Ευκαιρία για μια ενδιαφέρουσα πολιτική συζήτηση αποτέλεσε η παρουσίαση του βιβλίου "Εγχειρίδιο για μια "πράσινη" αυτοδιοίκηση” του Περιφερειακού Συμβούλου, με την Αττική Οικολογική Απάντηση, Κώστα Διάκου (εκδόσεις Πατάκη). Στο πάνελ εκτός απόν συγγραφέα του βιβλίου συμμετείχαν ο Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτής, η Άννα Παπαδημητρίου-Τσάτσου, Αναπληρώτρια Περιφερειάρχης Αττικής  και η Ζωή Βροντίση, Περιβαλλοντολόγος.

Δείτε περισσότερα: 

H Κίνηση 136 διοργάνωσε εκδήλωση την Κυριακή 26 Μαΐου 2013 στο χώρο του Λευκού Πύργου. Στην ανοικτή λαϊκή συγκέντρωση παρουσιάσθηκε το φυλλάδιο της Κ136 για τα δύο χρόνια αγώνων ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ και για να περάσει το νερό συνεργατικά στα χέρια των πολιτών.

Τη συμπαράσταση και αλληλεγγύη τους δήλωσαν με παρεμβάσεις και την παρουσία τους οι ευρωβουλευτές Νίκος Χρυσόγελος και Κρίτων Αρσένης, οι περιφερειακοί σύμβουλοι Κεντρικής Μακεδονίας Μιχάλης Τρεμόπουλος και Άννα Μίχου, οι δημοτικοί σύμβουλοι Θεσσαλονίκης Δήμητρα Αγκαθίδου και Αμπελοκήπων-Μενεμένης Γιώργος Κυριλλίδης (επικεφαλής μείζονος αντιπολίτευσης) και ο Πάμπλο Αλντάμα, ισπανός ακτιβιστής στο κίνημα κατά της ιδιωτικοποίησης του νερού στη Μαδρίτη. Βιντεοσκοπημένα μηνύματα συμπαράστασης και αλληλεγγύης έστειλαν ο Γερμανός ευρωβουλευτής Γκέραλντ Χάφνερ, υποστηρίζοντας και τη συνεταιριστική διαχείριση του νερού, ο Γιοάο Λόμπο, Δήμαρχος της πορτογαλικής πόλης Μόιτα, πρόεδρος της διαδημοτικής ένωσης νερού της περιφέρειας Σετουμπάλ και ένας από τους ενεργούς δημάρχους της ευρωπαϊκής πρωτοβουλίας πολιτών «το νερό είναι ανθρώπινο δικαίωμα» και οι Έλληνες ευρωβουλευτές Μαριλένα Κοππά και Σπύρος Δανέλλης.

 
Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με συναυλία, στην οποία συμμετείχαν αφιλοκερδώς οι: Κώστας Ματσίγγος και Κώστας Πρατσινάκης, Σταύρος Παπαϊωάννου και Βικτώρια Αυγητίδου, Paranaue, Project Reggetico, Ιροντίνα και Ούτε Σπόντα.

Το κείμενο της Κ136 για τα δύο χρόνια αγώνων ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ και για να περάσει το νερό συνεργατικά στα χέρια των πολιτών παρουσιάζεται παρακάτω:

Απαιτείται επανεξέταση του προγράμματος προσαρμογής 

 

του Νίκου Χρυσόγελου
 
Αύξηση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας επιτυγχάνεται μέσω της στροφής από τις πολιτικές λιτότητας, μείωσης μισθών και εσωτερικής υποτίμησης προς την καινοτομία και την αποτελεσματική χρήση ενέργειας και φυσικών πόρων. Γι αυτό και ζητώ, σε πρόσφατη ερώτησή μου προς το Ευρωκοινοβούλιο, επείγουσα επανεξέταση και προσαρμογή του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής.
 
