Οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ ΑΛΛΗΛΛΕΓΓΥΗ δεν ξεχνούμε τους αγώνες ενάντια στην δικτατορία με αποκορύφωμα την εξέγερση του Πολυτεχνείου που άλλαξε την πορεία των πραγμάτων στα σκοτεινά χρόνια της χούντας και τιμάμε τους νεκρούς της εξέγερσης αλλά και όλης της χουντικής περιόδου.
Αν και δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια από την εξέγερση, υπάρχει ένας αντιδημοκρατικός αναθεωρητισμός, όχι μόνο ως προς την επέμβαση της αστυνομίας και των λοκατζήδων εκείνες τις μέρες της εξέγερσης, αλλά και ως προς το αν η χούντα ήταν καλή, αν υπήρξαν νεκροί, αν καταπατήθηκαν τα ανθρώπινα δικαιώματα, αν φιμώθηκε η δημοκρατία κι αλυσοδέθηκε η ελευθερία, αν υπήρξε διαφθορά κ.α. Με ευθύνη και των κομμάτων αποσιωπάται, επίσης, η εγκληματική ευθύνη της χούντας στο πραξικόπημα της Κύπρου, αλλά και στο άνοιγμα του δρόμου για την τουρκική επέμβαση.
Αφήσαμε ως κοινωνία – αλλά με μεγάλη ευθύνη των πολιτικών κομμάτων – πολύ χώρο στην διαμόρφωση αντιλήψεων απαξίωσης της δημοκρατίας, ακόμα και μετά την πτώση της χούντας. Η εμφάνιση της εγκληματικής Χρυσής Αυγής ήταν απλώς η κορυφή του παγόβουνου, παρόμοιες αντιδημοκρατικές αντιλήψεις επικρατούν σε ευρύτερες κοινωνικές ομάδες, με πρόσχημα άλλοτε την οικονομική κρίση, άλλοτε την διαφθορά, άλλοτε την απέχθεια απέναντι σε πολιτικούς τους οποίους οι ίδιοι είχαν αναδείξει και υπηρετήσει πιστά.
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου πρέπει να αντιμετωπίζεται ως μια αφορμή για ευρύτερη ανασκόπηση και διάλογο στην κοινωνία, για την εμβάθυνση και υπεράσπιση της δημοκρατίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, για την ενίσχυσης της κοινωνικής συνοχής της κοινωνίας. Ο αγώνας για Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία είναι το ίδιο επίκαιρος, όταν αποκτάει ένα σύγχρονο περιεχόμενο και δεν αναπαράγει στατικά κλισέ και δεν σημαίνει ιδιοκτησίες σε σύμβολα του παρελθόντος και ξύλινες διεκδικήσεις ή δεν καταλήγει στο όνομα της εξέγερσης να αναλαμβάνουν κάποιοι να απαγορεύουν με αυθαίρετα κριτήρια την κατάθεση στεφανιών.
Θυμόμαστε το παρελθόν για να αντιμετωπίσουμε τα λάθη μας ως κοινωνία αλλά και ως γενιές, για να επανασχεδιάσουμε ένα βιώσιμο, δίκαιο, οικολογικό, δημοκρατικό μέλλον για όλους και όλες, χωρίς να αφήνουμε πίσω κάποιες κοινωνικές ομάδες ή γενιές.
