Ο βιασμός γυναικών από στρατιωτικές και παραστρατιωτικές ομάδες στην πρώην Γιουγκοσλαβία
Ο βιασμός γυναικών από στρατιωτικές και παραστρατιωτικές ομάδες χρησιμοποιήθηκε συχνά ως "όπλο" για τον εξευτελισμόόχι μόνο των γυναικών αλλά και των "εχθρών". Στην πρώην Γιουγκοσλαβία χρησιμοποιήθηκε με συστηματικό και οργανωμένο τρόπο κυρίως από τους Σέρβους εναντίων γυναικών από τη Βοσνία. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση που αναφέρεται από την έρευνα - μία από πολλές χιλιάδες -του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου για τα Εγκλήματα Πολέμου στην πρώην Γιουγκοσλαβία
Μετάφραση από http://www.icty.org/en/press/gang-rape-torture-and-enslavement-muslim-women-charged-ictys-first-indictment-dealing
Το βασανιστήριο ενός κοριτσιού: Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ FWS-87
(για λόγους προστασίας αναφέρεται με ένα κωδικό και όχι με το όνομά της)
Ενώ όλες οι γυναίκες που αναφέρονται στο κατηγορητήριο υπέστησαν φρικτές και αδιάκοπες κακοποιήσεις, το βασανιστήριο που υπέστη το νεαρό κορίτσι που αναφέρεται στο κατηγορητήριο ως FWS-87 αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα του μοντέλου των παραβιάσεων που βιώνουν αυτές οι γυναίκες.
Ήταν μόνο 15 ετών όταν συνελήφθη πρώτη φορά τον Ιούλιο του 1992, ο Εισαγγελέας ισχυρίστηκε ότι η FWS-87 υποβλήθηκε σε βασανιστήρια ρουτίνας τουλάχιστον οκτώ μήνες, συμπεριλαμβανομένων ομαδικών βιασμών, και την υποδούλωση στα χέρια των κατηγορούμενων, όπως οι JANKOVIĆ, JANJIĆ, KOVAĆ, VUKOVIĆ, ZELENOVIĆ, KUNARAC και STANKOVIĆ και αμέτρητοι άλλοι άγνωστοι στρατιώτες.
Η FWS-87 για πρώτη φορά βρέθηκε υπό κράτηση στο συγκρότημα Buk Bijela στον ποταμό Ντρίνα περίπου στις 3 Ιουλίου του 1992. Εκεί, ανακρίθηκε από τον Dragan ZELENOVIĆ και τρεις άγνωστους στρατιώτες, καθένας από τους οποίους τη βίαζε με τη σειρά. Ένας από τους στρατιώτες έβαλε ένα πυροβόλο όπλο στο κεφάλι της, καθώς ο ίδιος την βίαζε. Η FWS-87 υπέστη έντονο πόνο κατά τη διάρκεια της επίθεσης, που ακολουθήθηκε από βαριά κολπική αιμορραγία.
Μεταξύ 3 και 13 Ιουλίου του 1992, η FWS-87, μαζί με τουλάχιστον 72 άλλους Μουσουλμάνους κατοίκους της Φότσα, μεταφέρθηκαν στο Γυμνάσιο της Φότσα. Η FWS-87 ήταν μία από τις πολλές γυναίκες που, από τη δεύτερη ημέρα της κράτησής τους, κακοποιήθηκε σεξουαλικά, συμπεριλαμβανομένων ομαδικών βιασμών κάθε βράδυ, από ομάδες στρατιωτών, είτε σε τάξη, είτε σε δωμάτια ή σε κοντινά διαμερίσματα. Οι στρατιώτες ήταν μέλη της στρατιωτικής αστυνομίας και αναφέρονται ως «Οι Φρουροί του Cosa», μετά τον τοπικό διοικητή της στρατιωτικής αστυνομίας, Cosovic. Μεταξύ των δραστών ήταν οι κατηγορούμενοι JANKOVIĆ, ZELENOVIĆ, JANJIĆ και VUKOVIĆ.
Οι στρατιώτες απείλησαν να σκοτώσουν τις γυναίκες, αν προβάλλουν άρνηση. Οι γυναίκες που προσπάθησαν να αντισταθούν χτυπήθηκαν.
