Αύριο ξεκινάει το #Ανοίγουμε. Αλλά φοβάμαι ότι καλλιεργείται η αντίληψη ότι επιστρέφουμε σε μια κανονικότητα του παρελθόντος. Θα έλεγα ότι πρέπει να σκεφτούμε σοβαρά ότι από αύριο πρέπει να "επιστρέψουμε σε μια κανονικότητα του μέλλοντος", όχι στο παρελθόν.
Υπάρχουν πολλά θέματα που πρέπει να συζητήσουμε. Ας ξεκινήσουμε από ένα σημαντικό: μετακινήσεις μέσα στην πόλη.
Τι συνιστά η κυβέρνηση: να κυκλοφορούμε με το ΙΧ για να μειωθεί η κίνηση με τα ΜΜΜ. Λάθος γιατί αυτό θα οδηγήσει σε απότομη αύξηση της κίνησης οχημάτων και κατά συνέπεια στην επιστροφή της υψηλής ατμοσφαιρικής ρύπανσης. Όμως, οι έρευνες δείχνουν ότι η ατμοσφαιρική ρύπανση συμβάλλει σοβαρά στην αύξηση της νοσηρότητας και θνησιμότητας του αστικού πληθυσμού γενικά (7.500-13.500 πρόωροι θάνατοι ετησίως στην Ελλάδα, πολλαπλάσιοι των 142 από τον κοροναϊό), ενώ και τώρα μέσα στην πανδημία διαπιστώνουμε ότι οι περισσότεροι θάνατοι συμβαίνουν σε περιοχές με υψηλή ατμοσφαιρική ρύπανση και αφορά ανθρώπους με υποκείμενη νόσο (άρα και αυτούς που έχουν προβλήματα του αναπνευστικού λόγω της ατμ. ρύπανσης). Αυτό που συστήνουν λοιπόν είναι επικίνδυνο για την δημόσια υγεία.
Και πώς θα πηγαίνουμε στις δουλειές μας, θα ρωτήσει κάποιος;
Θα πρέπει να προωθήσουμε μια "στρατηγική επιστροφής στο μέλλον" με στόχο βιώσιμες, ανθεκτικές, πράσινες, υγιείς πόλεις και πράσινες μεταφορές που θα πατήσει πάνω στα περιβαλλοντικά "κεκτημένα" των επιπτώσεων από την τήρηση των μέτρων για την πανδημία. Είδαμε, για παράδειγμα, πολλούς ανθρώπους να ασκούνται και να κυκλοφορούν με ποδήλατο στην διάρκεια του #ΜένουμεΣπίτι γιατί ελευθερώθηκαν οι - άλλοτε πολυσύχναστοι ακόμα και στις γειτονιές - δρόμοι.
Τι μπορεί να γίνει και να έχει άμεσο αποτέλεσμα, τώρα, όχι σε 5 χρόνια:
- Αύξηση της συχνότητας δρομολογίων των δημόσιων μέσων μεταφοράς ώστε λιγότεροι άνθρωποι να είναι σε κάθε όχημα, και φυσικά ενίσχυση των μέτρων προστασίας επιβατών και προσωπικού. Αν το πρόβλημα είναι η έλλειψη προσωπικού, μάλλον θα πρέπει να ιεραρχηθεί ως προτεραιότητα η πρόσληψη του, όπως αντιστοίχως συνειδητοποιήσαμε ότι χρειαζόμαστε γιατρούς και νοσηλευτές.
- Δημιουργία ενός ευρύτατου δικτύου ποδηλατοδρόμων με διαδικασίες εξπρές κι απλές κινήσεις, όπως με - προσωρινό έστω - χαρακτηρισμό δρόμων ως αποκλειστικής κυκλοφορίας ποδηλάτων και πεζών καθώς και δρόμων ήπιας κυκλοφορίας. Ένα τέτοιο δίκτυο, που θα είχε μηδενικό κόστος σε αυτή τη φάση, θα διευκολύνει κόσμο που εξοικειώθηκε ή ξαναθυμήθηκε το ποδήλατο να συνεχίσει να το χρησιμοποιεί στις καθημερινές μετακινήσεις του και για να πηγαίνει στην δουλειά του αλλά και πολλούς άλλους να εξοικειωθούν στην ασφαλή μετακίνηση με ποδήλατο. Υπάρχουν εδώ και χρόνια αναλυτικές προτάσεις και από συλλόγους ποδηλατιστών και από μελετητές. Μπορούν να εφαρμοστούν έστω και πιλοτικά για να αποκτήσουμε αύριο ένα εκτενές δίκτυο ποδηλατόδρομων. Η άσκηση και η κυκλοφορία με ποδήλατο είναι πλέον μέρος της στρατηγικής πολλών χωρών για βελτίωση της δημόσιας υγείας.