 
Η ελληνική κυβέρνηση και η τρόικα προωθούν την εσωτερική υποτίμηση, τη μεγάλη μείωση μισθών και την απορρύθμιση της αγοράς εργασίας προκειμένου να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα και παραγωγικότητα της οικονομίας. Αυτό έχει οδηγήσει, σύμφωνα με τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος, σε μείωση του κόστους εργασίας των επιχειρήσεων ανά μονάδα προϊόντος κατά 16,1%, στην τριετία 2010-2012, ενώ προβλέπεται επιπλέον μείωση 17,6% στην τριετία 2012-2014. 
 
 
Παρά, όμως, τη διάλυση της αγοράς εργασίας μικρή είναι η αύξηση της παραγωγικότητας και ανταγωνιστικότητας που υποτίθεται ότι ήταν ο στόχος αυτής της πολιτικής, ενώ η ζημιά στην πραγματική οικονομία και την κοινωνική συνοχή είναι μεγάλη. Η συμμετοχή της αμοιβής της μισθωτής εργασίας στο ΑΕΠ συρρικνώθηκε κατά 5 ποσοστιαίες μονάδες μεταξύ 2009 (36,7%) και 2012 (31,7%). Η μαύρη – ανασφάλιστη εργασία, που έχει επεκταθεί και αφορά σήμερα στο 40% της εργασίας, μαζί με την ανεργία, που έχει εκτιναχθεί στο 27% (σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία) θέτουν σε κίνδυνο τη βιωσιμότητα των ασφαλιστικών ταμείων. Πάνω από 450.000 νοικοκυριά δεν έχουν πλέον κανένα εργαζόμενο, ενώ αυξάνεται η φτώχεια ακόμα για όσους έχουν κάποια εργασία. 
 
 
Οι επαγγελματικοί και κοινωνικοί φορείς έχουν επανειλημμένα δηλώσει ότι αυτές οι πολιτικές είναι όχι μόνον αντίθετες προς το ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο αλλά δεν βελτιώνουν και την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας. 
 
 
Στο πλαίσιο του προγράμματος προσαρμογής δεν υπάρχουν παρεμβάσεις για βελτίωση των δημοσιονομικών, του εμπορικού ισοζυγίου, της παραγωγικότητας και ανταγωνιστικότητας της οικονομίας μέσω της καινοτομίας, ιδιαίτερα της οικολογικής, της εξοικονόμησης κι αποτελεσματική χρήσης της ενέργειας και των φυσικών πόρων. Παρεμβάσεις σε αυτούς τους τομείς  θα μείωναν τις δαπάνες των επιχειρήσεων, με δεδομένο ότι σημαντικό ποσοστό του λειτουργικού τους κόστους οφείλεται σε δαπάνες για ενέργεια και πρώτες ύλες, θα βελτίωναν τα δημοσιονομικά της χώρας, θα δημιουργούσαν ευκαιρίες για απασχόληση και θα είχαν ευεργετικές επιδράσεις  στην οικονομία γενικότερα. 
 
 
Έχει διαπιστωθεί ότι οι χώρες σε κρίση, Ελλάδα, Ισπανία, Πορτογαλία, Ιρλανδία και Ιταλία,  υποφέρουν ιδιαίτερα από την εξάρτηση τους από το πετρέλαιο. Η αύξηση στο κόστος πρώτων υλών, μεταξύ των εισαγωγών του Α’ τριμήνου 2009 και του Γ’ τριμήνου 2011, ισοδυναμεί κατά μ.ο. στο 50% του ελλείμματος τρεχουσών συναλλαγών τους κατά την ίδια περίοδο [1]. Η Ελλάδα δαπανά ετησίως περίπου 20 δις ευρώ για εισαγωγή πετρελαίου για κίνηση και θέρμανση, κάτι που επιδράει δυσμενώς στο εμπορικό ισοζύγιό της και στα δημοσιονομικά της. Έχει, επίσης, από τις χειρότερες σε ευρωπαϊκό επίπεδο επιδόσεις σε θέματα κατανάλωσης ενέργειας και φυσικών πόρων ανά μονάδα ΑΕΠ [2], κάτι που έχει αρνητικές επιπτώσεις στην παραγωγικότητα και ανταγωνιστικότητα της οικονομίας της.   
 
