«Τα προγράμματα διαρθρωτικής προσαρμογής δεν καλύπτονται από τη νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης σχετικά με τη στρατηγική και περιβαλλοντική εκτίμηση των επιπτώσεών τους», παραδέχεται η Κομισιόν στην απάντησή της σε ερώτηση του Ν. Χρυσόγελου, ευρωβουλευτή των Πράσινων, αντιπροέδρου της Επιτροπής Περιφερειακής Ανάπτυξης, για το ζήτημα της περιβαλλοντικής υποχώρησης της ΕΕ που είχε θέσει με άρθρο της η διεθνής περιβαλλοντική οργάνωση 
Δριμεία κριτική για την απουσία πράσινων προτεραιοτήτων στο πρόγραμμα της Ελληνικής Προεδρίας, ασκεί ο ευρωβουλευτής των Πρασίνων, κ. Νίκος Χρυσόγελος, σε συνέντευξή του στην EurActiv.gr.
«Η πλειοψηφία του Ευρωκοινοβουλίου - κυρίως ευρωσκεπτικιστές, φιλελεύθεροι, συντηρητικοί και ακροδεξιοί, αλλά και μέρος των Σοσιαλδημοκρατών - ενέκρινε στις 16/1/2014 τις προτάσεις για την αναθεώρηση των κανόνων της ΕΕ σχετικά με το μέλι, προτάσεις που στρέφονται εναντίον της μελισσοκομίας, των μελισσοκόμων, του περιβάλλοντος και των καταναλωτών. Εκατομμύρια πολίτες είχαν κινητοποιηθεί εναντίον αυτών των προτάσεων και οι Πράσινοι είχαμε οργανώσει πολλές εκδηλώσεις και καμπάνιες, με τη συμμετοχή επιστημόνων, μελισσοκόμων και γεωργών. Κι όμως η ευρωσκεπτικιστική και συντηρητική πλειοψηφία υπέκυψε στις πιέσεις μερικών ιδιοτελών συμφερόντων. Αλλά και η ελληνική προεδρία δεν έκανε καμία προσπάθεια να αποτρέψει μια τέτοια εξέλιξη, αν δεν την υποστήριξε κιόλας, που θα πλήξει και τους Έλληνες μελισσοκόμους, μια και η ελληνική παραγωγή μελιού είναι υψηλής ποιότητας και μεγάλης ποικιλίας. Το πιο μεγάλο πρόβλημα προκύπτει από μια τροπολογία που υιοθετήθηκε, σύμφωνα με την οποία η παρουσία γενετικά τροποποιημένης (ΓΤ) γύρης στο μέλι δεν θα αναγράφεται στην ετικέτα, παρά μόνο όταν αυτή ξεπερνάει το 0,9% του βάρους του μελιού, κάτι που μπορεί να συμβεί σπάνια. Αποσιωπώντας, όμως, αυτή την πληροφορία πλήττεται η ποιοτική παραγωγή μελιού και ευνοείται το μέλι που προέρχεται από περιοχές με μεγάλες εκτάσεις καλλιεργειών γενετικά τροποποιημένων ειδών, αφού ο καταναλωτής δεν ξέρει αν τρώει μέλι που έχει επιμολυνθεί με γύρη που κουβάλησαν οι μέλισσες από καλλιέργειες Γενετικά Τροποποιημένων Ειδών (μεταλλαγμένα)», δήλωσε ο Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτής των Πράσινων, αντιπρόεδρος της Επιτροπής Περιφερειακής Ανάπτυξης.
