θέμα της ονομασίας της γειτονικής χώρας. Αυτό λέγαμε τότε ως Οικολόγοι, αυτό έπρεπε να κάνουν οι πολιτικές δυνάμεις με το «πακέτο Πινέιρο» το 1995 και αυτό έπρεπε να κάνει η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αλλά και μετά της Ν.Δ. και η σημερινή κυβέρνηση. Ειδικά στην αρχή της δεκαετίας του ‘90 οι συνθήκες ήταν πολύ πιο εύκολες για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο, επειδή ο Γκλιγκόροφ και η κυβέρνησή του συζητούσαν ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Από τότε όμως έως σήμερα κύλησε νερό στο αυλάκι και έχουν κουραστεί και σε ένα διεθνές επίπεδο. Ατυχείς χειρισμοί αλλά και η κυριαρχία εθνικιστικών φωνών στην ελληνική πλευρά, συσπείρωσε τους εθνικιστές και της άλλης και έχουμε μια εθνικιστική κυβέρνηση, της οποίας πρόσφατα επαναεπιβεβαιώθηκε η αποδοχή της από τους πολίτες στη FYROM.

Με λίγα λόγια, λέτε ότι είναι καθαρά ελληνική ευθύνη η σημερινή αδιαλλαξία των Σκοπίων ως προς την ονομασία των;

Η ελληνική αδιαλλαξία ενίσχυσε τις εθνικιστικές και αδιάλλακτες φωνές στην άλλη πλευρά. Και δυνάμεις που τότε ήταν μετριοπαθείς και εδώ θεωρούνταν ακραίες, σήμερα έχουν γίνει μειοψηφικές και είναι εξαιρετικά δύσκολο να επιτευχθεί μια συμβιβαστική λύση και να αντιμετωπίσουμε από κοινού τα σημαντικά μας προβλήματα. Ο Αξιός συνεχίζει να ρυπαίνεται και να μην έχουμε συμφωνία για τη διαχείριση των νερών, την αντιμετώπιση της ρύπανσης, προγραμματίζουν πυρηνικό εργοστάσιο 12 χλμ. από τα σύνορα κ.α. Αντίθετα, ακόμη και σήμερα κυκλοφορούν διάφορα συκοφαντικά εναντίον μας για μειοδότες, φιλοσκοπιανούς κ.λ.π., που προέρχονται από εκείνους τους κύκλους που έχουν μάθει να  κάνουν τον πατριωτισμό επάγγελμα. Χαρακτηριστική περίπτωση είναι αυτή του Παναγιώτη Ψωμιάδη, ο οποίος την επομένη μέρα από την καταδίκη του σε ένα χρόνο φυλακή από το πενταμελές Εφετείο, θέλοντας να δακτυλοδείξει κάποιον ως τον μόνο υπεύθυνο, σήκωνε σε διάφορα κανάλια μια εκτύπωση από ένα blog όπου έλεγε ψευτιές και συκοφαντίες, ότι εγώ υποστήριξα στο Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο να μπει η FYROM ως Μακεδονία στην Ευρωπαϊκή Ένωση, και παρ όλο που προειδοποίησα ότι αυτά όλα είναι ψέματα, συνέχισε και αναγκάστηκα να κάνω μήνυση. Για πρώτη φορά στην αντιπαράθεσή μας τόσων χρόνων αναγκάστηκα να του κάνω μήνυση, γιατί τώρα πολλά ελληνικά σπίτια ξέρουν από την παραπληροφόρηση Ψωμιάδη ότι ο Τρεμόπουλος δήθεν υποστήριξε πως τα Σκόπια πρέπει να μπουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση ως σκέτη Μακεδονία. Πρόκειται για συκοφαντία, που απλώς τον βοήθησε να στοχοποιήσει κάποιον για να δώσει μια εύκολη ερμηνεία για ποιο λόγο βρίσκεται σήμερα σε αργία και αύριο σε παύση.

