Η κοινωνική επιχειρηματικότητα καταλύτης για έξοδο από την κρίση
Συμμετοχή του Νίκου Χρυσόγελου σε συζήτηση στη Θεσσαλονίκη
"Ναι, η κοινωνική οικονομία πρέπει και μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο στην έξοδο από την κρίση. Πρέπει, όμως, να διαμορφωθεί από τα κάτω ένα πλαίσιο αυτο-ρύθμισης, αλληλοβοήθειας, ανταλλαγής καλών πρακτικών, συνεργασίας των κοινωνικών επιχειρήσεων - ανά περιοχή, θεματικά αλλά και πανελλαδικά - καθώς και δικτύωσης με υπάρχοντα ευρωπαϊκά δίκτυα ώστε να αποτραπεί η αποτυχία, η δυσφήμησή της από πελατειακά φαινόμενα ή η διαστρέβλωση της ίδιας της έννοιας της κοινωνικής επιχειρηματικότητας", τόνισε ο Νίκος Χρυσόγελος, πρώην Ευρωβουλευτής των Πρασίνων / «ΠΡΑΣΙΝΟΙ -ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ» και μέλος του Ενεργειακού Συνεταιρισμού Σίφνου, μιλώντας σε εκδήλωση, στη Θεσσαλονίκη, την Παρασκευή 19/9/2014.
Η συζήτηση με θέμα: «Κοινωνική οικονομία: οι ΚΟΙΝΣΕΠ ως μια ραγδαία αναπτυσσόμενη επιχειρηματική μορφή στην Ελλάδα της κρίσης: Μόδα ή συνειδητή επιλογή; Εμπειρία, προβλήματα και προοπτικές» οργανώθηκε στο πλαίσιο του GreenWave [1] και σε αυτήν συμμετείχαν: ο Μπελίδης Θανάσης – Μονάδα Επιχειρηματικότητας ΑΤΕΙΘ, Τεχνικός Σύμβουλος ΔΙΚΤΥΟΥ ΚΟΙΝΣΕΠ Κ.Μακεδονίας., η Σουρμαΐδου Πόπη – Αντιπρόεδρος Κέντρου Εργάνη, ο Xρυσόγελος Νίκος – πρώην Ευρωβουλευτής Πρασίνων και μέλος του Ενεργειακού Συνεταιρισμού Σίφνου καθώς και ο Ρουμελιώτης Ανδρέας – δημοσιογράφος, εμπνευστής του enallaktikos.gr. Τη συζήτηση συντόνισε η Σοφία Αδάμ, ερευνήτρια – συγγραφέας του Οδηγού Δημιουργίας Κοινωνικών Επιχειρήσεων. Δεκάδες ενδιαφερόμενοι συμμετείχαν στην εκδήλωση, έθεσαν ερωτήματα αλλά και κατέθεσαν εμπειρίες.
Στην ομιλία του ο Νίκος Χρυσόγελος επισήμανε ότι «Για να πετύχουν οι κοινωνικές επιχειρήσεις χρειάζονται σχέδιο, μάνατζμεντ, τεχνογνωσία που μπορούν να αποκτηθούν μέσα από την ενίσχυση της επικοινωνίας κι ανταλλαγής εμπειριών μεταξύ ενδιαφερομένων αλλά και έμπειρων κοινωνικών επιχειρήσεων, όχι σπαταλώντας εκατομμύρια σε γιγαντιαίες δομές και προγράμματα. Ενώ εκατοντάδες εκατομμύρια δαπανώνται για κατάρτιση και υπερφίαλα προγράμματα (ΤΟΠΕΚΟ, ΤΟΠΣΑ) ή υπερδομές, δεν διατίθενται από υπάρχοντες ευρωπαϊκούς πόρους μικροποσά 2-3000 ευρώ για να μάθουν ο ένας από τον άλλο, η μία κοινωνική επιχείρηση από την άλλη.
Η κοινωνική επιχειρηματικότητα δεν κινδυνεύει μόνο από τα εμπόδια που βάζει συνεχώς το κεντρικό κράτος και η γραφειοκρατία αλλά και από αντιλήψεις για εύκολο χρήμα ή από έλλειψη εμπειρίας και συγκεκριμένου σχεδίου ή από προχειρότητες, που μπορεί να οδηγήσουν στα αποτυχημένα παραδείγματα πολλών αγροτικών συνεταιρισμών του παρελθόντος. Όμως, σήμερα δεν επιτρέπεται σπατάλη πόρων, επανάληψη αποτυχημένων πρακτικών, αποτυχία έστω και μιας προσπάθειας ή καπηλεία της έμπνευσης, των ονείρων και των προσπαθειών χιλιάδων ανθρώπων.
Όλοι και όλες εμείς που πραγματικά ενδιαφερόμαστε να αναπτυχθεί η κοινωνική επιχειρηματικότητα οφείλουμε να αποτρέψουμε πελατειακά συστήματα και καιροσκόπους να απαξιώσουν ένα μοντέλο οικονομίας που αποτελεί μια εναλλακτική οικονομική πρόταση, που συνδυάζει κοινωνικούς, περιβαλλοντικούς και επιχειρηματικούς στόχους, δημοκρατία και καινοτομία.
Από τη βάση, με τη συμμετοχή πραγματικά αξιόλογων υπαρκτών προσπαθειών, κοινωνικών φορέων και αυτοδιοικητικών, αξιοποιώντας και την πλούσια ευρωπαϊκή εμπειρία, μπορούμε να διαμορφώσουμε ένα πλαίσιο που θα επιβάλει κανόνες διαφάνειας, νομιμότητας και αποτροπής πελατειακών σχέσεων μεταξύ κοινωνικών επιχειρήσεων και αυτοδιοίκησης»