«Υπολογίζεται ότι 80.000.000 πλαστικών πλέουν στον Ατλαντικό και τον Ειρηνικό Ωκεανό, ενώ γενικότερα η διαχείριση των αποβλήτων πλαστικών δημιουργεί μεγάλα προβλήματα. Το Ευρωκοινοβούλιο ζητάει μια νέα στρατηγική για τα πλαστικά απόβλητα, εφαρμογή της ιεράρχησης των μεθόδων διάθεσης των αποβλήτων που προκύπτουν από την υπάρχουσα νομοθεσία αλλά και προετοιμασία νέας νομοθεσίας με στόχο οικολογικό σχεδιασμό και καινοτομία σχετικά με τα πλαστικά προϊόντα καθώς κι αυξημένα ποσοστά μείωσης, επαναχρησιμοποίησης κι ανακύκλωσης που φτάνουν το 80%, στο πλαίσιο μιας μη-τοξικής κυκλικής οικονομίας. Ζητάει, επίσης, πρωτοβουλία από την Κομισιόν μέσα στο 2014 για σταδιακή κατάργηση μέχρι το 2020 της ταφής ανακυκλώσιμων και ανακτήσιμων υλικών, χωρίς να παρέχονται κίνητρα για καύση έναντι της ανακύκλωσης, σταδιακή ή και οριστική κατάργηση της πλαστικής μη ανακυκλώσιμης σακούλας μιας χρήσης, κατάργηση των πιο επικίνδυνων για την υγεία και το περιβάλλον πλαστικών (οξο-βιοδιασπώμενα πλαστικά, μικροπλαστικά, όσα περιέχουν βαρέα μέταλλα, κα)», 
Η διάθεση των πλαστικών στο περιβάλλον έχει αποδειχθεί ένα σημαντικό πρόβλημα και ήταν επείγουσα η ανάγκη η νομοθεσία να προσαρμοστεί στη πραγματικότητα για να γίνει πιο συμβατή με τις περιβαλλοντικές υποχρεώσεις που ισχύουν για άλλους τομείς. Μόνο το 2010 εισάχθηκαν στην αγορά της ΕΕ 95,5 δισεκατομμύρια πλαστικές σακούλες, το μεγαλύτερο μέρος των οποίων προοριζόταν για μία και μόνο χρήση, αν και σε πολλές χώρες η χρήση τους είναι περιορισμένη ή απαγορευμένη. Εκατομμύρια είδη πεθαίνουν κάθε χρόνο Μεσόγειο και τους ωκεανούς εξαιτίας των πλαστικών κι άλλων απορριμμάτων που καταλήγουν στη θάλασσα. 
- Η βιομηχανία πλαστικών στην Ευρώπη παράγει κύκλο εργασιών της τάξης των 300 δισεκατομμυρίων ευρώ περίπου τον χρόνο και απασχολεί 1,54 εκατομμύρια άτομα, τα δεδομένα όμως που σχετίζονται με τα απόβλητα της βιομηχανίας αυτής δεν έχουν ενοποιηθεί ακόμη, καθώς αγγίζουν τους 25.000.000 το 2008, σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, και τους 13.000.000 το 2010, σύμφωνα με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Περιβάλλοντος (ΕΟΠ).
"Λίγους μήνες πριν ολοκληρωθεί η θητεία της, η Κομισιόν προσπαθεί να επιβάλει νέες ποικιλίες Γενετικά Τροποποιημένων Οργανισμών (ΓΤΟ) στους πολίτες, οι οποίοι σε μεγάλο βαθμό δεν θέλουν τα "μεταλλαγμένα" στην διατροφή τους. Όμως, στο παιχνίδι αυτό η ελληνική κυβέρνηση που ασκεί την προεδρία της ΕΕ, ή λόγω πλήρους άγνοιας ή για ύποπτους λόγους, φαίνεται ότι συμβάλει στις προσπάθειες της Κομισιόν να ξανανοίξει μετά από πολλά χρόνια η πίσω πόρτα σε γενετικά τροποποιημένες ποικιλίες καλαμποκιού, υποκύπτοντας στις πιέσεις μεγάλων επιχειρήσεων, σε βάρος της προστασίας του περιβάλλοντος και της υγείας των ευρωπαίων καταναλωτών. Αν θέλουν να αποδείξουν η ελληνική κυβέρνηση και ο υπουργός Γεωργίας, που ασκούν την προεδρία του Συμβουλίου της ΕΕ αυτή την περίοδο, ότι από άγνοια και όχι από δόλο έχουν κάνει όσα έχουν κάνει μέχρι τώρα, πρέπει να κινηθούν αστραπιαία για να υπάρξει μέχρι 6 Φεβρουαρίου απόφαση των υπουργών γεωργίας της ΕΕ που θα απορρίπτει την καλλιέργεια" δήλωσε ο Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτής των Πράσινων, Αντιπρόεδρος της Επιτροπής Περιφερειακής Ανάπτυξης.