Συζητιέται ευρέως ότι με τις ενέργειες σας αυτές θα βάλετε τέλος στο κατεστημένο που λέγεται Ψωμιάδης

Το καθεστώς Ψωμιάδη δεν τέλειωσε ακόμη. Είναι ένας πολύχρονος αγώνας. Στην αρχή αντιπαρατεθήκαμε μόνο πολιτικά, το 2006 αποκάλυψα στις εκλογές 14 σκάνδαλα, από τα οποία όμως κανένα δεν έφτασε στη Δικαιοσύνη. Στην επόμενη θητεία στο νομαρχιακό συμβούλιο αποφασίσαμε ότι αυτά έπρεπε να πάρουν το δρόμο της Δικαιοσύνης με καταγγελίες στον εισαγγελέα, στους ελεγκτές δημόσιας διοίκησης κ.λ.π., ενίσχυσα άλλους να κάνουν το ίδιο, έντιμους υπαλλήλους που είχε περιθωριοποιήσει και ήδη άρχισαν να φαίνονται καρποί. Δεν πρόκειται απλώς για ένα πρόσωπο, αλλά για ένα καθεστώς που είχε απλώσει τη διαπλοκή του στην πρώην νομαρχία και σήμερα προσπαθεί να κάνει το ίδιο στην περιφέρεια Κ. Μακεδονίας και να καλύψει τα ίχνη των προηγούμενων ενεργειών τους. Τουλάχιστον έξη υποθέσεις στους επόμενους μήνες ξεδιπλώνονται, κάτι που σημαίνει ότι μετά τον Παναγιώτη Ψωμιάδη έχουν σειρά κι άλλοι.

Δηλαδή ο δικαστικός αγώνα με τον Ψωμιάδη δεν έχει τελειώσει, να περιμένουμε ότι έχουν σειρά και άλλοι;

Φυσικά, μέσα στους επόμενους μήνες θα αποκαλυφθούν πλήρως και παράνομες πράξεις ή παραλείψεις και άλλων, φυσικά όχι γιατί το λέει ο Τρεμόπουλος, αλλά θα αποδεικνύεται και με τη βούλα της Δικαιοσύνης ότι αυτό το καθεστώς, το οποίο βρήκε μιμητές στην αυτοδιοίκηση και στην  υπόλοιπη Βόρεια Ελλάδα, αυτό το μοντέλο εθνολαϊκισμού και ταυτόχρονα διαπλοκής, έχει κοντά ποδάρια και κάποτε έρχεται το τέλος του. Ήδη έχουμε αρχίσει να δικαιωνόμαστε και σύντομα θα αποκαλυφθεί σε όλη την έκταση του ποιο είναι το καθεστώς αυτό.

Εσείς σαν υποψήφιος περιφερειάρχης, εάν είχατε εκλεγεί, τι μοντέλο διοίκησης θα θέλατε να εφαρμόσετε και ως προς τη διαφάνεια;

