Τα μέτρα που λαμβάνονται μέχρι σήμερα αφορούν μεν τους πολλούς αλλά αφήνουν ακόμα πολλούς απέξω και δεν έχουν σταθμίσει όλες τις διαφορετικές διαστάσεις του προβλήματος. Να μερικά προβλήματα:
- Δεν έχουν όλοι/ες σπίτι για να μείνουν σπίτι. Προφανώς πρέπει να περιοριστεί η διάδοση του κοροναϊού και να μείνουν οι περισσότεροι στα σπίτια τους. Αλλά δεν έχουν όλοι/ες σπίτι για διάφορους λόγους και πρέπει να νοιαστούμε και να βρεθούν άμεσα λύσεις και για αυτούς/ες.
- Υπάρχουν κοινωνικοί λόγοι που δυσκολεύουν κάποιους να μείνουν σπίτι. Δεν είναι μόνο όσοι εργάζονται σε κρίσιμους τομείς παραγωγής ή υπηρεσίες, άνθρωποι σε συνεργεία κρίσιμων υποδομών που δεν πρέπει να καταρρεύσουν ή άνθρωποι στα σούπερ μάρκετ και στα μαγαζιά τροφίμων ή πολύ περισσότερο άνθρωποι στον τομέα περίθαλψης και ιατρο-φαρμακευτικών υπηρεσιών. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι - ευάλωτοι έτσι κι αλλιώς - που δυστυχώς δεν μπορούν να απομονωθούν στο σπίτι. Έχουν ανάγκη να βγουν να ψωνίσουν γιατί είναι μόνοι και δεν υπάρχουν κατάλληλες κοινωνικές υπηρεσίες / δομές για να καλύψουν τις ανάγκες τους, Αν αυτό το πρόβλημα είναι μεγάλο στις πόλεις, είναι σχεδόν ανυπέρβλητο σε πολλές περιοχές, ορεινές, χωριά με ηλικιωμένους μόνο ανθρώπους, όπου κάθε άνθρωπος πρέπει να βγει έξω και να διανύσει μεγάλες αποστάσεις για να πάει στο γιατρό ή να προμηθευτεί τρόφιμα ή φάρμακα ή έστω για να μιλήσει σε ένα άνθρωπο. Επίσης, μεγάλης ηλικίας άτομα δεν έχουν εκπαιδευτεί σε ικανοποιητικό βαθμό σε μεθόδους επικοινωνίας μέσω ψηφιακών συστημάτων από απόσταση.
Σε διάφορες χώρες αναπτύσσονται δίκτυα ή άτυπες πρωτοβουλίες που βοηθάνε αυτούς τους ανθρώπους που είναι μόνοι αλλά ταυτοχρόνως είναι ευάλωτοι και δεν πρέπει να κυκλοφορούν έξω. Αλλά και στην Ελλάδα υπάρχουν κάποιες ατομικές ή κάπως πιο συλλογικές προσπάθειες. Ας σκεφτούμε ότι εκατοντάδες άνθρωποι που επιβίωναν μέσα από την πρωτοβουλία του περιοδικού ΣΧΕΔΙΑ τώρα δεν έχουν μέσα να επιβιώσουν, κι όμως αυτοί οι άνθρωποι είναι από τους πιο ευάλωτους, άνεργοι και άστεγοι που βρήκαν στήριξη μέσα από μια σημαντική κοινωνική πρωτοβουλία. Όσοι μπορούν να βοηθήσουν με εγγραφή τους ως συνδρομητών είναι πολύ σημαντικό. Πολλοί άστεγοι στον δρόμο δεν θα έχουν πια ούτε την παραμικρή οικονομική βοήθεια. Υπάρχουν συμπολίτες μας που βγαίνουν και τους μοιράζουν ένα πιάτο φαγητό, αν και αυτό δεν αρκεί, είναι μια πολύ σημαντική κίνηση. Επίσης, κάποιες πρωτοβουλίες έχουν ξεκινήσει για βοήθεια προς ηλικιωμένους που χρειάζονται κάποιον να πάει να τους ψωνίσει ή να πάρει τα φάρμακά τους. Κανείς/μία δεν πρέπει να μείνει μόνος/η πίσω σε αυτή την κρίση. Την επόμενη εβδομάδα θα ξεκινήσουμε κάποιες προσπάθειες να ενημερώνουμε για παρόμοιες πρωτοβουλίες.
