antirrisissyneidi

Οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ υπενθυμίζουμε στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ-Οικολόγων Πράσινων με αφορμή το νομοσχεδίου του Υπουργείο Εθνικής Άμυνας «Ρύθμιση θεμάτων μεταθέσεων οπλιτών, μέριμνας προσωπικού και άλλες διατάξεις» ότι η χώρα πρέπει να συμμορφωθεί ως προς τις υποχρεώσεις που προκύπτουν από το Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα και να σταματήσει την παραβίαση βασικών  ανθρωπίνων δικαιωμάτων των αντιρρησιών συνείδησης.

Αντί να διώκει τους αντιρρησίες συνείδησης[1] στη στρατιωτική θητεία, η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να προωθεί την αντίρρηση συνείδησης ως ανθρώπινο δικαίωμα κι ως πολύτιμη συμβολή σε μια καλύτερη κοινωνία, στη μη-βία και την ειρήνη. Η δε κοινωνική υπηρεσία θα πρέπει να προωθεί την αλληλεγγύη, την κοινωνική συνοχή και την προστασία του περιβάλλοντος.

Οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ζητούμε από την ελληνική κυβέρνηση να εναρμονίσει επιτέλους τη νομοθεσία και την πρακτική για τους αντιρρησίες συνείδησης με την ευρωπαϊκή και διεθνή νομοθεσία και τα πρότυπα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και στηρίζουμε τα αιτήματα των αντιρρησιών συνείδησης, όπως αυτά αναλύονται στο σχετικό υπόμνημα του ΣΑΣ και του EBCO.

Το άρθρο 12 του νομοσχεδίου κινείται προς διαφορετική κατεύθυνση και δεν τερματίζει την αδικία που υφίστανται εδώ και δεκαετίες οι αντιρρησίες συνείδησης ενώ συνεχίζει τις κατάφωρες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως χαρακτηριστικά στηλιτεύει και ο Σύνδεσμος Αντιρρησιών Συνείδησης (ΣΑΣ) αλλά και επισημαίνει σε ανακοίνωσή της και η Διεθνής Αμνηστία.

Η κυβέρνηση δεν πρέπει να αγνοήσει και πάλι τις πρόσφατες συστάσεις προς την Ελλάδα της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ (CCPR/C/GRC/CO/2, παράγραφοι 37-38), η οποία έκρινε τον Νοέμβριο του 2015 ότι η Ελλάδα παραβιάζει τα άρθρα 18 και 14 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα και ζήτησε αναθεώρηση της νομοθεσίας με σκοπό την αναγνώριση των δικαιωμάτων των αντιρρησιών συνείδησης.

Άρση τώρα της τιμωρητικής αντιμετώπισης των αντιρρησιών συνείδησης

Όπως έχουμε επανειλημμένα τονίσει οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ[2], το υφιστάμενο νομοθετικό πλαίσιο επιτρέπει σε στρατοδικεία να δικάζουν πολίτες που επικαλούνται λόγους συνείδησης αρνούμενοι να κάνουν στρατιωτική θητεία, και μάλιστα επαναλαμβανόμενα για την ίδια πράξη. Επιπλέον, επιβάλλει απαράδεκτα πρόστιμα της τάξης των 6.000 ευρώ αντί να προχωρήσει σε αναγνώριση των δικαιωμάτων των αντιρρησιών συνείδησης. Η δε κοινωνική υπηρεσία που προσφέρει μόνο εναλλακτική δεν είναι. Αντίθετα, παραμένει τιμωρητικής διάρκειας και φύσης, με μία «επιτροπή ελέγχου συνείδησης» που θυμίζει άλλες εποχές, και υπόκειται στην αρμοδιότητα του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, και όχι σε πολιτική αρχή, αποκλείοντας αυθαίρετα πολλούς νέους ανθρώπους από το να προσφέρουν κοινωνική υπηρεσία στον τόπο μας σε τομείς που συμβάλλουν στην κοινωνική συνοχή και στην προστασία του περιβάλλοντος.

