Τι πραγματικά συμβαίνει στην Ευρώπη; - Τρεις διαφορετικές φωνές για την Ευρώπη της κρίσης
Δείτε φωτογραφίες εδώ:
https://www.flickr.com/photos/chrysogelos/sets/72157643208462874/
Δείτε βίντεο με ομιλία του Νίκου Χρυσόγελου από τη Συνέντευξη Τύπου: https://www.youtube.com/watch?v=3xGWrCoLcvg&feature=youtu.be
"Στο Eυρωκοινοβούλιο είναι κάτι πολύ συνηθισμένο. Στην Ελλάδα μοιάζει πρωτότυπο και καινοτόμο. Τρεις βουλευτές, από τρεις διαφορετικές πολιτικές ομάδες, συζήτησαν πολιτισμένα, για το μέλλον της Ευρώπης, τα πραγματικά προβλήματα και τους κινδύνους, αλλά και προτάσεις για υπέρβαση των παθογενειών και την οικοδόμηση μιας Ευρώπης για τους πολίτες. Κατέγραψαν τις διαφωνίες, αλλά και τις συμφωνίες τους, συζητώντας πολιτικά. Αυτό είναι από μόνο του ένα πολιτικό μήνυμα, η πολιτική συζήτηση και όχι η κοκορομαχία", επισήμανε ο Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτής των Πράσινων και υποψήφιος με το ευρωψηφοδέλτιο "ΠΡΑΣΙΝΟΙ-Αλληλεγγύη, Δημιουργία, Οικολογία" αναφερόμενος στην κοινή συνέντευξη τριών ευρωβουλευτών από διαφορετικές πολιτικές ομάδες για το μέλλον της Ευρώπης.
Ήταν η Μαριλένα Κοππά, ευρωβουλευτής της Ομάδας των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών, ο Θόδωρος Σκυλακάκης, ευρωβουλευτής της Συμμαχίας των Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη και Πρόεδρος της Δράσης και ο Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτής των Πράσινων και υποψήφιος με το ευρωψηφοδέλτιο "ΠΡΑΣΙΝΟΙ-Αλληλεγγύη, Δημιουργία, Οικολογία" που παραχώρησαν κοινή Συνέντευξη Τύπου τη Δευτέρα, 31 Μαρτίου 2014 στο Γραφείο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Ελλάδα με θέμα: «Τι πραγματικά συμβαίνει στην Ευρώπη; - Τρεις διαφορετικές φωνές για την Ευρώπη της κρίσης».
Και οι τρεις ευρωβουλευτές σημείωσαν πως οι δύο μεγαλύτεροι κίνδυνοι ενόψει των ευρωεκλογών τον Μάιο είναι η αποχή και η ενίσχυση του ευρωσκεπτικισμού. Κοινός τόπος των τριών ευρωβουλευτών είναι ότι η λύση είναι περισσότερη Ευρώπη. Παρά τα λάθη και τις ανεπάρκειες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν υπάρχει άλλη θεσμική και πολιτική διέξοδος από την κρίση, εκτός από την ευρωπαϊκή ενοποίηση.
ΟΝίκοςΧρυσόγελοςσημείωσεμεταξύάλλων: «Το να θεωρεί κάποιος την Ευρώπη, πέρα από τον τόπο και τη χώρα του, ως το σπίτι του δε σημαίνει ότι την αποδέχεται όπως είναι, αλλά ότι ακριβώς γι’ αυτό αγωνίζεται για την αλλάξει.Το ότι διαφωνούμε με τις σημερινές συντηρητικές ευρωπαϊκές πολιτικές δεν συνεπάγεται ότι πρέπει να γκρεμίσουμε το συνολικό οικοδόμημα.Αυτόπουχρειαζόμαστεείναιπερισσότερηαλλάκαιπιοδημοκρατική, κοινωνική, αλληλέγγυακαιοικολογική Ευρώπη. Μειωμένη συμμετοχή στις ευρωεκλογές και ισχυρή παρουσία ακροδεξιών, εθνικιστών και λαϊκιστών σημαίνει λιγότερο κοινωνική Ευρώπη και περιορισμένη δυνατότητα να αντισταθούμε σε εγωιστικές και άδικες πολιτικές που επιβάλλουν οι κυβερνήσεις μέσω του Συμβουλίου. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι σκληρές και άδικες πολιτικές της Τρόικα επιβλήθηκαν όχι συνολικά από την Ευρώπη, αλλά από τις κυβερνήσεις, την διακρατική συνεργασία, το Συμβούλιο. Στον αντίποδα, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο επεδίωξε και κατάφερε την αξιολόγηση αυτών των πολιτικών, υπογραμμίζοντας μεταξύ άλλων και τις θεσμικές εκτροπές που σημειώθηκαν κατά την εφαρμογή του μηχανισμού στήριξης. Δεν είναι τυχαίο ότι κανένα ελληνικό πολιτικό κόμμα δεν αναφέρεται και δεν αξιοποιεί τις δυο πολύ σημαντικές εκθέσεις που υπερψήφισε το Ευρωκοινοβούλιο σχετικά με την πολιτική της τρόικα.
Η κοινή Συνέντευξη Τύπου αποτυπώνει τον πολιτικό διάλογο που γίνεται σε επίπεδο Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ο οποίος είναι πολιτική αντιπαράθεση μεταξύ των πολιτικών ομάδων, αλλά και πολιτική σύνθεση για την εξεύρεση κοινώς αποδεκτών λύσεων. Σε αντίθεση με το Ελληνικό Κοινοβούλιο, δεν συναντώνται κατά κανόνα κοκορομαχίες και επικοινωνιακοί τακτικισμοί, γι’ αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία η επόμενη σύνθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Οι πολίτες χρειάζεται να δώσουν ώθηση στην ευρωπαϊκή δημοκρατία, να μην κλωτσήσουν την καρδάρα με το γάλα από οργή κι αγανάκτηση για κυβερνητικές πολιτικές, πλήττοντας εν τέλει την ίδια την ευρωπαϊκή ιδέα»
Και συνέχισε: «Σε εθνικό επίπεδο, χρειαζόμαστε ισορροπημένο, κοινωνικά δίκαιο και αποτελεσματικό σχέδιο εξόδου από την κρίση στη βάση τριών αξόνων: βελτίωσης των δημοσιονομικών σε λογικό χρονικό διάστημα, ανασυγκρότησης της παραγωγικής βάσης ώστε να είναι οικολογικά και κοινωνικά βιώσιμη και ενίσχυσης των κοινωνικών υποδομών, ώστε όλοι οι άνθρωποι να ζουν αξιοπρεπώς, ανεξαρτήτως του ύψους του εισοδήματός τους. Με βάση αυτό το σχέδιο πρέπει να χτίσουμε ευρωπαϊκές συμμαχίες για μια διαφορετική πολιτική σχετικά με την εξυγίανση των δημοσιονομικών μας. Χρειαζόμαστε μια νέα ισορροπημένη Σύμβαση Εταιρικής Σχέσης με τους δανειστές, αλλά κυρίως με την ΕΕ κaι όχι ισοπεδωτικές κι άστοχες πολιτικές».
