Οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ανησυχούμε από την εκλογή Τραμπ στην ηγεσία των ΗΠΑ, της μεγαλύτερης δύναμης του πλανήτη, σε μια εποχή μεγάλων αναταράξεων σε παγκόσμιο επίπεδο, εντεινόμενων φυσικών καταστροφών λόγω ανθρωπογενών παραγόντων, της ανάδυσης ενός νέου τύπου τρομοκρατίας εναντίον αθώων πολιτών, του Brexit, των πολέμων στη Συρία και στην ευρύτερη περιοχή, της ανάφλεξης σε πολλές της Αφρικής . Η εκλογή Τραμπ έρχεται να προστεθεί στην μεγάλη και πολύπλευρη κρίση του σημερινού συστήματος, όχι να δώσει λύσεις αλλά να συμβάλλει  στην εντεινόμενη ανατροπή του κλίματος και στην κατάρρευση των οικοσυστημάτων και στην αυξανόμενη αντιπαράθεση σε πολλές περιοχές του κόσμου.

Ενώ χρειαζόμασταν νέες λύσεις στα μεγάλα σημερινά προβλήματα, υπάρχει κίνδυνος να ενισχυθούν οι ακραίες επιλογές του πιο ανατριχιαστικού παρελθόντος απέναντι στα αυξανόμενα κύματα προσφύγων λόγω βίας, πολέμων και γενοκτονιών αλλά και μετανάστευσης λόγω  ακραίας φτώχειας και οικονομικής κατάρρευσης. Ενώ χρειαζόμαστε διάλογο μεταξύ των πολιτισμών, υπάρχει σοβαρή απειλή ενίσχυσης της αντιπαράθεσης στη βάση φυλετικών ή θρησκευτικών χαρακτηριστικών. Σε μια εποχή που χρειάζονταν γενναίες, ισορροπημένες και λογικές αλλαγές για μεταρρύθμιση του παγκόσμιου συστήματος αλλά και μετεξέλιξης του μοντέλου διακυβέρνησης ώστε να κυριαρχήσει η δικαιοσύνη, η λογική, η συνεννόηση, η υπευθυνότητα, κυριαρχούν δυνάμεις που ενισχύουν την διάλυση και την ένταση.

Ο Τραμπ εκλέχθηκε υποστηρίζοντας ένα «σχέδιο» που στρέφεται εναντίον βασικών ανθρωπίνων και κοινωνικών δικαιωμάτων, εναντίον της προσπάθειας προστασίας του κλίματος και απεξάρτησης από τα ορυκτά καύσιμα και εναντίον της πολύ-πολιτισμικότητας, της συνύπαρξης μέσα από την διαφορετικότητα, της ανεκτικής, δημοκρατικής κοινωνίας.

Βέβαια, το τι θα γίνει τελικά δεν εξαρτιέται μόνο από τον Τραμπ ή έστω και από τα δύο νομοθετικά σώματα των ΗΠΑ αλλά και από την – ισχυρή στις ΗΠΑ – κοινωνία των πολιτών που δεν αντιμετωπίζει παθητικά τα αποτελέσματα.

Οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ κάνουμε έκκληση σε όλους, ώστε οι κινητοποιήσεις στην Ελλάδα με αφορμή την επίσκεψη του απερχόμενου προέδρου Ομπάμα, να μην έχουν χαρακτηριστικά εκδήλωσης ενός ισοπεδωτικού και αδιέξοδου αντιαμερικανισμού και βίαιων συγκρούσεων στο κέντρο της πόλης, αλλά να αναδειχθούν ως μια ειρηνική και δημιουργική δέσμευση στήριξης – στο βαθμό που μας αναλογεί ως χώρα και κοινωνία - των κοινωνικών δυνάμεων στην αμερικανική κοινωνία που χρειάζονται την αλληλεγγύη όλων μας για να βάλουν όρια στον εφιάλτη που λέγεται πολιτική Τραμπ.

Οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ θεωρούμε ότι οι εκλογές στις ΗΠΑ θέτουν πλέον την ΕΕ προ κρίσιμων επιλογών και των ευθυνών της. Η άμεση αφύπνιση των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων στην Ευρώπη για να δώσουμε μια νέα ώθηση και να αναζωογονήσουμε  το ευρωπαϊκό όνειρο είναι πλέον θέμα επιβίωσης για τις κοινωνίες μας και ιδιαίτερα τις νέες γενιές. Πολύ περισσότερο που το σημερινό ευρωπαϊκό οικοδόμημα έχει χάσει την ελκυστικότητά του και υποχωρεί μπροστά σε αυξανόμενες πιέσεις από δυνάμεις που αρνούνται την ανάγκη κοινών πολιτικών που θα βασίζονται στην αλληλεγγύη και την κοινή ευθύνη/υπευθυνότητα, απέναντι στα μεγάλα οικονομικά, κοινωνικά και οικολογικά προβλήματα.

Η Ευρώπη χρειάζεται να αποδείξει ότι στρέφεται αποφασιστικά σε αξίες, αρχές  και πολιτικές  της  κοινωνικής δικαιοσύνης και συνοχής, της συμμετοχικής δημοκρατίας, της οικολογικής σοφίας και της ισορροπημένης σχέσης κοινωνίας-ανθρώπου-φύσης, της ζωντανής, υπεύθυνης και πράσινης οικονομίας , της εξάλειψης των διακρίσεων, της δικαιοσύνης μεταξύ των γενεών.  Δεν πρέπει να αφήσουμε κανένα περιθώριο να κυριαρχήσουν στην Ευρώπη οι δυνάμεις που θέλουν την κατεδάφιση του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Από τα ερείπια ενός ευρωπαϊκού οικοδομήματος, δεν θα ξεπηδήσει ένα καλύτερο μέλλον αλλά πολλά φαντάσματα του παρελθόντος που θεωρούσαμε ότι είχαν κλειδωθεί στο υπόγειο της ιστορίας για πάντα.

Ναι πρέπει να αλλάξει η Ευρωπαϊκή Ένωση, και αυτό πρέπει να γίνει με την κινητοποίηση των πολιτών και των ζωντανών και δημιουργικών κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων για να γίνει πιο δημοκρατική, πιο δημοκρατική, πιο οικολογική, πιο ανθρώπινη, πιο δίκαιη. Δεν υπάρχουν περιθώριο να παρακολουθούμε τις εξελίξεις παθητικά. Ας (ταρα)κουνήσουμε δημιουργικά την Ευρώπη σε καθημερινό επίπεδο από τα κάτω, μέχρι να πιεστούν και οι κυβερνήσεις και οι «ευρωπαϊκοί θεσμοί» για να συμμετάσχουν στην δημιουργική αλλαγή της σημερινής ευρωπαϊκής ένωσης. Η Ευρώπη είναι οι πολίτες της και οι αξίες τους, δεν είναι μόνο οι κυβερνήσεις, οι οικονομικές ελίτ, οι καιροσκόποι πολιτικοί. Ας κινήσουμε την Ευρώπη από τα κάτω.

Όσα συμβαίνουν στις ΗΠΑ δημιουργούν ευλόγως ανησυχίες. Ο Τραμπ εκλέχτηκε πρόεδρος αλλά είχε απειλήσει ότι αν δεν εκλεγεί θα αμφισβητήσει το αποτέλεσμα. Τελικά εκλέχτηκε πρόεδρος χάρη στο «περίεργο» εκλογικό σύστημα – που όμως ισχύει και δεν έχει αμφισβητηθεί από τα δύο κυρίαρχα πολιτικά στρατόπεδα – αν και ήρθε δεύτερος σε ψήφους σε αυτές τις εκλογές, αλλά τώρα αναπτύσσεται ένα κίνημα που επιδιώκει να μην επιτρέψει στον νέο πρόεδρο να εφαρμόσει το πρόγραμμά του!