Εξορθολογισμός στρατιωτικών δαπανών και περαιτέρω μείωση

Οι στρατιωτικές δαπάνες παραμένουν ακόμα  υπέρογκες στην Ελλάδα και αντιπροσωπεύουν το 2,2% του ΑΕΠ[3]– είναι η 4η σε ποσοστό στρατιωτικών δαπανών μεταξύ των χωρών του ΝΑΤΟ και είναι αυτή μαζί με τις ΗΠΑ, την Βρετανία και την Εσθονία που ξεπερνάνε σε στρατιωτικές δαπάνες το στόχο του ΝΑΤΟ για 2% του ΑΕΠ[4], ενώ έχει τις μεγαλύτερες κατά κεφαλήν στρατιωτικές δαπάνες στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Για να υπάρχει μέτρο σύγκρισης, ο Καναδάς, η Γερμανία, η Ιταλία, η Ολλανδία, η Ισπανία δαπανούν αντιστοίχως το 1%, το 1,2%, το 1,1%, το 1,2 και το 0,9% του ΑΕΠ τους. Πρέπει, λοιπόν, να υπάρξει εξορθολογισμός των στρατιωτικών δαπανών και περαιτέρω μείωσή τους προς όφελος των κοινωνικών δαπανών και των δαπανών για την παιδεία, ιδίως σε περιόδους κρίσης όπως αυτή που διανύουμε.

Θα πρέπει, επίσης, να συζητήσουμε σοβαρά ως κοινωνία πόσο συνέβαλλαν οι υπερβολικές στρατιωτικές δαπάνες γι ανεξέλεγκτες αγορές εξοπλισμού – διπλάσιο ποσοστό δαπανών σε σχέση με τον μέσο όρο στο ΝΑΤΟ για πολλά χρόνια -  όχι μόνο στην άνθιση της διαφθοράς και των φαινομένων εκμαυλισμού συνειδήσεων, αλλά και στην χρεοκοπία της χώρας και στην εκτίναξη του χρέους. Η χώρα μας δαπάνησε – σύμφωνα με έρευνα του πρώην ευρωβουλευτή των Πράσινων  Ν. Χρυσόγελου – πάνω από 250 δις Ευρώ το διάστημα 1974-2011[5].

Όχι στρατιωτικά λύκεια και υποχρεωτική στράτευση γυναικών

Οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ θεωρούμε τα σχέδια για στρατιωτικά λύκεια και υποχρεωτική στράτευση των γυναικών κωμικοτραγικά και επικίνδυνα. Προωθούν μια στρατιωτικοποίηση από την παιδική/νεανική ηλικία και μια «ισότητα» ανδρών-γυναικών στον μιλιταρισμό, αντί για ενίσχυση της δημοκρατικής κουλτούρας και της κοινωνικής υπευθυνότητας του προσωπικού στο στρατό και στην αστυνομία μέσω της εκπαίδευσης και της γενικής μόρφωσής του.  Συνυπογράφουμε την σχετική έκκληση της γυναικείας οργάνωσης ΜΩΒ, στηρίζοντας το δημοκρατικό αίτημα και την ευρωπαϊκή πρακτική της προώθησης κατάργησης της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας και για τα δύο φύλα.

Ευρωπαϊκή στρατηγική για την ασφάλεια και την ειρήνη

Θεωρούμε ότι πρέπει να συζητηθεί σοβαρά και να προωθηθεί μια ευρωπαϊκή στρατηγική για την ασφάλεια και την ειρήνη που να μην βασίζεται αποκλειστικά σε στρατιωτικά μέσα. Θα θέλαμε να προωθηθεί η συνεργασία των στρατών των κρατών μελών της ΕΕ στο πλαίσιο όμως μετάβασης προς έναν κοινό ευρωπαϊκό στρατό χωρίς υποχρεωτική στρατιωτική θητεία, που θα τελεί υπό τον έλεγχο των κοινοβουλίων και του ευρωκοινοβουλίου, με την προϋπόθεση ότι θα μειωθούν άμεσα κατά 50% οι τεράστιες ευρωπαϊκές στρατιωτικές δαπάνες που φτάσανε τα 386 δις δολάρια το 2014. Τα χρήματα που θα απελευθερωθούν σε μια τέτοια περίπτωση θα μπορούσαν να  διατεθούν για κοινωνικές πολιτικές σε ολόκληρη την Ευρώπη και κυρίως στις χώρες που υποφέρουν από φτώχια και ανεργία. 