 
Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, η ίδια η Κομισιόν, επισημαίνει τις θετικές επιπτώσεις που μπορεί να έχει η καινοτομία, και μάλιστα η οικολογική, στη μείωση του κόστους παραγωγής και στη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων και της οικονομίας γενικότερα αλλά και στην απασχόληση, εκτιμώντας μάλιστα ότι στην Πράσινη οικονομία μπορεί να δημιουργηθούν 20.000.000 θέσεις εργασίας μέχρι το 2020 στην Ευρώπη. Όμως, όταν πρόκειται για τα προγράμματα δημοσιονομικής προσαρμογής αυτές οι συστάσεις και οι πολιτικές αγνοούνται και προωθούνται κλασικές νεοφιλελεύθερες και αποδεδειγμένα αποτυχημένες πολιτικές.  
 
 
Το Ευρωκοινοβούλιο υπερψήφισε πρόσφατα την έκθεση Gauzes «Διπλό πακέτο» [3] η οποία επισημαίνει μεταξύ άλλων «Η Επιτροπή – σε συνεργασία με την ΕΚΤ και, όταν είναι σκόπιμο και με το ΔΝΤ – να εξετάζει με το οικείο κράτος μέλος τις αλλαγές και επικαιροποιήσειςπου ενδεχομένως πρέπει να γίνουν στο πρόγραμμα προσαρμογής του προκειμένου να ληφθούν μεταξύ άλλων κατάλληλα υπόψη οποιεσδήποτε σημαντικές αποκλίσεις μεταξύ των μακροοικονομικών προβλέψεων και των πραγματικών στοιχείων, συμπεριλαμβανομένων ενδεχόμενων συνεπειών του προγράμματος προσαρμογής, δευτερογενών επιπτώσεων, καθώς επίσης μακροοικονομικών και χρηματοπιστωτικών κραδασμών».
 
 
 Σχεδόν όλες οι προϋποθέσεις στις οποίες στηρίχθηκε το πρόγραμμα προσαρμογής, οι προβλέψεις και οι στόχοι του έχουν τεράστιες αποκλείσεις σε σχέση με το τι συμβαίνει στην πραγματικότητα στην ελληνική οικονομία. Κατά συνέπεια η Κομισιόν έχει υποχρέωση να ανοίξει την συζήτηση όχι μόνο με την κυβέρνηση και τα πολιτικά κόμματα αλλά και με τους κοινωνικούς φορείς για προσαρμογή του σχεδίου δημοσιονομικής εξυγίανσης στην πραγματικότητα. Ώστε να προσαρμοστούν όλοι οι όροι του Μνημονίου στις ευρωπαϊκές πολιτικές, όπως έχουμε ζητήσει από τον Μάρτιο του 2012 οι Πράσινοι στο Ευρωκοινοβούλιο. 
 
 
Πώς είναι δυνατόν η Κομισιόν να επιβάλλει προγράμματα προσαρμογής και η ίδια να περιμένει το 2014 για να επανεξετάσει αν το σχέδιο που προωθείται είναι σωστό ή έχει αποτύχει; Σε οποιαδήποτε επιχείρηση αν τα προγράμματα εξυγίανσης είχαν αστοχήσει τόσο πολύ θα λαμβάνονταν μέτρα και πιθανώς τα διευθυντικά στελέχη θα είχαν πάει σπίτι τους. Όταν στην πραγματική οικονομία συμβαίνουν τόσο μεγάλες αστοχίες, με σημαντικές μάλιστα κοινωνικές επιπτώσεις, κανένας δεν ευθύνεται για αυτές; Δεν υπάρχει η ευαισθησία να επανεξεταστεί το σχέδιο και να προσαρμοστεί στην πραγματικότητα; 
 
 
Η Κομισιόν χρειάζεται να προβεί άμεσα σε αξιολόγηση και επικαιροποίηση των προγραμμάτων προσαρμογής. Πρέπει να πάρει υπόψη της και άλλους παράγοντες που επιδρούν στην ανταγωνιστικότητα της οικονομίας ώστε να μην πέφτει όλο το βάρος στην εργασία. Η Κομισιόν πρέπει να προτείνει στην ελληνική κυβέρνηση  μέτρα για βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας μέσω αποτελεσματικότερης χρήσης της ενέργειας και των φυσικών πόρων, καθώς και της καινοτομίας, ιδιαίτερα της οικολογικής.
 
