Αντίο Τζίμη Πανούση. Κρίμα.
Σε είχα γνωρίσει στο Χημικό, τότε που θέλαμε να αλλάξουμε τον κόσμο.
Δεν συμβιβάστηκες ποτέ με το συμβατικό.
Αλλά έφυγες πολύ νωρίς άτιμε. Μας έκανες να κλάψουμε τώρα, αντί να γελάσουμε με τον (αυτο) σαρκασμό σου
Γιατί, δεν έπρεπε να το κάνεις...
Θα είχες τόσα πολλά να κάνεις ακόμα