Πρόφατα αποφασίστηκε να κλείσουν οι ξενώνες και όλα τα ξενοδοχεία (εκτός 1 σε κάθε πόλη και από 3 σε Αθήνα - Θεσσαλονίκη). Όμως έτσι πολλοί άνθρωποι θα μείνουν αναγκαστικά άστεγοι και θα προστεθούν σε αυτούς που είναι ήδη άστεγοι στο δρόμο. Ξενοδοχεία και ορισμένοι ξενώνες είναι όμως επιχειρήσεις που έχουν μια κάποια υποδομή για να διατηρήσουν κάποιες υπηρεσίες που αλλιώς δεν μπορούν να υπάρξουν με διαφορετικό τρόπο. Σε αυτές τις συνθήκες το να νοικιάζει κάποιος ευάλωτος πληθυσμός, ακόμα κι αν έχει την οικονομική δυνατότητα, σπίτια ή AirBNB δεν είναι καθόλου εύκολο. Υπάρχει κίνδυνος η διάδοση του ιού να γίνει μέσω ανθρώπων που θα μείνουν στο τέλος, στο όνομα των μέτρων, χωρίς καμία υποστήριξη γιατί ανήκουν σε ειδικές κατηγορίες πληθυσμού:
- άστεγοι στο δρόμο,
- άνθρωποι που αναγκάζονται να εργαστούν σε μια άλλη περιοχή και δεν έχουν στέγη,
- πρόσφυγες που δεν έχουν που αλλού να μείνουν,
- άστεγοι που δεν κοιμούνται στο δρόμο αλλά με διάφορους τρόπους και κυρίως μέσω κοινωνικής/φιλικής αλληλεγγύης βρίσκουν σε αυτούς τους χώρους καταφύγιο για στέγη.
Μιλάω όχι θεωρητικά αλλά με βάση την εμπειρία μας από το καινοτόμο WELCOMMON HOSTEL. Δεν είμαστε πλέον κέντρο φιλοξενίας προσφύγων, αλλά μια κοινωνική επιχείρηση για βιώσιμο τουρισμό. Όμως στο Hostel (όπου έχουμε έτσι κι αλλιώς κοινωνικές δράσεις ένταξης και ενδυνάμωσης ανοικτές σε όλους) μας ξεμένουν (λίγοι αλλά είναι υπαρκτοί) πρόσφυγες, άστεγοι ή και εργαζόμενοι που δεν έχουν που αλλού να μείνουν, κάποιοι εθελοντές, γενικά ευάλωτοι άνθρωποι σε αυτή την κρίση. Ο τουρισμός έχει καταρρεύσει και αν μιλούσαμε μόνο ως τουριστική κοινωνική επιχείρηση θα είχαμε κλείσει. Αν μένουμε ακόμα ανοικτοί - αυξάνοντας το μέτρα προστασίας, καθαριότητας και υγιεινής - είναι γιατί προσπαθούμε να προσφέρουμε μια λύση για αυτούς που δεν έχουν εναλλακτική λύση. Έχουμε αυτή τη στιγμή μηδενικά έσοδα και τεράστια έξοδα αλλά έχουμε εδικούς"πελάτες": μια έγκυο πρόσφυγα που πρόκειται να γεννήσει σε λίγες μόλις μέρες, μια άλλη οικογένεια προσφύγων με δύο παιδιά που δεν έχει που να μείνει, μια ευάλωτη γυναίκα, έναν άλλο πρόσφυγα που δεν έχει που να μείνει, έναν εργαζόμενο από την Κρήτη που δεν έχει που αλλού να μείνει, έναν λειτουργικό Έλληνα άστεγο που δεν έχει που να μείνει. Εντάξει να κλείσουμε και μετά που θα πάνε όλοι αυτοί; Έχουν προετοιμαστεί εναλλακτικές λύσεις; Την Κυριακή πρέπει να μετακινηθούν κάπου αφού είμαστε υποχρεωμένοι να κλείσουμε.
Η λύση για εμένα θα μπορούσε να είναι σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση. Μια σειρά από τουριστικές εγκαταστάσεις σε αστικές περιοχές θα μπορούσαν:
- να μπουν σε ένα "ειδικό καθεστώς", να παραμείνουν ανοικτές στο πλαίσιο ενός κοινωνικού προγράμματος στήριξης ειδικών ομάδων πληθυσμού, εφαρμόζοντας όμως ειδικές προδιαγραφές υγιεινής κι ασφάλειας για περιορισμό του κοροναϊού,
- να φιλοξενήσουν κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες και όρους έναν αριθμό ευάλωτων ανθρώπων που δεν έχουν που να μείνουν (άστεγους, πρόσφυγες, ανάπηρους που χρειάζονται στοχευμένη βοήθεια κ.ά.),
- να υπάρξουν ειδικά χρηματο-οικονομικα εργαλεία για να μπορέσουν να αυξήσουν τα μέτρα και τα υλικά προστασίας, υγιεινής και καθαριότητας,
- να υπάρξει ειδική εκπαίδευση σε όσους/ες θελήσουν να εργαστούν σε αυτούς τους χώρους,
- να προστεθεί προσωπικό για θέματα τόσο αυξημένης καθαριότητας όσο και τήρησης μέτρων υγιεινής (από εκπαιδευμένα συνεργεία καθαριότητας και απολύμανσης μέχρι νοσηλευτικό προσωπικό που να ενημερώνει καθημερινά τους διαμένοντας για να μένουν ασφαλείς και υγιείς).
Ακούει όμως κανείς; Σε αυτή την πανδημία δεν πρέπει να μείνει κανένας/μία πίσω και μόνος/η
#coronavirus #coroniv19 #nooneleftbehind #sustainabletourism #HostellingInternational #Hostelworld #LeMatEurope
