Το άρθρο μου αυτό δημοσιεύθηκε στις 10/11/2014 στο tvxs
http://tvxs.gr/news/apopseis/elbetia-loyksemboyrgo-mizes-kai-mayro-xrima
Μια σειρά στοιχείων που έρχονται στο φως της δημοσιότητας δείχνουν για άλλη μια φορά τις ελβετικές διαδρομές του μαύρου χρήματος από τις μίζες για εξοπλιστικά προγράμματα.
Όπως αποκαλύπτουν τα ΜΜΕ, οι Ελβετικές αρχές προχωρούν σε έρευνες σχετικά με τον ρόλο ελβετικών δικηγορικών γραφείων και τραπεζιτών στο ξέπλυμα μαύρου χρήματος ή έστω στην κάλυψη περιπτώσεων φοροδιαφυγής και φορο-απάτης. Η Ελβετία δεν είναι, βέβαια, η μόνη χώρα όπου το λεγόμενο τραπεζικό απόρρητο καλύπτει, σε πολλές περιπτώσεις, τις διαδρομές του «μαύρου» χρήματος.
Σύμφωνα με μελέτες, το ύψος των εσόδων από τον έλεγχο των ελληνικών καταθέσεων στις Ελβετικές Τράπεζες (εκτιμώνται σε 220 δις) και άλλες τράπεζες (πχ Λουξεμβούργου, Αυστρίας κα που δεν συνεργάζονταν μέχρι πρόσφατα για τον έλεγχο των διαδρομών του μαύρου χρήματος) θα μπορούσε να επιστρέψει στα δημόσια ταμεία ποσά της τάξης των 6-45 δις ευρώ. Δεν είναι φυσικά όλες οι καταθέσεις προϊόν γκρίζων συναλλαγών ή φοροδιαφυγής αλλά ο έλεγχος των καταθέσεων θα αποκάλυπτε μεγάλος μέρος από τον παράνομο πλούτο που δημιουργήθηκε σε βάρος της κοινωνίας και της χώρας τις τελευταίες δεκαετίες.
Είναι γεγονός ότι το ελληνικό πολιτικό σύστημα δεν θέλησε να προχωρήσει η κάθαρση και να επιστρέψουν στη χώρα ποσά που είναι προϊόν φορο-απάτης, φοροδιαφυγής ή και μίζας. Η Ελλάδα δεν είχε την πολιτική βούληση να προχωρήσει σε αποφασιστικούς ελέγχους, ούτε ίσως το πολιτικό βάρος να χειριστεί το θέμα με την Ελβετία μόνη της.
Η Ομάδα των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο είχαμε στείλει τον Οκτώβριο του 2012 επιστολή στον Herman van Rompuy, πρόεδρο τότε του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και τον Jose Manuel Barroso, πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, για να αναλάβουν, για λογαριασμό όλων των Κρατών Μελών, μια πρωτοβουλία ώστε να συνεργαστεί η Ελβετία στην αντιμετώπιση της φορο-απάτης, φοροδιαφυγής και ξεπλύματος βρώμικου χρήματος. Στην επιστολή τονίζονταν ότι «η αποτυχία να ληφθούν συγκεκριμένα μέτρα κατά των φορολογικών παραδείσων, όπως η Ελβετία, σε επίπεδο ΕΕ υπονομεύει τη νομιμότητα τόσο σε χώρες που αντιμετωπίζουν τους επαχθείς όρους που συνοδεύουν τα ταμεία διάσωσης, καθώς και σε χώρες που συνεισφέρουν στα ταμεία». Δυστυχώς από ελληνικής πλευράς δεν αξιοποιήθηκε αυτή η πρωτοβουλία μας.