 
Προς αυτή την κατεύθυνση παλεύουμε οι Πράσινοι στο Ευρωκοινοβούλιο και εγώ προσωπικά. 
 
________________________
[3] Έκθεση Gauzes (A7-0172/20120) για την “Ενίσχυση της οικονομικής και δημοσιονομικής εποπτείας των κρατών μελών με σοβαρές δυσκολίες αναφορικά με τη χρηματοοικονομική τους σταθερότητα στη ζώνη του ευρώ”,
 
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στις 21/5/2013 στο kozani.tv

 

 

Συνέδριο για την εύρεση λύσεων

Η οικονομική κρίση επηρεάζει βαθύτατα το ελληνικό σύστημα υγείας και θέτει εμπόδια στην πρόσβαση των πολιτών στα φάρμακα. Η οργάνωση TransAtlantic Consumer Dialogue (TACD) με την υποστήριξη του ευρωβουλευτή Νίκου Χρυσόγελου, των Γιατρών Χωρίς Σύνορα και των Γιατρών του Κόσμου Ελλάδας διοργανώνει διεθνές συνέδριο στην Αθήνα, με θέμα: «Πώς εγγυόμαστε την πρόσβαση στα φάρμακα στην Ελλάδα;».  Το συνέδριο θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 31 Μαΐου, 2013 και ώρα 9.00 πμ - 2.00 μμ, στο γραφείο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Αθήνα (Λεωφόρος Αμαλίας 8).

 

Οι στόχοι του συνεδρίου είναι: α) να γίνει μία ολοκληρωμένη επισκόπηση της τωρινής κατάστασης στην Ελλάδα σε σχέση με την πρόσβαση στα φάρμακα (Access to Medicines, A2M) και β) να παρουσιαστούν προτάσεις και λύσεις στο πρόβλημα. Οι ομιλητές θα αναλύσουν μεταξύ άλλων, τις αλλαγές που έχουν επέλθει λόγω της κρίσης στην αγορά του φαρμάκου και τους λόγους για τους οποίους πολλές κοινωνικές ομάδες είτε δεν έχουν πλέον πρόσβαση στα φάρμακα που χρειάζονται ή αναγκάζονται να πληρώσουν πολύ πιο ακριβά για την απόκτησή τους.

 

Eιδικοί από την Ελλάδα και το εξωτερικό, θα εξετάσουν πιθανές εναλλακτικές επιλογές στις υψηλές τιμές των φαρμάκων, καθώς και νέα μοντέλα καινοτομίας και ιατρικής έρευνας με σκοπό την

Όχι στην ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ και ΕΥΔΑΠ

Συνέντευξη Τύπου των Οικολόγων Πράσινων

«Η ιδιωτικοποίηση των νερών δεν είναι προς όφελος των κοινωνιών, όπως έχει αποδειχθεί από την ευρωπαϊκή και παγκόσμια εμπειρία στο θέμα. Αντιθέτως πρέπει να αυξηθεί ο δημόσιος έλεγχος και η συμμετοχή των πολιτών στις εταιρίες ύδρευσης και αποχέτευσης και γι’ αυτό στηρίζουμε τις προσπάθειες της «Κίνησης 136» να εμποδίσει την ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ και να προωθήσει καλύτερη διαχείριση του νερού μέσω συνεταιρισμών που θα θέτουν κοινωνικούς και οικολογικούς στόχους στην διαχείριση του νερού», δήλωσε ο Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων / Ομάδα των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο, σε συνέντευξη Τύπου με θέμα την ιδιωτικοποίηση του νερού και την ευρωπαϊκή εμπειρία που διοργάνωσε στις 24 Μαΐου, στον Κοινωνικό Χώρο «Οικόπολις» στη Θεσσαλονίκη.

