του Νίκου Χρυσόγελου

π. ευρωβουλευτή Πράσινοι / EFA

Μέλος του Συμβουλίου του νέου κόμματος ΠΡΑΣΙΝΟΙ

Η Ουκρανία δέχεται μια βίαιη, τρομακτική (και από άποψη πυρός) επίθεση από τις δυνάμεις του Πούτιν, χιλιάδες άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους, πόλεις καταστρέφονται, μνημεία – εκπαιδευτικά ιδρύματα – νοσοκομεία ισοπεδώνονται.

Στους περισσότερους μας έχει κάνει εντύπωση το σθένος των Ουκρανών πολιτών, για να πω την αληθεία όχι μόνο αυτών που πολεμάνε στην ίδια τη χώρα τους αλλά και αυτών (γυναίκες και παιδιά) που έχουν βρει καταφύγιο σε άλλες χώρες, κάποιες από αυτές και στην Ελλάδα.

Μου έχει κάνει εντύπωση, όμως, και η αγάπη που δείχνουν για τα ζώα μέσα σε αυτές τις αδιανόητες συνθήκες που βιώνουν. Ιδού μερικά περιστατικά που μας κάνουν να θαυμάζουμε τους ανθρώπους που αγαπάνε όχι μόνο τους δικούς τους ανθρώπους, τους φίλους, τους γείτονες, τους συμπολίτες τους αλλά και τα ζώα, που αποτελούν και αυτά μέλος τελικά μιας ευρύτερης “κοινότητας”. Και μερικές φορές μπορεί να χάσουν ακόμα και τη ζωή τους για να βοηθήσουν τα ζώα.

Οι Ουκρανοί πρόσφυγες παίρνουν μαζί τους και τα ζώα

Οι εικόνες με τις ουρές εκατομμυρίων Ουκρανών προσφύγων που περνάγανε στις γειτονικές χώρες ή μετακινούνταν προς τις δυτικές περιοχές μας συγκλόνισαν.

Πολλοί και πολλές συγκινηθήκαμε, όμως, και με εικόνες που πέρναγαν ίσως σε δεύτερη μοίρα, μεγάλοι και μικροί να έχουν μαζί τους, στην αγκαλία τους ή δίπλα τους, τους φίλους τους. Μεγαλείο ψυχής, νέες αξίες.

Δυο αδελφές με κίνδυνο της ζωής τους μεταφέρουν τα γατιά της περιοχής τους εκτός της πολεμικής ζώνης

Ο πόλεμος έπληξε όχι μόνο τους ανθρώπους αλλά και τα ζώα. Δύο αδελφές, πήραν την απόφαση να μεταφέρουν όσα περισσότερα ζώα μπορούσαν εκτός των εμπόλεμων περιοχών. Βρήκαν, αρχές Μάρτη 2022, ένα μεγάλο αυτοκίνητο και φόρτωσαν πενήντα γάτες και σκυλιά, από κέντρα προστασίας ζώων, δικά τους ζώα ή άλλων. Ταξίδευαν όλο το βράδυ με θερμοκρασίες που έφταναν και τους -7 βαθμούς Κελσίου, το αυτοκίνητο ήταν χωρίς όμως θέρμανση, και έφτασαν στα σύνορα με την Πολωνία όλοι και όλα – οι δύο αδελφές και τα ζώα – ζωντανά.

Αυτή η αποστολή έχει επαναλειφθεί άλλες 4 φορές. Οι αδελφές αποφάσισαν να επιστρέψουν στο Κίεβο μαζί με τις τρεις γάτες και τον σκύλο τους, και να συνεχίσουν να μεταφέρουν ζώα από την Ουκρανία, θύματα του πολέμου, στη Γερμανία, σε νέα καταφύγια και σε νέες οικογένειες.

Σκοτώθηκε ενώ είχε βγει για μια βόλτα και για να ταϊσει τα γατιά της γειτονιάς

Είχε βγει να ταΐσει τις γάτες, όταν άρχισε ο βομβαρδισμός σε πολυσύχναστη γειτονιά του Χάρκοβο, της δεύτερης μεγαλύτερης πόλης της Ουκρανίας, σε μικρή απόσταση από τα σύνορα με τη Ρωσία. Η Natalia Kolesnik, όπως και πολλοί άλλοι κάτοικοι, είχε μάθει να συνυπάρχει με τους κινδύνους του πολέμου. Μέσα σε όλα τα άλλα είχε να φροντίσει και τις γάτες της γειτονιάς. Δυστυχώς, αυτή τη φορά οι οβίδες σκότωσαν τρεις γυναίκες. Η Natalia Kolesnik ήταν ένα από τα τρία πτώματα που άφησε πίσω ο βομβαρδισμός. Το ένα πτώμα ήταν αγνώριστο. Το δεύτερο ξεχώριζε από το σκισμένο κίτρινο φόρεμα, κοντά σε ένα βομβαρδισμένο παγκάκι. Κοντά στο τρίτο πτώμα υπήρχε ένα κουτί με μισοφαγωμένα φρούτα.

Ο σύζυγος της Natalia ανησυχούσε, ήξερε ότι η γυναίκα του ήταν έξω την ώρα του βομβαρδισμού. Την καλούσε στο κινητό και δεν απαντούσε. Έτρεξε έξω. Είδε το πτώμα της συζύγου του και έπεσε απελπισμένος πάνω της. Δεν ήθελε να πιστέψει ότι η γυναίκα του έφυγε για πάντα. Τη χάιδευε ακόμα και όταν οι νοσηλευτές πήραν το πτώμα της για να το κλείσουν στον ειδικό σάκκο. Ο γιος τους σκούνταγε τον πατέρα του. “Μπαμπά, τελείωσε, έφυγε, είναι νεκρή. Πάμε. Αυτή είναι η μητέρα μου. Μπαμπά, σε παρακαλώ. Πάμε.”

“Σήκω μπαμπά, είναι η μαμά, σκοτώθηκε, είναι νεκρή”,

Είναι γεγονός ότι η ειρήνη δεν είναι μια παθητική κατάσταση μεταξύ χωρών που δεν έχουν προβλήματα μεταξύ τους. Αυτός ο ιδανικός κόσμος στις διακρατικές σχέσεις δεν υπάρχει. Η ειρήνη είναι αντιθέτως αποτέλεσμα μιας ενεργητικής διαδικασίας εξεύρεσης λύσεων που προλαμβάνουν κρίσεις και διαμορφώνουν κοινά συμφέροντα. Πολύ συχνά ο πόλεμος είναι αποτέλεσμα της αδράνειας, ψευδαισθήσεων και ακινησίας, υποτίμησης των προβλημάτων αλλά και μη κατανόησης των συνθηκών που μπορεί να οδηγήσουν σε κλιμάκωση βήμα βήμα που δεν μπορεί να σταματήσει γιατί έχει δημιουργηθεί σταδιακή δυναμική σύγκρουσης. Σε αυτή τη φάση βρισκόμαστε άσχετα αν η δική μας πλευρά κατηγορεί τον Ερντογάν για "τσαμπουκά" και η τουρκική πλευρά την Ελλάδα ότι "δεν έχει διάθεση για διάλογο". Τα μέσα ενημέρωσης και στις δύο πλευρές ρίχνουν συνεχώς λάδι στη φωτιά με αποτέλεσμα σταδιακά οι πολιτικές ηγεσίες να μην έχουν εύκολα τη δυνατότητα να αλλάξουν πλεύση. Πολύ περισσότερο αν επενδύουν στην ισχύ και όχι στην προετοιμασία της ειρήνης,