time for change

 

 

 

 

 

 

 

Συμπληρώθηκαν ήδη 2 χρόνια διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με τη συμμετοχή στην κυβέρνηση και "ολίγον από άλλες δυνάμεις" (πχ ότι έχει απομείνει από Οικολόγους Πράσινους, κίνηση ΠΡΑΤΤΩ/Κοτζιάς, ΠΑΣΟΚογενείς κα).

Κατά τη γνώμη μου 4 είναι οι πιο μεγάλες επιπτώσεις αυτής της διακυβέρνησης:

(α) Η διάθεση για αλλαγές που κυριαρχούσε σε μεγάλο ποσοστό της κοινωνίας - ασαφής και όχι επεξεργασμένη πάντως - υπέστη μεγάλο πλήγμα.  Η κοινωνία κυριαρχείται σήμερα από συλλογική κατάθλιψη, εγκατάλειψη των προσπαθειών, «απάθεια» και πνεύμα φυγής. Δεν είναι τυχαίο ότι μεγάλα ποσοστά της κοινωνίας, ιδιαίτερα οι νέοι, μεταναστεύουν ή θα ήθελαν να μεταναστεύουν. Αυτή η απουσία ελπίδας και ρεαλιστικού οράματος δεν δημιουργούν, όπως είναι φυσικό, κοινωνική δυναμική για έξοδο από την πολύπλευρη κρίση.

(β) Γκρεμίστηκε η - συγκεχυμένη αλλά υπαρκτή - "πίστη" ότι υπάρχει εναλλακτική λύση απέναντι στο άδικο κι αναποτελεσματικό σχέδιο που εφαρμόζονταν. Η ανυπαρξία πραγματικού εναλλακτικού σχεδίου (και όχι καταλόγου πυροτεχνημάτων) από την σύμπραξη ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ οδήγησε τελικά σε επιδείνωση της κρίσης και σε νέα δεινά. Η χώρα χρειάζονταν μια πολιτική βαθιών, ισορροπημένων και υποστηριζόμενων από την κοινωνία αλλαγών, με ενίσχυση της χρήσιμης εργασίας και της παραγωγικής, οικολογικής και κοινωνικής καινοτομίας για να αντιμετωπίσει όσα την οδήγησαν στην κρίση και χρεοκοπία. Τελικά επιβλήθηκε ένα σκληρό μείγμα πολιτικής που συνδυάζει ΚΑΙ λιτότητα ΚΑΙ βαριά φορολογία, πλήττοντας κυρίως την εργασία και την πραγματική οικονομία, βαθαίνοντας το χάσμα κοινωνικών και οικονομικών ανισοτήτων. Βέβαια, δεν ευθύνεται ΜΟΝΟ η σημερινή κυβέρνηση, αλλά αυτή ήρθε και επιδείνωσε την κατάσταση.

Ενώ υπάρχει εναλλακτική πρόταση, η κατάρρευση των ψευδαισθήσεων που είχαν καλλιεργήσει  οι δυνάμεις που σήμερα συμμετέχουν στην κυβέρνηση, οδήγησε σε συνολική απογοήτευση, όχι σε συνειδητοποίηση της αποτυχίας της πολιτικής πρότασης που εκπροσώπησαν οι δυνάμεις αυτές. Συχνά, γίνεται κουβέντα για «ήττα» (λες και ήταν απλώς θέμα συσχετισμών) αλλά ελάχιστα έχει κατανοηθεί η ασχετοσύνη και η έλλειψη προετοιμασίας και συνεκτικού σχεδίου των πολιτικών αυτών δυνάμεων. Ακόμα και σήμερα δεν διατυπώθηκε μια ουσιαστική αυτοκριτική για την πλήρη αποτυχία.

(γ) Για κάποιο διάστημα η πλειοψηφία της κοινωνίας επένδυσε σε πολιτικές λύσεις (ασχέτως αν αυτές που κυριάρχησαν ήταν εκ των προτέρων καταδικασμένες γιατί δεν είναι σχέση με την πραγματικότητα). Όμως, σήμερα ελάχιστοι είναι πεισμένοι ότι η λύση θα έρθει από την πολιτική. Δεν είναι τυχαίο ότι συνεχίζει να υπάρχει γόνιμο έδαφος για ότι πιο ανόητο (πχ φαινόμενα Σώρρας), φαινομενικά απολίτικο, αλλά στην πραγματικότητα για το χειρότερο είδος πολιτικής ως αποτέλεσμα της οργής, του θυμού και της απελπισίας. Αντί για ανανέωση της πολιτικής με νέες ιδέες και σύγχρονες λύσεις, η κοινωνία σε σημαντικό βαθμό στράφηκε προς το χειρότερο είδος παλιάς πολιτικής. Σήμερα παρά ποτέ χρειάζεται ένα ολοκληρωμένο, κοινωνικά και οικολογικά καινοτόμο σχέδιο για να βγούμε από την κρίση. Η απουσία του και η αδυναμία κινητοποίησης πολιτών για την προώθησή του είναι η βασική αιτία διαιώνισης της μακροχρόνιας και πολύπλευρης κρίσης. Το χειρότερο είναι ότι δεν φαίνεται φως στην άκρη του τούνελ, ξαναζούμε ως φάρσα τα ίδια και ίδια.

(δ) Είδαμε πολλά από τα φαινόμενα - που είχαν οδηγήσει στην απόρριψη των παλιών κομμάτων από σημαντικό τμήμα της κοινωνίας - να αναπαράγονται και από το νέο σύστημα εξουσίας, ίσως με νέο στυλ αλλά με το ίδιο αποτέλεσμα. Εξοικειώνεται πλέον η κοινωνία με μια ισοπεδωτική αντίληψη "όλοι ίδιοι είναι".

Το πολιτικό προσωπικό και το πολιτικό σύστημα είναι στην χειρότερη κατάστασή του, ακόμα χειρότερη και από την αρχική φάση της κρίσης. Η διαχείριση της κρίσης με τον τρόπο που έγινε δεν ανέδειξε το καλύτερο αλλά, δυστυχώς, το χειρότερο. Πολλοί έχτισαν καριέρες πάνω στην κρίση και στο ψεύδος. Υγιείς κοινωνικές δυνάμεις που υπάρχουν μέσα στην κοινωνία έχουν ελάχιστη διάθεση εμπλοκής στην πολιτική ή επιλέγουν να εγκαταλείψουν τη χώρα. Και αυτό - πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε – η κοινωνία χάνει κοινωνικές ομάδες που θα μπορούσαν να αναπτύξουν δυναμική κοινωνικής και παραγωγικής αλλαγής. που είναι όμως πλέον όρος επιβίωσης.

Ο χώρος των οικολόγων μέσα στην κρίση

Ο "χώρος των οικολόγων", παρουσίασε σημαντική πολιτική ανάπτυξη την περίοδο 2018-2012. Όμως, η κυριαρχία φαινομένων εκφυλισμού και τυχοδιωκτισμού (ενόψει της «επιτυχίας» και ως αποτέλεσμα της διαφαινόμενης – τότε – εισόδου τους και στην ελληνική Βουλή) απογοήτευσε και οδήγησε σταδιακά στην αποστασιοποίηση του μεγαλύτερου κομματιού εκείνων των μελών και φίλων που είχαν οδηγήσει στην ανάπτυξή του. Τελικά κυριάρχησε μια μικρή ομάδα που πέτυχε να διαχειριστεί με απόλυτο τυχοδιωκτισμό την σφραγίδα που έμεινε στα χέρια της, κάνοντας το "deal" με τον ΣΥΡΙΖΑ. Δυστυχώς, το αποτέλεσμα είναι να απαξιώσει ιδέες και πολιτικές. Λίγο θα ενδιέφερε αν απαξίωνε μόνο προσωπικές διαδρομές.

Δεν είναι φυσικά η συνεργασία με τους ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ από μόνη της προβληματική. Οι συνεργασίες όμως - ακόμα και σε κυβερνητικό επίπεδο, ακόμα και αν αφορούν σε ένα μικρό πολιτικό χώρο - είναι αναγκαίες και ζητούμενο ΜΟΝΟ εφόσον στηρίζονται σε αξίες και συγκεκριμένους πολιτικούς στόχους.

Αυτή η μικρή ομάδα που έμεινε να διαχειρίζεται μια μεγάλη υπόθεση εξυπηρέτησε πολύ καλά τους προσωπικούς και ιδιοτελούς στόχους της (κυβερνητικές και κρατικές θέσεις) αλλά σε καμία περίπτωση την υπόθεση της οικολογίας και της αναγκαίας και βαθιάς κοινωνικής αλλαγής. Άνθρωποι που μας κατηγορούσαν με λύσσα για "συμβιβασμένους" και "έτοιμους να πάνε σε άλλα κόμματα" (λάσπη ακριβώς για να μπορέσουν να ελέγξουν την "σφραγίδα") έδειξαν πλήρη απουσία πολιτικής ηθικής και πράσινου πολιτικού σχεδίου.

Προσωπικά με στεναχωρεί η κατάντια ανθρώπων με τους οποίους - παρά τις διαχρονικές πολιτικές διαφωνίες μας και την απουσία συνοχής μεταξύ της δημόσιας πολιτικής τους και του συστήματος πραγματικών αξιών και στάσης ζωής τους - βρεθήκαμε με τον ένα ή άλλο τρόπο και για κάποια χρόνια στον ίδιο πολιτικό χώρο.

Η ανασυγκρότηση ενός πράσινου πολιτικού χώρου δεν θα γίνει με παλιά, ακατάλληλα υλικά και με "όλους μαζί" πάλι. Ακόμα και τώρα, που κάποιοι από τους παραμένοντες στο κόμμα-σφραγίδα άρχισαν να μιλάνε για ανεξαρτητοποίηση των 2 βουλευτών (Τσιρώνης, Δημαράς), αποχώρηση από την κυβέρνηση και συμμετοχή στις εκλογές των ΟΠ αυτόνομα αλλά και να ζητάνε έλεγχο των οικονομικών των ΟΠ από ορκωτούς λογιστές (θα γελάσει και το παρδαλό κατσίκι) - δεν υπάρχει πιθανότητα επανένωσης, να "βρεθούμε πάλι όλοι μαζί" σαν να μην έγινε και τίποτα. Ελάχιστες ποιοτικές δυνάμεις συνεχίζουν να παραμένουν μέσα στους ΟΠ αλλά το συνολικό εγχείρημα έχει πλέον απαξιωθεί και όποιες κινήσεις ενόψει της διαφαινόμενης βύθισης του κυβερνητικού πλοίου, δεν εξαγνίζουν όσους ανέδειξαν τον τυχοδιωκτισμό σε κινητήρια δύναμη επιλογών.