workersnotslaves2

Αν νομίζετε ότι η σκλαβιά έχει τελειώσει κάνετε λάθος. Όχι μόνο υπάρχουν και σήμερα σκλάβοι αλλά αυτοί σύμφωνα με τον Διεθνής Οργανισμός Εργασίας (ILO) φτάνουν τα 21.000.000. Εξαναγκάζονται σε εργασία σε ορυχεία, εργοστάσια, χωράφια, ιχθυοκαλλιέργειες, σε σπίτια, στη βιομηχανία του σεξ. Μεγάλο ποσοστό των σύγχρονων σκλάβων είναι παιδιά, όχι μόνο ενήλικες.  Πάνω από 2.300.000 είναι τα θύματα trafficking, ενώ 2.500.000 άτομα, σε μεγάλο ποσοστό παιδιά, εργάζονται ως σκλάβοι είτε από κρατικές υπηρεσίες είτε από παραστρατιωτικές κι αντάρτικες ομάδες. Βέβαια το 90% εργάζονται για την ιδιωτική οικονομία αποφέροντας αιματοβαμμένα κέρδη ύψους 150 δις δολαρίων.

Η σκλαβιά ήταν γνωστή σε πολλές αρχαίες κοινωνίες, όπως στην αρχαία Ελλάδα, στην Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, στην Αίγυπτο, στην Κίνα, στο Ισραήλ, στην Αφρική και στην Αμερική. Στις αρχές του προηγούμενου αιώνα ήταν διαδεδομένη ακόμα και στην Αυστραλία, ενώ ήταν συνηθισμένη πρακτική στις αποικίες. Και αναδείχθηκε ως μια βάρβαρη πρακτική και σύγχρονων ολοκληρωτικών καθεστώτων, όπως του ναζισμού, του σταλινισμού, αυτού των Γιαπωνέζων κα.

Από το 1930 υπάρχει η Συνθήκη 29 για την εξάλειψη της εξαναγκαστικής εργασίας την οποία είχαν υπογράψει 177 χώρες, αλλά αυτή δυστυχώς δεν πέτυχε τους στόχους της μέχρι σήμερα όπως δείχνουν οι εκθέσεις διεθνών οργανισμών. Έτσι, τον Μάιο του 2014, η Συνδιάσκεψη του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας υιοθέτησε το  Πρωτόκολλο του 2014  και μια μη-υποχρεωτική Σύσταση που έρχονται να τροποποιήσουν την Συνθήκη 29 με στόχο να εξαλειφθεί η εξαναγκαστική εργασία, αυτή η σύγχρονη σκλαβιά. Οι συμμετέχοντες στην Συνδιάσκεψη ήταν εκπρόσωποι κυβερνήσεων, εργοδοτών κι εργαζομένων και οι αποφάσεις ελήφθησαν με ψήφους 437 υπέρ, 27 αποχές και 8 κατά.

Το Πρωτόκολλο του 2014 της Συνθήκης 29[1] του 1930 για την εξαναγκαστική εργασία, που διαμορφώνει ένα σύνολο υποχρεώσεων για τις κυβερνήσεις στην προσπάθεια καταπολέμησης της σύγχρονης αυτής σκλαβιάς, τέθηκε ήδη σε ισχύ - όπως προβλέπονταν - μετά την επικύρωσή του από δυο κατ’ ελάχιστον χώρες (ήδη Νιγηρία και Νορβηγία). Επομένως και η Ελλάδα θα πρέπει να προχωρήσει άμεσα στις ενέργειες και τα μέτρα που προβλέπονται από το Πρωτόκολλο.

Μα θα πει κάποιος, εμείς, τώρα, έχουμε άλλα προβλήματα, την κρίση, τη λιτότητα, τη φτώχεια, δεν μπορούμε να ασχολούμαστε με τα προβλήματα του υπόλοιπου κόσμου. Κι όμως, η εξαναγκαστική εργασία αφορά και τη δική μας χώρα. Πόσα περιστατικά άθλιων συνθηκών εργασίας μεταναστών σε αγροτικές περιοχές δεν έχουν έρθει στο φως της δημοσιότητας; Πόσες γυναίκες από την Αφρική κι αλλού δεν υποχρεώνονται να εργάζονται στη βιομηχανία του σεξ, κάτω από απειλές για τη σωματική ακεραιότητα τη δική τους ή  της οικογένειάς τους; Μάλλον, όμως, δεν θεωρούμε ότι αυτές οι υποθέσεις μας αφορούν ακόμα και αν εμείς είμαστε οι «καταναλωτές» των προϊόντων και των υπηρεσιών που προσφέρουν οι σύγχρονοι σκλάβοι.

