Οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ εκφράζουμε τον αποτροπιασμό μας για όσα κάνει ο Νταγίπ Ερντογάν στην Τουρκία, κραυγαλέα φαινόμενα αντιδημοκρατικής συμπεριφοράς στην προσπάθειά του να γίνει ανεξέλεγκτος μονάρχης μέσω “δημοψηφίσματος”.
Ιδιαίτερο μένος έχει ο “σουλτάνος” εναντίον του κόμματος HDP (Peoples’ Democratic Party) στο οποίο συμμετέχουν όσοι υποστηρίζουν μια ειρηνική λύση στο κουρδικό, δημοκρατία, οικολογική πολιτική και δικαιοσύνη στην Τουρκία, ισοτιμία ανδρών-γυναικών.
Το πιο πρόσφατο περιστατικό σε αυτό το σήριαλ είναι η φυλάκιση πολλών βουλευτών και του συμπροέδρου του 3ου σε εκλογική δύναμη κόμματος. Στις 21 Φεβρουαρίου το τουρκικό κοινοβούλιο είχε παράνομα ανακαλέσει τη βουλευτική ιδιότητα της Yüksekdağ, συμπροέδρου του. Στις 9 Μαρτίου, με απόφαση του το Ανώτατο Δικαστήριο (Supreme Court of Appeal) αφαιρεί ακόμα και την ιδιότητα του μέλους του HDP Peoples’ Democratic Party από την συμπρόεδρο του Figen Yüksekdağ!
Έτσι απαλλάσσονται οι Τούρκοι πολίτες από το βάρος να αποφασίζουν οι ίδιοι για το ποιος θα είναι εκπρόσωπός τους στο κοινοβούλιο αλλά και τα μέλη του κόμματος δεν χρειάζεται να ασχολούνται με το ποιος/α θα είναι μέλος του ή (συμ)πρόεδρος. Η ίδια η Figen Yüksekdağ δεν χρειάζεται να έχει κάποιες υποχρεώσεις πλέον, είναι “ελεύθερη” από τις υποχρεώσεις που της δημιουργούσε η θέση της συμπροέδρου του HDP! Δεν χρειάζεται επίσης να εφαρμόζεται το άρθρο 67 του Τουρκικού Συντάγματος που προνοεί για τα δικαιώματα και την λειτουργία των πολιτικών κομμάτων. Και να σκεφθεί κανείς ότι ο Ερντογάν κέρδισε αρχικά την πλειοψηφία υποσχόμενος ότι θα καταργήσει το αυταρχικό κράτος και θα προστατεύσει το Σύνταγμα και τη Δημοκρατία, αλλά σταδιακά μετατράπηκε σε απόλυτο μονάρχη και στην κύρια απειλή για τη δημοκρατία και τη συνταγματική τάξη στην γειτονική χώρα.
Τέτοιες αποφάσεις εκθέτουν το καθεστώς Ερντογάν και θέτουν προ των ευθυνών τις πολιτικές ηγεσίες της Ευρώπης, των ΗΠΑ και της Ρωσίας. Ιδιαίτερα, όμως η Ευρωπαϊκή Ένωση, σεβόμενη τις ευρωπαϊκές αξίες, τις αρχές της δημοκρατίας και του κοινοβουλευτισμού, πρέπει να θέσει το καθεστώς προ των ευθυνών του και να σταματήσει να κλείνει τα μάτια μπροστά σε αδιανόητες πρακτικές που απειλούν τους Τούρκους πολίτες αλλά και διαβρώνουν την δημοκρατία σε ευρύτερες περιοχές, ακόμα και μέσα στην ΕΕ. Το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι είναι από τα πιο βασικά πολιτικά δικαιώματα, δεν θα πρέπει να είναι ανταλλάξιμο με όποιες άλλες πολιτικές συμφωνίες (πχ προσφυγικό).