Το καινούργιο θα έχει αξίες και θα έχει μάθει από τα πολλά λάθη του παρελθόντος, θα αποκλείει συμμετοχή τυχοδιωκτών, αλλιώς δεν θα είναι ΠΡΑΣΙΝΟ και δεν θα είναι κάτι που χρειάζεται η κοινωνία. Υγιείς κοινωνικές δυνάμεις αλλά και δυνάμεις που αυτά τα χρόνια της κρίσης και δοκιμασίας απέδειξαν ότι εκφράζουν αξίες και πράσινες πολιτικές πρέπει να βρεθούν μαζί.

Ήρθε η ώρα να αναδείξουμε την πραγματικά εναλλακτική πράσινη και κοινωνική πολιτική πρόταση. Ας βρεθούμε στα ίδια μονοπάτια λοιπόν…

Η Κυριακάτικη βόλτα μας με τους φιλοξενούμενους στο WELCOMMON πρόσφυγες είχε προορισμό σήμερα το Πάρκο Σταύρος Νιάρχος.  Στην εκδρομή συμμετείχαν 40 άτομα από τα συνολικά 163 σήμερα, με τα παιδιά να είναι το 80%.

Από το χώρο μας, ανηφορίσαμε όλοι μαζί την Ακαδημίας  και φτάσαμε στην αφετηρία του λεωφορείου Β2. Το λεωφορείο γέμισε από εμάς. Μόλις αντίκρισαν το πάρκο, ενθουσιάστηκαν όλοι. Βόλτα, πανοραμική θέα από ψηλά, ποδόσφαιρο, φωτογραφίες, παρατηρήσεις, όλα τα είχε η σημερινή μας βόλτα.

Η μέρα ήταν κρύα αλλά ηλιόλουστη και αυτό έκανε τη βόλτα μας ωραία. Η θέα από ψηλά ήταν υπέροχη. Τα παιδιά ενθουσιάστηκαν από τη λίμνη και τα σκάφη του Ναυτικού Ομίλου που υπάρχουν μέσα στο πάρκο και ήθελαν όλα να μπουν μέσα σε αυτά και να κάνουν βόλτα.  Δυστυχώς, δεν είχαμε κάνει από πριν την σχετική εγγραφή, μια και δεν ξέραμε τι μνήμες είχαν από το ταξίδι τους με τη βάρκα που τους έφερε από τα παράλια της Τουρκίας στα νησιά μας. Νομίζαμε ότι μπορεί να κρατούσαν την τραυματική εμπειρία από τη θάλασσα και τις βάρκες (κάποια από αυτά όπως μας έχουν πει ταξίδεψαν με άσχημο καιρό αλλά σε κάθε περίπτωση στοιβαγμένα μέσα στη βάρκα). Το αντίθετο, όμως έδειξε η σημερινή μας βόλτα, όλα ήθελαν να κάνουν βαρκάδα και μπάνιο!!!

Τώρα θα σχεδιάσουμε την επόμενη φορά να συμμετάσχουν τα παιδιά σε κάποια ξενάγηση ή δραστηριότητα, αφού και το Πάρκο Σταύρος Νιάρχος έχει εκδηλώσει την πρόθεσή του για μια παρόμοια συνεργασία. Μουσεία, όπως το Κυκλαδικής Τέχνης και το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας έχουν επίσης εκφράσει την επιθυμία τους για συνεργασία και κοινά προγράμματα.

Τα παιδιά – περίπου 80-95 σε σύνολο φιλοξενούμενων στο WELCOMMON 160-170 προσφύγων – συμμετέχουν σε τέτοιες δραστηριότητες με πολύ ενθουσιασμό. Δεν είναι να απορεί κανείς που ορισμένα παιδιά έχουν επισκεφθεί την Ακρόπολη με δική μας συνοδεία ή όχι 3 φορές μέσα σε λιγότερο από 3 μήνες. Εντυπωσιακό επίσης το γεγονός ότι όπως μας είπε ένας από τους εφήβους, ο Άλι, έχει επισκεφθεί πολλές φορές τον Εθνικό Κήπο ακόμα και την περίοδο που έμενε στο καμπ του Σκαραμαγκά, πριν έρθει με την μητέρα και τα αδέλφιά του στο WELCOMMON. Η κοινωνική ένταξη δεν σημαίνει μόνο μαθήματα γλώσσας σε μια αίθουσα, μπορεί να έχει πολύ ευρύτερη διάσταση. και εμείς προσπαθούμε να εφαρμόζουμε πιο καινοτόμες μεθόδους.  Ακόμα και μέσα στο λεωφορείο μπορεί να κάνεις μαθήματα γλώσσας ή αριθμητικής. Αλλά και να μαθαίνεις τον άλλο. Χαρακτηριστικό το περιστατικό με μια κυρία που είχε ενθουσιαστεί με τα παιδιά και είπε φωναχτά: τα παιδιά είναι μια χαρά. Τα παιδιά κάπως ξαφνιάστηκαν μια και η λέξη χαρά στα αραβικά ακούγεται κάπως σαν "σκ...". Έπρεπε να τους εξηγήσουμε ότι σημαίνει κάτι καλό και όχι κάτι ...κακό

Είναι μεγάλη η χαρά μας που βλέπουμε πόσο έχουν αλλάξει τα παιδιά, μέσα από την φιλοξενία και τις δράσεις μας, μια και επιστρέφουν σταδιακά σε μια κανονική παιδική ζωή, παρά το γεγονός ότι είναι παιδιά του πολέμου, παιδιά που ξέφυγαν - τυχερά αυτά - έστω και με μεγάλη ταλαιπωρία από τον πόλεμο και τη βία. Επιστρέφουν σε μια κάποια κανονική παιδική ζωή, παρά, το γεγονός ότι βρίσκονται σε αναμονή, περιμένοντας - τα περισσότερα  με τον ένα γονιό εδώ- να αναχωρήσουν και να συναντήσουν σε κάποια άλλη χώρα τον άλλο γονιό τους (πατέρα ή μητέρα) που κατάφερε να πάει εκεί πέρα όταν ακόμα τα σύνορα ήταν ανοικτά. Και ας είναι παράλογο να περιμένουν την επανένωση της οικογένειας πάνω από ένα χρόνο…

Παρασκευή, 20 Ιανουαρίου 2017 00:00

Κανένα παιδί-πρόσφυγας εκτός εκπαίδευσης

dentro zois2

Η επίθεση στο σχολείο του Περάματος, πρόσφατα, με αφορμή την εγγραφή παιδιών προσφύγων ή πριν από μερικές μέρες σε χώρο προσωρινής φιλοξενίας που είχε νοικιάσει η ανθρωπιστική οργάνωση της καθολικής εκκλησίας Caritas, στα Σεπόλια, είναι έκφραση αδικαιολόγητου φόβου μαζί με άγνοια, μείγμα που οδηγεί σε ρατσισμό, αν δεν κατευθύνεται ξεκάθαρα από ρατσιστικά κίνητρα.

Το πιο μεγάλο λάθος που μπορεί να κάνει μια κοινωνία είναι να αφήνει τα παιδιά, όποια παιδιά, εκτός εκπαιδευτικού συστήματος. Πολύ περισσότερα αν δημιουργεί εμπόδια στην πρόσβασή τους στο εκπαιδευτικό σύστημα.

 

Χαμένες γενιές; 

Τα παιδιά πρόσφυγες αντιμετωπίζουν πολύ μεγαλύτερες δυσκολίες πρόσβασης στην τυπική αλλά ακόμα και στην μη τυπική εκπαίδευση. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, ένα 50% των παιδιών προσφύγων ηλικίας 6-12 χρόνων δεν παρακολουθεί μαθήματα πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, όταν το αντίστοιχο ποσοστό σε παγκόσμιο επίπεδο για τα παιδιά αυτής της ηλικίας είναι κατά μέσον όρο κάτω από 10%.  Από τα παιδιά πρόσφυγες ηλικίας γυμνασίου, μόνο το 22% μπορεί να παρακολουθεί μαθήματα δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, όταν το αντίστοιχο ποσοστό κατά μέσον όρο σε παγκόσμιο επίπεδο είναι 84%. Στην ανώτατη εκπαίδευση έχει πρόσβαση μόλις το 1% των προσφύγων, σε σύγκριση με το 34% σε παγκόσμιο επίπεδο.  Τα νούμερα αυτά είναι συγκλονιστικά αν σκεφτούμε ότι σήμερα οι πρόσφυγες ξεπερνάνε τα 65.000.000. Πώς είναι δυνατόν να μείνουν όλες αυτές οι γενιές εκτός εκπαίδευσης;

 

Τα παιδιά του πολέμου

Τα παιδιά πρόσφυγες έχουν ζήσει δραματικές στιγμές, είτε στον πόλεμο είτε και στην προσπάθειά τους να ξεφύγουν από τον πόλεμο: στρατόπεδα προσφύγων, επικίνδυνο ταξίδι, σκηνές, κίνδυνοι, εκμετάλλευση… Στο WELCOMMON, τον χώρο προσωρινής υποδοχής και κοινωνικής ένταξης προσφύγων το ζούμε, το διαπιστώνουμε με την καθημερινή επικοινωνία μας με τα παιδιά πρόσφυγες και τις οικογένειές τους που φιλοξενούμε. Είναι παιδιά που για ένα, δύο ή και πέντε χρόνια είναι εκτός εκπαιδευτικού συστήματος αλλά κι έχουν ζήσει δραματικές ή έστω δύσκολες καταστάσεις.

Ο Αλί για παράδειγμα, ένας έφηβος που έχει έρθει από την πρώτη μέρα που ξεκινήσαμε τη φιλοξενία στο WELcommon, στις 12 Οκτωβρίου, έχει 3 χρόνια εκτός πραγματικού σχολείου. Η οικογένεια του αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη Συρία λόγω του πολέμου. Ο πατέρας και η μητέρα του είχαν ζώα και πουλούσαν γάλα και γιαούρτι στην αγορά του χωριού τους. Εξαναγκάστηκαν να πουλήσουν την περιουσία τους και να εγκατασταθούν για λίγο στην Ιορδανία. Η ζωή εκεί δεν ήταν εύκολη, πολύ περισσότερο για τα παιδιά που αντιμετωπίζονταν με καχυποψία, αν όχι με εχθρικότητα.

 

Ο Αλί αποφάσισε κάποια στιγμή να επιστρέψει στο χωριό και να μείνει με τον παππού και τη γιαγιά του. Ο ίδιος ήταν εξαιρετικά τυχερός μια και ήταν ο μόνος από τους συμμαθητές του που δεν τραυματίστηκε όταν βομβαρδίστηκε το σχολείο του. Ο δάσκαλος του, όμως, δεν ήταν καθόλου τυχερός. Σκοτώθηκε κατά τον βομβαρδισμό. Τα παιδιά αναγκάστηκαν να θάψουν τα κομμάτια του, όπως λέει ο Αλί.

Η οικογένεια του Αλί τον πήρε μακριά. Πέρασαν στην Τουρκία και από εκεί στα νησιά και τελικά βρέθηκαν στο χώρο μας, στο WELCOMMON, όλη η οικογένεια εκτός από τον πατέρα που είναι στη Γερμανία και περιμένει την επανένωση της οικογένειας.

