Η εικόνα ίσως περιέχει: κείμενο

Εκατοντάδες χιλιάδες θαλάσσια είδη παγιδεύονται κάθε χρόνο στα πλαστικά.

Από το 1950 έχουν παραχθεί 8,3 δις τόνοι πλαστικών και μια μεγάλη ποσότητα από αυτά έχει καταλήξει στο περιβάλλον και ιδιαίτερα στις θάλασσας

Επειδή αναφέρθηκε στις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης το θέμα των πλαστικών στη θάλασσα και επειδή υπάρχουν ευρωπαϊκές πολιτικές και υποχρεώσεις - δεν είναι δα και καμία φοβερή πράσινη πρωτοβουλία που θα πάρει η κυβέρνηση - ας ανοίξει δημόσιος διάλογος για το θέμα. Ήδη βρίσκονται σε εξέλιξη πολλές δράσεις περιβαλλοντικών και όχι μόνο φορέων αλλά και διεθνείς πρωτοβουλίες.

Η εικόνα ίσως περιέχει: φυτό

Προσωπικά έχω μιλήσει από τα τέλη της δεκαετίας του ΄80 - μέσα από περιβαλλοντικά προγράμματα ευαισθητοποίησης - σε μερικές εκατοντάδες χιλιάδες άτομα και κυρίως μαθητές, έχω γράψει δεκάδες άρθρα, έχω συμμετάσχει ή οργανώσει εθελοντικούς καθαρισμούς σε εκατοντάδες χιλιόμετρα ακτών, έχω βρει ζώα παγιδευμένα σε πλαστικά, κομμάτια πλαστικών να κρέμονται από φωλιές πουλιών, έχω δει χιλιάδες φωτογραφίες με παγιδευμένα ζώα σε πλαστικά, έχουμε κινητοποιηθεί και έχουμε παρέμβει στο ευρωκοινοβούλιο, έχουμε κάνει δεκάδες συνεντεύξεις, έχουμε δείξει χιλιάδες φορές σλάιτς και φώτο. Ε, δεν είναι και κάτι φοβερό να υπάρξει, λέει, απαγόρευση της χρήσης πλαστικών μιας χρήσης. Μα ήδη το κάνουν κάποιες χώρες, είναι κεντρική καμπάνια του ΟΗΕ, είναι μέρος της ευρωπαϊκής πολιτικής.

Ας κάνουμε επιτέλους κάτι. Κυβερνήσεις, πολίτες, επιχειρήσεις, οργανώσεις ώστε να μπει ένα τέλος στη ρύπανση των θαλασσών. Οι εικόνες με τεράστιες ποσότητες πλαστικών στις ακτές και στο βυθό δεν είναι μόνο από μακρινές περιοχές του πλανήτη. Είναι δίπλα μας, αλλά πολλές φορές δεν θέλουμε να τις δούμε. Παγιδευμένες χελώνες ή φάλαινες που έχουν καταπιεί τεράστιες ποσότητες πλαστικών δεν είναι κάτι που αποτελεί εικόνα από μακρινές ακτές. Μπορεί να είναι στην Ελλάδα ή δίπλα μας στη Σαρδηνία (22 κιλά πλαστικών είχε καταπιεί η φάλαινα στη φωτογραφία).]

Η εικόνα ίσως περιέχει: 1 άτομο, στέκεται, φαγητό και υπαίθριες δραστηριότητες

#Saveseas #biodiversity #BeatPollution #sea #noplastic

Η εικόνα ίσως περιέχει: 2 άτομα, περιλαμβάνεται ο Νικος Χρυσόγελος, , τα οποία χαμογελούν, άτομα στέκονται
 