Όσοι διαδηλώνουν εναντίον του Τραμπ στις ΗΠΑ θέτουν κυρίως το θέμα της πολιτικής που απειλεί ότι θα εφαρμόσει ο νεοεκλεγείς πρόεδρος και δευτερευόντως το θέμα του εκλογικού συστήματος που του έδωσε την προεδρεία. Πολλοί καλόπιστοι θα ισχυριστούν ότι ο Τραμπ είναι πλέον ο εκλεγμένος πρόεδρος και κανείς δεν πρέπει να αμφισβητεί το δικαίωμα των λαών να επιλέγουν έστω και επικίνδυνους ανθρώπους ή λάθος προγράμματα, αν κάτι τέτοιο δεν είναι αποτέλεσμα νοθείας ή απειλών. Εξάλλου, η σύγχρονη ιστορία χαρακτηρίζεται συχνά από λανθασμένες ή εγκληματικές επιλογές μέσα από εκλογές (πχ Χίτλερ) αλλά αυτό δεν πρέπει να μας οδηγεί στην επικίνδυνη άποψη ότι αν δεν μας αρέσουν οι επιλογές των ψηφοφόρων μπορούμε να μην αναγνωρίζουμε το αποτέλεσμα των εκλογών. Αυτό θα οδηγούσε στο χάος σε μια δυτικού τύπου δημοκρατία.

Η εκλογή Τραμπ δεν είναι πράγματι προϊόν βίας και νοθείας αλλά συνδυασμός ενός απαράδεκτου εκλογικού συστήματος και μιας προϊούσας ανατροπής των ισορροπιών στις κοινωνίες όπως τις ξέραμε. Η πολιτική εξουσία εξέφραζε συχνά (όχι πάντα) την πραγματική πλειοψηφία μέσα στην κοινωνία, τα τελευταία χρόνια υπάρχουν, όμως, πολλά παραδείγματα για το μεγάλο χάσμα μεταξύ εκλογικού αποτελέσματος και πραγματικής πλειοψηφίας μέσα στις κοινωνίες.

Προκύπτει ένα βασικό ερώτημα: είναι πράγματι πλειοψηφικές οι απόψεις Τραμπ μέσα στις ΗΠΑ ή θα υπάρξει μεγάλος διχασμός στην αμερικανική κοινωνία ως αποτέλεσμα των ακραίων θέσεων του Τραμπ που ίσως δεν είναι στην πραγματικότητα πλειοψηφικές, αλλά μάλλον μειοψηφικές; Θα το δείξει ο χρόνος. Ήδη οργανώσεις και φορείς - που κάθε άλλο παρά πολιτικά ριζοσπαστικές είναι - τοποθετούνται ξεκάθαρα εναντίον της πολιτικής Τραμπ και ξεκινούν μεγάλες καμπάνιες για να μην μπορέσει – παρά την μεγάλη πλειοψηφία που διαθέτει και στα δύο νομοθετικά σώματα ο νέος πρόεδρος – να εφαρμόσει την πολιτική του. Ίσως είναι η πρώτη φορά στην σύγχρονη ιστορία των ΗΠΑ που εμφανίζεται μια τόσο μεγάλη κινητοποίηση με ξεκάθαρο στόχο να μην μπορέσει ο νέος πρόεδρος να υλοποιήσει την πολιτική του. Δεν είναι τυχαίο ότι ήδη μια καμπάνια του Avaaz  έχει συγκεντρώσει πάνω από 2.000.000 υπογραφές με

Για να κατανοήσουμε αυτήν την πρωτοφανή κινητοποίηση, θα πρέπει να λάβουμε υπόψη δυο βασικά στοιχεία:

• Συχνά οι πολιτικές της κυρίαρχης ελίτ στις ΗΠΑ απέχουν έτη φωτός από τις απόψεις που κυριαρχούν στη βάση της κοινωνίας, ότι κι αν σημαίνει αυτό.
• Η σχετικά περιορισμένη συμμετοχή στις εκλογές σε συνδυασμό με τα εμπόδια που υπάρχουν στην άσκηση των εκλογικών δικαιωμάτων μεγάλων ομάδων πολιτών έχουν ως αποτέλεσμα ο νικητής των εκλογών να εκπροσωπεί στην πραγματικότητα ένα μικρό ποσοστό των αμερικανών πολιτών.

