Ο βιασμός γυναικών από στρατιωτικές και παραστρατιωτικές ομάδες χρησιμοποιήθηκε συχνά ως "όπλο" για τον εξευτελισμόόχι μόνο των γυναικών αλλά και των "εχθρών". Στην πρώην Γιουγκοσλαβία χρησιμοποιήθηκε με συστηματικό και οργανωμένο τρόπο κυρίως από τους Σέρβους εναντίων γυναικών από τη Βοσνία. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση που αναφέρεται από την έρευνα - μία από πολλές χιλιάδες -του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου για τα Εγκλήματα Πολέμου στην πρώην Γιουγκοσλαβία

Μετάφραση από http://www.icty.org/en/press/gang-rape-torture-and-enslavement-muslim-women-charged-ictys-first-indictment-dealing

Το βασανιστήριο ενός κοριτσιού: Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ FWS-87

(για λόγους προστασίας αναφέρεται με ένα κωδικό και όχι με το όνομά της)

Ενώ όλες οι γυναίκες που αναφέρονται στο κατηγορητήριο υπέστησαν φρικτές και αδιάκοπες κακοποιήσεις, το βασανιστήριο που υπέστη το νεαρό κορίτσι που αναφέρεται στο κατηγορητήριο ως FWS-87 αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα του μοντέλου των παραβιάσεων που βιώνουν αυτές οι γυναίκες.

Ήταν μόνο 15 ετών όταν συνελήφθη πρώτη φορά τον Ιούλιο του 1992, ο Εισαγγελέας ισχυρίστηκε ότι η FWS-87 υποβλήθηκε σε βασανιστήρια ρουτίνας τουλάχιστον οκτώ μήνες, συμπεριλαμβανομένων ομαδικών βιασμών, και την υποδούλωση στα χέρια των κατηγορούμενων, όπως οι JANKOVIĆ, JANJIĆ, KOVAĆ, VUKOVIĆ, ZELENOVIĆ, KUNARAC και STANKOVIĆ και αμέτρητοι άλλοι άγνωστοι στρατιώτες.

Η FWS-87 για πρώτη φορά βρέθηκε υπό κράτηση στο συγκρότημα Buk Bijela στον ποταμό Ντρίνα περίπου στις 3 Ιουλίου του 1992. Εκεί, ανακρίθηκε από τον Dragan ZELENOVIĆ και τρεις άγνωστους στρατιώτες, καθένας από τους οποίους τη βίαζε με τη σειρά. Ένας από τους στρατιώτες έβαλε ένα πυροβόλο όπλο στο κεφάλι της, καθώς ο ίδιος την βίαζε. Η FWS-87 υπέστη έντονο πόνο κατά τη διάρκεια της επίθεσης, που ακολουθήθηκε από βαριά κολπική αιμορραγία.

Μεταξύ 3 και 13 Ιουλίου του 1992, η FWS-87, μαζί με τουλάχιστον 72 άλλους Μουσουλμάνους κατοίκους της Φότσα, μεταφέρθηκαν στο Γυμνάσιο της Φότσα. Η FWS-87 ήταν μία από τις πολλές γυναίκες που, από τη δεύτερη ημέρα της κράτησής τους, κακοποιήθηκε σεξουαλικά, συμπεριλαμβανομένων ομαδικών βιασμών κάθε βράδυ, από ομάδες στρατιωτών, είτε σε τάξη, είτε σε δωμάτια ή σε κοντινά διαμερίσματα. Οι στρατιώτες ήταν μέλη της στρατιωτικής αστυνομίας και αναφέρονται ως «Οι Φρουροί του Cosa», μετά τον τοπικό διοικητή της στρατιωτικής αστυνομίας, Cosovic. Μεταξύ των δραστών ήταν οι κατηγορούμενοι JANKOVIĆ, ZELENOVIĆ, JANJIĆ και VUKOVIĆ.

Οι στρατιώτες απείλησαν να σκοτώσουν τις γυναίκες, αν προβάλλουν άρνηση. Οι γυναίκες που προσπάθησαν να αντισταθούν χτυπήθηκαν.