- Μείωση του ΦΠΑ για αγορά ποδηλάτων και εξοπλισμού για ποδηλάτες.
- Εκπόνηση σχεδίων για ηλεκτροκίνηση (υποδομές, δίκτυα, οχήματα) με προτεραιότητα στα δημόσια Μέσα Μετακίνησης, τα δίκυκλα, τα φορτηγά και τα ταξί) και σε δεύτερο επίπεδο για ηλεκτροκίνητα ΙΧ, σε συνδυασμό με επενδύσεις για την παραγωγή ανανεώσιμης ενέργειας στο επίπεδο των γειτονιών μέσω κυρίως συνεργατικών σχημάτων (ενεργειακοί συνεταιρισμοί).
Μια στρατηγική "επιστροφής στο μέλλον" (και όχι στο παρελθόν) θα είναι προς όφελος:
- της υγείας μας (συνολικά, όχι μόνο ως προς τον κοροναϊό), αφού η μείωση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης και η φυσική άσκηση θα μειώσει τους πρόωρους θανάτους εξαιτίας περιβαλλοντικών παραγόντων ίσως και κατά 50% (από 2-10.000 λιγότεροι πρόωροι θάνατοι ΕΤΗΣΙΩΣ),
- της τσέπης μας σε μια εποχή που θα είναι πολύ δύσκολη από οικονομική άποψη για τους/τις πολλούς/ες, για να συντηρούν, σταθμεύουν και κινούν ΙΧ. Η μετακίνηση με ποδήλατο κοστίζει το πολύ 100 ευρώ το χρόνο (υπολογίζοντας και την απόσβεση αγοράς ποδηλάτου, εξοπλισμού και τυχόν επισκευών), ενώ ένα ΙΧ κοστίζει 3-10.000 ευρώ το χρόνο (απόσβεση αγοράς, ασφάλιση, καύσιμα, συντήρηση, τέλη...),
- δημοσίων επενδύσεων σε κοινωνικές και περιβαλλοντικές υποδομές, αξιοποιώντας και ευρωπαϊκούς πόρους, συμβάλλοντας σε μια πράσινη ανάκαμψη της οικονομίας,
- της ποιότητας ζωής μας.
ενώ είναι συμβατή με την προσπάθεια υλοποίησης μιας Πράσινης Συμφωνίας (Green Deal), της Ατζέντας για Βιώσιμες Πόλεις και απεξάρτησης από τα ορυκτά καύσιμα και της προστασίας του κλίματος.
Είναι αυτά από τις μικρές πράξεις που φέρνουν μεγάλα αποτελέσματα
Δείτε και αυτό από κάποιους ειδικούς για τη χρήση του ποδηλάτου στην διάρκεια της πανδημίας https://www.wenzelcoaching.com/…/cycling-in-the-era-of-cov…/
#GoGreen #βιώσιμες_πόλεις #υγεία #καραντίνα #COVID19 #coronavirus #climateaction
Ο Ποδονίφτης είναι ένα ζωντανό οικοσύστημα με φυτά, πουλιά και ψάρια. Όχι στην τσιμεντοποίησή του
Με το ποδήλατο στην πόλη καθημερινά, όχι μια φορά το χρόνο
Ωραία, δεν λέω, να οργανώνονται ποδηλατικοί γύροι. Αλλά γιατί δεν δημιουργούνται παράλληλα και υποδομές για την μετακίνηση καθημερινά με ποδήλατο; Υπάρχουν ελάχιστα καλά παραδείγματα, ορισμένοι ποδηλατόδρομοι σε πόλεις όπως η Καρδίτσα, η δυνατότητα μεταφοράς ποδηλάτων σε ηλεκτρικό και μετρό, αλλά μέχρι εκεί...
