Δεν υπάρχουν πια μεσσίες που επιλύουν τα προβλήματά μας, χωρίς τους πολίτες. Πρέπει να είμαστε μέρος των αλλαγών που επιδιώκουμε. Γι’ αυτό χρειάζεται να συνεργαστούν δημιουργικές κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις ώστε να διατυπώσουμε μια νέα ανοικτή, πολιτική πρόταση που δεν θα στηρίζεται σε λευκές επιταγές και πολιτικούς – σωτήρες, αλλά στην πολιτική βούληση και συμμετοχή για τη δημιουργία πολιτικών και θεσμών επίλυσης των προβλημάτων. Τα οποία είναι πολύπλοκα, τόσο πολύπλοκα και πολυπαραγοντικά, ώστε να μην αρκεί η βούληση του «κυρίαρχου λαού» ή η εκλογική νίκη ενός κόμματος για να επιλυθούν, πολύ περισσότερο δεν επαρκούν επικοινωνιακοί τακτικισμοί. Απαιτείται μια νέα διαδικασία παραγωγής λύσεων μέσα από ουσιαστικό διάλογο και νέες συνθέσεις.
Ο διάλογος μόνο μεταξύ κομμάτων δεν επαρκεί πλέον έτσι κι αλλιώς - ακόμα αν υπήρχε μια κουλτούρα διαλόγου μεταξύ των κομμάτων - για να αντιμετωπιστούν τα μεγάλα προβλήματα. Απαιτείται ουσιαστικός διάλογος (και ή πρωταρχικά) με τους κοινωνικούς φορείς. Στόχος μας θα πρέπει να είναι μαζί με τους πολίτες - και όχι μόνοι τους οι πολιτικοί για λογαριασμό των πολιτών χωρίς τους ίδιους τους πολίτες - να εργαστούμε για τις πραγματικές λύσεις στα προβλήματα της κοινωνίας. Θα έπρεπε να επενδύουμε τις ελπίδες μας για ένα καλύτερο μέλλον στη νέα γενιά και τους αγώνες της.
Χρειάζεται να κατανοήσουμε ότι η λύση δεν θα έρθει από τους κάθε είδους μεσσίες αλλά από μια επίπονη διαδικασία και μια πολιτική πρόταση που αναγνωρίζει το σημαντικό ρόλο που μπορεί να παίξει στην διαμόρφωση των σύγχρονων πολιτικών μια ισχυρή κοινωνία των πολιτών, καθώς και ο ουσιαστικός –όχι απλά προσχηματικός- διάλογος.
Χρειάζεται μια ευρεία κοινωνική και πολιτική συνεννόηση, με στόχους
-ένα βιώσιμο μέλλον τόσο για τις σημερινές όσο και τις μελλοντικές γενεές, δικαιοσύνη, δίκαιη κατανομή βαρών και δικαιωμάτων μεταξύ των γενεών
- βιώσιμες, αξιοπρεπείς και κοινωνικά - οικολογικά χρήσιμες θέσεις εργασίας
- ένα αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης για όλους τους πολίτες, ανεξαρτήτως του εισοδήματός τους
- μείωση των κοινωνικών διακρίσεων,
- αντιμετώπιση του οικολογικού χρέους και της φτώχειας,
- βελτίωση της αποτελεσματικότητας της διοίκησης,
- εξάλειψη της διαφθοράς και της διαπλοκής,
- προώθηση νέων μοντέλων παραγωγής και κατανάλωσης, αλλά και σχέσεων ανθρώπου-φύσης.
Αυτή η συνεννόηση θα έπρεπε να αποτυπωθεί σε ένα νέο Κοινωνικό, Πράσινο Συμβόλαιο που θα αντιμετωπίσει με ολοκληρωμένο και συνεκτικό τρόπο τη δημοσιονομική, οικονομική, κοινωνική, οικολογική/κλιματική αλλά και αξιακή κρίση. Με έμφαση στην κοινωνική, τεχνολογική και οικολογική καινοτομία και στην ενεργοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού, που είναι ο πλούτος της χώρας
Πάνω από 8 χρόνια δημοσιονομικής, πολιτικής και οικονομικής κρίσης, πόσοι/ες έχουν συνειδητοποιήσει αυτά τα σχεδόν αυτονόητα;
