Το άρθρο μου αυτό δημοσιεύθηκε
στο http://www.efsyn.gr/arthro/ekloges-afiste-tis-gia-argotera
Οι εκλογές είναι μέσα στο δημοκρατικό παιχνίδι αλλά κι αναγκαίες όταν τα πράγματα φτάνουν σε αδιέξοδο. Όμως, οι συνεχείς εκλογές στην Ελλάδα δεν έχουν να κάνουν με την δημοκρατία αλλά με εξυπηρέτηση κομματικών σχεδιασμών. Θα έπρεπε να χάσει η εκάστοτε κυβέρνηση τη δυνατότητα να προχωράει σε εκλογές όποτε εκείνη θεωρεί ότι την «συμφέρουν» και να διεξάγονται σε καθορισμένη ημερομηνία κάθε 4 χρόνια, εκτός αν η κυβέρηση καταψηφίζεται και δεν υπάρχει εναλλακτική λύση βιώσιμης κυβέρνησης.
Οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ λέμε ξεκάθαρα ότι δεν πρέπει να γίνουν εκλογές πριν τον Ιούνιο 2016. Δεν θα λύσουν έστω κι ένα από τα προβλήματα που έχουμε, αντιθέτως θα συσσωρεύσουν κι άλλα. Με την διοίκηση διαλυμένη, την οικονομία σε παράλυση, με εκατομμύρια πολίτες στα όρια της επιβίωσης ή/και σε μακροχρόνια ανεργία, με 400.000 άτομα να έχουν ήδη μεταναστεύσει, με τις τράπεζες να παραμένουν σε κατάσταση capitalcontrols, με ένα πακέτο σκληρών μέτρων ύψους πάνω από 13 δις, δεν χρειαζόμαστε ΚΑΙ εκλογές μόνο και μόνο για την επιβεβαίωση ή την ανακατανομή κάποιων εδρών μεταξύ των κομμάτων. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι μια ευρεία Συμφωνία στη βάση ενός ολοκληρωμένου σχεδίου που θα συμβάλει ΑΜΕΣΑ στην επανεκκίνηση της οικονομίας και στην σταδιακή άρση της κοινωνικής καταστροφής που έχει προκαλέσει η κρίση και τα ισοπεδωτικά μέτρα λιτότητας.
Μια τέτοια Συμφωνία, ένα νέο ΠΡΑΣΙΝΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ, προτείνουμε να βασίζεται σε 5 άξονες:
- αλλαγή κι αναζωογόνηση της οικονομίας και του παραγωγικού μοντέλο στη βάση πράσινων και κοινωνικά υπεύθυνων κατευθύνσεων και καινοτομίας,
- μεταρρύθμιση της κοινωνικής πολιτικής και του ασφαλιστικού συστήματος ώστε να είναι προς το συμφέρον των πολιτών, όλων των γενεών και της βιωσιμότητας,
- αποτελεσματικό, ενεργητικό σχέδιο για απασχόληση και κοινωνική επανένταξη,
- αλλαγές ώστε να αποκτήσουμε μια διοίκηση αποτελεσματική, παραγωγική, επιτελική, ελάχιστα γραφειοκρατική, που λειτουργεί προς όφελος του δημόσιου συμφέροντος,
- ένα φορολογικό σύστημα που θα είναι απλό, δίκαιο, αποτελεσματικό, εργαλείο για ενίσχυση της κοινωνικής δικαιοσύνης, της απασχόλησης και της πράσινης στροφής της κοινωνίας, που θα ισχύσει από 1/1/2017.
Οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ θεωρούμε ότι ήρθε η ώρα να συνειδητοποιηθούν τα λάθη που έχουν γίνει όλα αυτά τα χρόνια. Ούτε οι προηγούμενοι μπορούν να αθωωθούν για τα τρομακτικά λάθη που έκαναν, αλλά ούτε οι τωρινοί, πλέον. Πρέπει η κυβέρνηση να αναλάβει τις ευθύνες που της αναλογούν αλλά και η κοινωνία να ωριμάσει ώστε να μπορέσει να διαμορφωθεί και να συμφωνηθεί μέσα από πολύ-επίπεδο διάλογο το σχέδιο για τις βαθιές αλλά δίκαιες αλλαγές που απαιτούνται και που ακόμα δεν έχουν προωθηθεί.
Αυτός ο διάλογος δεν αφορά μόνο σε συμφωνία μεταξύ των κομμάτων στη Βουλή, αλλά σε μια ευρεία και δομημένη διαδικασία στην οποία θα συμμετάσχουν σε πρώτη φάση κοινωνικοί, επαγγελματικοί και περιβαλλοντικοί φορείς, εκπρόσωποι περιφερειακών και τοπικών συμβουλίων, πανεπιστημιακοί, ειδικοί καθώς κι αντιπροσωπευτικές ομάδες νέων, ώστε να μην ληφθούν ξανά αποφάσεις που αφορούν στο μέλλον τους χωρίς να συμμετέχουν οι νέοι και οι νέες. Το σχέδιο που θα διαμορφωθεί θα έπρεπε να τεθεί σε ηλεκτρονική διαβούλευση για διάστημα 2 μηνών.