 

Στη συνέντευξη Τύπου συμμετείχαν, επίσης, ο Πάμπλο Αλντάμα, μέλος του συντονιστικού συμβουλίου των Πράσινων της Ισπανίας, EQUO (Έκουο),  ακτιβιστής με δράση ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του νερού στη χώρα του, ο Κώστας Νικολάου, εκπρόσωπος της Κίνησης 136, ενώ τη συνέντευξη Τύπου συντόνισε ο περιφερειακός σύμβουλος Κ. Μακεδονίας Μιχάλης Τρεμόπουλος.

 

Μηνύματα με βίντεο απέστειλαν οι ευρωβουλευτές Μαριλένα Κοππά και Σπύρος Δανέλλης (Σοσιαλιστές, Ελλάδα), ο Γκέχαρντ Χέφνερ (Πράσινοι, Γερμανία) και ο δήμαρχος Ζουάο Λόμπο της πόλης Μόιτα στην Πορτογαλία.

 

Οι ομιλητές αναφέρθηκαν στην πρωτοβουλία ευρωπαίων πολιτών ώστε να εξασφαλιστεί ότι το νερό παραμένει μια δημόσια υπηρεσία και ένα κοινό αγαθό. Απηύθυναν δημόσια πρόσκληση στην κινητοποίηση για το δημόσιο έλεγχο πάνω στο νερό της Θεσσαλονίκης που διοργανώνει η Κίνηση 136 με συμμετοχή στην ανοιχτή συνέλευση και δυνατότητα εγγραφής στην Ένωση Συνεταιρισμών Νερού την Κυριακή 26 Μαΐου, στις 7μμ, στο Λευκό Πύργο. Στην συγκέντρωση θα συμμετάσχει και ο ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων Νίκος Χρυσόγελος καθώς και ο Πάμπλο Αλντάμα.

 

Μεταξύ άλλων, ο συντονιστής της ΕΓ των Οικολόγων Πράσινων Μιχάλης Τρεμόπουλος, ανέφερε ότι οπουδήποτε ιδιωτικοποιήθηκε το νερό, έγινε ακριβότερο και υποβαθμίστηκε η ποιότητα του. Για το λόγο αυτό και οι πολίτες αντιστάθηκαν και μια σειρά από πόλεις ανακτούν τον έλεγχο του συλλογικού αυτού αγαθού. Συμμετέχουμε στις κινήσεις ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του νερού, όπως η «SOSτε το νερό», ζητούμε τοπικό δημοψήφισμα και στηρίζουμε τις συνεταιριστικές προσπάθειες όπως της Ένωσης πολιτών για το νερό, που επιδιώκουν τον

 

Μια νέα αρχή των Οικολόγων Πράσινων με άνοιγμα στην κοινωνία και ιδιαίτερα σε νέους και νέες.

Ανοίγουμε τις πόρτες για τους νέους, γκρεμίζουμε φράγματα στα μυαλά και στερεότυπα.

του Νίκου Χρυσόγελου

Μια κοινωνία που φόρτωσε τα παιδιά της με χρέη, το ελάχιστο που μπορεί να κάνει είναι να γκρεμίσει τα φράγματα και να αφήσει τους νέους ανθρώπους να μπουν στο προσκήνιο παντού, στην κοινωνία, στην οικονομία, στα κέντρα λήψης αποφάσεων. Ας σταματήσουμε να είμαστε μια κοινωνία που όχι μόνο κατέστρεψε το μέλλον των παιδιών της, που υποτίθεται τόσο αγαπούσε, αλλά και φοβάται να δώσει φωνή, λόγο, δικαιώματα στους νέους και στις νέες.