Παρά τα βιώματα αυτά, ο Αλί είναι από τους πιο συνεργάσιμους εφήβους. Οργανώνει συχνά μαθήματα χορού, βραδιές μουσικής, αποχαιρετιστήρια πάρτι για τους εθελοντές μας ή τους φίλους του όταν φεύγουν.

 

Όχι χαμένες γενιές παιδιών

Η γενιά αυτή δεν μπορεί να χαθεί. Στην πραγματικότητα ελάχιστα παιδιά μπορούν να πάνε σε σχολείο, ιδιαίτερα όταν είναι σε κατάσταση αναμονής για να αναχωρήσουν για μια άλλη Ευρωπαϊκή χώρα, είτε στο πλαίσιο του relocation (επανεγκατάσταση) ή της επανένωσης της οικογένειας (συνήθως ο πατέρας έχει καταφέρει να φτάσει σε μια ευρωπαϊκή χώρα, τη Γερμανία, την Αυστρία ή τη Σουηδία και περιμένει πότε θα εγκριθεί η μετεγκατάσταση εκεί της γυναίκας και των παιδιών του).

 

Αποκλεισμός από την εκπαίδευση;

Μικρός αριθμός παιδιών έχει τη δυνατότητα να συμμετάσχει στο τυπικό εκπαιδευτικό σύστημα, στο δημοτικό ή ακόμα πιο δύσκολα στο γυμνάσιο. Ίσως 1000 παιδιά πρόσφυγες να παρακολουθούν σήμερα κάποια τάξη σε ένα σύνολο πάνω από 18.000 παιδιών. Ας μην μιλήσουμε για παιδιά ηλικίας γυμνασίου. Στο WELCOMMON από τα 80-90 παιδιά, στο δημόσιο σχολείο συμμετέχουν 8-10.

 

Τι θέλουν όσοι αντιδρούν στην συμμετοχή παιδιών προσφύγων στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα; Αυτά τα παιδιά να μένουν αποκλεισμένα, στο περιθώριο, να γυρίζουν ως αλητάκια, να τα εκμεταλλεύεται ο υπόκοσμος ή να μισήσουν τον κόσμο και να στραφούν στους φανατικούς;   Θα ήταν η χειρότερη εκδοχή όχι μόνο για τα παιδιά πρόσφυγες αλλά και για τη χώρα. Θα προκαλούσαν αύξηση της εγκληματικότητας. Αντιθέτως, η συμμετοχή των παιδιών αυτών στο εκπαιδευτικό σύστημα θα τα βοηθούσε να αγαπήσουν τη χώρα και να ενταχθούν στην κοινωνία (είτε τη δική μας είτε όποια άλλη ευρωπαϊκή) πιο εύκολα. Είναι αλήθεια ότι όταν γνωρίσουν τη χώρα μας την αγαπάνε. Αυτό δεν θα έπρεπε να θέλουμε;

  

Αγαπημένη βόλτα, η επίσκεψη στην Ακρόπολη ή σε μουσεία

Πόσοι ενήλικες ή παιδιά έχουν επισκεφθεί την Ακρόπολη 3 φορές μέσα σε διάστημα λιγότερο από 2 μήνες; Και όμως, αρκετά από τα παιδιά και τις οικογένειες που φιλοξενούμε στο WELCOMMON έχουν επισκεφθεί με τη δική μας συνοδεία ή μόνα τους την Ακρόπολη 2 και 3 φορές. Και νοιώθουν ενθουσιασμό.

          

Με χαρά συμμετέχουν σε βόλτες σε πάρκα ή σε γκαλερί, μας ζητάνε να επισκεφθούν το αρχαιολογικό μουσείο. Γίνονται οι καλύτεροι πρεσβευτές της χώρας μας. Αύριο μπορεί να είναι η γέφυρα μας με τη χώρα τους – αν τελειώσει ο πόλεμος και επιστρέψουν πίσω στη Συρία ή με τη νέα πατρίδα τους, όπου θα εγκατασταθούν τελικά πιο μόνιμα. Εξάλλου, πολλά παιδιά και οι οικογένειες τους θα μείνουν τελικά στην Ελλάδα, συχνά από επιλογή, όχι μόνο από ανάγκη. Φιλοξενούμε ήδη αρκετά άτομα που δεν θα φύγουν, αλλά θα μείνουν στην Ελλάδα ως αναγνωρισμένοι πρόσφυγες.

       

Διαμαρτυρία από άγνοια;

Πολλοί από αυτούς που διαμαρτύρονται για την εγγραφή παιδιών προσφύγων στα σχολεία, χρησιμοποιούν ως επιχείρημα ότι αν τα παιδιά πρόσφυγες πάνε στα σχολεία, τότε κινδυνεύουν τα «δικά μας» παιδιά από αρρώστιες που «κουβαλάνε οι πρόσφυγες». Είναι ένας αδικαιολόγητος φόβος γιατί δεν έχει αποδειχθεί ότι τα παιδιά πρόσφυγες κουβαλάνε περισσότερες ή πιο σοβαρές ασθένειες σε σχέση με τα δικά μας παιδιά.

Το πιο λογικό θα ήταν οι γονείς που φοβούνται για την υγεία των παιδιών τους να ζητήσουν την εφαρμογή όσων προβλέπει η ελληνική νομοθεσία, να έχουν δηλαδή ΟΛΑ τα παιδιά πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας και να εμβολιάζονται (κάτι πάντως που δεν κάνει σήμερα σχεδόν το 50% των «δικών μας παιδιών», για διάφορους λόγους).

    

Δεν είναι δα και δύσκολο να οργανωθούν τα θέματα υγείας προσφύγων

Στο WELCOMMON φιλοξενούμε 160-170 πρόσφυγες, με τα παιδιά να αποτελούν το 55-70%. Στο χώρο προσωρινής φιλοξενίας και κοινωνικής ένταξης προσφύγων WELCOMMON (δημιουργήθηκε από τον κοινωνικό συνεταιρισμό ΑΝΕΜΟΣ ΑΝΑΝΕΩΣΗΣ σε συνεργασία με την ΕΑΤΑ) κάνουμε ότι μπορούμε καλύτερο για τα θέματα υγείας τόσο των φιλοξενούμενων όσο και των εργαζομένων και των εθελοντών μας αλλά και της γειτονιάς. Θέλουμε να είμαστε μοντέλο και για άλλους παρόμοιους χώρους. Γι αυτό το λόγο οι φιλοξενούμενοι πρόσφυγες περνάνε από βασικές ιατρικές εξετάσεις, κατ΄ αρχάς όλα τα παιδιά, δημιουργούμε ή συμπληρώνουμε τους ιατρικούς φακέλους τους, φροντίζουμε να εμβολιαστούν όλα τα παιδιά πριν πάνε στο σχολείο, κάνουμε ότι είναι δυνατόν για να έχουν την κατάλληλη πρωτοβάθμια φροντίδα. Και αυτό χωρίς να έχουμε κάποιον ιδιαίτερο προϋπολογισμό για τα θέματα ιατρικής φροντίδας.

Δεν είναι δύσκολο να φανταστούμε πώς θα μπορούσε να γίνει αποτελεσματικό το σύστημα υγείας για όλους τους πολίτες που ζουν στη χώρα μας, όχι μόνο για τους πρόσφυγες, χωρίς μάλιστα μεγάλο κόστος. Τα οφέλη θα ήταν πολλαπλά: κοινωνικά, δημοσιονομικά, οικονομικά.

       

(Μη τυπική) εκπαίδευση και δημιουργική απασχόληση

H πιο μεγάλη δυσκολία που έχουμε στην πραγματικότητα είναι να βρούμε λύσεις για την εκπαίδευση των πολλών παιδιών που φιλοξενούμε (από 80 έως 91).

Με δεδομένο το μεγάλο αριθμό παιδιών που φιλοξενούνται, των τεράστιων δυσκολιών να συμμετάσχουν στο τυπικό εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας μας και του γεγονότος ότι δεν έχουν πρόσβαση στην εκπαίδευση για πολλά χρόνια είναι σημαντικό για εκπαιδευτικούς, κοινωνικούς και λόγους προστασίας των ίδιων των παιδιών να αναπτύξουμε εμείς ένα πρότυπο εκπαιδευτικό πρόγραμμα που θα καλύψει όλα τα παιδιά αλλά και τους ενηλίκουςΕπιδιώκουμε όλα τα παιδιά και για όσο μένουν στο Welcommon να συμμετέχουν σε ένα ολοκληρωμένο εκπαιδευτικό πρόγραμμα ανάλογα με την ηλικία τους που θα παρέχει αφενός βασικές γνώσεις, δεξιότητες και ικανότητες ανάλογες με αυτές που παρέχει ένα τυπικό εκπαιδευτικό σύστημα καθώς και επιπλέον ικανότητες και κοινωνικές δεξιότητες στο πλαίσιο δημιουργικών δραστηριοτήτων, επισκέψεων, παιχνιδιού κα.

  

Δεν είναι φυσικά εύκολο, μια και δεν διαθέτουμε τους οικονομικούς κι ανθρώπινους πόρους για κάτι τέτοιο. Όμως προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο κι έχουμε διαμορφώσει κι εξοπλίσει κατάλληλους χώρους για μαθήματα γλώσσας, διαδραστικής μάθησης (ακόμα και με χρήση υπολογιστών), ζωγραφικής, δημιουργικής απασχόλησης παιδιών, μουσικής κα.

      

Έχουμε εθελοντές από την Ελλάδα κι άλλες χώρες, μέσα από συστηματικές συνεργασίες με φορείς από την Γερμανία και την Καταλονία – αλλά όχι μόνο – αναζητούμε περισσότερους και (πιο) εξειδικευμένους. Αναζητούμε, επίσης, πόρους για να απασχολήσουμε επαγγελματίες, γιατί δεν είναι πάντα εύκολο να έχεις μια δομή έστω και μη-τυπικής εκπαίδευσης με συνέχεια που να στηρίζεται μόνο σε εθελοντές.

Προσπαθούμε να εντάξουμε στις δραστηριότητες και κάποιους από τους φιλοξενούμενους που να έχουν σχετική εμπειρία για λόγους συμμετοχής κι ενδυνάμωσης των ικανοτήτων και δεξιοτήτων.

Επιδιώκουμε συνεργασίες τόσο με ελληνικά όσο και με ευρωπαϊκά ακαδημαϊκά ιδρύματα αλλά και οργανώσεις και φορείς που ασχολούνται με την εκπαίδευση, ιδιαίτερα των προσφύγων.

Είχαμε μια πολύ ενδιαφέρουσα επίσκεψη μελέτης στο Βερολίνο και ανταλλάξαμε εμπειρίες με πολλούς ειδικούς και δομές που ασχολούνται με την εκπαίδευση των προσφύγων σε όλα τα επίπεδα.