Ενα ντοκυμαντέρ της Σοφίας Παπαχρήστου
«Η ελληνική προεδρία του Συμβουλίου της ΕΕ είναι μια μεγάλη πρόκληση για περισσότερη Ευρώπη της αλληλεγγύης και περισσότερη ευρωπαϊκή Ελλάδα. Όμως, η ευκαιρία αυτή θα χαθεί αν η ελληνική κυβέρνηση διαχειρίζεται την προεδρία στο πλαίσιο μιας επικοινωνιακής πολιτικής για να βελτιώσει την εικόνα της. Ο πρωθυπουργός έχασε την ευκαιρία, μιλώντας προς τους ευρωβουλευτές, να παρουσιάσει την πραγματική εικόνα της Ελλάδας. Το ευρωκοινοβούλιο έχει ξεκινήσει διαδικασία αξιολόγησης των επιπτώσεων της πολιτικής σκληρής λιτότητας αλλά ο πρωθυπουργός προσπαθούσε να επιχειρηματολογήσει ότι είμαστε στην σωστή κατεύθυνση και ότι όλα πάνε καλά. Προσπάθησε να παρουσιάσει μια επιτυχία αριθμών και να αποσιωπήσει την οικονομική και κοινωνική κατεδάφιση που συντελείται. Οι Πράσινοι κι άλλοι ευρωβουλευτές παρουσιάσαμε την πραγματική εικόνα γιατί πιστεύουμε ότι είναι η ώρα αλλαγών στις εφαρμοζόμενες πολιτικές, ώστε να πετύχουμε δημοσιονομικούς στόχους μέσα από δίκαιες και ορθολογικές μεταρρυθμίσεις αλλά κυρίως για να βελτιωθεί η ζωή των πολιτών. Επιμένοντας ο πρωθυπουργός να παρουσιάζει μια εικόνα επιτυχίας, αυξάνει την οργή της κοινωνίας λόγω απελπισίας και χάνει την ευκαιρία δημιουργίας συμμαχιών, τουλάχιστον στο Ευρωκοινοβούλιο, για αλλαγή των αποτυχημένων πολιτικών και προσαρμογής τους στο ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο καθώς ενίσχυσης της αλληλεγγύης προς τις κοινωνίες της κρίσης», τόνισε ο Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτής των Πράσινων, σχολιάζοντας την ομιλία του πρωθυπουργού στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου την Τετάρτη 15/1/2014 αλλά συνοψίζοντας και το νόημα της δικής του παρέμβασης ως εισηγητής των Πρασίνων στην Ολομέλεια, μαζί με την Ρεβέκκα Χαρμς, συμπρόεδρο της Ομάδας. 
Ο Νίκος Χρυσόγελος τόνισε: «Λόγω της οικονομικής, χρηματοπιστωτικής και κοινωνικής κρίσης, η ΕΕ θα πρέπει να εντείνει τις προσπάθειές της για προώθηση της κοινωνικής, τεχνολογικής και οικολογικής έρευνας και καινοτομίας μέσω της αποκέντρωσης αυτών και της μεταφοράς των αποφάσεων σε μεγάλο βαθμό στις περιφέρειες. Η κάθε περιφέρεια είναι αναγκαίο στο πλαίσιο της «στρατηγικής ευφυούς εξειδίκευσης» να συζητήσει ποια είναι τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της, να ιεραρχήσει τις προτεραιότητές της ανάλογα με τις δυνατότητες και τις αδυναμίες της, να επιλέξει τις δραστηριότητες που είναι κατάλληλες για την ίδια. Έτσι, θα ενισχυθούν η οικονομική και οικολογική βιωσιμότητα, η κοινωνική συνοχή, η περιφερειακή ανάπτυξη, οι θέσεις εργασίας σε κάθε περιφέρεια.
