερόντων. Η διαφθορά επεκτάθηκε από την πολιτική και οικονομική ελίτ σε όλα τα στρώματα. Χαρακτηριστικές – όχι μοναδικές -  οι πρόσφατες αποκαλύψεις για υπαλλήλους του ΙΚΑ, που δεν δίστασαν να χρεώσουν το δημόσιο με εκατομμύρια ευρώ χάριν του προσωπικού πλουτισμού τους.

 

 Το πολιτικό σύστημα όφειλε, ακόμα και αν δεν είχε ξεσπάσει η παγκόσμια κρίση, να είχε επεξεργαστεί και συμφωνήσει με την κοινωνία – μέσα από έναν δομημένο, ειλικρινή και ουσιαστικό διάλογο – σε ένα σχέδιο κοινωνικά δίκαιων και ισορροπημένων μεταρρυθμίσεων, με στόχους μια αναβαθμισμένη κοινωνική οργάνωση, αποτελεσματική διοίκηση προς όφελος του πολίτη και του δημόσιου συμφέροντος, αλλαγή του μοντέλου παραγωγής και κατανάλωσης, ώστε να είναι οικολογικά και κοινωνικά βιώσιμο.

 

Τα κόμματα εξουσίας αποδείχτηκαν ανίκανα, αναποτελεσματικά, συνένοχα στη διαφθορά. Αλλά και η αριστερή αντιπολίτευση συνέβαλε στη γενίκευση των πελατειακών σχέσεων, των συντεχνιακών αντιλήψεων και στη διαμόρφωση μιας κουλτούρας αξιοποίησης του δημοσίου τομέα για την εξασφάλιση συντεχνιακών δικαιωμάτων και “βολέματος“.

 

Ταδιαρθρωτικά προβλήματα της ευρωζώνης, η απουσία ευρωπαϊκής ηγεσίας που έγκαιρα, αποτελεσματικά και οραματικά θα ανέπτυσσε και θα εφάρμοζε μια ευρωπαϊκή στρατηγική αλληλεγγύης και οι λανθασμένες συνταγές της τρόικα έχουν μεταρέψει την δημοσιονομική σε βαθιά οικονομική και κοινωνική κρίση.

 

Η επιβίωσή μας εξαρτάται από το αν η κοινωνία θα περάσει από την οργή και την διαμαρτυρία, σε μια συνειδητή προσπάθεια σύνθεσης από τα κάτω ενός εναλλακτικού σχεδίου, κάνοντας επιλογές ως προς το μέλλον της και τον ρόλο που θέλει να παίξει σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Χρειάζεται να μάθουμε από τα λάθη, να αλλάξουμε αξίες, να θέσουμε νέες πολιτικές και κοινωνικές προτεραιότητες σε τρία επίπεδα:

 

Εθνικό επίπεδο: Περιθωριοποίηση των κομμάτων κι αντιλήψεων που μας οδήγησαν στη χρεοκοπία κι ενεργοποίηση νέων, δημιουργικών κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων. Επανα-ιεράρχηση αξιών, πράσινη και κοινωνική καινοτομία, ορθολογική χρήση των ευρωπαϊκών πόρων, στο πλαίσιο ενός σχεδίου μεταρρυθμίσεων που θα πετύχει ταυτοχρόνως στροφή της οικονομίας προς πράσινη κατεύθυνση, βιωσιμότητα, κοινωνική συνοχή, βελτίωση των δημοσιονομικών, δημιουργία σημαντικού αριθμού θέσεων εργασίας.

Ευρωπαϊκό επίπεδο: Μεταρρύθμιση ΕΕ και ευρωζώνης, κοινή οικονομική πολιτική και διακυβέρνηση, ευρωπαϊκή αλληλεγγύη, κατάλληλα εργαλεία για αναζωογόνηση της οικονομίας, στήριξη των χωρών του νότου για να πετύχουν σε λογικό χρονικό διάστημα τις αναγκαίες πολιτικές, κοινωνικές, οικονομικές και δημοσιονομικές μεταρρυθμίσεις, με την κοινωνία σύμμαχο και όχι στόχο.