    

Η πρώην κλινική που έγινε κέντρο υποδοχής και κοινωνικής ένταξης

Το “Welcommon” στεγάζεται σε μια πρώην κλινική του ΙΚΑ, που είχε μείνει για χρόνια κλειστή. Με το άνοιγμά της έδωσε ζωή στην περιοχή, η οποία τα τελευταία χρόνια έχει κάπως ερημώσει από κατοίκους. Είναι μια κατάσταση όπου όλοι κερδίζουν. Η γειτονιά τονώνεται οικονομικά, καθώς εκτός από τους πρόσφυγες, την επισκέπτονται δεκάδες εργαζόμενοι και εθελοντές. Υπάρχει συνεχής παρουσία ανθρώπων, σε ένα δρόμο που τα τελευταία χρόνια πιο πολλοί έφευγαν, παρά έρχονταν. Από την άλλη οι πρόσφυγες έχουν επαφή με την αγορά, δηλαδή τον κόσμο και την πόλη, σε αντιδιαστολή με τη διαβίωσή τους σε απομονωμένους καταυλισμούς. Επίσης, στην ευρύτερη περιοχή του κέντρου, από τα Εξάρχεια, το Μουσείο μέχρι την πλατεία Βικτωρίας, λειτουργούν και άλλες δομές προσφύγων ή υποστήριξης τους. Μια νέα ζωντανή περιοχή γεννιέται σταδιακά.

Το WELCOMMON δεν μοιάζει με άλλους χώρους φιλοξενίας προσφύγων γιατί δουλέψαμε με πολύ-πολύ αγάπη και μεράκι για να τον οργανώσουμε ως πρότυπο χώρο φιλοξενίας και κοινωνικής ένταξης: χωριστά δωμάτια, υποδομές που αποκαταστάθηκαν και βελτιώθηκαν, χρώματα, «έξυπνες» και πρακτικές λύσεις, επαναχρησιμοποίηση πραγμάτων… Ελαχιστοποίηση κόστους με μεγιστοποίηση αποτελέσματος. Πολλοί ωραίοι χώροι – που συνεχίζουμε να διαμορφώνουμε και να διακοσμούμε – για κοινωνικές δραστηριότητες, δραστηριότητες κοινωνικής ένταξης.

   

health1

Οι αντιδράσεις για τη συμμετοχή παιδιών προσφύγων σε σχολεία ή για την παρουσία προσφύγων και κέντρων φιλοξενίας σε μια γειτονιά ξεκινάνε από το φόβο, πολύ συχνά αδικαιολόγητο. Πολλοί φοβούνται ότι τα παιδιά πρόσφυγες που θα πάνε στα σχολεία θα μεταφέρουν ασθένειες, μερικοί “αγανακτισμένοι” ισχυρίζονται ότι τα παιδιά δεν έχουν κάνει εμβόλια, άλλοι συνδέουν τους πρόσφυγες με όποια αρρώστια γνωρίζουν από τα ΜΜΕ. Πραγματικοί ή υπερβολικοί φόβοι πρέπει να αντιμετωπίζονται μέσα από μια οργανωμένη πολιτική στα θέματα υγείας τόσο του ευρύτερου πληθυσμού όσο και των προσφύγων.

       

Στο χώρο προσωρινής φιλοξενίας και κοινωνικής ένταξης προσφύγων WELCOMMON (δημιουργήθηκε από τον κοινωνικό συνεταιρισμό ΑΝΕΜΟΣ ΑΝΑΝΕΩΣΗΣ σε συνεργασία με την ΕΑΤΑ) κάνουμε ότι μπορούμε καλύτερο για τα θέματα υγείας τόσο των φιλοξενούμενων όσο και των εργαζομένων και των εθελοντών μας αλλά και της γειτονιάς. Θέλουμε να είμαστε μοντέλο και για άλλους παρόμοιους χώρους. Γι αυτό το λόγο οι φιλοξενούμενοι πρόσφυγες περνάνε από βασικές ιατρικές εξετάσεις, κατ΄ αρχάς όλα τα παιδιά, δημιουργούμε ή συμπληρώνουμε τους ιατρικούς φακέλους τους, φροντίζουμε να εμβολιαστούν όλα τα παιδιά πριν πάνε στο σχολείο, κάνουμε ότι είναι δυνατόν για να έχουν την κατάλληλη πρωτοβάθμια φροντίδα. Δεν είναι δύσκολο να φανταστούμε πώς θα μπορούσε να γίνει αποτελεσματικό το σύστημα υγείας για όλους τους πολίτες που ζουν στη χώρα μας, όχι μόνο για τους πρόσφυγες, χωρίς μεγάλο κόστος. Τα οφέλη θα ήταν πολλαπλά: κοινωνικά, δημοσιονομικά, οικονομικά.

Για αυτό λοιπόν:

  • Συνεργαζόμαστε με τους γιατρούς (παιδίατρος, παθολόγος, γυναικολόγος, ψυχίατρος) που έχει προσλάβει η ΕΑΤΑ μέσω της συνεργασίας της με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες) ώστε να περάσουν όλοι οι πρόσφυγες που φιλοξενούμε από βασικές εξετάσεις είτε στο χώρο του δημοτικού ιατρείου είτε στο δικό μας χώρο. Ζητάμε, και εμείς, να μπορούν αυτοί οι γιατροί να συνταγογραφούν, ώστε να μην μεταφέρεται φόρτος εργασίας για τους πρόσφυγες σε άλλες δομές υγείας που είναι για τον ευρύτερο πληθυσμό.
  • Συνεργαζόμαστε με δημόσιες υπηρεσίες ώστε να έχουν όλοι οι πρόσφυγες ΑΜΚΑ και να μπορούν να έχουν πρόσβαση σε δημόσιες υπηρεσίες υγείας και σε φαρμακευτική αγωγή (χωρίς να είναι πάντα εύκολο κάτι τέτοιο).
  • Φροντίζουμε αμέσως τα παιδιά και οι ενήλικες να περνάνε από τεστ μαντού (για φυματίωση) και άλλες εξετάσεις με βάση ένα Πρωτόκολλο που διαμορφώσαμε για τις βασικές εξετάσεις που απαιτούνται για την παραμονή στο χώρο μας.
  • Προγραμματίζουμε ώστε όλοι οι φιλοξενούμενοι να έχουν κάνει τα εμβόλια που απαιτούνται και να έχουν ενημερωμένο σχετικό φάκελο, ιδιαίτερα τα παιδιά που θέλουμε να έχουν πρόσβαση στην εκπαίδευση.
  • Φροντίζουμε, στο μέτρο του δυνατού, να παρέχονται οι κατάλληλες υπηρεσίες και φροντίδα από δημόσιες ή κατάλληλες κοινωνικές δομές υγείας (κοινωνικά ιατρεία) και εθελοντές γιατρούς για άλλα προβλήματα υγείας που πιθανόν έχουν (γυναικολογικά, οδοντιατρικά κα). Ήδη η βοήθεια αυτή είναι εξαιρετικά σημαντική.
  • Με δωρεές και προσφορές καλύπτουμε μέρος των αναγκών σε βασικά φάρμακα
  • Έχουμε δημιουργήσει στο WELCOMMON με τη συμμετοχή εθελοντών (μη αμειβόμενων) αραβόφωνων γιατρών διαφόρων ειδικοτήτων, σε συνεργασία με την κοινότητα των Σύριων που ζουν στην Ελλάδα, ένα χώρο παροχής ιατρικών εξετάσεων, συμβουλών και πρωτοβάθμιας φροντίδας, ώστε να μην επιβαρύνεται χωρίς λόγο το δημόσιο σύστημα υγείας.

Η εργασία στο WELCOMMON νοσηλεύτριας με εμπειρία στα θέματα υγείας των προσφύγων είναι πολύ σημαντική και βοηθάει στο συντονισμό και στην πραγματοποίηση όλων αυτών των δράσεων που αφορούν τόσο την υγεία των προσφύγων και του προσωπικού όσο και την δημόσια υγεία.  Έχουμε τώρα προχωρήσει και στην πρόσληψη μαίας, μια και φιλοξενούμε ήδη νεογέννητα, εγκύους και βρέφη.

  

Ένα απολαυστικό πρωινό με δοκιμασία μαντού για παιδιά και ενήλικες!

Θα πιστεύατε ότι μπορεί τα παιδιά να μπαίνουν μέσα στο δωμάτιο του/της παιδιάτρου, να τραβάνε σοβαρά ή χαμογελαστά το ρούχο από το μπράτσο τους, να τεντώνουν το χέρι τους και να περιμένουν από τη γιατρό να τους «τσιμπήσει» με τη βελόνα για το τεστ μαντού για τη φυματίωση; Και όμως, ήταν μια έκπληξη η διαδικασία για το τεστ μαντού που κάναμε την πρώτη φορά σε όλους τους φιλοξενούμενους πρόσφυγες, παιδιά και ενήλικες, στο χώρο προσωρινής φιλοξενίας και κοινωνικής ένταξης προσφύγων WELCOMMON. Πιο αγχώδεις ήταν 3-4 μεγάλοι, και μόνο δύο πολύ μικρά παιδιά. Όλα τα άλλα παιδιά ήταν εντυπωσιακά ήσυχα και συνεργάσιμα και παρακολουθούσαν την διαδικασία με μεγάλη προσοχή και ενδιαφέρον! Πλέον αυτό έχει γίνει «ρουτίνα».

Ευχαριστούμε πολύ την Άννα, την καλή παιδίατρο, που εργάζεται στο πρόγραμμα της ΕΑΤΑ για τους πρόσφυγες, που κάνει όλη αυτή τη σοβαρή δουλειά με τη βοήθεια της Ζωής, της νοσηλεύτριας μας, αλλά και τους γιατρούς από άλλες δημόσιες δομές ή ΜΚΟ που αναλαμβάνουν τον εμβολιασμό. Παίζουν σημαντικό ρόλο, με την υπευθυνότητα και τη φιλική διάθεσή τους, για το κλίμα αυτό μεταξύ των παιδιών. Αλλά νομίζουμε ότι αποζημιώνονται με την αγάπη που τους δείχνουν όλα τα παιδιά.

Πόσο πιθανή είναι η μετάδοση της φυματίωσης από άτομο σε άτομο;

 Η δοκιμασία mantoux (μαντού) δεν είναι εμβόλιο, είναι ένα τεστ που γίνεται, όχι μόνο στα παιδιά αλλά και στους ενήλικες, για να διαπιστώσουμε αν κάποιο άτομο μολύνθηκε από το μικρόβιο (μυκοβακτηρίδιο) της φυματίωσης.  Είναι ένα χρήσιμο διαγνωστικό εργαλείο στα χέρια του γιατρού και  γίνεται σε ηλικία πριν το εμβόλιο Μ-Μ-R (ιλαράς-ερυθράς-παρωτίτιδας) και ΒCG (φυματίωσης). Θέλουμε όλα τα παιδιά να έχουν κάνει τόσο το τεστ όσο και τα εμβόλια.

