Ερώτηση του Νίκου Χρυσόγελου στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Το ζήτημα της επέκτασης – σύμφωνα με δημοσίευμα- του από τον Νοέμβριο 2012 δανείου του Ελληνικού Δημοσίου από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (ΕΤΕπ) για τους αυτοκινητόδρομους φέρνει στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή με ερώτησή του, ο Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων / Ομάδα των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο.
Η Ελληνική Κυβέρνηση φέρεται να εξετάζει αύξηση της πρόσφατης δανειοδότησης από την ΕΤΕπ για κάλυψη του χρηματοδοτικού κενού αυτοκινητοδρόμων του οδικού δικτύου της ΠΑΘΕ (Πάτρα-Αθήνα-Θεσσαλονίκη), που πραγματοποιούνται με συμβάσεις παραχώρησης. Το δάνειο αυτό, ύψους 650 εκ. ευρώ, από την ΕΤΕπ που αρχικά προοριζόταν για τη χρηματοδότηση έργων σχολικών κτιρίων και την ενίσχυση μικρομεσαίων επιχειρήσεων, χρηματοδοτεί μη επιλέξιμα προς συγχρηματοδότηση κόστη έργων. Εκταμιεύεται κατόπιν επίτευξης ορισμένων ποσοτικών ή/και ποιοτικών στόχων που περιλαμβάνονται στην υπογραφείσα κάθε φορά σύμβαση.
Με την ερώτησή του ο Νίκος Χρυσόγελος καλεί την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να διευκρινίσει εάν το αρχικό κόστος με το οποίο τα συγκεκριμένα έργα εντάχθηκαν στα Επιχειρησιακά Προγράμματα του ΕΣΠΑ έχει μεταβληθεί και, αν ναι, τι είδους μεταβολές έχουν προκύψει. Επιπλέον, είναι σημαντικό να ξεκαθαριστεί το κατά πόσο τα συγκεκριμένα έργα πρόκειται να επιβαρύνουν περαιτέρω το εθνικό υποπρόγραμμα του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων με νέες μη επιλέξιμες δαπάνες.
Τμήματα των δημοσίων υποδομών, συχνά, εξαιτίας άστοχου σχεδιασμού ή για άλλους λόγους, καθυστερούν και είτε επιβαρύνουν περαιτέρω την κάθε φορά πηγή χρηματοδότησης, είτε τμήματά τους μεταφέρονται (εφόσον είναι συγχρηματοδοτούμενα) σε επόμενη προγραμματική περίοδο, είτε ακόμη παραμένουν ημιτελή ή μη λειτουργικά. Ερωτάται, λοιπόν, η Επιτροπή, εάν η μέχρι τώρα πρόοδος των έργων προτεραιότητας του ΕΣΠΑ είναι τέτοια που μας επιτρέπει να αισιοδοξούμε πως ο εθνικός προϋπολογισμός αλλά και τα ευρωπαϊκά διαρθρωτικά ταμεία δεν θα χρηματοδοτήσουν έργα που τελικώς δεν θα λειτουργήσουν ποτέ, ή που το τελικό τους κόστος θα αυξηθεί τόσο ώστε να αποδειχθούν ασύμφορα.
Σχετικά ο Νίκος Χρυσόγελος δήλωσε: «Δυστυχώς, στα μεγάλα έργα υποδομής, συχνά παρατηρούνται σημαντικές αποκλίσεις ανάμεσα στο αρχικό σχέδιο και στο τελικό παραδοτέο. Αποκλίσεις σε συνολικό κόστος αλλά και στον χρόνο αποπεράτωσης. Όμως πλέον, η πολυετής εμπειρία και η τεχνογνωσία των αρμόδιων υπηρεσιών είναι σημαντική και η οικονομική κατάσταση της χώρας δεν επιτρέπει τη χρηματοδότηση αστοχιών στα δημόσια έργα. Η υλοποίηση οφείλει να σέβεται τον αρχικό σχεδιασμό και δεν μπορεί απλώς να αποτελεί περίοδο αποκάλυψης λαθών και παραλείψεων, διαπίστωσης αλλαγών στην χρηματοδότηση, τεκμηρίωσης αναβολών στον χρονικό προγραμματισμό και δικαιολόγησης της αδυναμίας ή του φόβου των εμπλεκόμενων να αναλάβουν ρίσκα. Το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων πρέπει να προστατευτεί και να επιτελέσει τον αναπτυξιακό του ρόλο χωρίς να επιβαρύνεται με απρόβλεπτες ανάγκες δαπανών.