Περιφερειακό επίπεδο: Διαμόρφωση ενός Στρατηγικού Σχεδίου Βιωσιμότητας, Κοινωνικής Συνοχής, Σύγκλισης και Απασχόλησης 2012-2020, σε ΚΑΘΕ περιφέρεια, ώστε να συγκροτηθεί ένα συνολικόεθνικό σχέδιο διεξόδου από την κρίση.

Τα επόμενα χρόνια η ευημερία της κοινωνίας δεν μπορεί να στηριχθεί σε εισοδήματα και προσωπικές επιδιώξεις. Μέρος της λύσης είναι μια νέα στρατηγική, που δίνει έμφαση:

  • στην στροφή της οικονομίας σε πράσινες κατευθύνσεις και στην καινοτομία, ώστε να διασφαλιστούν νέες θέσεις εργασίας και ένα μίνιμουμ εισόδημα για όλους.
  • στην στοχευμένη βελτίωση των κοινωνικών και περιβαλλοντικών υποδομών, της υγείας, των συγκοινωνιών, της παιδείας, της στέγασης, ως μέσο εξισορρόπησης της απώλειας εισοδημάτων,
  • στη δίκαιη φορολόγηση της συνολικής περιουσίας, ώστε να εξασφαλιστεί η βιωσιμότητα του κοινωνικού κράτους.
Πέμπτη, 05 Απριλίου 2012 01:00

Συνέντευξη στην Arta Press

Συνέντευξη του Νίκου Χρυσόγελου στo 66o τεύχος της εφημερίδας ArtaPress  (www.artapress.gr)

  1. Ερώτηση: Εκτιμάτε ότι με την ολοκλήρωση του PSI αποσοβήθηκε ο κίνδυνος χρεωκοπίας της χώρας;

Νίκος Χρυσόγελος: Με το PSIυπάρχει μια σοβαρή μείωση του χρέους, αλλά από μόνη της δεν είναι ικανή να διασφαλίσει ότι η χώρα δεν θα χρεωκοπήσει. Ακόμα και αν μηδενίζονταν το χρέος της Ελλάδας με έναν μαγικό τρόπο, αν δεν αντιμετωπιστούν τα διαρθρωτικά προβλήματα, η κατάρρευση της πραγματικής οικονομίας, η υψηλή ανεργία, σύντομα θα ξαναδημιουργηθεί ένα μη βιώσιμο χρέος.

Η μη δημοσιευμένη έκθεση που έγινε για λογαριασμό της Κομισιόν δείχνει ότι το χρέος θα μπορούσε να διαμορφωθεί μετά το PSIστο 120-165%, ανάλογα με διάφορες παραμέτρους.

Όμως, ακόμα κι αν δεν χρεοκοπήσουμε, δεν σημαίνει ότι λύσαμε τα προβλήματά μας ως χώρα και ως κοινωνία. Το ανησυχητικό είναι ότι η δημοσιονομική κρίση στην Ελλάδα έχει μετεξελιχθεί πλέον σε βαθιά οικονομική και κοινωνική, με ευθύνη τόσο του ελληνικού πολιτικού συστήματος όσο και των λανθασμένων πολιτικών της τρόικα.

Πολλές ρυθμίσεις στο Νέο Μνημόνιο δεν συνάδουν με τις ευρωπαϊκές αξίες όπως έχω τονίσει και με παρεμβάσεις μου στο Ευρωκοινοβούλιο ή με ερωτήσεις προς την Κομισιόν. Πώς είναι δυνατόν οι νέοι να δουλεύουν 8 ώρες τη μέρα και να πληρώνονται 440 Ευρώ το μήνα, με το ελάχιστο κόστος ζωής να είναι πάνω από 800 Ευρώ, λόγω απουσίας βασικών κοινωνικών υποδομών; Οιθέσεις και τα μέτρα για την αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης έρχονται σε αντίθεσημε βασικά στοιχεία της ευρωπαϊκής πολιτικής για “επαρκείς, ασφαλείς και βιώσιμες συντάξεις” καθώς και της στρατηγικής ΕΥΡΩΠΗ 2020, στο πλαίσιο της οποίας προβλέπεται μείωση της φτώχειας και μάλιστα, στην ελληνική περίπτωση, μείωση των φτωχών κατά περίπου 450.000 μέχρι το 2020! (δείτε σχετικές παρεμβάσεις στην ιστοσελίδα www.chrysogelos.gr)

 