Συγχαρητήρια σε όσους συμμετέχουν σε ποδηλατικούς γύρους, μαραθώνιους κα. Βέβαια προσωπικά θα ήθελα όλοι αυτοί οι πολίτες να κινητοποιούνται για μια καλύτερη πόλη, καλύτερες και πιο πράσινες γειτονιές, προστασία των πάρκων και ρεμάτων, δημιουργία ποδηλατόδρομων στην πράξη (όχι μόνο στις εξαγγελίες).
Όμως με αφορμή τον νέο μαραθώνιο, θα ήθελα να παρατηρήσω ότι για άλλη μια φορά - όπως και σε άλλες μεγάλες διοργανώσεις - θα καταναλωθούν και πεταχτούν χιλιάδες πλαστικά μπουκάλια μιας χρήσης. Θα πει κάποιος, ε και τι να κάνουν οι άνθρωποι που θα διψάσουν;
Φαντάζομαι ότι πριν τη χρήση του πλαστικού μπουκαλιού μιας χρήσης όλοι μας είχαμε άλλες λύσεις και συνεχίζουμε να έχουμε. Δεν πιστεύω να μεγαλώσαμε χρησιμοποιώντας εμφιαλωμένο νερό σε μπουκάλια μιας χρήσης! Μια απλή λύση είναι να εξοικειωθούμε ξανά στη χρήση παγουριού.
Ήδη υπάρχουν αποφάσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο που προωθούν την μείωση της χρήσης εμφιαλωμένου νερού κι επιστροφή σε πρακτικές λύσεις όπως το νερό βρύσης #επιστροφήστηβρύση, Πόλεις όπως το Λονδίνο επενδύουν εκατομμύρια για να δημιουργήσουν δημόσιες βρύσες, πολλοί πολιτισμοί ανέπτυξαν εξαιρετικές δημόσιες βρύσες-έργα τέχνης. Η έμφαση προφανώς πρέπει να δοθεί στην βελτίωση της ποιότητας του πόσιμου νερού για λόγους περιβαλλοντικούς, υγείας και οικονομίας και στον περιορισμό της σπατάλης του.
Η ευκολία της συσκευασίας μια χρήσης δεν είναι πραγματική, μεταφέρει απλώς το πρόβλημα στο περιβάλλον και στην τσέπη του καταναλωτή.
Πολύ χάρηκα όταν επισκέφθηκα πρόσφατα το Ευρωκοινοβούλιο και διαπίστωσα ότι η καμπάνια που είχαμε κάνει τότε είχε αποτέλεσμα, καταργήθηκε η χρήση εμφιαλωμένου νερού σε πλαστικά μπουκάλια μιας χρήσης. Διαβάστε προσεκτικά το νούμερο που αναφέρεται στην φωτογραφία, 8100 πλαστικά μπουκάλια μιας χρήσης ΤΗ ΜΕΡΑ μέσα στο κοινοβούλιο (στη φωτο είμαι μαζί με την Isabelle DURANT, πράσινη ευρωβουλευτή κι αντιπρόεδρο τότε του Ευρωκοινοβουλίου, συντονίστρια της καμπάνιας για κατάργηση των πλαστικών μιας χρήσης μέσα στο Ευρωκοινοβούλιο, που προφανώς στήριξα κι εγώ πολύ ενεργά). Λύσεις υπάρχουν, απαιτείται όμως δέσμευση και διαφορετικές πολιτικές και πρακτικές.
Αν δεν αλλάξουμε καθημερινές συνήθειες στα μικρά και στα μεγάλα, σε λίγο θα είναι πολύ αργά. Ήδη διαπιστώνουμε την μεγάλη επιβάρυνση των θαλασσών αλλά ακόμα και της τροφικής αλυσίδας. Κανείς πλέον δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν ήξερε.
#beatpollution #saveseas #Gogreen #επιστροφήστηβρύση #water #athensmarathon2018
 