Η φυματίωση – παρά τους διαδεδομένους φόβους – δεν μεταδίδεται με τα σταγονίδια του βήχα, δεν μεταδίδεται με το συνάχι ή τη γρίπη. Δεν θα κολλήσει κάποιος φυματίωση επειδή ένας άλλος θα βήξει πάνω του στο σχολείο, στο δρόμο, στα μαγαζιά, στο τρένο ή στο λεωφορείο.

Ακόμα και αν ένα παιδί έχει  φυματίωση, δεν μπορεί να το μεταδώσει σε άλλο παιδί. Η νόσος του παιδιού είναι άλλης μορφής από αυτή του ενήλικα, και δεν μεταδίδεται. Μόνο ένας ενήλικας μπορεί να κολλήσει ένα παιδί φυματίωση.

Νομίζουμε ότι οι αρχές, ιδιαίτερα οι υγειονομικές, θα έπρεπε να ενημερώνουν πιο συστηματικά τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς για να μην προκαλείται χωρίς φόβος λόγω άγνοιας, κάτι που αποτελεί πολύ συχνά το έδαφος για την ανάπτυξη ρατσιστικών συμπεριφορών.

unnamed 7

Είναι αδιανόητο να ακούς πρόεδρο συλλόγου γονέων (κα Πετράκη) να αρνιέται να πάνε παιδιά (προσφύγων) στο σχολείο θεωρώντας ότι τα παιδιά αυτά αποτελούν “κίνδυνο” αλλά και “βάρος”!

Το έζησα και εγώ στη χθεσινή εκπομπή της Τατιάνας Στεφανίδου LIVE όπου συμμετείχα μαζί με δύο οικογένειες προσφύγων (και 4 γλυκύτατα κοριτσάκια) από αυτά που φιλοξενούμε στο WELCOMMON, τον χώρο υποδοχής και ένταξης προσφύγων που έχουμε δημιουργήσει o κοινωνικός συνεταιρισμός ΑΝΕΜΟΣ ΑΝΑΝΕΩΣΗΣ και η ΕΑΤΑ σε μια παλιά κλινική (φιλοξενούμε συνολικά 160-170 άτομα).

Είναι σοκαριστικό να ακούς μητέρα - που έχει φέρει στον κόσμο 3 παιδιά, και υποτίθεται εκπροσωπεί κι άλλους γονείς - αλλά κι άλλα άτομα που συμμετείχαν στο κοινό της εκπομπής να θεωρούν ότι έχουν δικαίωμα να απαιτούν να αποκλειστούν τα παιδιά πρόσφυγες από το εκπαιδευτικό σύστημα. Χωρίς ούτε καν να επικαλούνται προβλήματα υγείας (κάτι που χρησιμοποιήσαν ως δικαιολογία άλλοι γονείς σε άλλα σχολεία ως δικαιολογία), αλλά έτσι κυνικά και απάνθρωπα ότι "τα παιδιά αποτελούν βάρος, κίνδυνο για τα παιδιά της".

Είναι τραγικό μια κοινωνία που γνώρισε την προσφυγιά πολλές φορές, που ακόμα και σήμερα έχει πάνω από 600.000 μετανάστες (παιδιά μας που δεν άντεξαν και σηκώθηκαν κι έφυγαν) να αφήνει χώρο για τις πιο βάρβαρες και ρατσιστικές απόψεις που στρέφονται εναντίον των παιδιών, παιδιών που κατάφεραν να ξεφύγουν από τον πόλεμο, τις βόμβες, την αγριεμένη θάλασσα, τις απειλές και έφτασαν μετά από μεγάλη ταλαιπωρία στη χώρα μας.

Και αντί να ζητάνε αυτοί οι γονείς να αγκαλιαστούν τα παιδιά του πολέμου, να σταθούν δίπλα τους, να τα βοηθήσουν με την εκμάθηση της γλώσσας, με ενισχυτική διδασκαλία, με καλωσόρισμα, ζητάνε να τα πετάξουμε στο περιθώριο.

Αυτοί οι "γονείς" θεωρούν μάλιστα ότι είναι γνήσιοι συνεχιστές των αρχαίων προγόνων μας αν και εκφράζουν την πιο βάρβαρη κι απολίτιστη αντίληψη.

Ο κατήφορος δεν έχει τέλος. Ο υπόδικος για εγκληματικές πράξεις βουλευτής της Χρυσής Αυγής Γ. Λαγός αντί να βρεθεί ξανά στη φυλακή για παραβίαση των περιοριστικών όρων αποφυλάκισής του, έχει το θράσος να εισβάλει στο σχολείο, να απειλεί με μηνύσεις και να συνεχίζει την προκλητική ρατσιστική δράση του.

Παραλίγο να ζήσουμε live τη σύλληψη της Τατιάνας Στεφανίδου μετά από τη μήνυση του Λαγού για ...συκοφαντική δυσφήμηση.

Μπορείτε να δείτε την σχετική συζήτηση μετά την 1 ώρα και 32 λεπτά της εκπομπής https://vimeo.com/200229222

world inequality 591 431

Οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ υποστηρίζουμε σταθερά την άποψη ότι η κυβέρνηση, η αυτοδιοίκηση, οι θεσμοί της χώρας, οι επιχειρήσεις, οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι κοινωνικοί-περιβαλλοντικοί φορείς, ομάδες των ελλήνων που έχουν μεταναστεύσει τα τελευταία χρόνια καθώς και η ακαδημαϊκή κοινότητα πρέπει να συμμετάσχουν σε έναν ουσιαστικό διάλογο για τις αναγκαίες αλλαγές σε όλα τα επίπεδα ώστε να διαμορφώσουμε σταδιακά ένα πιο ανθρώπινο, δίκαιο, βιώσιμο, πράσινο μοντέλο οικονομίας.

Η ελληνική κρίση είναι μέρος μιας παγκόσμιας κρίσης, έχοντας βέβαια τις ιδιαιτερότητές της, αλλά δεν είναι αποκομμένη από αυτή. Αυτό δεν έχει γίνει κατανοητό ούτε από το μεγαλύτερο τμήμα της κοινωνίας ούτε από τις πολιτικές δυνάμεις. Η οργάνωση OXFAM έδωσε πρόσφατα στην δημοσιότητα την έκθεσή της An economy for the 99% που αναδεικνύει ένα από τα πιο μεγάλα προβλήματα της ανθρωπότητας, την μεγάλη οικονομική ανισότητα. Η έκθεση που παρουσιάστηκε στο Νταβός, με αφορμή την πραγματοποίηση, εκεί, του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, επισημαίνει ότι μόλις οκτώ άνδρες κατέχουν τον ίδιο πλούτο με αυτόν που κατέχει συνολικά το φτωχότερο ήμισυ του κόσμου. Το μοντέλο ανάπτυξης που κυριαρχεί, οι αρχές της σημερινής οικονομίας ευνοούν το πιο πλούσιο κομμάτι της κοινωνίας,  ενώ το υπόλοιπο κομμάτι - ιδιαίτερα οι πιο φτωχοί - υποφέρει. Αυτό το οικονομικό μοντέλο δεν είναι βιώσιμο μακροχρόνια, είναι ακραία άδικο και ήρθε η ώρα, όπως επισημαίνουν πολλοί, να οικοδομήσουμε μια ανθρώπινη οικονομία που ωφελεί όλους, όχι μόνο τους λίγους προνομιούχους. Η οικονομία δεν μπορεί να επιβραβεύει υπερβολικά εκείνους που είναι ήδη προνομιούχοι, πρέπει να συμβάλλει στην μείωση της κοινωνικής ανισότητας, στην ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής, στην δίκαιη κατανομή της εργασίας ώστε να διασφαλιστεί η απασχόληση όλων αλλά και στην προστασία του πλανήτη.

Μέσα στην κρίση, μπορεί οι διάφορες πολιτικές να έπληξαν μεγάλο μέρος της μεσαίας τάξης αλλά φαίνεται ότι έχει αυξηθεί η ανισότητα (και) στην Ελλάδα. Την σκληρή και άδικη λιτότητα συμπλήρωσε και μια βαριά και κατεδαφιστική φοροκαταιγίδα. Η αντιμετώπιση, όμως, των ανισοτήτων και το κλείσιμο του χάσματος δεν θα επιτευχθεί με οριζόντια και βαριά φορολογία για όλους που τελικά πνίγει την πραγματική οικονομία, αλλά με σοβαρά μελετημένες, δίκαιες και συμφωνημένες αλλαγές στο παραγωγικό μοντέλο, στο φορολογικό σύστημα και στα χρηματο-οικονομικά εργαλεία ώστε να ενισχυθεί μια κοινωνικά και περιβαλλοντικά υπεύθυνη οικονομία τριών πυλώνων (δημόσιος τομέας, ιδιαίτερα σε βασικές υποδομές και υπηρεσίες, όπως η υγεία και η παιδεία, ιδιωτική οικονομία με σαφές πλαίσιο υπευθυνότητας και κοινωνική οικονομία).

Παρά τα 9 χρόνια πολύπλευρης κρίσης, απουσιάζει ουσιαστικά από τον δημόσιο χώρο ακόμα και σήμερα η συζήτηση που αφορά στο αποτυχημένο αναπτυξιακό μοντέλο, στην ανυπαρξία πολιτικής που να ενισχύει την κοινωνική συνοχή, στις ανισότητες μέσα στην κρίση (πχ η πιο αδικημένη ομάδα είναι οι νέοι αλλά και οι εργαζόμενου 50+ που βρέθηκαν ξαφνικά στην ανεργία και έχουν ελάχιστες πιθανότητες να επανέλθουν στην εργασία, κα), στην αναποτελεσματικότητα των κοινωνικών υποδομών και πολιτικών, στο γερασμένο μοντέλο της οικονομίας, στην έλλειψη συνεκτικών πολιτικών που να επιτυγχάνουν ταυτοχρόνως κοινωνικούς, οικονομικούς και οικολογικούς στόχους.

Η πολιτική στην Ελλάδα παραμένει στο επίπεδο των τακτικών κινήσεων και των επικοινωνιακών – βραχυπρόθεσμων χειρισμών. Δεν θα βγούμε πραγματικά από την κρίση αν δεν αλλάξουμε συνολικά το μοντέλο με συμμετοχή στην προσπάθεια της πλειοψηφίας της κοινωνίας στη βάση ενός Νέου Πράσινου Κοινωνικού Συμβολαίου που δεν αφήνει κανέναν και καμία στο περιθώριο. Και αυτή η πολιτική αλλαγή στη χώρας μας θα πρέπει να είναι μέρος μιας ευρωπαϊκής και παγκόσμιας προσπάθειας εξανθρωπισμού και πρασινίσματος της οικονομίας.