2. Συμμερίζεστε την άποψη ότι εάν, στις επερχόμενες εκλογές, δεν υπερψηφισθούν τα κόμματα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, η χώρα θα μπει σε μια μακρά περίοδο αστάθειας;

 

Νίκος Χρυσόγελος: Δεν θα ήταν και το πιο σοφό να ψηφίσουν ξανά ΝΔ και ΠΑΣΟΚ οι πολίτες! Τόσα χρόνια ψήφιζαν γιους κι ανηψιούς. Θα εμπιστευτούν τώρα αυτούς που μας οδήγησαν στην χρεοκοπία; Για δεκαετίες είχαμε “σταθερές και ισχυρές κυβερνήσεις” αλλά δείτε που μας οδήγησαν τελικώς.  Κατάφεραν να σπαταλήσουν πόρους, να επεκτείνουν την διαφθορά, να δημιουργήσουν ένα κράτος και ένα πολιτικό σύστημα βασισμένο στις πελατειακές σχέσεις και σε λογικές νομής των δημόσιων αγαθών για ιδιοτελείς σκοπούς. Ακόμα και ως διαχειριστές της εξουσίας η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ απέτυχαν, αποδείχτηκαν ανίκανα, αναποτελεσματικά, συνένοχα στη διαφθορά κόμματα. Αλλά και η αριστερή αντιπολίτευση συνέβαλε στη γενίκευση των πελατειακών σχέσεων, των συντεχνιακών αντιλήψεων και στη διαμόρφωση μιας κουλτούρας αξιοποίησης του δημοσίου τομέα για την εξασφάλιση συντεχνιακών δικαιωμάτων και “βολέματος“ ενώ και σήμερα δεν αντιπροτείνει δικό της σχέδιο για μεταρρυθμίσεις, προβάλει συνήθως μόνο “όχι”, χωρίς εφαρμόσιμες εναλλακτικές προτάσεις.

Χρειάζεται να αλλάξουμε αξίες και προτεραιότητες. Να περάσουμε από το εγώ στο εμείς, από την αδιαφορία για τον άλλο, στην κοινωνική αλληλεγγύη. Με την περιθωριοποίηση των παλιών πολιτικών κομμάτων μπορεί να έρθουν στο προσκήνιο νέες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις που θα συνεισφέρουν δημιουργικές λύσεις και θα αντιπροσωπεύουν νέες αξίες: αλληλεγγύη, υπεράσπιση του δημόσιου συμφέροντος, οικολογία, κοινωνική συνοχή, δημιουργική-υπεύθυνη οικονομία, πράσινες λύσεις. Η είσοδος στην Βουλή, με σημαντική δύναμη, των Οικολόγων Πράσινων είναι μέρος της λύσης και θα δώσει ένα ισχυρό μήνυμα ότι η Ελλάδα μπορεί να αλλάξει.

Η έξοδος από την κρίση δεν θα έρθει με τα απομεινάρια του παλιού πολιτικού συστήματος ή με επικίνδυνα κόμματα που προωθούν την στείρα άρνηση, τον λαϊκισμό, την ξενοφοβία απλώς για να  επωφεληθούν εκλογικά, όχι για να επιλύσουν προβλήματα.

 

3. Πως σχολιάζετε την άποψη ότι «η Ελλάδα χρειάζεται μια κυβέρνηση τύπου Μόντι με τους καλύτερους, ανεξάρτητα κομματικής ταυτότητας, στις κρίσιμες θέσεις»;

Νίκος Χρυσόγελος: Η ένταση της παγκόσμιας και ελληνικής κρίσης οφείλεται στην αδυναμία της κυρίαρχης πολιτικής να παρέμβει εγκαίρως και να περιορίσει τις ανεξέλεγκτες αγορές αλλά και να ιεραρχήσει σωστά τις ανάγκες των κοινωνιών. Ένα τρισεκατομμύριο ευρώ χάνονται κάθε χρόνο από φοροδιαφυγή και φοροαπάτη στην ΕΕ, ένα ποσό που θα μπορούσε να καλύπτει την ανάγκη χρηματοδότησης για την αντιμετώπιση της κρίσης.