Λιγότερες πλαστικές σακούλες, καλύτερη ποιότητα ζωής
Η σχετική ευρωπαϊκή Οδηγία - είχα τη χαρά να την υποστηρίξω και εγώ όταν ήμουν ευρωβουλευτής στο Ευρωκοινοβούλιο μαζί με την δανέζα ευρωβουλευτή των Πρασίνων M. Auken που ήταν η εισηγήτρια της πρωτοβουλίας - προβλέπει είτε περιορισμό της χρήσης της με νομοθετική απαγόρευση είτε επιβολή τέλους σε κάθε σακούλα που χρησιμοποιείται.
Η ελληνική κυβέρνηση επέλεξε το μισό βήμα, την επιβολή τέλους. Ας ελπίσουμε ότι με αυτόν τον τρόπο θα πετύχει να περιορίσει δραστικά τη χρήση της, και δεν θα λειτουργήσει απλώς εισπρακτικά το σύστημα: 3 λεπτά για τον Εθνικό Οργανισμό Ανακύκλωσης και 1 λεπτό για το κράτος (από το ΦΠΑ).
Υπήρχε βέβαια η εναλλακτική και πιο δραστική λύση, να μην δίνεται πλέον πλαστική σακούλα, ιδιαίτερα στα σούπερ μάρκετ.
Μα θα πει κάποιος και πώς θα μεταφέρουμε τα ψώνια μας; Εξάλλου που θα βάζουμε τα σκουπίδια μας;
Ας σκεφτούμε ότι υπήρχε ζωή και πριν τις πλαστικές σακούλες, ενώ θα συνεχίσει να υπάρχει και μετά από αυτές, Και μάλιστα, καλύτερα, χωρίς τόσα πλαστικά στη θάλασσα, στο περιβάλλον, στις φωλιές των πουλιών, στις κοιλιές των ψαριών και γενικότερα στην τροφική αλυσίδα.
Θυμάμαι όταν αποφάσισα να σταματήσω να χρησιμοποιώ πλαστικές σακούλες στα ψώνια μου - ήταν στα τέλη της δεκαετίας του 70 - και πήγαινα στο σούπερ μάρκετ ή στο φούρνο με τις πάνινες τσάντες ή με το δίχτυ μου, με κοιτούσαν με συγκαταβατικό ύφος του στυλ "το καημένο το παιδί, έχει τρελαθεί". Απελπίζονταν που παρά την πίεση δεν ήθελα να χρησιμοποιήσω πλαστική σακούλα.
Τα χρόνια πέρασαν, τα μαλλιά άσπρισαν. Οι οικολογικές στάσεις ζωής έχουν υιοθετηθεί από πολύ περισσότερους/ες σήμερα. Ακόμα και σε τηλεοπτικά σήριαλ έχουν εισαχθεί κάποιες οικολογικές μπηχτές: κάπου κάπου πάνινη τσάντα, κάδος ανακύκλωσης, ένα ποδήλατο δίπλα από την πόρτα.
Ξέρω πάρα πολλούς ανθρώπους που έχουν κατανοήσει ότι οι πλαστικές σακούλες κάνουν ζημιά στο περιβάλλον και θα ήταν έτοιμοι να σταματήσουν τη χρήση τους, Κάποιοι/ες (κυρίως γυναίκες, μεγαλύτερης ηλικίας και νέα παιδιά) έχουν κάνει ήδη το βήμα αυτό. Αλλά οι περισσότεροι περίμεναν κάποιος να τους το επιβάλλει είτε με νόμο είτε με τέλος. Αυτή είναι η διαφορά μας με κεντρο-ευρωπαίους. Εκείνοι όταν συνειδητοποιούν ότι κάτι πρέπει να αλλάξει το εφαρμόζουν. Κόβουν τις πλαστικές σακούλες, παίρνουν το ποδήλατο, κάνουν ανακύκλωση και κομποστοποίηση, μείωνουν την κατανάλωση ενέργειας, Εμείς στο μεταξύ το ...σκεφτόμαστε, και το σκεφτόμαστε, και το σκεφτόμαστε!
Παρατηρούσα, λοιπόν, σήμερα με περιέργεια τον κόσμο που πήγαινε στο ταμείο του σούπερ μάρκετ. Οι κοπέλες στο ταμείο ρωτούσαν: θέλετε πλαστική σακούλα. Φαίνεται ότι περιέργως οι περισσότεροι ήξεραν ότι από σήμερα η πλαστική σακούλα θα χρεώνονταν χωριστά (γιατί μέχρι τώρα χρεώνονταν, δεν ήταν δωρεάν όπως αφελώς πίστευαν πολλοί, αλλά χρεώνονταν μέσα στην τιμή του προϊόντος).
Αρκετοί είχαν φέρει τη δική τους επαναχρησιμοποιήσιμη τσάντα (υπάρχει ένα πλήθος ευφάνταστων λύσεων), Κάποιοι μουρμούριζαν, άκουσα ένα κύριο να λέει ότι θα ήταν καλύτερο να χρεώνονται ακόμα και 10 ευρώ αλλά μέσα στην τιμή του...προϊόντος), ενώ - όπως επιβεβαίωσαν και κάποιες κοπέλες στα ταμεία - αυτοί που συνήθιζαν να παίρνουν 10 - 10 τις σακούλες, σήμερα δεν ήθελαν να πάρουν ούτε μία και προτιμούσαν να πάρουν τα πράγματα στο χέρι τους. Υπήρχαν βέβαια κι αυτοί/ες που δεν πολυ-νοιάστηκαν που θα πλήρωναν 4 λεπτά επιπλέον.
Για να δούμε τι θα γίνει το επόμενο διάστημα.
Πάντως και ο καταναλωτής και τα μαγαζιά δεν θα έχουν μόνο οικολογικό αλλά και οικονομικό όφελος, αφού οι πλαστικές σακούλες ήταν έτσι κι αλλιώς ένα σημαντικό κόστος, που περνούσε απαρατήρητο στους καταναλωτές (κάπου 20-30 ευρώ ανά άτομο ετησίως) αλλά στα μαγαζιά, στα σούπερ μάρκετ, στις λαϊκές το κόστος ήταν σημαντικό κι ανέρχονταν σε εκατοντάδες ευρώ για ένα μικρό μαγαζί και δεκάδες χιλιάδες ευρώ σε ένα μεγαλύτερο. Τζάμπα λεφτά στα σκουπίδια δηλαδή.
Και ένας προσωπικός απολογισμός: όλα αυτά τα χρόνια με μερικές πάνινες τσάντες που επαναχρησιμοποιώ, έχω συνεισφέρει στην αποφυγή ...κατανάλωσης 15.000 περίπου κομματιών πλαστικής σακούλας. Δεν είναι και λίγο. Και ποτέ δεν μου φάνηκε δύσκολο να έχω μαζί μου κάποιες επαναχρησιμοποιήσιμες τσάντες (κυρίως πάνινες). Είναι θέμα πόσο συνεπής είσαι στις επιλογές σου.