Οι σύγχρονοι σκλάβοι δεν εργάζονται για «εξωτικά καθεστώτα», αλλά για συνηθισμένα καταναλωτικά προϊόντα (όπως κακάο, βαμβάκι, ψάρια και γαρίδες, κινητά τηλέφωνα και ηλεκτρονικά προϊόντα, υφάσματα, ρούχα και χαλιά) ή για τη βιομηχανία του σεξ με χιλιάδες «πελάτες» που αδιαφορούν για τις γυναίκες που προσφέρουν τις «υπηρεσίες» τους. Δεν είναι μόνο άγνωστες εταιρίες ή παράνομα κυκλώματα που ευθύνονται για την εξαναγκαστική εργασία αλλά κι επώνυμες εταιρίες  - μέσω της αλυσίδας των προμηθευτών τους - αλλά και άτομα πέρα πάσης υποψίας. Τα θύματα πολλές φορές παρασύρονται από διακινητές με υποσχέσεις για ένα καλό μισθό ή μια διαφορετική εργασία. Μπορεί να είναι ευάλωτα στις διαθέσεις των διακινητών και των «εργοδοτών» τους διότι δεν έχουν νόμιμα χαρτιά ή δεν γνωρίζουν που ακριβώς βρίσκονται ή ποια είναι τα δικαιώματά τους. Συχνά οι διακινητές και οι «εργοδότες» έχουν προστάτες σε υψηλά κυβερνητικά κλιμάκια ή στην διοίκηση και την αστυνομία. Σε ορισμένες περιπτώσεις τους έχουν «πουλήσει» οι οικογένειές του λόγω χρεών…

Λαμβάνοντας υπόψη όλα αυτά, το Πρωτόκολλο του 2014 για την Συνθήκη 29 ζητάει από τις κυβερνήσεις να υιοθετήσουν άμεσα τη νέα νομοθεσία[2] και να αναλάβουν τις ευθύνες  τους  σε τρεις τομείς:

1. Πρόληψη: Οι κυβερνήσεις υποχρεούνται να διαμορφώσουν ένα εθνικό σχέδιο για την εξάλειψη της εξαναγκαστικής εργασίας, να εντείνουν τους ελέγχους αλλά  και να βοηθήσουν τις επιχειρήσεις να εξαλείψουν την εξαναγκαστική εργασία σε όλα τα δίκτυα προμηθειών των προϊόντων ή υπηρεσιών τους.

2.   Καλύτερη προστασία των θυμάτων.Μεταξύ άλλων προστασία των ευάλωτων ομάδων, ιδιαίτερα μεταξύ των προσφύγων, ενάντια σε πρακτικές κακομεταχείρισης και κακοποίησής τους αλλά και διευκόλυνσης τους να καταγγείλουν τις πρακτικές, ανεξαρτήτως του καθεστώτος διαμονής στη χώρα (αν δηλαδή έχουν ή όχι χαρτιά διαμονής κι εργασίας).  

3. Δικαιοσύνη. Τα θύματα πρέπει να προστατεύονται όταν ευθύνονται για εγκληματικές πράξεις (παραβίαση νομοθεσίας εισόδου στη χώρα, πορνεία, διακίνηση ναρκωτικών, εγκλήματα βίας κα) που όμως έχουν άμεση σχέση με την εξαναγκαστική εργασία (σύγχρονη σκλαβιά). Πρέπει να έχουν δίκαιη αντιμετώπιση από τη δικαιοσύνη, συμπεριλαμβανομένης της εξέτασης των ισχυρισμών τους για κακοποίηση που βίωσαν, όπου έχει συμβεί.  Θα πρέπει, επίσης, να έχουν δυνατότητα να επιστρέψουν στη χώρα, ακόμα και αν την έχουν εγκαταλείψει, για να παρουσιαστούν στο δικαστήριο ή στις αρχές και να τεκμηριώσουν τις καταγγελίες τους.

 

Οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ζητάνε από την κυβέρνηση να προχωρήσει άμεσα στην εκπόνηση στρατηγικής και σχεδίου δράσης για την εξάλειψη της εξαναγκαστικής εργασίας και στη χώρα μας, αναλύοντας τις μορφές που παίρνει στην σύγχρονη Ελλάδα η σκλαβιά (άθλιες συνθήκες εργασίας μεταναστών χωρίς χαρτιά στον αγροτικό τομέα, συλλήψεις κι απελάσεις όταν είναι η ώρα των πληρωμών, εξαναγκασμός γυναικών και παιδιών στην πορνεία κα).