Περισσότερα:

https://www.oxfam.org/en/research/economy-99

flüchtlingshilfe slider
 
Οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ καταγγέλλουμε την βάρβαρη επιδρομή Χρυσαυγιτών στο σχολείο στο Πέραμα. Οι Χρυσαυγίτες έχουν παραβιάσει ένα σωρό διατάξεις του ποινικού κώδικα, δεν υπάρχουν αρχές να ασκήσουν διώξεις; Ειδικά ο βουλευτής της ΧΑ Γ. Λαγός έχει αποφυλακιστεί υπό όρους τους οποίους παραβίασε...
Πόσο ανόητοι μπορεί να είναι οι Χρυσαυγίτες και λοιποί που θέλουν να εμποδίσουν παιδιά να πηγαίνουν στο σχολείο...
Και πόσο άσχετοι με την πραγματική ελληνική κουλτούρα αποδεικνύονται.
Στη χώρα που αναπτύχθηκε η φιλοσοφία και η παιδεία έρχονται οι "βάρβαροι" να εμποδίσουν τα παιδιά προσφύγων να μετέχουν της ελληνικής παιδείας. Και αυτοί θέλουν να παριστάνουν τους Έλληνες και τους πατριώτες.
Ξέρουμε ότι δεν καταλαβαίνουν από δικαιώματα, παιδεία, αλληλεγγύη, δεν μπορεί να αντιληφθούν τις εκκλήσεις της UNICEF και της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες να έχουν όλα τα παιδιά πρόσβαση στην εκπαίδευση. Αλλά για άλλη μια φορά αποδεικνύουν ότι είναι ημιμαθείς και αμαθείς που απλώς ψαρεύουν σε θολά νερά της οργής και της άγνοιας (όπως εξάλλου και οι διάφοροι Σώρρας).
- Ἕλληνας καλεῖσθαι τοὺς τῆς παιδεύσεως τῆς ἡμετέρας ἢ τοὺς τῆς κοινῆς φύσεως μετέχοντας (Ισοκράτης, Πανηγυρικός).
Όσο για τις φοβίες που σκόπιμα διαδίδουν κάποιοι ότι τα παιδιά πρόσφυγες μπορεί να μεταφέρουν ασθένειες, οι διαμαρτυρόμενοι θα μπορούσαν απλά να διεκδικούν πρόσβαση όλων των παιδιών στο σύστημα υγείας και σε εμβολιασμό. Πάντως, θα πρέπει να ξέρουν όλοι ότι πολλά από τα παιδιά πρόσφυγες έχουν εμβολιαστεί. Από πουθενά δεν προκύπτει ότι τα παιδιά αυτά κουβαλάνε μολυσματικές ασθένειες που μπορούν να απειλήσουν την υγεία άλλων παιδιών, μόνο ο ρατσισμός είναι μολυσματικός και επικίνδυνος, βλάπτει πραγματικά.

katevazoun moe apo to rafi

Το άρθρο μου αυτό δημοσιεύθηκε στην Athens Voice http://www.athensvoice.gr/politiki/na-voithisoyme-tin-epanenosi-tis-kyproy-pote-pia

 

Μια συγκλονιστική εμπειρία από μια επίσημη επίσκεψή μου ως Πράσινος ευρωβουλευτής στην Κύπρο

Έχω επισκεφθεί την Κύπρο πολλές φορές, κυρίως στο πλαίσιο περιβαλλοντικών και κοινωνικών δραστηριοτήτων, αλλά και, λιγότερο, για διακοπές. Γνώρισα το νησί όταν ακόμα υπήρχε το τείχος που εμπόδιζε έστω και την απλή επικοινωνία μεταξύ των δύο κοινοτήτων. Βρέθηκα κάποιες φορές στην πράσινη γραμμή, αλλά και είχα την ευκαιρία να περάσω στην «άλλη πλευρά» και να δω πώς εξελίσσονταν τα πράγματα χρόνο με το χρόνο. Κάθε φορά έβλεπα διαφορετικές εικόνες, όχι μόνο ως προς το φυσικό και ανθρωπογενές περιβάλλον αλλά και στα πρόσωπα των ανθρώπων. Πότε υπήρχε η ελπίδα και πότε η απογοήτευση αποτυπωμένες στα πρόσωπα.

Μια από τις σημαντικές εμπειρίες μου σε σχέση με το πολιτικό πρόβλημα και την διαίρεση του νησιού, αλλά και μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα είχα κατά την διάρκεια μιας επίσημης επίσκεψής μου στην Κύπρο (30/8-1/9/2012), όντας Πράσινος ευρωβουλευτής και ένας από τους αντιπροέδρους της Επιτροπής Περιφερειακής Ανάπτυξης του Ευρωκοινοβουλίου. Η επίσκεψή μας εκείνη (πράσινοι ευρωβουλευτές Rebecca Harms, Νίκος Χρυσόγελος, Ska Keller, Helene Flautre και Βούλα Τσέτση Γεν. Γραμματέας Πράσινων στο ΕΚ) είχε γίνει στο πλαίσιο της κυπριακής προεδρίας αλλά και της προσπάθειάς μας για αναζωογόνηση της διαδικασίας επίλυσης του Κυπριακού.

Γνωρίζαμε τότε ότι οι προσπάθειες συνεργασίας μεταξύ των δύο κοινοτήτων, είχαν ουσιαστικά σταματήσει μετά το δημοψήφισμα για το σχέδιο Ανάν. Μια ομάδα πράσινων ευρωβουλευτών πιστεύαμε ότι ήταν ανάγκη να ανατραπεί η απαισιοδοξία και η στασιμότητα που είχαν επικρατήσει και για αυτό οργανώσαμε εκείνο το ταξίδι στην Κύπρο. Στόχος της επίσκεψής μας ήταν δηλαδή να διερευνήσουμε ως Πράσινοι αν υπήρχαν οι συνθήκες και οι δυνατότητες για αναζωογόνηση μιας διαδικασίας που θα έφερνε κοντά τις δύο κοινότητες και η στήριξη τέτοιων προσπαθειών από το ευρωκοινοβούλιο.

Η επανένωση του νησιού και η ειρήνη στην Κύπρο είναι κάτι που με κινητοποιεί από πολύ παλιά. Παρόλα αυτά, πάντα είχα την απορία γιατί τα όσα είχαν συμβεί στο νησί δεν είχαν συζητηθεί σε βάθος και πολλά από όσα είχαν συμβεί (την περίοδο των διακοινοτικών συγκρούσεων αλλά και του πραξικοπήματος και της τουρκικής εισβολής) κρύβονταν συχνά κάτω από το χαλί. Το ταξίδι αυτό με έκανε συγκρατημένα αισιόδοξο ότι κάτι είχε αρχίσει να αλλάζει και κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα, οι δύο κοινότητες θα ήταν πιο ώριμες για επανένωση σε ένα νέο πλαίσιο συνεργασίας.

Συναντήσεις με φορείς και πολιτικούς από τις δύο κοινότητες

Κατά τη διάρκεια εκείνης της επίσκεψής μας είχαμε συναντήσει τον, τότε, πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Χριστόφια, καθώς και τους, τότε, υπουργούς Εσωτερικών, Γεωργίας - Φυσικών Πόρων και Περιβάλλοντος, Εμπορίου - Βιομηχανίας και Τουρισμού. Μια ενδιαφέρουσα προσωπικότητα που συνάντησα σε εκείνη την επίσκεψη ήταν ο Ανδρέας Μαυρογιάννης, υφυπουργός για τις Ευρωπαϊκές Υποθέσεις και αρμόδιος για την Κυπριακή Προεδρία του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του 2012 και, αργότερα, από τον Σεπτέμβριο του 2013, Διαπραγματευτής της Ελληνοκυπριακής Κοινότητας στις Διακοινοτικές Διαπραγματεύσεις για επίλυση του Κυπριακού στο πλαίσιο της Αποστολής Καλών Υπηρεσιών του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ.

Μεγάλο ενδιαφέρον όμως είχαν και οι συναντήσεις με αντιπροσωπείες 4 τουρκοκυπριακών κομμάτων, στα γραφεία του καθένα χωριστά, ώστε να ενημερωθούμε για τις θέσεις τους για το Κυπριακό αλλά και να διερευνήσουμε τις δυνατότητες επανέναρξης των προσπαθειών για επανένωση του νησιού:

-İrsen Küçük, πρόεδρο του Εθνικού Κόμματος Ενότητας Ulusal Birlik Partisi (UBP)

- Αντιπροσωπεία του Ρεπουμπλικανικού Τουρκικού Κόμματος - Cumhuriyetçi Türk Partisi (CTP), αποτελούμενη από τον Γενικό Γραμματέα του Κόμματος Asim Akansas και τις/τους υπευθύνους για θέματα διεθνών σχέσεων, εκπαίδευσης και γυναικών.

-Αντιπροσωπεία του Σοσιαλδημοκρατικού - Κοινοτικού Δημοκρατικού Κόμματος (TDP), υπό τον πρόεδρο του και πανεπιστημιακό Mr Mehmet Çakıcı.

- Tahsin Ertuğruloğlu, πρόεδρο του κόμματος Δημοκρατίας και Εμπιστοσύνης, Demokrasi ve Güven Partisi (DGP).

Συναντηθήκαμε, επίσης, με εκπροσώπους πολλών επαγγελματικών, ερευνητικών, επιστημονικών, περιβαλλοντικών και κοινωνικών οργανώσεων από τις δυο κοινότητες. Συζητήσαμε για τις προσπάθειες, δυσκολίες αλλά κι επιτυχίες που υπήρχαν στην αντιμετώπιση των περιβαλλοντικών, κοινωνικών και οικονομικών προβλημάτων, για θέματα μετανάστευσης και ασύλου, ισότητας των φύλων, trafficking, προστασίας της βιοποικιλότητας σε ολόκληρο το νησί, διαχείρισης των απορριμμάτων, προστασίας της παράκτιας ζώνης και του θαλάσσιου οικοσυστήματος, αντιμετώπισης φορο-απάτης.

Διαφωτιστικές ήταν και οι συναντήσεις με τους επικεφαλής του Γραφείου Πληροφόρησης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, εκπροσώπους της Ειρηνευτικής Δύναμης των Ηνωμένων Εθνών στην Κύπρο καθώς και του τότε ειδικού αποσταλμένου του Γεν. Γραμματέα του ΟΗΕ για το Κυπριακό.

Επειδή και προσωπικά με ενδιέφερε πολύ η προοπτική επανένωσης του νησιού, είχα εκτεταμένες συζητήσεις για τις δυνατότητες αναζωογόνησης των συνεργασιών μεταξύ φορέων και από τις δυο κοινότητες σε συγκεκριμένα θέματα αλλά και με απώτερο στόχο την επανένωση του νησιού.