άρθρο του Ν. Χρυσόγελου
Το ναυάγιο της 3ης Οκτωβρίου στη Λαμπεντούζα, το οποίο ήρθε να συμπληρώσει λίγες μέρες μετά ένα δεύτερο επίσης πολύνεκρο ναυτικό δυστύχημα στα ανοιχτά της Μάλτας, υπενθύμισε και επιβεβαίωσε με τον πιο δραματικό τρόπο το τεράστιο κενό που υπάρχει στις πολιτικές μετανάστευσης και ασύλου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η τραγωδία στη Λαμπεντούζα είναι η κορυφή του παγόβουνου στις τραγωδίες των ανθρώπων που στην προσπάθειά τους να ξεφύγουν από συνθήκες που απειλούν τη ζωή τους ή αναζητώντας καλύτερη ζωή στην Ευρώπη, βρήκαν το θάνατο. Σε μια δεκαετία έχουν βρει το θάνατο στα νερά της Μεσογείου 20.000 άτομα στην προσπάθειά τους να φτάσουν σε κάποια ευρωπαϊκή χώρα.
Η τραγωδία στην Λαμπεντούζα πρέπει να αφυπνίσει τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, ώστε να αναλάβουν τις ευθύνες τους απέναντι στους μετανάστες που βρίσκονται σε κίνδυνο, αλλά και να συμφωνήσουν για την προώθηση κοινής ευρωπαϊκής μεταναστευτικής πολιτικής που θα βασίζεται σε ανθρωπιστικές αρχές, επιμερισμό ευθυνών μεταξύ των κρατών μελών, καθώς και σε πολιτικές ένταξης και ενθάρρυνσης των νόμιμων οδών μετανάστευσης. Άλλωστε, όλες σχεδόν οι κοινωνίες έχουν ζήσει τη διπλή πραγματικότητα. Άλλοτε ένα μεγαλύτερο ή μικρότερο τμήμα τους μετανάστευε σε άλλες χώρες, άλλοτε υποδέχονταν μετανάστες και πρόσφυγες από τρίτες χώρες. Μερικές κοινωνίες, όπως τώρα η ελληνική, έζησαν ή ζουν ταυτοχρόνως και τις δυο όψεις της μετανάστευσης. Για το λόγο αυτό, θα πρέπει όλοι μας να σκεφτόμαστε πώς θα θέλαμε να μας αντιμετωπίζουν οι άλλοι, αν τυχόν μεταναστεύαμε ή ζητούσαμε άσυλο οι ίδιοι ή τα παιδιά μας. Λόγω πολιτικών λόγων, αμέσως μετά τον πόλεμο και τον εμφύλιο, ή κατά τη διάρκεια της χούντας πολλοί αναζήτησαν και πήραν άσυλο σε διάφορες χώρες. Ένας στους 12 Έλληνες μετανάστευσε κάποια στιγμή αναζητώντας καλύτερη ζωή μέσα στον προηγούμενο αιώνα. Πάνω από 300.000 Έλληνες, κυρίως νέοι στην ηλικία, εγκατέλειψαν τη χώρα τα τελευταία 3 χρόνια αναζητώντας εργασία σε κάποια ευρωπαϊκή χώρα.