Στις εκλογές των ΗΠΑ μια μειοψηφία (το 10% των αμερικανών πολιτών, αν και το 25,5% όσων έχουν δικαίωμα του εκλέγειν) δίνει την προεδρεία στον Τραμπ, ενώ έχουμε το παράδοξο ο δεύτερος σε ψήφους υποψήφιος να εκλέγεται τελικά πρόεδρος χάρη στο «περίεργο» εκλογικό σύστημα. Αν και σε γενικές γραμμές οι εκλογές στις ΗΠΑ δεν χαρακτηρίστηκαν από νοθεία, σύμφωνα με την έκθεση των Παρατηρητών του OSCE, του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη, εντούτοις χαρακτηρίστηκαν από «σκληρές προσωπικές επιθέσεις, ρητορική μη ανοχής, ιδιαίτερα από έναν υποψήφιο (ΣΣ Τράμπ)», ενώ «οι πρόσφατες νομοθετικές αλλαγές και περιορισμοί στα δικαιώματα κάποιων πολιτών πρόσθεσαν μη αναγκαία εμπόδια στους ψηφοφόρους». Σύμφωνα με την έκθεση, «4.000.000 κάτοικοι υπερπόντιων περιοχών των ΗΠΑ και 600.000 κάτοικοι της Περιοχής (District) της Κολούμπια δεν είχαν δικαίωμα εκλογής αντιπροσώπων στις προεδρικές εκλογές. Περισσότεροι από 6.000.000 κατάδικοι, μεταξύ των οποίων και αυτοί που έχουν εκτίσει την ποινή τους καθώς και αυτοί που είναι ακόμα υπόδικοι αλλά δεν έχουν καταδικαστεί, είναι ευρέως αποκλεισμένοι, αν και σε αρκετές πολιτείες έχουν ληφθεί πρόσφατα μέτρα για αποκατάσταση των δικαιωμάτων τους».

Τα νούμερα είναι αποκαλυπτικά: σε σύνολο πληθυσμού 324.707.000, δικαιώματα συμμετοχής στις εκλογές είχαν 231.556.662 πολίτες. Δεν ψήφισε το 46,9% των πολιτών. Η Χ. Κλίντον αν και έλαβε το 25,6% των ψήφων και βγήκε πρώτη σε ψήφους, δεν έγινε πρόεδρος. Τελικά πρόεδρος εκλέχτηκε ο Ν. Τραμπ, χάρη στο πλειοψηφικό και ιδιαίτερο εκλογικό σύστημα, ο δεύτερος σε ψήφους, με ποσοστό 25,5%. Μια πολύ μικρή μειοψηφία δηλαδή του πληθυσμού, περίπου το 10%, εξέλεξε πρόεδρο που έχει στραφεί εναντίον μεγάλων τμημάτων της πραγματικής κοινωνικής σύνθεσης (γυναίκες, διαφορετικής καταγωγής πολίτες, μουσουλμάνοι κα).

Βέβαια, το πρόβλημα με τα αποτελέσματα των αμερικανικών εκλογών δεν περιορίζεται μόνο στο εκλογικό σύστημα και στα εμπόδια ή στον αποκλεισμό που αντιμετώπισαν πολλοί πολίτες, αλλά αφορά στο ίδιο το περιεχόμενο της  πολιτικής που κυριάρχησε στις εκλογές και στα χαρακτηριστικά και των δύο υποψηφίων.

Αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση http://prasinoi.gr/gs-trump3/