 Όμως δεν πρέπει να περιμένουμε μόνο από την κυβέρνηση να πάρει μέτρα. Μπορούμε να κάνουμε πολλά ως πολίτες και κριτικοί καταναλωτές:

-       Συμμετέχουμε σε καμπάνιες για να σταματήσουν οι επιχειρήσεις να χρησιμοποιούν προμηθευτές που δεν διασφαλίζουν ότι στην παραγωγή τους δεν έχουν εργαζόμενους -σύγχρονους σκλάβους, ιδιαίτερα παιδιά

-       Ζητάμε από τα κεντρικά γραφεία των μεγάλων επιχειρήσεων να μας διαβεβαιώσουν ότι έχουν λάβει όλα τα μέτρα για να διασφαλίσουν ότι δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο για όλη την αλυσίδα των προμηθευτών τους.

-       Επιλέγουμε προϊόντα από σχήματα δίκαιου εμπορίου, ως μια από τις καλύτερες εγγυήσεις ότι δεν έχει χρησιμοποιηθεί παιδική ή εξαναγκαστική εργασία και ότι η παραγωγή τους σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα.

homo4

Οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ χαιρετίζουμε τη νομοθετική ρύθμιση του Συμφώνου Συμβίωσης για ομόφυλα ζευγάρια που κατοχυρώνει βασικά δικαιώματα και αιτήματα της ΛΟΑΤ κοινότητας. Είναι ένα βήμα προς την σωστή κατεύθυνση κι αναγνωρίζει δικαιώματα πολιτών που μέχρι τώρα αντιμετωπίζουν κοινωνικό στιγματισμό, ρατσιστική βία και αποκλεισμό.

Είναι σημαντικό που πλέον εκπρόσωποι θεσμικών φορέων στηρίζουν την κατοχύρωση δικαιωμάτων, τα οποία σε όλη την πολιτισμένη ανθρωπότητα είναι πλέον αυτονόητα. Το νομοσχέδιο για το Σύμφωνο Συμβίωσης είχε την γενική παραδοχή από όλους τους φορείς που μίλησαν στη Βουλή. Έχει ενδιαφέρον ότι παρόμοια ρύθμιση ψηφίστηκε πρόσφατα και από την κυπριακή βουλή.

Το Σύμφωνο Συμβίωσης για ομόφυλα ζευγάρια είναι από τα χαρακτηριστικά θέματα όπου ο διαχωρισμός παλιό-νέο, συντηρητικό-δημοκρατικό δεν έχει καμία σημασία ως προς τι λέει κάθε κόμμα αλλά τι πραγματικά κάνει. Το Σύμφωνο Συμβίωσης για ομόφυλα ζευγάρια είναι θέμα δικαιωμάτων και ως τέτοιο τίθεται σε όλες τις κοινωνίες, δεν είναι θέμα υποστήριξης προς την μία ή την άλλη σεξουαλική επιλογή. Σαν τέτοιο είναι "λογικό" να έχει "απέναντι" και να μην το ψηφίζουν η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, οι ΑΝΕΛ, το ΚΚΕ αφού είναι κόμματα που δεν έχουν την καλύτερη σχέση με το σεβασμό των δικαιωμάτων. Το περίεργο είναι βέβαια πώς το ακροδεξιό, εθνικιστικό και φοβικό κόμμα των ΑΝΕΛ - χαρακτηριστικές είναι οι τοποθετήσεις για το θέμα τόσο του προέδρου του Π. Καμμένου όσο και βουλευτών όπως ο Κατσίκης - είναι στην κυβέρνηση από κοινού με ένα κόμμα που αυτοαποκαλείται αριστερό και υποτίθεται είχε προεκλογικά ως σύνθημα "τελειώνουμε με το παλιό".

