Ανοικτή πρόσκληση των «ΠΡΑΣΙΝΩΝ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ»

Πάμε μαζί;

Για τις εκλογές αλλά κυρίως για το μετά τις εκλογές

Μια πρόταση-πρόσκληση(πρόκληση) από όσους/ες  (και προς όσους/ες) πιστεύουν ότι χρειαζόμαστε ένα σοβαρό, ανοικτό, κοινωνικό, δημοκρατικό  (κι όχι ένα  α-πολιτικό ή κλειστοφοβικό) πράσινο κόμμα όχι μόνο για τις εκλογές που έρχονται αλλά κυρίως για το μετά τις εκλογές.

Επειδή πιστεύουμε ότι το παλιό πέθανε, αλλά το καινούργιο δεν  λέει να γεννηθεί, με όλους τους κινδύνους και τις ανασφάλειες που όπως έγραψε ο Γκράμσι μεσολαβούν στο μεσοδιάστημα, κι επειδή πολλοί από μας πιστεύουμε ότι έχουμε μάθει (και) από τα δικά μας λάθη αναζητούμε πολίτες να πάμε μαζί σε μια νέα προσπάθεια.

Όχι διότι μας κυριαρχούν οι εμμονές της άσκησης πολιτικής ή κατάληψης κάποιας καρέκλας στη Βουλή αλλά επειδή το πολιτικό τοπίο, δηλαδή οι μέχρι τώρα επιλογές του πολίτη, δεν μας ικανοποιούν. Έως και μας φοβίζουν. Έχουμε φθάσει στο πολιτικό αδιέξοδο όπου το μόνο που κυριαρχεί ως πραγματικό δίλημμα είναι φόβος ή οργή, καθώς και το πότε και πόσο νερό θα χρειαστεί να ρίξει ο ΣΥΡΙΖΑ στον λαϊκισμό του ώστε να διαχειριστεί μια πραγματικότητα που (επαν)εμφανίστηκε  μετά τη ραστώνη που καλλιεργούσε η ΝΔ και το Πασοκ ότι το «πρόγραμμα βγαίνει και είμαστε ένα μίλι πριν την έξοδο».

Δεν πιστεύουμε ότι η γέφυρα μεταξύ του παλιού και του νέου θα μπορέσει να χτιστεί από νεοπαγή σχήματα που στηρίζονται αποκλειστικά σε μια μεταφυσική «καθαρότητα» προσώπων και απόψεων. Οι αιτίες της κρίσης είναι πιο πολύπλοκες από τον απλοϊκό διαχωρισμού ανάμεσα στο «παλιό και στο καινούργιο». Ότι είναι παλιό δεν είναι πάντα για πέταμα, ότι είναι νέο δεν είναι αυτομάτως και καλύτερο. Χρειάζονται υπερβάσεις για να φθάσουμε στο νέο – μερικές φορές και προσωπικές. Χρειάζονται βαθιές αλλαγές στην πολιτική, στους θεσμούς, στις αξίες. Η έξοδος αργεί, η επιστροφή στο παρελθόν δεν είναι έτσι κι αλλιώς εφικτή ούτε βιώσιμη. Για να σηκωθούμε ως κοινωνία στα πόδια μας πρέπει να διαμορφώσουμε συμμετοχικά και δημοκρατικά ένα αξιόπιστο, ισορροπημένο, εναλλακτικό σχέδιο διεξόδου από την κρίση.

Πιστεύουμε ότι υπάρχουν και άλλοι/ες που σκέπτονται όπως εμείς. Και είπαμε πως αν δεν  σας αναζητήσουμε τότε πάλι θα κάνουμε μισή δουλειά. Την ξανακάναμε και δεν απέδωσε. Αλλά, αν γίνουμε περισσότεροι /ες κι αν συμφωνήσουμε με δημιουργική διάθεση σε μερικά ζητήματα, μερικές αρχές τότε θα έχουμε κάνει το πρώτο βήμα. Ιδίως  αν πιστεύεις, όπως εμείς, όχι στους πολιτικούς - σωτήρες αλλά στην πολιτική βούληση και συμμετοχή για τη δημιουργία πολιτικών και θεσμών επίλυσης των προβλημάτων. Τα οποία είναι πολύπλοκα, τόσο πολύπλοκα και πολυπαραγοντικά, ώστε να μην αρκεί η βούληση του «κυρίαρχου λαού» ή η εκλογική νίκη ενός κόμματος για να επιλυθούν. Αλλά απαιτείται (και) μια νέα διαδικασία παραγωγής λύσεων.   

Από τον  τρόπο που θα επιλέξουμε να αντιμετωπίσουμε το συνδυασμό κρίσης και πολιτικών ναρκισισμών θα εξαρτηθεί η εικόνα της κοινωνίας μας τα αμέσως επόμενα χρόνια.

Συμφωνείς μαζί μας ότι την εποχή των δικτυώσεων η λύση δεν βρίσκεται στους μοναχικούς δρόμους της «πτωχής πλην τιμίας Ελλάδος» αλλά αντίθετα στην ανάπτυξη ενός ισορροπημένου, κοινωνικά δίκαιου σχεδίου εξόδου από την κρίση, και στην εμβάθυνση όλων μαζί στην πρόκληση για μεγαλύτερη πολιτική, κοινωνική, οικολογική και δημοκρατική ενοποίηση της Ευρώπης; Κι ότι αυτό θα γίνει με επαναχάραξη  των δημοκρατικών θεσμών με στόχο «περισσότερα για περισσότερους»; Με περισσότερη δημοκρατία για περισσότερους, περισσότερες ευκαιρίες για  περισσότερους, περισσότερη κοινωνική και οικολογική δικαιοσύνη για όλες και όλους.

Συμφωνείς μαζί μας ότι όσο συνεχίζουμε να πέφτουμε στην παγίδα αναζήτησης ενός πολιτικού μεσσία που θα λύσει όλα τα προβλήματα μας και εμμονής σε έναν διακομματικό μανιχαϊσμό όπου ο αντίπαλος είναι ο σατανάς και οι πολίτες ψηφίζουν κάθε φορά όχι  γιατί συμφωνούν με το πρόγραμμα ενός κόμματος στην αντιπολίτευση αλλά γιατί θέλουν απλώς να τιμωρήσουν αυτόν που είναι στην κυβέρνηση, τόσο θα παραμένουμε χαμένοι στην κρίση;  

Δεν αυτοψεκαζόμαστε με θεωρίες συνομωσίας. Είμαστε πεισμένοι, αντιθέτως, ότι η έξοδος από την πολλαπλή κρίση θα έρθει αν επαναδιεκδικήσουμε τη θέση μας στον κόσμο, αυτή τη φορά μακριά από έναν κακομαθημένο καταναλωτισμό και από μια αρπακτική στάση απέναντι στον άλλο και απέναντι στο περιβάλλον, δηλαδή με στροφή προς την κοινωνική και οικολογική καινοτομία, την συμμετοχική δημοκρατία, την αλληλεγγύη, την υπεύθυνη οικονομία και τη βιωσιμότητα. 

Συμφωνούμε; Αν ναι, Πάμε μαζί;