Η μεταρρύθμιση στην αυτοδιοίκηση έγινε σε μια κακή χρονική στιγμή, όπου οι περιφέρειες δεν έχουν την προίκα που θα χρειαζόταν για να εφαρμόσουν τις περιφερειακές πολιτικές, δεν έχουν τη δυνατότητα, δεν μπορούν, δεν έχουν τη γνώση, την ικανότητα να αξιοποιήσουν τα ευρωπαϊκά χρηματοδοτικά εργαλεία. Και το λέω αυτό μετά πλήρους γνώσεως διότι έχω και την ιδιότητα του αντιπροέδρου της επιτροπής περιφερειακής ανάπτυξης του Ευρωκοινοβουλίου. Είναι ανίκανοι ή διαπλεκόμενοι και καθεστώτα σαν του Ψωμιάδη προφανώς δεν μπορούν να δώσουν τις λύσεις που σήμερα χρειάζεται ο κόσμος, ως ανακούφιση σε ένα κράτος που βρίσκεται σε κρίση, σε κάποιες πολιτικές που στερούν και την ελπίδα ότι σύντομα τα πράγματα μπορεί να γίνουν καλύτερα. Γι’ αυτό και αυτό που χρειάζεται πάνω από όλα είναι όχι απλώς να χαϊδεύουμε τα αυτιά των πολιτών και να τους χτυπούμε φιλικά στην πλάτη -αυτά έχουν τελειώσει- αλλά να μπορούν να αξιοποιούνται τα ευρωπαϊκά χρηματοδοτικά εργαλεία, να αναπτυχθούν μορφές οικονομικής δραστηριότητας που μπορούν να βάλουν τους πολίτες σε κίνηση, να δημιουργηθεί ελκυστικό προϊόν, είτε στο επίπεδο της γεωργίας, είτε στο επίπεδο τουρισμού, είτε στο επίπεδο της καινοτομίας, που να μπορεί να κρατήσει τον κόσμο εδώ. Γιατί η νέα γενιά θέλει να φύγει και έξω από τη χώρα, ένα νέο κύμα μετανάστευσης δημιουργείται και αυτή τη φορά όχι από αγρότες και εργάτες αλλά από μορφωμένα νέα παιδιά. Πρέπει να δώσει τη δυνατότητα η Περιφέρεια με τη συμμετοχικότητα, με τη διαφάνεια, με τη δημοκρατία να μπορεί να εμπλέξει τις τοπικές κοινωνίες, να δώσει ελπίδα ότι μπορεί η ποιοτική παραγωγή, τα τοπικά προϊόντα, τα βιολογικά προϊόντα, τα προϊόντα ονομασίας προέλευσης, να παίξουν ανταγωνιστικά σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Γιατί έχουμε όλες τις δυνατότητες από πλευράς συνθηκών, κλίματος να αντισταθούμε με σήμα την ποιότητα στις πιέσεις που υπάρχουν στις σημερινές αγορές και με συμβατικά προϊόντα αυτό δεν είναι εφικτό. Σήμερα μπορεί ένας Αφρικάνος αγρότης να στείλει τα προϊόντα του παντού, γιατί λοιπόν εμείς να μη βάλουμε την ποιότητα ως σφραγίδα και στη γεωργική παραγωγή, να είναι ένα διαβατήριο στους καταναλωτές της Ευρώπης που σήμερα ζητούν την ποιότητα και την υγεία ανθρώπων και φύσης; Το ίδιο να κάνουμε στον τουρισμό, να αναδείξουμε σωστά αυτήν τη βαριά βιομηχανία, να αξιοποιήσουμε τον αρχαιολογικό πλούτο που τον αφήνουμε στους αρχαιοκάπηλους ή να μένει κάτω από τη γη, να μπορούμε σ’ αυτήν τη δύσκολη συγκυρία να δώσουμε τη δυνατότητα στους ανθρώπους να μας γνωρίσουν, να μας εκτιμήσουν και -γιατί όχι;- να μας στηρίξουν. Υπάρχουν αναξιοποίητα ευρωπαϊκά χρηματοδοτικά εργαλεία και έχω βγάλει σχετικό βιβλίο γι’ αυτά. Η εφαρμογή τους προϋποθέτει γνώση, ευαισθησία και εντιμότητα και όχι ανικανότητα, διαπλοκή και ιδιοτέλεια. 

Και τέλος με την ιδιότητά σας ως ευρωβουλευτής πιστεύετε ότι η ώρα της ανάκαμψης είναι κοντά για την ελληνική οικονομία;  