Με την ερώτησή μου καλώ την Επιτροπή να μας ενημερώσει για την κατάσταση των συγχρηματοδοτούμενων έργων προτεραιότητας. Αν θα ολοκληρωθούν και θα είναι λειτουργικά εντός χρονοδιαγραμμάτων, αν θα επιβαρύνουν περαιτέρω τις πηγές χρηματοδότησής τους, αν θα «μπλοκάρουν» την υλοποίηση άλλων δράσεων που στοχεύουν στην βελτίωση της κοινωνικής συνοχής, αν θα μειώσουν τα κονδύλια για κοινωνική πολιτική ή άλλες προτεραιότητες.
Τέλος, ερωτάται η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αν θεωρεί λογικό να χρησιμοποιεί ένα Κράτος Μέλος πολύτιμα δάνεια –που έχουν θεωρητικά απολύτως αναπτυξιακή στόχευση- από την ΕΤΕπ για τη χρηματοδότηση μη επιλέξιμων τμημάτων δημοσίων έργων σε μια τόσο δύσκολη δημοσιονομική κατάσταση»
(Ακολουθεί ολόκληρη η ερώτηση του Ν. Χρυσόγελου)
Θέμα: «Επέκταση δανεισμού από ΕΤΕπ για αυτοκινητοδρόμους»
Η Ελληνική Κυβέρνηση εξετάζει [1] αύξηση της πρόσφατης δανειοδότησης [2] [3] από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (ΕΤΕπ) για κάλυψη του χρηματοδοτικού κενού αυτοκινητοδρόμων του οδικού δικτύου της ΠΑΘΕ (Πάτρα-Αθήνα-Θεσσαλονίκη), που πραγματοποιούνται με συμβάσεις παραχώρησης. Τα δάνεια από την ΕΤΕπ (το συγκεκριμένο, αλλά και προηγούμενο που αφορούσε σε άλλα έργα [4]) χρηματοδοτούν επιλέξιμα προς συγχρηματοδότηση κόστη έργων κι αποτελούν μέρος του ετήσιου δανεισμού της χώρας. Εκταμιεύονται κατόπιν επίτευξης ορισμένων ποσοτικών ή/και ποιοτικών στόχων που περιλαμβάνονται στην υπογραφείσα κάθε φορά σύμβαση.
Ερωτάται η Ευρωπαϊκή Επιτροπή:
1. Διαθέτει εκτιμήσεις για τα συνολικά κόστη ολοκλήρωσης των συγκεκριμένων έργων συγκρινόμενα με τα αρχικά εγκεκριμένα κόστη; Που οφείλονται κατά την άποψή της οι όποιες αποκλίσεις; Έχει προβεί σε εκτίμηση για την επιβάρυνση του εθνικού σκέλους του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων (ΠΔΕ) από τις όποιες αποκλίσεις;
2. Υπάρχει σοβαρός κίνδυνος μη ολοκλήρωσης μέχρι το 2015 ορισμένων από τα έργα που έχουν προγραμματιστεί για την περίοδο 2007-2013 με συνέπεια να μεταφερθούν κόστη στο εθνικό σκέλος του προϋπολογισμού που θα επιβαρύνουν το Δημόσιο για έργα μη λειτουργικά και μη ολοκληρωμένα;
3. Ποια η τελική υπέρβαση προϋπολογισμού των «μεγάλων» έργων κατά την Προγραμματική Περίοδο 2000-2006; Η όποια υπέρβαση επιβάρυνε το Εθνικό Υποπρόγραμμα του Π.Δ.Ε;
4. Oπροϋπολογισμός του Π.Δ.Ε. (συγχρηματοδοτούμενες δράσεις) επαρκεί για ολοκλήρωση των προγραμματισμένων έργων αυτοκινητόδρομων χωρίς να απαιτηθεί μεταφορά επιπλέον πόρων σε βάρος κονδυλίων που προορίζονται για κοινωνική πολιτική, συνοχή κι ανταγωνιστικότητα;
5. Γνωρίζει αν το εν λόγω δάνειο για την κάλυψη του χρηματοδοτικού κενού των αυτοκινητοδρόμων προοριζόταν αρχικά για τις ανάγκες των επενδυτικών προγραμμάτων του Οργανισμού Σχολικών Κτιρίων (ΟΣΚ) και της Αττικό Μετρό ; Αν ναι, σκοπεύει να συνεργαστεί με τις ελληνικές αρχές για την εξεύρεση εναλλακτικής χρηματοδότησης αυτών των έργων;