Σήμερα, χρειάζονται πολιτικές λύσεις. Τα κόμματα και σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας δεν ήθελαν τόσα χρόνια να παραδεχτούν ότι η χώρα ακολουθούσε ένα μοντέλο ανάπτυξης που δεν ήταν βιώσιμο, αδυνατούσε να  πετύχει την κοινωνική συνοχή, παρά τα ευρωπαϊκά “πακέτα”, και στηρίζονταν σε υψηλή κατανάλωση με δανεικά ενώ κατέστρεφε τον φυσικό και πολιτισμικό πλούτο.

Τώρα, από τη μία έχουμε την αποτυχημένη πολιτική που προωθεί η τρόικα και οι κυβερνήσεις κι από την άλλη μόνο “όχι”.Πρέπει να ξεφύγουμε από αυτά τα αδιέξοδα με πολιτικές προτάσεις. Η λύση στην κρίση δεν μπορεί παρά να περιλαμβάνει πολιτικές απαντήσεις, δεν είναι θέμα απλώς μιας τεχνοκρατικής προσέγγισης. Αν το ερώτημα ήταν ποιος θα εφαρμόσει πιο αποτελεσματικά τις περικοπές και την λιτότητα, τότε μπορεί και η λύση να ήταν μια κυβέρνηση τεχνοκρατών. Αλλά όταν η πολιτική που ακολουθείται είναι λανθασμένη χρειαζόμαστε μια διαφορετική πολιτική που θα προωθηθεί από νέες πολιτικές δυνάμεις.

Οι προτάσεις για “ουδέτερες” κυβερνήσεις προσπαθούν να συγκαλήψουν, πίσω από δήθεν τεχνοκρατικές προσεγγίσεις, μια ιδεολογική άποψη που αποδεικνύεται αναποτελεσματική κι αδιέξοδη.

Όμως ούτε ο Μόντι είναι απλώς τεχνοκράτης, μην ξεχνάτε ότι διετέλεσε πολιτικός και ήταν βουλευτής. 

 

4. Εσείς τι προτείνετε για την αντιμετώπιση της κρίσης;

 

Νίκος Χρυσόγελος: Η διέξοδος από την κρίση στην Ελλάδα περνάει μέσα από  μιαεναλλακτική πολιτική στρατηγική που πρέπει να διαμορφωθεί με πρωτοβουλία της κοινωνίας και με τη συμμετοχη νέων δημιουργικών πολιτικών δυνάμεων., περνώντας από την οργή ή την απογοήτευση, στην αυτο-οργάνωση και στην αλληλεγγύη.. Είναι θέμα επιβίωσης η προώθηση μιας διαφορετικής πολιτικής πρότασης που προωθεί την κοινωνική συνοχή, δημιουργεί θέσεις εργασίας, ιδιαίτερα για τα νέα παιδιά, αναζωογονεί την πραγματική οικονομία και την κατευθύνει προς μια κοινωνικά και περιβαλλοντικά υπεύθυνη βάση, παράλληλα με την προσπάθεια για μια ισορροπημένη πολιτική δημοσιονομικής εξυγίανσης. Πρέπει, επίσης, να παρέμβουμε στις ευρωπαϊκές διαδικασίες, να ξεπεράσουμε τον παλιό τρόπο σκέψης, να αντιληφθούμε τη σημασία του διαλόγου, της συνεργασίας για ένα κοινό όραμα, της αξιοποίησης του ανθρώπινου δυναμικού που υπάρχει σε κάθε τόπο αλλά και των καλών παραδειγμάτων που υπάρχουν σε άλλες χώρες.

Οι περιφέρειες και οι τοπικές κοινωνίες είναι αυτές που θα μπορούσαν να παίξουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην αναγέννηση της χώρας μας, διαμορφώνοντας και προωθώντας ένα Στρατηγικό Σχέδιο Βιωσιμότητας, Κοινωνικής Συνοχής κι Απασχόλησης.

 

 

5.Σε ποια κυβέρνηση και με ποιους θα συμμετείχατε;

 

Νίκος Χρυσόγελος: Πριν μιλήσουμε για κυβερνητικές λύσεις πρέπει να δούμε τι πρόγραμμα θα έχει κάθε κόμμα. Κυβερνήσεις συνεργασίας με την συμμετοχή των Οικολόγων Πράσινων θα μπορούσαν να γίνουν μόνο εφόσον υπάρχει δυνατότητα για μια ισορροπημένη συμφωνία σε ένα σύνολο προγραμματικών θέσεων που μπορεί να προσφέρει απάντηση στα προβλήματα που αντιμετωπίζει μια κοινωνία. Δυστυχώς, προς το παρόν τα περισσότερα κόμματα αδυνατούν να παρουσιάσουν ένα πρόγραμμα διεξόδου από την κρίση και αυτό συμβάλλει στην παράταση των αδιεξόδων.