Η συνάντηση με τον Μεχμέτ Αλι Ταλάτ

Είχα ακούσει για τον ηγέτη των τουρκοκυπρίων Μεχμέτ Αλι Ταλάτ που έπαιξε βασικό ρόλο στις διαπραγματεύσεις μεταξύ των δύο κοινοτήτων για την επίλυση του Κυπριακού και πράγματι είχε πολύ ενδιαφέρον το δείπνο μαζί του και η συζήτησή μας για το τι πήγε στραβά και γιατί δεν είχε αίσιο τέλος η διαδικασία στην οποία είχε συμμετάσχει με τον Χριστόφια.

Συγκλονιστικές μαρτυρίες από τα «χρόνια του αίματος»

Εξίσου μεγάλο ενδιαφέρον, όμως, είχε η συνάντηση με τον Πανίκο Νεοκλέους, καλλιτέχνη και συγγραφέα δυο βιβλίων-ιστορικών μαρτυριών, «Αγνοηθέντες» και «Μνήμες», με συγκλονιστικές προσωπικές μαρτυρίες ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων για τα όσα τραγικά συνέβησαν στο νησί τα χρόνια του αίματος (1963-1974)[1].

Αν και παρακολουθούσα πάντα τα θέματα και τις εξελίξεις γύρω από το Κυπριακό, είναι αλήθεια ότι συγκλονίστηκα όταν διάβασα το βιβλίο του Πανίκου Νεοκλέους «Μνήμες» (υπάρχει και η αγγλική έκδοσή του “Memories” καθώς και το σχετικό ντοκιμαντέρ με προσωπικές μαρτυρίες ανθρώπων και από τις δύο κοινότητες που περιγράφουν εκτελέσεις, βιασμούς και βασανιστήρια που υπέστησαν ελληνοκύπριοι και τουρκοκύπριοι από τους εξτρεμιστές των δύο πλευρών. Είναι ένα θέμα ταμπού, ακόμα στην Ελλάδα. Ελάχιστοι γνωρίζουν τα τρομακτικά περιστατικά, ότι έχουν εκτελεστεί εκατοντάδες άνθρωποι και από τις δύο πλευρές, από δολοφόνους «πατριώτες» σε περίοδο «ειρήνης».  Αλλά άλλο είναι να διαβάζεις ένα βιβλίο ή να βλέπεις μια ταινία για το θέμα (έστω και αν βασίζεται σε προσωπικές μαρτυρίες) και άλλο να επισκέπτεσαι το εργαστήριο της Επιτροπής Αγνοουμένων και να βλέπεις «ταξινομημένα» τα οστά ανθρώπων εκτελεσμένων (επίσημα «αγνοουμένων») που έχουν εκταφιαστεί από σκουπιδότοπους, πηγάδια, πρόχειρους μαζικούς τάφους.

Επιτροπή Αγνοουμένων και η συνεισφορά της στη συμφιλίωση και στην επανένωση  

Μια από τις συγκλονιστικές στιγμές έζησα κατά την επίσκεψη και ξενάγησή μας στα εργαστήρια και τις εγκαταστάσεις της Επιτροπής Αγνοουμένων στην Κύπρο, από τους δυο εκπροσώπους της ελληνοκυπριακής και τουρκοκυπριακής κοινότητας που συγκροτούν μαζί με εκπρόσωπο του ΟΗΕ την Επιτροπή[2]. Τα εργαστήρια της Επιτροπής Αγνοουμένων βρίσκονται εντός της προστατευμένης από τα Ηνωμένα Έθνη περιοχής του παλαιού αεροδρομίου της Λευκωσίας. Η Επιτροπή λειτουργεί από τον Αύγουστο του 2006[5] και ασχολείται, με άρτια επιστημονική μεθοδολογία, με τους συνολικά 2001 καταγεγραμμένους αγνοούμενους, ελληνοκύπριους και τουρκοκύπριους. Η συνεισφορά της στην «απόδοση» των αγνοουμένων στις οικογένειες τους και στην επαναπροσέγγιση των δυο κοινοτήτων καταδικάζοντας τις ακρότητες είναι τεράστια.

Παραθέτω όσα έγραψα τότε (αρχές Σεπτεμβρίου 2012):

«Χάρη στη συστηματική δουλειά της Επιτροπής, με την ευθύνη Δικοινοτικής Ομάδας που αποτελείται από 55 αρχαιολόγους και ανθρωπολόγους, έχουν εκταθεί, μέχρι σήμερα, τα λείψανα 840 περίπου ατόμων από διάφορους χώρους ταφής σε ολόκληρο το νησί[6]. Από το Εργαστήριο Δικανικής Γενετικής στο Ινστιτούτο Νευρολογίας και Γενετικής Κύπρου, έχει συγκεντρωθεί αίμα από συγγενείς Ελληνοκυπρίων. Η συλλογή δειγμάτων αίματος από συγγενείς Τουρκοκυπρίων αγνοουμένων και η εξαγωγή DNA από τα δείγματα αυτά, διεκπεραιώνεται τα τελευταία χρόνια σε Τουρκοκυπριακό εργαστήριο στο Νοσοκομείο Dr. Burhan Nalbantoğlu στη Λευκωσία. Το DNA που εξάγεται από τα δείγματα αίματος μεταφέρεται στο Εργαστήριο Δικανικής Γενετικής στο ΙΝΓΚ.

Με τη συνεργασία ανθρωπολόγων και άλλων ειδικών επανασχηματίζεται από τα ευρήματα οστών που έχουν βρεθεί σε διάφορες περιοχές (πηγάδια, ομαδικούς τάφους, σκουπιδότοπους)[8] ο σκελετός ανθρώπων που είναι μεταξύ των αγνοουμένων (συνήθως γυναίκες και παιδιά, αλλά και άνδρες). Μέχρι σήμερα έχουν διεκπεραιωθεί οι ανθρωπολογικές αναλύσεις οστών 527 ατόμων, σε μια προσπάθεια να επιτευχθούν τα προκαταρκτικά συμπεράσματα ταυτοποίησης.

Ακολούθως, δείγματα οστών στέλλονται στο Εργαστήριο Γενετικής Δικανικής Γενετικής για τη διεξαγωγή των γενετικών αναλύσεων. Η τυποποίηση των γενετικών δειγμάτων των συγγενών αγνοουμένων και η ταυτοποίηση των σκελετικών δειγμάτων διεκπεραιώνεται από ομάδα Ελληνοκύπριων και Τουρκοκύπριων γενετιστών. Τα γενετικά δεδομένα που ανακτούνται από την εξαγωγή DNA από σκελετικά δείγματα, συγκρίνονται με τα γενετικά δεδομένα των δειγμάτων αίματος συγγενών αγνοουμένων με στόχο την εξακρίβωση ατομικών ταυτοποιήσεων”.

Στο μεταξύ, η συνεργασία και η συστηματική εργασία έχουν παράξει σήμερα ακόμα πιο σημαντικά αποτελέσματα. Από τους 2001 αγνοουμένους (1.508 Ελληνοκύπριους και 493 Τουρκοκύπριους) έχουν εντοπιστεί οστά των 1192 και έχουν ταυτοποιηθεί μέχρι σήμερα 740 άτομα (556 Ελληνοκύπριοι και 184 Τουρκοκύπριοι) που περιλαμβάνονται στον επίσημο κατάλογο των αγνοουμένων[9].(Δείτε την έκθεση προόδου της Επιτροπής εδώ)

Οι οικογένειες των θυμάτων αυτών ενημερώθηκαν για το θάνατο των αγνοουμένων συγγενών τους και παρέλαβαν τα λείψανα των αναγνωρισθέντων ατόμων. Η επώδυνη αυτή διαδικασία συμβάλλει όχι μόνο στην αποσαφήνιση της τύχης των αγνοουμένων και την επανασύνδεσή τους με τις οικογένειες τους αλλά και στην καταδίκη των ακροτήτων που συνέβησαν από το 1963 (σφαγές κι εκτελέσεις κυρίως αμάχων από ακραία στοιχεία των δυο κοινοτήτων) μέχρι το 1974 (με το πραξικόπημα της χούντας και την τουρκική εισβολή)[10].

Η δουλειά της Επιτροπής αυτής είμαι σίγουρος πως έχει συμβάλει στη συνειδητοποίηση των λαθών και των εγκλημάτων που συνέβησαν στο παρελθόν και από τις δύο πλευρές[11]. Όταν βγήκα από τα εργαστήρια της Επιτροπής ήμουν σίγουρος ότι κάτι είχε αρχίσει να αλλάζει στην Κύπρο, αν και ήταν τότε ακόμα νωρίς για να περιμένει κάποιος εξελίξεις που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε επανένωση της Κύπρου. Πάντως και ο Μπαν Κι Μουν, Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών είχε δηλώσει χαρακτηριστικά: «Η διακρίβωση της τύχης αγνοουμένων προσώπων διαδραματίζει όλο και σημαντικότερο ρόλο στην ειρήνευση, τη διατήρηση και την οικοδόμηση της ειρήνης μετά το τέλος των συγκρούσεων. Όταν τύχει ορθού χειρισμού, μπορεί να οικοδομήσει την εμπιστοσύνη και να προάγει τη συμφιλίωση, στοιχεία ζωτικής σημασίας για την επίτευξη μακροπρόθεσμης ειρήνης. Η Διερευνητική Επιτροπή για τους Αγνοούμενους στην Κύπρο είναι ένα μοντέλο επιτυχημένης συνεργασίας μεταξύ της Ελληνοκυπριακής και της Τουρκοκυπριακής κοινότητας».

Τότε στη δήλωσή μου είχα αναφέρει:

«Ελπίδα γεννούν πρωτοβουλίες, περιορισμένες αλλά υπαρκτές, ατόμων και φορέων που συναντήσαμε κατά τη διάρκεια της επίσκεψής μας. Παρά τις δυσκολίες λόγω της οικονομικής κρίσης, αλλά και την κούραση που φαίνεται να διακατέχει φορείς που αγωνίστηκαν στο παρελθόν για την επίλυση του Κυπριακού, αισιοδοξία γεννά η δουλειά της Επιτροπής Αγνοουμένων στην Κύπρο.

Αισιοδοξία γεννούν επίσης, οι κοινές πρωτοβουλίες σε περιβαλλοντικά και κοινωνικά θέματα φορέων της κοινωνίας των πολιτών από τις δυο κοινότητες της Κύπρου.

Αισιοδοξία δημιουργεί η μεγαλύτερη αποδοχή και υποστήριξη από πολιτικούς και κοινωνικούς φορείς των δύο κοινοτήτων την οποία μπορεί να έχει μια καλά προετοιμασμένη πρωτοβουλία για άνοιγμα της Αμμοχώστου και μετατροπή της σε παράδειγμα ειρηνικής και βιώσιμης συνεργασίας, επανένωσης των δυο κοινοτήτων, και υπόδειγμα πράσινης πόλης. Χρειάζεται, βέβαια, να γίνει ακόμα πολύ δουλειά μέχρι να μπορέσει να υλοποιηθεί αυτή η ιδέα».

