Χρειαζόμαστε μια νέα πολιτική κουλτούρα. Όσα συμβαίνουν γύρω μας είναι απίστευτα. Δείχνουν πολιτικές συμπεριφορές χωρίς αρχές, πρόγραμμα και στόχους.

Ας δούμε ένα παράδειγμα από τα χιλιάδες που βιώνουμε καθημερινά. Ο Κ. Μητσοτάκης αναγγέλλει από τη ΔΕΘ ότι η είσπραξη του ΕΝΦΙΑ θα περάσει στους Δήμους και τα έσοδα από αυτόν θα "αντικαταστήσουν" την κρατική χρηματοδότηση προς τους δήμους (συνοπτικά το μήνυμα).

Θα περίμενε κάποιος και σοβαρή προεργασία πάνω σε αυτό από την ΝΔ και σοβαρή κριτική ή αντιπρόταση από τα άλλα κόμματα. Τίποτα από αυτά δεν συμβαίνει.

Σχετικά με την ΝΔ: Η εξαγγελία δεν βασίζεται σε επεξεργασία του μοντέλου που υπονοεί, δεν φαίνεται να είναι μια επεξεργασμένη πρόταση διότι κάτι τέτοιο πράγματι χρειάζεται γενικότερη αλλαγή του μοντέλου διοίκησης ώστε να γίνει από συγκεντρωτικό πιο αποκεντρωμένο. Αυτή η εξαγγελία δεν στέκει από μόνη της γιατί πρέπει να συνδυαστεί με βαθύτερες αλλαγές στο διοικητικό μοντέλο αλλά και ανάπτυξη από τους δήμους ενός μηχανισμού που θα εισπράττει παρόμοιους φόρους. Προφανώς, όμως, απαιτούνται και πολλές άλλες αλλαγές και διευκρινήσεις, πχ πώς μικροί δήμοι θα μπορέσουν να αναπτύξουν παρόμοιες στρατηγικές και μηχανισμούς όταν δεν μπορούν να έχουν πχ έναν τεχνικό ή δεν είναι σε θέση να διαχειριστούν τα απορρίμματα; Αν δεν ήταν ένα πυροτέχνημα όπως κάνει το ελληνικό πολιτικό σύστημα, ο Κ.Μ. θα πρότεινε μια σοβαρή συζήτηση για αλλαγή του θεσμικού πλαισίου και του Συντάγματος, ώστε να προχωρήσουμε παρακάτω. Ούτε καν νύξη δεν έγινε για κάτι τέτοιο. Απλώς "δεσμεύτηκε" ότι θα το πετύχει σε ...3 χρόνια!!!!!

Σχετικά με τον ΣΥΡΙΖΑ: Εντάξει το καταλάβαμε, όλη η εκλογική του κριτική θα επικεντρώσει στον Πινοσέτ και στη σχολή του Σικάγου (ασχέτως αν έχει εφαρμόσει κι αυτός κάποιες από τις πρακτικές της περίφημης...σχολής). Θα περίμενε πάντως κάποιος από τις κομματικές δυνάμεις να τοποθετηθούν επί της ουσίας της πρότασης και να μην πετάξουν κι αυτές πυροτεχνήματα, να μην πετάξουν την μπάλα στην εξέδρα για ένα πράγματι σοβαρό θέμα (το οποίο δεν θέλησε ούτε καν να αγγίξει ο Κ.Μητσοτάκης). Το ένα ερώτημα αφορά το συγκεκριμένο, δηλαδή πρέπει να υπάρχει αυτός ή άλλος φόρος περιουσίας, αν ναι, πώς θα γίνει πιο δίκαιος, αν ναι, πώς μπορεί να έχει κοινωνικούς ή οικολογικούς στόχους κα. Το δεύτερο ερώτημα είναι αν τα κόμματα υποστηρίζουν γενικότερα την ανάγκη να περάσουμε σε ένα νέο μοντέλο κοινωνικής και διοικητικής αποκεντρωμένης δημοκρατικής οργάνωσης, αναπτύσσοντας προσεγγίσεις bottom-up και συμμετοχικού σχεδιασμού. Αν θέλουν, δηλαδή, προγραμματικά, όχι στη βάση τακτικών εκλογικών σχεδιασμών, να προχωρήσει η χώρα σε αναβάθμιση των δήμων, ανάληψη σοβαρών ρόλων και πόρων από την τοπική και περιφερειακή αυτοδιοίκηση.

Ακούγοντας τις "πολιτικές" τοποθετήσεις των μεν και των δε, πραγματικά τρελαίνομαι. Καμία σοβαρή προγραμματική συγκρότηση. Αφού το είπε ο Κ.Μ. στα κάγκελα οι άλλοι, ή το ανάποδο αφού το είπε ο ΑΤ στα κάγκελα οι νεοδημοκράτες.

Οι αλλαγές θα απαιτούσαν τόλμη, σοβαρή προεργασία, ουσιαστικό διάλογο, διάθεση να αλλάξουμε (όχι απλώς να καταλάβουμε τις καρέκλες στις οποίες κάθονταν οι προηγούμενοι).

Υπάρχουν εκεί έξω άνθρωποι που σκέφτονται ορθολογικά και νοιάζονται ακόμα για ουσιαστικές, ισορροπημένες, δίκαιες και ορθολογικές αλλαγές σε ένα σύστημα και ένα μοντέλο που έχει καταρρεύσει αλλά κανένας δεν θέλει να μεταρρυθμίσει πραγματικά (πέρα από τα εύκολα συνθήματα επικοινωνιακού χαρακτήρα);