Οι Πράσινοι στο Ευρωκοινοβούλιο είχαμε επισημάνει, επίσης, την παρεμπόδιση από τις κυβερνήσεις της Αυστρίας και του Λουξεμβούργου της αυτόματης ανταλλαγής πληροφοριών εντός της ΕΕ αλλά και μεταξύ μελών κρατών και τρίτων χωρών. Πρόσφατα ήρθαν στη δημοσιότητα στοιχεία που δείχνουν για ποιον λόγο το Λουξεμβούργο δεν ήθελε να συνεργαστεί στην αντιμετώπιση της φορο-απάτης και φοροδιαφυγής.
Σε μια εποχή κρίσης αλλά και διεύρυνσης του χάσματος μεταξύ πολύ πλουσίων και πολύ φτωχών είναι σημαντικό να αντιμετωπιστεί το θέμα των «φορολογικών παραδείσων» που είναι βασικό εργαλείο φοροαποφυγής, φορο-απάτης και ξεπλύματος μαύρου χρήματος, - κάτι που αποδεικνύεται άλλη μια φορά με την τελευταία (;) υπόθεση μίζας για εξοπλιστικά προγράμματα. Οι φορολογικοί παράδεισοι πρέπει να κλείσουν άμεσα εντός της ΕΕ και να γίνουν συντονισμένες προσπάθειες να κλείσουν και σε παγκόσμιο επίπεδο. Χρειάζεται, επίσης, να ενισχυθούν οι έλεγχοι και τα εργαλεία για την καταπολέμηση του ξεπλύματος χρήματος και να καθοριστούν ξεκάθαροι κανόνες διαφάνειας σχετικά με την πραγματική κυριότητα των εταιρειών, τα καταπιστευματικά ταμεία, τα ιδρύματα κλπ. Απαιτείται, επίσης, μεγαλύτερη πρόοδος στα θέματα αυτόματης ανταλλαγής φορολογικών πληροφοριών μεταξύ των Κρατών Μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης καθώς και μιας ουσιαστικής φορολογικής συμφωνίας με την Ελβετία.
Λόγω φοροδιαφυγής και φοροαπάτης η ΕΕ χάνει ετησίως έσοδα ύψους πάνω από 1 τρις Ευρώ, όταν ο συνολικός προϋπολογισμός της για την περίοδο 2014-2020 είναι μόλις 940 δις.
Στο όνομα, όμως, μιας αποτελεσματικότερης μελλοντικής πολιτικής, δεν πρέπει να αγνοούμε ότι υπάρχουν κάποια ευρωπαϊκά εργαλεία που μπορεί να αξιοποιηθούν, όπως η δυνατότητα που παρέχεται στις κυβερνήσεις να ζητάνε πληροφορίες από τις τραπεζικές αρχές σε κράτη μέλη για καταθέσεις υπηκόων τους. Όμως ούτε όλες οι κυβερνήσεις είναι πρόθυμες να δώσουν στοιχεία ούτε όλες να ζητήσουν τέτοια στοιχεία. Οι ΗΠΑ έχουν υιοθετήσει μια πιο επιθετική πολιτική επιβάλλοντας πρόστιμα ή κυρώσεις σε τράπεζες που δεν συνεργάζονται.
Ο έλεγχος των χρημάτων που βγήκαν από την Ελλάδα μέσω του τραπεζικού συστήματος είναι εύκολος. Αν υπήρχε η πολιτική βούληση, όπως μας είχε διαβεβαιώσει ανώτατο στέλεχος τράπεζας, θα μπορούσε να είχε ολοκληρωθεί μέσα σε 6 μήνες ο έλεγχος των ποσών που βγήκαν από τη χώρα από το 1974 έως το 2012. Πρόσφατα ήρθαν στο φως της δημοσιότητας περιορισμένα στοιχεία για δημόσιους υπαλλήλους που είχαν καταθέσεις σε τράπεζες του εξωτερικού που δεν δικαιολογούνταν. Όμως το θέμα αυτό είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Απαιτείται πολιτική βούληση και συντονισμός σε ευρωπαϊκό επίπεδο ώστε να αντιμετωπιστεί η φοροαπάτη, η φοροδιαφυγή και το ξέπλυμα μαύρου χρήματος.