Δυστυχώς το χρέος που έχει η Ελλάδα δεν μπορεί να ξεπληρωθεί, αυτό είναι ξεκάθαρο. Άρα πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος να κλείσει αυτή η ανοιχτή πληγή, και από τη στιγμή που δεν μπορεί να το ξεπληρώσει η Ελλάδα, πρέπει να γίνει κάτι. Όπως θέλουν ας το πουν, ας το πουν κούρεμα, ας το πουν επιλεκτική χρεοκοπία, ας το πουν αναδιάρθρωση, δεν με ενδιαφέρει. Σημασία έχει να εκφραστεί η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη, όπως το λέγαμε από την πρώτη στιγμή, από τον Ιανουάριο του 2010, όταν ξεκινούσε η κρίση να ξεδιπλώνεται στην Ελλάδα. Στο Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο οι Πράσινοι, που είναι μια δυνατή ομάδα 56 ευρωβουλευτών, καταθέσαμε μια πρόταση, την έκδοση ευρωομολόγου, για να στηριχθεί στο σύνολο η ευρωζώνη. Η έκθεση για την ευρωζώνη τον Μάρτιο 2010 που έχει το όνομα «έκθεση Γκίγκολντ» -και ο Γκίγκολντ είναι Πράσινος ευρωβουλευτής- είχε μέσα την πρόταση του ευρωομολόγου και έγινε αποδεκτή από την πλειοψηφία του ευρωκοινοβουλίου. Σήμερα είναι Αύγουστος του 2011 και κάτι τέτοιο δεν έχει εφαρμοστεί. Παρόλο που και πέρσι τον Δεκέμβριο ο Παπανδρέου, δήλωσε ότι έκανε επιτροπή κι έβαλε και την Βάσω Παπανδρέου  επικεφαλής για να προωθήσει την ιδέα του ευρωομολόγου, είδατε τίποτε; Όχι. Προφανώς αυτή η κυβέρνηση βρήκε μια τεράστια τρύπα από την προηγούμενη και γενικότερα από το πολιτικό σύστημα της χώρας αλλά αποδείχθηκε λίγη για να αντιμετωπίσει τα προβλήματα. Η Ευρώπη γενικότερα ήταν πολιτικά λίγη και δεν μπόρεσε να δώσει λύσεις, φθάνοντας να επιβάλλει το γνωστό μνημόνιο που δεν απέδωσε τίποτε και με το μεσοπρόθεσμο να βάζει κάποιες κατευθύνσεις, οι οποίες έστω αν δινόταν την εποχή του μνημονίου δεν θα είχαν γίνει τζάμπα οι θυσίες και πιθανώς δεν θα είχαμε φθάσει σε αρκετά αδιέξοδα σήμερα. Βασική συνταγή και για να μπορούμε να ελπίζουμε πραγματικά είναι να εκφραστεί η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη έστω και τώρα, με την έκδοση του ευρωομολόγου. Να καταλάβουν όμως οι λαοί και οι κυβερνήσεις της βόρειας Ευρώπης,  ότι οι Έλληνες και γενικά οι νοτιοευρωπαίοι  δεν είναι οι τζίτζικες της Ευρώπης, που άλλοι πληρώνουν για να κάθονται αυτοί. Οι Έλληνες είναι κόσμος που κουράζεται, αγωνίζεται, που δουλεύει και παράγει. Έχουμε σοβαρές αδυναμίες και αυτά πρέπει να διορθωθούν αλλά κυρίως στην Ε.Ε. θα πρέπει να καταλάβουν -ήδη έδειξαν στην τελευταία σύνοδο ότι το κατάλαβαν- πως βοηθώντας να ξεπεράσει την κρίση η Ελλάδα βοηθούν να ξεπεράσει την κρίση η ευρωζώνη. Λέγαμε από την πρώτη στιγμή ότι πρόκειται για μια κρίση του συστήματος και η εξέλιξη μας δικαίωσε. Μιλάμε για επέκταση της κρίσης σε Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ιταλία, Ισπανία κ.α., άρα η λύση  η συνολική είναι περισσότερη πολιτική Ευρώπη, περισσότερη ευρωπαϊκή αλληλεγγύη. Δεν μπορεί να έχουμε μόνο μια νομισματική ένωση, αλλά μια φορολογική, μία οικονομική ένωση, μια ομοσπονδία κρατών της Ευρώπης με κοινές πολιτικές, που να αντιμετωπίζει τις επιμέρους χώρες όπως μια κυβέρνηση προσεγγίζει ένα νομό της. Γι’ αυτό λοιπόν χρειαζόμαστε περισσότερη δύναμη στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο και περισσότερους πραγματικούς ευρωπαίους πολιτικούς.