Στις περίπου 6 ή 7 Ιουλίου του 1992 η FWS-87 βιάστηκε από τον VUKOVIĆ, ενώ άλλες κρατούμενες γυναίκες ταυτόχρονα βιάζονταν στο ίδιο δωμάτιο.

Μεταξύ 8 και 13 Ιουλίου, ο κατηγορούμενος Dragan ZELENOVIĆ οδήγησε μια ομάδα στρατιωτών που κακοποίησε σεξουαλικά την FWS-87 και μια άλλη νεαρή γυναίκα στο Γυμνάσιο της Φότσα τουλάχιστον πέντε φορές επιπλέον με εκείνη που περιγράφεται ανωτέρω.

Κατά τη διάρκεια της ίδιας περιόδου, η FWS-87 μεταφέρθηκε από το Γυμνάσιο σε ένα κοντινό διαμέρισμα που άνηκε στον ZELENOVIĆ για τουλάχιστον πέντε φορές. Εκεί, βιάστηκε από τους Zoran VUKOVIĆ και Dragan ZELENOVIĆ.

Οι βιασμοί γυναικών στην διάρκεια του πολέμου στην πρώην Γιουγκοσλαβία
https://en.wikipedia.org/wiki/Rape_during_the_Bosnian_War

Οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ καλούν τους πολιτικούς και τα κόμματα που είχαν “αγκαλιάσει” τον Ρ. Κάραζιτς να ζητήσουν συγνώμη από τους πολίτες, μετά και την επίσημη καταδίκη του για εγκλήματα πολέμου.

Το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης για τα εγκλήματα στην πρώην Γιουγκοσλαβία (International Tribunal for the Prosecution of Persons Responsible for Serious Violations of International Humanitarian Law Committed in the Territory of the Former Yugoslavia since 1991) έκρινε ένοχο τον Ράντοβαν Κάραζιτς για εγκλήματα πολέμου, γενοκτονίας,  εκτοπίσεων, θηριωδιών κα και τον καταδίκασε σε 40 χρόνια φυλακή. 

Το δικαστήριο τον δίκασε για:

-       Πέντε κατηγορίες για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητα

-       Δύο κατηγορίες για γενοκτονία (μια για την Σρεμπρένιτσα 1995, και μία για άλλες περιοχές όπως Vlasenica, Foca, Zvornik, Bratunac, Prijedor, Kljuc, Sanski Most το 1992)

-       Τέσσερις κατηγορίες για παραβίαση των «νόμων» και της «ηθικής» του πολέμου.

Το  Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης τον θεώρησε ένοχο για τις διώξεις, την εξόντωση, τις απελάσεις, τη βίαιη μεταφορά και τις δολοφονίες που πραγματοποιήθηκαν στο πλαίσιο της εκστρατείας σερβικών δυνάμεων για την εκδίωξη Βόσνιων Μουσουλμάνων και Κροατών από τα χωριά κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου της χώρας από το 1992 έως το 1995. Απέφυγε την καταδίκη για γενοκτονία σε επτά βοσνιακές πόλεις, αλλά κρίθηκε ένοχος στην περίπτωση αυτή με μειωμένη ευθύνη στην εξόντωση. Επιπλέον, ο Ράντοβαν Κάραζιτς βρέθηκε ένοχος σε σχέση με την κατηγορία για επιθέσεις    με ελεύθερους σκοπευτές και με οβίδες που τρομοκρατούσαν τον άμαχο πληθυσμό του Σεράγεβο, την πρωτεύουσα της Βοσνίας. Καταδικάστηκε, επίσης, για την ομηρία των στελεχών των Ηνωμένων Εθνών τους οποίους χρησιμοποίησε ως "ασπίδα" για να παρεμποδίσει τις αεροπορικές επιθέσεις του ΝΑΤΟ για την προστασία των πολιορκημένων Βόσνιων Μουσουλμάνων πολιτών.