Καλά αυτά, αλλά μήπως οι πολιτικές συνθήκες που επικρατούν οδηγούν υποχρεωτικά την κυβέρνηση σε εκλογές; Η κυβέρνηση έχει πράγματι πολιτικό πρόβλημα από την αποστασιοποίηση ενός μεγάλου αριθμού βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ που φαίνεται ότι δεν στηρίζουν πλέον το (νέο) πρόγραμμα της κυβέρνησης, χωρίς, όμως, αυτή να έχει χάσει τυπικά την δεδηλωμένη. Το πρωτοφανές είναι ότι η αντιπολίτευση στηρίζει - λόγω ανάγκης - τα νομοθετήματα που φέρνει στη Βουλή η κυβέρνηση, αν και όλοι – κυβέρνηση κι αντιπολίτευση - θεωρούν ότι η συμφωνία δεν είναι καλή, χωρίς όμως να έχουν μια εναλλακτική πρόταση.
Κατά συνέπεια, ακόμα και ως κυβέρνηση μειοψηφίας, ο πρωθυπουργός θα μπορούσε να εξασφαλίσει την ανοχή ή την υποστήριξη μιας ευρείας κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας στη βάση ενός συμφωνημένου προγράμματος αναζωογόνησης της οικονομίας, δρομολόγησης προγραμμάτων για την απασχόληση και τη μείωση της φτώχειας κι αντιμετώπισης της διαφθοράς, της φορο-απάτης και φορο-αποφυγής. Η συμφωνία αυτή θα μπορούσε να αφορά το διάστημα μέχρι, για παράδειγμα, τον Ιούνιο 2016, αν θέλει η κυβέρνηση να αξιοποιήσει το εργαλείο της «λίστας» για να ελέγξει την επόμενη κοινοβουλευτική της ομάδα.
Τα τελευταία χρόνια και εν μέσω κρίσης αντί να υπάρξει συμφωνία των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων για ένα δίκαιο και ισορροπημένο σχέδιο εξόδου από την κρίση, αυτές έδειξαν απίστευτη ανευθυνότητα με αποτέλεσμα να οδηγηθούμε από την δημοσιονομική κρίση, που φαίνονταν να έρχεται ήδη από το 2007, στην επέκτασή της στην οικονομία, στην κοινωνία και στην πολιτική, και τελικώς στην χρεοκοπία. Είναι η επιθυμία για κατάληψη της καρέκλας της εξουσίας με κάθε τίμημα που απέτρεψε την διαμόρφωση μέσα από διάλογο ενός Νέου Κοινωνικού Συμβολαίου – εμείς λέμε ταυτοχρόνως και Πράσινου – στη βάση του οποίου θα αντιμετωπίζαμε τα προβλήματά μας εγκαίρως, με ήπιο και ορθολογικό τρόπο.
Η χρεοκοπία της χώρας είναι αποτέλεσμα, λοιπόν, ενός αποτυχημένου πολιτικού συστήματος που περιλαμβάνει όλα τα σημερινά πολιτικά κόμματα, χωρίς να εξαιρεί κανένα. Προφανώς αυτά που είχαν για χρόνια την εξουσία (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ) έχουν το μεγαλύτερο ποσοστό ευθύνης. Αλλά ευθύνες έχει και η εκάστοτε αντιπολίτευση που αντί να παρεμβαίνει με δημιουργικό τρόπο, επένδυε σε ένα καταστροφικό παιχνίδι.
Η κυβέρνηση Καραμανλή έβλεπε την κρίση να έρχεται (ραγδαία αύξηση ελλειμμάτων και χρέους με δική της ευθύνη, χρηματοπιστωτική κρίση) και επέλεξε να δραπετεύσει. Ο Γ. Παπανδρέου υπόσχονταν ότι «λεφτά υπάρχουν» για να πάρει την πολυπόθητη πλειοψηφία και να κυβερνήσει, ενώ διακήρυσσε στη συνέχεια ότι είμαστε μια χρεοκοπημένη και διεφθαρμένη χώρα. Η παρέα Σαμαρά διεκδικούσε λυσσαλέα την εξουσία, πίστευε ακόμα και τον Ιανουάριο 2012 ότι μπορούσε να πάρει 42% και να κυβερνήσει (αν και ήξερε καλά ότι θα τα έβρισκε μπαστούνια)!
Η πρακτική αυτή έφτασε στο αποκορύφωμά της με τον ΣΥΡΙΖΑ που στόχευσε στην κατάληψη της εξουσίας, προβάλλοντας το ΟΧΙ σε κάθε συνεννόηση, την «άρνηση σε όλα», αντί να προτείνει ένα εναλλακτικό σχέδιο. Ένα σχέδιο διακυβέρνησης που θα έβαζε στο περιθώριο το παλιό πολιτικό σύστημα αλλά μέσα από δέσμευση για μεταρρυθμίσεις κι αντιμετώπιση - με συνεκτικό τρόπο και με συμμετοχή της κοινωνίας - των υπαρκτών δημοσιονομικών, κοινωνικών (φτώχεια, ανεργία) και οικονομικών προβλημάτων.
Είναι τώρα η ώρα της πραγματικής αλλαγής!