Η ακολουθούμενη πολιτική έχει αποτύχει, αυτό είναι πλέον φανερό. Τι έχουν να πουν τα δυο “κόμματα εξουσίας”; Από την άλλη, έχουμε δυνάμεις που απλώς λένε συνεχώς όχι. Εμείς επεξεργαζόμαστε προτάσεις και συζητάμε με κοινωνικούς και επαγγελματικούς φορείς για να διαμορφωθεί ένα σχέδιο κοινωνικά δίκαιων και ισορροπημένων μεταρρυθμίσεων, με στόχους μια αναβαθμισμένη κοινωνική οργάνωση, αποτελεσματική διοίκηση προς όφελος του πολίτη και του δημόσιου συμφέροντος, αλλαγή του μοντέλου παραγωγής και κατανάλωσης, ώστε να είναι οικολογικά και κοινωνικά βιώσιμο.

 

Αναφέρω μερικές μόνο από τις πρωτοβουλίες που έχω πάρει ως ευρωβουλευτής διαμορφώνοντας σε διάλογο με τους φορείς εναλλακτικές προτάσεις-λύσεις:

  • Συνάντηση με τους εργαζόμενους του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας για να συζητήσουμε το πώς θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένας αυτοδιοικούμενος οργανισμός που θα συνδυάζει τους στόχους κοινωνικής συνοχής και κοινωνικής κατοικίας με αυτούς για οικολογική-αισθητική αναβάθμιση των γειτονιών. Ένας τέτοιος οργανισμός μπορεί να στηρίζει μέσα από προγράμματα κοινωνικής κατοικίας όχι μόνο τους σημερινούς δικαιούχους αλλά και ανέργους και κοινωνικά αποκλεισμένα άτομα, να συμβάλλει στην επίτευξη των στόχων εξοικονόμησης ενέργειας και αναβάθμισης της ενεργειακής αποτελεσματικότητας των κτιρίων, ιδιαίτερα σε υποβαθμισμένες γειτονιές. Το προσωπικό του ΟΕΚ θα μπορούσε έτσι να βοηθήσει τις περιφέρειες να χαράξουν συνεκτικές πολιτικές στα θέματα της στέγασης, της κοινωνικής συνοχής και της επίτευξης ενεργειακών στόχων αλλά και τους δήμους για να ανταποκριθούν στο ρόλο πουπροβλέπεται στον Καλλικράτη σε θέματα στέγασης, 
  • Διοργάνωση μιας ημερίδας διαβούλευσης, με τη συμμετοχή μεγάλου αριθμού εκπροσώπων φορέων αλλά και ιδιωτών επιχειρηματιών και εργαζομένων, τοΣάββατο 10 Μαρτίου, με θέμα «Προτάσεις αντιμετώπισης της ανεργίας στη ναυπηγοεπισκευή με αξιοποίηση και κατασκευών σε πράσινους τομείς και καινοτόμες κατασκευές». Η ημερίδα συνδιοργανώθηκε από το Βιοτεχνικό Επιμελητήριο Πειραιώς και το Επαγγελματικό Επιμελητήριο Πειραιώς,  με βάση την πρωτοβουλία μου για διαβούλευση και παρέμβαση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για την στήριξη του ναυπηγοεπισκευαστικού κλάδου μέσα και από την στροφή του σε πράσινες δραστηριότητες και τεχνολογίες.
  • Στρογγυλό τραπέζι συζήτησης για την οικονομική κρίση και προτάσεις αναζωογόνησης της ελληνικής οικονομίας,  την Τρίτη 27/3, στην Αθήνα, με τη συμμετοχή 30 εκππροσώπων οικονομικών και κοινωνικών φορέων, που κατέθεσαν προτάσεις για την οικονομία και την κοινωνική συνοχή. Ήταν μια πρωτοβουλία που πήραμε από κοινού με το προεδρείο της Ομάδας των Πρασίνων στο Ευρωκοινοβούλιο, τον Ντανιέλ Κον Μπεντίτ και τη Ρεβέκα Χαρμς. Σε συνέχεια αυτής της συνάντησης  συγκροτήθηκε ομάδα εργασίας των Πρασίνων στο Ευρωκοινοβούλιο με στόχο τη διαμόρφωση ενός συνεκτικού σχεδίου με προτάσεις για την αναζωογόνηση της ελληνικής οικονομίας, τη βιωσιμότητα, την κοινωνική συνοχή και την απασχόληση.   