Είμαστε για πρώτη φορά τόσο κοντά σε μία δίκαιη, βιώσιμη αλλά και συμβιβαστική λύση για την Κύπρο και τους πολίτες της. Δεν πρέπει να χαθεί η ευκαιρία αυτή τη φορά.


[1] Στις 21 Ιουλίου 1974, όταν η Ε.Φ. έκανε την αποτυχημένη επίθεση στη Λεύκα, ο Γιάννης Μαραθεύτης τραυματίστηκε στο κεφάλι από σφαίρα του Φετχί, ο οποίος για 35 χρόνια θεωρούσε τον Γιάννη νεκρό. Για πρώτη φορά ο Φετχί έμαθε ότι ο Γιάννης βρίσκεται στη ζωή, πριν από λίγα περίπου χρόνια, όταν διάβασε το μεταφρασμένο στην τουρκική γλώσσα βιβλίο του Πανίκου Νεοκλέους «Αγνοηθέντες 1974». Μετά από τηλεφώνημα του Φετχί προς τον συγγραφέα, αυτός τους έφερε σε επαφή στις 06 Αυγούστου 2009 και έκτοτε οι δυο άντρες έγιναν αχώριστοι φίλοι και αγωνιστές της Ειρήνης. Το 2011, ο συγγραφέας, σε συνεργασία με τους Γιάννη και Φετχί, έκαναν την ιστορία αυτή ντοκιμαντέρ, την οποία προβάλλουν με κάθε ευκαιρία στην Κύπρο (και στις δυο κοινότητες), στην Ελλάδα και Τουρκία.

[2] Gülden Plümer Kücük, Τουρκοκυπριακό Μέλος, Nestoras Nestoros, Ελληνοκυπριακό Μέλος, Paul-Henri Arni, Τρίτο Μέλος (Ηνωμένα Έθνη), Florian von König, Ειδικός Σύμβουλος Τρίτου Μέλους (Ηνωμένα Έθνη)

Στη διάρκεια των γιορτών είχαμε τη χαρά να φιλοξενήσουμε 14 εθελοντές από την Βαρκελώνη και τη Μαδρίτη στο #Welcommon, το κέντρο υποδοχής και κοινωνικής ένταξης προσφύγων που λειτουργεί ο Άνεμος Ανανέωσης σε συνεργασία με την ΕΑΤΑ του Δήμου Αθηναίων, με την υποστήριξη της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες.

 

Οι εθελοντές συμμετείχαν στο πλαίσιο του πιλοτικού προγράμματος Xeflis, που υλοποιήθηκε από τις 23 Δεκεμβρίου 2016 μέχρι τις 8 Ιανουαρίου 2017, με στόχο την στήριξη του WELCOMMON και των φιλοξενούμενων προσφύγων από τις οργανώσεις mSocial και Fundació ACSAR από την Καταλονία.

              

Στο πλαίσιο της συνεργασίας αυτής  – που λειτούργησε ως πιλότος για μια πιο μακροχρόνια και συστηματική συνεργασία μεταξύ WELCOMMON και των δύο οργανώσεων από την Καταλονία – η βοήθεια εκ μέρους των Καταλανών και Ισπανών εθελοντών ήταν πολύτιμη

  • στην προετοιμασία εκδηλώσεων για την αλλαγή του χρόνου,

    

  • επισκέψεων των προσφύγων σε πάρκα και στο χώρο της Ακρόπολης και της Πνύκας,

 

  • οργάνωσης αθλητικών και εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων ιδιαίτερα για παιδιά κι εφήβους

  

  • μαθημάτων μουσικής και γλώσσας,

  musicsmall3

  • διήγησης αραβικών παραμυθιών

 

Ευχαριστούμε, επίσης, για τη δωρεά μουσικών οργάνων, ηλεκτρονικών υπολογιστών για διαδραστικά μαθήματα καθώς και υλικού για δημιουργικές δραστηριότητες παιδιών.

 

 

 

Η συνεργασία μας με τις δύο οργανώσεις mSocial και Fundació ACSAR θα είναι μακροχρόνια και δομημένη.

Επιθυμούμε στενή συνεργασία και μεταξύ των αυτοδιοικήσεων (Δήμων Αθήνας και Βαρκελώνης καθώς και των αντίστοιχων περιφερειών), καθώς και πανεπιστημίων και κοινωνικών φορέων, όπως κάνουμε και με άλλες ευρωπαϊκές περιοχές. Η ανταλλαγή εμπειριών και καλών πρακτικών είναι πολύ σημαντική για το έργο που επιτελούμε.

Την Δευτέρα 9 Ιανουαρίου δώσαμε, μάλιστα, συνέντευξη για αυτή την συνεργασία στους δημοσιογράφους: Γιάννη Χρυσοβέργη από το Ισπανικό Πρακτορείο Ειδήσεων και Conny Keessen Correspondent NOS RTV The Netherlands Athens στο #Welcommon

Στη συνέντευξη συμμετείχαν:
– Νίκος Χρυσόγελος, υπεύθυνος του προγράμματος και πρόεδρος του κοινωνικού συνεταιρισμού ΑΝΕΜΟΣ ΑΝΑΝΕΩΣΗΣ
– Λευτέρης Παπαγιαννάκης, αντιδήμαρχος Αθήνας για θέματα μετανάστευσης,
– Σάνυ Παρασκευοπούλου, υπεύθυνη της ΕΑΤΑ για το πρόγραμμα
– Jordi Tolrà, εκπρόσωπος των οργανώσεων mSocial και Fundació ACSAR από την Καταλονία

 press conference2  press conference1

15156780 1267258720004110 1618173744420200679 o
Στην πολιτική είναι σημαντικό να ερμηνεύεις σωστά αυτά που λέγονται και όχι να ακολουθείς κάποια στερεότυπα. Το σύνολο των ελληνικών ΜΜΕ καθώς και των πολιτικών δυνάμεων προσπαθούν να ερμηνεύσουν μέσα από τα γνωστά στερεότυπα τις τελευταίες δηλώσεις του Ερτογάν ("προκλητικές δηλώσεις Ερντογάν"), αντί να διαβάσουν σωστά αυτές τις δηλώσεις: "Turkey's president says a full withdrawal of its forces from divided Cyprus is "out of the question" unless Greece also agrees to pull out troops" (BBC 13/1/2017).
 
Αντιθέτως με όσα ισχυρίζονται τα ελληνικά ΜΜΕ, αυτές οι δηλώσεις αφήνουν για ΠΡΩΤΗ φορά ανοικτή την προοπτική να αποχωρήσουν όλα τα ξένα στρατεύματα από την Κύπρο (φυσικά μέσα από μια σύνθετη διαδικασία), εφόσον τελικά φτάσουν σε αίσιο τέλος οι διαπραγματεύσεις. Σε αυτή τη βάση είναι σημαντικό οι πολιτικές δυνάμεις στην Ελλάδα να στηρίξουν και όχι να βάζουν τρικλοποδιές (πχ ανακοίνωση για κατοίκηση 28 ακατοίκητων νησιών κάτι που θέτει θέμα θαλάσσιου δικαίου μέσα σε μια εποχή διαπραγμάτευσης για το Κυπριακό ή δηλώσεις του υπουργού Εξωτερικών: - "απαντώντας στον Ερντογάν" - Νίκου Κοτζιά πως «την Παρασκευή, η τουρκική Αντιπροσωπεία εγκατέλειψε τη Γενεύη λέγοντας ότι είχε και άλλα σημαντικότερα πράγματα να κάνει, όπως να ασχοληθεί με το Συριακό και τη συνταγματική μεταρρύθμιση και ότι επιθυμούσε να γίνει μια μη οργανωμένη συζήτηση μεταξύ εμπειρογνωμόνων. Στα πόδια το έβαλαν αυτοί που έφυγαν. Εμείς είμαστε ακόμα εδώ».)
Και για να μην ερμηνεύσω εγώ τις δηλώσεις Ερτογάν, διαβάστε τι απάντηση έδωσε ο ΓΓ του ΑΚΕΛ Κύπρου Αντρος Κυπριανού σε ερωτήσεις Δημοσιογράφων.
Τι σχολιάζετε για τις δηλώσεις Ερτογάν;
-Άντρος Κυπριανού: «Πρώτα να πω ότι είναι πολύ σημαντικό οι δηλώσεις να μεταδίδονται όπως γίνονται. Είδα τις πρώτες ανταποκρίσεις οι οποίες εξέπεμπαν ένα εντελώς διαφορετικό περιεχόμενο από εκείνο που είχαν οι δηλώσεις του Ερτογάν.
Δεν μας ικανοποιούν οι δηλώσεις του κυρίου Ερτογάν. Αλλά πρέπει να πω, ότι σε σύγκριση με άλλες δηλώσεις του, είναι πολύ πιο προχωρημένες. Με την έννοια ότι για πρώτη φορά, αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο αποχώρησης όλων των ξένων στρατευμάτων από την Κύπρο, κάτι που θεωρώ ότι είναι εξαιρετικά σημαντικό. Τα άλλα ζητήματα στα οποία έχει αναφερθεί, και αναφέρομαι κυρίως στα θέματα της διακυβέρνησης, είναι θέματα που βρίσκονται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Θεωρώ λοιπόν ότι τα πάντα θα κριθούν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Είναι γι’ αυτό που έχουμε έντονη άποψη εμείς ως ΑΚΕΛ, ότι θα πρέπει σε αυτή την κρίσιμη φάση, να περιοριστούν στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό οι δηλώσεις που γίνονται. Και από εμάς, και από τους Τουρκοκύπριους, και από την Τουρκία και από άλλους οι οποίοι διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στις συζητήσεις».
 
Οι δηλώσεις Μουσταφά Ακιντζί
«Αν λέμε ότι αυτά τα ζητήματα είναι ταμπού, ότι δεν μπορούμε ούτε καν να τα συζητήσουμε και ότι όλα θα έπρεπε να παραμείνουν ως έχουν, αυτό δεν έχει πιθανότητες επιτυχίας», τόνισε χαρακτηριστικά ο Ακιντζί σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε στη Γενεύη στο πλαίσιο των συνομιλιών για το Κυπριακό. «Οι προτάσεις δεν θα πρέπει να γίνονται αντιληπτές ως απειλή για την άλλη πλευρά και οι λύσεις θα πρέπει να είναι αποδεκτές και από τις δύο πλευρές, έτσι ώστε η τελική συμφωνία να βρίσκει σύμφωνους τόσο τους Ελληνοκύπριους όσο και τους Τουρκοκύπριους», πρόσθεσε σύμφωνα με το Reuters. Ο Ακιντζί τόνισε επίσης ότι στις μελλοντικές διαπραγματεύσεις θα πρέπει «να εξευρεθούν οι τρόποι και τα μέσα ώστε και οι δύο κοινότητες αυτού του πανέμορφου νησιού να αισθάνονται ασφαλείς». «Χρειαζόμαστε χρόνο. Δεν μπορούμε να κάνουμε τα πάντα σε μία ημέρα», κατέληξε.