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έχει καταδικάσει τη χώρα για παραβίαση των δικαιωμάτων και για διακρίσεις σε σχέση με τα ομόφυλα ζευγάρια. Κάθε νέο προς ένταξη στην ΕΕ κράτος πρέπει, μεταξύ άλλων, να άρει παρόμοιες διακρίσεις. Η Ελλάδα, παρότι παλιό κράτος μέλος, δεν είχε άρει μέχρι τώρα διακρίσεις απέναντι σε ανθρώπους που είναι επιλογή τους να είναι ομοφυλόφιλοι. Κανείς δεν μπορεί να επιβάλει  τις ερωτικές και σεξουαλικές προτιμήσεις των ανθρώπων, αν θα ζουν μαζί ή χώρια με τον άνθρωπο που αγαπάνε. Πολλές χώρες έχουν άρει, τουλάχιστον νομοθετικά, τις διακρίσεις και "επιτρέπουν" όχι μόνο την συμβίωση αλλά και τον πολιτικό γάμο. Ακόμα και πρωθυπουργοί ή δήμαρχοι δεν έχουν κανένα πρόβλημα να το δηλώνουν δημόσια ότι είναι ομοφυλόφιλοι. Αλλά και οι εκκλησίες έχουν αρχίσει να αλλάζουν τον τρόπο προσέγγισης του θέματος και να το διαχωρίζουν από τη θρησκευτική πίστη ή όχι των πολιτών.

Κι όμως, στην Ελλάδα υπάρχουν ακόμα όχι μόνο μεμονωμένα άτομα  αλλά και πολιτικά κόμματα και πολιτικοί που πιστεύουν ότι το κράτος ή κάποιοι άλλοι θα επιβάλουν στους ανθρώπους τις επιλογές τους και όταν δεν συμμορφώνονται με τις επιταγές τους θα τιμωρούν αυτούς/αυτές που επέλεξαν κάτι αντίθετο.

Οι εκπρόσωποι ομόφυλων ζευγαριών έδωσαν έμφαση και στο δικαίωμα της τεκνοθεσίας και της υιοθεσίας, καλώντας την πολιτεία να κάνει το επόμενο βήμα και μέσα από ένα ανοικτό δημόσιο διάλογο να προχωρήσει στην υιοθέτηση των αιτημάτων τους, ώστε στην πράξη, όπως τόνισαν, να ισχύσει η ισονομία.

Τα θέματα αυτά δεν είναι ιδεολογικά, θρησκευτικά ή ηθικά. Αυτή η προσέγγιση έχει ξεπεραστεί πλέον. Η δημοκρατία είναι ουσιαστική όταν βρίσκει εποικοδομητικές λύσεις για όλους και όλες, όχι μόνο για τις πλειοψηφίες αλλά και για τις μειοψηφίες, ώστε κανείς να μην βρίσκεται ή νοιώθει αποκλεισμένος.

Οι κοινωνίες και οι πολιτικές ηγεσίες δεν μπορούν να κλείνουν τα μάτια μπροστά σε κοινωνικές πραγματικότητες που απαιτούν ρυθμίσεις. Για παράδειγμα, σήμερα υπάρχουν ομόφυλα ζευγάρια που έχουν ήδη παιδιά. Υπάρχουν, επίσης, τα θέματα της παρένθετης μητρότητας για ομόφυλα ζευγάρια, υπάρχουν ομοφυλόφιλοι που θέλουν να ή έχουν ήδη αποκτήσει παιδιά με δικό τους σπέρμα με παρένθετη  μητέρα και ωάριο από δωρήτρια, υπάρχουν λεσβίες που θέλουν να ή έχουν ήδη αποκτήσει παιδιά με δωρητή σπέρματος. Δεν πρέπει να δούμε πώς έχουν ρυθμίσει τα θέματα αυτά άλλες κοινωνίες και να ανοίξει ένας σοβαρός διάλογος, χωρίς κραυγές και ιδεοληψίες, για το πώς θα ρυθμιστούν θέματα που αφορούν μειοψηφίες αλλά υπαρκτές μειοψηφίες μέσα στις σημερινές κοινωνίες; Η άρνηση της πραγματικότητας – όχι μόνο στο θέμα αυτό – οδηγεί σε μεγέθυνση των προβλημάτων που τα βρίσκουμε στη συνέχεια μπροστά μας.

Εμείς, οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, υποστηρίζουμε την επίλυση προβλημάτων – ακόμα και των πιο «δύσκολων» - μέσα από διάλογο κι αξιοποίηση υπάρχουσας εμπειρίας. Είναι πολύ καλύτερο από την διαιώνιση των προβλημάτων.