Διοργάνωση διεθνούς ημερίδας στις Βρυξέλλες, στις 8/3/2012,  με στόχο τη δημιουργία συνεταιρισμών – συμμετοχικών εταιριών παραγωγής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές. Με αυτό τον τρόπο μπορούν να αναπτυχθούν τοπικές οικονομικές δραστηριότητες, να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας ιδιαίτερα για νέους ανθρώπους αλλά και να επιτευχθούν περιβαλλοντικοί στόχοι. 

 

Για τους Οικολόγους Πράσινους η αντιμετώπιση της κρίσης περνάει μέσα από νέες πολιτικές και κοινωνικές προτεραιότητες και δυναμικές σε τρία επίπεδα:

 

Εθνικό επίπεδο: Περιθωριοποίηση των κομμάτων κι αντιλήψεων που μας οδήγησαν στη χρεοκοπία κι ενεργοποίηση νέων, δημιουργικών κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων. Επανα-ιεράρχηση αξιών, πράσινη και κοινωνική καινοτομία, ορθολογική χρήση των ευρωπαϊκών πόρων, στο πλαίσιο ενός σχεδίου μεταρρυθμίσεων που θα πετύχει ταυτοχρόνως στροφή της οικονομίας προς πράσινη κατεύθυνση, βιωσιμότητα, κοινωνική συνοχή, βελτίωση των δημοσιονομικών, δημιουργία σημαντικού αριθμού θέσεων εργασίας.

Ευρωπαϊκό επίπεδο: Μεταρρύθμιση ΕΕ και ευρωζώνης, κοινή οικονομική πολιτική και διακυβέρνηση, ευρωπαϊκή αλληλεγγύη, κατάλληλα εργαλεία για αναζωογόνηση της οικονομίας, στήριξη των χωρών του νότου για να πετύχουν σε λογικό χρονικό διάστημα τις αναγκαίες πολιτικές, κοινωνικές, οικονομικές και δημοσιονομικές μεταρρυθμίσεις, με την κοινωνία σύμμαχο και όχι στόχο.

Περιφερειακό επίπεδο: Διαμόρφωση ενός Στρατηγικού Σχεδίου Βιωσιμότητας, Κοινωνικής Συνοχής, Σύγκλισης και Απασχόλησης 2012-2020, σε ΚΑΘΕ περιφέρεια, ώστε να συγκροτηθεί ένα συνολικόεθνικό σχέδιο διεξόδου από την κρίση.

Τα επόμενα χρόνια η ευημερία της κοινωνίας δεν μπορεί να στηριχθεί σε εισοδήματα και προσωπικές επιδιώξεις. Μέρος της λύσης είναι μια νέα στρατηγική, που δίνει έμφαση:

- Στην στροφή της οικονομίας σε πράσινες κατευθύνσεις και στην καινοτομία, ώστε να διασφαλιστούν νέες θέσεις εργασίας και ένα μίνιμουμ εισόδημα για όλους. Οι οικονομικοί τομείς προτεραιότητας που έχουν δυναμικό για τη δημιουργία θέσεων εργασίας και την αναζωογόνηση της οικονομίας είναι η γεωργία, ο τουρισμός, η ενέργεια, οι μεταφορές, η προστασία/διαχείριση του περιβάλλοντος, οι ναυπηγοεπισκευαστικες δραστηριότητες, οι κατασκευές, καθώς και η κοινωνική οικονομία. 

- Στην στοχευμένη βελτίωση των κοινωνικών και περιβαλλοντικών υποδομών, της υγείας, των συγκοινωνιών, της παιδείας, της στέγασης, ως μέσο εξισορρόπησης της απώλειας εισοδημάτων,

- Στη δίκαιη φορολόγηση της συνολικής περιουσίας, ώστε να εξασφαλιστεί η βιωσιμότητα του κοινωνικού κράτους