Η οργανωμένη μεταναστευτική πολιτική, οι νόμιμες είσοδοι για τους αιτούντες άσυλο και τους μετανάστες, καθώς και η στοχευμένη πολιτική κοινωνικής ένταξης μπορούν να περιορίσουν τα προβλήματα και να μετατρέψουν το θέμα της μετανάστευσης από αντικείμενο που εκμεταλλεύονται οι ρατσιστικές δυνάμεις σε ευκαιρία που αξιοποιούν κατάλληλα οι κοινωνίες υποδοχής των μεταναστών. Ας σκεφτούμε, πώς θα ήταν οι ΗΠΑ, η Βρετανία, η Γερμανία, το Βέλγιο, η Αυστραλία χωρίς τους μετανάστες;
Παράλληλα, όμως, με την ανάγκη κοινής ευρωπαϊκής πολιτικής, είναι υποχρέωση των χωρών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης να μην κλείνουν τα μάτια μπροστά στις καθημερινές τραγωδίες στη Μεσόγειο. Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις έχουν εμποδίσει επανειλημμένα ακόμα και τις προσπάθειες βοήθειας σε σκάφη μεταναστών που βρίσκονται σε κίνδυνο. Διαπιστώθηκε ότι τρία αλιευτικά σκάφη που βρίσκονταν κοντά στο ναυάγιο στη Λαμπεντούζα δεν προσέτρεξαν για βοήθεια, ίσως λόγω της ιταλικής νομοθεσίας που προβλέπει αυστηρές ποινές σε περίπτωση βοήθειας προς μετανάστες.
Υπάρχει ανάγκη για περισσότερη χρηματοδότηση των αρμόδιων οργανισμών, όπως ο EUROSUR, το ευρωπαϊκό σύστημα επίβλεψης των συνόρων, και ο FRONTEX, ευρωπαϊκός οργανισμός για τη διαχείριση της επιχειρησιακής συνεργασίας στα εξωτερικά σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σήμερα χρειαζόμαστε περισσότερους πόρους για κοινωνική ένταξη, ενίσχυση των δομών πρώτης υποδοχής και βελτίωση των συνθηκών ζωής και υγιεινής τόσο των ντόπιων όσο και των μεταναστών στις περιοχές που ζουν, οι οποίες είναι συχνά υποβαθμισμένες. Το ελάχιστο που πρέπει να κάνουν οι EUROSUR και FRONTEX είναι να συμβάλλουν στη διάσωση ανθρώπων που βρίσκονται σε κίνδυνο στη θάλασσα. Αισιοδοξία σε αυτή την κατεύθυνση δημιουργεί η πρόσφατη έγκριση στην Επιτροπή Πολιτικών Ελευθεριών, Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου νέων κανόνων αναφορικά με τη δράση του FRONTEX, σύμφωνα με τους οποίους θα συμπεριλαμβάνεται στις αρμοδιότητες του Οργανισμού η συμβολή του σε έκτακτες ανάγκες ανθρωπιστικού χαρακτήρα και επιχειρήσεις διάσωσης στη θάλασσα.
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δίνει ισχυρό μήνυμα στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, οι οποίες δεν είναι δυνατόν να παραμένουν με σταυρωμένα χέρια και εκ των υστέρων να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για την απώλεια αθώων ζωών. Αντί για άλλη μία επίδειξη κενής ρητορικής και περαιτέρω καθυστέρησης, θα πρέπει να υιοθετηθεί και να εφαρμοστεί ολοκληρωμένη Ευρωπαϊκή πολιτική μετανάστευσης, αντί του ισχύοντος συστήματος αποτροπής με κάθε μέσο, ώστε να αποφευχθούν επόμενες τραγωδίες στα παράκτια ύδατα της Ευρώπης.
Αριθμητικά στοιχεία
Στη Λαμπεντούζα βρήκαν τραγικό θάνατο πάνω από 400 μετανάστες μέσα σε διάστημα μίας εβδομάδας, μεταξύ των οποίων πολλοί νέοι, παιδιά και γυναίκες. Αλλά, τα επίσημα στοιχεία δείχνουν ότι στη Μεσόγειο κάθε χρόνο χάνονται 1500 έως 2000 άτομα στην προσπάθειά τους να βρουν άσυλο ή να μεταναστεύσουν στην Ευρώπη. Στο Αιγαίο, στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, μέσα σε έναν χρόνο βρήκαν το θάνατο 117 μετανάστες ή πρόσφυγες, εκ των οποίων 33 παιδιά, ενώ ως αγνοούμενοι καταγράφηκαν 16, μεταξύ αυτών 5 παιδιά και 1 έγκυος. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα στοιχεία αφορούν μόνο τα επίσημα καταγεγραμμένα περιστατικά.
Προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων και αρχή της μη επαναπροώθησης
Κατά τη διάρκεια επιχείρησης επιτήρησης των συνόρων στη θάλασσα, ενδέχεται να ανακύψει ανάγκη να παρασχεθεί συνδρομή σε πρόσωπα που βρίσκονται σε κίνδυνο. Τα κράτη μέλη και η Ευρωπαϊκή Ένωση θα πρέπει να τηρούν τις υποχρεώσεις τους που απορρέουν από το διεθνές δίκαιο, αλλά και το Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και αφορούν κυρίως το δικαίωμα στη ζωή, την αρχή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, την απαγόρευση των βασανιστηρίων και της απάνθρωπης ή εξευτελιστικής ποινής ή μεταχείρισης, το δικαίωμα στην ελευθερία και την ασφάλεια, την αρχή της μη επαναπροώθησης, την αρχή της μη διακριτικής μεταχείρισης, το δικαίωμα πραγματικής προσφυγής, το δικαίωμα ασύλου και τα δικαιώματα του παιδιού. Πολλές διεθνείς οργανώσεις, μεταξύ των οποίων η Pro-asyl έχουν τεκμηριώσει καταγγελίες για παράνομη επαναπροώθηση ή και ώθηση στο θάνατο ανθρώπων που πιθανόν δικαιούνταν άσυλο. Πολλοί πρόσφυγες, ιδιαίτερα Σύριοι, κρατούνται, αν και υπάρχουν ειδικές οδηγίες από το Συμβούλιο του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες για τις υποχρεώσεις των κρατών σε παρόμοιες περιπτώσεις.
Μη επιβολή κυρώσεων τους διασώστες
Η Ευρωπαϊκή Ένωση και τα κράτη μέλη θα πρέπει να καταργήσουν ή να επανεξετάσουν κάθε νομοθετική διάταξη που επιβάλλει κυρώσεις σε όσους παρέχουν βοήθεια προς μετανάστες που βρίσκονται σε κίνδυνο στη θάλασσα.
Επιμερισμός ευθυνών μεταξύ των κρατών μελών
Θα πρέπει να υπάρξει επιμερισμός των ευθυνών μεταξύ των κρατών μελών, ώστε να μην επιβαρύνονται μόνο οι χώρες που βρίσκονται στα εξωτερικά σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να υπάρχει αποτελεσματικότερη διαχείριση των μεταναστευτικών κυμάτων. Επίσης, αναγκαία είναι η ανάληψη κοινών ευθυνών αναφορικά με τη μετεγκατάσταση των αιτούντων άσυλο και των μεταναστών σε κάθε κράτος μέλος ανάλογα με τις δυνατότητες, αλλά και τις ανάγκες του.
Κοινωνική ένταξη
Έμφαση πρέπει να δοθεί και στα προγράμματα κοινωνικής ένταξης, ώστε να λάβει τέλος η γκετοποίηση των μεταναστών και η υποβάθμιση περιοχών, ιδιαίτερα στις μεγάλες πόλεις και τις αγροτικές περιοχές, όπου συγκεντρώνεται μεγάλος αριθμός μεταναστών.
Νόμιμοι οδοί μετανάστευσης
Η νόμιμη είσοδος στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι προτιμότερη από μία επικίνδυνη παράνομη είσοδο, η οποία θα μπορούσε να συνεπάγεται κινδύνους εμπορίας ανθρώπων και απώλεια ζωών. Επομένως, η Ευρωπαϊκή Ένωση και τα κράτη μέλη θα πρέπει να εστιάσουν στην ενθάρρυνση των νόμιμων οδών μετανάστευσης και τη διευκόλυνση της μετανάστευσης των εργαζομένων.