Μετά από τόσους ποδηλατικούς γύρους είναι προφανές ότι δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι θέλουν να μετακινούνται με ποδήλατο καθημερινά, να μην περιορίζονται σε μια γιορτή μια - δύο φορές το χρόνο.
Αλλά οι υποδομές για ποδήλατο είναι ελάχιστες ακόμα. Την ίδια στιγμή που ο ΟΗΕ αναγνωρίζει τον ρόλο του ποδηλάτου στην μείωση των εκπομπών αερίων που αλλάζουν το κλίμα και αποφασίζει να ποσοτικοποιήσει αυτή την συμβολή και να αναγνωρίσει την δυνατότητα saleable credits για προγράμματα ποδηλάτων μέσω του @UN’s Clean Development Mechanism ως σημαντικό βήμα για την καταπολέμηση της ρύπανσης, βελτίωση της υγείας και ευημερία των πολιτών. Κι εμείς ακόμα σε "συμβολικές" κινήσεις είμαστε.
- Γιατί οι δήμοι δεν προχωράνε σε ελαφριές υποδομές έτσι κι αλλιώς χαμηλού κόστους για μετακίνηση με ποδήλατο, συνδέοντας τις γειτονιές με τα σχολεία, κατ΄αρχάς, ώστε τα παιδιά να πηγαίνουν από το σπίτι τους στο σχολείο με ποδήλατο;
- Γιατί οι πανεπιστημιακές σχολές και τα campus δεν αναπτύσσουν μια κουλτούρα μετακίνησης με ποδήλατο;
- Γιατί στο σχολείο δεν αναπτύσσεται η κουλτούρα της ποδηλατοκίνησης, στο πλαίσιο της εξοικείωσης με βιώσιμα συστήματα μετακίνησης;
- Γιατί τα υπουργεία δεν αναπτύσσουν συνεκτική πολιτική για το ποδήλατο με στόχο να μειωθεί η ατμοσφαιρική ρύπανση (Υπουργείο Περιβάλλοντος και Υπ. Υγείας), να μειωθεί ο κυκλοφοριακός φόρτος στους δρόμους και η ανάγκη βαριών κι ακριβών οδικών υποδομών (Υπουρ Μεταφορών), να βελτιωθεί η ποιότητα ζωής και να μειωθούν οι ασθένειες (Υπουργ Υγείας), α μπορούν οι τουρίστες να γνωρίσουν το πολιτιστικό μας απόθεμα με ποδήλατο και να αυξηθεί το ποσοστό του ποδηλατικού τουρισμού (Υπουργ Τουρισμού, Υπ Πολιτισμού);
- Γιατί το Υπουργείο Παιδείας δεν ενθαρρύνει αποφασιστικά την δημιουργία κέντρων μέσα στα σχολεία για την εκπαίδευση των παιδιών (αλλά και των γονιών και των εκπαιδευτικών) στην ασφαλή μετακίνηση με ποδήλατο;
Όμως αν δεν πιέσουμε πιο αποφασιστικά όσοι/ες μετακινούμαστε με ποδήλατο, θα περνάνε τα χρόνια και δεν θα γίνουμε ποτέ Κοπεγχάγη. Α, θα πείτε, φυσικά δεν θα γίνουμε Κοπεγχάγη, όπου τουλάχιστον το 25% των μετακινήσεων καθημερινά γίνονται με ποδήλατο. Μα ούτε η Κοπεγχάγη ήταν ...Κοπεγχάγη την δεκαετία του 60. Οι πολίτες διεκδίκησαν όμως χώρο για το ποδήλατο και σήμερα η πόλη είναι ένα καλό παράδειγμα των μετακινήσεων με αυτό το όμορφο όχημα. Κι ευτυχώς δεν είναι η μοναδική πόλη.
Προσωπικά, αν και είμαι ποδηλάτης από το 1988, δεν πηγαίνω πλέον σε ...συμβολικές "γιορτές του ποδηλάτου". Προτιμάω να ...γιορτάζω καθημερινά και να μετακινούμαι προς και από την δουλειά μου με ποδήλατο.