 

Μπορεί να φοβόμαστε όλους αυτούς που οδήγησαν την χώρα στην χρεοκοπία, να φοβόμαστε τους νεοναζί, τους λαϊκιστές, αλλά δεν μπορεί να φοβόμαστε τους νέους και τις νέες. Η μόνη ελπίδα μας είναι να τρέξουμε μαζί με τα παιδιά αυτά που χαράσσουν νέα μονοπάτια, εκείνους τους νέους και εκείνες τις νέες που ανοίγονται στο πέλαγος πιστεύοντας στον εαυτό τους αλλά και σε μια νέα κοινωνία της αλληλεγγύης, σε όλες και όλους όσοι/ες προτιμούν το ποδήλατο κι αρνήθηκαν την εποχή της επίπλαστης ευημερίας να πραγματώσουν το όνειρο των γονιών τους για ΙΧ δώρο στο παιδί τους. Να συνειδητοποιήσουμε ότι προσπαθώντας να επιβάλουμε ως κοινωνία τα όνειρά μας πάνω στα παιδιά μας, καταστρέψαμε τα δικά τους όνειρα και τα οδηγήσαμε στην καταστροφή.

 

Ας κάνουμε μια ειλικρινή αυτοκριτική, ας ακούσουμε τους νέους. Έπρεπε να το είχαμε κάνει το 2008, το 2009. Ας το κάνουμε, επιτέλους, το 2013. Ας σεβαστούμε αυτό που θέλουν να γίνουν, τις αλλαγές που επιδιώκουν, έστω και αν δεν τις φωνάζουν στους δρόμους. Ας χαράξουμε μαζί τους νέα μονοπάτια που θα οδηγούν σε ευημερία χωρίς κατά ανάγκη ξέχειλα πορτοφόλια, σε κοινωνική συνοχή αντί για βόλεμα και διαπλοκή.

 

Ναι, εκεί σε πολλούς νέους και νέες βρίσκεται η ελπίδα, το χαμόγελο της αποφασιστικότητας για να αλλάξουμε την κοινωνία που χρεοκόπησε, για μια άλλη πολιτική της ποίησης και της δημιουργίας, για τη

Υπέρ μιας στρατηγικής για πίεση των Σκοπίων μέσω της ενταξιακής διαδικασίας
 
 
«Το έχουμε τονίσει επανειλημμένα, το επαναλαμβάνω άλλη μια φορά ότι οι Οικολόγοι Πράσινοι τάσσονται υπέρ της σύνθετης ονομασίας όσον αφορά την εκκρεμότητα που υπάρχει στις σχέσεις μας με την ΠΓΔΜ. Πρέπει όμως να συνειδητοποιήσουμε ότι για να πετύχουμε το στόχο μας ως χώρα, πρέπει να αλλάξουμε τακτική για να μπορέσουμε να προωθήσουμε μια δίκαιη λύση, κοινά αποδεκτής σύνθετης ονομασίας για τη γειτονική χώρα, στο πλαίσιο μιας συνολικότερης δέσμης μέτρων για οικοδόμηση αμοιβαίας εμπιστοσύνης".. Αλλιώς υπάρχει κίνδυνος να βρεθεί η χώρα απομονωμένη» δήλωσε ο ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων, Νίκος Χρυσόγελος, αιτιολογώντας την ψήφο του υπέρ, με κάποιες επιφυλάξεις, της 'Έκθεσης του Βρετανού Σοσιαλδημοκράτη Ρίτσαρντ Χιούιτ “Έκθεση προόδου του 2012 για την πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας”.
 
“Πρακτικά αν αξιοποιηθεί σωστά η έκθεση, η επίλυση της διαφοράς για το όνομα θα αποτελεί στην πράξη ΟΡΟ ΚΑΙ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ για την ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων και την ένταξη της γειτονικής χώρας. Ανάλογη τακτική ακολούθησε με επιτυχία και η Σλοβενία, για την εδαφική της διαφορά με την Κροατία, διαφορά που επιλύθηκε τελικά πριν την κροατική ένταξη. Εάν αυτά δεν τηρηθούν, η Ελλάδα έχει την άνεση να διακόψει οποιαδήποτε στιγμή αυτή τη διαδικασία. Έχουμε το πολύ πρόσφατο παράδειγμα της Σερβίας με το Κόσσοβο, όταν η έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων επέδρασε καταλυτικά στην αποκλιμάκωση της πολυετούς έντασης μεταξύ των δύο πλευρών”.
 