Αναθεώρηση της νομοθεσίας
Υπάρχει ανάγκη επανεξέτασης του Κανονισμού «Δουβλίνο II» όσον αφορά την εξέταση αιτήσεων ασύλου, αλλά και αναθεώρησης της νομοθεσίας των κρατών μελών, ώστε να μην ενισχύεται ο ρατσισμός και η ξενοφοβία.
Εξωτερική δράση για βελτίωση των συνθηκών σε περιοχές έντασης
Πολύ μεγάλος αριθμός ατόμων που αναζητούν μια καλύτερη ζωή στην Ευρώπη προέρχεται από περιοχές έντασης, αστάθειας και πολέμων, κυρίως από Αφγανιστάν, Πακιστάν, Παλαιστίνη, Β. Αφρική, Σομαλία, Ερυθραία και Νιγηρία. Απελπισμένοι άνθρωποι θα αναζητήσουν τρόπους να φτάσουν και στην Ευρώπη, με όποιο κόστος, αν δεν είναι δυνατόν να ζήσουν με ασφάλεια στη χώρας τους. Χρειάζεται, επομένως, να υπάρξει μια ολοκληρωμένη ευρωπαϊκή πολιτική για τη μείωση του αναγκαστικού εκπατρισμού πολιτών από τις χώρες τους. Χρειάζεται, μεταξύ άλλων, μεγαλύτερη διεθνής προσπάθεια για να επιλυθούν οι εντάσεις σε περιοχές υψηλού "κινδύνου", ενίσχυση των προγραμμάτων περιφερειακής βοήθειας προς την Αφρική και τη Μέση Ανατολή, πολλαπλασιασμός και παρακολούθηση της αποτελεσματικότητας προγραμμάτων βιώσιμης ανάπτυξης προς τρίτες χώρες, ώστε να βελτιωθούν οι συνθήκες ζωής των κατοίκων τους.
Βελτίωση της απόδοσης των υπηρεσιών
Χώρες, όπως η Ελλάδα, χρειάζεται να αντιμετωπίσουν με αποτελεσματικό τρόπο όχι μόνο τις αιτήσεις των νεοεισερχομένων αλλά και τις χιλιάδες εκκρεμούσες αιτήσεις του παρελθόντος.
Δυστυχώς, η Λαμπεντούζα δεν είναι η πρώτη τραγωδία αυτού του είδους στη Μεσόγειο. Αντιθέτως, αποτελεί μέρος ενός συνεχιζόμενου δράματος που εξελίσσεται εδώ και δεκαετίες με δεκάδες χιλιάδες θύματα. Η πραγματικότητα σοκάρει ακόμα περισσότερο αν αναλογιστεί κανείς ότι ορισμένα από τα πολύνεκρα ναυάγια θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί. Μερικά θύματα θα μπορούσαν να εισέλθουν κανονικά στην Ευρωπαϊκή Ένωση και να επανενωθούν με τις οικογένειες τους, όπως προβλέπει η σχετική νομοθεσία αν τα κράτη εφάρμοζαν τη νομοθεσία που έχουν υπογράψει.
Πώς μπορούμε να κλείνουμε τα μάτια σε όλες αυτές τις τραγωδίες που θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί; Πώς μπορούμε να δεχθούμε ότι παιδιά και γυναίκες πνίγονται στην προσπάθειά τους να επανενωθούν με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς τους ή απλώς φεύγουν για να γλιτώσουν από τον θάνατο στη χώρα τους;
Η τραγωδία στη Λαμπεντούζα θα πρέπει να αφυπνίσει τις κυβερνήσεις και την Ευρωπαϊκή Ένωση και να τους παρακινήσει να υιοθετήσουν και να εφαρμόσουν κοινή ευρωπαϊκή πολιτική για τη μετανάστευση με κεντρικούς άξονες τον ανθρωπισμό, το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την ενθάρρυνση των νόμιμων οδών μετανάστευσης και την κοινωνική ένταξη.
_____________________________________________
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στις 14/1/2013 στην AthensVoice