Ο Ράντοβαν Κάραζιτς είχε σημαντικό ρόλο:

-      Στην δολοφονία 8.000 Βόσνιων Μουσουλμάνων, κυρίως ανδρών και αγοριών, στην Σρεμπρένιτσα, το 1995, μέσω οργανωμένων και προσχεδιασμένων μαζικών εκτελέσεων.

-   Στις εθνοκαθάρσεις (130.000 ανθρώπων) κι εξαναγκασμό σε  προσφυγιά  (3.000.000 αμάχων).

- Στην λειτουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης και στην αιχμαλωσία δεκάδων χιλιάδων Βόσνιων Μουσουλμάνων και Κροατών της Βοσνίας, κάτω από συνθήκες διαβίωσης που αποσκοπούσαν στην εξόντωσή τους.

-  Στις επιθέσεις σε σχολεία και νοσοκομεία

-  Στην ισοπέδωση ολόκληρων χωριών μέσω τρομοκρατίας, στους βιασμούς γυναικών για εξευτελισμό (πάνω από 90.000 γυναίκες βιάστηκαν στην διάρκεια του πολέμου)

- Στην πολιορκία του Σαράγεβο και άλλων πόλεων (Απρίλιος 1992 έως Νοέμβριο 1995) που είχε ως αποτέλεσμα 12.000 θύματα, πολλά από τα οποία δολοφονήθηκαν από ελεύθερους σκοπευτές και επιθέσεις με βαρέα πυροβόλα. Μεταξύ των θυμάτων ήταν πολλά παιδιά (1.601 παιδιά νεκρά μόνο στο Σαράγεβο) και νέοι. Στους λόφους του Σαράγεβο βλέπει κανείς τους τάφους με χιλιάδες νέους ηλικίας μεταξύ 18-25 ετών.

Επίσης, με εντολή του συνελήφθησαν και κρατήθηκαν ως όμηροι στελέχη του ΟΗΕ και Κυανόκρανοι, που χρησιμοποιήθηκαν ως «ανθρώπινη ασπίδα» για να αποτραπούν οι ΝΑΤΟικοί βομβαρδισμοί.

Στο πλευρό των Σέρβων εθνικιστών (και σε σφαγές όπως αυτή στην Σρεμπρένιτσα) συμμετείχαν κι έλληνες ακροδεξιοί και νεοναζί («Ελληνική Εθελοντική Φρουρά»), πολλοί από τους οποίους βρίσκονται σήμερα στη Χρυσή Αυγή.

Στις μαύρες σελίδες της ιστορίας καταγράφεται η υποστήριξη από το σύνολο, σχεδόν, της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας και των κομμάτων στους εγκληματίες Μιλόσεβιτς, Κάραζιτς και Ράτκο Μλάντιτς που κατέστρεψαν και την ίδια τη χώρα τους, ενώ δεν έλειψαν και οι "αδελφοποιήσεις" και οι εκδηλώσεις υποστήριξής τους εν μέσω πολέμου. Πολλοί θα δηλώσουν σήμερα ότι «αγνοούσαν» τα εγκλήματα που διέπραξε ο Κάραζιτς. Θα τολμήσουν να βγουν δημόσια και να ζητήσουν συγνώμη έστω και τώρα; 

Οι τρεις, τότε, «ηγέτες» της Γιουγκοσλαβίας που οδήγησαν τη χώρα στην διάλυση δεν ζουν σήμερα. Ο Μιλόσεβιτς πέθανε το 2006 κατά την διάρκεια της δίκης, ενώ ο Τούτζμαν (ηγέτης των Κροατών) και ο Ιζετμπέγκοβιτς (ηγέτης της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης) πέθαναν πριν ολοκληρωθεί η διαδικασία σύνταξης του κατηγορητηρίου.  Ο ακροδεξιός Σέσελι ζει ακόμα, αν και αφέθηκε ελεύθερος λόγω «καρκίνου», αλλά σύντομα θα εκδοθεί η απόφαση του κατηγορητηρίου και για αυτόν. Ο «στρατηγός Ράτκο Μλάντιτς που ήταν ο στρατιωτικός αρχηγός του Κάραζιτς  στην διάρκεια των πολέμων, δικάζεται χωριστά.