Το ευρωκοινοβούλιο υιοθέτησε  την έκθεση και σχετικό ψήφισμα με 505 υπέρ, 61 κατά, ενώ υπήρξαν και 14 λευκά.  Μεταξύ αυτών που ψήφισαν, με επιφυλάξεις, υπέρ της έκθεσης, σταθμίζοντας τα θετικά κι αρνητικά της έκθεσης, ήταν και ο ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων που εξήγησε την θέση του: “Πέρσι σε άλλη σχετική έκθεση είχα ψηφίσει λευκό. Γα την ψήφο μου στο ευρωκοινοβούλιο ταλαντεύτηκα μεταξύ υπερψήφισης και αποχής, καθώς η έκθεση περιέχει

Συνέδριο για την εύρεση λύσεων

Η οικονομική κρίση επηρεάζει βαθύτατα το ελληνικό σύστημα υγείας και θέτει εμπόδια στην πρόσβαση των πολιτών στα φάρμακα. Η οργάνωση TransAtlantic Consumer Dialogue (TACD) με την υποστήριξη του ευρωβουλευτή Νίκου Χρυσόγελου, των Γιατρών Χωρίς Σύνορα και των Γιατρών του Κόσμου Ελλάδας διοργανώνει διεθνές συνέδριο στην Αθήνα, με θέμα: «Πώς εγγυόμαστε την πρόσβαση στα φάρμακα στην Ελλάδα;».  Το συνέδριο θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 31 Μαΐου, 2013 και ώρα 9.00 πμ - 2.30 μμ στο γραφείο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Αθήνα (Λεωφόρος Αμαλίας 8).

 

Οι στόχοι του συνεδρίου είναι: α) να γίνει μία ολοκληρωμένη επισκόπηση της τωρινής κατάστασης στην Ελλάδα σε σχέση με την πρόσβαση στα φάρμακα (Access to Medicines, A2M) και β) να παρουσιαστούν προτάσεις και λύσεις στο πρόβλημα. Οι ομιλητές θα αναλύσουν μεταξύ άλλων, τις αλλαγές που έχουν επέλθει λόγω της κρίσης στην αγορά του φαρμάκου και τους λόγους για τους οποίους πολλές κοινωνικές ομάδες είτε δεν έχουν πλέον πρόσβαση στα φάρμακα που χρειάζονται ή αναγκάζονται να πληρώσουν πολύ πιο ακριβά για την απόκτησή τους.

 

Eιδικοί από την Ελλάδα και το εξωτερικό, θα εξετάσουν πιθανές εναλλακτικές επιλογές στις υψηλές τιμές των φαρμάκων, καθώς και νέα μοντέλα καινοτομίας και ιατρικής έρευνας με σκοπό την παροχή προσιτών φαρμάκων. Ενδεικτικά, θα εξεταστούν νέες μέθοδοι ιατρικών προμηθειών, πιθανά νέα συστήματα εκμετάλλευσης των φαρμάκων και προτάσεις πολιτικής σε ελληνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο για να διασφαλιστεί η πρόσβαση στα απαραίτητα φάρμακα.

 

Το συνέδριο θα μεταδοθεί μέσω διαδικτύου και η γλώσσα εργασίας είναι τα ελληνικά. Θα υπάρχει διερμηνεία από και προς τα αγγλικά.

 

Ακολουθεί το πρόγραμμα του συνεδρίου:

Οι Πράσινοι καταψήφισαν την έκθεση Belet για την ασφάλεια των εξορύξεων
 
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ενέκρινε με ψήφους 527 υπέρ, 103 κατά και 13 αποχές νέα νομοθεσία σχετικά με τις εξορύξεις πετρελαίου και φυσικού αερίου. Οι Πράσινοι εξέφρασαν τη λύπη τους για τη χαλαρότητα των ρυθμίσεων που περιέχει η τελική νομοθετική συμφωνία.
 