Στις περίπου 6 ή 7 Ιουλίου του 1992 η FWS-87 βιάστηκε από τον VUKOVIĆ, ενώ άλλες κρατούμενες γυναίκες ταυτόχρονα βιάζονταν στο ίδιο δωμάτιο.
Μεταξύ 8 και 13 Ιουλίου, ο κατηγορούμενος Dragan ZELENOVIĆ οδήγησε μια ομάδα στρατιωτών που κακοποίησε σεξουαλικά την FWS-87 και μια άλλη νεαρή γυναίκα στο Γυμνάσιο της Φότσα τουλάχιστον πέντε φορές επιπλέον με εκείνη που περιγράφεται ανωτέρω.
Κατά τη διάρκεια της ίδιας περιόδου, η FWS-87 μεταφέρθηκε από το Γυμνάσιο σε ένα κοντινό διαμέρισμα που άνηκε στον ZELENOVIĆ για τουλάχιστον πέντε φορές. Εκεί, βιάστηκε από τους Zoran VUKOVIĆ και Dragan ZELENOVIĆ.
Οι βιασμοί γυναικών στην διάρκεια του πολέμου στην πρώην Γιουγκοσλαβία
https://en.wikipedia.org/wiki/Rape_during_the_Bosnian_War
1992. Η μαζική σφαγή στην Prijedor που άνοιξε το δρόμο και στην γενοκτονία στην Σρεμπρένιτσα
Στη γειτονιά μας έχουν συμβεί πολλά μαζικά εγκλήματα πολέμου και γενοκτονίας, δυστυχώς όχι μόνο πριν από πολλές-πολλές δεκαετίες, αλλά και πρόσφατα, μόλις πριν λίγα χρόνια. Δυστυχώς η Ελληνική κοινωνία ενδιαφέρεται ελάχιστα και όταν ενδιαφέρεται το κάνει επιλεκτικά, αν και αυτά συνέβησαν στη γειτονιά μας.
Όμως είχε προηγηθεί τον Αύγουστο του 1992 μια εξίσου μαζική, απεχθής εκτέλεση αμάχων στην Prijedor. Μέχρι τώρα έχουν εντοπιστεί 102 μαζικοί τάφοι. Σύμφωνα με το Κέντρο Έρευνας και Τεκμηρίωσης που εδρεύει στο Σεράγεβο (IDC), περίπου 5.200 Βόσνιοι και Κροάτες από το Prijedor είναι αγνοούμενοι ή σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια της σφαγής, και συνολικά κάπου 14.000 άνθρωποι από την ευρύτερη περιοχή της Prijedor.
Τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν στην Prijedor έχουν παραπεμφθεί σε 13 δίκες ενώπιον του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου για την πρώην Γιουγκοσλαβία. Το δικαστήριο της Χάγης καταδίκασε 36 άτομα σε συνολικά 582 χρόνια φυλάκισης για εγκλήματα πολέμου στην Prijedor.
Οι επικεφαλής των σερβικών στρατιωτικών και παραστρατιωτικών δυνάμεων, αλλά και υψηλόβαθμα στελέχη συμπεριλαμβανομένων του στρατηγού Ράτκο Μλάντιτς, του Σερβοβόσνιου προέδρου Ράντοβαν Κάραζιτς, και του προέδρου της Σερβίας Σλόμποταν Μιλόσεβιτς κατηγορήθηκαν για γενοκτονία, και δολοφονική εξόντωση, κράτηση σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, βασανιστήρια και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, συστηματικές επιθέσεις εναντίον άμαχου πληθυσμού και άλλα εγκλήματα, σε σχέση με την εθνοκάθαρση στην Prijedor.
Πόσοι το ξέρουν άραγε στην Ελλάδα, πόσα ΜΜΕ μίλησαν για αυτά τα εγκλήματα, πόσοι δεν θεωρούν ακόμα τον Μλάντιτς, τον Ράντοβαν Κάραζιτς, τον Σλόμποταν Μιλόσεβιτς αδελφούς μας, αγωνιστές ή και ήρωες; Αυτούς τους εγκληματίες πολέμου που πολλοί καλούσαν για να τιμήσουν στη χώρας μας.....
