Επειδή ελάχιστοι γνωρίζουν σε τι περιπέτειες, σε τι κρίση μέσα στην κρίση, μπαίνουμε είτε βγει το ΟΧΙ είτε το ΝΑΙ:
Ο EFSF ήταν ένας προσωρινός μηχανισμός που δημιουργήθηκε για να υπάρχει ανταπόκριση στην κρίση. Μετά τον τερματισμό του προγράμματος με τον τρόπο που έγινε, στη θέση του ESFS πλέον μπορεί να υπάρξει μόνο ο μόνιμος Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (EMS) που έχει συγκεκριμένες διαδικασίες ελέγχου και συμμόρφωσης. Άρα ότι και να συμφωνηθεί - αν συμφωνηθεί - εποπτεία και έλεγχος της πορείας θα υπάρχει.
Έχουμε πάντως μπερδέψει πολλά πράγματα, σε αυτή τη χώρα. Βρίζουμε την τρόικα ή τους Ευρωπαίους για λάθος πράγματα. Ακούμε πολλούς να μιλάνε πχ για τοκογλύφους. Αυτό θα προϋπόθετε ότι μας δανείζουν με αστρονομικά επιτόκια. Έχουμε, όμως, δανειστεί ένα από τα μεγαλύτερα ποσά παγκοσμίως για να αποφύγουμε τη χρεοκοπία, αλλά λόγω άστοχων πολιτικών και της τρόικα και των ελληνικών κυβερνήσεων και των ελληνικών κομμάτων της αντιπολίτευσης συνεχίσουμε να είμαστε πάντα σε οριακές καταστάσεις. Και αυτό όχι γιατί τα επιτόκια δανεισμού είναι πολύ υψηλά. Πολλοί αγνοούν ότι το επιτόκιο του δανείου από το ΔΝΤ είναι 3,5% αλλά τα επιτόκια από τους Ευρωπαίους είναι κάτω από το 0,5%.
Το ποσό που έχει δανειστεί η Ελλάδα από όλες τις πηγές για να μετατρέψει το χρέος προς ιδιώτες σε χρέος προς "δημόσιους" φορείς, ΔΝΤ, την ΕΚΤ, τα Κ-Μ κα, ανέρχεται σε 230 δις, Το χρέος μειώθηκε στις 1/7 κατά 10 δις αφού το ποσό αυτό επιστράφηκε και άρα αφαιρέθηκε από το χρέος (μια επιτυχία ...της κυβέρνησης) . Το 90% των δανείων αυτών - πολύ πιο χαμηλότοκα από αυτά που θα μπορούσαμε να πάρουμε από οπουδήποτε αλλού -πήγε πράγματα στα του χρέους. Όμως το υπόλοιπο 10% δηλαδή πάνω από 20 δις μέσα σε 4 χρόνια θα μπορούσε να έχει βοηθήσει στην κοινωνική, οικονομική, παραγωγική και οικολογική αναγέννηση της χώρας. Κάτι τέτοιο δεν έγινε όμως.
Δεν βγήκαμε από την κρίση, αντιθέτως αυτή επεκτάθηκε, παρά τα δάνεια. Αλλά δεν φταίνε μόνο οι "άλλοι" για την κρίση αλλά και την κάκιστη διαχείριση της κρίσης. Τα προγράμματα που ακολουθήθηκαν βασίστηκαν σε λανθασμένες υποθέσεις αλλά και σε λανθασμένα δεδομένα και αυτό είναι ευθύνη και της τρόικας αλλά και των ελληνικών κυβερνήσεων που δεν είχαν αξιόπιστα δεδομένα/στοιχεία. Αλλά και οι πολιτικές που ακολουθήθηκαν για αντιμετώπιση της δημοσιονομικής κρίσης ήταν λανθασμένες, άδικες και άστοχες. Αλλά ενώ μπορούσαν να διορθωθούν με ισοδύναμα μέτρα, ούτε οι διαδοχικές κυβερνήσεις κατάφεραν να το κάνουν ούτε η αντιπολίτευση αντιπρότεινε πιο ισορροπημένα και πιο αποτελεσματικά (φυσικά τα συνθήματα δεν αποτελούν αντιπρόταση). Αλλά ούτε τώρα ως κυβέρνηση αντέτεινε ένα καλύτερο, πιο ισορροπημένο σχέδιο.