6. Ποια είναι η άποψή της σχετικά με την πιθανότητα δανεισμού για χρηματοδότηση μη επιλέξιμων προς συγχρηματοδότηση τμημάτων των έργων που πρόκειται να χρηματοδοτηθούν από το συγκεκριμένο δάνειο;
7. Είναι ενδεδειγμένη η τακτική επέκτασης του δανεισμού από το Κράτος σε περιπτώσεις απροθυμίας των τραπεζών να χρηματοδοτήσουν έργα που πραγματοποιούνται με συμβάσεις παραχώρησης;
[1] http://www.tovima.gr/finance/article/?aid=511284&h1=true#commentForm
[2] http://eib.europa.eu/projects/pipeline/2012/20120192.htm
[3] http://www.mindev.gov.gr/?p=8903
[4] http://eib.europa.eu/projects/loans/2010/20100240.htm
Συνεταιριστικές τράπεζες: Ένα εναλλακτικό μοντέλο
Στην δεύτερη συνάντηση εργασίας μεταξύ ευρωπαϊκών συνεταιριστικών τραπεζών και πανεπιστημιακών και στη σχετική ημερίδα που πραγματοποιήθηκε στο Ευρωκοινοβούλιο, την Τρίτη 14 Μαΐου 2013, έλαβε μέρος ο Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων / Ομάδα των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο. Η εκδήλωση ήταν μια πρωτοβουλία της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Συνεταιριστικών Τραπεζών. Ο Νίκος Χρυσόγελος ασχολείται ενεργά σε θέματα κοινωνικής οικονομίας σε ευρωπαϊκό κι εθνικό επίπεδο, ενώ διοργανώνει σχετική ημερίδα στην Αθήνα στις 28 Ιουνίου.Ενίσχυση καινοτομίας κι επανεξέταση προγράμματος προσαρμογής αντί για λιτότητα και μείωση μισθών
Ερώτηση Νίκου Χρυσόγελου στην Κομισιόν με βάση τ’ αποτελέσματα Μνημονίου
Στροφή από την πολιτική λιτότητας, μείωσης μισθών και εσωτερικής υποτίμησης προς την καινοτομία, την αποτελεσματική χρήση ενέργειας και φυσικών πόρων για την αύξηση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας και παράλληλα επανεξέταση και προσαρμογή των πολιτικών που προωθούνται στο πλαίσιο του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής ζητάει με ερώτησή του προς την Κομισιόνο Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων / Ομάδα των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο.
Στην ερώτηση προς την Κομισιόν ο Νίκος Χρυσόγελος υποστηρίζει, με βάση επίσημα στοιχεία, ότι ενώ έχει πληγεί σοβαρά η πραγματική οικονομία και η κοινωνική συνοχή, από την προωθούμενη πολιτική εσωτερικής υποτίμησης και βίαιης περικοπής μισθών, δεν έχει αυξηθεί αισθητά η ανταγωνιστικότητα και η παραγωγικότητα της ελληνικής οικονομίας, όπως ήταν ο στόχος του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής. Αντιθέτως, αν είχε δοθεί έμφαση στη βελτίωση της παραγωγικότητας της οικονομίας μέσω της καινοτομίας, ιδιαίτερα της οικολογικής, της μείωσης της χρήσης ενέργειας και φυσικών πόρων ανά μονάδα προϊόντος θα υπήρχαν ορατά αποτελέσματα για την οικονομία, απασχόληση και δημοσιονομική εξυγίανση.
