δεκαετία του 1980. Το 30% των φτωχών δεν μπορεί να προμηθευτεί σε καθημερινή βάση ένα γεύμα, την ίδια στιγμή που το ποσοστό των διαχρονικά πλούσιων Γερμανών γιγαντώθηκε στο 51%. Είναι σαφές ότι ο περιορισμός του μισθολογικού κόστους στη Γερμανία, που τη βοήθησε να είναι ανταγωνιστική, παράλληλα αύξησε το ποσοστό φτώχειας και τις ανισότητες. Η Επιτροπή Περιφερειών έχει τονίσει ότι η αυξημένη ανάπτυξη και απασχόληση την περίοδο 2000-2008 δεν είχε ουσιαστικό αντίκτυπο στη φτώχεια, αντιθέτως οι ανισότητες διογκώθηκαν σε πολλές χώρες. Με την κρίση, η κατάσταση επιδεινώθηκε. Επομένως, η δέσμευση της ΕΕ να απαλλάξει 20 εκατομμύρια Ευρωπαίους από τον κίνδυνο της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού έως το 2020 είναι φιλολογίες χωρίς αντίκρισμα. Οι πολιτικές λιτότητας που εφαρμόζουν, θα θίξουν το ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο και στην Ελλάδα αυτή η πολιτική δείχνει το χειρότερό της πρόσωπο. Έχουν επιβληθεί μέτρα που ταιριάζουν με τις κλασσικές συνταγές του Δ.Ν.Τ., όχι όμως και με την ευρωπαϊκή νομιμότητα, αφού παραβιάζονται ακόμη και ιδρυτικές συνθήκες της Ε.Ε., υποσκάπτοντας τα ίδια τα θεμέλια της Ευρώπης. 

Έχουμε θέσει στο ευρωκοινοβούλιο ζήτημα ευρωπαϊκής νομιμότητας για τις περικοπές στις χαμηλές συντάξεις και μισθούς. Το άρθρο 9 της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης υποχρεώνει την Ένωση να συνεκτιμά, κατά τον καθορισμό και την εφαρμογή των πολιτικών και των δράσεων της, «τις απαιτήσεις που συνδέονται με τη διασφάλιση της κατάλληλης κοινωνικής προστασίας (και) με την καταπολέμηση του κοινωνικού αποκλεισμού».
Έκθεση της EUROSTAT ανέφερε και πριν την κρίση ότι μεγάλο μέρος του ελληνικού πληθυσμού διατρέχει κίνδυνο φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού. Το 14% των εργαζομένων βρίσκονταν το 2009 σε άμεσο κίνδυνο φτώχειας, ενώ στις ηλικίες άνω των 65 ανάλογο κίνδυνο διατρέχουν 21% των ανδρών και 25% των γυναικών. Οι περικοπές που επιβλήθηκαν από την τρόικα στις συντάξεις και τους μισθούς, πολλαπλασιάζουν τους πολίτες που βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας, που για την Ελλάδα εκτιμάται μεταξύ € 6.100 και € 7.560 σε ετήσια βάση για μονομελή νοικοκυριά.
 
Οι Πράσινοι αντιπροτείνουμε ένα Σύμφωνο Βιώσιμης Ευημερίας. Επιπλέον, η προώθηση της Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας μπορεί να προσφέρει σε μεγάλο μέρος της κοινωνίας ένα δίχτυ ασφαλείας για αξιοπρεπή επιβίωση. Η ανάπτυξη συνεταιρισμών παραγωγών – καταναλωτών, τοπικών δικτύων ανταλλαγής προϊόντων και υπηρεσιών χωρίς χρήματα ή θεσμών εναλλακτικών χρηματοδοτήσεων στα πρότυπα της ιταλικής Ηθικής Τράπεζας, αποτελούν μια θετική πρόκληση για την ελληνική κοινωνία».