Ο Νίκος Χρυσόγελος δήλωσε σχετικά:

«Η νομοθεσία αυτή διαμορφώθηκε με αφορμή την καταστροφή στον Κόλπο του Μεξικού. Κατ’αρχήν είναι θετικό ότι θεσπίστηκε ευρωπαϊκή νομοθεσία εκεί που ουσιαστικά έλειπε σε έναν τομέα που είναι ικανός να προκαλέσει ανεπανόρθωτες περιβαλλοντικές καταστροφές με ανυπολόγιστες οικονομικές συνέπειες. Είναι επίσης θετικό ότι τελικώς συμπεριλήφθηκαν ρυθμίσεις για τη δημόσια διαβούλευση, για την ενίσχυση της αποτελεσματικότητας των επεμβάσεων σε περίπτωση ατυχήματος, για τη εκπόνηση εκθέσεων για μεγάλους κινδύνους καθώς και για τη διαμόρφωση στάνταρντς για την κατασκευή και τον εξοπλισμό κινητών πλατφορμών υπεράκτιων εξορύξεων. 

 

Όμως η νομοθεσία που τελικά εγκρίθηκε αδυνατεί να αντιμετωπίσει τα σημερινά κενά στους κοινοτικούς κανόνες για την υπεράκτια εξερεύνηση, ιδίως όσον αφορά την ευθύνη για τα ατυχήματα και τις

 

Το νερό είναι ένα οικολογικό και δημόσιο αγαθό!

Μια πρωτοβουλία ευρωπαίων πολιτών ώστε να εξασφαλιστεί ότι το νερό παραμένει μια δημόσια υπηρεσία και ένα κοινό αγαθό. Κινητοποίηση Ελλήνων πολιτών για τον δημόσιο έλεγχο πάνω στο νερό της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας.
 
Το νερό είναι ένα δημόσιο αγαθό, δεν είναι εμπόρευμα! 1.412.290 Ευρωπαίοι πολίτες έχουν ήδη υπογράψει το κείμενο της καμπάνιας της "Ευρωπαϊκής Πρωτοβουλίας Πολιτών για το νερό" καλώντας την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να προτείνει νομοθεσία που υλοποιεί το ανθρώπινο δικαίωμα της πρόσβασης στο νερό και στην αποχέτευση, ένα ανθρώπινο δικαίωμα που αναγνωρίζεται από τον ΟΗΕ· να προωθήσει την παροχή ύδρευσης και αποχέτευσης ως βασικών δημόσιων υπηρεσιών για όλους· να απαγορεύσει την ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών ύδατος.
 
Η οικολογική διαχείριση των υδάτων οφείλει να σέβεται τόσο τις ανάγκες των ανθρώπινων κοινωνιών, όσο και των οικοσυστημάτων.

Χρειαζόμαστε την υπογραφή σας, τη συμμετοχή σας, την υποστήριξή σας.
Βοηθήστέ μας να εξασφαλίσουμε το μέλλον.

Υπογράψτε το κείμενο:
http://www.right2water.eu/el

Δεν υπάρχει κανένα βάσιμο επιχείρημα για την ιδιωτικοποίηση του νερού, με βάση την διεθνή εμπειρία. Κατά τα τελευταία πέντε χρόνια, οι πολίτες στην Ιταλία και τη Γερμανία έχουν απορρίψει τα σχέδια ιδιωτικοποίησης μέσω δημοψηφισμάτων και αποφάσεων των τοπικών Συμβουλίων. Πολλοί δήμοι στη Γερμανία και τη Γαλλία, καθώς και στην Κεντρική κι Ανατολική Ευρώπη - μεταξύ των οποίων και αυτοί του Βερολίνου, Παρισιού, Μπορντό και Μπρεστ - ανέκτησαν και πάλι τον έλεγχο του νερού.

Επιπλέον, μια σε βάθος ανάλυση της ελληνικής πραγματικότητας δείχνει ότι