Η ελληνική κυβέρνηση και η τρόικα προωθούν την εσωτερική υποτίμηση, τη μεγάλη μείωση μισθών και την απορρύθμιση της αγοράς εργασίας προκειμένου να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα και παραγωγικότητα της οικονομίας. Αυτό έχει οδηγήσει, σύμφωνα με τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος, σε μείωση του κόστους εργασίας των επιχειρήσεων ανά μονάδα προϊόντος κατά 16,1%, στην τριετία 2010-2012, ενώ προβλέπεται επιπλέον μείωση 17,6% στην τριετία 2012-2014. Παρά, όμως, τη διάλυση της αγοράς εργασίας μικρή είναι η αύξηση της παραγωγικότητας και ανταγωνιστικότητας που υποτίθεται ότι ήταν ο στόχος αυτής της πολιτικής, ενώ η ζημιά στην πραγματική οικονομία και την κοινωνική συνοχή είναι μεγάλη. Η συμμετοχή της αμοιβής της μισθωτής εργασίας στο ΑΕΠ συρρικνώθηκε κατά 5 ποσοστιαίες μονάδες μεταξύ 2009 (36,7%) και 2012 (31,7%). Η μαύρη – ανασφάλιστη εργασία, που έχει επεκταθεί και αφορά σήμερα στο 40% της εργασίας, μαζί με την ανεργία, που έχει εκτιναχθεί στο 27% (σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία) θέτουν σε κίνδυνο τη βιωσιμότητα των ασφαλιστικών ταμείων. Πάνω από 450.000 νοικοκυριά δεν έχουν πλέον κανένα εργαζόμενο, ενώ αυξάνεται η φτώχεια ακόμα για όσους έχουν κάποια εργασία.
Οι επαγγελματικοί και κοινωνικοί φορείς έχουν επανειλημμένα δηλώσει ότι αυτές οι πολιτικές είναι όχι μόνον αντίθετες προς το ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο αλλά δεν βελτιώνουν και την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας.
Αντιθέτως, στο πλαίσιο του προγράμματος προσαρμογής δεν υπάρχουν παρεμβάσεις για βελτίωση των δημοσιονομικών, του εμπορικού ισοζυγίου, της παραγωγικότητας και ανταγωνιστικότητας της οικονομίας μέσω της καινοτομίας, ιδιαίτερα της οικολογικής, της εξοικονόμησης κι αποτελεσματική χρήσης της ενέργειας και των φυσικών πόρων. Παρεμβάσεις σε αυτούς τους τομείς θα μείωναν τις δαπάνες των επιχειρήσεων, με δεδομένο ότι σημαντικό ποσοστό του λειτουργικού τους κόστους οφείλεται σε δαπάνες για ενέργεια και πρώτες ύλες, θα βελτίωναν τα δημοσιονομικά της χώρας, θα δημιουργούσαν ευκαιρίες για απασχόληση και θα είχαν ευεργετικές επιδράσεις στην οικονομία γενικότερα. Έχει διαπιστωθεί ότι οι χώρες σε κρίση, Ελλάδα, Ισπανία, Πορτογαλία, Ιρλανδία και Ιταλία, υποφέρουν ιδιαίτερα από την εξάρτηση τους από το πετρέλαιο. Η αύξηση στο κόστος πρώτων υλών, μεταξύ των εισαγωγών του Α’ τριμήνου 2009 και του Γ’ τριμήνου 2011, ισοδυναμεί κατά μ.ο. στο 50% του ελλείμματος τρεχουσών συναλλαγών τους κατά την ίδια περίοδο [1]. Η Ελλάδα, μάλιστα, δαπανάει ετησίως περίπου 20 δις ευρώ για εισαγωγή πετρελαίου για κίνηση και θέρμανση, κάτι που επιδράει δυσμενώς στο εμπορικό ισοζύγιό της και στα δημοσιονομικά της. Έχει, επίσης, από τις χειρότερες σε ευρωπαϊκό επίπεδο επιδόσεις σε θέματα κατανάλωσης ενέργειας και φυσικών πόρων ανά μονάδα ΑΕΠ [2], κάτι που έχει αρνητικές επιπτώσεις στην παραγωγικότητα και ανταγωνιστικότητα της οικονομίας της.
Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, η ίδια η Κομισιόν, επισημαίνει συχνά σε κείμενα της τις θετικές επιπτώσεις που μπορεί να έχει η καινοτομία, και μάλιστα η οικολογική, στη μείωση του κόστους παραγωγής και στη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων και της οικονομίας γενικότερα αλλά και στην απασχόληση, εκτιμώντας μάλιστα ότι στην πράσινη οικονομία μπορεί να δημιουργηθούν 20.000.000 θέσεις εργασίας μέχρι το 2020 στην Ευρώπη. Όμως, όταν πρόκειται για τα προγράμματα δημοσιονομικής προσαρμογής αυτές οι συστάσεις και οι πολιτικές αγνοούνται και προωθούνται κλασικές νεοφιλελεύθερες και αποδεδειγμένα αποτυχημένες πολιτικές.
Με την ερώτηση του προς την Κομισιόν ο Νίκος Χρυσόγελος ζητάει να μάθει:
(α) Πότε θα προβεί (ΣΣ Η Κομισιόν) σε αξιολόγηση κι επικαιροποίηση των προγραμμάτων προσαρμογής αφού αποδεικνύεται ότι έχουν αστοχήσει πολύ;
(β) Γιατί παραβλέπονται άλλοι παράγοντες που επιδρούν στην ανταγωνιστικότητα της οικονομίας κι όλο το βάρος πέφτει στην εργασία;
(γ) Ποια μέτρα έχει προτείνει (ΣΣ η Κομισιόν και η τρόικα) στην ελληνική κυβέρνηση για βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας μέσω αποτελεσματικότερης χρήσης της ενέργειας και των φυσικών πόρων, καθώς και της καινοτομίας, ιδιαίτερα της οικολογικής;
Ο Νίκος Χρυσόγελος επικαλείται μάλιστα πρόσφατη απόφαση της Ολομέλειας του Ευρωκοινοβουλίου για να καλέσει την Κομισιόν να προχωρήσει σε επαναξιολόγηση και προσαρμογή των πολιτικών προσαρμογής (λιτότητας). Το Ευρωκοινοβούλιο υπερψήφισε πρόσφατα την έκθεση Gauzes(«Διπλό πακέτο») [3] η οποία επισημαίνει μεταξύ άλλων “Η Επιτροπή – σε συνεργασία με την ΕΚΤ και, όταν είναι σκόπιμο και με το ΔΝΤ – να εξετάζει με το οικείο κράτος μέλος τις αλλαγές και επικαιροποιήσειςπου ενδεχομένως πρέπει να γίνουν στο πρόγραμμα προσαρμογής του προκειμένου να ληφθούν μεταξύ άλλων κατάλληλα υπόψη οποιεσδήποτε σημαντικές αποκλίσεις μεταξύ των μακροοικονομικών προβλέψεων και των πραγματικών στοιχείων, συμπεριλαμβανομένων ενδεχόμενων συνεπειών του προγράμματος προσαρμογής, δευτερογενών επιπτώσεων, καθώς επίσης μακροοικονομικών και χρηματοπιστωτικών κραδασμών».
