13 Αυγούστου 2022
Έξοδος Μετρό στην πλατεία Εξαρχείων και η ανάγκη συμμετοχικού σχεδιασμού για κάθε έργο
Είναι σωστό να γίνει η έξοδος του Μετρό πάνω στην πλατεία Εξαρχείων; Υπήρχαν και υπάρχουν άλλες εναλλακτικές ή και καλύτερες λύσεις που να είναι λειτουργικές και να αναβαθμίζουν συνολικά την περιοχή και τη γειτονιά χωρίς να αλλοιώνει τα χαρακτηριστικά της; Εγώ λέω ναι, αλλά δεν έχει πολύ σημασία τι λέω εγώ. Σημασία έχει ότι πριν οριστικοποιηθεί ο σχεδιασμός έπρεπε να υπάρξει δομημένος και σοβαρός διάλογος - να προηγηθεί αυτό που γίνεται σήμερα με σχεδόν παράλληλους μονολόγους στα σοσιαλ μίντια. Η αξία του διαλόγου είναι τεράστια όταν προηγείται της τελικής απόφασης.
Ένα βασικό πρόβλημα στη χώρα μας είναι η απουσία συμμετοχικού σχεδιασμού, ώστε να συζητιόνται όλες οι γνώμες και η τελική απόφαση για ένα έργο να έχει λάβει υπόψη όλες τις διαστάσεις.
Ακόμα και σε ένα, υπερτοπικό, υποτίθεται, έργο θα έπρεπε να υπάρχει συστηματική διαβούλευση για τις εναλλακτικές λύσεις, τα προβλήματα αλλά και τα πλεονεκτήματα κάθε λύσης.
Μια τέτοια διαδικασία εννοείται ότι είναι μια δημοκρατική άσκηση πριν τις οριστικές αποφάσεις. Ενώ λοιπόν το Μετρό χρειάζεται, θα έπρεπε να έχει προηγηθεί ουσιαστικός διάλογος για το πώς θα μπορούσε να είναι ο κάθε σταθμός.
Στην διαβούλευση παρουσιάζονται τεχνικά, αρχιτεκτονικά, οικονομικά αλλά και κοινωνικά και περιβαλλοντικά θέματα που σχετίζονται με ένα σχέδιο ή έργο.
Αυτό που λέει ο πρόεδρος του Αττικό Μετρό, ότι επειδή το συνολικό έργο είναι υπερτοπικό δεν μπορούν να έχουν άποψη οι κάτοικοι για το έργο στην περιοχή τους, δεν στέκει. Είναι όχι μόνο αντιδημοκρατικό αλλά αντιβαίνει και στις προυποθέσεις που πρέπει να εκπληρώνονται για τη χρηματοδότηση του έργου με ευρωπαικούς πόρους. Και επειδή ήμουν ως ευρωβουλευτής στην Επιτροπή Περιφερειακής Ανάπτυξης και μάλιστα εισηγητής εκ μέρους των Πράσινων/EFA για τις Πολιτικές Συνοχής και τους Κανονισμούς των 3 Ταμείων, μετσξύ των οπολιων και της Περιφερειακής Ανάπτυξης η ουσιαστική συμμετοχή των πολιτών στην οριστικοποίηση των σχεδίων είναι υποχρέωση των αρχών είτε αυτό αφορά έργα σε εθνική ή περιφερειακή κλίματα είτε τοπικά και υπερτοπικά. Δυστυχώς, οι υπεύθυνοι (κεντρική διοίκηση, περιφερειακές αρχές, δήμοι) είτε παρακάμπτουν τη διαβούλευση είτε οργανώνουν προσχηματική.
Έχοντας εμπειρία μέσα από τη συμμετοχή μου σε κοινωνικούς-περιβαλλοντικούς φορείς αλλά και σε προγράμματα συμμετοχικού σχεδιασμού (πχ για την συμμετοχική περιβαλλοντική αναγέννηση του κόλπου της Ελευσίνας ή Συμμετοχική Διαχείριση των Υδατικών Πόρων σε επίπεδο υδρολογικής λεκάνης ή Αναζωογόνηση γειτονιών μέσω της προστασίας κι ενδυνάμωσης των προσφύγων) μπορώ να πω μέσα από την πράξη τη σημασία μιας τέτοιας συμμετοχικής διαδικασίας. Σε πολλές πόλεις του κόσμου αυτό είναι αυτονόητο και φυσικά θεσμοθετημένο. Εδώ αντιμετωπίζεται φοβικά ή στην καλύτερη περίπτωση ξεκομμένο από τα σημαντικά έργα μιας πόλης.
in
ΑΡΘΡΑ