Τα πιο δύσκολα είναι πάλι μπροστά μας. Εκτός από τα δάνεια που σχετίζεται με το δημόσιο χρέος, την ανεργία και την φτώχεια, έχουμε μπροστά μας και ένα άλλο, πολύ σοβαρό πρόβλημα Η Ελλάδα έχει βάλει εγγυήσεις 180 δις για να έχει ρευστότητα 125 δις. Το ποσό αυτό που ήταν αναγκαίο για την οικονομία και τις τραπεζικές εργασίες έχει εξασφαλιστεί με τα 89 δις να προέρχονται από τον ELA (με εγγυήσεις τίτλους, ομόλογα του δημοσίου κα) και με 36 δις από την ΕΚΤ (ομόλογα του EFSF). Προϋπόθεση για την παροχή αυτής της ρευστότητας ήταν η ύπαρξη προγράμματος γιατί διαφορετικά τα «χαρτιά» που έχουν χρησιμοποιηθεί για εγγύηση στην ΕΚΤ θα είχαν μεγαλύτερη υποτίμηση και θα μπορούσαν να θεωρούνται σκουπίδια (100 δις δάνεια). Μέχρι τώρα δεν έχει παρθεί κάποια τέτοια απόφαση, αν και βγήκαμε στις 30/6 από το πρόγραμμα και άρα δεν υπάρχει η "εγγύηση" του προγράμματος.
Αν θεωρηθούν "σκουπίδια" οι εγγυήσεις, τότε η ΕΚΤ σταματάει την παροχή ρευστότητας και ζητάει πίσω τα χρήματα της με εκκαθάριση των ελληνικών τραπεζών. Η διασφάλιση των καταθέσεων των πολιτών τότε πρέπει να γίνει με καθαρά ελληνικά μέσα, δηλαδή από πόρους που πρέπει να έχει το Ταμείο Εγγυήσεων Καταθέσεων και Επενδύσεων που έχει συσταθεί για να μην πληρώνουν τα λάθη των τραπεζών συνεχώς οι φορολογούμενοι. Το αντίστοιχο Ταμείο σε ευρωπαϊκό επίπεδο θα ξεκινήσει από 1/1/2016 και θα έχει αρχικά μόλις 56 δις Ευρώ για όλες τις τράπεζες, σύμφωνα με όσα έχουν αποφασιστεί στο πλαίσιο της λεγόμενης τραπεζικής ένωσης.
Αν η Ελλάδα χρεοκοπήσει, τότε το (Ελληνικό) Ταμείο Εγγυήσεων Καταθέσεων και Επενδύσεων θα πρέπει να διασφαλίσει ΜΟΝΟ του τις ελληνικές καταθέσεις, οι οποίες σήμερα βρίσκονται στο επίπεδο των 120 δις (από τα 250 δις προ κρίσης). Το πρόβλημα είναι ότι το Ταμείο διαθέτει μόνο 2 δις Ευρώ για να διασφαλίσει τα 120 δις των καταθέσεων. Επομένως το κούρεμα των καταθέσεων θα είναι μονόδρομος χωρίς ευρωπαϊκό πρόγραμμα και χωρίς ευρωπαϊκή υποστήριξη.
Πώς λοιπόν ο πρωθυπουργός λέει με τόση ευκολία ότι εκτός από τους μισθούς και τις συντάξεις, εγγυάται και για τις καταθέσεις; Ξέρει κάτι που δεν ξέρουμε οι υπόλοιποι/ες;
Και μην πει κανείς ότι υπάρχουν πολλοί που δεν έχουν καταθέσεις στις τράπεζες. Γιατί αν κουρευτούν όλες οι καταθέσεις, δεν θα υπάρχει κανένας που δεν θα πληγεί.