Ο Νίκος Χρυσόγελος δήλωσε σχετικά: «Σχεδόν όλες οι προϋποθέσεις στις οποίες στηρίχθηκε το πρόγραμμα προσαρμογής, οι προβλέψεις και οι στόχοι του έχουν τεράστιες αποκλείσεις σε σχέση με το τι συμβαίνει στην πραγματικότητα στην ελληνική οικονομία. Κατά συνέπεια η Κομισιόν έχει υποχρέωση να ανοίξει την συζήτηση όχι μόνο με την κυβέρνηση και τα πολιτικά κόμματα αλλά και με τους κοινωνικούς φορείςγια προσαρμογή του σχεδίου δημοσιονομικής εξυγίανσης στην πραγματικότητα αλλά και για να προσαρμοστούν όλοι οι όροι του Μνημονίου στις ευρωπαϊκές πολιτικές, όπως έχουμε ζητήσει από τον Μάρτιο του 2012 οι Πράσινοι στο Ευρωκοινοβούλιο. Πώς είναι δυνατόν η Κομισιόν να επιβάλλει προγράμματα προσαρμογής και η ίδια να περιμένει το 2014 για να επανεξετάσει αν το σχέδιο που προωθείται είναι σωστό ή έχει αποτύχει; Σε οποιαδήποτε επιχείρηση αν τα προγράμματα εξυγίανσης είχαν αστοχήσει τόσο πολύ θα λαμβάνονταν μέτρα και πιθανώς τα διευθυντικά στελέχη θα είχαν πάει σπίτι τους. Όταν στην πραγματική οικονομία συμβαίνουν τόσο μεγάλες αστοχίες, με σημαντικές μάλιστα κοινωνικές επιπτώσεις, κανένας δεν ευθύνεται για αυτές, ούτε καν υπάρχει η ευαισθησία να επανεξεταστεί το σχέδιο και να προσαρμοστεί στην πραγματικότητα;»
Θέμα: Ανταγωνιστικότητα και παραγωγικότητα της ελληνικής οικονομίας
Για βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας μειώνονται βίαια οι μισθοί κι απορυθμίζεται η αγορά εργασίας. Το κόστος εργασίας των επιχειρήσεων μειώθηκε ανά μονάδα προϊόντος κατά 16,1%, στην τριετία 2010-2012, και θα μειωθεί επιπλέον 17,6% στην τριετία 2012-2014. Ενώ μικρή είναι η αύξηση της ανταγωνιστικότητας, η ζημιά στην πραγματική οικονομία είναι πολύ μεγάλη, συρρικνώθηκε η συμμετοχή της αμοιβής της μισθωτής εργασίας στο ΑΕΠ 5 ποσοστιαίες μονάδες μεταξύ 2009 (36,7%) και 2012 (31,7%), η ανεργία αυξάνεται στο 27%, επεκτείνεται η μαύρη-ανασφάλιστη εργασίας στο 40% της εργασίας, τα ασφαλιστικά ταμεία έχουν προβλήματα βιωσιμότητας, 450.000 νοικοκυριά δεν έχουν κανένα εργαζόμενο, η φτώχεια ακόμα και για όσους έχουν εργασία αυξάνεται.
Δεν επιλέχθηκε βελτίωση του εμπορικού ισοζυγίου και της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας μέσω καινοτομίας, εξοικονόμησης κι αποτελεσματικής χρήσης ενέργειας και φυσικών πόρων. Η αύξηση στο κόστος πρώτων υλών, μεταξύ των εισαγωγών Α’ τριμήνου 2009 και Γ’ τριμήνου 2011, ισοδυναμεί κατά μ.ο. στο 50% του ελλείμματος τρεχουσών συναλλαγών των χωρών της κρίσης κατά την ίδια περίοδο [1]. Το εμπορικό ισοζύγιο και η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας επηρεάζονται από τις εισαγωγές πετρελαίου (20 δις ευρώ ετησίως) και τις χαμηλές επιδόσεις σε θέματα χρήσης ενέργειας και φυσικών πόρων ανά μονάδα ΑΕΠ [2].
Με δεδομένο ότι η Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου προτείνει εξέταση αλλαγών και επικαιροποιήσεωνστα προγράμματα προσαρμογής προκειμένου να ληφθούν υπόψη οποιεσδήποτε σημαντικές αποκλίσεις τους [3],
Ερωτάται η Επιτροπή: (α) Πότε θα προβεί σε αξιολόγηση κι επικαιροποίηση των προγραμμάτων προσαρμογής; (β) Γιατί παραβλέπονται άλλοι παράγοντες που επιδρούν στην ανταγωνιστικότητα της οικονομίας κι όλο το βάρος πέφτει στην εργασία; (γ) Ποια μέτρα έχει προτείνει στην ελληνική κυβέρνηση για βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας μέσω αποτελεσματικότερης χρήσης ενέργειας και φυσικών πόρων, καινοτομίας, ιδιαίτερα οικολογικής;
[2]http://www.europarl.europa.eu/committees/en/itre/studiesdownload.html?languageDocument=EN&file=78395
[3] Έκθεση Gauzes(A7-0172/20120) για την “Ενίσχυση της οικονομικής και δημοσιονομικής εποπτείας των κρατών μελών με σοβαρές δυσκολίες αναφορικά με τη χρηματοοικονομική τους σταθερότητα στη ζώνη του ευρώ”
